-
1 prorsus [2]
2. prōrsus, a, um, Adi. (pro u. versus), I) vor sich hin-, geradeaus gekehrt (Ggstz. transvorsus), prorsi limites, von Westen nach Osten gehende (Ggstz. transvorsi limites, von Norden nach Süden gehende), Fest. p. 234 (a), 1 u. Paul. ex Fest 235, 1. Gromat. vet 29, 9 u. 16; 167, 16 a. – subst., Prōrsa, ae, f., die Göttin der regelmäßigen, mit dem Kopfe voran erfolgenden Geburten (Ggstz. Postverta, w. s.), 1. Varrob. Gell. 16, 16, 4. – II) übtr., v. der Rede, die gerade od. schlicht ist, ungebunden, im Ggstz. zum Verse, prorsa et vorsa facundia, in Prosa u. Versen, Apul. flor. 18. p. 32, 1 Kr. – Aus diesem Worte scheint entstanden zu sein das Adi. prōsus, a, um, prosaisch, oratio prosa od. subst. bl. prōsa, ae, f., die ungebundene Schreibart, die Prosa, Sen., Colum. u.a.: prosā incipit, versu labitur, pedestri sermone finitur, Hieron. epist. 53, 9 (Plin. 5, 112 jetzt mit den besten Hdschrn. prorsa oratio).
-
2 prorsus
1. prōrsus (altlat. prossus, prōsus), Adv. (pro u. versus), vorwärts gekehrt, I) eig.: a) vorwärts (Ggstz. rursus, rūsus, rückwärts), non prorsus, sed transvorsus cedit, quasi cancer solet, Plaut. Pseud. 955: rursus prorsus reciprocat fluctus, Enn. fr. scen. 116: mortales multi rursus ac prorsus meant, Varro sat. Men. 28: bildl., prorsus ibat res, die Sache kam in guten Zug, Cic. ad Att. 14, 20, 4. – b) geradeswegs, geradezu, vide ne ille huc prorsus se inruat, Ter. adelph. 550. – II) übtr.: a) zeitlich vorwärts, naturae prorsus ac retro aeviternae, Apul. de deo Socr. 3. – b) hinfort, qui invident, ne umquam eorum quisquam invideat prosus commodis, Plaut. most. 307. – c) geradezu, α) = gewiß sehr, durchaus, ganz und gar, gänzlich, pr. perii, Plaut.: pr. tacere nequeo, Ter.: ita pr. existimo, Cic.: pr. ita sentio, Cic.: prorsus assentior, Cic.: pr. aequum est petere, Trag. vet.: verbum pr. nullum intellego, Cic.: nam tu poëta es prossus ad eam rem unicus, Plaut.: sed ea prorsus opportuna Catilinae, die Umstände waren K. durchaus günstig, Sall.: pr. rem magni et animi et operis aggressus, eines gewiß sehr gr. usw., Iustin.: ironisch, grati prorsus (recht schön willkommen) coniugibus, quas iuvenes duximus, revertemur! Curt. 5, 5 (18), 13. – non prorsus, nullo modo prorsus, durchaus nicht, ganz und gar nicht, non prorsus (verst. video), inquit, Cic.: nullo modo————prorsus assentior, Cic.: nullo modo potest fieri prorsus quin dos detur virgini, Plaut. (vgl. Schömann, Cic. de nat. deor. 3, 21. Brix Plaut. trin. 729). – prorsus quasi, durchaus ( ganz) wie wenn, Iustin. 1, 7, 16 (u. dazu Fittbogen) u.a. – prorsus ut m. Konj., so daß durchaus, so daß gewiß, Cic. Rosc. Amer. 59; Tull. 18. Plin. 14, 58. Flor. 1, 11, 15. Iustin. 2, 1, 4. Gell. 2, 23, 1. – β) um es geradezu zu sagen, mit einem Worte, überhaupt, Sall. Cat. 15, 5 (u. dazu Kritz u. Fabri); 23, 2. Sall. Iug. 23, 1 u.a. – ⇒ Über die archaist. Form prosus (prossus) s. Ritschl Prolegg. ad Plaut. trin. p. CIV. Fleckeisen in Jahrbb. für klass. Philol. 60, 255. Ritschl opusc. 2, 544. Hertz Vindic. Gell. 2. p. 60.————————2. prōrsus, a, um, Adi. (pro u. versus), I) vor sich hin-, geradeaus gekehrt (Ggstz. transvorsus), prorsi limites, von Westen nach Osten gehende (Ggstz. transvorsi limites, von Norden nach Süden gehende), Fest. p. 234 (a), 1 u. Paul. ex Fest 235, 1. Gromat. vet 29, 9 u. 16; 167, 16 a. – subst., Prōrsa, ae, f., die Göttin der regelmäßigen, mit dem Kopfe voran erfolgenden Geburten (Ggstz. Postverta, w. s.), Varro b. Gell. 16, 16, 4. – II) übtr., v. der Rede, die gerade od. schlicht ist, ungebunden, im Ggstz. zum Verse, prorsa et vorsa facundia, in Prosa u. Versen, Apul. flor. 18. p. 32, 1 Kr. – Aus diesem Worte scheint entstanden zu sein das Adi. prōsus, a, um, prosaisch, oratio prosa od. subst. bl. prōsa, ae, f., die ungebundene Schreibart, die Prosa, Sen., Colum. u.a.: prosā incipit, versu labitur, pedestri sermone finitur, Hieron. epist. 53, 9 (Plin. 5, 112 jetzt mit den besten Hdschrn. prorsa oratio). -
3 prorsus
1.prorsus (collat. form prōsus, Plaut. Trin. 3, 3, 2; Enn. ap. Non. 165, 11; Trag. Rel. p. 28 Rib.; but p. 107 Vahl. reads prorsus), adv. [for pro-versus].I.Forwards (ante-class.):II.non prorsus, verum transvorsus cedit, quasi cancer solet,
Plaut. Ps. 4, 1, 45.—Straight on, right onwards, directly (ante- and post-class.), Cato ap. Fest. p. 234 Müll.:B.tunc Arionem prorsus ex eo loco Corinthum petivisse,
Gell. 16, 19, 17.—Trop.1.Straightway, by all means, certainly, truly, precisely, utterly, absolutely (class.):2.prorsus perii,
Plaut. Aul. 2, 8, 27:vide ne ille huc prorsus se inruat,
Ter. Ad. 4, 2, 11; 3, 2, 26:prorsus tacere nequeo,
id. Hec. 4, 4, 51: ita [p. 1474] prorsus existimo, Cic. Tusc. 2, 5, 14:nullo modo potest fleri prosus,
Plaut. Trin. 3, 3, 2:nullo modo prorsus assentior,
Cic. N. D. 3, 8, 21; id. Att. 13, 45, 1:verbum prorsus nullum intellego,
not a single word, id. de Or. 2, 14, 61:venies exspectatus non solum nobis, sed prorsus omnibus,
id. Fam. 4, 10, 1:affatim prorsus,
id. Att. 16, 1, 5:prorsus vehementer et severe,
id. ib. 16, 15, 2:hoc mihi prorsus valde placet,
id. Fam. 6, 20, 2; Plin. 14, 5, 7, § 58.—Ironically:grati prorsus conjugibus revertemur,
Curt. 5, 5, 13.—Exactly, just, precisely:3.set ea prorsus opportuna Catilinae,
Sall. C. 16, 5; Varr. L. L. 6, § 16 dub.;v. Müll. ad h. l.: prorsus quasi,
precisely as if, Just. 1, 7, 16.—After an enumeration of particulars, in short, in fine, in a word: igitur colos exsanguis, foedi oculi: citus modo, modo tardus incessus;2. I.prorsus in facie vultuque vecordia inerat,
Sall. C. 15, 5; 25, 5; id. J. 23, 1; 30, 3 al.Straightforwards, right onwards, straight, direct (post-Aug.):II.prorso tramite siste gradus (al. proso),
Avien. 3:prorsi limites appellantur in agrorum mensuris, qui ad orientem directi sunt,
Fest. p. 234, and Paul. ex Fest. p. 235 Müll.—Trop., of style, straightforwards, i. e. prosaic, in prose, opp. to verse (post-class.): prorsum est porro versum, id est ante versum. Hinc et prorsa oratio, quam non inflexit cantilena, Don. Ter. Eun. 2, 3, 14:et prorsa et vorsa facundia veneratus sum,
in prose and verse, App. Flor. 4, p. 361, 36.—In this sense predominant (but not found in Cic.) in the form prosa oratio, prose, =soluta oratio, Quint. 1, 5, 18; 11, 2, 39:prosa eloquentia,
Vell. 1, 17, 3; Sen. ap. Gell. 12, 2, 6; Col. 11, 1, 1; Plin. 5, 29, 31, § 112.— Subst.: prōsa, ae, f., prose, Quint. 1, 8, 2; 8, 6, 17; 20; 9, 4, 52 et saep. -
4 prorsus
I prōrsus adv. [ pro + versus ]2) прямо ( irruere Ter)3) совершенно, решительно, вполне, всецело, безусловноita p. existĭmo C — именно так я думаюp. nemo C — решительно никтоp. nihil C — ровно ничегоnunc p. hoc statui, ut... C — теперь я твёрдо решил, что...4) вообще, короче говоря, одним словомp. in facie vultuque vecordia inerat Sl — словом, вся наружность (Каталины) выражала безумиеII prōrsus, a, um [ pro + versus ]прямой, простой, несвязанный ( oratio Q) -
5 versus
I 1. (арх. vorsus), a, umpart. pf. к verto и verro2. adj. II 1. versus [ verto ]adv. (ставится обычно после сущ., к которому относится; часто с предлогами in, ad и ab) в сторону (чего-л.), по направлению (к чему-л.)ad mare v. PM — к морюin Italiam v. Sulpicius ap. C, Sl — по направлению к ИталииRomam v. C — к Римуmodo ad Urbem, modo in Galliam v. Sl — по направлению то к Риму, то к Галлииquoquo v. Cs — во все стороныab occidente v. Vr — с западной стороныdeorsum v. Cato, Ter etc. — вниз, книзу2. praep. cum acc.к, по направлению к (v. aedem Quirini L),III versus, ūs (dat. uī и ū) m. [ verto ]1) борозда ( alterni versūs Col)2) ряд, линия (arborum PM; remorum L, V)3) строка4) стихотворная строка, стих (neroicus Amm, Aus; trimeter Q)versūs facere C, Sl, Sen — сочинять стихи5) поворот в танце, танцевальная фигура Pl6) версус, мера земельной площади, предпол. ок. 30 кв. м (in Campaniā metiuntur versibus, in agro Romano ac Latino — jugĕris Vr)
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский