-
1 prōrsus
prōrsus adv. [pro+vorsus], forward, right onward: prorsus ibat res: huc prorsus se inruere, rush right in on us, T.—Fig., by all means, certainly, utterly, absolutely, entirely: tacere, T.: nullo modo prorsus adsentior, by no means: verbum prorsus nullum intellego, not a single word: vehementer: set ea prorsus opportuna Catilinae, precisely, S.— In short, in fine, in a word, in fact: citus modo, modo tardus incessus; prorsus in facie voltuque vaecordia inerat, S.* * *Iforwards, right onward; absolutely, entirely, utterly, by all means; in shortIIprorsa, prorsum ADJ -
2 prorsus
Prorsus, vel Prorsum, Aduerb. Terent. Du tout, Totalement.\Prorsus, cum negatione, pro Nullo modo. Terentius, Prorsus tacere non queo. Je ne puis nullement me taire.\Nullo modo prorsus assentior. Cic. Nullement du monde.\Venies expectatus: neque solum nobis, id est tuis, sed prorsus omnibus. Cic. Generalement.\Prorsum Athenas protinus abibo tecum. Plaut. Droict à Athenes.\Simulato quasi eas prorsumin nauem. Plautus. Tout droict à la navire.\Trepidari sentio, cursari rursum prorsum. Terent. Devant et derriere.\Prorsum illic alligaris filium. Terent. Certainement, Vrayement. -
3 prorsus
prorsus prorsus вперёд, прямо -
4 prorsus
prorsus prorsus безусловно, вполне -
5 prorsus
1.prorsus (collat. form prōsus, Plaut. Trin. 3, 3, 2; Enn. ap. Non. 165, 11; Trag. Rel. p. 28 Rib.; but p. 107 Vahl. reads prorsus), adv. [for pro-versus].I.Forwards (ante-class.):II.non prorsus, verum transvorsus cedit, quasi cancer solet,
Plaut. Ps. 4, 1, 45.—Straight on, right onwards, directly (ante- and post-class.), Cato ap. Fest. p. 234 Müll.:B.tunc Arionem prorsus ex eo loco Corinthum petivisse,
Gell. 16, 19, 17.—Trop.1.Straightway, by all means, certainly, truly, precisely, utterly, absolutely (class.):2.prorsus perii,
Plaut. Aul. 2, 8, 27:vide ne ille huc prorsus se inruat,
Ter. Ad. 4, 2, 11; 3, 2, 26:prorsus tacere nequeo,
id. Hec. 4, 4, 51: ita [p. 1474] prorsus existimo, Cic. Tusc. 2, 5, 14:nullo modo potest fleri prosus,
Plaut. Trin. 3, 3, 2:nullo modo prorsus assentior,
Cic. N. D. 3, 8, 21; id. Att. 13, 45, 1:verbum prorsus nullum intellego,
not a single word, id. de Or. 2, 14, 61:venies exspectatus non solum nobis, sed prorsus omnibus,
id. Fam. 4, 10, 1:affatim prorsus,
id. Att. 16, 1, 5:prorsus vehementer et severe,
id. ib. 16, 15, 2:hoc mihi prorsus valde placet,
id. Fam. 6, 20, 2; Plin. 14, 5, 7, § 58.—Ironically:grati prorsus conjugibus revertemur,
Curt. 5, 5, 13.—Exactly, just, precisely:3.set ea prorsus opportuna Catilinae,
Sall. C. 16, 5; Varr. L. L. 6, § 16 dub.;v. Müll. ad h. l.: prorsus quasi,
precisely as if, Just. 1, 7, 16.—After an enumeration of particulars, in short, in fine, in a word: igitur colos exsanguis, foedi oculi: citus modo, modo tardus incessus;2. I.prorsus in facie vultuque vecordia inerat,
Sall. C. 15, 5; 25, 5; id. J. 23, 1; 30, 3 al.Straightforwards, right onwards, straight, direct (post-Aug.):II.prorso tramite siste gradus (al. proso),
Avien. 3:prorsi limites appellantur in agrorum mensuris, qui ad orientem directi sunt,
Fest. p. 234, and Paul. ex Fest. p. 235 Müll.—Trop., of style, straightforwards, i. e. prosaic, in prose, opp. to verse (post-class.): prorsum est porro versum, id est ante versum. Hinc et prorsa oratio, quam non inflexit cantilena, Don. Ter. Eun. 2, 3, 14:et prorsa et vorsa facundia veneratus sum,
in prose and verse, App. Flor. 4, p. 361, 36.—In this sense predominant (but not found in Cic.) in the form prosa oratio, prose, =soluta oratio, Quint. 1, 5, 18; 11, 2, 39:prosa eloquentia,
Vell. 1, 17, 3; Sen. ap. Gell. 12, 2, 6; Col. 11, 1, 1; Plin. 5, 29, 31, § 112.— Subst.: prōsa, ae, f., prose, Quint. 1, 8, 2; 8, 6, 17; 20; 9, 4, 52 et saep. -
6 prorsus
1. prōrsus (altlat. prossus, prōsus), Adv. (pro u. versus), vorwärts gekehrt, I) eig.: a) vorwärts (Ggstz. rursus, rūsus, rückwärts), non prorsus, sed transvorsus cedit, quasi cancer solet, Plaut. Pseud. 955: rursus prorsus reciprocat fluctus, Enn. fr. scen. 116: mortales multi rursus ac prorsus meant, Varro sat. Men. 28: bildl., prorsus ibat res, die Sache kam in guten Zug, Cic. ad Att. 14, 20, 4. – b) geradeswegs, geradezu, vide ne ille huc prorsus se inruat, Ter. adelph. 550. – II) übtr.: a) zeitlich vorwärts, naturae prorsus ac retro aeviternae, Apul. de deo Socr. 3. – b) hinfort, qui invident, ne umquam eorum quisquam invideat prosus commodis, Plaut. most. 307. – c) geradezu, α) = gewiß sehr, durchaus, ganz und gar, gänzlich, pr. perii, Plaut.: pr. tacere nequeo, Ter.: ita pr. existimo, Cic.: pr. ita sentio, Cic.: prorsus assentior, Cic.: pr. aequum est petere, Trag. vet.: verbum pr. nullum intellego, Cic.: nam tu poëta es prossus ad eam rem unicus, Plaut.: sed ea prorsus opportuna Catilinae, die Umstände waren K. durchaus günstig, Sall.: pr. rem magni et animi et operis aggressus, eines gewiß sehr gr. usw., Iustin.: ironisch, grati prorsus (recht schön willkommen) coniugibus, quas iuvenes duximus, revertemur! Curt. 5, 5 (18), 13. – non prorsus, nullo modo prorsus, durchaus nicht, ganz und gar nicht, non prorsus (verst. video), inquit, Cic.: nullo modo————prorsus assentior, Cic.: nullo modo potest fieri prorsus quin dos detur virgini, Plaut. (vgl. Schömann, Cic. de nat. deor. 3, 21. Brix Plaut. trin. 729). – prorsus quasi, durchaus ( ganz) wie wenn, Iustin. 1, 7, 16 (u. dazu Fittbogen) u.a. – prorsus ut m. Konj., so daß durchaus, so daß gewiß, Cic. Rosc. Amer. 59; Tull. 18. Plin. 14, 58. Flor. 1, 11, 15. Iustin. 2, 1, 4. Gell. 2, 23, 1. – β) um es geradezu zu sagen, mit einem Worte, überhaupt, Sall. Cat. 15, 5 (u. dazu Kritz u. Fabri); 23, 2. Sall. Iug. 23, 1 u.a. – ⇒ Über die archaist. Form prosus (prossus) s. Ritschl Prolegg. ad Plaut. trin. p. CIV. Fleckeisen in Jahrbb. für klass. Philol. 60, 255. Ritschl opusc. 2, 544. Hertz Vindic. Gell. 2. p. 60.————————2. prōrsus, a, um, Adi. (pro u. versus), I) vor sich hin-, geradeaus gekehrt (Ggstz. transvorsus), prorsi limites, von Westen nach Osten gehende (Ggstz. transvorsi limites, von Norden nach Süden gehende), Fest. p. 234 (a), 1 u. Paul. ex Fest 235, 1. Gromat. vet 29, 9 u. 16; 167, 16 a. – subst., Prōrsa, ae, f., die Göttin der regelmäßigen, mit dem Kopfe voran erfolgenden Geburten (Ggstz. Postverta, w. s.), Varro b. Gell. 16, 16, 4. – II) übtr., v. der Rede, die gerade od. schlicht ist, ungebunden, im Ggstz. zum Verse, prorsa et vorsa facundia, in Prosa u. Versen, Apul. flor. 18. p. 32, 1 Kr. – Aus diesem Worte scheint entstanden zu sein das Adi. prōsus, a, um, prosaisch, oratio prosa od. subst. bl. prōsa, ae, f., die ungebundene Schreibart, die Prosa, Sen., Colum. u.a.: prosā incipit, versu labitur, pedestri sermone finitur, Hieron. epist. 53, 9 (Plin. 5, 112 jetzt mit den besten Hdschrn. prorsa oratio). -
7 prorsus [1]
1. prōrsus (altlat. prossus, prōsus), Adv. (pro u. versus), vorwärts gekehrt, I) eig.: a) vorwärts (Ggstz. rursus, rūsus, rückwärts), non prorsus, sed transvorsus cedit, quasi cancer solet, Plaut. Pseud. 955: rursus prorsus reciprocat fluctus, Enn. fr. scen. 116: mortales multi rursus ac prorsus meant, Varro sat. Men. 28: bildl., prorsus ibat res, die Sache kam in guten Zug, Cic. ad Att. 14, 20, 4. – b) geradeswegs, geradezu, vide ne ille huc prorsus se inruat, Ter. adelph. 550. – II) übtr.: a) zeitlich vorwärts, naturae prorsus ac retro aeviternae, Apul. de deo Socr. 3. – b) hinfort, qui invident, ne umquam eorum quisquam invideat prosus commodis, Plaut. most. 307. – c) geradezu, α) = gewiß sehr, durchaus, ganz und gar, gänzlich, pr. perii, Plaut.: pr. tacere nequeo, Ter.: ita pr. existimo, Cic.: pr. ita sentio, Cic.: prorsus assentior, Cic.: pr. aequum est petere, Trag. vet.: verbum pr. nullum intellego, Cic.: nam tu poëta es prossus ad eam rem unicus, Plaut.: sed ea prorsus opportuna Catilinae, die Umstände waren K. durchaus günstig, Sall.: pr. rem magni et animi et operis aggressus, eines gewiß sehr gr. usw., Iustin.: ironisch, grati prorsus (recht schön willkommen) coniugibus, quas iuvenes duximus, revertemur! Curt. 5, 5 (18), 13. – non prorsus, nullo modo prorsus, durchaus nicht, ganz und gar nicht, non prorsus (verst. video), inquit, Cic.: nullo modo prorsus assentior, Cic.: nullo modo potest fieri prorsus quin dos detur virgini, Plaut. (vgl. Schömann, Cic. de nat. deor. 3, 21. Brix Plaut. trin. 729). – prorsus quasi, durchaus ( ganz) wie wenn, Iustin. 1, 7, 16 (u. dazu Fittbogen) u.a. – prorsus ut m. Konj., so daß durchaus, so daß gewiß, Cic. Rosc. Amer. 59; Tull. 18. Plin. 14, 58. Flor. 1, 11, 15. Iustin. 2, 1, 4. Gell. 2, 23, 1. – β) um es geradezu zu sagen, mit einem Worte, überhaupt, Sall. Cat. 15, 5 (u. dazu Kritz u. Fabri); 23, 2. Sall. Iug. 23, 1 u.a. – / Über die archaist. Form prosus (prossus) s. Ritschl Prolegg. ad Plaut. trin. p. CIV. Fleckeisen in Jahrbb. für klass. Philol. 60, 255. Ritschl opusc. 2, 544. Hertz Vindic. Gell. 2. p. 60.
-
8 prorsus
I prōrsus adv. [ pro + versus ]2) прямо ( irruere Ter)3) совершенно, решительно, вполне, всецело, безусловноita p. existĭmo C — именно так я думаюp. nemo C — решительно никтоp. nihil C — ровно ничегоnunc p. hoc statui, ut... C — теперь я твёрдо решил, что...4) вообще, короче говоря, одним словомp. in facie vultuque vecordia inerat Sl — словом, вся наружность (Каталины) выражала безумиеII prōrsus, a, um [ pro + versus ]прямой, простой, несвязанный ( oratio Q) -
9 prorsus [2]
2. prōrsus, a, um, Adi. (pro u. versus), I) vor sich hin-, geradeaus gekehrt (Ggstz. transvorsus), prorsi limites, von Westen nach Osten gehende (Ggstz. transvorsi limites, von Norden nach Süden gehende), Fest. p. 234 (a), 1 u. Paul. ex Fest 235, 1. Gromat. vet 29, 9 u. 16; 167, 16 a. – subst., Prōrsa, ae, f., die Göttin der regelmäßigen, mit dem Kopfe voran erfolgenden Geburten (Ggstz. Postverta, w. s.), 1. Varrob. Gell. 16, 16, 4. – II) übtr., v. der Rede, die gerade od. schlicht ist, ungebunden, im Ggstz. zum Verse, prorsa et vorsa facundia, in Prosa u. Versen, Apul. flor. 18. p. 32, 1 Kr. – Aus diesem Worte scheint entstanden zu sein das Adi. prōsus, a, um, prosaisch, oratio prosa od. subst. bl. prōsa, ae, f., die ungebundene Schreibart, die Prosa, Sen., Colum. u.a.: prosā incipit, versu labitur, pedestri sermone finitur, Hieron. epist. 53, 9 (Plin. 5, 112 jetzt mit den besten Hdschrn. prorsa oratio).
-
10 prorsus
совершенно, surdus, qui pr. non audit (1. 1 § 3 D. 3, 1);pr. tolli (1. 102 D. 50, 16).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > prorsus
-
11 prorsus
forward, straight ahead, to sum up, utterly, wholly. -
12 prorsus
adv.прямо, решительно, совсем -
13 ita
ĭta, adv. [pronom. stem i-; cf. is; Sanscr. itthā; Zend, itha], in the manner specified, in this manner, in this wise, in such a way, so, thus.I.In gen.A.Referring to what precedes, as has been said, thus, so:B.des operam ut investiges sitne ita,
Cic. Att. 12, 17: vidi ego nequam homines, verum te nullum deteriorem. Phil. Ita sum, Plaut. Bacch. 5, 2, 60:ita aiunt,
Ter. And. 1, 2, 21; 3, 3, 18; id. Ad. 5, 5, 7:et hercule ita fecit,
Cic. Cael. 11, 37:factum est ita,
id. Att. 7, 8, 4:aiunt enim te ita dictitare,
id. Verr. 2, 3, 64, § 151;frequent in phrase: quae cum ita sint,
since what has been said is true, id. Rosc. Com. 6, 17 init.; so,quod cum ita sit,
id. Caecin. 12, 33:quae cum ita essent,
id. Clu. 34, 94 fin. —To introduce the thought which follows, thus, in the following manner, as follows, in this way:C.in tertio de oratore ita scriptum est, in perpetua, etc.,
Quint. 9, 1, 25:haec ita digerunt: primum... secundum, etc.,
id. 11, 2, 20:ita sciunt procuratores... nullius apud te auctoritatem valere plus quam meam,
Cic. Fam. 13, 42, 4; id. Tusc. 3, 18, 41:ita constitui, fortiter esse agendum,
id. Clu. 19, 51. —In affirmations, esp. in replies, yes, it is so, just so, true: quid istic tibi negoti est? Dav. Mihin'? Si. Ita, Ter. And. 5, 2, 8:D.an laudationes? ita, inquit Antonius,
Cic. de Or. 2, 11, 44:Davusne? ita,
Hor. S. 2, 7, 2; so in solemn affirmation: est ita: est, judices, ita, ut dicitur, Cic. Verr. 2, 4, 52, § 117:et certe ita est,
id. Att. 9, 13, 2:ita est,
Plaut. Ps. 1, 5, 51; Ter. And. 1, 1, 27;and in negations: non est ita,
Cic. Off. 1, 44, § 158; strengthened by other particles of affirmation: as vero, profecto, prorsus, plane;ita vero,
Plaut. Men. 5, 9, 37:ita profecto,
id. Am. 1, 1, 214:non est profecto ita, judices,
Cic. Rosc. Am. 40, 121:ita prorsus,
id. Tusc. 2, 27, 67:prorsus ita,
id. Leg. 3, 12, 26:ita plane,
id. Tusc. 1, 7, 13; id. Ac. 2, 35, 113.—In interrogations, esp.a.Jeeringly, implying an affirmative, = alêthes: itane? really? truly? is it so? itane credis? Ter. And. 2, 3, 25; id. Eun. 5, 8, 28; Cic. Div. 2, 40, 83:b.itane est?
id. Rosc. Am. 39, 113;so with vero or tandem: itane vero? ego non justus?
Cic. N. D. 2, 4, 11; id. Verr. 2, 5, 30, § 77; id. Div. 1, 13, 23:itane tandem?
id. Clu. 65, 182. —Where surprise or reproach is implied: quid ita? (Gr. ti dai), why so? how is that? what do you mean? accusatis Sex. Roscium. Quid ita? Cic. Rosc. Am. 12, 34; id. N. D. 1, 35, 99; id. Off. 2, 23, 83:II.quid ita passus est Eretriam capi? quid ita tot Thessaliae urbes? Quid ita, etc.,
Liv. 32, 21, 13; 27, 34, 13; Plaut. Trin. 4, 2, 42.In partic.A.In comparisons, so.1.To point out the resemblance, usually corresponding to ut; sometimes to quasi, quomodo, quemadmodum, quam, tamquam, veluti, qualis, etc., as, like, in the same way as:2.non ita amo ut sani solent homines,
Plaut. Merc. 2, 1, 38:ita ut res sese habet,
Ter. Heaut. 4, 3, 24:ita vero, Quirites, ut precamini, eveniat,
Cic. Phil. 4, 4, 10:omnis enim pecunia ita tractatur, ut praeda, a praefectis,
id. Fam. 2, 17, 7:an ita tu's animata, ut qui expers matris imperiis sies?
Plaut. As. 3, 1, 2:ut homost, ita morem geras,
Ter. Ad. 3, 3, 77:ut hirundines... ita falsi amici, etc.,
Auct. Her. 4, 48, 61:tametsi ita de meo facto loquor, quasi ego illud mea voluntate fecerim,
Cic. Verr. 2, 1, 11, § 29:sed prorsus ita, quasi aut reus numquam esset futurus, aut, etc.,
id. ib. 2, 4, 22, § 49; Quint. 9, 4, 87:me consulem ita fecistis, quomodo pauci facti sunt,
Cic. Agr. 2, 1, 3; Quint. 11, 1, 92:quemadmodum dicimus non feci furtum, ita, non est hoc furtum,
Quint. 7, 3, 1:non ita variant undae... quam facile mutantur amantes,
Prop. 3, 5, 11:castra in hostico incuriose ita posita, tamquam procul abesset hostis,
Liv. 8, 38, 2:neque enim ita se gessit tamquam rationem aliquando esset redditurus,
Cic. Verr. 2, 4, 22, § 49:Alexander ita cupide profectus fuerat, veluti, etc.,
Just. 12, 2, 1:sane ita se habet sacrum, quale apud Homerum quoque est,
Quint. 1, 5, 67.—Following or followed by ut, to denote that two things are in the same condition or category.(α).Ut... ita, as... so, just as... so also, alike... and, as well... as: Dolabellam ut Tarsenses, ita Laodiceni multo amentiores ultro arcessierunt, Cass. ap. Cic. Fam. 12, 13, 10:(β).Hercules cum ut Eurysthei filios, ita suos configebat sagittis,
Cic. Ac. 2, 28, 89; id. Leg. 2, 2, 5. —Ut... ita, although... yet:(γ).ut errare potuisti, sic decipi te non potuisse quis non videt?
Cic. Fam. 10, 20, 2:haec omnia ut invitis, ita non adversantibus patriciis transacta,
Liv. 3, 55, 15; cf.;pleraque Alpium sicut breviora ita arrectiora sunt,
id. 21, 35, 11. —Ita ut, just as:3.ita ut occoepi dicere,
Plaut. Poen. 2, 24; id. Trin. 4, 2, 52:ita ut antea demonstravimus,
Caes. B. G. 7, 76; Cato, R. R. 144, 2.—In oaths, emphatic wishes, solemn assertions, etc., expressed by a comparison:B.ita ille faxit Juppiter,
Plaut. Most. 2, 1, 51: ita me di ament, non nil timeo, i.e. may they so love me as it is true that, etc., Ter. Eun. 4, 1, 1; 3, 2, 21:ita sim felix,
Prop. 1, 7, 3:sollicitat, ita vivam, me tua valetudo,
Cic. Fam. 16, 20, 1; Verg. A. 9, 208; so, followed by ut, with indic.:ita mihi salvā re publicā vobiscum perfrui liceat, ut ego non moveor, etc.,
Cic. Cat. 4, 6, 11:ita me Venus amet, ut ego te numquam sinam, etc.,
Plaut. Curc. 1, 3, 52:ita me amabit sancta Saturitas, itaque suo me condecoret cognomine, ut ego vidi,
id. Capt. 4, 2, 97; by ut, with subj., adding a second wish:nam tecum esse, ita mihi omnia quae opto contingant, ut vehementer velim,
Cic. Fam. 5, 21, 1; for which the abl. absol.: ita incolumi Caesare moriar, Balb. ap. Cic. Att. 9, 7, B, 3; for the subj. with ita, the fut. indic.:ita te amabit Juppiter, ut tu nescis?
Plaut. Aul. 4, 10, 31; id. Merc. 4, 4, 22.—To denote a kind or quality, so, such, of this nature, of this kind:C.nam ita est ingenium muliebre,
Plaut. Stich. 5, 5, 3:ita est amor: balista ut jacitur,
id. Trin. 3, 2, 42:ita sunt res nostrae,
Cic. Att. 4, 1, 8:ita sunt Persarum mores,
Plaut. Pers. 4, 2, 25:si ita sum, non tam est admirandum regem esse me,
Cic. Sull. 7, 22; id. Dom. 27, 71:ita inquam = hoc dico,
id. Phil. 14, 5, 12.—To denote an expected or natural consequence, so, thus, accordingly, under these circumstances, in this manner, therefore:D.ita praetorium missum,
Liv. 21, 54, 3:ita Jovis illud sacerdotium per hanc rationem Theomnasto datur,
Cic. Verr. 2, 2, 51 fin.; esp.: ita fit, thus it comes to pass, hence it follows:ita fit ut animus de se ipse tum judicet, cum id ipsum, quo judicatur, aegrotet,
Cic. Tusc. 3, 1, 1; id. Off. 1, 28, 101; 1, 45, 160:ita fit ut deus ille nusquam prorsus appareat,
id. N. D. 1, 14, 37; id. Leg. 1, 15, 42; so in an inference, therefore: et deus vester nihil agens; expers virtutis igitur;ita ne beatus quidem,
id. N. D. 1, 40, 110; Suet. Caes. 60; so,itaque (= et ita), crassum (caelum) Thebis, itaque pingues Thebani,
Cic. Fat. 4, 7; id. N. D. 3, 17, 44.—Introducing a limitation or restriction, on the condition, on the assumption, in so far, to such an extent, only in so far, etc., commonly followed by ut:E.et tamen ita probanda est mansuetudo, ut adhibeatur rei publicae causa severitas,
Cic. Off. 1, 25, 88:pax ita convenerat, ut Etruscis Latinisque fluvius Albula finis esset,
Liv. 1, 3; 24, 29 fin.:sed ante omnia ita vos irae indulgere oportet, ut potiorem irā salutem habeatis,
id. 23, 3; so with tamen:longiorem dicturis periodum colligendus est spiritus, ita tamen ut id neque diu neque cum sono faciamus,
Quint. 11, 3, 53:haec ita praetereamus, ut tamen intuentes ac respectantes relinquamus,
Cic. Sest. 5, 13. —To denote degree, so, to such a degree, so very, so much:quod quid ita placuerit iis, non video,
Quint. 9, 4, 10:hoc tibi ita mando, ut dubitem an etiam te rogem, ut pugnes ne intercaletur,
Cic. Att. 5, 9, 2:ita fugavit Samnites, ut, etc.,
Liv. 8, 36; esp. with adjj.:judices ita fortes tamen fuerunt, ut... vel perire maluerint, quam,
Cic. Att. 1, 16, 5:ita sordidus ut se Non umquam servo melius vestiret,
Hor. S. 1, 1, 96:ita sunt omnia debilitata,
Cic. Fam. 2, 5, 2; so with negatives: non (haud, nec, etc.) ita, not very, not especially:non ita magna mercede,
Cic. Fam. 1, 9, 3:non ita lato interjecto mari,
id. Or. 8, 25:non ita antiqua,
id. Verr. 2, 4, 49, § 109:accessione utuntur non ita probabili,
id. Fin. 2, 13, 42:haec nunc enucleare non ita necesse est,
id. Tusc. 5, 8, 23:non ita multum provectus,
id. Phil. 1, 3, 7:post, neque ita multo,
Nep. Cim. 3, 4; id. Pel. 2, 4; id. Phoc. 2, 5. -
14 rursum
rursus, rursum, and arch. rūsum or russum (rursum and rusum are the most usual forms in the ante-class., and rursus in the class. per.), adv. [contr. from revorsus or revorsum, from reverto; cf. prorsus and sursum], turned back or backwards, back, backwards (opp. prorsus): rursus retro, Non.I.Lit. (only ante-class.): rursus prorsus reciprocat fluctus feram, Enn. ap. Non. 164, 11, and 384 fin. (Trag. v. 143 Vahl.); cf.:II.trepidari sentio et cursari rursum prorsum,
Ter. Hec. 3, 1, 35: mortales multi rursus ac prorsus meant, Varr. ap. Non. 384, 32:cum ex alto puteo sursum ad summum escenderis, Maximum periculum inde esse, a summo ne rursum cadas?
Plaut. Mil. 4, 4, 15:ego cunas recessim rursum vorsum trahere et ducere,
id. Am. 5, 1, 60; cf. id. Ep. 2, 2, 63.—Transf.A.To indicate the reverse of something, on the contrary, on the other hand, in return, again (freq. in all periods and kinds of composition; syn.: retro, contra, in vicem): in hominum aetate multa eveniunt hujusmodi: Capiunt voluptates: capiunt rursum miserias;B.Irae interveniunt, redeunt rursum in gratiam, etc.,
Plaut. Am. 3, 2, 58 sq.:bellum, pax rursum,
Ter. Eun. 1, 1, 16; Plaut. Merc. 2, 3, 15:quicquid dicunt, laudo: id rursum si negant laudo id quoque,
Ter. Eun. 2, 2, 20: Mi. Salutat. Ag. Saluta hunc rursus Punice meis verbis, Plaut. Poen. 5, 2, 40:accipe a me rursum rationem doli,
id. Mil. 3, 1, 178:succurrit Pulfioni Varenus et laboranti subvenit... Huic (Vareno) rursus circumvento fert subsidium Pulfio,
Caes. B. G. 5, 44:eos ipse rursus singulos exceptans,
id. ib. 7, 47 fin.; 51; id. B. C. 1, 45, 3:clamore sublato excipit rursus ex vallo clamor,
id. B. G. 7, 88; Sall. J. 69, 1:postquam luxu atque desidiā civitas corrupta est, rursus respublica magnitudine suā imperatorum vitia sustentabat,
id. C. 53, 5: primum Metellum esse rati, portas clausere;deinde rursus Jugurtham arbitrati obvii procedunt,
id. J. 69, 1:ut illae superiores (partes) in medium locum mundi gravitate ferantur, sic hae rursum rectis lineis in caelestem locum subvolent,
Cic. Tusc. 1, 17, 40:cum totam terram contueri licebit... tum et habitabiles regiones et rursum omni cultu propter vim frigoris vacantes,
id. ib. 1, 20, 45; id. Rep. 2, 4, 9:quod (Gorgias) judicaret hoc oratoris esse maxime proprium, rem augere posse laudando vituperandoque rursus affligere,
id. Brut. 12, 47:necesse erit cupere et optare... rursus autem recte factis angi,
id. Lael. 16, 59; id. Tusc. 4, 31, 65:neque rursum eam totam repudiaret,
id. de Or. 1, 24, 110; so,neque rursum,
Quint. 1, 10, 2; 2, 4, 3; 10, 3, 10;12, 5, 4: Iliacos intra muros peccatur et extra. Rursus, quid virtus et quid sapientia possit, etc.,
Hor. Ep. 1, 2, 17:aequum est, Peccatis veniam poscentem reddere rursus,
id. S. 1, 3, 75; Curt. 9, 2, 9; Tac. Agr. 29; id. A. 1, 80:his, rursus illis exitiabile,
id. H. 3, 22.—Hence sometimes with retro, contra, invicem:concede, nihil esse bonum, nisi, etc.... Vide rursus retro,
Cic. Fin. 5, 28, 83:hi rursus invicem anno post in armis sunt: illi domi remanent,
Caes. B. G. 4, 1:in amicorum vitiis tam cernis acutum? etc. At tibi contra Evenit, inquirant vitia ut tua rursus et illi,
Hor. S. 1, 3, 28.—Denoting return to a former action or its repetition, back again, again, anew (syn.:iterum, denuo): em rursum nunc nugas agis,
Plaut. Men. 4, 2, 61:quem (Peliam) Medea dicitur Fecisse rursus ex sene adulescentulum,
id. Ps. 3, 2, 82; cf.:uti quidque in sua corpora rursum Dissolvat natura,
Lucr. 1, 215:eadem gigni rursusque augescere dixi,
id. 5, 250:obloquere rursum?
Plaut. Cist. 4, 2, 88:feri malam tu illi rursum,
id. Cas. 2, 6, 55:te suam (causam) rogavit rursum ut ageres,
Ter. Phorm. 5, 5, 8:quo loco, si tibi hoc sumis... facis, ut rursus plebes in Aventinum sevocanda esse videatur,
Cic. Mur. 7, 15:Helvetii, qui in montem sese receperant, rursus instare et proelium redintegrare coeperunt,
Caes. B. G. 1, 25; cf.: bellum inferre, id. ap. Cic. Att. 9, 16, A:confligere cum Bruti classe,
Caes. B. C. 2, 3 fin.; 4 fin.:terga vertere,
id. ib. 1, 45:rursus minuente aestu,
id. B. G. 3, 12; 5, 8; cf. Varr. L. L. 5, § 40 Müll.: rursus aliam in partem fugam petebant, Caes. B. G. 2, 24:has (cohortes) subsidiariae ternae, et rursus aliae totidem, suae cujusque legionis, subsequebantur,
id. B. C. 1, 83; cf. id. ib. 2, 9; Sall. J. 103, 2. —In beginning a new strophe (= Gr. palin): rursus, et hoc iterum repetamus carmen, Val. Cat. Dir. 14.—Pleon., with denuo, etc.:Diphilus hanc Graece scripsit, post id rursum denuo Latine Plautus,
Plaut. Cas. prol. 34:revortor rursus denuo Karthaginem,
id. Poen. prol. 79; Auct. B. Hisp. 35.—Freq. with words compounded with re; like reverti, regredi, se recipere, reducere, revocare, etc., v. h. vv. -
15 rursus
rursus, rursum, and arch. rūsum or russum (rursum and rusum are the most usual forms in the ante-class., and rursus in the class. per.), adv. [contr. from revorsus or revorsum, from reverto; cf. prorsus and sursum], turned back or backwards, back, backwards (opp. prorsus): rursus retro, Non.I.Lit. (only ante-class.): rursus prorsus reciprocat fluctus feram, Enn. ap. Non. 164, 11, and 384 fin. (Trag. v. 143 Vahl.); cf.:II.trepidari sentio et cursari rursum prorsum,
Ter. Hec. 3, 1, 35: mortales multi rursus ac prorsus meant, Varr. ap. Non. 384, 32:cum ex alto puteo sursum ad summum escenderis, Maximum periculum inde esse, a summo ne rursum cadas?
Plaut. Mil. 4, 4, 15:ego cunas recessim rursum vorsum trahere et ducere,
id. Am. 5, 1, 60; cf. id. Ep. 2, 2, 63.—Transf.A.To indicate the reverse of something, on the contrary, on the other hand, in return, again (freq. in all periods and kinds of composition; syn.: retro, contra, in vicem): in hominum aetate multa eveniunt hujusmodi: Capiunt voluptates: capiunt rursum miserias;B.Irae interveniunt, redeunt rursum in gratiam, etc.,
Plaut. Am. 3, 2, 58 sq.:bellum, pax rursum,
Ter. Eun. 1, 1, 16; Plaut. Merc. 2, 3, 15:quicquid dicunt, laudo: id rursum si negant laudo id quoque,
Ter. Eun. 2, 2, 20: Mi. Salutat. Ag. Saluta hunc rursus Punice meis verbis, Plaut. Poen. 5, 2, 40:accipe a me rursum rationem doli,
id. Mil. 3, 1, 178:succurrit Pulfioni Varenus et laboranti subvenit... Huic (Vareno) rursus circumvento fert subsidium Pulfio,
Caes. B. G. 5, 44:eos ipse rursus singulos exceptans,
id. ib. 7, 47 fin.; 51; id. B. C. 1, 45, 3:clamore sublato excipit rursus ex vallo clamor,
id. B. G. 7, 88; Sall. J. 69, 1:postquam luxu atque desidiā civitas corrupta est, rursus respublica magnitudine suā imperatorum vitia sustentabat,
id. C. 53, 5: primum Metellum esse rati, portas clausere;deinde rursus Jugurtham arbitrati obvii procedunt,
id. J. 69, 1:ut illae superiores (partes) in medium locum mundi gravitate ferantur, sic hae rursum rectis lineis in caelestem locum subvolent,
Cic. Tusc. 1, 17, 40:cum totam terram contueri licebit... tum et habitabiles regiones et rursum omni cultu propter vim frigoris vacantes,
id. ib. 1, 20, 45; id. Rep. 2, 4, 9:quod (Gorgias) judicaret hoc oratoris esse maxime proprium, rem augere posse laudando vituperandoque rursus affligere,
id. Brut. 12, 47:necesse erit cupere et optare... rursus autem recte factis angi,
id. Lael. 16, 59; id. Tusc. 4, 31, 65:neque rursum eam totam repudiaret,
id. de Or. 1, 24, 110; so,neque rursum,
Quint. 1, 10, 2; 2, 4, 3; 10, 3, 10;12, 5, 4: Iliacos intra muros peccatur et extra. Rursus, quid virtus et quid sapientia possit, etc.,
Hor. Ep. 1, 2, 17:aequum est, Peccatis veniam poscentem reddere rursus,
id. S. 1, 3, 75; Curt. 9, 2, 9; Tac. Agr. 29; id. A. 1, 80:his, rursus illis exitiabile,
id. H. 3, 22.—Hence sometimes with retro, contra, invicem:concede, nihil esse bonum, nisi, etc.... Vide rursus retro,
Cic. Fin. 5, 28, 83:hi rursus invicem anno post in armis sunt: illi domi remanent,
Caes. B. G. 4, 1:in amicorum vitiis tam cernis acutum? etc. At tibi contra Evenit, inquirant vitia ut tua rursus et illi,
Hor. S. 1, 3, 28.—Denoting return to a former action or its repetition, back again, again, anew (syn.:iterum, denuo): em rursum nunc nugas agis,
Plaut. Men. 4, 2, 61:quem (Peliam) Medea dicitur Fecisse rursus ex sene adulescentulum,
id. Ps. 3, 2, 82; cf.:uti quidque in sua corpora rursum Dissolvat natura,
Lucr. 1, 215:eadem gigni rursusque augescere dixi,
id. 5, 250:obloquere rursum?
Plaut. Cist. 4, 2, 88:feri malam tu illi rursum,
id. Cas. 2, 6, 55:te suam (causam) rogavit rursum ut ageres,
Ter. Phorm. 5, 5, 8:quo loco, si tibi hoc sumis... facis, ut rursus plebes in Aventinum sevocanda esse videatur,
Cic. Mur. 7, 15:Helvetii, qui in montem sese receperant, rursus instare et proelium redintegrare coeperunt,
Caes. B. G. 1, 25; cf.: bellum inferre, id. ap. Cic. Att. 9, 16, A:confligere cum Bruti classe,
Caes. B. C. 2, 3 fin.; 4 fin.:terga vertere,
id. ib. 1, 45:rursus minuente aestu,
id. B. G. 3, 12; 5, 8; cf. Varr. L. L. 5, § 40 Müll.: rursus aliam in partem fugam petebant, Caes. B. G. 2, 24:has (cohortes) subsidiariae ternae, et rursus aliae totidem, suae cujusque legionis, subsequebantur,
id. B. C. 1, 83; cf. id. ib. 2, 9; Sall. J. 103, 2. —In beginning a new strophe (= Gr. palin): rursus, et hoc iterum repetamus carmen, Val. Cat. Dir. 14.—Pleon., with denuo, etc.:Diphilus hanc Graece scripsit, post id rursum denuo Latine Plautus,
Plaut. Cas. prol. 34:revortor rursus denuo Karthaginem,
id. Poen. prol. 79; Auct. B. Hisp. 35.—Freq. with words compounded with re; like reverti, regredi, se recipere, reducere, revocare, etc., v. h. vv. -
16 russum
rursus, rursum, and arch. rūsum or russum (rursum and rusum are the most usual forms in the ante-class., and rursus in the class. per.), adv. [contr. from revorsus or revorsum, from reverto; cf. prorsus and sursum], turned back or backwards, back, backwards (opp. prorsus): rursus retro, Non.I.Lit. (only ante-class.): rursus prorsus reciprocat fluctus feram, Enn. ap. Non. 164, 11, and 384 fin. (Trag. v. 143 Vahl.); cf.:II.trepidari sentio et cursari rursum prorsum,
Ter. Hec. 3, 1, 35: mortales multi rursus ac prorsus meant, Varr. ap. Non. 384, 32:cum ex alto puteo sursum ad summum escenderis, Maximum periculum inde esse, a summo ne rursum cadas?
Plaut. Mil. 4, 4, 15:ego cunas recessim rursum vorsum trahere et ducere,
id. Am. 5, 1, 60; cf. id. Ep. 2, 2, 63.—Transf.A.To indicate the reverse of something, on the contrary, on the other hand, in return, again (freq. in all periods and kinds of composition; syn.: retro, contra, in vicem): in hominum aetate multa eveniunt hujusmodi: Capiunt voluptates: capiunt rursum miserias;B.Irae interveniunt, redeunt rursum in gratiam, etc.,
Plaut. Am. 3, 2, 58 sq.:bellum, pax rursum,
Ter. Eun. 1, 1, 16; Plaut. Merc. 2, 3, 15:quicquid dicunt, laudo: id rursum si negant laudo id quoque,
Ter. Eun. 2, 2, 20: Mi. Salutat. Ag. Saluta hunc rursus Punice meis verbis, Plaut. Poen. 5, 2, 40:accipe a me rursum rationem doli,
id. Mil. 3, 1, 178:succurrit Pulfioni Varenus et laboranti subvenit... Huic (Vareno) rursus circumvento fert subsidium Pulfio,
Caes. B. G. 5, 44:eos ipse rursus singulos exceptans,
id. ib. 7, 47 fin.; 51; id. B. C. 1, 45, 3:clamore sublato excipit rursus ex vallo clamor,
id. B. G. 7, 88; Sall. J. 69, 1:postquam luxu atque desidiā civitas corrupta est, rursus respublica magnitudine suā imperatorum vitia sustentabat,
id. C. 53, 5: primum Metellum esse rati, portas clausere;deinde rursus Jugurtham arbitrati obvii procedunt,
id. J. 69, 1:ut illae superiores (partes) in medium locum mundi gravitate ferantur, sic hae rursum rectis lineis in caelestem locum subvolent,
Cic. Tusc. 1, 17, 40:cum totam terram contueri licebit... tum et habitabiles regiones et rursum omni cultu propter vim frigoris vacantes,
id. ib. 1, 20, 45; id. Rep. 2, 4, 9:quod (Gorgias) judicaret hoc oratoris esse maxime proprium, rem augere posse laudando vituperandoque rursus affligere,
id. Brut. 12, 47:necesse erit cupere et optare... rursus autem recte factis angi,
id. Lael. 16, 59; id. Tusc. 4, 31, 65:neque rursum eam totam repudiaret,
id. de Or. 1, 24, 110; so,neque rursum,
Quint. 1, 10, 2; 2, 4, 3; 10, 3, 10;12, 5, 4: Iliacos intra muros peccatur et extra. Rursus, quid virtus et quid sapientia possit, etc.,
Hor. Ep. 1, 2, 17:aequum est, Peccatis veniam poscentem reddere rursus,
id. S. 1, 3, 75; Curt. 9, 2, 9; Tac. Agr. 29; id. A. 1, 80:his, rursus illis exitiabile,
id. H. 3, 22.—Hence sometimes with retro, contra, invicem:concede, nihil esse bonum, nisi, etc.... Vide rursus retro,
Cic. Fin. 5, 28, 83:hi rursus invicem anno post in armis sunt: illi domi remanent,
Caes. B. G. 4, 1:in amicorum vitiis tam cernis acutum? etc. At tibi contra Evenit, inquirant vitia ut tua rursus et illi,
Hor. S. 1, 3, 28.—Denoting return to a former action or its repetition, back again, again, anew (syn.:iterum, denuo): em rursum nunc nugas agis,
Plaut. Men. 4, 2, 61:quem (Peliam) Medea dicitur Fecisse rursus ex sene adulescentulum,
id. Ps. 3, 2, 82; cf.:uti quidque in sua corpora rursum Dissolvat natura,
Lucr. 1, 215:eadem gigni rursusque augescere dixi,
id. 5, 250:obloquere rursum?
Plaut. Cist. 4, 2, 88:feri malam tu illi rursum,
id. Cas. 2, 6, 55:te suam (causam) rogavit rursum ut ageres,
Ter. Phorm. 5, 5, 8:quo loco, si tibi hoc sumis... facis, ut rursus plebes in Aventinum sevocanda esse videatur,
Cic. Mur. 7, 15:Helvetii, qui in montem sese receperant, rursus instare et proelium redintegrare coeperunt,
Caes. B. G. 1, 25; cf.: bellum inferre, id. ap. Cic. Att. 9, 16, A:confligere cum Bruti classe,
Caes. B. C. 2, 3 fin.; 4 fin.:terga vertere,
id. ib. 1, 45:rursus minuente aestu,
id. B. G. 3, 12; 5, 8; cf. Varr. L. L. 5, § 40 Müll.: rursus aliam in partem fugam petebant, Caes. B. G. 2, 24:has (cohortes) subsidiariae ternae, et rursus aliae totidem, suae cujusque legionis, subsequebantur,
id. B. C. 1, 83; cf. id. ib. 2, 9; Sall. J. 103, 2. —In beginning a new strophe (= Gr. palin): rursus, et hoc iterum repetamus carmen, Val. Cat. Dir. 14.—Pleon., with denuo, etc.:Diphilus hanc Graece scripsit, post id rursum denuo Latine Plautus,
Plaut. Cas. prol. 34:revortor rursus denuo Karthaginem,
id. Poen. prol. 79; Auct. B. Hisp. 35.—Freq. with words compounded with re; like reverti, regredi, se recipere, reducere, revocare, etc., v. h. vv. -
17 ganz
ganz, integer (unverletzt, unverstümmelt, unverkürzt). – plenus (voll, was keine leere Stelle hat, vollständig, vollzählig); verb. plenus atque integer. – solidus (was keine Lücke hat, einvollständiges Ganze ausmacht, vollkommen, vollständig). – totus (ganz = ungeteilt, bezeichnet das ursprünglich Ganze, im Gegensatz zu einzelnen Teilen; dann = völlig, vollkommen). – omnis. universus. cunctus (alle Teile einer Sache, so viele ihrer sind, aber mit dem Untersch., daß omnis alle Teile meint, sie mögen sein, wo sie wollen, univ. alle in eins zusammengedacht ohne Ausnahme, cunctus alle wirklich vereinigt oder wirklich vereinigt gedacht). – ipse (eig. = eben, gerade, wirklich, bes. bei Zahlwörtern, z.B. cum Athenis decem ipsos dies fuissem). – das Siegel war noch g., signum integrum erat: dieses ist sein g. Name (in bezug auf Vornamen u. Zunamen), his omnibus nominibus appellatus est. – die g. Schuld, solidum: die ganzen Interessen, usura solida: ganze (volle) drei Tage, totum [984] od. universum triduum; totos tres dies; tres ipsos dies (s. oben zu ipse): ganze Tage hintereinander, dies continuos complures (z.B. in litore iacēre): ganze (volle) drei Jahre aus seinem Vaterlande entfernt sein, triennio continuo patriā abesse: ganze (volle) achtzig Jahre gelebt haben, octoginta annos complevisse od. confecisse. – die g. Welt, mundus hic omnis od. totus (diese ganze sichtbare Welt); universitas rerum (das g. Weltall).
Adv.ex toto (völlig, vollkommen, z.B. tutum esse, rudem esse). – ex integro (von frischem, ganz von frischem, z.B. alqd efficere novum). – ex omni parte (von allen Seiten, in jeder Hinsicht, z.B. beatum esse). – omninumero. omnibus numeris. omnibus numeris et partibus (in allen seinen Teilen, z.B. ein ganz geschmackvolles Gedicht, poëma omni numero elegans: ganz vollkommen, omnibus numeris absolutus; perfectus expletusque omnibus numeris et partibus: ganz vollkommen sein, omnes numeros habere od. continere). – omni ratione (auf jede Art, z.B. alqm exinanire). – toto animo (mit ganzer Seele. z.B. scholasticus erat). – plene (vollständig, völlig, z.B. perficere alqd). – plane.omnino. prorsus (gänzlich, ganz und gar, s. »durchaus« das Nähere). – valde. maxime.summe (sehr, äußerst, um das dabeistehende Wort zu verstärken, z.B. homo summe disertus). – das ist g. falsch, falsum est id totum (d. i. dieses Ganze ist falsch): ich bin ganz der Deinige, totus tuus sum: er ist ganz unglücklich, prorsus nihil abest, quin miserrimus sit: er ist g. ungebildet, omnino omnis eruditionis expers est: Marius, ein Mann von ländlicher Einfalt, aber g. ein Mann (ein ganzer Mann), Marius, rusticanus vir, sed plane vir: ein g. guter Knabe, satis bonus puer: g. (geradezu) abschlagen, praecise negare: g. leugnen, praefracte negare: ich kann nicht g. schweigen, prorsus tacere nequeo: die Sache verhält sich g. anders, res longe secus est; res longe aliter se habet: ich bin darin ganz anderer Meinung, quod longe secus mihividetur. – / Häufig drücken aber die Lateiner »ganz« durch ein dem Worte vorgesetztes per aus, z.B. ganz arm, perpauper: g. gut, perbonus: das gefällt mir g. gut, hoc mihiperplacet: g. leugnen, pernegare; – od. durch Verbindung zweier Synonyme (vgl. »gänzlich«), z.B. ganz gleich, par atque idem, par idemque; – od. durch den Superlativ, z.B. g. neulich, nuperrime (od. nuper admodum): g. groß. maximus: g. klein, minimus; minutissimus; – od. (wenn »ganz« = gewissermaßen, wahrhaft, so recht eine Art von etc.) durch quidam, quaedam, quoddam, z.B. eine ganz neue Art des Vortrags, novum quoddam genus dicendi: g. wie eine Mauer. quasi quidam murus. – g. derselbe (dieselbe etc.), idemille, idem hic; idem iste. – ganz u. gar, s. durchaus no. I. u. II. – nicht ganz, minus (d. i. weniger, z.B. minus bene vestitus: u. alqd minus consequi); paulo minus (z.B. paulominus octogesimo anno decessit); parum (zu wenig, nicht sonderlich, z.B. alci credere);non omnino (nicht in leglicher Hinsicht, z.B. credere haec): doch ist er nicht g. ohne Kenntnisse, [985] nec tamen scit nihil. – g. als wenn, g. so wie, iuxta ac si (z.B. iuxta ac si meus frater esset). – so g., s. so no. I.
-
18 non
nōn (old collat. forms noenum and noenu, cf. Lachm. ad Lucr. tom. 2, p. 149 sq.:(β).noenum pro non Lucilius lib. XXX.: sed tamen hoc dicas, quid est, si noenu molestum'st. Varro Epistola ad Fusium: si hodie noenum venis, cras quidem, etc.,
Non. 143, 33 sq.: noenum rumores ponebat ante salutem, Enn. ap. Macr. S. 6, 1; Ann. v. 314 Vahl.; so, noenum sperando cupide rem prodere summam, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 229 Müll.;Ann. v. 411 ib.: noenum mecastor,
Plaut. Aul. 1, 1, 28: noenu necesse'st, Enn. ap. Cic. Div. 2, 62, 127;Ann. v. 161 Vahl.: noenu potest,
Lucr. 3, 199 Lachm. N. cr.:noenu queunt,
id. 4, 712), adv. [contr. from neoenum, i. e. nec unum, not one, like ne hilum, not any thing (cf. Engl. not, i. q. naught, Angl.-Sax. naht, contr. from ne-aht); cf. Germ. nein], not:hocine agis an non?
Ter. And. 1, 2, 15:non erat abundans, non inops tamen,
Cic. Brut. 67, 238:non est ita, judices, non est profecto,
id. Fl. 22, 53:cum ipsi auxilium ferre, si cupiant, non queant,
id. Rep. 1, 5, 9; 1, 2, 2:eam (fugam) si nunc sequor, quonam? Cum illo non,
id. Att. 8, 3, 5.—Non before negatives forms a weak affirmative, and before adverbs of emphatic assertion (as prorsus, omnino, etc.) a weak negative:(γ).moveo nonnullis suspicionem, velle me navigare: quod tamen fortasse non nollem, si possem ad otium,
Cic. Fam. 2, 16, 2; so,non nemo, non nihil, non nullus, v. h. vv: Res has non omnino quidem, sed magnam partem relinquere,
Cic. Fam. 9, 15, 3: so, non prorsus, etc.—After negatives it forms a strong affirmative, and after the adverbs above named a strong negative:(δ).nihil non ad rationem dirigebat,
Cic. Brut. 37, 140;v. nemo, nihil, nullus: prorsus non arbitror,
id. Tusc. 4, 4, 8:omnino non dicere,
Quint. 10, 7, 24.—But the negative force of non is not destroyed by a following ne... quidem, or nec... nec: non fugio ne hos quidem mores. Cic. Verr. 2, 3, 90, § 210; Liv. 28, 42, 16:(ε).non medius fidius prae lacrimis possum reliqua nec cogitare nec scribere,
Cic. Att. 9, 12, 1.—In a very few passages non is added to a negative to strengthen it (cf. Gr. ou mê):nolle successum non patribus, non consulibus,
Liv. 2, 45, 5; id. 3, 11, 6:nec sursum nec deorsum non cresco,
Petr. 58:horam eximere nullam... non possumus,
Cic. Phil. 6, 3, 7; Plaut. Mil. 5, 18; id. Curc. 4, 4, 23; Plin. Ep. 4, 13, 8.—Unus non = ne unus quidem:(ζ).unus enim vir Numantinus non fuit, qui in catenis duceretur,
Flor. 2, 18, 17.—Per litoten, [p. 1215] emphatic, by no means, not at all, the reverse of:(η).non ignobilis tragicus,
Quint. 1, 12, 18:non inimici mihi,
Curt. 7, 10, 7; esp. with sup.:Cethegus homo non probatissimus,
Cic. Par. 5, 3, 40:homo non aptissimus ad jocandum,
id. N. D. 2, 17, 47:non minime commoveri,
id. Verr. 2, 4, 66, § 125:tu me consiliario fortasse non imperitissimo usus esses,
id. Fam. 1, 9, 2.—Non quod, non quo, not that, not as if:(θ).non quod sola ornent, sed quod excellant,
Cic. Or. 39, 134: me non sane movet res publica;non quo sit mihi quidquam carius: sed, etc.,
id. Att. 16, 15, 5:non quo sit servulus unus, idem quod familia, verum quia,
id. Caecin. 20, 58.—Non nisi, only:(ι).non nisi vicinas tutus arārit aquas,
Ov. Tr. 3, 12, 36; v. nisi.—Non vero, truly not:(κ).non vero tam isti quam tu ipse nugator,
Cic. Sen. 9, 27.—Non modo, non solum... sed or sed etiam, not only... but also:(λ).non modo falsum illud esse, sed hoc verissimum,
Cic. Rep. 2, 44, 70; id. Lael. 15, 54;v. modo and solum.—Sometimes sed is omitted: nec solum apud Caecinam: Fabii quoque Valentis, etc.,
Tac. H. 2, 27.—Non modo (solum) non... sed or sed etiam, not only not... but even: sed ne... quidem... but not even:(μ).ut non modo a mente non deserar, sed id ipsum doleam, me, etc.,
Cic. Att. 3, 15, 2:hoc non modo non laudari, sed ne concedi quidem potest,
id. Mur. 3, 8:tu id non modo non prohibebas, verum etiam approbabas,
id. Att. 16, 7, 3.—When the verb of the second clause is the common predicate of both clauses, the second non is omitted in the first clause:talis vir non modo facere, sed ne cogitare quidem quidquam audebit,
Cic. Off. 3, 19, 77:assentatio, quae non modo amico, sed ne libero quidem digna est,
id. Lael. 24, 89:advena non modo vicinae sed ne Italicae quidem stirpis,
Liv. 1, 40, 2; 3, 24, 4; 6, 20, 2:neque solum inscientiam meam, sed ne rerum quidem,
Cic. de Or. 1, 46, 203:quod mihi non modo irasci, sed ne dolere quidem impune licet,
id. Att. 11, 24, 1:non mentibus solum consipere, sed ne auribus quidem satis constare poterant,
Liv. 5, 42, 3; 4, 3, 11;so with sed vix in the second clause: haec genera virtutum non solum in moribus nostris, sed vix jam in libris reperiuntur,
Cic. Cael. 17, 40:non modo ad expeditiones sed vix ad quietas stationes viribus sufficiebant,
Liv. 3, 6, 8;very rarely verum ne... quidem, instead of sed ne... quidem,
Cic. Rep. 3, 30, 42; id. Rosc. Am. 19, 54; cf. Zumpt, Gram. § 724.—Non ita, non tam, not so very, not particularly:(ν).simulacra non ita antiqua,
Cic. Verr. 2, 4, 49, § 109:non ita lato interjecto mari,
id. Or. 8, 25:non ita diu,
id. Brut. 66, 233:quae nunc quidem non tam est in plerisque,
id. ib. 15, 58.—So, non fere, scarcely, hardly (v. fere):non fere quisquam,
id. Verr. 2, 5, 71, § 182.—Non si, not even if:(ξ).injussu tuo imperator, extra ordinem numquam pugnaverim, non si certam victoriam videam,
Liv. 7, 10; Sen. Ep. 59, 8; Hor. C. 2, 14, 5; so,followed by idcirco (ideo, eo, propterea, etc.): non si Opimium defendisti, idcirco te isti bonum civem putabunt,
Cic. de Or. 2, 40, 170; id. Cael. 9, 21; id. Top. 16, 60; Liv. 3, 45, 8.—For nedum, much less:(ο).vix mehercule servis hoc eum suis, non vobis probaturum arbitrer,
Cic. Agr. 2, 9, 22.—In an interrogation for nonne:(π).quid haec amentia significat? non vim? non scelus? non latrocinium?
Cic. Quint. 26, 82; id. Rosc. Com. 2, 5; id. Verr. 2, 4, 23, § 50.—For ne ( poet. and in post-Aug. prose, regarded by Quint. as a solecism):(ρ).qui tamen dicat pro illo Ne feceris, Non feceris, in idem incidat vitium, quia alterum negandi est, alterum vetandi,
Quint. 1, 5, 50:vos quoque non caris aures onerate lapillis... Munditiis capimur: non sint sine lege capilli,
Ov. A. A. 3, 129; id. P. 1, 2, 105:non Teucros agat in Rutulos,
Verg. A. 12, 78:non etiam sileas,
Hor. S. 2, 5, 91:non sit, qui tollere curat,
id. A. P. 460:non ancilla tuum jecur ulceret ulla puerve,
id. Ep. 1, 18, 72:non dubitaveris,
Sen. Q. N. 1, 3, 3; so,non credideris,
Rutil. Lup. 2, 9.—With substantives coalescing to form one notion:(σ).nec vero, aut quod efficeret aliquid, aut quod efficeretur, posse esse non corpus,
Cic. Ac. 1, 11, 40:etiam non orator,
Quint. 2, 15, 17; 4, 1, 22: veri non dissimulator amoris, Ov. M. 5, 61:quasi servitute praedii non possessori relicta,
Dig. 34, 1, 14 fin.:non dominus,
ib. 43, 15, 7.—As an answer, no:(τ).aut etiam aut non respondere,
Cic. Ac. 2, 32, 104:exhereditavitne (pater filium)? Non,
id. Rosc. Am. 19, 54; id. Verr. 1, 7, 20; id. Ac. 2, 30, 97; id. N. D. 1, 25, 70.—In questions, non expresses surprise, and doubt of the possibility of denial (v. Madv. Gram. §451): non sum ego servus Amphitruonis Sosia?
Plaut. Am. 1, 1, 247:non tu scis, etc.?
id. ib. 2, 2, 71:haec non turpe est dubitare philosophos, quae ne rustici quidem dubitant,
Cic. Off. 3, 19, 77; id. Leg. 3, 20, 47:Quid? aviam tuam pater tuus non manifesto necavit,
id. Clu. 14, 40. -
19 omnino
omnīno, adv. [omnis].I.In gen., altogether, wholly, entirely, utterly, at all (syn.: prorsus, penitus): Neoptolemus apud Ennium philosophari sibi ait necesse esse, sed paucis: nam omnino haud placere, entirely, i. e. constantly, Cic. Tusc. 2, 1, 1; v. also id. de Or. 2, 37, 156 (Enn. Trag. v. 417 Vahl.):II.non omnino jam perii: est reliquom quo peream magis,
Plaut. As. 1, 3, 80:defensionum laboribus aut omnino aut magnā ex parte liberatus,
Cic. Tusc. 1, 1, 1:ut non multum aut nihil omnino Graecis cederetur,
not at all, id. ib. 1, 3, 5:ita fit ut omnino nemo esse possit beatus,
id. ib. 2, 6, 16:id agimus ut id in sapiente nullum sit omnino,
id. ib. 3, 10, 22; cf. id. Off. 2, 1, 3:Clodium sanxisse, ut vix aut omnino non posset... infirmari sua lex,
not at all, id. Att. 3, 23, 2:non omnino quidem, sed magnam partem,
id. Fam. 9, 15, 3:quae aut omnino aut certe facilius consequentur,
id. Balb. 19, 43:eos omittamus, qui omnino nusquam reperiuntur,
id. Lael. 6, 21:causas omnino numquam attigerunt,
id. de Or. 2, 13, 55: non usquam id quidem dicit omnino, sed quae dicit idem valent, absolutely, i. e. expressly, explicitly, id. Tusc. 5, 9, 24:omnino, quod cupis, efficies,
Cat. 98, 5:non tamen omnino Teucros delere paratis,
Verg. A. 9, 248:ne faciam, inquis, Omnino versus,
Hor. S. 2, 1, 6:nihil omnino, te recitante placet,
Mart. 3, 45, 4.— With omnis:non ego omnino lucrum omne esse utile homini existimo,
all and every, of all kinds whatever, Plaut. Capt. 2, 2, 75:hoc genus et cetera necessaria et omnino omnis argumentatio, etc.,
Cic. Inv. 1, 46, 86:vis et injuria et omnino omne. quod obfuturum est,
id. ib. 2, 53, 164:sin omnino interierint omnia,
id. Fam. 6, 2, 6; v. also the foll.—With prorsus:non justa, injusta, prorsus omnino obsequor,
Ter. Ad. 5, 9, 33.—In partic.A.With numerals, in all, altogether, only, but, just (= hoi pantes):B.quinque omnino fuerunt,
Cic. Clu. 28, 76:diebus omnino decem et octo,
Caes. B. G. 4, 19 fin.:sane frequentes fuimus: omnino ad ducentos,
Cic. Q. Fr. 2, 1, 1:erant omnino itinera duo,
there were only two ways, Caes. B. G. 1, 6:duae omnino civitates,
id. ib. 4, 38:cum omnino non essent amplius centum,
Nep. Pelop. 2, 3:expeditionem unam omnino suscepit,
Suet. Claud. 17:semel omnino eam viderat,
Curt. 4, 10. [p. 1265] 24.—In concessive clauses, by all means, indeed, doubtless, yes, certainly, to be sure. —With sed:C.restricti omnino esse nullo modo debemus, sed in deligendis idoneis judicium et diligentiam adhibere, etc.,
Cic. Off. 2, 18, 62:danda opera est omnino... sed, etc.,
id. ib. 2, 20, 71; so id. de Or. 2, 21, 89:pugnas omnino, sed cum adversario facili,
id. Ac. 2, 6, 84.—With autem:omnino est amans sui virtus... ego autem non de virtute nunc loquor,
id. Lael. 26, 98.—In making a statement of general application, in general, generally, universally:D.de hominum genere, aut omnino de animalium loquor,
Cic. Fin. 5, 11, 33:plurimumque poëtis nostris, omninoque Latinis litteris luminis attulisti,
id. Ac. 1, 3, 9; Plin. Ep. 5, 4, 3.—At the beginning of a general proposition:omnino fortis animus et magnus duabus rebus maxime cernitur,
Cic. Off. 1, 20, 66:omnino omnium horum vitiorum atque incommodorum una cautio est, ut, etc.,
id. Lael. 21, 78.—After non modo (non), in a climax:non modo imperator, sed liber habendus omnino non est,
Cic. Par. 5, 1, 33:non modo tantam causam perorare, sed omnino verbum facere,
id. Quint. 24, 77:quos ego non modo reges appellatos, sed omnino natos nesciebam,
id. Fam. 9, 15, 13; cf. id. Caecin. 13, 36. -
20 prosus
См. также в других словарях:
prorsus — index in toto Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
Miranda prorsus — (lateinisch für Die wunderbare Erfindung) ist nach Vigilanti cura die zweite Enzyklika von Papst Pius XII., in der er sich am 8. September 1957 „über Film, Funk und Fernsehen“ äußert. Inhaltsverzeichnis 1 Einleitung 2 Allgemeiner Teil … Deutsch Wikipedia
derogatur legi, cum pars detrahitur; abrogatur legi, cum prorsus tollitur — /dersgeytar liyjay, kam parz dstreyCKtetar; aebrsgeytar liyjay, kam prorsss tolstar/ To derogate from a law is to take away part of it; to abrogate a law is to abolish it entirely … Black's law dictionary
derogatur legi, cum pars detrahitur; abrogatur legi, cum prorsus tollitur — /dersgeytar liyjay, kam parz dstreyCKtetar; aebrsgeytar liyjay, kam prorsss tolstar/ To derogate from a law is to take away part of it; to abrogate a law is to abolish it entirely … Black's law dictionary
Derogatur legi, cum pars detrahitur; abrogatur legi, cum prorsus tollitur — A law is derogated when part of it is taken away; a law is abrogated when it is wholly abolished … Ballentine's law dictionary
Triceratops — Para para la banda japonesa del mismo nombre, véase Triceratops (banda). Triceratops … Wikipedia Español
Triceratops — Nephrozoa Triceratops Temporal range: Late Cretaceous, 68–65 Ma … Wikipedia
Трицератопсы — Необходимо проверить качество перевода и привести статью в соответствие со стилистическими правилами Википедии. Вы можете помочь улучшить эту статью, исправив в … Википедия
MARIA — I. MARIA Angliae Regina. Filia Henrici VIII. ex Catharina Arragonia, Eduardo VI. non sine veneni suspicione exstincto, successit A. C. 1553. Iohannâ Suffolciâ, quam Rex heredem scripserat, cum marito et socero Dudlaeo, aliisque, capite plexâ. Mox … Hofmann J. Lexicon universale
Pie XII — Pape de l’Église catholique Opus iustitiae pax … Wikipédia en Français
Prosa — Pro|sa [ pro:za], die; : freie, ungebundene, nicht durch Reim, Rhythmik und Vers gebundene Form der Sprache: Prosa schreiben; etwas ist in Prosa abgefasst, geschrieben; der Band versammelt Lyrik und Prosa. * * * Pro|sa 〈f.; ; unz.〉 1. nicht durch … Universal-Lexikon
