-
1 pojednać
глаг.• мирить• помирить• примирить• примирять• согласовывать* * *pojedna|ć\pojednaćny сов. помирить, примирить+* * *pojednany сов.помири́ть, примири́тьSyn: -
2 pojednać się
-
3 pojednać\ się
сов. помириться, примириться -
4 pogodowy
прил.• погодный* * *погодный род jodzić, \pogodowyodzę, \pogodowyódź, \pogodowyodzony сов. 1. помирить; примирить;2. (cos z czymś) совместить, соединить; \pogodowy pracę z nauką совместить работу с учёбой+1. pojednać 2. połączyć
* * *пого́дный -
5 pogodzić
глаг.• помирить• признавать• примирить* * *pogodzę, pogódź, pogodzony сов.1) помири́ть; примири́ть2) ( coś z czymś) совмести́ть, соедини́тьpogodzić pracę z nauką — совмести́ть рабо́ту с учёбой
Syn: -
6 zgodzić się
сов.1) согласи́тьсяzgodzić się się na coś — согласи́ться (дать согла́сие) на что́-л.
2) ( okazać się prawidłowym) оказа́ться пра́вильным (ве́рным)obliczenia — ( rachunki) zgodziły się подсчёты оказа́лись пра́вильными
3) уст. наня́тьсяzgodzić się się do koszenia siana — наня́ться коси́ть се́но
zgodzić się się za parobka — наня́ться в батраки́ (батрако́м)
4) помири́тьсяSyn: -
7 zgodzić\ się
zgodzi|ć sięсов. 1. согласиться;\zgodzić\ się się na coś согласиться (дать согласие) на что-л.; 2. (okazać się prawidłowym) оказаться правильным (верным);obliczenia (rachunki) \zgodzić\ sięły się подсчёты оказались правильными;
3. уст. наняться;\zgodzić\ się się do koszenia siana наняться косить сено; \zgodzić\ się się za parobka наняться в батраки (батраком);
4. помириться+1. przystać 3. wynająć się 4. pojednać się, pogodzić się
См. также в других словарях:
pojednać — dk I, pojednaćam, pojednaćasz, pojednaćają, pojednaćaj, pojednaćał, pojednaćany pojednywać ndk I, pojednaćam, pojednaćasz, pojednaćają, pojednaćaj, pojednaćał, pojednaćany a. VIIIa, pojednaćnuję, pojednaćnujesz, pojednaćnuj, pojednaćywał,… … Słownik języka polskiego
pojednać (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}pojednywać (się) {{/stl 7}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}jednać się – pojednać się z Bogiem {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
jednać się – pojednać się z Bogiem — {{/stl 13}}{{stl 33}} podniośle: spowiadać się :{{/stl 33}}{{stl 10}}Pojednał się z Bogiem dopiero w obliczu śmierci. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pojednywać się – pojednać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} godzić się, kończyć waśnie, spory {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pojednywać — → pojednać … Słownik języka polskiego
pogodzić — dk VIa, pogodzićdzę, pogodzićdzisz, pogodzićgódź, pogodzićdził, pogodzićdzony «doprowadzić do zgody; pojednać» Pogodzić zwaśnione rodziny. Pogodzić siostrę z bratem. przen. a) «przyzwyczaić do myśli o czymś, oswoić z czymś» Ten obowiązek pogodzi… … Słownik języka polskiego
pojednywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa a. Ib, pojednywaćam || pojednywaćnuję, pojednywaća || pojednywaćnuje, pojednywaćają || pojednywaćnują, pojednywaćany {{/stl 8}}– pojednać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa, pojednywaćam, pojednywaća, pojednywaćają,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ugiąć — przed kimś, przed czymś karku «ulec komuś, poddać się czyjejś woli, upokorzyć się, uznać czyjąś wyższość»: Czyżby czuła zbliżającą się śmierć? A przecież nieraz chorowała i nawet z Bogiem pojednać się nie chciała, cóż dopiero z ludźmi... Może Bóg … Słownik frazeologiczny
uginać — Ugiąć przed kimś, przed czymś karku «ulec komuś, poddać się czyjejś woli, upokorzyć się, uznać czyjąś wyższość»: Czyżby czuła zbliżającą się śmierć? A przecież nieraz chorowała i nawet z Bogiem pojednać się nie chciała, cóż dopiero z ludźmi...… … Słownik frazeologiczny
pojednanie — n I 1. rzecz. od pojednać (p.) 2. lm D. pojednanieań «zgoda następująca po okresie kłótni, sporu» Waśń zakończyła się pojednaniem … Słownik języka polskiego
przeprosić — dk VIa, przeprosićproszę, przeprosićsisz, przeprosićproś, przeprosićsił, przeprosićproszony przepraszać ndk I, przeprosićam, przeprosićasz, przeprosićają, przeprosićaj, przeprosićał, przeprosićany «poprosić o darowanie winy, o przebaczenie,… … Słownik języka polskiego