-
1 porzucać
-cam, -casz, -cić; perf; vt(kraj, dzieci) to abandon, to leave; (pracę, naukę) to quit* * *ipf.1. (= opuszczać kogoś, coś) abandon, leave.2. (= zarzucać, zaniedbywać coś) quit, relinquish; porzucić studia quit one's studies; porzucić pracę (= odejść z pracy) quit work; (= zastrajkować) down tools.pf.(= rzucić coś wiele razy) throw ( sth several times).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > porzucać
-
2 porzucać
-
3 porzucać
-
4 porzucać
глаг.• бросать• бросить• выбыть• выехать• кинуть• освобождать• оставить• оставлять• отказываться• побросать• покидать• покинуть• прекратить• уехать* * *porzuca|ć%1, \porzucaćny несов. бросать, кидать; ср. porzucić* * *I porzucany несов.броса́ть, кида́ть; ср. porzucićII сов.поброса́ть, покида́ть ( некоторое время)Syn: -
5 porzucać
1. abandonner2. délaisser3. laisse4. quitter5. renoncer -
6 porzucać
vtein paar Mal werfen; → porzucić -
7 porzucać
1 díog 2 tréig -
8 porzucać
[пожуцачь]v.ndkкидати, покидати -
9 porzucać
1. кидати;2. покидати -
10 porzucać
1 iwan2 magpabayâ3 pabayaan -
11 porzucać
çykmak -
12 porzucać
εγκαταλείπω -
13 porzucać
اجازه ; اذن ; استحقاق ; بيابان ; تبعيدكردن ; دشت ; رخصت ; رهاسازي ; رهاكردن ; سزاواري ; شايستگي ; صحرا ; گذاشت ; گريت ; مرخصي ; واگذاركردن ; واگذاريواژه نامه لهستانی فارسی (Dictionary Farsi-Polish) > porzucać
-
14 porzucać porzu·cać
-cam, -casz; pf - cićvt1) [kraj] to abandon2) [pracę] to quitporzucać kogoś/coś na pastwę losu — to leave sb/sth to their/its own fate
-
15 porzucać się
позлитися, побіситися -
16 abandon
[ə'bændən] 1. vtperson porzucać (porzucić perf), opuszczać (opuścić perf); car porzucać (porzucić perf); search, research zaprzestawać (zaprzestać perf) +gen; idea rezygnować (zrezygnować perf) z +gen2. nto abandon ship — opuszczać (opuścić perf) statek
* * *[ə'bændən]1) (to leave, not intending to return to: They abandoned the stolen car.) porzucać2) (to give (oneself) completely to: He abandoned himself to despair.) poddawać się•- abandonment -
17 porzucić
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > porzucić
-
18 zarzucać
impf ⇒ zarzucić* * *1. (-cam, -casz); perf - cić; vt( rzucając zawieszać) to throw over; ( nakładać na siebie) to throw on; ( porzucać) to give up, to abandon2. vizarzucać coś papierami/kwiatami — to scatter papers/flowers all over sth
( o pojeździe) to skidzarzucić komuś ręce na szyję — to throw lub fling one's arms round sb's neck
* * *ipf.zarzucić pf.1. (= rzucając, zaczepiać, przewieszać) (linę, lasso) dab, noose ( na coś around sth); (plecak, koc, sznur) throw; (wędkę, sieć) cast; ( płaszcz) hang; zarzucać komuś ręce na szyję fling one's arms round sb's neck.2. (= wkładać na siebie w pośpiechu) throw, fling; zarzucać coś na ramiona throw sth about one's shoulders.3. (= rzucając, pokrywać) scatter, strew; ( obowiązkami) swamp ( kogoś czymś sb with sth); ( towarem) saturate; zarzucać kogoś pytaniami bombard sb with questions, fire/shower questions at sb; zarzucać rynek towarami flood/saturate the market with goods.4. (= wytykać) (kłamstwo, zdradę) accuse ( coś komuś sb of sth); taunt, reproach ( coś komuś sb with sth); lay sth at sb's door; trudno komuś/czemuś cokolwiek zarzucić sb/sth is hard l. difficult to fault; nie móc nic sobie zarzucić walk tall; nie mogę mu nic zarzucić I have no fault to find with him.5. (= porzucać) drop, call a halt ( coś to sth); lay aside; (naukę, palenie, obyczaj) give up; (plan, przekonania, zwyczaj) relinquish; (pomysł, plan) ditch, throw/toss/chuck overboard.6. ( o pojeździe) (= wpadać w boczny poślizg) skid, side-slip.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zarzucać
-
19 бросать
глаг.• ciskać• cisnąć• dorzucać• kwitować• miotać• nitkować• obrzucać• odrzucać• opuszczać• opuścić• porzucać• porzucić• rzucać• rzucić• rzutować• układać• wodować• wrzucać• wyjechać• wystrzelić• zaniechać• zarzucać• zostawiać• zostawić• zrezygnować• zrzucać* * *ciskać, miotać, porzucać, rzucać, wrzucać, wtrącać, zarzucać -
20 побросать
глаг.• dezerterować• opuszczać• opuścić• pociskać• porzucać• porzucić• pozostawiać• wyjechać• zaniechać• zdezerterować• zostawiać• zostawić• zrezygnować* * *porzucać, pociskać
См. также в других словарях:
porzucać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, porzucaćam, porzucaća, porzucaćają, porzucaćany {{/stl 8}}– porzucić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, porzucaćcę, porzucaćci, porzucaćrzuć, porzucaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
porzucać — I, porzucaćam, porzucaćasz, porzucaćają, porzucaćaj, porzucaćał 1. ndk → porzucić 2. dk «rzucić coś wielokrotnie; rzucić (kolejno) wiele czegoś» Porzucaj sobie piłkę. Porzucali bagaże i natychmiast zasnęli. porzucać się dk pot. «rzucić się,… … Słownik języka polskiego
porzucić — dk VIa, porzucićcę, porzucićcisz, porzucićrzuć, porzucićcił, porzucićcony porzucać ndk I, porzucićam, porzucićasz, porzucićają, porzucićał, porzucićany 1. «opuścić, zostawić kogoś, coś; rozstać się z kimś, czymś; odstąpić» Porzucić kraj, ojczyznę … Słownik języka polskiego
opuszczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, opuszczaćam, opuszczaća, opuszczaćają, opuszczaćany {{/stl 8}}– opuścić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, opuszczę, opuszczaćści, opuść, opuszczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozbrat — Wziąć, brać z kimś, z czymś rozbrat «rozstać się, rozstawać się z kimś, czymś, porzucić, porzucać kogoś, coś»: Najaktywniejsi członkowie NSDAP odchodzili lub brali rozbrat z partią. F. Ryszka, Noc … Słownik frazeologiczny
stary — 1. Coś jest dla kogoś za stare «coś jest nieodpowiednie dla danej osoby ze względu na jej zbyt młody wiek»: Ta fryzura jest dla niej za stara. Roz bezp 1998. 2. Stara gwardia, stara wiara a) «ludzie znający się od dawna, połączeni wspólnymi… … Słownik frazeologiczny
diabeł — m IV, DB. diabełbła, C. diabełbłu, Ms. diabełble; lm M. te diabełbły, ci diabełbli, DB. diabełbłów «w judaizmie i chrześcijaństwie: anioł upadły, strącony przez Boga do piekieł, kuszący ludzi do grzechu; zły duch, szatan, czart» Czysty, istny,… … Słownik języka polskiego
puszczać — ndk I, puszczaćam, puszczaćasz, puszczaćają, puszczaćaj, puszczaćał, puszczaćany puścić dk VIa, puszczę, puszczaćcisz, puść, puszczaćcił, puszczony 1. «przestawać trzymać ręką, zwalniać uchwyt, wypuszczać z ręki» Puszczał rękę dziecka i… … Słownik języka polskiego
rozrzucać — ndk I, rozrzucaćam, rozrzucaćasz, rozrzucaćają, rozrzucaćaj, rozrzucaćał, rozrzucaćany rozrzucić dk VIa, rozrzucaćcę, rozrzucaćcisz, rozrzucaćrzuć, rozrzucaćcił, rozrzucaćcony 1. «rzucać, ciskać w różne strony, rzucając rozpraszać» Rozrzucać… … Słownik języka polskiego
dezerterować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, dezerterowaćruję, dezerterowaćruje {{/stl 8}}– zdezerterować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} porzucać bez pozwolenia służbę wojskową, uciekać z wojska : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zdezerterować z jednostki… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
iść [pójść] na swoje — {{/stl 13}}{{stl 33}} porzucać dom rodziców i zakładać własne gospodarstwo domowe; zaczynać samodzielne życie :{{/stl 33}}{{stl 10}}Dzieci ożeniły się i poszły na swoje. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień