Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

praestolor

  • 1 praestolor

    praestolor, āri, ātus sum attendre.    - praestolari alicui, Cic.: attendre qqn.    - praestolari aliquem, Plaut.: attendre qqn.    - hujus adventum praestolans, Caes. BC. 2, 23, 2: attendant son arrivée.
    * * *
    praestolor, āri, ātus sum attendre.    - praestolari alicui, Cic.: attendre qqn.    - praestolari aliquem, Plaut.: attendre qqn.    - hujus adventum praestolans, Caes. BC. 2, 23, 2: attendant son arrivée.
    * * *
        Praestolor, pen. prod. praestolaris, praestolari. Terent. Attendre aucun.

    Dictionarium latinogallicum > praestolor

  • 2 praestolor

    praestōlor, atus sum, ārī depon. [ praesto II ]
    быть готовым, ожидать, поджидать (alicui C или aliquem Pl, Ter и aliquid Cs)

    Латинско-русский словарь > praestolor

  • 3 praestolor

    praestōlor, ātus sum, ārī (v. praestus, s. 1. praestō a. A.), bereitstehen, um jmd. od. etw. zu empfangen, auf jmd. od. etw. warten, harren, jmd. od. etw. erwarten, m. Dat., alci, Cic.: huic spei et exspectationi, quae nobis proponitur maxima, volui praestolari apud te in Epiro, Cic. – m. Acc., alqm, Ter.: huius adventum ad Clupeam, Caes. – adventum cohortium, *Sisenn. hist. 3. fr. 25 ( bei Non. 161, 22, wo die Hdschrn. advenientium cohortium haben, aber Quicherat mit Junius Hadrianus adventum; wogegen M. Hertz advenientium cohortium praesentiam od. praesentiae vorschlägt). – absol. m. Ang. wo? im Abl., foribus, cubiculo, Apul. – reperti (sunt) equestris ordinis duo in publico cum dolone ac venatorio cultro praestolantes, Suet. – / Parag. Infin. praestolarier, Plaut. Epid. 217.

    lateinisch-deutsches > praestolor

  • 4 praestolor

    praestōlor, ātus sum, ārī (v. praestus, s. 1. praesto a. A.), bereitstehen, um jmd. od. etw. zu empfangen, auf jmd. od. etw. warten, harren, jmd. od. etw. erwarten, m. Dat., alci, Cic.: huic spei et exspectationi, quae nobis proponitur maxima, volui praestolari apud te in Epiro, Cic. – m. Acc., alqm, Ter.: huius adventum ad Clupeam, Caes. – adventum cohortium, *Sisenn. hist. 3. fr. 25 ( bei Non. 161, 22, wo die Hdschrn. advenientium cohortium haben, aber Quicherat mit Junius Hadrianus adventum; wogegen M. Hertz advenientium cohortium praesentiam od. praesentiae vorschlägt). – absol. m. Ang. wo? im Abl., foribus, cubiculo, Apul. – reperti (sunt) equestris ordinis duo in publico cum dolone ac venatorio cultro praestolantes, Suet. – Parag. Infin. praestolarier, Plaut. Epid. 217.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > praestolor

  • 5 praestōlor

        praestōlor ātus, ārī, dep.    [1 STAR-], to stand ready for, wait for, expect: ad Clupeam, Cs.: tibi ad Forum Aurelium: quem praestolare? T.
    * * *
    praestolari, praestolatus sum V DEP
    stand ready for, expect, wait for (w/DAT or ACC)

    Latin-English dictionary > praestōlor

  • 6 praestolor

    praestōlor, ātus ( inf. paragog. praestolarier, Plaut. Ep. 2, 2, 33; act. collat. form praestolaras, Liv. And. ap. Non. 475, 32: praestolabo, Turp. ap. ib. 475, 31; cf. App. M. 5, 20), 1, v. dep. n. and a. [1. praesto], to stand ready for, to wait for, expect a person or thing (syn.: opperior, exspecto): praestolari dicitur is, qui ante stando, ibi, quo venturum excipere vult, moratur, Paul. ex Fest. p. 223 Müll.; cf.: praestolari est praesto esse et apparere, Don. ad Ter. Eun. 5, 5, 5.
    (α).
    With dat.:

    qui tibi ad Forum Aurelium praestolarentur armati,

    Cic. Cat. 1, 9, 24:

    ut in Formiano tibi praestoler,

    id. Att. 2, 15, 3; 3, 20, 1.—
    (β).
    With acc.:

    ego illum ante aedis praestolabor,

    Plaut. Most. 5, 1 18; so,

    aliquem,

    id. Truc. 2, 3, 15:

    quem praestolare, Parmeno?

    Ter. Eun. 5, 5, 5:

    adventum illius,

    Vulg. Judic. 9, 25: lucem, id. Job, 30, 26.—
    (γ).
    Absol.:

    ego illam illic video praestolarier,

    Plaut. Ep. 2, 2, 33:

    ad Clupeam praestolans,

    Caes. B. C. 2, 23.—
    * (δ).
    With gen.: advenientium cohortium praestolari, Sisenn. ap. Non. 161, 32.

    Lewis & Short latin dictionary > praestolor

  • 7 praestolo

    praestōlo, —, —, āre LA, Ap = praestolor

    Латинско-русский словарь > praestolo

  • 8 praestolatio

    praestōlātio, ōnis, f. (praestolor), das Warten auf etw., Vulg. Iob 17, 15; prov. 11, 23 u. 23, 18. Ps. Cypr. de XII abus. 4.

    lateinisch-deutsches > praestolatio

  • 9 praestolo

    praestōlo, āre = praestolor, Liv. Andr. tr. 23. Turpil. com. 153. Apul. met. 5, 20.

    lateinisch-deutsches > praestolo

  • 10 praestolatio

    praestōlātio, ōnis, f. (praestolor), das Warten auf etw., Vulg. Iob 17, 15; prov. 11, 23 u. 23, 18. Ps. Cypr. de XII abus. 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > praestolatio

  • 11 praestolo

    praestōlo, āre = praestolor, Liv. Andr. tr. 23. Turpil. com. 153. Apul. met. 5, 20.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > praestolo

  • 12 exspecto

    ex-specto ( expect-), āvi, ātum, 1, v. a., to look out for a thing (syn.: prospecto, opperior, maneo, moror, praestolor).
    1.
    Objectively, to await, expect something that is to come or to take place, to be waiting for, etc. (very freq. and class.). —Constr. with the acc., with rel.-clauses, with dum, si, ut, quin, or absol.; very rarely with object-clause.
    A.
    In gen.
    1.
    With acc.:

    caritatem,

    Cato, R. R. 3, 2:

    alicujus mortem,

    Plaut. As. 3, 1, 28:

    cum ea Scipio dixisset silentioque omnium reliqua ejus exspectaretur oratio,

    Cic. Rep. 2, 38:

    injurias,

    id. ib. 1, 5:

    transitum tempestatis,

    id. Att. 2, 21, 2:

    adventum alicujus,

    Caes. B. G. 1, 27, 2; 2, 16, 2:

    eventum pugnae,

    id. ib. 7, 49 fin.:

    scilicet ultima semper Exspectanda dies homini est,

    Ov. M. 3, 136:

    cenantes haud animo aequo Exspectans comites,

    i. e. waiting till they have done eating, Hor. S. 1, 5, 9 et saep.; cf.:

    exspectandus erit annus,

    I must wait a year, Juv. 16, 42. —
    2.
    With relative and esp. interrogative clauses: exspectabat populus atque ora tenebat rebus, utri magni victoria sit data regni, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107 (Ann. s. 90, ed. Vahl.):

    exspecto, quo pacto, etc.,

    Plaut. Poen. 4, 1, 1:

    exspecto, quid ad ista,

    Cic. Tusc. 4, 20, 46; id. Verr. 2, 2, 38, § 92:

    quid hostes consilii caperent, exspectabat,

    Caes. B. G. 3, 24, 1:

    exspectante Antonio, quidnam esset actura,

    Plin. 9, 35, 58, § 121:

    ne utile quidem, quam mox judicium fiat, exspectare,

    Cic. Inv. 2, 28, 85; so,

    quid exspectas quam mox ego dicam, etc.,

    id. Rosc. Com. 15, 44:

    et, quam mox signis collatis dimicandum sit, in dies exspectet,

    id. 34, 11, 4; 3, 37, 5:

    exspectans, quando, etc.,

    Quint. 11, 3, 159.—
    3.
    With dum, si, ut, etc.:

    ne exspectetis meas pugnas dum praedicem,

    Plaut. Truc. 2, 6, 1:

    ne exspectemus quidem, dum rogemur,

    Cic. Lael. 13, 44:

    exspectas fortasse, dum dicat, etc.,

    id. Tusc. 2, 7, 17:

    exspectare, dum hostium copiae augerentur,

    Caes. B. G. 4, 13, 2:

    nec dum repetatur, exspectat,

    Quint. 4, 2, 45:

    Caesar non exspectandum sibi statuit, dum, etc.,

    Caes. B. G. 1, 11 fin.; cf.:

    nec vero hoc loco exspectandum est, dum, etc.,

    Cic. Ac. 2, 7, 19:

    rusticus exspectat, dum defluat amnis,

    Hor. Ep. 1, 2, 42:

    jam dudum exspecto, si tuum officium scias,

    Plaut. Poen. prol. 12:

    exspecto si quid dicas,

    id. Trin. 1, 2, 61:

    hanc (paludem) si nostri transirent, hostes exspectabant,

    Caes. B. G. 2, 9, 1; id. B. C. 2, 34, 1:

    nisi exspectare vis ut eam sine dote frater conlocet,

    Plaut. Trin. 3, 3, 7:

    mea lenitas hoc exspectavit, ut id quod latebat, erumperet,

    Cic. Cat. 2, 12, 27:

    nisi forte exspectatis ut illa diluam, quae, etc.,

    id. Rosc. Am. 29, 82:

    neque exspectant, ut de eorum imperio ad populum feratur,

    Caes. ib. 1, 6, 6:

    quare nemo exspectet, ut, etc.,

    Quint. 7, 10, 14; Liv. 23, 31, 7; 26, 18, 5; 35, 8, 5 al.— Pass. impers.:

    nec ultra exspectato, quam dum Claudius Ostiam proficisceretur,

    Tac. A. 11, 26 fin.:

    cum omnium voces audirentur, exspectari diutius non oportere, quin ad castra iretur,

    Caes. B. G. 3, 24 fin.
    4.
    Absol.:

    comites ad portam exspectare dicunt,

    Cic. Fam. 15, 17, 1:

    diem ex die exspectabam, ut statuerem, quid esset faciendum,

    id. Att. 7, 26, 3:

    exspectent paullum et agi ordine sinant,

    Quint. 4, 5, 19.—
    5.
    With object-clause:

    cum expectaret effusos omnibus portis Aetolos in fidem suam venturos,

    Liv. 43, 22, 2 Weissenb. ad loc.:

    venturum istum,

    Aug. Conf. 5, 6.—
    * B.
    Transf., of an abstract subject, like maneo, to await:

    seu me tranquilla senectus Exspectat seu, etc.,

    Hor. S. 2, 1, 58.
    II.
    To look for with hope, fear, desire, expectation, to hope for, long for, expect, desire; to fear, dread, anticipate, apprehend.
    1.
    With acc.:

    reliquum est, ut tuam profectionem amore prosequar, reditum spe exspectem,

    Cic. Fam. 15, 21 fin.; cf.:

    quod magna cum spe exspectamus,

    id. Att. 16, 16 E. fin.:

    ego jam aut rem aut ne spem quidem exspecto,

    id. ib. 3, 22 fin.: magnum inceptas, si id exspectas, quod nusquam'st, Plaut. Curc. 1, 2, 56:

    quam (rem) avidissime civitas exspectat,

    Cic. Phil. 14, 1, 1:

    longiores (epistolas) exspectabo vel potius exigam,

    id. Fam. 15, 16, 1:

    finem laborum omnium,

    Caes. B. G. 7, 85, 4:

    illum ut vivat, optant, meam autem mortem exspectant scilicet,

    to wish, Ter. Ad. 5, 4, 20:

    fama mortis meae non accepta solum sed etiam exspectata est,

    Liv. 28, 27, 9; cf.

    in the pun with I.: cum Proculeius quereretur de filio, quod is mortem suam exspectaret, et ille dixisset, se vero non exspectare: Immo, inquit, rogo exspectes,

    Quint. 9, 3, 68 Spald.:

    nescio quod magnum hoc nuntio exspecto malum,

    dread, Ter. Ph. 1, 4, 16:

    mortem,

    id. Hec. 3, 4, 8:

    multis de causis Caesar majorem Galliae motum exspectans,

    Caes. B. G. 6, 1, 1: 7, 43 fin. —With a personal object:

    pater exspectat aut me aut aliquem nuntium,

    Plaut. Capt. 2, 3, 22:

    ite intro, filii vos exspectant intus,

    id. Bacch. 5, 2, 86:

    hic ego mendacem usque puellam Ad mediam noctem exspecto,

    Hor. S. 1, 5, 83; cf. Ov. M. 14, 418:

    video jam, illum, quem exspectabam, virum, cui praeficias officio et muneri,

    Cic. Rep. 2, 42.—
    2.
    Aliquid ab (rarely ex) aliquo (a favorite expression of Cicero):

    a te hoc civitas vel omnes potius gentes non exspectant solum, sed etiam postulant,

    Cic. Fam. 11, 5, 3; cf. id. ib. 3, 10, 1:

    dixi Servilio, ut omnia a me majora exspectaret,

    id. ib. 3, 12, 4:

    alimenta a nobis,

    id. Rep. 1, 4:

    ab aliquo gloriam,

    id. ib. 6, 19 fin.:

    tristem censuram ab laeso,

    Liv. 39, 41, 2:

    ut ex iis (proletariis) quasi proles civitatis exspectari videretur,

    Cic. Rep. 2, 22, 40.—
    3.
    Aliquid ab or ex aliqua re (rare):

    aliquid ab liberalitate alicujus,

    Caes. B. C. 2, 28, 3:

    dedecus a philosopho,

    id. Tusc. 2, 12, 28:

    omnia ex sua amicitia,

    id. ib. 3, 60, 1.—
    4.
    Aliquid aliquem (very rare): ne quid exspectes amicos, quod tute agere possies, Enn. ap. Gell. 2, 29; Sat. v. 38 Vahl.—
    5.
    With object-clause:

    quid mihi hic adfers, quam ob rem exspectem aut sperem porro non fore?

    Ter. Phorm. 5, 9, 36:

    exspecto cupioque te ita illud defendere,

    Cic. Verr. 2, 3, 64, § 151.—With inf. alone (cf. cupio), Front. ad Ver. Imp. p. 137, ed. Rom.—
    6.
    Absol. (very rare):

    cum mihi nihil improviso, nec gravius quam exspectavissem pro tantis meis factis evenisset,

    Cic. Rep. 1, 4:

    aliquando ad verum, ubi minime exspectavimus, pervenimus,

    Quint. 12, 8, 11.—
    B.
    Poet. transf., of an abstr. subject, to have need of, require:

    silvarumque aliae pressos propaginis arcus Exspectant,

    Verg. G. 2, 27:

    neque illae (oleae) procurvam exspectant falcem rastrosque tenaces,

    id. ib. 2, 421; cf.:

    lenta remedia et segnes medicos non exspectant tempora mea,

    Curt. 3, 5, 13.—Hence, exspectātus ( expect-), a, um, P. a. (acc. to II.), anxiously expected, longed for, desired, welcome (class.):

    carus omnibus exspectatusque venies,

    Cic. Fam. 16, 7; cf.:

    venies exspectatus omnibus,

    id. ib. 4, 10, 1; Plaut. Most. 2, 2, 11:

    quibus Hector ab oris exspectate venis?

    Verg. A. 2, 282:

    sensi ego in exspectatis ad amplissimam dignitatem fratribus tuis,

    who were expected to arrive at the highest dignities of the state, Cic. de Sen. 19, 68:

    ubi te exspectatum ejecisset foras,

    i. e. whose death is waited, longed for, Ter. Ad. 1, 2, 29 Ruhnk.— Comp.:

    nimis ille potuit exspectatior venire,

    Plaut. Most. 2, 2, 12.— Sup.:

    adventus suavissimus exspectatissimusque,

    Cic. Att. 4, 4 a:

    litterae,

    id. Fam. 10, 5, 1:

    triumphus,

    Hirt. B. G. 8, 51 fin.
    b.
    In the neutr. absol.:

    quis non diversa praesentibus contrariaque exspectatis aut speret aut timeat?

    Vell. 2, 75, 2:

    hosti Ante exspectatum positis stat in agmine castris,

    before it was expected, Verg. G. 3, 348; so,

    ante exspectatum,

    Ov. M. 4, 790; 8, 5; Sen. Ep. 114:

    ille ad patrem patriae exspectato revolavit maturius,

    than was expected, Vell. 2, 123, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > exspecto

  • 13 maneo

    mănĕo, nsi, nsum (contr. perf. mansti for mansisti, Lucil. ap. Gell. 18, 8), 2, v. n. and a. [root man, to think; whence the notion of hesitating leads to that of waiting; cf. Gr. menô, menos, mimnêskô, mantis; and Lat. memini, moneo, mens, etc.].
    I.
    Neutr., to stay, remain anywhere (class.).
    A.
    In gen.:

    ut ut erat, mansum tamen oportuit,

    Ter. Heaut. 1, 2, 26:

    facilem esse rem, seu maneant, seu proficiscantur,

    Caes. B. G. 5, 30:

    domi,

    id. ib. 4, 1:

    in loco,

    id. B. C. 2, 41:

    in patria,

    Cic. Off. 3, 26, 99:

    si consulem manere ad urbem senatui placuisset,

    Liv. 30, 27:

    ad exercitum,

    Caes. B. G. 5, 51:

    uno loco manens,

    Nep. Eum. 5, 4:

    unum manere diem,

    Prop. 2, 9, 20:

    decem dies,

    Vulg. Gen. 24, 55:

    diebus quindecim,

    id. Gal. 1, 18.— Impers. pass.:

    omnia excogitantur, quare nec sine periculo maneatur,

    Caes. B. G. 5, 31:

    in Italia fortasse manebitur,

    Cic. Att. 8, 3, 7; Vell. 2, 16, 4:

    manendum eo loco,

    Caes. B. C. 3, 74:

    hic maneri diutius non potest,

    Cic. Att. 11, 15, 3.—
    B.
    In partic.
    1.
    To stay, tarry, stop, continue, abide, pass the night ( = pernoctare):

    apud aliquem,

    Cic. Att. 4, 18, 3:

    eo die mansit Venafri,

    id. ib. 7, 13, 7:

    in tabernaculo,

    id. ib. 5, 16, 3:

    sub Jove frigido,

    Hor. C. 1, 1, 25:

    extra domum patris,

    Liv. 3, 45, 7:

    ad decimum lapidem,

    id. 3, 69, 8:

    cum is Casilini eo die mansurum eum dixisset = Casilini,

    id. 22, 13, 8; cf.:

    triduom hoc,

    Ter. Phorm. 3, 2, 4:

    apud alium mansit,

    Sen. Ben. 3, 17, 3:

    mane apud me,

    Vulg. Gen. 29, 19:

    manebis clam,

    id. 1 Reg. 19, 2. —In mal. part.: cum masculo mansione muliebri, Mos. et Rom. Leg. Coll. 5, 1, 1. —
    2.
    Pregn., to remain, last, endure, continue [p. 1108] in any place or manner:

    si in eo manerent, quod convenisset,

    would adhere to, abide by that, Caes. B. G. 1, 36, 5:

    in vita,

    to remain alive, Cic. Fam. 4, 13, 2:

    in veritate,

    to adhere to the truth, id. Clu. 63, 176:

    in condicione,

    to fulfil a condition, id. Att. 7, 15, 3:

    in sententia,

    to adhere to, id. ib. 9, 2, 1:

    in voluntate,

    id. Fam. 5, 2, 10:

    in pristina mente,

    id. Sest. 27, 58:

    in officio,

    Hirt. B. G. 8, 47:

    tu modo promissis maneas,

    abide by, keep, Verg. A. 2, 160:

    in pactione,

    to abide by, Nep. Ages. 2, 4:

    an credi posse ullum populum in ea condicione mansurum?

    Liv. 8, 21, 6:

    mansit in condicione atque pacto,

    Cic. Verr. 1, 6, 16:

    plerique negant Caesarem in condicione mansurum,

    id. Att. 7, 15, 3.—Of inanim. and abstr. subjects:

    nihil semper suo statu manet,

    Cic. N. D. 1, 12, 29:

    munitiones,

    Caes. B. G. 6, 31:

    monumenta,

    Nep. Them. 10:

    regna,

    Verg. A. 2, 22: adfinitas. Ter. Hec. 4, 4, 101:

    memoria,

    Cic. Off. 2, 12, 43:

    rerum omnium mutabilium immutabiles manent origines,

    Aug. Conf. 1, 2.—With dat.:

    manent ingenia senibus,

    Cic. Sen. 7, 22:

    his bellum,

    to continue, not be at an end, Liv. 1, 53:

    cujus quidem tibi fatum manet,

    awaits, Cic. Phil. 2, 5, 11.— Absol.:

    maneat ergo, quod turpe sit, id numquam esse utile,

    be it regarded as a settled principle, Cic. Off. 3, 12, 49; id. Mil. 4, 11:

    quamobrem illud maneat, et fixum sit, quod neque moveri, etc.,

    id. Rab. Post. 9, 25.— Part. act. fut.: mansurus, that which will abide or endure; lasting, permanent:

    urbs,

    Verg. A. 3, 86.—So part. pres. manens:

    civitas,

    Vulg. Heb. 13, 14.—
    II.
    Act., to wait for, await, expect a person or thing (not in Cic. or Cæs.; syn.: opperior, praestolor, expecto).
    A.
    In gen.:

    nunc te, nox, quae me mansisti, mitto ut concedas die,

    Plaut. Am. 1, 3, 48:

    sese,

    id. Aul. 4, 6, 14:

    non manebat aetas virginis meam neclegentiam,

    Ter. Phorm. 3, 1, 16:

    hostium adventum mansit,

    Liv. 42, 66; Ter. Phorm. 4, 1, 4.—
    B.
    In partic., to await one (as his fate, portion, etc.), to be about to befall one:

    mors sua quemque manet,

    Prop. 2, 21, 58 (3, 26, 12):

    quis me manet exitus?

    Ov. M. 9, 725:

    qui si manet exitus urbem,

    id. ib. 8, 60:

    funera quos maneant,

    id. ib. 11, 540:

    quae (acerba) manent victos,

    Liv. 26, 13 fin.; Suet. Caes. 14; id. Dom. 18:

    maneat nostros ea cura nepotes,

    Verg. A. 3, 505:

    vincula et tribulationes me manent,

    Vulg. Act. 20, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > maneo

  • 14 obperior

    oppĕrĭor ( obp-), pĕrītus and pertus, 4 (arch. forms, fut. opperibor, Plaut. Truc. 1, 2, 107 al.; inf. opperirier, id. ib. 2, 3, 5; v. infra; Ter. Eun. 5, 2, 51), v. dep. n. and a. [kindred with experior, from perior, whence peritus].
    I.
    Neutr., to wait (class.;

    syn.: exspecto, praestolor): opperiri exspectare,

    Fest. p. 187 Müll.:

    pol, quamquam domi cupio, opperiar,

    Plaut. Trin. 4, 1, 23:

    vel sex mensis opperibor,

    id. Ps. 1, 3, 89:

    non quis parumper durare opperirier?

    id. Truc. 2, 3, 5:

    aut ibidem opperiar, aut, etc.,

    Cic. Att. 3, 10, 1:

    ego in Arcano opperior, dum ista cognosco,

    id. ib. 10, 3, 1:

    unam praeterea horam ne oppertus sies,

    wait a whole hour, Ter. Phorm. 3, 2, 30.—Followed by ut with subj.:

    simul opperiens, ut terrestris copiae traicerentur,

    Liv. 42, 48, 10; Tac. A. 15, 68; Tiro ap. Gell. 6, 3, 42.—
    II.
    Act., to wait for, await, expect a person or thing.
    (α).
    With a personal object:

    servom, quem ego me jusseram hic opperiri,

    Plaut. Aul. 4, 7, 18:

    abi intro: ibi me opperire,

    Tert. And. 3, 2, 43:

    hostem,

    Verg. A. 10, 771:

    imperatorem,

    Tac. A. 4, 66.—
    (β).
    With an inanim. object:

    seni non otium erat, id sum opperitus,

    Plaut. Most. 3, 2, 101:

    tempora sua,

    Liv. 1, 56, 8:

    tempus dextrum,

    to wait for the right time, Sil. 5, 85.

    Lewis & Short latin dictionary > obperior

  • 15 opperior

    oppĕrĭor ( obp-), pĕrītus and pertus, 4 (arch. forms, fut. opperibor, Plaut. Truc. 1, 2, 107 al.; inf. opperirier, id. ib. 2, 3, 5; v. infra; Ter. Eun. 5, 2, 51), v. dep. n. and a. [kindred with experior, from perior, whence peritus].
    I.
    Neutr., to wait (class.;

    syn.: exspecto, praestolor): opperiri exspectare,

    Fest. p. 187 Müll.:

    pol, quamquam domi cupio, opperiar,

    Plaut. Trin. 4, 1, 23:

    vel sex mensis opperibor,

    id. Ps. 1, 3, 89:

    non quis parumper durare opperirier?

    id. Truc. 2, 3, 5:

    aut ibidem opperiar, aut, etc.,

    Cic. Att. 3, 10, 1:

    ego in Arcano opperior, dum ista cognosco,

    id. ib. 10, 3, 1:

    unam praeterea horam ne oppertus sies,

    wait a whole hour, Ter. Phorm. 3, 2, 30.—Followed by ut with subj.:

    simul opperiens, ut terrestris copiae traicerentur,

    Liv. 42, 48, 10; Tac. A. 15, 68; Tiro ap. Gell. 6, 3, 42.—
    II.
    Act., to wait for, await, expect a person or thing.
    (α).
    With a personal object:

    servom, quem ego me jusseram hic opperiri,

    Plaut. Aul. 4, 7, 18:

    abi intro: ibi me opperire,

    Tert. And. 3, 2, 43:

    hostem,

    Verg. A. 10, 771:

    imperatorem,

    Tac. A. 4, 66.—
    (β).
    With an inanim. object:

    seni non otium erat, id sum opperitus,

    Plaut. Most. 3, 2, 101:

    tempora sua,

    Liv. 1, 56, 8:

    tempus dextrum,

    to wait for the right time, Sil. 5, 85.

    Lewis & Short latin dictionary > opperior

  • 16 praestolatio

    praestōlātio, ōnis, f. [praestolor], the waiting for, expectation (late Lat.):

    praestolatio impiorum furor,

    Vulg. Prov. 11, 23:

    praestolatio tua non auferetur,

    id. ib. 23, 18; id. Job, 17, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > praestolatio

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»