Перевод: с исландского на английский

с английского на исландский

pity

  • 1 synd, skaîi

    Íslensk-ensk orðabók > synd, skaîi

  • 2 vorkenna

    Íslensk-ensk orðabók > vorkenna

  • 3 arma

    f. pity; dróttinn sá örmu á mannkyni, took pity upon.
    * * *
    u, f. misery (απ. λεγ.), Mart. 123; Martinus sá örmu á héranum; now, sjá aumr á e-m, to feel pity for: cp. Germ. arm (poor, wretched).

    Íslensk-ensk orðabók > arma

  • 4 aumka

    (að), v. to commiserate, to feel pity for (a person, etc.).
    * * *
    að, to bewail, to complain, esp. in the impers. phrase, a. sik, to feel compassion for, Bær. II, Al. 10, Róm. 182, Bret. 98, Fagrsk. ch. 34; now freq. used in reflex., aumkast yfir e-t, to pity.

    Íslensk-ensk orðabók > aumka

  • 5 MEIN

    * * *
    n.
    1) hurt, harm, injury, damage; at engum verði m. at, that it may do nobody harm; gera e-m m., to do one harm; hón kvað þat m., at, she said it was a great pity that; mikit m. var honum þat, þá er, a great loss it was to him when; láta sér e-t í m., to deny to oneself; hann lét sveininum ekki í m., he denied the lad nothing;
    2) disease, sore (af því vatni þykkjast margir bót hafa fengit sinna meina);
    3) impediments, hindrances (that make a marriage unlawful), = meinbugir.
    * * *
    n. [A. S. mân; cp. Old Engl. (Chaucer) meygned = maimed; Dan. meen], a hurt, harm; muna þeir mein er þiggja, a saying, Lv. 86; at engum verði mein at, that it may do nobody harm, Fs. 94, Al. 98; engum manni at meini verða, Fs. 131, Fms. vi. 350; e-m verðr mein at e-u, Grág. ii. 266: göra e-m mein, Fms. i. 99, Fs. 11; hón kvað þat mein ( a pity) at hón hafði eigi þá menn augum leitt, Fs. 85; mein ok úhapp, Edda 18; geysi mikit mein var honum þat, 23; láta sér í mein, to deny to oneself, Hom.; hann lét sveininum ekki í mein, ok unni mikit, i. e. he let the boy want nothing, and loved him much, Nj. 147; taka sér e-t í mein, to part with a thing one cannot well do without.
    2. medic. a disease, sore, &c.; ein kona varð fyrir meini miklu, Bs. i. 309; til bótar hans meins, id., 377; þá er meinit hvarf frá honum (of epileptic fits), 380: also used of an internal organic disease, thus, innan-mein, internal disease, 323 (of hydatides); fingr-mein, a sore finger; handar-mein, a sore hand; fótar-mein, 321, 328: brjóst-mein, a bad chest, but brjósta-mein, abscess or cancer in the breast, of women; átu-mein, an ‘eating sore’ a cancer; tungl-mein, a kind of ‘tinea’ or woodworm.
    II. plur. a drawback; þótti þat með stórum meinum um slíkan mann, Fs. 50; honum syndisk mein auðsýn á því, Ó. H. 195; ef maðr tekr sök af manni, ok verða þau mein á, at sök verðr eigi sótt. Grág. ii. 81.
    2. of marriage in the eccl. law, hindrances, such as relationship or the like, that make a wedding unlawful; hann gipti Snælaugu dóttur sína Þórði Böðvarssyni með tvauföldum meinum, Bs. i. 427; sagði laungetin börn þeirra sem getin vóru upp frá því sem mein vóru vituð, 285 (see meinbugir); ef hin meiri mein eru, Grág. i. 365; ok varðar fjörbaugs-garð um in minni mein, 366.
    COMPDS: meinalauss, meinsvanr.

    Íslensk-ensk orðabók > MEIN

  • 6 eyma

    (-da, -t), v.
    1) to commiserate, pity; e. sík, to lament;
    2) impers., eymir af e-u, one feels sore after something.
    * * *
    ð, [aumr], to commiserate, Post. 69.

    Íslensk-ensk orðabók > eyma

  • 7 EYMA

    (-da, -t), v.
    1) to commiserate, pity; e. sík, to lament;
    2) impers., eymir af e-u, one feels sore after something.
    * * *
    d, [aumr], to feel sore; in the phrase, e. sik, to wail, Hom. 155: reflex., eymask, id., Post. (Fr.)
    β. impers., in the metaph. phrase, það eymir af e-u, one feels sore, of after-pains, Fas. iii. 222: in mod. usage also of other things, whatever can still be smelt or felt, as if it came from eimr, q. v.

    Íslensk-ensk orðabók > EYMA

  • 8 eymd

    * * *
    f.
    1) misery, wretchedness; sjá e. á e-m, to pity one;
    2) stinginess, meanness.
    * * *
    ( eymð), f. misery, Fms. i. 223, ii. 126, vi. 334, viii. 242: in pl., Stj. 38; af lítilli e., Fas. i. 215.
    COMPDS: eymðarskapr, eymðartíð.

    Íslensk-ensk orðabók > eymd

  • 9 GUÐ

    m. (and n.), God.
    * * *
    m.; the plur. used to render the Lat. dii is guðir; [for etymology and changes of this word see p. 207]:—God.
    A. Though the primitive form Goð rhymes with boð ( bidding), stoð ( help), and many other words, the second form Guð rhymes with no single word, so that in hymns the poets are wont to use incomplete rhymes, as brauð ( bread), nauð ( need); and exact rhymes can only be obtained by the last syllables of derivatives, e. g. Iðranin blíðkar aptur Guð | ei verður syndin tilreiknuð, Pass. 40. 4; or Upphaf alls mesta ófögn uðs | áklögun ströng og reiði Guðs, 3. 14; Svo er nú syndin innsigl | iðrandi sála kvitt við Guð, 50. 14; but these rhyme-syllables can only occur in trisyllabic words (Gramm. p. xv):—the following are examples of incomplete rhymes, Vinir þér enga veittu stoð | svo vinskap fengi eg við sannan Guð, Pass. 3. 7; Föðurlegt hjarta hefir Guð | við hvern sem líðr kross og nauð, 3. 16; Herra minn þú varst hulinn Guð | þá hæðni leiðst og krossins nauð, 40. 16; as also in the hymn, Til þín Heilagi Herra Guð | hef eg lypt sálu minni | af hug og hjarta í hverri neyð | hjástoð treystandi þinni, Hólabók 108, rendering of Ps. xxv; Luther’s hymn, Ein feste burg ist unser Gott, is in the Icel. rendering, Óvinnanlig borg er vor Guð | ágæta skjöldr og verja | hann frelsar oss af allri nauð, Hólabók 182; Fyrir valtan veraldar auð | set þína trú á sannan Guð | sem allt skapaði fyrir sitt boð, 208 (in Hans Sachs’ hymn); hugsjúkir eta harma brauð | hollari fæðu gefr Guð | sér ljúfum þá þeir sofa, 124, Ps. cxxvii. 2.
    B. PHRASES:—Guðs ást, Guðs elska, the love of God; Guðs gata, the way of God, 625. 87; Guðs gæðska, Guðs náð, the grace, goodness of God; Guðs miskunn, Guðs mildi, the mercy of God; Guðs ótti, the fear of God; Guðs gjöf, God’s gift; Guði friðr, the peace of God; Guðs hús, the house of God; Guðs musteri, the temple of God; Guðs orð, the word of God; and in popular usage, Guðsorða-bók, ‘God’s word-book,’ i. e. a religious book, not only of the Bible, but generally of hymns, sermons, etc., opp. to historical or secular books, sögu-bækr; Guðs maðr, a man of God, Stj. passim; Guðs ríki, the kingdom of God; Guðs Kristni, the Church of God, 625. 82; Guðs vin, God’s friend, Fms. i. 139; Guðs þjónn, God’s servant; Guðs þræll, the thrall of God, Greg. 54, Bs. i. 638; Guðs Sonr, the Son of God; Guðs trú, faith in God; Guðs þjónusta, Divine service (in Papal times the mass), K. Á. 36; of the sacrament, Bs. i. 638; Guðs akr, Germ. Gottes acker, ‘God’s acre,’ a churchyard; Guðs kista, God’s chest, the temple-treasury, Mark xii. 41; Guðs líkami = Corpus Domini, K. Á. 38; Guðs móðir, God’s mother (the Virgin Mary):—in Papal times, Guðs eign, God’s property = church glebes; Guðs lög, God’s law, i. e. the ecclesiastical law, as opp. to lands lög, the law of the land, i. e. the secular or civil law, K. Á. ch. 9, (for an interesting note upon this subject vide H. E. i. 133, note b); Guðs réttr, God’s right, i. e. ecclesiastical right, Fms. vii. 305; Guðs þakkir, ‘God’s thanks,’ charity, Grág. i. 222, K. Þ. K. 142, Hom. 34; whence the popular contracted form gustuk, a charity, pittance, in such phrases as, það er ekki gustuk, ‘tis no charity, ‘tis a pity, e. g. of dealing harshly with the poor; gustuka-verk, a work of charity; göra e-t í gustuka skyni, to do a thing as a charity: in former times the phrases Guðs þakkir and sálu-gjafir (soul’s gifts) were synonymous, including not only gifts to churches, clergy, and the poor, but also the building of bridges, erecting hostelries, especially in desert places, and the like, whence the words, sælu-brú, soul’s bridge; sælu-hús, soul’s house.
    2. in Icel. many sayings referring to the name of God are still household words, e. g. in entering a house, as a greeting, hér sé Guð, God be here! (from Luke x. 5): in returning thanks, Guðs ást, God’s love! Guð laun or Guð laun’ fyrir mig, God’s reward! Germ. vergelt’s Gott! or gefið þið í Guðs friði! to which the reply is, Guð blessi þig, God bless thee ! (which is also the answer to a greeting or to thanks); Guðs friði! or vertu í Guðs friði, be in God’s peace! is the usual farewell; and the answer is, Guð veri með þér, God be with thee! Guð hjálpi þér, God help thee! Germ. helf Gott! Engl. God bless you! (to one sneezing); Guð varðveiti þig, God ward thee! (to one playing with dangerous things); biddu Guð fyrir þér! (denoting wonder), pray God! gáðu að Guði, heed God! take heed! fyrir Guðs skuld, for God’s sake! ef Guð lofar, proncd. as one word (ef-guðlogar, changing f into g), God willing, a common phrase when speaking of plans for the future, eg skal koma á morgun, ef-guðlogar, I will come to-morrow, God willing (from James iv. 13–15), occurs in Skálda (Thorodd) 165, as also, ef Guð vill, if God will (less freq.); Guði sé lof, God be praised! Guð gæfi, God grant! Guðs mildi, by God’s grace; það var mesta Guðs mildi hann slasaði sig ekki; Guð gefi þér góðan dag, Guð gefi þér góðar nætr, whence abbreviated góðan dag, good day; góðar nætr, good night: the sayings, sá er ekki einn sem Guð er með; and þann má ekki kefja sem Guð vill hefja, Fb. iii. 408; eitthvað þeim til líknar legst, sem ljúfr Guð vill bjarga.

    Íslensk-ensk orðabók > GUÐ

  • 10 ílla

    * * *
    (compar. verr, superl. verst), adv. badly, ill; líka i., to dislike.
    * * *
    1.
    d, to harm one; íllir engi maðr farar hans, N. G. L. i. 32.
    2.
    adv., compar. verr, superl. verst (see verr), badly, ill; líka ílla, to like ill, dislike, Hkr. ii. 138; þeir kváðu sér við Örn verst líka, Landn. 287; kurra ílla, to grumble sorely, Fms. vii. 151; heyra, sjá ílla, to bear, see badly, Fb. ii. 171; var hann ílla til frænda sinna, he behaved ill to his kinsmen, Nj. 38; ílla Kristinn, an ill Christian, Fms. vii. 151; ílla ært, a bad year, Nj. 10; það er ílla farið, it is a great pity; ílla heill, in ill health, Hm. 68; ílla ok úmannliga, Fb. i. 280.

    Íslensk-ensk orðabók > ílla

  • 11 ÍLLR

    (compar. verri, superl. verstr), a.
    1) ill, evil, bad; illr maðr, a bad man; ill ráð, evil counsel; illum huga, with evil intent; illu feginn ver þú aldregi, never rejoice at evil; illar álögur, evil, oppressive burden;
    2) hard, difficult, with gen.; illr viðr-eignar, ill to deal with;
    3) close, mean, stingy (illr af mat).
    * * *
    adj., compar. verri (q. v.), superl. verstr; íllr is still often pronounced with a long vowel, esp. in the forms íllt, ílls, as also íllr and illr, although it is usually in mod. books spelt with i; the long vowel is a remains of the contraction which in the Scandin. languages has taken place in this word: [Ulf. ubils; A. S. yfel; Engl. ill, evil; Hel. ubil; O. H. G. ubil; Germ. übel; Dan. ild; Swed. ill-; in mod. Engl. ill is of Scandin., evil of Saxon origin]:—ill, evil, bad, in a bodily and moral sense: in sayings, íllt er at eiga þræl at einga-vin, Grett. 154; íllt er at eggja óbilgjarnan, or íllt er at eggja íllt skap = πυρ μαχαίρα μη σκαλευειν; erat maðr svá íllr at einugi dugi, Hm. 134; fátt er svo fyrir öllu íllt, að ekki boði nokkuð gott, = ‘tis an ill wind that blows nobody any good; ílla gefask íll ráð, Nj. 20; opt stendr íllt af kvenna tali, Gísl. 15; opt hlýtr íllt af íllum (or íllt má af íllum hljóta), Ísl. ii. 151; frest eru ílls bezt, Fms. v. 294.
    2. ill, bad, of quality, capacity; íllr búþegn, a bad farmer, Fms. i. 69; íllr hestr, a bad horse, Þiðr. 191; íllt skáld, a poetaster.
    3. evil, wicked; góða frá íllum, Eluc. 37; íllr maðr, Hm. (íll-menni); íll ráð, evil counsel, 9; til góðs ok ílls, for good or evil, Grág. ii. 144; sjá við íllu, beware of evil, Sdm. 39; íllt eitt, all wickedness, as a nickname, Fms. ix. 419 (423 sqq.)
    4. bad; íllum huga, an evil mind, spite, Hbl. 21; ílls hugar, Hým. 9; íllt skap, ill humour; vera í íllu skapi, to be in an ill mood; það er íllt í mér, to be angry; mæla íllt, to use foul language, Bjarn. 32; íll orð, evil words, Skm. 2; varð honum íllt til liðs, Fms. i. 22; íll öld, evil times, vi. 96; íllt veðr, ill weather, v. 295; íllar álögur, evil, oppressive burdens, vii. 75, v. l.; íll heilsa, ill health; íllt, unwholesome; er þat íllt manni, Eg. 604; medic., e-m er íllt (mér er íllt), to be ill; íllt er (‘tis a pity) at eiga dáðlausa sonu, Ld. 236; honum þótti íllt ( he was sorry) at heyra læti þeirra, Fms. iv. 368: denoting harm, hurt, grunaði at mikit íllt mundi af þér hljótask, Ísl. ii. 151; verðr hann þeim stórhöggr, ok fá þeir íllt af honum, Fms. xi. 135.
    5. with gen. ill, difficult; íllr viðr-eignar, ill to deal with, Nj. 18, Eg. 147; íllir heimsóknar, Fms. vii. 299; flestir verða íllir aptrhvarfs, 315: with dat. ill to one, íllr e-m, (cp. Scot. ‘ill to his friend, waur to his foe’), 655 A. 4.
    6. close, stingy, cp. góðr (II. β); íllr af aurum, Jd. 35; íllir af mat, Hkr. i. 140; hinn matar-ílli, a nickname, Hkr.
    COMPDS: íllbrigði, íllbýli, ílldeildir, ílldýri, íllfelli, íllfengr, íllferli, íllfúss, íllfygli, íllfýstr, íllgengr, íllgeta, íllgirnd, íllgjarn, íllgjarnligr, íllgresi, íllgrunaðr, íllgæfa, íllgæti, íllgörð, íllgörðaflokkr, íllgörðamaðr, íllgörðasamr, íllhreysingr, íllhveli, íllkvikendi, íllkvittinn, íllkvittni, íllkyndugr, íllkyngi, íllleikni, ílllifnaðr, ílllifnaðarmaðr, ílllífl, ílllífr, ílllyndi, ílllyndr, ílllæti, íllmannliga, íllmannligr, íllmáligr, íllmenni, íllmennska, íllmæla, íllmælgi, íllmæli, íllorðr, íllráðigr, íllráðr, íllræða, íllræði, íllræðismaðr, íllræmdr, íllsakar, íllskái, íllskárri, íllskárst, íllskeptr, íllskælda, íllspár, íllsvipligr, ílltíðindi, ílltyngdir, Íllugi, íllúð, íllúðigr, íllúðligr, íllverk, íllviðri, íllviðrisklakkar, íllviðriskráka, íllvili, íllvilja, íllviljafullr, íllviljamaðr, íllviljaðr, íllvirki, íllvirki, íllviti, íllvært, íllyrða, íllyrði, íllyrmi, íllyrmislegr, íllýðgi, íllþolandi, íllþræli, íllþýði, íllþýðisfólk, illþýðismaðr.

    Íslensk-ensk orðabók > ÍLLR

  • 12 slæmr

    1.
    adj., without compar. and superl., prop. ‘slim,’ but only used,
    II. metaph. vile, bad, very freq. in mod. usage, but not found in old writers; it is a gentler expression than ‘vándr’ or ‘íllr;’ used both of men and things, þú ert slæmr, það er slæmt, ‘tis a pity.
    2.
    m. [akin to sleyma], the ‘slim end,’ only used as a technical term for the third and last subdivision of an old poem: these poems consisted of three parts, viz. the ‘Introduction,’ the ‘Middle with the burdens’ (Stefja-mál), and the ‘Slæmr;’ hef ek slæm, enn lýk stefjum, I begin the Slæm and finish the Burdens, Rekst. 24, Gd. 41, Harms. 46, Leiðarv. 24; see as specimens the Edit. of the poems in Bs. ii. 196, 215.

    Íslensk-ensk orðabók > slæmr

  • 13 vár-kunn

    f. the ‘vár’ is probably gen. sing. fem. from vá ( woe), governed by the following ‘kynna;’ vár-kunna, qs. kunna vár, to feel woe, feel compassion for, cp. the verb vá, Hm. 74: what is to be excused, er þat mikil várkunn, frændi, at þik fýsi at kanna annarra manna siðu, Fms. ii. 24; þó heldr þik várkunn til at leita á, Nj. 21; er ok v. aá at slíkir hlutir liggi í miklu rúmi þeim er nökkurir eru kappsmenn, Ó. H. 33; nú er þat várkunn at hann vili ekki við oss jafnask, Orkn. 332.
    2. compassion, pity; satt réttlæti hefir várkunn í sér (rendering of Lat. compassio) en logit réttlæti reiði, Greg. 33: eigi líkar Guði várkunnin ein saman, 19; várkunnar hugr, a compassionate mind, 25.
    COMPDS: várkunnarlauss, várkunnleysi, várkunnarverk.

    Íslensk-ensk orðabók > vár-kunn

  • 14 vár-kynna

    ð, mod. vorkenna, qs. kunna vár, see várkunn above:—to excuse; v. e-m, Greg. 72; vil ek yðr v. at þér þykkisk alls til lengi hafa heiman verit, Fms. ii. 296; munu vér eigi várkynna öðrum þó at hér skatyrðisk, Ísl. ii. 384.
    2. to pity; várkynndi hann fátækt (dat.) hans, 655 iii. 4; várkynna synðgum, Greg. 45; líkna ok várkynna, 623. 23; þér várkynndut oss eigi, pitied us not, Fas. ii. 76.

    Íslensk-ensk orðabók > vár-kynna

  • 15 auma

    f. misery, in the phrase, sjá aumu or aumur á e-m, to take pity upon; cf. arma.

    Íslensk-ensk orðabók > auma

  • 16 várkunn

    f.
    1) what is to be excused; er þat nókkur várkunn, at þú verðir oss eigi at liði, there is some excuse for thee for not helping us;
    2) compassion, pity.

    Íslensk-ensk orðabók > várkunn

  • 17 várkunna

    v. to excuse, pity, = várkynna.

    Íslensk-ensk orðabók > várkunna

  • 18 várkynna

    (-da, -t), v.

    Íslensk-ensk orðabók > várkynna

  • 19 sjá aumur á (e-m)

    Íslensk-ensk orðabók > sjá aumur á (e-m)

  • 20 sÿna meîaumkun

    Íslensk-ensk orðabók > sÿna meîaumkun

См. также в других словарях:

  • Pity — implies tender or sometimes slightly contemptuous sorrow for one in misery or distress. By the nineteenth century, two different kinds of pity had come to be distinguished, which we might call benevolent pity and contemptuous pity (see Kimball).… …   Wikipedia

  • pity — [pit′ē] n. pl. pities [ME pite < OFr pitet < L pietas: see PIETY] 1. sorrow felt for another s suffering or misfortune; compassion; sympathy 2. the ability to feel such compassion 3. a cause for sorrow or regret vt., vi. pitied, pitying [ …   English World dictionary

  • Pity — Pit y, n.; pl. {Pities}. [OE. pite, OF. pit[ e], piti[ e], F. piti[ e], L. pietas piety, kindness, pity. See {Pious}, and cf. {Piety}.] 1. Piety. [Obs.] Wyclif. [1913 Webster] 2. A feeling for the sufferings or distresses of another or others;… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • pity — ► NOUN (pl. pities) 1) a feeling of sorrow and compassion caused by the sufferings of others. 2) a cause for regret or disappointment. ► VERB (pities, pitied) ▪ feel pity for. ● for pity s sake …   English terms dictionary

  • pity — (n.) early 13c., from O.Fr. pite, pitet (11c., Mod.Fr. pitié), from L. pietatem (nom. pietas) piety, affection, duty, in L.L. gentleness, kindness, pity, from pius (see PIOUS (Cf. pious)). Replaced O.E. mildheortness, lit. mild heartness, itself… …   Etymology dictionary

  • pity — [n1] feeling of mercy toward another benevolence, charity, clemency, comfort, commiseration, compassion, compunction, condolement, condolence, dejection, distress, empathy, favor, forbearance, goodness, grace, humanity, kindliness, kindness,… …   New thesaurus

  • Pity — Pit y, v. t. [imp. & p. p. {Pitied}; p. pr. & vb. n. {Pitying}.] 1. To feel pity or compassion for; to have sympathy with; to compassionate; to commiserate; to have tender feelings toward (any one), awakened by a knowledge of suffering. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Pity — Pit y, v. i. To be compassionate; to show pity. [1913 Webster] I will not pity, nor spare, nor have mercy. Jer. xiii. 14. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • pity — pity·ing; pity; pity·ing·ly; …   English syllables

  • pity — The type Pity we can t get this to work is an acceptable conversational shortening of It is a pity that… …   Modern English usage

  • Pity — (Pitje), holländische Benennung der japanischen u. chinesischen Scheidemünze, deren man sonst auf Java 50 auf den Stüber rechnete …   Pierer's Universal-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»