Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

potens

  • 121 potis

    potis, e qui peut, puissant.    - potis (est) = potest.    - pote (est) = potest: il est possible.
    * * *
    potis, e qui peut, puissant.    - potis (est) = potest.    - pote (est) = potest: il est possible.
    * * *
        Potis, et hoc pote, potior, potissimus, Integrum est, authore Donato, pro Bonus, melior, optimus, et quasi Potens, potentior, potentissimus. Virgil. Qui peult.
    \
        Neque ferri potis est. Terent. On ne le scauroit endurer.
    \
        Nec potis est dulces musarum expromere foetus. Catul. Il ne peult.
    \
        Potior sit, qui prior ad dandum est. Terent. Soit de meilleure condition, Plus advantagé.
    \
        Iudicabit nulla ad legendum his esse potiora. Cic. Qu'il n'y a chose plus digne d'estre leue, ne meilleure à lire.
    \
        AEra potiora auro. Stat. Meilleurs que, etc.
    \
        Prudentia potior acri dextra. Val. Flaccus. Prudence vault mieulx que force.
    \
        Nihil mihi potius fuit, quam vt Masinissam conuenirem. Cic. Je n'eu chose si hastee, que de, etc. Je n'eu chose plus recommandee, que de, etc. La premiere chose que je feis, ce fut, etc.
    \
        Ducere potiora, quae ad sapientiam spectarent. Cicero. Estimer le plus.
    \
        Cura potissima. Stat. Le principal soing.
    \
        Potissima nobilitas datur peculiaribus atque vernaculis Italiae. Plin. On leur donne le pris, et les estime on le plus.
    \
        Potissimum opus. Plin. iunior. Le meilleur de touts les autres.
    \
        Quod est potissimum. Quintil. Qui est le principal et le meilleur, et le plus fort.

    Dictionarium latinogallicum > potis

  • 122 alioqui

    aliō-quī od. aliō-quīn (beide Formen finden sich in den besten Handschriften, s. Georges, Lexik. der lat. Wortf. S. 34), Adv. (alius u. quoi od. quī, u. alius u. quoine od. quīne), in anderer Hinsicht, im übrigen, übrigens, sonst, I) exzeptional u. konzessiv, 1) im engern Sinne: a) exzeptional: nunc pudore a fuga contineri, alioquin pro victis haberi, Liv.: vitiis mediocribus ac mea paucis mendosa est natura, al. recta, Hor. – b) konzessiv: triumphatum de Tiburtibus, al. mitis victoria fuit, Liv.: dah. verb. quamvis al., Lucr.: quamquam al., Suet.: cum al., Plin. u. Plin. ep. 2, 19, 6. – 2) der Begriff verallgemeinert: a) = sonst auch, sonst noch, außerdem noch, tot al. negotiis districtus, Quint.: ordo al. sceleris patefactus, Tac.: et alioqui, und überdies, Plin. u. Plin. ep. (s. Döring Plin. ep. 2, 9, 1). – b) sonst, überhaupt, im allgemeinen, Asiana gens, tumidior al. atque iactantior, Quint.: Caesar validus al. spernendis honoribus, Tac. – et alioqui... et, sowohl überhaupt... als auch, et al. opportune situm, et transitus eā est in Labeates, Liv. – u. so cum alioqui... tum, wie überh.... so usw., mors Marcelli cum al. miserabilis fuit, tum quod etc., Liv. – c) ohnehin, ohnedies, an sich schon, corpus, quod illa (Phryne) speciosissima al. diductā nudaverat tunicā, Quint.: non tenuit iram, cuius al. potens non erat, Curt.: gravis al. seditio exarserat, Tac. – II) kon-
    ————
    ditional, andernfalls, im entgegengesetzten Falle, sonst, ut illorum officium est docere, alioquin abibunt in vanum monentium verba, Sen. ep. 94, 17: sic horum praebere se dociles; alioqui neutrum sine altero sufficiet, Quint. 2, 9, 3: u. so Quint. 2, 10, 7 u.ö. Plin. ep. 8, 8, 1 (Cic. or. 49 u. de legg. 2, 62 wahrsch. unechtes Einschiebsel).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > alioqui

  • 123 antepotens

    ante-potēns, tis, vor allen reich, -glücklich, voluptatibus gaudiisque (in usw.), Plaut. trin. 1116.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > antepotens

  • 124 arcipotens

    arcipotēns (arquipotēns), entis (arcus u. potens), stark im Bogenschießen, bogenmächtig, Apollo, Val. Flacc. 5, 17.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > arcipotens

  • 125 argumentum

    argūmentum, ī, n. (arguo), die Veranschaulichung = das, was die Kraft hat, etwas zur Veranschaulichung zu bringen, I) die Darstellung, Erzählung, argumentum est ficta res, quae tamen fieri potuit, Cic.: hoc erit tibi argumentum semper in promptu situm, Enn. fr.: cuius contionis primum universum argumentum (Gesamtdarstellung) sententiamque audite, Cic.: sunt certe in columnarum spiris insculptae nominum eorum argumento (zur Andeutung ihrer N.) lacerta atque rana, Plin.: quo spectaculo argumenta inferorum (die Begebenheiten der Unterwelt) explicarentur, Suet.: crateram caelare longo argumento (Geschichte), Ov. – Dah. der Stoff, der Gegenstand, der Inhalt (s. Quint. 5, 10, 9 sq.), a) der schriftlichen od. mündlichen Darstellung, arg. epistulae, Cic.: orationis, Ascon.: libri, Suet.: scribendi argumentum habere, Cic.: in uno argumento versari, Cic. – prägn., der bestimmte, eigentliche, wahre Inhalt ( Gehalt), epistula sine argumento et sententia, Cic.: non sine argumento maledicere, nicht ohne Schein von Wahrheit, Cic.: tabulae vero novae quid habent argumenti, nisi etc., was ist ihr eigentlicher Inhalt, was liegt ihnen anderes zugrunde, Cic.: u. haec tota fabella veteris poetriae... quam est sine argumento! Cic. – b) der Inhalt, der Gegenstand, der Vorwurf (ὑποθεσις), die Fabel (μῦθος) eines epi-
    ————
    schen od. dramatischen Gedichtes, fabulae, Ter. u.a.: tragoediae, Tac.: argumento fabulam serere, durch einen Gegenstand in einen einheitlichen Zusammenhang bringen, Liv.: agere magis ex argumento et meliores versus facere, Plaut.: argumentum narrare, Ter. – prägn., der als Gedicht, als Theaterstück verarbeitete Stoff, die ganze Darstellung, das Gedicht, Stück, die Szene, explicare argumenti (des Stückes, der Tragödie) exitum, Cic.: hoc argumento (in dieser Fabel), Phaedr. – u. bildl., wie unser Stück, Komödie, Szene = wirkliche, auf Täuschung berechnete Begebenheit, Betrug, auctor argumenti, Liv.: nocturnum hoc fictum et compositum arg., Nachtstück (gleich darauf fabula huius noctis), Liv. – c) vom Gegenstand der bildenden Künste, wie der Bildhauerei (Bildnerkunst), ex ebore diligentissime perfecta argumenta erant in valvis, Flachreliefs, Cic.; vgl. Verg. Aen. 7, 791. Ov. met. 13, 685: od. der Malerei, Suet. Tib. 44, 2: der Webkunst, Ov. met. 6, 69. – II) der eine Behauptung veranschaulichende Beweis, der Beweisgrund, das Beweismittel, der Überführungsgrund, verb. signa (fachliche Beweise) atque argumenta (Überführungsgründe), Plaut.: u. so signa rerum et argumenta, Quint.: argumenta (Beweise) et rationes (Schlüsse), Cic.: argumenta atque indicia sceleris, Cic.: argumenta ratione concludentia, vernunftgemäß shließende Beweise,
    ————
    Cic.: arg. simplex et breve, Quint.: arg. exile, Gell.: arg. parum potens (schlagend), Sen.: argumenta potentissima, Quint.: immane bellicae civitatis arg., Vell.: arg. laeti animi, Ov.: arg. voti potentis, Ov.: amoris est hoc argumentum, non malignitatis, Petr.: addere pro argumento m. folg. Acc. u. Infin., Suet.: afferre argumenta, Cic.: agere argumentis, Cic.: astringere breviter argumenta, Cic.: sparsa argumenta colligere, Quint.: argumenta concludere, Cic.: quibus argumentis hoc doces? Lact.: multis argumentis deos esse docere, Cic.: argumenta ducere ab od. ex alqa re, Quint.: huius rei argumentum est, si etc., Scrib.: alqd est (dient) argumento, Liv., magno od. satis magno argumento, Cic., maximo argumento, Cic.: exquirere alqd argumentis, Cic.: si in omne argumentum modestiae fingimur, wenn wir uns durchaus demütig zu erweisen suchen, Sen.: loqui argumenta, Plaut.: niti argumento odii, Quint., od. niti argumentis admodum exilibus, Gell. (beide v. Pers.): onerare iudicem argumentis, Quint.: premere etiam atque etiam argumentum, Cic.: probare alqd argumento od. argumentis, Cic. u. Lact.: proferat argumenta, quibus doceat m. folg. Acc. u. Infin., Lact.: uti argumento sensus sui (aus seiner Wahrnehmung, Erfahrung), Cic.: argumentis uti in re eius modi, Cic.: uti argumentis ducibus ad probandum, Cic.: quo argumento? aus welchem Grunde? wie meinst du das? oft bei Plaut. (s.
    ————
    Brix u. Lorenz Plaut. mil. 1001). – III) das Symbol, Apul. met. 11, 3 u. 11, 11.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > argumentum

  • 126 armipotens

    armipotēns, entis (arma u. potens), waffenmächtig, kriegerisch, tapfer, Minerva, Acc. fr.: Mavors, Lucr.: Mars, Verg.: Achilles, Verg.: diva, Minerva, Verg.: ductor, genitor, Claud.: v. Örtl., Syria, ICt.: Ausonia, Stat.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > armipotens

  • 127 atavus

    atavus, ī, m. ( für attae avus), der Großvater des Urgroßvaters (abavus) od. der Urgroßmutter (abavia), der Urahn, I) eig.: pater, avus, proavus, abavus, atavus, tritavus, Plaut.: avus et atavus noster, Varr. fr.: atavus maternus, Solin.: non patrem tuum videras, non patruum, non avum; proavum, atavum audiveras consules fuisse, Cic. – II) übtr., atavi = die Ahnesahnen, Vorfahren, Turnus avis atavisque potens, Verg.: Maecenas atavis edite regibus, Hor.: veteres illi Sabini atavique Romani, Col. – Arch. Nomin. atavos, Plaut. Pers. 57.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > atavus

  • 128 avus

    avus (archaist. avos), ī, m., der Ahn, I) eig., der Großvater, pater, avos, proavos, abavos, atavos, tritavos, Plaut.: pater, patruus, avus, proavus, atavus, Cic.: avi mater, Varr. LL.: huius avus Lentuli, Cic.: avus maternus, Verg., Liv. u.a.: paternus, Plin. ep. u.a.: naturalis, Vell.: avorum memoriā, zur Zeit der G., Liv. – II) übtr.: A) = proavus, der Urgroßvater, Cic. Scaur. 32. Tac. ann. 14, 55 cod. M (Nipp. u. Halm abavus). – B) übh. = Ahnherr, Vorfahr, avus paternus atque maternus, Hor. sat. 1, 6, 3: oft im Plur., avi veteres, magni, Verg.: intonsi, Ov.: triumphales, Tac.: Troiae, Verg.: avis atavisque potens, Verg.: übtr. v. Bienen, Verg. georg. 4, 209. – C) ein Greis, Albinov. in Maecen. 2, 4. – III) meton., Plur. avi, wie πάπποι, der wollige od. haarige Same einiger Pflanzen (des Löwenzahns usw.), den, wenn die Pflanze abgeblüht ist, der Wind wegführt, die Federkrone, Ps. Apul. herb. 75; vgl. Schneider Col. 6, 14, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > avus

См. также в других словарях:

  • potens — index influential, predominant Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Potens, S. — S. Potens (7. Dec.), ein Martyrer, der zu Toscanella im Toscan. verehrt wird. (El.) …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • potens — • förmåga, begåvning, läggning, skicklighet, duglighet, kapacitet, egenskaper, förutsättningar, potens, kraft …   Svensk synonymlexikon

  • potens — po|tens sb., en, er, erne (en mands evne til at få erektion; kraft, styrke; MATEMATIK resultatet af at gange et tal med sig selv et bestemt antal gange), i sms. potens , fx potensopløftning, potenssymbol …   Dansk ordbog

  • potens — I s ( en, er) mannens förmåga till samlag, äv. kraft, makt II s ( en, er) matematiskt uttryck, dignitet …   Clue 9 Svensk Ordbok

  • Thylacinus potens — Thylacine puissant …   Wikipédia en Français

  • Myolepta potens — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Arthropoda Class: Insecta …   Wikipedia

  • Rector Potens, Verax Deus — • The daily hymn for Sext in the Roman Breviary Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Rector Potens, Verax Deus     Rector Potens, Verax Deus      …   Catholic encyclopedia

  • Thylacinus potens —   Thylacinus potens Rango fósil: Mioceno (10 8 MYA) …   Wikipedia Español

  • Thylacinus potens — Thylacine puissant …   Wikipédia en Français

  • Thylacinus potens — Taxobox name = Thylacinus potens fossil range = Miocene (10 8 MYA) image width = 230px regnum = Animalia phylum = Chordata classis = Mammalia infraclassis = Marsupialia ordo = Dasyuromorphia familia = †Thylacinidae genus = † Thylacinus species =… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»