Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

prohibit

  • 1 vetō

        vetō (old votō), uī, itus, āre    [VET-], not to suffer, not to permit, to oppose, forbid, prohibit: antiquae sunt leges, quae vetant: Aruspex vetuit, T.: vetant leges Iovis, H.: res ipsa vetat, O.: bella, V.: quid iubeatve vetetve, O.; cf. (ludere) vetitā legibus aleā, H.: cum facerem Versiculos, vetuit me Quirinus, etc., H.: Quippe vetor fatis, V.: furem luce occidi vetant XII tabulae: ab opere legatos Caesar discedere vetuerat, Cs.: ridentem dicere verum Quid vetat? H.: castra... vallo muniri, Cs.: ut a praefecto morum Hasdrubal cum eo vetaretur esse, N.: Edicto vetuit, ne quis se praeter Apellen Pingeret, H.: vetabo, qui Cereris sacrum Volgarit arcanae, sub isdem Sit trabibus, H.: nec laevus vetat ire picus, H.: Quis vetat et stellas... Dicere? O.: ait esse vetitum intro ad eram accedere, T.—As the technical term for protest interposed by a tribune of the people against any measure of the Senate or of the magistrates, I forbid, I protest: faxo ne iuvet vox ista ‘veto,’ quā nunc concinentes, etc., L.
    * * *
    I
    vetare, vetavi, vetatus V TRANS
    forbid, prohibit; reject, veto; be an obstacle to; prevent
    II
    vetare, vetui, vetitus V TRANS
    forbid, prohibit; reject, veto; be an obstacle to; prevent

    Latin-English dictionary > vetō

  • 2 arceō

        arceō cuī, —, ēre    [ARC-], to shut up, enclose: alvus arcet quod recipit: famulos vinclis, confine: arcebant vincula palmas, hampered, V.—Fig., to confine, restrain: audaciam otii finibus.—To prohibit access, keep away, hold off, keep at a distance: hostium copias: somnos, O.: volgus, H.: ferro contumeliam, avert by the sword, L.: hunc a templis: a munimentis vim, L.: aliquem ab amplexu, O.: eum ab illecebris peccantium, protect, Ta.: te illis aedibus: agro, L.: Virginiam matronae sacris, L.: arceor aris, O.: patriis penatibus, to banish, O.: aliquem funesto veterno, to protect, H.: Aenean periclis, V.: progressu: hunc (oestrum) pecori, to keep off, V.: arcuit Omnipotens, averted (the blow), O.—To hinder, prevent: quae (dicta) clamor ad aures Arcuit ire meas, O.: alqm alqd ad urbīs conferre, Ta.: illos, quin ascendant, L.: collis arcebat, ne adgrederentur, L.
    * * *
    arcere, arcui, - V TRANS
    ward/keep off/away; keep close, confine; prevent, hinder; protect; separate

    Latin-English dictionary > arceō

  • 3 inter-dīcō

        inter-dīcō dīxī, dictus, ere,    to interpose by speaking, forbid, prohibit, interdict: praetor interdixit: non tulit ut interdicatur: quae interdicta sunt: interdicta voluptas, H.: Cassivellauno ne noceat, Cs.: praecipit atque interdicit, omnes peterent, etc., Cs.: neque enim est interdictum... ut ne, etc.: interdixit hariolus incipere, etc., T.: interdictum mare Antiati populo est, L.: si qui decreto non stetit, sacrificiis interdicunt, Cs.: patribus commercio plebis, L.: Galliā Romanis, Cs.: feminis purpurae usu, L.: male rem gerentibus patribus bonis interdici solet.—In the phrase, interdicere alicui aquā et igni, to forbid one fire and water, i. e. banish: tanquam si illi aquā et igni interdictum sit.—Pass., with abl. and dat: moribus eorum interdici non poterat socero genero, N.—To enjoin, command (implying also a prohibition): te familiae valde interdicere ut uni dicto audiens esset.—Of the praetor, to make a provisional decree: praetor interdixit, eo restitueretur.

    Latin-English dictionary > inter-dīcō

  • 4 obserō

        obserō āvī, ātus, āre    [1 SER-], to bolt, bar, fasten, shut up: ostium intus, T.: aedificia, L.: aurīs, H.
    * * *
    I
    obserare, obseravi, obseratus V TRANS
    bolt, fasten, place a bar across; bar, prohibit access to; shot off, enclose
    II
    obserere, obsevi, obsitus V
    sow, plant; cover

    Latin-English dictionary > obserō

  • 5 prohibeō

        prohibeō uī (old subj perf. prohibessit, C.), itus, ēre    [pro+habeo], to hold before, hold back, keep away, check, restrain, hinder, prevent, avert, keep off, debar: praedones procul ab insulā: vim hostium ab oppidis, Cs.: se suosque ab iniuriā, refrain, Cs.: prohibendo a delictis exercitum confirmavit, S.: itinere exercitum, impede, Cs.: di prohibeant, ut existimetur, etc.: quod potuisti prohibere, ne fieret: prohibitus esse, quo minus abduceret, etc.: quo minus in unum coirent, L.: nec, quin erumperet, prohiberi poterat, L.: quem leges pugnare prohibebant: peregrinos urbibus uti: se ad prohibenda circumdari opera parabant, L.: Cimbros intra finīs suos ingredi, Cs.: migrari Veios, L.: contingere mensas, V.: prohibiti gerere bellum: ut inde aurum exportari prohiberes: prohibete ius de pecuniis dici, L.: munitiones Caesaris, Cs.: prohibenda maxime est ira in puniendo: quod di prohibeant, but may the gods forbid it, T.: Di, prohibete minas, V.: id eos ut prohiberet, L.— To forbid, prohibit: lex recta imperans prohibensque contraria: diique et homines prohibuere redemptos vivere Romanos, L.— To keep away, keep, preserve, defend, protect: a periculo rem p.: virginem ab amatorum impetu: tenuiores iniuriā: ad prohibendam populationibus Campaniam, L.
    * * *
    prohibere, prohibui, prohibitus V
    hinder, restrain; forbid, prevent

    Latin-English dictionary > prohibeō

  • 6 interdico

    interdicere, interdixi, interdictus V
    forbid, interdict, prohibit; debar (from)

    Latin-English dictionary > interdico

  • 7 voto

    votare, votui, votitus V TRANS
    forbid, prohibit; reject, veto; be an obstacle to; prevent

    Latin-English dictionary > voto

  • 8 interdico

    I.
    to forbid, prohibit, outlaw, gain an injunction.
    II.
    to place an interdict.

    Latin-English dictionary of medieval > interdico

  • 9 prohibeo

    to prevent, hinder, restrain, prohibit, forbid.

    Latin-English dictionary of medieval > prohibeo

  • 10 adimo

    ăd-ĭmo, ēmi, emptum, 3, v. a. [emo] (adempsit = ademerit, Plaut. Ep. 3, 2, 27), to take to one's self from a person or thing, to take away, take any thing from, to deprive of (syn.: demere, eximere, auterre, eripere).
    I.
    Of things:

    si ego memorem quae me erga fecisti bene, nox diem adimat,

    would take away, consume, Plaut. Capt. 2, 3, 57: multa ferunt anni venientes commoda secum; multa recedentes adimunt, take them away with themselves, as a fine antithesis to secum ferunt, Hor. A. P. 175:

    ut istas compedes tibi adimam, huic dem,

    Plaut. Capt. 5, 4, 31:

    metum,

    Ter. And. 2, 2, 2; so id. Heaut. 3, 1, 13; id. Hec. 5, 3, 19; id. Phorm. 1, 3, 9:

    Juppiter, ingentes qui das adimisque dolores,

    Hor. S. 2, 3, 288:

    animam,

    Plaut. Mil. 3, 1, 137:

    postquam adempta spes est,

    Ter. And. 2, 1, 4:

    alicui vitam,

    Cic. Planc. 42:

    pecuniam,

    id. Quint. 15, 49:

    somnum,

    id. Att. 2, 16:

    libertatem,

    id. Dom. 9:

    exercitum,

    id. Phil. 11, 8:

    aditum litoris,

    id. Verr. 2, 5, 32:

    omnia sociis,

    Sall. C. 12, 5:

    arma militibus,

    Liv. 22, 44:

    vires ad vincendum,

    id. 23, 18:

    imperium,

    id. 22, 27:

    pernicitatem,

    Tac. H. 1, 79.—And absol.:

    Qui propter invidiam adimunt diviti,

    Ter. Phorm. 2, 1, 46.— Poet. with inf. as object:

    adimam cantare severis,

    Hor. Ep. 1, 19, 9 (cf. Gr. aphairêsomai aeidein, I will prohibit them to sing; so Ov. Pont. 1, 7, 47; Sil. 9, 425).—
    II.
    Poet. of persons, to snatch away, to carry off:

    hanc, nisi mors, mihi adimet nemo,

    Ter. And. 4, 2, 14:

    virgo, quae puellas audis adimisque leto,

    Hor. C. 3, 22, 3.—(For the distinction between demere, adimere, eximere, v. Lamb. ad Cic. Fam. 1, 7; cf. Cic. Rep. 2, 31; Bentl. Hor. C. 4, 15, 18; and cf. Doed. Syn. IV. pp. 123-126.)

    Lewis & Short latin dictionary > adimo

  • 11 interdico

    inter-dīco, dixi, ctum (interdixem for interdixissem, Cat. ap. Gell. 19, 9 fin.), 3, v. a., to speak between, i. e. to interpose by speaking.
    I.
    Lit.
    A.
    To say among other things, to remark meanwhile, interpose:

    in praesentiarum hoc interdicere non alienum fuit,

    Auct. Her. 2, 11 fin.
    B.
    To forbid, prohibit, interdict.
    (α).
    With ne:

    interdico, ne, etc.,

    Ter. Hec. 4, 1, 48:

    interdicit atque imperat Cassivellauno ne Mandubratio noceat,

    Caes. B. G. 5, 22:

    praecipit atque interdicit omnes unum peterent Indutiomarum, neu quis, etc.,

    id. ib. 5, 58; so with ut ne:

    neque enim est interdictum... ut singulis hominibus ne amplius quam singulas artes nosse liceat,

    Cic. de Or. 1, 50, 215; id. Balb. 13, 30.—
    (β).
    Alicui aliquid:

    feminis dumtaxat purpurae usum (al. usu),

    Liv. 34, 7:

    histrionibus scaenam,

    Suet. Dom. 7:

    ei convictum hominum,

    Val. Max. 2, 7, 9:

    feminis convivia et conspectum virorum,

    Just. 41, 3, 2:

    alicui admirationem,

    Sen. Ep. 87:

    interdictum est mare Antiati populo,

    Liv. 8, 14:

    religio civibus interdicta,

    Suet. Claud. 25:

    interdicitur vini potus,

    Plin. 30, 10, 27, § 87; cf. abl. absol.:

    urbe interdicta,

    Suet. Aug. 27; id. Vesp. 14; Cic. Balb. 10, 26.—
    (γ).
    Alicui with inf.:

    alicui arte sua uti,

    Dig. 48, 19, 43:

    cum sibi interdixerit habere, interdixit et poscere,

    Sen. Vit. Beat. 18, 3; cf. with ellips. of dat.:

    interdixit hariolus... aliquid novi negoti incipere,

    Ter. Phorm. 4, 4, 27:

    pari severitate interdixit commeatus peti,

    Suet. Galb. 6.—
    (δ).
    Alicui aliquā re:

    vos interdicitis patribus commercio plebis,

    Liv. 5, 3, 8:

    quā arrogantiā usus Ariovistus omni Galliā Romanis interdixisset,

    Caes. B. G. 1, 46, 4:

    meretriciis amoribus juventuti,

    Cic. Cael. 20, 48:

    male rem gerentibus patribus bonis interdici solet,

    id. de Sen. 7, 22:

    ei domo suā,

    Quint. 6, 3, 79; Suet. Aug. 66 (cf. 1. B. 2. infra.).—
    (ε).
    Aliquem aliquā re:

    aliquem sacrificiis,

    Caes. B. G. 6, 13, 6; mostly in pass.:

    quod moribus eorum interdici non poterat socero gener,

    Nep. Ham. 3, 2:

    philosophi urbe et Italiā interdicti sunt,

    Gell. 15, 11, 4: illi omni jure interdicti, Q. Metell. ap. Gell. 17, 2, 7.—
    (ζ).
    With dat. and de and abl.: interdixi tibi de medicis, forbid to have to do with, warn against, Cato ap. Plin. 29, 1, 7, § 14.—
    (η).
    Pass. impers., with abl. manner:

    priusquam senatus consulto interdiceretur,

    Suet. Aug. 43.—
    2.
    In partic.: interdicere alicui aquā et igni, to forbid one the use of fire and water, i. e. to banish:

    tanquam si illi aquā et igni interdictum sit,

    Cic. Phil. 6, 4:

    futurum puto, ut aquā et igni nobis interdicatur,

    id. Fam. 11, 1:

    quibus cum aquā et igni interdixisset,

    Caes. B. G. 6, 44; Paul. Sent. 5, 26, 3; 5, 29, 1.—
    (β).
    Interdicere alicui (sc. aquā et igni), Ampel. 42.—
    (γ).
    Interdicere alicui aquam et ignem, Isid. 5, 27, 38.—
    II.
    Transf.
    A.
    To enjoin, command (of an injunction implying also a prohibition):

    te familiae valde interdicere ut uni dicto audiens esset,

    Cic. Rep. 1, 39, 61.—
    B.
    Of the prætor, to forbid, interdict; esp., to make a provisional or interlocutory decree:

    praetor interdixit de vi, etc.,

    Cic. Caecin. 8, 22:

    praetor qui de fossis, de cloacis, etc., interdicit,

    id. ib. 13 init.:

    praetor interdixit, ut unde dejectus esset, eo restitueretur,

    id. ib. 28, 80.—
    C.
    To make use of a prætor ' s interdict, Quint. 3, 6, 71:

    si adversus eum velis interdicere,

    Dig. 43, 18, 1: alicui rem capitalem, Cato ap. Charis. p. 178 P.

    Lewis & Short latin dictionary > interdico

  • 12 prohibeo

    prŏ-hĭbĕo, ŭi, ĭtum, 2 (old forms, prohibessis, Cato, R. R. 141, 2; Enn. ap. Prob. ad Verg. E. 6, 31 (Trag. v. 323 Vahl.):

    prohibessit,

    Plaut. Ps. 1, 1, 11:

    prohibessint,

    Cic. Leg. 3, 3 fin.), v. a. [habeo], to hold in front, i. e.,
    I.
    To hold back, keep in check, to restrain, hinder, prevent, avert, keep or ward off, debar (class.; cf.: inhibeo, arceo).
    A.
    In gen.; usually constr. aliquem or aliquid, with abl.; alone or ab and abl.; with ut, ne, quominus, or an obj.-clause; also with simple acc.; less freq. with de, the dat., or gen.
    1.
    With ab:

    quo illum ab illā prohibeas,

    Plaut. Ep. 2, 2, 103:

    prohibete a vobis vim meam,

    id. Capt. 4, 2, 24:

    praedones procul ab insulā Siciliā,

    Cic. Verr. 2, 4, 64, § 144:

    hostem a pugnā,

    Caes. B. G. 4, 34:

    aliquem a familiaritate, congressione, patrio jure et potestate,

    Cic. Phil. 2, 18, 46:

    vim hostium ab oppidis,

    Caes. B. G. 1, 11:

    se suosque ab injuriā,

    to restrain themselves, refrain from, id. ib. 2, 28 fin.:

    ita prohibendo a delictis magis quam vindicando exercitum brevi confirmavit,

    Sall. J. 45, 3; 22, 4. —
    2.
    With de: vim de classe, Lucil. ap. Non 528, 10.—
    3.
    With abl.:

    cum suis finibus eos prohibent,

    Caes. B. G. 1, 1:

    itinere exercitum,

    to impede its march, id. ib. 1, 10:

    hostem rapinis, pabulationibus populationibusque,

    id. ib. 1, 15.—With abl. without an object: non prohibere aquā profluente, Cic. Off. 1, 16, 52.—
    4.
    With dat.:

    aliquem alicui,

    to withhold from one, Plaut. Curc. 5, 2, 7; cf.:

    aditum alicui, Auct. B. Afr. 31: captae prohibere nequiret Cum Poenos aquilae,

    could not prevent the Carthaginians from capturing the standard, Sil. 6, 27 (but the gen., Cic. Cat. 2, 12, 26; Caes. B. C. 3, 44, depends on the acc. object of prohibere; v. 7 infra).—
    5.
    With ut, ne, quominus; rarely with quin:

    dii prohibeant, ut, etc.,

    Cic. Rosc. Am. 52, 151:

    qui tu id prohibere me potes, ne suspicer,

    Plaut. Trin. 1, 2, 50 Brix ad loc.:

    quod potuisti prohibere, ne fieret,

    Cic. Div. in Caecil. 10, 33:

    ne lustrum perficeret, mors prohibuit P. Furi,

    Liv. 24, 43, 4:

    hiemem credo adhuc prohibuisse, quo minus, etc.,

    Cic. Fam. 12, 5, 1:

    prohibere quominus sumerent, non poterant,

    Hirt. B. G. 8, 34:

    si prohibere, quominus in unum coirent, non posset,

    Liv. 25, 35, 6:

    nec, quin erumperet, ubi vellet, prohiberi poterat,

    id. 26, 40, 4.—
    6.
    With obj.-clause:

    qui peregrinos urbibus uti prohibent,

    Cic. Off. 3, 11, 47:

    qui Bibulum exire domo prohibuissent,

    id. Fam. 1, 9, 7:

    jam se ad prohibenda circumdari opera Aequi parabant,

    Liv. 3, 28, 7:

    prohibuit migrari, Veios,

    id. 5, 49, 8:

    prohibete jus de pecuniis dici,

    id. 6, 18, 14; 6, 20, 6:

    audeat Canuleius proloqui, se delectum haberi prohibiturum,

    Liv. 4, 2, 12; 25, 4, 4; 25, 14, 7:

    qui Cimbros intra fines suos ingredi prohibuerint,

    Caes. B. G. 2, 4; Verg. A. 6, 606.—
    7.
    With simple acc.: Mars pater, ut tu morbos visos invisosque, viduertatem vastitudinemque... prohibessis, defendas averruncesque, an old formula of prayer in Cato, R. R. 141:

    neque munitiones Caesaris prohibere poterat,

    Caes. B. G. 3, 44:

    motus conatusque alicujus prohibere,

    Cic. Cat. 2, 12, 26:

    prohibenda maxime est ira in puniendo,

    id. Off. 1, 25, 89:

    quod uti prohibitum irem, quod in me esset, meo labori non parsi, Cato ap. Fest. s. v. parsi, p. 242 Müll.: prohibere comitia dicitur vitiare diem morbo,

    Fest. p. 236 ib.; Cato ap. Fest. l. l.: quod di prohibeant, which may the gods forbid or avert, Ter. And. 3, 3, 36;

    and in the same sense: dii mala prohibeant,

    id. Hec. 2, 1, 10; cf.: di, prohibete minas;

    di, talem avertite casum,

    Verg. A. 3, 265; and:

    deos quaeso, ut istaec prohibeant,

    Ter. Ad. 2, 4, 11.—
    B.
    In partic., to forbid, prohibit a thing (syn.:

    interdico, veto): tu modo ne me prohibeas accipere, siquid det mihi,

    Plaut. Trin. 2, 2, 89:

    nemo hic prohibet nec vetat,

    id. Curc. 1, 1, 33:

    lex recta imperans prohibensque contraria,

    Cic. N. D. 1, 14, 36:

    sed dii et homines prohibuere redemptos vivere Romanos,

    Liv. 5, 49, 1; Quint. 5, 10, 104; cf.:

    Athenis affectus movere per praeconem prohibebatur orator,

    the orator was forbidden, id. 6, 1, 7:

    prohibitis abstinere,

    Sen. Ep. 83, 18.—
    II.
    To keep away from a thing for the sake of safety (cf. defendo, II.), to keep, preserve, defend, protect (rare but class.); with ab:

    a quo periculo prohibete rem publicam,

    Cic. Imp. Pomp. 7, 19:

    adultam virginem ab armatorum impetu,

    id. Brut. 96, 330.—With abl.:

    haec damna multa mulierum Me uxore prohibent,

    keep me from a wife, Plaut. Mil. 3, 1, 105:

    magnum civium numerum calamitate prohibere,

    Cic. Imp. Pomp. 7, 18:

    tenuiores injuriā,

    id. Off. 2, 12, 31:

    ad prohibendam populationibus Campaniam,

    Liv. 22, 14, 2.—With double acc.:

    id te Juppiter Prohibessit,

    from that may Jupiter preserve you, Plaut. Ps. 1, 1, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > prohibeo

  • 13 veto

    vĕto, ŭi, ĭtum, 1 (old form vŏto:

    votes,

    Plaut. Trin. 2, 4, 56:

    votitus,

    id. As. 4, 1, 44; cf. Non. 45, 4; perf. ( poet. and late Lat.) vetavit, Pers. 5, 90:

    vetati sunt,

    Vulg. Act. 16, 6), v. a. [etym. dub.], not to suffer a thing to take place, not to permit, to advise against, oppose, forbid, prohibit a thing; and, with a personal object, not to permit one to do a thing, to prevent or hinder him from doing it, not to grant, to forbid him a thing, etc. (syn.: interdico, inhibeo); constr. most freq. with acc. and inf., less freq. with the simple inf., the simple acc., with ut, ne, or the simple subj., or absol.
    I.
    In gen.
    a.
    With acc. and inf.:

    lex peregrinum vetat in murum ascendere,

    Cic. de Or. 2, 24, 100; cf.:

    quae (lex naturae) vetat ullam rem esse cujusquam, nisi ejus, qui tractare et uti sciat,

    id. Rep. 1, 17, 27:

    ab opere legatos Caesar discedere vetuerat,

    Caes. B. G. 2, 20:

    rationes a te collectae vetabant, me rei publicae penitus diffidere,

    Cic. Fam. 5, 13, 3:

    ridentem dicere verum Quid vetat?

    Hor. S. 1, 1, 25:

    non me ulla vetabunt Frigora Parthenios canibus circumdare saltus,

    Verg. E. 10, 56:

    hos vetuit me numerare timor,

    Prop. 2, 29 (3, 27), 4;

    2, 32 (3, 30), 8: cum leges duo ex unā familiā non solum magistratus creari vetarent, sed, etc.,

    Caes. B. G. 7, 33:

    castra... vallo muniri vetuit,

    id. B. C. 1, 41:

    quae (lex) de capite civis Romani nisi comitiis centuriatis statui vetaret,

    Cic. Rep. 2, 36, 61.— Pass.:

    cum equites Romani flere pro me edictis vetarentur,

    Cic. Red. Quir. 5, 13:

    sterni vetabere terrā,

    Luc. 4, 647:

    Nolani muros portasque adire vetiti,

    Liv. 23, 16, 9:

    redemptoribus vetitis frumentum parare,

    id. 34, 9, 12:

    ut a praefecto morum Hasdrubal cum eo vetaretur esse,

    Nep. Ham. 3, 2; Luc. 6, 470; 7, 371.—
    b.
    With ut, ne, or the simple subj. ( poet.):

    sive jubebat, Ut faceret quid, Sive vetabat,

    Hor. S. 1, 4, 124:

    edicto vetuit, ne quis se praeter Apellen Pingeret,

    id. Ep. 2, 1, 239; id. S. 2, 3, 187:

    vetabo, qui Cereris sacrum Vulgarit arcanae, sub isdem Sit trabibus,

    id. C. 3, 2, 26; Tib. 2, 6, 36.—
    c.
    With quin (ante- and postclass. and rare):

    nemo hinc prohibet nec votat, Quin quod palam'st venale, emas,

    Plaut. Curc. 1, 1, 33; Sen. Contr. 1, praef. 17.—
    d.
    With quominus (rare):

    at haec (sapientiā) nullā re, quo minus se exerceat, vetari potest,

    Sen. Ep. 95, 8.—
    e.
    With inf. ( poet.):

    tabulae peccare vetantes,

    Hor. Ep. 2, 1, 23:

    nec laevus vetet ire picus,

    id. C. 3, 27, 15:

    unde proferre pedem pudor vetet,

    id. A. P. 135; cf. id. C. 1, 6, 10; Mart. 6, 91, 1: quid vetat? with a foll. inf., Hor. S. 1, 10, 56; Ov. Am. 3, 7, 35; id. F. 1, 295.— Impers.:

    ait esse vetitum intro ad eram accedere,

    Ter. Phorm. 5, 6 (7), 24.—
    f.
    With acc.
    (α).
    Of the thing:

    quia bella vetabat,

    Verg. A. 2, 84:

    nec majora veto,

    Ov. F. 2, 541: quid jubeatve vetetve, id. M. [p. 1983] 11, 493:

    iter mediis natura vetabat Syrtibus,

    Luc. 9, 301:

    tristia damna vetabo,

    Stat. S. 3, 1, 173: Val. Fl. 8, 304:

    solem vetuit Delia tardior,

    Sen. Herc. Oet. 150:

    quercus Phoebum vetat,

    keeps off, id. ib. 1624.— Pass.:

    fossam praeduxit, quā incerta Oceani vetarentur,

    Tac. A. 11, 20:

    (ludere) vetitā legibus aleā,

    Hor. C. 3, 24, 58:

    vetiti hymenaei,

    Verg. A. 6, 623:

    vetitae terrae,

    Ov. Tr. 1, 4, 21:

    factum vetitum,

    Plin. Ep. 4, 9, 17:

    vetito ponto,

    Sen. Herc. Oet. 1585.—
    (β).
    Of the person:

    cum Graecos facerem Versiculos, vetuit me tali voce Quirinus, etc.,

    Hor. S. 1, 10, 32:

    quos vetat igne Creon,

    keeps off, Stat. Th. 12, 558.— Pass.:

    acta agimus: quod vetamur vetere proverbio,

    Cic. Lael. 22, 85; cf.:

    vetustissimi mortalium nihil per metum vetabantur,

    Tac. A. 3, 26:

    propter eandem causam facere debebimus, propter quam vetamur,

    Quint. 4, 1, 65:

    quippe vetor fatis,

    Verg. A. 1, 39:

    mathematici, genus hominum, quod in civitate nostrā et vetabitur semper et retinebitur,

    Tac. H. 1, 22.—
    g.
    Absol.:

    lex omnis aut jubet aut vetat,

    Quint. 7, 5, 5: optat supremo collocare Sisyphus In monte saxum;

    sed vetant leges Jovis,

    Hor. Epod. 17, 69:

    res ipsa vetat,

    Ov. M. 10, 354:

    a patria pelago vela vetante datis,

    id. H. 13, 128; 13, 131.—
    II.
    In partic.: veto, I forbid it, I protest; the word with which the tribunes of the people declared their protest against any measure of the Senate or of the magistrates, Liv. 3, 13, 6; 6, 35, 9; Suet. Tib. 2 fin.:

    ut vim fieri vetarent,

    Gell. 13, 12, 9.—Of the protest of the praetor against any unlawful measure, Cic. Caecin. 13, 36; Dig. 42, 1, 14. —And in the lang. of augury:

    vetat haruspex,

    Ter. Phorm. 4, 4, 28:

    volucres,

    Cic. Div. 2, 38, 80:

    si vetet auspicium,

    Ov. F. 6, 764.—Hence, vĕtĭtum, i, n.
    A.
    That which is forbidden or prohibited, a forbidden or prohibited thing:

    nitimur in vetitum semper cupimusque negata,

    Ov. Am. 3, 4, 17:

    sed jam de vetito quisque parabat opes,

    id. F. 5, 282:

    venerem In vetitis numerant,

    id. M. 10, 435:

    crebrescit occultis primum sermonibus, ut vetita solent,

    Tac. A. 2, 39:

    agebat quaedam vetita legibus,

    Amm. 28, 6, 3.—
    B.
    A prohibition, protest:

    jussa ac vetita populorum,

    Cic. Leg. 2, 4, 9; 3, 3, 10:

    quae contra vetitum discordia?

    Verg. A. 10, 9; Suet. Caes. 43.

    Lewis & Short latin dictionary > veto

См. также в других словарях:

  • Prohibit — Pro*hib it, v. t. [imp. & p. p. {Prohibited}; p. pr. & vb. n. {Prohibiting}.] [L. prohibitus, p. p. of prohibere to prohibit; pro before, forth + habere to have, hold. See {Habit}.] [1913 Webster] 1. To forbid by authority; to interdict; as, God… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • prohibit — pro‧hib‧it [prəˈhɪbt ǁ proʊ ] verb [transitive] LAW to officially stop someone doing something by making it illegal or against the rules: • The firm s own internal rules now prohibit that type of loan. prohibit somebody from doing something •… …   Financial and business terms

  • prohibit — I verb ban, banish, bar, block, check, circumscribe, control, counteract, curb, debar, deny, disallow, disqualify, embargo, enjoin, exclude, forbid, foreclose, forfend, gainsay, halt, hamper, hinder, impede, inhibit, interdict, interfere, limit,… …   Law dictionary

  • prohibit — PROHIBÍT, Ă, prohibiţi, te, adj. (Despre mărfuri) A căror producere, vânzare, export sau import sunt interzise. – v. prohibi. Trimis de oprocopiuc, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  PROHIBÍT adj. interzis, oprit. (Băuturi prohibit.) Trimis de siveco,… …   Dicționar Român

  • prohibit — In current usage, prohibit can be followed either by a noun or pronoun denoting the thing prohibited (The UN Declaration calls on all countries to prohibit all forms of human cloning) or by a noun or pronoun denoting the person prohibited, (or… …   Modern English usage

  • prohibit — [prō hib′it, prəhib′it] vt. [ME prohibeten < L prohibitus, pp. of prohibere, to prohibit < pro , before (see PRO 2) + habere, to have (see HABIT)] 1. to refuse to permit; forbid by law or by an order 2. to prevent; hinder SYN. FORBID… …   English World dictionary

  • prohibit — early 15c., from L. prohibitus, pp. of prohibere (see PROHIBITION (Cf. prohibition)). Related: Prohibited; prohibiting …   Etymology dictionary

  • prohibit — *forbid, inhibit, enjoin, interdict, ban Analogous words: *prevent, preclude, obviate: debar, shut out, *exclude: *hinder, impede, obstruct: *restrain, curb, check Antonyms: permit Contrasted words: * …   New Dictionary of Synonyms

  • prohibit — [v] make impossible; stop ban, block, bottle up*, box in*, bring to screeching halt*, constrain, cool*, cork*, debar, disallow, enjoin, forbid, forfend, freeze*, gridlock, halt, hamper, hang up*, hinder, hold up, impede, inhibit, interdict, jam… …   New thesaurus

  • prohibit — ► VERB (prohibited, prohibiting) 1) formally forbid by law, rule, etc. 2) make impossible; prevent. DERIVATIVES prohibitory adjective. ORIGIN Latin prohibere keep in check …   English terms dictionary

  • prohibit — verb 1) state law prohibits gambling Syn: forbid, ban, bar, interdict, proscribe, make illegal, embargo, outlaw, disallow, veto; Law enjoin Ant: permit, authorize 2) a ca …   Thesaurus of popular words

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»