-
1 προς-ερείδω
προς-ερείδω, dagegen anstämmen, anlehnen, τινί τι, z. B. κλίμακας τείχει, Pol. 4, 19, 3, u. öfter; mit Gewalt, Heftigkeit wogegen stoßen, δόρατα, λόγχας u. dgl., 15, 33, 4. 6, 25, 5; auch intrans., παντὶ τῷ στρατεύματι πρὸς τὴν πόλιν προςήρεισαν, 1, 17, 8; πανταχόϑεν προςηρεικότες, 1, 10, 11; προςερηρεικώς u. προςερηρεισμένος, Plut. Aem. Paul. 19 Philop. 12.
-
2 προς-ιτός
-
3 παπταίνω
παπταίνω (mit πτήσσω zusammenhangend, durch Reduplication der Wurzel ΠΤΑ gebildet), umherblicken, um sich schauen, gew. mit dem Nebenbegriffe der Furcht, der Vorsicht oder Behutsamkeit, schüchtern um sich sehen; τρέσσε δὲ παπτήνας, Il. 17, 603; πάπτηνεν δὲ ἕκαστος, ὅπη φύγοι αἰπὺν ὄλεϑρον, 16, 283 u. öfter; πρός τι, Od. 12, 233; πάντοσε, Il. 17, 674; κατὰ στίχας, 17, 84; μεϑ' ὁμήλικας, nach den Gespielinnen gaffen, Hes. O. 446; auch ἀκόντισε δουρὶ φαεινῷ ἀμφί ἑ παπτήνας, Il. 15, 574; u. mit dem acc. der Person, nach Einem suchend umherspähen, 4, 200. 17, 115; vgl. Pind. παπταίνει τὰ πόρσω P. 3, 22, τὰ μακρά I. 6, 44; καὶ φροντίζειν, Aesch. Prom. 1036, der auch vrbdt πάπταινε δ' αὐτὸς μή τι πημανϑῇς ὁδῷ, Prom. 334, womit Il. 13, 649 zu vgl.; πάντοσε παπταίνων, μή τις χρόα χαλκῷ ἐπαύρῃ, sich vorschen, daß nicht etwa; τὸν δ' ἀγρίοις ὄσσοισι παπτήνας ὁ παῖς, Soph. Ant. 1216, vgl. Ai. 11 u. sp. D., wie εἰς γάμον ἄλλης Diod. 8 (VII, 700). – Auch in späterer Prosa, παπταίνω πρὸς τὸν Ἰσϑμόν, Plut. Them. 12, vgl. Philop. 12; ἐπὶ ϑάτερα, Pomp. 71; ἐς ἅπαντας, Luc. Philopatr. 19, ansehen.
-
4 παρ-εξ-ελαύνω
παρ-εξ-ελαύνω (s. ἐλαύνω), daneben heraustreiben, gew. intrans., so daß man ἵππους u. dgl. ergänzen kann, herausfahren, reiten, gegen den Feind ausziehen; ll. 23, 344 Od. 12, 55 hat Wolf getrennt geschrieben παρὲξ ἐλ.; – vorüberziehen, ὁ βασιλεὺς παρεξεληλάκει Her. 8, 126, u. Sp., παρὰ τὰς πρώρας τῶν νεῶν Plut. Alc. 35, ῥοϑίῳ τὴν ὄχϑην ἐπὶ νεώς Cat. min. 39, ἀλλήλοις Philop. 10.
-
5 παρα-νύσσω
παρα-νύσσω, att. - νύττω, daneben, dabei stoßen, stechen, u. übertr. heimlich necken, kränken, Luc. Philop. 22.
-
6 παρά-βασις
παρά-βασις, ἡ, das Uebertreten, die Uebertretung, ὅρων, Plut. de san. tu. A., übertr. τῶν δικαίων, Comp. Agesil. et Pomp. 1; – das Vorschreiten; auch neben κυρτότητες vom Holz, das sich wirft, Symp. 3, 2 M. Philop. 6; – Abschweifung von dem Thema, Strab. I, 15 u. Sp.; – bes. die Parabase, ein Theil der alten Comödie, den der Chorführer im Namen des Dichters zu den Zuschauern sprach, der, ohne nähere Beziehung auf die Handlung des Stücks, gewöhnlich nach dem ersten Chorgesange eingeschaltet ist. vgl. Schol. Ar. Nubb. 518, woraus hervorgeht, daß der Chor auch eine eigene Stellung gegen die Zuschauer annahm, die ursprünglich durch das Wort bezeichnet ist; s. zu Pax 733 u. Poll. 4, 111.
-
7 παρ-άλλαξις
παρ-άλλαξις, ἡ, Abwechselung, Vertauschung; Plut. τῶν σκελῶν, Philop. 6; ἡ δεῦρο κἀκεῖ τῆς κεφαλῆς π., das Hinundherbewegen, sol. an. 24; – die Abweichung, Plat. Tim. 22 d; ὅτι σμικροτάτην τῆς αὑτοῠ κινήσεως παράλλαξιν, Polit. 269 e; Parallaxe, der Gestirne, Sp., vgl. Plut. fac. orb. lun. 17.
-
8 περι-κνημίς
περι-κνημίς, ῖδος, ἡ, Bedeckung der Wade, Beinschiene; D. Hal. 4, 16; Plut. Philop. 9.
-
9 περι-οικίς
περι-οικίς, ἡ, eigtl. bes. fem. zu περίοικος; πόλεις, ringsumher liegend, bewohnt, Her. 1, 76. 9, 115; vgl. Strab. 6, 1, 6 u. Arist. pol. 6, 5, νῆσοι, Thuc. 1, 9, auch ἡ περιοικίς, sc. γῆ, 2, 25, das Land umher; αἱ περιοικίδες κῶμαι, Pol. 5, 8, 4, wie Plut. Philop. 13 (s. συντέλεια); nach Arist. poet. 2 sagten die Dorier κώμη für ἡ περιοικίς.
-
10 περί-βουνος
περί-βουνος, rings umhügelt, Plut. Philop. 14.
-
11 στιβάδιον
-
12 στέφανος
στέφανος, ὁ, eigtl. Umgebung, Umkränzung, πάντῃ γάρ σε περὶ στέφανος πολέμοιο δέδηεν, die Umzingelung der Schlacht, rings um dich ist die Schlacht entbrannt, Il. 13, 736, von den Riugmauern einer Stadt, Pind. Ol. 8, 32. – Gew. der Kranz, die Krone; in dieser Bedeutung erscheint das Wort bei Hom. noch nicht, vgl. unter στεφάνη; zweifelhaft Hom. epigr. 13, 1 ἀνδρὸς μὲν στέφανος παῖδες, πύργοι δὲ πόληος; und Hom. hymn. 32, 6 στίλβει δέ τ' ἀλάμπετος ἀὴρ χρυσέου ἀπὸ στεφάνου; und Hom. hymn. 6, 42 πάντες δὲ σκαλμοὶ στεφάνους ἔχον; entschieden Blumenkranz Hesiod. Th. 576, unächte Stelle; Kranz oft bei Pind., als Siegeszeichen: στέφανος περίκειται αὐτοῖς, Ol. 8, 76; ϑεμίπλεκτοι, N. 9, 53; νικαφόροι, I. 1, 21; τηλαυγεῖς, P. 2, 6; στέφανον ποταίνιον ἔλαχε, Ol. 11, 61; στέφανον ὕψιστον δέδεκται, P. 1, 100; στεφάνους εἴρειν, Kränze winden, N. 7, 77, u. sonst; τοῠδε γὰρ ὁ στέφανος, sein ist der Siegeskranz, Soph. Phil. 830; ὧν (ἀριστείων) αὐτὸς ἔσχε στέφανον εὐκλείας μέγαν, Ai. 460; χρυσεότευκτον στέφανον περιϑέσϑαι, Eur. Med. 984; χλωροκόμῳ στεφάνῳ δάφνας κοσμηϑεῖσαν, I. A. 759, u. öfter; ἀνϑέμων, Ar. Ach. 956; κοτίνου, Plut. 586; μύρτων, Ran. 330; στέφανον πλέκειν, Th. 400; ἀνείρειν, Ach. 970, flechten; περιτίϑεσϑαι, 380; ἀφαιρεῖν, Plut. 22; ἐλαίης, Her. 8, 26; auch ϑαλλοῠ, und στέφανος ϑαλλοῠ χρυσοῠς, ein aus Gold gearbeiteter Oelkranz, Böckh Inscr. I p. 242; Thuc. 4, 121; κιττοῠ τέ τινι στεφάνῳ δασεῖ καὶ ἴων, Plat. Conv. 212 e; χρυσῷ στεφάνῳ στεφανωϑῆναι, Ion 530 d, wie Xen. An. 1, 7, 7 u. öfter; Kränze wurden auch aufs Grab gelegt, An. 1, 2, 9; στέφανοί εἰσιν ἀρετῆς σημεῖον, φιάλαι δὲ πλούτου, Dem. 22, 75, u. öfter als Ehrenzeichen, welches einem um den Staat wohlverdienten Bürger gegeben wird; στ. ἀριστείας, D. Hal. 8, 58; δικαιοσύνης καὶ χρηστότητος, Plut. Philop. et Elam. 3. – Als Weihgeschenk, Dem. 24, 180 ff. – Περιπατεῖ ἐν τοῖς στεφάνοις, auf dem Kranzmarkte, Antiphan. bei Ath. IX, 350 f.
-
13 συμ-προ-άγω
συμ-προ-άγω (s. ἄγω), mit od. zugleich vorführen, – intrans., mit vorrücken, Plut. Philop. 21.
-
14 συμ-πρέπω
συμ-πρέπω, schicklich übereinstimmen; Plut. Philop. 11; Aristaenet. 1, 12.
-
15 συν-τέλεια
συν-τέλεια, ἡ, 1) das Zusammenentrichten, -bezahlen, gemeinschaftliche Beisteuer zu öffentlichen Abgaben; συντέλειαν ποιεῖν, eine Abgabe gemeinschaftlich entrichten, Dem. 18, 237; bes. in Athen ein Verein von 16–60 Bürgern, die auf gemeinschaftliche Kosten ein Schiff für den Dienst des Staates ausrüsteten, vgl. Böckh Staatshaush. II p. 110. 113; τοὺς τριηράρχους καλεῖσϑαι ἐπὶ τὴν τριήρη συνεκκαίδεκα ἐκ τῶν ἐν τοῖς λόχοις συντελειῶν, Dem. 18, 106; vgl. οἷς ἐλάττων οὐσία ἐστὶ τῶν δέκα ταλάντων εἰς συντέλειαν συναγομένοις εἰς τὰ δέκα τάλαντα, ibid.; und so auch für andere Liturgien, εἰς συντέλειαν ἄγειν τὰς χορηγίας ὥςπερ τὰς τριηραρχίας, 20, 23. Auch überhpt Gemeinschaft, z. B. der Götter, ὦ ξυντέλεια, μὴ προδῷς πυργώματα, Aesch. Spt. 233; – bes. aber von politischer Zusammengehörigkeit, Bezirk einer Bundesgenossenschaft, πατρική, Pol. 5, 94; ἀφιέναι κελεύων τῆς πρὸς σφᾶς συντελείας Λακεδαιμονίους, Paus. 7, 15, 1, d. i. aus dem achäischen Bunde entlassen; τὴν περιοικίδα συντέλειαν, Plut. Flamin. compar. 1, ist = αἱ περιοικίδες κῶμαι, Philop. 13. – 2) gemeinsames Vollenden, gemeinsames Hinstreben auf ein Ziel; οὐκ εἰδὼς αὐτῶν τὴν συντέλειαν ὅπῃ ποτὲ τῷ παντὶ ξυμβάλλεται, Plat. Legg. X, 905 b; Ggstz gegen ἐπιβολή u. ἀρχή, Pol. 1, 3, 3. 3, 1, 5; dah. τὴν συντέλειαν ἔχειν = vollendet sein, 1, 4, 3; συντέλειαν λαμβάνει ὁ πόλεμος, er nimmt ein Ende, 4, 28, 3; συντέλειαν ἐπιϑεῖναι od. ἐπιϑέσϑαι τοῖς ἔργοις, finem imponere, 11, 33, 7. 39, 2, 2. – Bei den Gramm. das perfectum. – 3) Bei spätern Philosophen wie ἐντελέχεια, die Wirklichkeit, Realität, Ocell. Luc.
-
16 συγ-κατα-στασιάζω
συγ-κατα-στασιάζω, mit od. zugleich in Aufstand bringen, aufwiegeln, Plut. Philop. 13.
-
17 συγ-κλινίαι
συγ-κλινίαι, αἱ, die abhängige Lage gegen einander geneigter Flächen u. Berge, Plut. Pomp. 32 Pyrrh. 28 Philop. 4.
-
18 συν-απο-μαραίνω
συν-απο-μαραίνω, mit od. zugleich welk machen, entkräften. – Pass. zugleich verwelken, absterben, Xen. Conv. 8, 17, Plut. Philop. 18.
-
19 συν-απο-βάλλω
συν-απο-βάλλω (s. βάλλω), mit od. zugleich abwerfen, verlieren, Sp., wie Plut. Philop. 21.
-
20 συν-α-σχολέω
συν-α-σχολέω, mit od. zugleich beschäftigen, pass. zugleich beschäftigt sein, Plut. Philop. 4 u. sonst.
См. также в других словарях:
PHILOPŒMEN — (PHILOPŒMEN 253 PHILOPŒMEN 182) Grec originaire de Mégapolis, qui devint stratège de la ligue achéenne (PHILOPŒMEN 207 208) et fut souvent réélu à cette haute fonction. C’est à ce titre en particulier que Philopoimen (ou Philopœmen) lutta contre… … Encyclopédie Universelle
Philopœmen — blessé, David d Angers, 1837, musée du Louvre … Wikipédia en Français
philopœna — … Useful english dictionary
Philopoemen — Philopœmen Philopœmen blessé, David d Angers, 1837, musée du Louvre Philopœmen, en grec ancien Φιλοποίμην / Philopoímên, né à Megalopolis vers … Wikipédia en Français
ИОАНН ФИЛОПОН — [Грамматик; греч. ᾿Ιωάννης ὁ Θιλόπονος, ᾿Ιωάννης ὁ γραμματικός] (ок. 490, Александрия (?) ок. 575), александрийский ученый, философ, богослов монофизит. Жизнь Сохранившиеся в истории сведения об И. Ф. отрывочны и противоречивы. Помимо… … Православная энциклопедия
Guerre contre Nabis — Carte de la Macédoine et du monde égéen vers 200 av. J. C. Informations générales Date 195 Lieu Laconie et Argolide Issue … Wikipédia en Français
Ligue achéenne — Pour les articles homonymes, voir Ligue. La Ligue achéenne (en grec ancien τὸ Ἀχαϊκόν / tò Achaïkón) est une confédération de villes d Achaïe, sur la côte nord est du Péloponnèse. A son apogée, la ligue contrôle tout le Péloponnèse à l exception… … Wikipédia en Français
-183 — Années : 186 185 184 183 182 181 180 Décennies : 210 200 190 180 170 160 150 Siècles : IIIe siècle av. J.‑C. … Wikipédia en Français
183 av. J.-C. — 183 Années : 186 185 184 183 182 181 180 Décennies : 210 200 190 180 170 160 150 Siècles : IIIe siècle … Wikipédia en Français
David Dangers — David d Angers Pour les articles homonymes, voir David. David d’Angers Nom de naissance Pierre Jean … Wikipédia en Français
David d'Angers — Pour les articles homonymes, voir David. David d’Angers … Wikipédia en Français