Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

proceritas

  • 1 proceritas

    prōcērĭtas, ātis, f. [procerus], a high growth, height, tallness.
    I.
    Lit. (good prose):

    candor hujus te et proceritas, vultus oculique perpulerunt,

    his tall stature, Cic. Cael. 15, 36; so absol., Tac. A. 12, 44; 4, 57; Suet. Vit. 17; Gell. 9, 11; cf.

    corporis,

    Plin. Ep. 1, 10, 6; Just. 13, 1, 11.—Of plants:

    cum admiraretur proceritates arborum,

    Cic. Sen. 17, 59:

    palmetis est proceritas et decor,

    Tac. H. 5, 6:

    herbarum,

    height, Plin. 17, 4, 3, § 27:

    tiliae,

    id. 16, 14, 25, § 65:

    balsami,

    id. 12, 25, 54, § 113:

    tollentis se proceritate luxuriosā,

    id. 19, 8, 41, § 139.—
    II.
    Transf., in gen., length:

    quae (animalia) altiora sunt, ut anseres, ut cygni, ut cameli, adjuvantur proceritate collorum,

    Cic. N. D. 2, 47, 122:

    alces, ni proceritas aurium et cervicis distinguet, jumento similis,

    Plin. 8, 15, 16, § 39:

    pediculi (glandis) proceritas brevitasque,

    id. 16, 6, 8, § 23:

    rubri,

    id. 17, 13, 21, § 96:

    pedum,

    Cic. Or. 63, 212.

    Lewis & Short latin dictionary > proceritas

  • 2 proceritas

    prōcērĭtās, ātis, f. [procerus] [st1]1 [-] allongement, longueur, forme allongée. --- Cic. Nat. 2, 122 ; Plin. 8, 39. [st1]2 [-] haute taille. --- Cic. Cael. 36 ; Plin. Ep. 1, 10, 6 ; Tac. An. 12, 44. [st1]3 [-] hauteur, élévation [des végétaux). --- Cic. CM 59 [plur.]; Tac. H. 5, 6; Plin. 17, 27. [st1]4 [-] longueur [d'une syllabe]. --- Cic. Or. 212.
    * * *
    prōcērĭtās, ātis, f. [procerus] [st1]1 [-] allongement, longueur, forme allongée. --- Cic. Nat. 2, 122 ; Plin. 8, 39. [st1]2 [-] haute taille. --- Cic. Cael. 36 ; Plin. Ep. 1, 10, 6 ; Tac. An. 12, 44. [st1]3 [-] hauteur, élévation [des végétaux). --- Cic. CM 59 [plur.]; Tac. H. 5, 6; Plin. 17, 27. [st1]4 [-] longueur [d'une syllabe]. --- Cic. Or. 212.
    * * *
        Proceritas, pen. corr. proceritatis. Cic. Longueur, Haulteur.

    Dictionarium latinogallicum > proceritas

  • 3 proceritas

    proceritas proceritas, atis f длина, протяжённость

    Латинско-русский словарь > proceritas

  • 4 proceritas

    proceritas proceritas, atis f протяжённость

    Латинско-русский словарь > proceritas

  • 5 proceritas

    proceritas proceritas, atis f высота

    Латинско-русский словарь > proceritas

  • 6 proceritas

    prōcēritas, ātis f. [ procerus ]
    1) длина ( collorum C); протяжённость ( spatii Ap); высота ( corporis PJ); высокий рост, высота ( arborum C)

    Латинско-русский словарь > proceritas

  • 7 proceritas

    prōcēritās, ātis, f. (procerus), der hohe Wuchs, die Schlankheit, Höhe, Länge, I) eig., des tier. Körpers, pr. corporis, Plin. ep.: so pr. incurva, Tac.: enormis, Suet. – der Glieder, collorum, Cic.: aurium et cervicis, Plin. – der Gewächse, pr. herbarum, Plin.: proceritates arborum, Cic. de sen. 59. – der Balken, pr. trabium (Ggstz. crassitudo), Sen. – II) übtr., die Gestrecktheit, Länge, pr. pedum (Versfüße), Ggstz. brevitas, Cic. or. 212.

    lateinisch-deutsches > proceritas

  • 8 proceritas

    prōcēritās, ātis, f. (procerus), der hohe Wuchs, die Schlankheit, Höhe, Länge, I) eig., des tier. Körpers, pr. corporis, Plin. ep.: so pr. incurva, Tac.: enormis, Suet. – der Glieder, collorum, Cic.: aurium et cervicis, Plin. – der Gewächse, pr. herbarum, Plin.: proceritates arborum, Cic. de sen. 59. – der Balken, pr. trabium (Ggstz. crassitudo), Sen. – II) übtr., die Gestrecktheit, Länge, pr. pedum (Versfüße), Ggstz. brevitas, Cic. or. 212.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > proceritas

  • 9 prōcēritās

        prōcēritās ātis, f    [procerus], a high growth, height, tallness: huius, his tall stature: arborum. — Extent, length: pedum.
    * * *
    height/tallness; altitude, distance up; great length (some up); metrical feet

    Latin-English dictionary > prōcēritās

  • 10 proceritas

    длина, вышина (1. 5 C. Th. 7, 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > proceritas

  • 11 inenormis

    in-ēnōrmis, e
    умеренный, нормальный ( proceritas Ap)

    Латинско-русский словарь > inenormis

  • 12 praegracilis

    prae-gracilis, e
    весьма тонкий, стройный ( proceritas T)

    Латинско-русский словарь > praegracilis

  • 13 attollo

    at-tollo (ad-tollo), ere, emporheben, in die Höhe heben, aufheben, aufrichten, erheben, empor-, aufnehmen, emporhalten (Ggstz. demittere, summittere, premere, deprimere), I) eig.: 1) im engern Sinne: pueros, Quint.: parvum natum, Ov.: fracto crure planum (den Gaukler), Hor.: partus suos (v. Tieren), Plin.: attollere alqm mersum (im Bade), Ggstz. deprimere alqm, Cels.: Germanos fluminibus suetos levitas armorum et proceritas corporum attollit, Tac. – alteram fasciam (Ggstz. alteram fasciam premere), Cels.: pallium, Ter. – caput, Ov. u. (im Bilde) Liv.: oculos, Cels.: vix prae lacrimis oculos, Liv.: pedem, Quint.: crus in urina (vom männl. Hunde, Ggstz. sidere in urina, v. weibl.), Plin.: frontem (Ggstz. demittere), Quint.: brachia, Verg.: manus (Ggstz. summittere), Quint.: att. iras, minas, mit emporgehobenem Haupte eine zornige, drohende Stellung nehmen (v. der Schlange), Verg. Aen. 2, 381. Col. 8, 2, 11. – alqm umeris, Verg.: cubitum alcis cum umero dextrā manu, Cels.: super adstantium manibus in murum attolli, Sall. fr.: att. cornua e mari, Plin.: oculos vix humo, Ov. – manus ad caelum, Liv.: pedes super limen, Plaut.: timidum ad lumina lumen (Auge), Ov.: oculos ad virginem, Ps. Quint. decl.: ocellos contra solem, Prop.; vgl. (im Bilde) adversus dictatoriam vim attollere oculos non audere, sein Auge kühn zu erheben, Liv.: u. so contra fortunam audere attollere oculos, Sen. (vgl. Bentley Hor. carm. 1, 3, 18. p. 11 ed. 3). – refl. se attollere u. medial attolli, sich emporheben, sich aufrichten, sich emporhalten, ter sese, Verg.: att. se tam deformiter (Ggstz. abicere se tam suppliciter), Val. Max.: subito navis coepit et regere se et attollere, Sen. rhet.: venae nostrae modo summittunt se, modo attollunt, Cels.: periti imperitique nandi perinde attolluntur, Tac.: miscent se maria et nigrae attolluntur arenae, Verg. – att. se recto trunco, sich aufrecht in die Höhe richten, Ov. – se a gravi casu, Liv.: se in femur, Verg. – 2) im weitern Sinne = etw. sich hoch erheben machen oder lassen, etw. emporheben, emporsteigen machen, hoch emporrichten, aufrichten, molem, Verg.: arcem tectis, Verg.: malos (Mastbäume), Verg.: globos flammarum, emporwirbeln lassen (v. Ätna), Verg. – mare ne ventis quidem attollitur, Tac. – refl. attollere se u. medial attolli, sich erheben, emporsteigen, aufsteigen, emporwachsen, v. Pers., mox se attollit in auras, Verg.: modo se sublimis in auras attollit, modo subdit aquis, Ov.: simul visum eundem iuvenem in caelum igne plurimo attolli, Tac. – v. Flüssen, Euphratem nullā imbrium vi sponte et in immensum attolli, Tac. – v. Pflanzen, a terra se non att., Plin. – v. Bergen, ex mediis arenis in caelum attolli, Plin.: Taurus a Cappadocia se attolens, Curt. – v. Bauten, turres in LX pedes attollebantur, Tac.: columnarum ratio erat attolli super ceteros mortales, Plin. – u. v. Örtl., denen man sich nähert, sich erheben, quarto terra die primum se attollere tandem visa, Verg. Aen. 3, 205: attollit se diva Lacinia contra, ibid. 3, 552. – II) übtr., 1) erheben = aus dem Munde aufsteigen lassen, clamorem, Veget. mil. 3, 18 (auch Variante bei Frontin. 3, 9, 5): prägn., favorem, einen Beifallsruf ertönen lassen, Dict. 2, 52 (dazu Ded.); 3, 18. – 2) heben, erheben = steigen machen, a) extensiv, vocem (Ggstz. vocem summittere), Quint.: vox attollitur (Ggstz. descendit), Quint. – v. Redner, supra modum sermonis attolli, sich (mit der Stimme) über den Gesprächston erheben (stärker als im G. reden), Quint. – b) intensiv: α) körperlich u. geistig emporheben, aufrichten, erhöhen, heben, erheben, vires in milite (Ggstz. frangere), Prop.: animos civium (Ggstz. deprimere), Plin. pan.; vgl. animum nec attollant fortuita nec deprimant, Sen.: att. animos ad spem consulatus, Liv. – refl., Punica se quantis attollet gloria rebus, wird so gewaltig der p. R. sich erheben, Verg. – insbes., orationem att., die Rede heben, ihr einen höhern Schwung geben (Ggstz. orat. summittere), Quint. – u. refl. se attollere u. medial attolli v. Redner u. Dichter im Affekt = einen Aufschwung nehmen, modo nimis se attollit, modo nimis deprimit, Sen. rhet.: debet enim orator erigi, attolli, Plin. ep.: nunc attollebatur, nunc residebat, Plin. ep. – β) politisch emporheben, erhöhen, auszeichnen, rem publicam bello armisque, Tac.: suum sanguinem, Tac.: alqm insignibus triumphi, Tac.: alqm ordinibus altis et praemiis, Tac.: u. alcis progeniem super cunctos, Tac. ann. 11, 16. – γ) rednerisch heben, erheben, hervorheben, res per similitudinem, Quint.: cuncta in maius, Tac.: haec tu quā miseratione, quā copiā deflebis, ornabis, attolles! Plin. ep. – eine Pers., alqm adulationibus, Tac.: studio Ciceronis attolli, Vell.

    lateinisch-deutsches > attollo

  • 14 brevitas

    brevitās, ātis, f. (brevis), die Kürze, I) im Raume: a) in die Weite: angusti fretus, Gell. 10, 24, 6: vineae, Pallad. 9, 3: spatii, kurze Entfernung, Caes. b.c. 1, 82, 3. – b) in die Höhe, Länge, die Kürze, Kleinheit, corporis, Lucr.: crurum, Plin.: pili, Plin.: guttarum, Vitr.: br. coacta, Plin.: brevitas nostra, unsere kleine Statur (Ggstz. magnitudo corporum suorum), Caes. b.G. 2, 30, 4. – II) in der Zeit (Ggstz. longitudo), 1) eig.: diei brevitas (Ggstz. longitudo noctis), Cic.: br. horae, Sil.: brevitas temporis impedit alqd, Caes.: brevitate temporis cogor tam pauca scribere, Cic. – br. vitae, Cic. u. Sen.: tam exigua br. vitae, Cic. – 2) übtr.: a) v. der Silbenmessung, die Kürze, brevitas et celeritas syllabarum, Cic.: brevitas pedum (Ggstz. proceritas), Cic.: contractio et brevitas dignitatem non habet, Cic.: im Plur., omnium longitudinum et brevitatum in sonis iudicium, Cic. or. 173. – b) v. Ausdruck, die Kürze, kurze Fassung, kurze u. bündige Darstellung, die Kürze u. Bündigkeit, Gedrängtheit (Ggstz. copia), litterarum, Cic.: orationis meae, Cic.: Sallustiana, Quint.: respondendi, Nep.: loquendi, Auson.: ne brevitas (ambitus) defraudasse aures videatur neve longitudo obtudisse, Cic.: multos imitatio brevitatis decipit, ut, cum se breves putent esse, longissimi sint, Cic.: brevitati servire, Cic.: brevitatis causā od. gratiā, der Kürze wegen, um mich kurz zu fassen, Cic. u. Plin.

    lateinisch-deutsches > brevitas

  • 15 candor

    candor, ōris, m. (candeo), I) das blendende Weiß, A) als Farbstoff = weiße Schminke, fucati medicamenta (Schönheitsmittel) candoris et ruboris, Cic. or. 79. – B) als Beschaffenheit, das blendende Weiß, der weiße, helle, lichte Glanz od. Schimmer, 1) eig.: a) übh.: candor marmoreus (Ggstz. niger color), Lucr.: tunicarum, Liv.: lanarum, Quint.: dentium, Plin.: c. eboris (neben auri fulgor u. argenti nitor), Min. Fel.: arma candore paria, Liv. – Plur., ulnarum nivei marmoreique candores, Arnob. 4, 22 (vgl. 7, 20). – b) v. dem Weiß der Haut, das blendende Weiß, das Schneeweiß, Milchweiß, Blütenweiß, der blütenweiße Teint, α) der Menschen, corporum, Liv.: niveo mixtus candore rubor, Ov.: candor huius et proceritas, Cic.: inductā candorem quaerere cretā, Ov. – Plur., corporis candores, Plaut. Men. 181. – β) der Tiere, equi candore nivali, Verg.: equi candore eximio, Suet. – c) der helle, lichte Glanz od. Schimmer, die Helle des Himmels u. der Gestirne, candor solis, Naev. fr.: species candorque caeli, Cic.: solis candor illustrior, Cic.: via candore notabilis ipso, Milchstraße, Ov. – 2) übtr.: a) die Klarheit, Reinheit der Darstellung, Livius in narrando mirae iucunditatis clarissimique candoris, der lichtesten Klarheit, Quint. 10, 1, 101. – b) die Reinheit, Lauterkeit der Gesinnung, Aufrichtigkeit, Treuherzigkeit, Redlich keit, animi, Ov.: patrius, Ov.: tuus candor, Plin. pan.: iustus sine mendacio candor, Vell.: nec minus candoris, und dabei der redlichste (beste) Mensch, Plin. ep. – II) (nach candeo no. II) die Glut, Hitze, Vitr.: aestivus, Claud. cons. Prob. et Olyb. 219: flammae (des Hundsgestirns), Hyg. astr. 2, 35.

    lateinisch-deutsches > candor

  • 16 decor [1]

    1. decor, ōris, m. (deceo), die Angemessenheit, der Anstand, die Schicklichkeit ( das Schickliche), die Zierde, I) im allg.: mobilibus decor, maturis dandus et annis, Hor.: sua cuique proposita lex, suus cuique decor est, Quint.: cuncta ad decorem imperii composita, Tac.: u. (in der Rede) mire custoditur decor, Quint.: in personis decor, angemessene Behandlung der Charaktere, Quint. – Plur., scenaique simul varios splendere decores, Lucr. 4, 980. – II) insbes., der körperl. Anstand, die Anmut, der Liebreiz, die Holdseligkeit, das stattliche Aussehen, te decor iste, quod optas, esse vetat, Ov.: pueritiae maximus in exitu decor est, Sen.: filia eius eximiā corporis specie et decore habitus in barbaris raro, Curt.: decor oris cum quadam maiestate, Tac.: incertum ob decorem an quid aliud vitro corpora infecti, Mela. – v. Lebl., palmetis (est) proceritas et decor, Tac. hist. 5, 6. – personif., Hor. carm. 2, 11, 6.

    lateinisch-deutsches > decor [1]

  • 17 inenormis

    in-ēnōrmis, e, nicht unmäßig, proceritas, Apul. met. 2. c. 2.

    lateinisch-deutsches > inenormis

  • 18 pauxillitas

    pauxillitās, ātis, f. (pauxillus), die Winzigkeit (Ggstz. proceritas), Ambros. hexaëm. 6, 9. § 54.

    lateinisch-deutsches > pauxillitas

  • 19 perpello

    per-pello, pulī, pulsum, ere, einen tüchtigen Stoß geben, heftig anstoßen, -stoßen, I) eig.: alqā re perpelli, Nigid. bei Non. 144, 21. – II) übtr.: 1) mit aller Gewalt antreiben, -vermögen, es dahinbringen, es durchsetzen bei usw., animum p., Plaut.: urbem eo metu ad deditionem, Liv.: alqm ad societatem, Tac.: id (dazu) pecuniā et saepius vi, Tac.: öfter mit Acc. pers. u. folg. ut u. Konj., Sall. u. Liv., od. m. folg. ne u. Konj., Sall.: absol. m. folg. ut u. Konj., Liv. u. Tac. (s. Weißenb. u. M. Müller Liv. 1, 45, 2. Heräus Tac. hist. 3, 54, 12): mit Acc. u. m. folg. Infin., Tac. (s. Dräger Tac. ann. 11, 29. Heräus Tac. hist. 5, 2, 9): ganz absol., suadere, orare usque adeo donec perpulit, so lange, bis er es durchsetzte, Ter. Andr. 662. – 2) auf jmd. einen tiefen Eindruck machen, candor huius te et proceritas, vultus oculique perpulerunt, Cic. Cael. 36.

    lateinisch-deutsches > perpello

  • 20 praegracilis

    prae-gracilis, e, sehr schlank, sehr hager, proceritas, Tac. ann. 4, 57.

    lateinisch-deutsches > praegracilis

См. также в других словарях:

  • proceridad — (del lat. «procerĭtas, ātis») 1 f. *Altura o eminencia. 2 Aplicado a las personas y a las plantas, desarrollo precoz o lozanía. * * * proceridad. (Del lat. procerĭtas, ātis). f. Eminencia, elevación, altura. || 2. Vigor, lozanía, incremento… …   Enciclopedia Universal

  • Procerity — Pro*cer i*ty, n. [L. proceritas.] Height of stature; tallness. [R.] Johnson. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • ALCES — I. ALCES Bithyniae fluv. Plin. l. 5. c. ult. II. ALCES apud Solin. c. 23. ubi de Germania, Est et alces mulis comparanda, adeô propensô labrô superiore, ut nisi recedens in posteriora vestigia pasci non queat. Scandinavia insula ê regione… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • BALSAMUM — ἐπιάργυρον Hesychio, quod argentô rependebatur. Nempe Alexandri Magni temporibus balsamum duplô argentô pensabatur, teste Pliniô l. 12. c. 25. Alexandrô magnô res ibi agente, totô die aestivô, unam concham implere iustum erat. omni vero… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • BRICOLA — Ital. Briccole, Gall. Bricolle, vox citerioris aevi, machinae λιθοβόλου seu saxa eiaculantis species, cuiusmodi machinas privatim in turribus habere vetantur cives, in Iure Municipali Florentinorum l. 3. Eam sic describit Blondus Romae triumph. l …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CANDIDATI — I. CANDIDATI Graecis λευχείμονες, dignitas Palatina aeque ac militaris fuit, instituta a Gordiano Seniore. Hic enim selectos e Scholarium classe quosdam, ex iis, quos staturae proceritas ac forma commendaret, in peculiarem Scholam seu cohortem… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • GERMANIA — I. GERMANIA regio Europae latissima, quae a Gallis, Rhaetis, ac Pannoniis, Rheno, et Danubio fluminibus, a Sarmatis, Dacisque metu mutuo, ac montibus separatur: cetera am bit Oceanus, latos sinus et insularum immensa spatia complectens. Germaniae …   Hofmann J. Lexicon universale

  • MILITARIS Statura — agud Ael. Lamprid. in Alexandro Severo, c. 4. Fuit et staturaemilitaris; i. e. qualis in milite exigebatur. Erat autem haec in probatione Tyronum legitima sex pedum, aut quinque cum denis unciis. Symphosius in Aenigmatis. Bellipotens olim saevis… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PALLAS — I. PALLAS Claudii Caesaris libertus, ditissimus, qui Crassô fertur ditior vicies, et quin quies centenis milibus, Plin. l. 33. c. 10. Vide Tacit. Annal. l. 12. c. 53. Et Plin. l. 8. ep. 6. Iuven. Sat. 1. v. 109. Ego possideo plus Pallante et… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PES — nc in limine offendat, cavere iussit Veterum superstitio. Mali enim ominis id habebatur, Si exituro limen insonuisset, Pes haesisset, Plin. l. 2. c. 7. Vide Plut. in Demetrio et in Gracchis, Val. Max. l. 1. c. 4. de eod. Graccho etc. Sueton. in… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SESOCHRIS — Rex Thinitarum XVI. post Nepher Chrerem, ante Cheneren: praefuit annos 48. Eius proceritas fuit pedum quinque, latitudo trium. Ex Manethone Marshamus …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»