Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

persevering

  • 1 pertināx

        pertināx ācis, adj. with comp. and sup.    [per+ tenax], persevering, unyielding, obstinate, pertinacious, stubborn: pertinacissimus fueris, si, etc.: virtus, L.: concertationes in disputando: pertinacior in repugnando, L.: ad obtinendam iniuriam, L.: adversus impetūs, L.: fortuna Ludum insolentem ludere pertinax, H.
    * * *
    (gen.), pertinacis ADJ
    persevering, obstinate; pertinacious

    Latin-English dictionary > pertināx

  • 2 pernīx

        pernīx īcis, adj.    [per+CNI-], persistent, persevering: iacet (taurus) instrato saxa cubili, V.— Nimble, brisk, active, agile, quick, swift, fleet: corpora exercitatione, L.: virgo pernicibus ignea plantis, V.: puella, Ct.: amata relinquere, H.
    * * *
    (gen.), pernicis ADJ
    persistent, preserving; nimble, brisk, active, agile, quick, swift, fleet

    Latin-English dictionary > pernīx

  • 3 persevērāns

        persevērāns antis, adj. with comp.    [P. of persevero], persevering, persistent: perseverantior caedendi, L.

    Latin-English dictionary > persevērāns

  • 4 elaboratio

    painstaking/persevering effort; elaboration (Ecc)

    Latin-English dictionary > elaboratio

  • 5 adseveratio

    assĕvērātĭo ( ads-), ōnis, f. [assevero].
    I.
    An earnest pursuit of any thing; hence,
    A.
    Of discourse, a vehement assertion, affirmation, asseveration:

    omni tibi adseveratione affirmo,

    Cic. Att. 13, 23: confirmatio est nostrorum argumentorum expositio cum adseveratione, Auct. ad Her. 1, 3; so Quint. 4, 2, 94; 11, 3, 2; Plin. Pan. 67; Tac. A. 6, 2; 4, 42; 4, 52.—
    B.
    In Tac., of actions, a persevering earnestness, vehemence, rigor:

    igitur multā adseveratione... coguntur patres, etc.,

    Tac. A. 4, 19:

    accusatio tamen apud patres adseveratione eādem peracta,

    id. ib. 2, 31.—
    * II.
    In the old gram. lang., a strengthening part of speech, a word of emphasis:

    adiciebant et adseverationem, ut heu,

    Quint. 1, 4, 20: (adseverat heu, dum miserabili orationi ipsius, qui dicit dolorem, adjungit, Spald.).

    Lewis & Short latin dictionary > adseveratio

  • 6 asseveratio

    assĕvērātĭo ( ads-), ōnis, f. [assevero].
    I.
    An earnest pursuit of any thing; hence,
    A.
    Of discourse, a vehement assertion, affirmation, asseveration:

    omni tibi adseveratione affirmo,

    Cic. Att. 13, 23: confirmatio est nostrorum argumentorum expositio cum adseveratione, Auct. ad Her. 1, 3; so Quint. 4, 2, 94; 11, 3, 2; Plin. Pan. 67; Tac. A. 6, 2; 4, 42; 4, 52.—
    B.
    In Tac., of actions, a persevering earnestness, vehemence, rigor:

    igitur multā adseveratione... coguntur patres, etc.,

    Tac. A. 4, 19:

    accusatio tamen apud patres adseveratione eādem peracta,

    id. ib. 2, 31.—
    * II.
    In the old gram. lang., a strengthening part of speech, a word of emphasis:

    adiciebant et adseverationem, ut heu,

    Quint. 1, 4, 20: (adseverat heu, dum miserabili orationi ipsius, qui dicit dolorem, adjungit, Spald.).

    Lewis & Short latin dictionary > asseveratio

  • 7 elaboratio

    ēlăbōrātĭo, ōnis, f. [elaboro], persevering labor, careful diligence, Auct. Her. 4, 22, 32.

    Lewis & Short latin dictionary > elaboratio

  • 8 elaboratus

    ēlăbōrātus, ūs, m. [id.], persevering labor, only in abl., App. Flor. p. 346.

    Lewis & Short latin dictionary > elaboratus

  • 9 perseverabilis

    persĕvērābĭlis, e, adj. [persevero], persevering (post-class.):

    tenacitas,

    Cael. Aur. Acut. 3, 21, 198.

    Lewis & Short latin dictionary > perseverabilis

  • 10 persevero

    persĕvēro, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [perseverus].
    I.
    Neutr., to abide by or adhere to strictly; to continue steadfastly, to persist, persevere in any thing (class.; syn.: persisto, permaneo).
    (α).
    With in and abl.:

    perseveras tu quidem et in tuā vetere sententiā permanes,

    Cic. Leg. 3, 11, 26; so,

    in suā sententiā,

    id. Phil. 4, 4, 11:

    in vitiis,

    id. Inv. 2, 2, 5:

    in errore,

    id. Phil. 12, 2, 5:

    in eo perseveravit, jus publicano non dicere,

    id. Prov. Cons. 5, 10; Vulg. Matt. 10, 22; id. Heb. 12, 7:

    nobiscum,

    continuing with us, id. Act. 27, 2.—
    (β).
    Impers. pass.:

    perseveratum in irā est,

    Liv. 2, 35; Cic. Verr. 2, 4, 39, § 85:

    in eo perseverandum putabat,

    Caes. B. C. 1, 26, 2.—
    II.
    Act., to go on or proceed with steadily, to persist, persevere in any thing (class.); usually constr with an object-clause; rarely with acc. or abl.
    (α).
    With inf.:

    injuriam facere,

    Cic. Quint. 8, 31: aliquem conservare, Curius ap. Cic. Fam. 7, 29, 1:

    bello persequi,

    Caes. B. G. 1, 13, 4.—With acc. and inf:

    cum Orestes perseveraret, se esse Orestem,

    stuck to it, Cic. Lael. 7, 24; so,

    cum id facturos se perseverarent,

    Vell. 2, 92, 3.—
    (β).
    With acc.:

    neque te ipsum id perseverare et transigere potuisse,

    Cic. Quint. 24, 76:

    religiosam observantiam,

    Symm. Ep. 1, 90 (96).—In the pass.:

    ob haec illi quatriduo perseverata inedia est,

    Just. 12, 6, 15 —
    (γ).
    With abl.:

    bellis continuis perseverare,

    Just. 38, 4, 11.—Hence, persĕvērans, antis, P. a., persevering; with abl.:

    perseverantior caedendis (hostibus),

    Liv. 5, 31, 4 (Madv. caedendi).— Absol.:

    perseverantissimus sui cultus,

    Val. Max. 6, 6, 1 ext.: perseverantissimum studium, Col. praef. 1, § 19: pertinaciter perseverans, Jul. Obseq. 64:

    valetudo,

    Plin. Ep. 1, 12, 9:

    perseverantissima pietas,

    Aug. Ep. 555.— Adv.: persĕvēranter, perseveringly:

    tueri,

    Liv. 4, 60, 5:

    tacere,

    Val. Max. 6, 1, 7.— Comp.:

    perseverantius saevire,

    Liv. 21, 10, 7.— Sup.:

    aliquem perseverantissime diligere,

    Plin. Ep. 4, 21, 3 (dub.; Keil, persevera).

    Lewis & Short latin dictionary > persevero

  • 11 Pertinax

    per-tĭnax, ācis, adj. [tenax], that holds fast, that clings firmly, very tenacious.
    I.
    Lit. (only poet. and in post-Aug. prose):

    digitus male pertinax,

    Hor. C. 1, 9, 24:

    ales unguibus pertinax,

    App. Flor. p. 366: tenaxne pater ejus est? Ph. Pater immo edepol pertinax, exceedingly avaricious, Plaut. Capt. 2, 2, 39.—
    B.
    Transf., that lasts long, very durable:

    spiritus,

    Plin. 10, 29, 43, § 81:

    siligo in Allobrogum agro pertinax,

    id. 18, 8, 20, § 85.—
    II.
    Trop., firm, constant, steadfast, persevering, unyielding; in a bad sense, obstinate, pertinacious, stubborn (cf. pervicax); constr. absol., with in and abl.; also (rare and not ante-Aug.) with in and acc., adversus and acc., ad and acc.; also (post-Aug.) with gen., Att. ap. Non. 433, 6 sq.:

    concertationes in disputando pertinaces,

    Cic. Fin. 1, 8, 27 sq.:

    pertinacissimus fueris, si, etc.,

    id. ib. 2, 33, 107:

    valde pertinax,

    id. ib. 2, 3, 9:

    pertinax fama,

    Plin. 24, 17, 101, § 159:

    studium, Quint. Inst. prooem.: certamen,

    Liv. 2, 40:

    stare pertinaci statu,

    Gell. 2, 1, 2:

    octoginta milia fortissimae pertinacissimaeque in retinendis armis juventutis,

    Vell. 2, 27, 1:

    pertinax virtus,

    Liv. 25, 14:

    pertinax adversus temerarios impetus,

    id. 28, 22, 14:

    pertinacior in repugnando,

    id. 29, 33:

    pertinax ad obtinendam injuriam,

    id. 29, 1, 17:

    in quod coepit pertinax et intenta,

    Sen. Ira, 1, 1, 2.—
    (β).
    Poet., with inf.:

    fortuna... Ludum insolentem ludere pertinax,

    Hor. C. 3, 29, 51.—
    (γ).
    With gen.:

    justitiae,

    App. Mag. p. 338, 34:

    irae,

    Val. Max. 6, 3, 3.—Hence, adv.: pertĭnācĭter.
    A.
    Very fast or firmly, very tenaciously, persistently:

    haec ipsa magis pertinaciter haerent, quo deteriora sunt,

    Quint. 1, 1, 5; Suet. Tib. 74:

    pertinacius resistere,

    Plin. 16, 43, 83, § 227:

    pertinacissime retinere,

    id. 33, 6, 32, § 100. —
    B.
    Constantly, firmly, steadily, perseveringly; obstinately, stubbornly, pertinaciously:

    pertinaciter liberalibus studiis deditus,

    Suet. Claud. 40 fin.:

    pertinaciter in aliquā re manere,

    Varr. R. R. 1, 20: pertinaciter offensus, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 23, 1:

    contendere,

    Suet. Caes. 1:

    studere,

    Sen. Ep. 5, 1.— Comp.:

    pertinacius insequi,

    Hirt. B. G. 8, 13.— Sup.:

    pertinacissime pabulo abstinere,

    Suet. Caes. 81 med.; id. Ner. 56.—
    III.
    Pertĭnax, ācis, m., surname of the emperor P. Helvius, who succeeded Commodus on the throne, Capitol. Pert. 1; Aur. Vict. Epit. 18.

    Lewis & Short latin dictionary > Pertinax

  • 12 pertinax

    per-tĭnax, ācis, adj. [tenax], that holds fast, that clings firmly, very tenacious.
    I.
    Lit. (only poet. and in post-Aug. prose):

    digitus male pertinax,

    Hor. C. 1, 9, 24:

    ales unguibus pertinax,

    App. Flor. p. 366: tenaxne pater ejus est? Ph. Pater immo edepol pertinax, exceedingly avaricious, Plaut. Capt. 2, 2, 39.—
    B.
    Transf., that lasts long, very durable:

    spiritus,

    Plin. 10, 29, 43, § 81:

    siligo in Allobrogum agro pertinax,

    id. 18, 8, 20, § 85.—
    II.
    Trop., firm, constant, steadfast, persevering, unyielding; in a bad sense, obstinate, pertinacious, stubborn (cf. pervicax); constr. absol., with in and abl.; also (rare and not ante-Aug.) with in and acc., adversus and acc., ad and acc.; also (post-Aug.) with gen., Att. ap. Non. 433, 6 sq.:

    concertationes in disputando pertinaces,

    Cic. Fin. 1, 8, 27 sq.:

    pertinacissimus fueris, si, etc.,

    id. ib. 2, 33, 107:

    valde pertinax,

    id. ib. 2, 3, 9:

    pertinax fama,

    Plin. 24, 17, 101, § 159:

    studium, Quint. Inst. prooem.: certamen,

    Liv. 2, 40:

    stare pertinaci statu,

    Gell. 2, 1, 2:

    octoginta milia fortissimae pertinacissimaeque in retinendis armis juventutis,

    Vell. 2, 27, 1:

    pertinax virtus,

    Liv. 25, 14:

    pertinax adversus temerarios impetus,

    id. 28, 22, 14:

    pertinacior in repugnando,

    id. 29, 33:

    pertinax ad obtinendam injuriam,

    id. 29, 1, 17:

    in quod coepit pertinax et intenta,

    Sen. Ira, 1, 1, 2.—
    (β).
    Poet., with inf.:

    fortuna... Ludum insolentem ludere pertinax,

    Hor. C. 3, 29, 51.—
    (γ).
    With gen.:

    justitiae,

    App. Mag. p. 338, 34:

    irae,

    Val. Max. 6, 3, 3.—Hence, adv.: pertĭnācĭter.
    A.
    Very fast or firmly, very tenaciously, persistently:

    haec ipsa magis pertinaciter haerent, quo deteriora sunt,

    Quint. 1, 1, 5; Suet. Tib. 74:

    pertinacius resistere,

    Plin. 16, 43, 83, § 227:

    pertinacissime retinere,

    id. 33, 6, 32, § 100. —
    B.
    Constantly, firmly, steadily, perseveringly; obstinately, stubbornly, pertinaciously:

    pertinaciter liberalibus studiis deditus,

    Suet. Claud. 40 fin.:

    pertinaciter in aliquā re manere,

    Varr. R. R. 1, 20: pertinaciter offensus, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 23, 1:

    contendere,

    Suet. Caes. 1:

    studere,

    Sen. Ep. 5, 1.— Comp.:

    pertinacius insequi,

    Hirt. B. G. 8, 13.— Sup.:

    pertinacissime pabulo abstinere,

    Suet. Caes. 81 med.; id. Ner. 56.—
    III.
    Pertĭnax, ācis, m., surname of the emperor P. Helvius, who succeeded Commodus on the throne, Capitol. Pert. 1; Aur. Vict. Epit. 18.

    Lewis & Short latin dictionary > pertinax

  • 13 remaneo

    rĕ-mănĕo, mansi, 2, v. n., to stay or remain behind (freq. and class.: cf. commoror).
    I.
    In gen., absol.:

    ita sermone confecto, Catulus remansit, nos ad naviculas nostras descendimus,

    Cic. Ac. 2, 48, 148; id. Cat. 1, 3, 7 (opp. discessus):

    qui per causam valetudinis remansit,

    Caes. B. C. 3, 87:

    in castris Pompei,

    id. ib. 3, 97:

    cubito remanete presso,

    Hor. C. 1, 27, 8:

    quid fugis? O remane,

    Ov. M. 3, 477 (opp. deserere) et saep.:

    mulieres nostrae Romae remanserunt,

    Cic. Att. 7, 14, 3:

    Romae,

    Caes. B. C. 1, 33; 3, 83:

    in exercitu,

    Cic. Off. 1, 11, 36:

    in Galliā,

    Caes. B. G. 4, 8:

    ad urbem cum imperio,

    id. ib. 6, 1:

    domi,

    id. ib. 4, 1:

    apud aliquem,

    id. ib. 4, 15 fin.:

    ferrum ex hastili in corpore remanserat,

    Nep. Epam. 9, 3:

    qui tam pauci remanserint,

    Just. 11, 4, 4.—
    II.
    In partic., to stay, remain, be left, continue, abide, endure:

    at manet in vitā, cui mens animusque remansit,

    Lucr. 3, 402; 1, 246:

    expone igitur primum animos remanere post mortem,

    Cic. Tusc. 1, 12, 26:

    equos eodem remanere vestigio adsuefaciunt,

    Caes. B. G. 4, 2; cf.:

    vestigia antiqui officii remanent,

    Cic. Rosc. Am. 10, 27; cf.:

    quorum usque ad nostram memoriam disciplina navalis et gloria remansit,

    id. Imp. Pomp. 18, 54:

    in duris remanentem rebus amicum,

    persevering, constant, Ov. Tr. 1, 9, 23:

    specie remanente coronae,

    id. M. 8, 181:

    remanentes spicas,

    the remaining ears, Vulg. Lev. 19, 9:

    si ulla apud vos memoria remanet avi mei Masinissae,

    Sall. J. 24, 10:

    id nomen (i. e. hostis) a peregrino recepit et proprie in eo, qui arma contra ferret, remansit,

    Cic. Off. 1, 12, 37; Quint. 1, 6, 32:

    vobis aeterna sollicitudo remanebit,

    Sall. J. 31, 22:

    ne quam contumeliam remanere in exercitu victore sinat,

    would suffer to cleave to the army, id. ib. 58, 5:

    ne quid ex contagione noxae remaneret penes nos,

    Liv. 9, 1:

    quod est oratori necessarium, ab iis petere necesse est, apud quos remansit,

    Quint. 12, 2, 8:

    si quid antiqui remanet tibi vigoris,

    Sen. Med. 41:

    ne qua materia seditionis remaneret,

    Just. 11, 5, 2:

    solum se de cohorte Alexandri remansisse,

    id. 17, 2, 2.—
    2.
    With an adjectival predicate, to remain, continue in a certain state or condition (cf. relinquo, I. B. 3.):

    quarum (sublicarum) pars inferior integra remanebat,

    Caes. B. G. 7, 35:

    quae (potentia senatūs) gravis et magna remanebat,

    Cic. Rep. 2, 34, 59; Vell. 2, 123, 2:

    nec cognoscenda remansit Herculis effigies,

    Ov. M. 9, 264.

    Lewis & Short latin dictionary > remaneo

См. также в других словарях:

  • Persevering — Per se*ver ing, a. Characterized by perseverance; persistent. {Per se*ver ing*ly}, adv. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • persevering — index chronic, diligent, durable, faithful (diligent), indelible, indestructible, indomitable, in …   Law dictionary

  • persevering — per|se|ver|ing [ ,pɜrsə vırıŋ ] adjective 1. ) determined to continue trying to achieve something difficult: PERSISTENT: a quiet and persevering young woman 2. ) continuing to exist, especially for longer than you would like: PERSISTENT: a… …   Usage of the words and phrases in modern English

  • persevering — adjective quietly and steadily persevering especially in detail or exactness a diligent (or patient) worker with persevering (or patient) industry she revived the failing business • Syn: ↑diligent • Similar to: ↑patient • Derivationally related… …   Useful english dictionary

  • Persevering — Persevere Per se*vere , v. i. [imp. & p. p. {Persevered}; p. pr. & vb. n. {Persevering}.] [F. pers[ e]v[ e]rer, L. perseverare, fr. perseverus very strict; per + severus strict, severe. See {Per }, and {Severe}.] To persist in any business or… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • persevering — perseveringly, adv. /perr seuh vear ing/, adj. displaying perseverance; resolutely persistent; steadfast: a persevering student. [1640 50; PERSEVERE + ING2] * * * …   Universalium

  • persevering — UK [ˌpɜː(r)səˈvɪərɪŋ] / US [ˌpɜrsəˈvɪrɪŋ] adjective determined to continue trying to achieve something difficult a quiet and persevering young woman …   English dictionary

  • persevering — 1. noun perseverance 2. adjective Tending to persevere …   Wiktionary

  • persevering — Synonyms and related words: Spartan, accepting, armed with patience, assiduous, balking, balky, bigoted, bound, bound and determined, bulldogged, bulletheaded, bullheaded, case hardened, committed, constant, continuing, decided, decisive,… …   Moby Thesaurus

  • persevering — v. endure, continue; persist, insistper·se·vere || ‚pÉœrsɪ vɪr /‚pɜːsɪ vɪə …   English contemporary dictionary

  • persevering — adj 1. persistent, assiduous, constant, tenacious; patient, enduring, abiding; diligent, zealous, ambitious, industrious, sedulous, careful, attentive, painstaking, plodding; indefatigable, indomitable, untiring, unwearied, undrooping, unflagging …   A Note on the Style of the synonym finder

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»