-
21 distributor
distribūtor, ōris, m. (distribuo), a) der Verteiler, deus dispensator distributorque est bonorum, Ps. Apul. Ascl. 27: possessionum, Hieron. epist. 108, 13: aquarum, Firm. math. 3, 6, 7. p. 61, 42. – b) der Einteiler, suarum rerum distr. egregius, Cassiod. var. 9, 25, 11.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > distributor
-
22 latitudo
1. lātitūdo, inis, f. (latus), I) Breite, a) übh.: lat. fossae, Caes.: fluminis, silvae, Caes.: in latitudinem patēre, Caes.: Plur., vires umerorum et latitudines, Cic.: longitudines et latitudines planae, Gell.: haec immensitas latitudinum, longitudinum, altitudinum, Cic. – b) mit Inbegriff der Länge, Ausdehnung, Umfang, Größe, possessionum, Cic. de lege agr. 2, 68: regionum, Caes. b. G. 3, 20, 1: Hercyniae silvae, Caes. b. G. 6, 25: ad latitudinem nimiam extendi, Amm. 23, 6, 28: meton., omnes latitudines Thraciae, ausgedehnte, weite Flächen, Amm. 31, 8, 6. – II) übtr.: 1) breite Aussprache, verborum, Cic de or. 2, 91. – 2) Reichtum-, Fülle des Ausdrucks, Platonica, für das griech. πλατύτης της ερμηνείας, Plin. ep. 1, 10, 5 (von Cic. or. 5 amplitudo Platonis gen.).————————2. latitūdo, inis, f. (lateo), das Verborgensein, Sichversteckthalten, Cael. Aur. de morb. chron. 3, 8, 153 u. 4, 3, 67.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > latitudo
-
23 perditus
1. perditus, a, um, PAdi. (v. perdo), verloren, hoffnungslos, verzweifelt, heillos, unglücklich, I) im allg. (Ggstz. salvus): aeger, Ov.: valetudo, Cic.: res (Sing. = Sache od. Lage), Ter., Liv. u. (Ggstz. integra) Cic.: res (Plur. = Lage), Liv., Tac. u. Eutr.: iudicia, Cic.: sum perditus, ich bin verloren, Plaut. – II) insbes.: A) unmäßig, von starken Affekten, heftigen Leidenschaften, amor, Catull.: perditus amore, bis zum Sterben verliebt, Plaut.: perditus in quadam tardis pallescere curis incipis, sterblich verliebt, Prop.: perditus luctu, in tiefe Trauer versunken, Cic.: perditi animi esse, aufgebrachten Sinnes, Plaut. – B) moralisch, heillos, grunbverdorben, grundschlecht, ruchlos, verworfen, homines, Curt.: aere alieno p., durch Schulden heruntergekommen, Cic.: miseriā perditus, Cic.: adulescens p. et dissolutus, Cic.: p. atque dissoluta consilia, Cic.: mores, Curt.: nequitia, Cic.: nihil fieri potest miserius, nihil perditius, nihil foedius, Cic.: homo perditissimus, Cic.————————2. perditus, ūs, m. (perdo), der Verlust, possessionum amissio et pecuniarum ingentium perditus, Ps. Cypr. de aleat. 6.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > perditus
-
24 possessio
1. possessio, ōnis, f. (possideo), I) der Besitz, a) eig.: poss. fundi, Cic.: hereditatum possessiones, Cic.: esse in possessione bonorum, Cic.: in possessionem venire od. proficisci, Cic.: possessionem hereditatis alci dare, eripere, Cic.: tradere alci liberam possessionem Galliae, Caes.: possessionem Siciliae tenere, S. in Besitz haben, Nep.: navali proelio possessionem maris adimere (alci), Liv.: Maroneae affectare possessionem, Liv.: deicere alqm de possessione fundi, Cic., de possessione imperii, Liv.: deturbare alqm de possessione, Cic., de certa re et possessione, Cic.: alqm movere, demovere de possessione, Cic.: Macedoniae possessione pelli, Liv.: earum (civitatium) hereditariā ac iustā possessione excedere, Liv.: retinere possessionem arcis, Liv.: si ignis (Genit. subi.) prima possessio rerum fuit, wenn das F. zuerst die Welt im Besitz hatte, Iustin. – b) bildl.: prudentiae doctrinaeque, Cic.: laudis, Planc. in Cic. ep. – II) meton., die Besitzung, das Besitztum, Eigentum, bes. das Grundstück, aestimationes possessionum, Cic.: paternae atque avitae possessiones, Cic.: possessio aliena, Liv., possessiones alienae, Cic.: possessiones urbanae, Nep.; possessiones habere, Cic.: maiores possessiones habere, Cic.: habere in Italia pretiosas possessiones, Nep.: trans Rhodanum vicos possessionesque habere, Caes.: militibus in contione agros ex suis pos-————sessionibus polliceri, Caes.: detrahere de possessione (an dem B. verringern), acquirere ad fidem, Cic.: irruere in alienas possessiones, Cic.: exturbare homines ex possessionibus, Cic.: quaedam ex iis Philippum usurpandae alienae possessionis causā (um den Besitz eines anderen an sich zu bringen) tenuisse, Liv.————————2. possessio, ōnis, f. (possido), die Besitznahme, Besitzergreifung, griech. κτησις, bonorum, Cic. Rosc. Am. 24: regni, Liv. 33, 41, 3: mittere in possessionem, Leute zur Besitznahme abschicken, Cic. Quinct. 83: cuius (insulae) possessione revocatus, Tac. Agr. 18: si mare intretur, promptam ipsis possessionem, Tac. ann. 2, 5.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > possessio
-
25 refusio
-
26 terminus
terminus, ī, m. (zu tero; vgl. τέρμα, τέρμων), das Grenzzeichen, der Grenzstein und die damit bezeichnete Grenze, die Mark, Grenzmark, Grenzlinie, I) eig.: a) terminus acutus, lapideus, Gromat. vet.: termini agrorum, Plin.: nulli possessionum termini, Cic.: terminos urbis propagare, Tac.: terminum exarare, Fest.: terminum commovere (verrücken), Lex Mamil.: inter ipsam (Macedoniam) et Thraciam Strymon amnis facit terminum, Solin. – scherzh. übtr. v. männl. Glied, Pompon. com. 126. – b) personif., Terminus, Terminus, der den Grenzmarken vorstehende Gott, Ov. fast. 2, 639 sq. Liv. 1, 55, 3. Augustin. de civ. dei 4, 11. Lact. 1, 20, 38. – II) übtr., die Grenze, das Ziel, 1) = die Schranken, ius terminis circumscribere, Cic.: certos fines terminosque constituam, Cic.: terminos pangere, Cic.: oratoris facultatem ingenii sui terminis describere, Cic.: fallitur, qui terminos gloriae nostrae metitur spatio, quod transituri sumus, Curt.: si umquam adversus immodicas cupiditates terminus staret, Curt. – 2) = das Ende, der Schluß, contentionum, Cic.: vitae, Cic.: cum termino sermonis pinnis in altum se proripuit, Apul.: ut quasi terminus imponeretur huic religioni, Lact.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > terminus
-
27 primas
по положению первый, начальник, старшина, primates officii (1. 6 C. 1, 4. 1. 8 C. 1, 51. 1. 13 C. 10, 70);apparitionis (1. 10 C. 9, 12);
scholae (1. 4 pr. C. 12, 26);
scrinii (1. 7 C. 12, 19);
primas advocatorum (1. 3 pr. 1. 7 § 3 C. 2, 8);
primates possessionum = vicorum, сельский судья (1. 12 C. 9, 39);
primates urbium, vicorum castellorumque (1. 130. Th. 7, 18);
civitatum (1. 13 pr. C. Th. 16, 10).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > primas
-
28 proximitas
близость, proxim. possessionum (1. 6 C. 10, 16); особ. о родстве (§ 4 I. 3, 6. 1. 1 § 1 D. 22, 6. 1. 3. 4 D. 38, 8. 1. 8. pr. D. 38, 16. 1. 2 C. 6, 9. 1. 1 C. 6, 58. 1. 5 eod.).Латинско-русский словарь к источникам римского права > proximitas
-
29 aestimātiō
aestimātiō ōnis, f [aestimo], the determination of value, value, valuation, appraisement: aestimatione factā, Cs.: potestas aestimationis habendae: frumenti, the determination of a rate of duty: erat Athenis quasi poenae aestimatio, i. e. a commutation.—Esp., in law, litis or litium aestimatio, a valuation of the matter in dispute, assessment of damages: lex de multarum aestimatione, the commutation of fines in kind, L.: possessionum et rerum, i. e. an appraisement of real and personal estate, Cs.: praedia in aestimationem accipere, to accept at the appraisement: aestimationes vendere, i. e. property received at a high appraisement: aestimationem accipere, to suffer injury (by taking property at too high a valuation).—Fig., a valuation, estimation: honoris, L.: recta, Ta.: propria virtutis, intrinsic worth. — Esteem: aestimatione dignus.* * *Ivaluation, estimation of money value; value, price; assessment of damagesIIvaluation, estimation of money value; value, price; assessment of damages -
30 dīscrīptiō
dīscrīptiō ōnis, f [discribo], a division, distribution, apportionment, assignment: civitatis: populi: possessionum: per urbem caedis (cf. descriptio).* * *assignment, division -
31 lātitūdō
lātitūdō inis, f [1 latus], breadth, width: in hac inmensitate latitudinum, longitudinum: fossae, Cs.: beluae, L.: declivis, a broad slope, S.— Breadth, extent, size, compass: possessionum.— A broad pronunciation: verborum.* * *width, breadth, extent; latitude -
32 possessiō
possessiō ōnis, f [SED-], a taking possession of, seizing, occupying, taking: bonorum: regni, L.: mittere in possessionem, send to take possession.— A possessing, holding, possession, occupation: certā re et possessione deturbari: in possessionem proficisci, to come into possession: bonorum: possessionem tradere, Cs.: tenere, N.— A thing possessed, possession, property, estate: id genus possessionum: trans Rhodanum possessiones habere, Cs.: urbanae, N.: aes alienum ex possessionibus solvere, S.—Fig., possession: prudentiae doctrinaeque.* * *possession, property -
33 terminus
terminus ī, m [1 TER-], a boundary-line, boundary, bound, limit: de terminis contentio: templi, L.: possessionum.—Person., Termmus, the deity presiding over boundaries, L., H., O.— Fig., a bound, limit, end, term <*> in amicitiā fines, et quasi termini diligendi: nullis terminis circumscribere aut definire ius suum: terminos pangere: gloriae, Cu.— An end, term: vitae: senectutis.* * *boundary, limit, end; terminus -
34 Граница
- finis; confinium (arbor in confinio nata, in confinio furoris et sanitatis constitui); limes; terminus (termini possessionum); margo;• восточные =ы - fines (termini) orientales;
• до верхних границ леса - ad limites superiores silvarum;
• нижняя = вечных снегов - limes inferior nivis perpetuae;
• проводить, устанавливать границы - fines (imperii) terminare;
• переходить в своих произведениях должные границы - ultra legem tendere opus;
-
35 Предел
- finis; limes; terminus (termini possessionum); regio; ultimum; fundus; meta; modus; ora; cancelli; -
36 aestimatio
aestĭmātĭo, ōnis, f. [id.].I.The estimating a thing according to its extrinsic (money) value, valuation, appraisement:II.in censu habendo potestas omnis aestimationis habendae censori permittitur,
Cic. Verr. 2, 2, 53: aestimatio frumenti, the determination of the prœtor ( legate or quœstor), how much ready money one should pay, instead of the corn which he was to furnish, id. ib. 2, 3, 92:erat Athenis reo damnato, si fraus non capitalis esset, quasi poenae aestimatio,
i. e. a commutation of corporal punishment for a fine, id. de Or. 1, 54, 232.—So esp. litis or litium aestimatio, in Roman civil law, an estimating, valuation of the contested matter; in criminal law also, the stating how much the convicted person had to pay, an assessment of damages, Cic. Clu. 41, 116; id. Verr. 2, 2, 18, § 45 (cf. lis aestimata, id. ib. 1, 13):lex de multarum aestimatione,
Liv. 4, 30.— After the civil war, Cæsar, in order to enable debtors to cancel the demands against them, decreed an aestimatio possessionum, i. e. an estimation or appraisement of real estate, according to the value which it had before the war, and compelled the creditors to take this in payment instead of money; they were also obliged to deduct from the sum demanded any interest that had been paid; v. Caes. B. C. 3, 1; and Suet. Caes. 42. Hence, in aestimationem accipere, to accept or agree to such a valuation, or payment by real estate at a high price:a Marco Laberio C. Albinius praedia in aestimationem accepit,
Cic. Fam. 13, 8.—And meton., with an allusion to the law of Cæsar: aestimationes [p. 62] = praedia, the real estate received in payment:quando aestimationes tuas vendere non potes,
Cic. Fam. 9, 18. Since the creditor was a loser by this regulation, aestimationem accipere, to suffer injury or loss, id. ib. 16.—Trop.A.A valuation, i. e. an estimation of a thing according to its intrinsic worth (while existimatio denotes the consideration, regard due to an object on account of its nominal value):B.bonum hoc est quidem plurimi aestimandum, sed ea aestimatio genere valet, non magnitudine,
Cic. Fin. 3, 10, 34; so 3, 13, 44;3, 6: semper aestimationem arbitriumque ejus honoris penes senatum fuisse,
Liv. 3, 63:semper infra aliorum aestimationes se metiens,
Vell. 1, 127; 97; Plin. 3, 5, 9, § 67:aestimatione rectā severus, deterius interpretantibus tristior habebatur,
Tac. H. 1, 14 al. — -
37 discriptio
dīscriptio, ōnis, f. [discribo], a division, distribution, apportionment:civitatis,
Cic. Sest. 65, 137:populi,
id. Planc. 18, 45:privatarum possessionum,
id. Off. 1, 7, 21; id. Tusc. 4, 1, 1; 5, 24, 68; id. Rep. 1, 46, 70; id. N. D. 1, 33, 92 al. (In these passages, formerly descriptio, q. v.) -
38 dissolutum
dis-solvo, solvi, sŏlūtum, 3, v. a., to loosen asunder, to unloose, disunite, separate, dissolve, destroy (freq. and class.).I.Lit.A.In gen.:B.facilius est apta dissolvere quam dissipata conectere,
Cic. Or. 71, 235:opus ipsa suum eadem quae coagmentavit natura dissolvit,
id. de Sen. 20, 72:dissolvunt nodos omnes et vincla relaxant,
Lucr. 6, 356:contextum,
id. 1, 243:stamina,
Tib. 1, 7, 2:ornatus comae,
id. 1, 10, 62:capillum,
Plin. 28, 7, 23, § 78:sparta navium,
id. 24, 9, 40, § 65:pontem,
Nep. Them. 5, 1 et saep.:nubila ventis,
Lucr. 6, 514; cf.nubes (ventus, with diducit),
id. 6, 216:glaciem (sol),
to melt, id. 6, 964:aes (fulmen),
id. 6, 352:corpora (vis),
id. 1, 224:se (venti vortex),
id. 6, 446:tenebras luce,
Varr. L. L. 6, § 79 Müll.:dissolutum navigium vel potius dissipatum,
Cic. Att. 15, 11, 3; so,navem,
Phaedr. 4, 22, 10; Ov. Tr. 4, 8, 18:stomachum,
i. e. to loosen, relax, Plin. 20, 23, 96, § 256:ilia sua visu,
Petr. 24, 5:resinam omnem oleo,
Plin. 14, 20, 25, § 123: collegia, Suet. Aug. 32:cohortem Germanorum,
id. Galb. 12 et saep.:animam,
i. e. to die, Lucr. 3, 601; cf. id. 456; Cic. Tusc. 1, 11, 24.—In partic.1.In mercant. lang., to pay, discharge what one owes:* b.dinumerando solvere: aes alienum praediis venditis,
Cic. Sull. 20, 56; id. Off. 2, 2, 4; Plin. 33, 3, 13, § 44:nomen,
Cic. Planc. 28:omne quod debuit,
id. Rosc. Com. 13, 38:quae debeo,
Ter. Ph. 4, 3, 50: pecuniam pro iis rebus, * Caes. B. C. 1, 87, 1:pecuniam publicam ulli civitati,
Cic. Verr. 2, 3, 75:poenam,
to pay a fine, id. Tusc. 1, 42, 100; cf.:dissolvere et compensare damna,
id. Verr. 2, 5, 13:vota,
id. Att. 15, 11 fin.; Cat. 66, 38.—Mid., transf. to the person: quarum (possessionum) amore adducti dissolvi nullo modo possunt, free or release themselves from debt, Cic. Cat. 2, 8, 18.—2.In medic. lang., like digerere, discutere, to discuss, dissipate morbid matter, Plin. 20, 12, 48, § 122; 24, 6, 14, § 23; 24, 9, 38, § 60 al.II. A.In gen.:B.utilitas si amicitias conglutinaret, eadem commutata dissolveret,
Cic. Lael. 9, 32; cf. id. de Or. 1, 42, 188:amicitiam,
id. Rosc. Am. 39:societatem,
id. Rosc. Com. 13, 38:consortionem,
id. Off. 3, 6:matrimonia,
Cod. Just. 5, 17, 8 et saep.:perjurium,
Cic. Off. 3, 32, 113; cf.religiones,
Liv. 40, 29:acta Caesaris,
Cic. Phil. 1, 7 fin.; cf.:leges Caesaris,
ib. 1, 8 init.:judicia publica,
id. Agr. 2, 13 fin.:hoc interdictum,
id. Caecin. 14, 40 et saep.:argentariam,
id. ib. 4, 11:regiam potestatem,
Nep. Lys. 3 fin.; cf.rem publicam,
Liv. 5, 6 fin.:severitatem,
Cic. Mur. 31, 65:frigus,
Hor. C. 1, 9, 5 et saep.:mortem cuncta mortalium mala dissolvere,
Sall. C. 51, 20; cf.with pers. object: plerosque senectus dissolvit,
id. J. 17, 6.—In partic.1.In rhet. and philos. lang., to refute, reply to, answer an assertion:2.criminatio tota dissoluta est (with diluere),
Cic. Rosc. Am. 29, 82:seu proposita confirmamus, seu contra dicta dissolvimus,
Quint. 4 prooem. § 6; Cic. de Or. 2, 38; id. Tusc. 3, 30; Quint. 5, 13, 2; Tac. A. 13, 21 al.—(Acc. to I. B. 1. b.) To release, disengage one:A.obsecro, dissolve jam me,
Plaut. Merc. 1, 2, 54; id. Poen. 1, 1, 20; Ter. Heaut. 3, 1, 102.—Hence, dissŏ-lūtus, a, um, P. a., unloosed, loose, disconnected.Of discourse: alterum nimis est vinctum, ut de industria factum appareat;B.alterum nimis dissolutum, ut pervagatum ac vulgare videatur,
Cic. Or. 57, 195; Quint. 2, 11, 7; 8, 6, 62 al.—Hence, subst.: dissolūtum, i, n., a gram. fig., i. q. asundeton, asyndeton, Auct. Her. 4, 30, 41; Cic. de Or. 3, 54, 207 (also ap. Quint. 9, 1, 34).—Of character, lax, remiss, negligent, inattentive, careless; licentious, dissolute (cf.:a. b.mollis, luxuriosus, effeminatus): negligere quid de se quisque sentiat, non solum arrogantis est, sed omnino dissoluti,
Cic. Off. 1, 28, 99:cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum videri,
id. Cat. 1, 2, 4; cf.:in praetermittendo (opp. crudelis in animadvertendo),
id. Verr. 2, 5, 3 fin.:opp. vehemens,
id. ib. 2, 5, 40:(Verres) omnium hominum dissolutissimus crudelissimusque,
id. ib. 2, 3, 56; cf. id. ib. 2, 3, 57; id. Tusc. 4, 25 fin.; Nep. Alcib. 1 fin. al.:quis tam dissolutus in re familiari fuisset, quis tam negligens, etc.?
Cic. Quint. 11, 38; cf. id. ib. 12, 40 et saep.:animus,
id. Rosc. Am. 11, 32; cf.mens luxu,
Tac. A. 15, 49 fin.:consuetudo Graecorum,
Cic. Fl. 9;and, mores,
Phaedr. 1, 2, 12:comitas,
Quint. 2, 2, 5:libelli multo dissolutiores ipsis actionibus,
Sen. Contr. 5 praef.:nihil asperum... nec tamen quicquam populare ac dissolutum,
Cic. Att. 1, 19, 8; id. Off. 1, 35, 129.— Adv.: dissŏlūte.Acc. to B., laxly, negligently, carelessly:dissolute et turpiter scribere de restitutione alicujus,
Cic. Att. 14, 13 fin.:vendere decumas,
id. Verr. 2, 3, 39 fin.:jus suum relinquere,
id. Caecin. 36:factum aliquid,
id. Verr. 2, 5, 8; cf. id. Phil. 6, 1. -
39 dissolvo
dis-solvo, solvi, sŏlūtum, 3, v. a., to loosen asunder, to unloose, disunite, separate, dissolve, destroy (freq. and class.).I.Lit.A.In gen.:B.facilius est apta dissolvere quam dissipata conectere,
Cic. Or. 71, 235:opus ipsa suum eadem quae coagmentavit natura dissolvit,
id. de Sen. 20, 72:dissolvunt nodos omnes et vincla relaxant,
Lucr. 6, 356:contextum,
id. 1, 243:stamina,
Tib. 1, 7, 2:ornatus comae,
id. 1, 10, 62:capillum,
Plin. 28, 7, 23, § 78:sparta navium,
id. 24, 9, 40, § 65:pontem,
Nep. Them. 5, 1 et saep.:nubila ventis,
Lucr. 6, 514; cf.nubes (ventus, with diducit),
id. 6, 216:glaciem (sol),
to melt, id. 6, 964:aes (fulmen),
id. 6, 352:corpora (vis),
id. 1, 224:se (venti vortex),
id. 6, 446:tenebras luce,
Varr. L. L. 6, § 79 Müll.:dissolutum navigium vel potius dissipatum,
Cic. Att. 15, 11, 3; so,navem,
Phaedr. 4, 22, 10; Ov. Tr. 4, 8, 18:stomachum,
i. e. to loosen, relax, Plin. 20, 23, 96, § 256:ilia sua visu,
Petr. 24, 5:resinam omnem oleo,
Plin. 14, 20, 25, § 123: collegia, Suet. Aug. 32:cohortem Germanorum,
id. Galb. 12 et saep.:animam,
i. e. to die, Lucr. 3, 601; cf. id. 456; Cic. Tusc. 1, 11, 24.—In partic.1.In mercant. lang., to pay, discharge what one owes:* b.dinumerando solvere: aes alienum praediis venditis,
Cic. Sull. 20, 56; id. Off. 2, 2, 4; Plin. 33, 3, 13, § 44:nomen,
Cic. Planc. 28:omne quod debuit,
id. Rosc. Com. 13, 38:quae debeo,
Ter. Ph. 4, 3, 50: pecuniam pro iis rebus, * Caes. B. C. 1, 87, 1:pecuniam publicam ulli civitati,
Cic. Verr. 2, 3, 75:poenam,
to pay a fine, id. Tusc. 1, 42, 100; cf.:dissolvere et compensare damna,
id. Verr. 2, 5, 13:vota,
id. Att. 15, 11 fin.; Cat. 66, 38.—Mid., transf. to the person: quarum (possessionum) amore adducti dissolvi nullo modo possunt, free or release themselves from debt, Cic. Cat. 2, 8, 18.—2.In medic. lang., like digerere, discutere, to discuss, dissipate morbid matter, Plin. 20, 12, 48, § 122; 24, 6, 14, § 23; 24, 9, 38, § 60 al.II. A.In gen.:B.utilitas si amicitias conglutinaret, eadem commutata dissolveret,
Cic. Lael. 9, 32; cf. id. de Or. 1, 42, 188:amicitiam,
id. Rosc. Am. 39:societatem,
id. Rosc. Com. 13, 38:consortionem,
id. Off. 3, 6:matrimonia,
Cod. Just. 5, 17, 8 et saep.:perjurium,
Cic. Off. 3, 32, 113; cf.religiones,
Liv. 40, 29:acta Caesaris,
Cic. Phil. 1, 7 fin.; cf.:leges Caesaris,
ib. 1, 8 init.:judicia publica,
id. Agr. 2, 13 fin.:hoc interdictum,
id. Caecin. 14, 40 et saep.:argentariam,
id. ib. 4, 11:regiam potestatem,
Nep. Lys. 3 fin.; cf.rem publicam,
Liv. 5, 6 fin.:severitatem,
Cic. Mur. 31, 65:frigus,
Hor. C. 1, 9, 5 et saep.:mortem cuncta mortalium mala dissolvere,
Sall. C. 51, 20; cf.with pers. object: plerosque senectus dissolvit,
id. J. 17, 6.—In partic.1.In rhet. and philos. lang., to refute, reply to, answer an assertion:2.criminatio tota dissoluta est (with diluere),
Cic. Rosc. Am. 29, 82:seu proposita confirmamus, seu contra dicta dissolvimus,
Quint. 4 prooem. § 6; Cic. de Or. 2, 38; id. Tusc. 3, 30; Quint. 5, 13, 2; Tac. A. 13, 21 al.—(Acc. to I. B. 1. b.) To release, disengage one:A.obsecro, dissolve jam me,
Plaut. Merc. 1, 2, 54; id. Poen. 1, 1, 20; Ter. Heaut. 3, 1, 102.—Hence, dissŏ-lūtus, a, um, P. a., unloosed, loose, disconnected.Of discourse: alterum nimis est vinctum, ut de industria factum appareat;B.alterum nimis dissolutum, ut pervagatum ac vulgare videatur,
Cic. Or. 57, 195; Quint. 2, 11, 7; 8, 6, 62 al.—Hence, subst.: dissolūtum, i, n., a gram. fig., i. q. asundeton, asyndeton, Auct. Her. 4, 30, 41; Cic. de Or. 3, 54, 207 (also ap. Quint. 9, 1, 34).—Of character, lax, remiss, negligent, inattentive, careless; licentious, dissolute (cf.:a. b.mollis, luxuriosus, effeminatus): negligere quid de se quisque sentiat, non solum arrogantis est, sed omnino dissoluti,
Cic. Off. 1, 28, 99:cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum videri,
id. Cat. 1, 2, 4; cf.:in praetermittendo (opp. crudelis in animadvertendo),
id. Verr. 2, 5, 3 fin.:opp. vehemens,
id. ib. 2, 5, 40:(Verres) omnium hominum dissolutissimus crudelissimusque,
id. ib. 2, 3, 56; cf. id. ib. 2, 3, 57; id. Tusc. 4, 25 fin.; Nep. Alcib. 1 fin. al.:quis tam dissolutus in re familiari fuisset, quis tam negligens, etc.?
Cic. Quint. 11, 38; cf. id. ib. 12, 40 et saep.:animus,
id. Rosc. Am. 11, 32; cf.mens luxu,
Tac. A. 15, 49 fin.:consuetudo Graecorum,
Cic. Fl. 9;and, mores,
Phaedr. 1, 2, 12:comitas,
Quint. 2, 2, 5:libelli multo dissolutiores ipsis actionibus,
Sen. Contr. 5 praef.:nihil asperum... nec tamen quicquam populare ac dissolutum,
Cic. Att. 1, 19, 8; id. Off. 1, 35, 129.— Adv.: dissŏlūte.Acc. to B., laxly, negligently, carelessly:dissolute et turpiter scribere de restitutione alicujus,
Cic. Att. 14, 13 fin.:vendere decumas,
id. Verr. 2, 3, 39 fin.:jus suum relinquere,
id. Caecin. 36:factum aliquid,
id. Verr. 2, 5, 8; cf. id. Phil. 6, 1. -
40 interdictum
interdictum, i, n. [interdico].I.In gen., a prohibition:II.nequeone ego ted interdictis facere mansuetem meis?
Plaut. As. 3, 1, 1:deorum,
Cic. Pis. 21, 48.—In partic., as a legal t. t., a provisional decree of the prætor, esp. in disputes of private persons respecting possession, prohibiting some act, a prætorian interdict:certis ex causis praetor aut proconsul auctoritatem suam finiendis controversiis interponit... formulae verborum quibus in ea re utitur interdicta decretave vocantur: interdicta cum prohibet aliquid fieri,
Gai. Inst. 4, 139 sq. (v. the context):ergo hac lege jus civile, causae possessionum, praetorum interdicta tollentur,
Cic. Agr. 3, 3:possessionem per interdictum repetere,
id. Caecin. 3:interdicto contendere cum aliquo,
id. de Or. 1, 10:venire ad interdictum,
Petr. 13 and 83 (for the different classes of interdicts and their effects, v. Gai. Inst. 4, 142 sqq.; Just. Inst. 4, 15 Sandars ad loc.).
См. также в других словарях:
Codex Edelini — Der Codex Edelini ist ein Güterverzeichnis des elsässischen Klosters Weißenburg, angelegt von Abt Edelin (regiert 1262 bis 1293). Da das Kloster seit dem 10. Jahrhundert einen großen Teil seiner Besitzungen verloren hatte, ließ Edelin unter… … Deutsch Wikipedia
Wissembourg — Wissembourg … Wikipedia
Abt Edelin — Edelin regierte als Abt das elsässische Klosters Weißenburg seit dem Jahr 1262 bis zu seinem Tod am 15. Oktober 1293. Während seiner Regierungszeit wurde mit dem Bau der heute noch bestehenden gotischen Abteikirche begonnen. Da das Kloster seit… … Deutsch Wikipedia
Edelin — († 15. Oktober 1293) regierte als Abt das elsässische Kloster Weißenburg seit dem Jahr 1262 bis zu seinem Tod am 15. Oktober 1293. Während seiner Regierungszeit wurde mit dem Bau der heute noch bestehenden gotischen Abteikirche begonnen. Da das… … Deutsch Wikipedia
Niederschlettenbach — Wappen Deutschlandkarte … Deutsch Wikipedia
Salischer Kirchenraub — Im Jahr 985 eignete sich Herzog Otto, der aus dem Geschlecht der Salier stammte, an verschiedenen Orten am Ober und Mittelrhein Besitz des Klosters Weißenburg an; dieser Vorgang ging unter dem Titel Salischer Kirchenraub in die Geschichte ein,… … Deutsch Wikipedia
Agenzia del Territorio — Die Agenzia del Territorio ist eine italienische Behörde, die für die Katastervermessung und das Liegenschaftskataster zuständig ist. Sie untersteht der Hauptabteilung für Finanzen (Dipartimento delle Finanze) des Wirtschafts und… … Deutsch Wikipedia
Kloster Weißenburg (Elsass) — Stiftskirche St. Peter und Paul, Teil des früheren Klosters Kloster Weißenburg ist ein ehemaliges Kloster (1524 –1789: Kollegiatstift) in Weißenburg (franz. Wissembourg) im Elsass in Frankreich … Deutsch Wikipedia
APENNIS — Carolo du Fresne scriptum dicitur, confectum in gratiam eorum, qui incendiô aut hostili depraedatione, chartas, quibus possessionum suarum proprietarem et iura ostendere possent, deperdiderunt. Tune enim coactâ loci plebe ipsoque coram Iudice… … Hofmann J. Lexicon universale
ARCAE Gromaticorum et Agrimensorum — ARCAE Gromaticorum, et Agrimensorum signa sunt finalia, per possessionum extremitates constituta, sive constructa. Frontinus de Coloniis: Adrianus ager finitus per rationem arcarum, riparum, etc. Vide quoque L. Wisigoth. l. 10. tit. 3. §. 3. et… … Hofmann J. Lexicon universale
PALATINUS — I. PALATINUS Apollo dictus est a Palatio, ubi Augustus Apollini, post Aruspicum responsa, aedem construxit, porticibus et Bibliothecâ Latinâ Graecâque valde celebrem, unde est illud apud Horat. l. 1. Ep. 3. v. 23. Et tangere vitet Scripta,… … Hofmann J. Lexicon universale