Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

potens

  • 1 potens

    potens, potentis part. prés. de possum. [st1]1 [-] qui peut, capable de.    - regni potens: capable de régner.    - potens volandi, Plin.: en état de voler.    - potens leti, Lucr.: qui peut donner la mort.    - potens deponere caelum, Apul.: qui a le pouvoir d'abaisser la voûte céleste. [st1]2 [-] fort, énergique, efficace.    - herba potens adversus, Plin.: herbe souveraine contre.    - odor potentissimus, Plin.: odeur très forte.    - nihil potentius auro, Ov.: rien de plus puissant que l'or.    - potentissima argumenta, Quint.: les arguments les plus décisifs. [st1]3 [-] puisssant, influent, qui a du crédit, considérable.    - potens apud filium, Suet.: qui a de l'influence sur son ami.    - potentes: les puissants, les riches. [st1]4 [-] qui est maître de, qui a autorité sur, qui commande, qui règne sur.    - rerum omnium potens Juppiter: Jupiter souverain du monde.    - potens mariti, Tac. A. 14, 60: qui domine son mari.    - Naïadum potens (Bacchus), Hor. C. 3: (Bacchus) roi des Naïades.    - diva potens Cypri, Hor. C. 1: déesse qui règne sur Cypre (= Vénus).    - silvarum potens Diana, Hor.: Diane qui règne sur les forêts.    - potens sui, Liv.: maître de soi, indépendant.    - potens sui, Hor.: qui se possède, qui est dans son bon sens, qui se maîtrise.    - mei potens sum: je sui maître de moi ou je suis maître de mon sort.    - potens mentis, Hor.: qui se possède, qui est dans son bon sens, qui se maîtrise.    - potens urbis: maître de la ville. [st1]5 [-] qui a obtenu, qui a réalisé, qui a réussi, qui jouit de, heureux, content.    - promissi facta potens, Virg.: ayant tenu sa promesse.    - potens voti, Ov. M. 8: qui voit ses voeux réalisés.    - potens jussi, Ov. M. 4: qui a exécuté un ordre.    - potens pacis, Plaut.: qui jouit de la paix.    - potens parvo Fabricius, Virg.: Fabricius, content dans sa médiocrité.
    * * *
    potens, potentis part. prés. de possum. [st1]1 [-] qui peut, capable de.    - regni potens: capable de régner.    - potens volandi, Plin.: en état de voler.    - potens leti, Lucr.: qui peut donner la mort.    - potens deponere caelum, Apul.: qui a le pouvoir d'abaisser la voûte céleste. [st1]2 [-] fort, énergique, efficace.    - herba potens adversus, Plin.: herbe souveraine contre.    - odor potentissimus, Plin.: odeur très forte.    - nihil potentius auro, Ov.: rien de plus puissant que l'or.    - potentissima argumenta, Quint.: les arguments les plus décisifs. [st1]3 [-] puisssant, influent, qui a du crédit, considérable.    - potens apud filium, Suet.: qui a de l'influence sur son ami.    - potentes: les puissants, les riches. [st1]4 [-] qui est maître de, qui a autorité sur, qui commande, qui règne sur.    - rerum omnium potens Juppiter: Jupiter souverain du monde.    - potens mariti, Tac. A. 14, 60: qui domine son mari.    - Naïadum potens (Bacchus), Hor. C. 3: (Bacchus) roi des Naïades.    - diva potens Cypri, Hor. C. 1: déesse qui règne sur Cypre (= Vénus).    - silvarum potens Diana, Hor.: Diane qui règne sur les forêts.    - potens sui, Liv.: maître de soi, indépendant.    - potens sui, Hor.: qui se possède, qui est dans son bon sens, qui se maîtrise.    - mei potens sum: je sui maître de moi ou je suis maître de mon sort.    - potens mentis, Hor.: qui se possède, qui est dans son bon sens, qui se maîtrise.    - potens urbis: maître de la ville. [st1]5 [-] qui a obtenu, qui a réalisé, qui a réussi, qui jouit de, heureux, content.    - promissi facta potens, Virg.: ayant tenu sa promesse.    - potens voti, Ov. M. 8: qui voit ses voeux réalisés.    - potens jussi, Ov. M. 4: qui a exécuté un ordre.    - potens pacis, Plaut.: qui jouit de la paix.    - potens parvo Fabricius, Virg.: Fabricius, content dans sa médiocrité.
    * * *
        Potens, potentis, Participium, tempus significat: et accusatiuo iungitur nominum, vel infinito, nec comparationem accipit: vt Potens pugnare, vel bella facere. Qui peult.
    \
        Potens, Nomen, caret tempore, et genitiuo iungitur: vt Potens maris, et comparationem accipit. Terent. Puissant.
    \
        Potens deorum. Plin. iunior. Qui ha Dieu à son commandement, Qui tient Dieu en sa manche.
    \
        Frugum potens Ceres. Ouid. Qui ha puissance sur les bleds.
    \
        An ipse imperii potens, an Silius priuatus esset. Tacit. S'il estoit le maistre et seigneur.
    \
        Potentes maris. Liu. Qui tiennent la mer, Qui sont les plus puissants par la mer.
    \
        Nec potens mentis truculentus Atreus. Seneca. Forcené, Hors du sens, Qui n'est point maistre de soy.
    \
        Nemorum potens virgo. Stat. La deesse des forests.
    \
        Pugnae et fugae potens. Liu. Qui peult combatre et fuir.
    \
        Regni potens. Liu. Qui est en aage de povoir administrer le royaulme.
    \
        Potens tempestatum. Virgil. Qui ha puissance et auctorité sur, etc. Qui peult faire le bon temps et le mauvais, ou le beau et le laid.
    \
        Voti aliquem potentem facere. Ouid. Luy faire avoir ce qu'il desire, et l'accomplissement de ses souhaits.
    \
        Diua potens vteri. Ouid. Qui peult aider aux femmes grosses, que les femmes grosses reclament.
    \
        Herbae potentes. Virgil. Qui ont grande vertu.
    \
        Ignis sacer, nimiumque potens. Seneca. Le trop puissant feu d'amour.
    \
        Nomen potens matris. Seneca. Qui peult beaucoup.
    \
        Potens, Substantiuum. Lucan. Riche et puissant.
    \
        Potentissimus odor. Plin. Tresfort et trespuissant.

    Dictionarium latinogallicum > potens

  • 2 potens

    potēns, entis, PAdi. (possum), I) einer Sache mächtig = etw. vermögend, könnend, A) im allg.: efficiendi, Quint.: neque iubendi neque vetandi, imstande zu usw., Tac.: m. folg. Infin., Enn. ann. 333. Manil. 5, 168. Sil. 11, 594 sq. Ulp. dig. 16, 2, 10. § 1. Apul. met. 1, 8. – B) insbes.: 1) zu etwas fähig, armorum tenendorum, Liv.: regni, Liv.: neque pugnae neque fugae, Liv. – 2) mächtig, einflußreich, civis, civitas, Cic.: duo potentissimi reges, Cic.: potentissimus eius (generis humani) optimusque, das m. u. b. Glied desselben, Sen.: potens apud Afros decurio, Capit.: potens apud aliquem potentem, Sen.: pot. nobilitate, Ov., pecuniā, Tac.: centum oppidis potens Crete, Hor. – p. apud filium, Suet.: fortuna per omnia humana, maxime in res bellicas potens, von großem Einfluß (von großer Bedeutung), Liv. 9, 17, 3. – subst., ein Mächtiger, ein Großer, Sen. ep. 108, 5. Phaedr. 1, 5, 1; 1, 24, 1; 3, 5, 6: potens u. potentior, Ggstz. inops, Liv. 2, 3, 4 u. 9, 1, 8: Plur., Cic. ep. 9, 16, 5. Sen. de const. sap. 4, 1. Phaedr. 1, 30, 1 u. 2, 6, 1: Ggstz. inopes, Sall. hist. fr. 4, 61 (19), 17: Ggstz. humiles, Lact. 5, 14, 19. – 3) mächtig = tüchtig, stark, v. Pers., adulescens ingenio potens, Sen.: accusator potentior iure, Quint.: orator potentissimus, ein gewaltiger, Capitol. – m. ad u. Akk., postquam ad id parum potentes (nicht mächtig genug) erant, Liv. 9, 26, 16: nec legatus praetorius ad cohibendum potens, unvermögend zu usw., Tac. Agr. 7 extr. – m. in u. Abl., potentior in persuadendo, Lact.: in affectibus potentissimus, Quint. – m. Genet., fandi potentes, Auson. Mos. 400: divini (in der Weissagekunst), Apul. met. 9, 29: ambulandi potentissimus, ein tüchtiger Fußgänger, Boëth. cons. phil. 4, 2. p. 76, 2 ed. Obbar. – v. lebl. Subjj. = kräftig, wirksam, stark, durchschlagend, quaecumque herba potens ad opem, Ov. her. 5, 147: herba p. adversus ranas, Plin.: nihil est potentius auro, Ov.: verba, Ov.: odor potentissimus, Plin.: arma potentiora, Liv. – v. Beweisen = triftig, hoc argumentum parum potens est, Sen.: potentissima argumenta, Quint. – 4) einer Sache mächtig, über etwas herrschend, von etwas Herr, Herrscher, Beherrscher, potentes rerum suarum et urbis, Liv.: diva p. Cypri, von der Venus, Hor.: di tempestatum potentes, Verg.: Silvanus p. nemorum, Calp.: Iuppiter O. M. tempestatium divinarum potens, Corp. inscr. Lat. 8, 2609. – dum liber, dum p. mei sum, unabhängig, mein eigener Herr, Liv.: ex quo sui p. fuerit, Liv. – bildl., potens sui (= εγκρατώς εαυτοῦ, αυτάρκης), sich selbst beherrschend, mäßig, genügsam, Hor.: non p. mei eram; außer mir, Curt.: potens corporis, Herr über, Curt.: p. mentis, des Verstandes mächtig, Ov.: p. irae, Herr über seinen Zorn, Liv.: p. imperii, Herr über der Kommando, dem die Solda ten gehorchen, Liv.: p. consilii, Herr über seinen Entschluß, Liv.: animal p. leti, das töten kann, Lucan. – absol., mea est p., voll Anspruch, gebieterisch, Ter. heaut. 227 die Hdschrn. u. älteren Ausgg. (Bentley petax, Fleckeisen impotens, Wagner petens). – II) der etwas erlangt hat, A) eig.: voti, teilhaft, Ov.: pacis, Plaut.: iussi, der den Befehl vollzogen hat, Ov. – B) übtr., glücklich, dem es nach Wunsche geht, in amore, Catull.: parvo potens Fabricius, bei wenigem reich (zur Bezeichnung der Genügsamkeit), Verg.

    lateinisch-deutsches > potens

  • 3 potens

    potēns, entis, PAdi. (possum), I) einer Sache mächtig = etw. vermögend, könnend, A) im allg.: efficiendi, Quint.: neque iubendi neque vetandi, imstande zu usw., Tac.: m. folg. Infin., Enn. ann. 333. Manil. 5, 168. Sil. 11, 594 sq. Ulp. dig. 16, 2, 10. § 1. Apul. met. 1, 8. – B) insbes.: 1) zu etwas fähig, armorum tenendorum, Liv.: regni, Liv.: neque pugnae neque fugae, Liv. – 2) mächtig, einflußreich, civis, civitas, Cic.: duo potentissimi reges, Cic.: potentissimus eius (generis humani) optimusque, das m. u. b. Glied desselben, Sen.: potens apud Afros decurio, Capit.: potens apud aliquem potentem, Sen.: pot. nobilitate, Ov., pecuniā, Tac.: centum oppidis potens Crete, Hor. – p. apud filium, Suet.: fortuna per omnia humana, maxime in res bellicas potens, von großem Einfluß (von großer Bedeutung), Liv. 9, 17, 3. – subst., ein Mächtiger, ein Großer, Sen. ep. 108, 5. Phaedr. 1, 5, 1; 1, 24, 1; 3, 5, 6: potens u. potentior, Ggstz. inops, Liv. 2, 3, 4 u. 9, 1, 8: Plur., Cic. ep. 9, 16, 5. Sen. de const. sap. 4, 1. Phaedr. 1, 30, 1 u. 2, 6, 1: Ggstz. inopes, Sall. hist. fr. 4, 61 (19), 17: Ggstz. humiles, Lact. 5, 14, 19. – 3) mächtig = tüchtig, stark, v. Pers., adulescens ingenio potens, Sen.: accusator potentior iure, Quint.: orator potentissimus, ein gewaltiger, Capitol. – m. ad u. Akk., postquam ad id parum potentes (nicht mächtig genug) erant, Liv.
    ————
    9, 26, 16: nec legatus praetorius ad cohibendum potens, unvermögend zu usw., Tac. Agr. 7 extr. – m. in u. Abl., potentior in persuadendo, Lact.: in affectibus potentissimus, Quint. – m. Genet., fandi potentes, Auson. Mos. 400: divini (in der Weissagekunst), Apul. met. 9, 29: ambulandi potentissimus, ein tüchtiger Fußgänger, Boëth. cons. phil. 4, 2. p. 76, 2 ed. Obbar. – v. lebl. Subjj. = kräftig, wirksam, stark, durchschlagend, quaecumque herba potens ad opem, Ov. her. 5, 147: herba p. adversus ranas, Plin.: nihil est potentius auro, Ov.: verba, Ov.: odor potentissimus, Plin.: arma potentiora, Liv. – v. Beweisen = triftig, hoc argumentum parum potens est, Sen.: potentissima argumenta, Quint. – 4) einer Sache mächtig, über etwas herrschend, von etwas Herr, Herrscher, Beherrscher, potentes rerum suarum et urbis, Liv.: diva p. Cypri, von der Venus, Hor.: di tempestatum potentes, Verg.: Silvanus p. nemorum, Calp.: Iuppiter O. M. tempestatium divinarum potens, Corp. inscr. Lat. 8, 2609. – dum liber, dum p. mei sum, unabhängig, mein eigener Herr, Liv.: ex quo sui p. fuerit, Liv. – bildl., potens sui (= εγκρατώς εαυτοῦ, αυτάρκης), sich selbst beherrschend, mäßig, genügsam, Hor.: non p. mei eram; außer mir, Curt.: potens corporis, Herr über, Curt.: p. mentis, des Verstandes mächtig, Ov.: p. irae, Herr über seinen Zorn, Liv.: p. imperii, Herr über der Kommando, dem die Solda-
    ————
    ten gehorchen, Liv.: p. consilii, Herr über seinen Entschluß, Liv.: animal p. leti, das töten kann, Lucan. – absol., mea est p., voll Anspruch, gebieterisch, Ter. heaut. 227 die Hdschrn. u. älteren Ausgg. (Bentley petax, Fleckeisen impotens, Wagner petens). – II) der etwas erlangt hat, A) eig.: voti, teilhaft, Ov.: pacis, Plaut.: iussi, der den Befehl vollzogen hat, Ov. – B) übtr., glücklich, dem es nach Wunsche geht, in amore, Catull.: parvo potens Fabricius, bei wenigem reich (zur Bezeichnung der Genügsamkeit), Verg.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > potens

  • 4 potēns

        potēns entis ( gen plur. potentum, V.), adj. with comp. and sup.    [P. of possum], able, mighty, strong, powerful, potent: animus, S.: familiae, L.: contra potentiorem auxili egere, Cs.: potentissimus civis: Roma opibus, O.: parvo Fabricius, i. e. with small resources, V.: in amore, i. e. fortunate, Ct.— Having power, ruling, controlling, master: dum mei potens sum, my own master, L.: sanus mentisque potens, in his right mind, O.: potentes rerum suarum atque urbis, having made themselves masters of, L.: potentes huius consili, arbiters, L.: diva Cypri, that reigns over (i. e. Venus), H.: lyrae Musa, that presides over lyric poetry, H.: irae, master of his anger, Cu.— Fit, capable, equal: regni, L.: neque pugnae, neque fugae satis potentes, unable either to fight or to flee, L.— Partaking, having attained: voti, O.: iussi, having fulfilled the command, O.— Strong, mighty, powerful, efficacious, potent, influential: fortuna in res bellicas, L.: herba ad opem, O.: nihil esse potentius auro, O.—As subst m., an aristocrat, man of influence, powerful person: res melior inopi quam potenti, L.: (consulatus) praemium semper potentioris futurus, L.
    * * *
    potentis (gen.), potentior -or -us, potentissimus -a -um ADJ
    powerful, strong; capable; mighty

    Latin-English dictionary > potēns

  • 5 potens

    potens potens, ntis могущественный, сильный

    Латинско-русский словарь > potens

  • 6 potens

    potens potens, ntis владеющий

    Латинско-русский словарь > potens

  • 7 potens

    potens potens, ntis преуспевающий

    Латинско-русский словарь > potens

  • 8 potens

    pŏtens, P. a., v. possum fin. [p. 1408]

    Lewis & Short latin dictionary > potens

  • 9 potens

    1. potēns, entis
    part. praes. к possum
    2. adj.
    1)
    а) сильный, могучий, могущественный (urbs, rex, civitas C)
    diva p. Cypri HVenus
    multa ignoscendo fit p. potentior PS — многое прощая, сильный становится ещё сильнее
    б) мощный (arma VP, L); владеющий (rerum omnium p. Juppiter T)
    p. sui H — владеющий собой, помнящий себя или L независимый
    non p. sui QCвне себя
    3) достигший, овладевший, имеющий (p. ingenti praedā L); преуспевающий ( in aliquā re Ctl)
    promissi p. factus V — исполнивший обещание, сдержавший слово
    animal p. leti Lcnхищный зверь
    4) благотворно действующий, действительный (herbae V, O; adversus и contra aliquid PM)

    Латинско-русский словарь > potens

  • 10 potens

    1) = qni potest (1. 10 § 1 D. 16, 2). 2) взрослый, зрелый (Ulp. V. 2). 3) могущественный, имеющий значение, влияние, potentiores viri прот. humiliores (1. 6 § 2 D. 1, 18. 1. 9 D. 4, 6. 1. 28 § 7 D. 48, 19. 1. 1 § 1 D. 4, 7. 1. 3 D. 44, 6. 1. un. C. 2, 15. 1. 1 C. 2, 14. 1. 2 eod.). 4) potentior, имеющий преимущество, = potior (1. 6 § 1. cf. § 2 D. 20, 6. 1. 7 § 2 D. 33, 10. 1. 32 § 1 D. 34, 2).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > potens

  • 11 potens

    able, mighty, powerful, strong.

    Latin-English dictionary of medieval > potens

  • 12 potens

    (m = f = n), potentis (gen.sg.)
      1) part. praes. к possum;
      2) adj. сильный, могущественный

    Dictionary Latin-Russian new > potens

  • 13 prae-potēns

        prae-potēns entis, adj.,    very able, excelling in power, superior: viri: rerum omnium Iuppiter: terrā marique Karthago: armis Romanus, L.— Plur m. as subst: opes praepotentium.

    Latin-English dictionary > prae-potēns

  • 14 Volens et potens

    Latin Quotes (Latin to English) > Volens et potens

  • 15 potenter

    [ potens ]
    1) сильно, мощно ( se defendere VM)
    2) по мере сил (lecta p. res H)

    Латинско-русский словарь > potenter

  • 16 possum

    possum, pŏtŭi, posse, v. n. irreg. (old forms, potis sum, for possum, Plaut. Poen. 5, 2, 26; id. Curc. 5, 3, 23; so,

    potis est,

    id. Ps. 1, 1, 41:

    potis sunt, for possunt,

    id. Poen. 1, 2, 17: POTISIT, S. C. de Bacchan.: potisset, for posset, and potisse, for posse, Lucil. ap. Non. 484, 32, and 445, 29:

    potesse, for posse, very freq.,

    Plaut. Aul. 2, 4, 30; id. Cist. 1, 1, 32; id. Truc. 1, 1, 73; id. Ep. 2, 2, 43; id. Bacch. 3, 6, 30 al.; Lucr. 1, 665; 2, 225; 1010:

    possiem,

    Plaut. Bacch. 4, 5, 2; id. Stich. 3, 2, 25:

    potis sis,

    id. Poen. 4, 2, 53:

    potis siem,

    id. Merc. 2, 2, 59: possies, Enn. ap. Gell. 2, 29 fin., or Sat. v. 38 Vahl.; Plaut. As. 4, 2, 10; id. Aul. 4, 10, 17; id. Most. 2, 2, 34; 3, 2, 147; id. Men. 5, 9, 45:

    possiet,

    id. Cist. 1, 3, 37; id. Bacch. 3, 1, 3; id. Most. 1, 1, 13 al.; cf. Brix ad Plaut. Mil. 884; Fleck. Krit. Misc. p. 45 sq.—In pass.: potestur, Enn. ap. Diom. p. 380 P. (Ann. [p. 1404] v. 594 Vahl.): Pac. ap. Non. 508, 29; Quadrig. ap. id. 508, 30; Lucr. 3, 1010: poteratur, Cael. ap. Non. 508, 27: possitur, Lex. Servil. p. 59 Haubold; Scaurus ap. Diom. p. 381 P.: possetur, Quadrig. ap. Non. 508, 18) [potis-sum].
    I.
    In gen., to be able, have power; I ( thou, he, etc.) can (syn. queo):

    quantum valeam, quantumque possim,

    Cic. Fam. 6, 5, 1:

    consilio, quantum potero, labore plus paene quam potero exeubabo,

    id. Phil. 6, 7, 18:

    ut, quoad possem et liceret, a senis latere nunquam discederem,

    id. Lael. 1, 1:

    timor igitur ab iis aegritudinem potuit repellere, ratio non poterit?

    id. Tuse. 3, 27, 66.—With sup.:

    Caesari te commendavi et tradidi, ut gravissime diligentissimeque potui,

    as earnestly and warmly as I possibly could, Cic. Fam. 7, 17, 2: potest fieri, it may be, is possible:

    potest fieri, ut fallar,

    id. ib. 13, 73, 2: non possum quin, I can not but: non possum quin exclamem, ut ait ille in Trinummo (Plaut. Trin. 3, 2, 79; cf. id. Mil. 2, 2, 107); Cic. de Or. 2, 10, 39:

    ut nihil ad te dem litterarum, facere non possum,

    I cannot help writing to you, id. Att. 8, 14, 1:

    facere non potui quin tibi sententiam declararem meam,

    id. Fam. 6, 13, 1; cf.:

    non possum non: aequitatem tuam non potui non probare,

    id. ib. 1, 9, 26:

    non possum te non accusare,

    id. ib. 5, 14, 2:

    is non potest eam (mortem) non timere,

    id. Fin. 3, 8, 29.— Absol.: potest (sc. fieri), it may be, is possible:

    potest, ut alii ita arbitrentur,

    Plaut. Ps. 2, 2, 38: non, non sic futurum est;

    non potest,

    Ter. Phorm. 2, 1, 73; Plaut. Mil. 3, 1, 100 Brix; cf. id. Trin. 3, 3, 3:

    quae (mala) si potest singula consolando levare, etc.,

    Cic. Fin. 5, 28, 84:

    nos dignitatem, ut potest, retinebimus,

    id. Fam. 1, 2, 4.—Quantum or ut potest, as much or as far as possible:

    ibo atque arcessam medicum, quantum potest,

    Plaut. Men. 5, 2; id. Most. 3, 2, 71; Ter. Eun. 5, 1, 20:

    nos in senatu dignitatem nostram, ut potest in tantā hominum perfidiā, retinebimus,

    Cic. Fam. 1, 2, 4.—In urgent questions:

    possum scire, quo profectus, cujus sis, aut quid veneris?

    may I know? can I learn? pray, will you tell me? Plaut. Am. 1, 1, 190:

    possumne ego hodie ex te exsculpere Verum?

    Ter. Eun. 4, 4, 44.—
    II.
    In partic.
    A. 1.
    With neutr. acc. used adverbially (class.; cf.

    polleo): vocat me, quae in me plus potest,

    Plaut. Truc. 4, 2, 42:

    plus potest qui plus valet,

    id. ib. 4, 3, 38:

    qui tum et poterant per vim et scelus plurimum, et quod poterant, id audebant,

    Cic. Quint. 21, 69:

    quid ergo? hoc pueri possunt, viri non poterunt?

    id. Tusc. 2, 14, 34:

    qui apud me et amicitiā, et beneficiis, et dignitate plurimum possunt,

    id. Rosc. Am. 1, 4:

    plus aliquanto apud te pecuniae cupiditas, quam judicii metus potuit,

    id. Verr. 2, 3, 57, § 131; id. de Or. 2, 42, 180:

    quid aristolochia ad morsus serpentum possit,

    id. Div. 1, 10, 16:

    quoniam multum potest provisio animi ad minuendum dolorem,

    id. Tusc. 3, 14, 30:

    ad beate vivendum satis posse virtutem,

    id. ib. 5, 5, 12: multum posse ad salutem alterius... parum potuisse ad exitium, Cic. Opp. ap. Amm. 30, 8, 7.—
    2.
    In gen., and without neutr. acc. (late Lat.):

    posse litteras ejus ad perniciem, non posse ad salutem,

    App. Mag. 79, p. 324.—
    B.
    Posse aliquem, to be able to embrace one ( poet.), Mart. 3, 32.—
    C.
    Posse as subst. ( poet.):

    posse loqui,

    the power of speech, Ov. M. 2, 483:

    posse moveri = facultatem se movendi,

    id. ib. 11, 177.—
    D.
    Freq. in elliptical sentences:

    quod vi non poterant, fraude assequi temptant,

    Curt. 5, 10, 8:

    Ismenias, etsi publicis non poterat, privatis tamen viribus adjuvabat,

    Just. 5, 9, 8:

    ut auxilium quod misericordiā non poterat, jure cognationis obtineret,

    id. 28, 1, 9:

    ut collegam vi, si aliter non possent, de foro abducerent,

    Liv. 2, 56.—
    E.
    In apodosis of conditional sentences, analogous to the auxiliaries of the Engl. potential mood (v. Roby, § 1520; Zumpt, § 519).
    1.
    Indic.:

    ille potuit exspectatior venire, qui te nuntiaret mortuom (= si quis nuntiaret, etc.),

    Plaut. Most. 1, 2, 12:

    nec vero ipsam amicitiam tueri possumus, nisi aeque amicos et nosmet ipsos diligamus,

    Cic. Fin. 1, 20, 67:

    Pompeius munitiones Caesaris prohibere non poterat, nisi praelio decertare vellet,

    Caes. B. C. 3, 44: consul esse qui potui, nisi eum vitae cursum tenuissem, Cic. Rep. 1, 6, 10:

    (res publica) poterat esse perpetua, si patriis viveretur institutis,

    id. ib. 3, 29, 41:

    deleri totus exercitus potuit, si fugientis persecuti victores essent,

    Liv. 32, 12, 6:

    nisi felicitas in socordiam vertisset exuere jugum potuerunt,

    Tac. Agr. 31.—
    2.
    Subj.:

    qui denique ex bestiis fructus, nisi homines adjuvarent, percipi posset,

    Cic. Off. 2, 4, 14; cf.:

    ventum quidem erat eo, ut, si hostem similem antiquis Macedonum regibus habuisset consul, magna clades accipi potuerit,

    Liv. 44, 4, 9.—So when the condition is implied, or is contained in an adverbial clause:

    quae res egestati et aeri alieno tuo praeter mortem Caesaris subvenire potuisset?

    Cic. Phil. 2, 14, 36:

    quis opifex praeter naturam... tantam sollertiam persequi potuisset in sensibus?

    id. N. D. 2, 57, 142; id. Tusc. 4, 19, 44:

    plurima proferre possemus, sed modus adhibendus est,

    Nep. Epam. 4, 6:

    possem hic Ciceronis respondere verbis, sed, etc.,

    Quint. 2, 21, 14.—Hence, pŏtens, entis ( gen. plur. potentum, Verg. A. 12, 519; Claud. Laud. Stil. 2, 114), P. a.
    A.
    In gen., able, mighty, powerful, potent (class.):

    amplae atque potentes civitates,

    Cic. Inv. 2, 56, 169:

    familiae clarae ac potentes,

    Liv. 23, 4:

    amici magni et potentes,

    Suet. Aug. 56:

    ne quis ex plebe contra potentiorem auxilii egeret,

    Caes. B. G. 6, 10:

    duo potentissimi reges,

    Cic. Imp. Pomp. 2, 4:

    potentissimus et clarissimus civis,

    id. Planc. 21, 51.—
    (β).
    With gen.:

    quanta sit humani ingenii vis, quam potens efficiendi quae velit,

    Quint. 12, 11, 10.—
    (γ).
    With abl.:

    Roma potens opibus,

    Ov. F. 4, 255:

    pecuniā et orbitate,

    Tac. H. 1, 73.—
    (δ).
    With inf.:

    compensare potens,

    Dig. 16, 2, 10.—
    B.
    In partic.
    1.
    Having power over, ruling over, master of a thing; with gen.:

    dum liber, dum mei potens sum,

    as long as I am my own master, Liv. 26, 13, 14:

    sanus mentisque potens,

    in his right mind, Ov. Tr. 2, 139:

    potens mei non eram,

    Curt. 4, 13, 23:

    potentes rerum suarum atque urbis,

    having made themselves masters of, Liv. 23, 16, 6; so, facere aliquem potentem alicujus rei, to make one master of any thing, to give one the power over a thing:

    consilii,

    id. 8, 13, 14:

    imperii,

    id. 22, 42, 12: diva potens Cypri, that reigns over Cyprus, i.e. Venus, Hor. C. 1, 3, 1:

    Naïadum potens (Bacchus),

    id. ib. 3, 25, 14:

    silvarum potens Diana,

    id. C. S. 1:

    diva potens uteri,

    i.e. Lucina, Ov. M. 9, 315:

    rerum omnium potens Juppiter,

    Tac. H. 4, 84:

    lyrae Musa potens,

    that presides over lyric poetry, Hor. C. 1, 6, 10:

    irae,

    master of his anger, Curt. 4, 2, 5:

    mariti,

    ruling her husband, Tac. A. 14, 60:

    animal potens leti,

    that can kill, deadly, Luc. 6, 485; cf. id. 5, 199 Corte ad loc.—
    2.
    Fit for, capable of any thing; with gen.:

    potens regni,

    Liv. 24, 2: hostes neque pugnae, neque fugae satis potentes caeduntur, unable either to fight or flee, id. 8, 39.—
    3.
    Partaking of, having attained a thing; with gen. ( poet.):

    pacis potentes,

    Plaut. Poen. 5, 4, 9:

    voti,

    Ov. M. 8, 80:

    jussi,

    having fulfilled the command, id. ib. 4, 509.—
    4.
    Strong, mighty, powerful, efficacious, potent (mostly poet. and in post-Aug. prose):

    fortuna in res bellicas potens,

    Liv. 9, 17:

    herba potens ad opem,

    Ov. H. 5, 147:

    verba,

    id. Am. 3, 11, 31:

    herba potens adversus ranas,

    Plin. 25, 10, 81, § 130:

    passum ex uvis contra haemorrhoida potens,

    id. 23, 1, 12, § 15.— Comp.:

    nihil esse potentius auro,

    Ov. Am. 3, 8, 29:

    quaedam ad efficiendum potentiora,

    Quint. 6, 1, 26.— Sup.:

    potentissimae cantharides,

    Plin. 29, 4, 30, § 94:

    argumenta,

    Quint. 6, 4, 22.—Hence, adv.: pŏtenter, strongly, mightily, powerfully, effectually ( poet. and in post-Aug. prose):

    se ipsam potenter atque efficaciter defendere,

    Val. Max. 1, 1, 1:

    dicere,

    Quint. 12, 10, 72. — Comp.:

    aurum... perrumpere amat saxa potentius Ictu fulmineo,

    Hor. C. 3, 16, 9; Quint. 6, 4, 18.—
    B.
    According to one's ability or powers ( poet.):

    lecta potenter res,

    Hor. A. P. 40.

    Lewis & Short latin dictionary > possum

  • 17 factiosus

    factĭōsus, a, um, adj. [factio, II.], that has or seeks to form a party, powerful or eager for power, factious, seditious (class.;

    syn.: perduellis, seditiosus, tumultuosus, turbulentus, potens, praepotens): homo dives, factiosus,

    a demagogue, Plaut. Aul. 2, 2, 50:

    potens et factiosus,

    Auct. Her. 2, 26, 40:

    homo (with potens),

    Nep. Ages. 1:

    exsistunt in re publica plerumque largitores et factiosi, ut opes quam maximas consequantur, et sint vi potius superiores quam justitia pares,

    Cic. Off. 1, 19, 64:

    non divitiis cum divite, neque factione cum factioso, certabat,

    Sall. C. 54, 5; id. J. 31, 15 Dietsch:

    vel optimatium vel factiosa tyrannis illa vel regia, etc.,

    i. e. oligarchical, Cic. Rep. 1, 29, 45: linguă factiosi, busy with the tongue, i. e. promising a great deal, Plaut. Bacch. 3, 6, 13.— Comp.:

    mulier,

    Aur. Vict. Caes. 21.— Sup.:

    quisque,

    Plin. Ep. 4, 9, 5. —
    * Adv.: factĭōse, mightily, powerfully, Sid. Ep. 4, 24.

    Lewis & Short latin dictionary > factiosus

  • 18 viripotens

    I vīripotēns, entis [ vires + potens ]
    «могущественный», эпитет Юпитера Pl
    II viri-potēns, entis adj. f. [ vir ]

    Латинско-русский словарь > viripotens

  • 19 factiosus

    factiōsus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (factio), I) (nach factio no. I) zum Handeln aufgelegt, amici linguā factiosi, rasch mit der Zunge (Ggstz. inertes operā), Plaut. Bacch. 542. – im üblen Sinne = boshaft, heimtückisch, adversarii factiosa ludificatio, Cassian. coll. – II) (nach factio no. II) der einen großen Anhang hat, a) im allg. = der eine große Freundschaft hat, homo dives, factiosus, Plaut. aul. 227. – b) der einen großen polit. Anhang hat und denselben zu seinem Vorteile, bes. zur Erlangung der Herrschaft, zu benutzen sucht, parteisüchtig, herrschsüchtig, unruhiger Kopf, Parteigänger, Parteimann, Parteihaupt (vgl. Dietsch Sall. Iug. 31, 15), potens ac factiosus, Cornif. rhet.: homo factiosus et his temporibus potens, Nep.: adulescens nobilis, egens, factiosus, Sall.: complures novi atque nobiles, factiosi, Sall.: exsistunt in re publica plerumque largitores et factiosi, Cic. – Compar. bei Aur. Vict. de Caes. 21, 3. – Superl. bei Plin. ep. 4, 9, 5.

    lateinisch-deutsches > factiosus

  • 20 flammipotens

    flammipotēns, potentis (flamma u. potens), feuermächtig = im Feuer aushaltend, Scaevola, Dracont. carm. de deo 3, 386. – / Arnob. 3, 21 jetzt flammis potens.

    lateinisch-deutsches > flammipotens

См. также в других словарях:

  • potens — index influential, predominant Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Potens, S. — S. Potens (7. Dec.), ein Martyrer, der zu Toscanella im Toscan. verehrt wird. (El.) …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • potens — • förmåga, begåvning, läggning, skicklighet, duglighet, kapacitet, egenskaper, förutsättningar, potens, kraft …   Svensk synonymlexikon

  • potens — po|tens sb., en, er, erne (en mands evne til at få erektion; kraft, styrke; MATEMATIK resultatet af at gange et tal med sig selv et bestemt antal gange), i sms. potens , fx potensopløftning, potenssymbol …   Dansk ordbog

  • potens — I s ( en, er) mannens förmåga till samlag, äv. kraft, makt II s ( en, er) matematiskt uttryck, dignitet …   Clue 9 Svensk Ordbok

  • Thylacinus potens — Thylacine puissant …   Wikipédia en Français

  • Myolepta potens — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Arthropoda Class: Insecta …   Wikipedia

  • Rector Potens, Verax Deus — • The daily hymn for Sext in the Roman Breviary Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Rector Potens, Verax Deus     Rector Potens, Verax Deus      …   Catholic encyclopedia

  • Thylacinus potens —   Thylacinus potens Rango fósil: Mioceno (10 8 MYA) …   Wikipedia Español

  • Thylacinus potens — Thylacine puissant …   Wikipédia en Français

  • Thylacinus potens — Taxobox name = Thylacinus potens fossil range = Miocene (10 8 MYA) image width = 230px regnum = Animalia phylum = Chordata classis = Mammalia infraclassis = Marsupialia ordo = Dasyuromorphia familia = †Thylacinidae genus = † Thylacinus species =… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»