Перевод: с польского на все языки

со всех языков на польский

posągu

См. также в других словарях:

  • posag — m III, D. u, N. posaggiem; lm M. i «kapitał, majątek wnoszony mężowi przez żonę przy zawieraniu małżeństwa» Panna z posagiem, bez posagu. Dostać posag. Dać córce posag. Wziąć coś w posagu za żoną. Ożenić się dla posagu …   Słownik języka polskiego

  • posągowy — posągowywi «podobny do posągu, przypominający posąg, mogący służyć za model do posągu; piękny, wyniosły, dostojny, majestatyczny» Posągowe kształty. Posągowy starzec. Posągowy spokój …   Słownik języka polskiego

  • Józef Ignacy Kraszewski — (Warsaw, July 28, 1812 – March 19, 1887, Geneva) was a Polish novelist. LifeKraszewski (Krah SHEFF ski), a prolific writer, produced more than two hundred novels. He is best known for his epic series on the history of Poland, comprising twenty… …   Wikipedia

  • Zbruch Idol — The Zbruch Idol ( pl. Światowid ze Zbrucza, ru. Збручский идол) is a 9th century sculpturepl icon cite journal | author =Roman Kozłowski | year =1964 | month = | title =Badania technologiczne posągu Światowida z Muzeum Archeologicznego w Krakowie …   Wikipedia

  • Kraszewski — (spr. Kraschesski), Jos. Ignaz, geb. 1812 in Warschau, studirte die Wissenschaften u. lebt wissenschaftlich u. schriftstellerisch beschäftigt auf seinem Gute Omelno in Volhynien; er schr. eine große Anzahl Romane u. Novellen, z.B. Pan Walery,… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Ídolo del Zbruch — Ídolo del Zbruch, estatua de una antigua deidad eslava en Cracovia, Polonia …   Wikipedia Español

  • akroterion — m IV, D. u, Ms. akroterionnie; lm M. y archit. «element dekoracyjny w kształcie stylizowanej palmety, posągu itp. wieńczący wierzchołek i boczne narożniki frontonu, występujący w architekturze starożytnej, rzadziej w nowożytnej; naszczytnik»… …   Słownik języka polskiego

  • alegoryczność — ż V, DCMs. alegorycznośćści, blm rzecz. od alegoryczny Alegoryczność malowidła, posągu, utworu literackiego …   Słownik języka polskiego

  • brać — I ndk IX, biorę, bierzesz, bierz, brał, brany 1. «ujmować, chwytać, obejmować ręką, oburącz (także narządem chwytnym, np. u zwierząt, albo narzędziem); przystosowywać do niesienia, trzymania» Brać co palcami, ręką, zębami, łyżką, widelcem, łopatą …   Słownik języka polskiego

  • dłuto — n III, Ms. dłucie; lm D. dłut «narzędzie stalowe w kształcie sztabki zakończonej z jednej strony ostrzem a z drugiej uchwytem trzymanym bezpośrednio ręką, używane do ręcznego przecinania, wykonywania wszelkiego rodzaju zagłębień i otworów (w… …   Słownik języka polskiego

  • dziewanna — ż IV, CMs. dziewannannie; lm D. dziewannaann «Verbascum, dwuletnia roślina z rodziny trędownikowatych, występująca w trzech gatunkach, charakteryzuje się wysoką, ulistnioną łodygą o żółtych kwiatach tworzących kłos; w Polsce pospolita, ma… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»