-
1 perseverans
persevērāns, antis, PAdi. (v. persevero), aushaltend, ausdauernd, anhaltend, m. Genet., perseverantior caedendi, Liv. 5, 31, 4 ed. Madv. (al. caedendis): perseverantissimum colendorum agrorum studium, Colum. 1. praef. § 19: perseverantissimus sui cultus, Val. Max. 6, 6. ext. 1. – absol., pertinaciter perseverans, Iul. Obsequ. 64 (124): valetudo perseverans, Plin. ep. 1, 12, 9: perseverantissima pietas, Augustin. ep. 55: perseverantissima caritas, Augustin. conf. 12, 11.
-
2 perseverans
persevērāns, antis, PAdi. (v. persevero), aushaltend, ausdauernd, anhaltend, m. Genet., perseverantior caedendi, Liv. 5, 31, 4 ed. Madv. (al. caedendis): perseverantissimum colendorum agrorum studium, Colum. 1. praef. § 19: perseverantissimus sui cultus, Val. Max. 6, 6. ext. 1. – absol., pertinaciter perseverans, Iul. Obsequ. 64 (124): valetudo perseverans, Plin. ep. 1, 12, 9: perseverantissima pietas, Augustin. ep. 55: perseverantissima caritas, Augustin. conf. 12, 11.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > perseverans
-
3 persevērāns
persevērāns antis, adj. with comp. [P. of persevero], persevering, persistent: perseverantior caedendi, L. -
4 perseverans
persĕvērans, antis, Part. and P. a., from persevero. -
5 perseverans
1. persevērāns, antispart. praes. к persevero2. adj.1) упорный, настойчивый (colendorum agrorum studium Col)2) стойкий, упорный, затяжной ( valetudo PJ); непоколебимый ( piĕtas Aug) -
6 perseverans
- enвыдержка, постоянство, упорство -
7 постоянство
perseverans, stadighet, støhet, varaktighet, vedholdenhet -
8 Упорный
- perseverans; contumax; assiduus (hostis); cervicatus; cervicosus; animosus (corruptor); tenax; pertinax; pervicax; offirmatus; obstinatus; lentus;• упорное молчание - obstinatio taciturna;
-
9 persevero
persĕvēro, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [perseverus].I.Neutr., to abide by or adhere to strictly; to continue steadfastly, to persist, persevere in any thing (class.; syn.: persisto, permaneo).(α).With in and abl.:(β).perseveras tu quidem et in tuā vetere sententiā permanes,
Cic. Leg. 3, 11, 26; so,in suā sententiā,
id. Phil. 4, 4, 11:in vitiis,
id. Inv. 2, 2, 5:in errore,
id. Phil. 12, 2, 5:in eo perseveravit, jus publicano non dicere,
id. Prov. Cons. 5, 10; Vulg. Matt. 10, 22; id. Heb. 12, 7:nobiscum,
continuing with us, id. Act. 27, 2.—Impers. pass.:II.perseveratum in irā est,
Liv. 2, 35; Cic. Verr. 2, 4, 39, § 85:in eo perseverandum putabat,
Caes. B. C. 1, 26, 2.—Act., to go on or proceed with steadily, to persist, persevere in any thing (class.); usually constr with an object-clause; rarely with acc. or abl.(α).With inf.:(β).injuriam facere,
Cic. Quint. 8, 31: aliquem conservare, Curius ap. Cic. Fam. 7, 29, 1:bello persequi,
Caes. B. G. 1, 13, 4.—With acc. and inf:cum Orestes perseveraret, se esse Orestem,
stuck to it, Cic. Lael. 7, 24; so,cum id facturos se perseverarent,
Vell. 2, 92, 3.—With acc.:(γ).neque te ipsum id perseverare et transigere potuisse,
Cic. Quint. 24, 76:religiosam observantiam,
Symm. Ep. 1, 90 (96).—In the pass.:ob haec illi quatriduo perseverata inedia est,
Just. 12, 6, 15 —With abl.:bellis continuis perseverare,
Just. 38, 4, 11.—Hence, persĕvērans, antis, P. a., persevering; with abl.:perseverantior caedendis (hostibus),
Liv. 5, 31, 4 (Madv. caedendi).— Absol.:perseverantissimus sui cultus,
Val. Max. 6, 6, 1 ext.: perseverantissimum studium, Col. praef. 1, § 19: pertinaciter perseverans, Jul. Obseq. 64:valetudo,
Plin. Ep. 1, 12, 9:perseverantissima pietas,
Aug. Ep. 555.— Adv.: persĕvēranter, perseveringly:tueri,
Liv. 4, 60, 5:tacere,
Val. Max. 6, 1, 7.— Comp.:perseverantius saevire,
Liv. 21, 10, 7.— Sup.:aliquem perseverantissime diligere,
Plin. Ep. 4, 21, 3 (dub.; Keil, persevera). -
10 perseveranter
persevēranter [ perseverans ]настойчиво, твёрдо, упорно (tacere VM; aliquid tueri L) -
11 perseverantia
persevērantia, ae [ perseverans ]1) настойчивость, твёрдость, стойкость ( sententiae C); выдержка ( nautarum Cs)2) затяжной характер, длительность ( belli Just) -
12 emigro
ē-migro, āvī, ātum, āre, I) intr. ausziehen, auswandern, hinc hodie emigravit aut heri, Plaut.: emigravit pridem ex hisce aedibus, Plaut.: huc ex illa domo praetoria emigrabat, Cic.: domo eius, Cic.: aedibus, Titin. fr.: domo (aus der Heimat), Caes.: Colophon, quo Delphis (von D.) emigraverat, Lact.: em. ex urbe Eleusina (nach E.), Iustin.: em. Eleusina, em. Metapontum, Iustin.: absol., septem menses sunt, cum in hasce aedes pedem nemo intro tulit, ut semel emigravimus, Plaut.: qui post hunc casum emigraverunt, Sen.: populus, quem tyranni emigrare iusserant, in urbem revocatur, Iustin. – übtr., scheiden, e vita, Cic. de legg. 2, 48: ex hac vita, Augustin. de civ. dei 1, 22, 1; conf. 9, 3. – II) tr.: A) ausziehen-, auswandern machen, emigrabit te de tabernaculo suo, Vulg. psalm. 51, 7. – refl., senia et iurgia sesemet aedibus emigrarunt, sind ausgezogen, Titin. com. 148. – dah. non ergo perseverans in aeternum, sed emigrandus, der ausziehen muß, Augustin. in psalm. 51, 4. – B) übtr., übertreten, scripturas, Tert. de cor. mil. 1.
-
13 perseveranter
persevēranter, Adv. (perseverans), beharrlich, bene coeptam rem tueri, Liv. 4, 60, 5: tacere, Val. Max. 6, 1, 7: instare, Val. Max. 3, 8, 3: aquam potare, Scrib. Larg. 38: id imponere, Scrib. Larg. 214: perseverantius saevire, Liv. 21, 10, 7: perseverantissime postulare, Val. Max. 6, 8, 1: perseverantissime alqm diligere, Plin. ep. 4, 21, 3.
-
14 persevero
persevēro, āvi, ātum, āre, I) intr. bei etw. verharren, -standhaft bleiben, in etw. fortfahren, 1) eig.: a) übh.: in sententia, Cic.: in errore, Cic.: in bello, Liv.: in eodem cognomine, Suet.: in retinenda re publica, Suet.: m. bl. Abl., bellis continuis, unaufhörlich Krieg führen, Iustin.: m. Abl. Gerund., cum ad ultimum perseverasset negando, Liv.: absol., persevera, Plin. ep.: persevera, ut coepisti, Sen.: immoderatius perseverans, Suet. – Pass. impers., perseveratum est in ira, Liv.: non est ab isto perseveratum, Cic. – b) prägn.: α) die Fahrt od. Reise (ununterbrochen) fortsetzen, una navis perseveravit, Caes. b. c. 3, 14, 2: Aquileiam usque, Suet. Vesp. 6, 2. – β) an einem Orte ausharren, ununterbrochen verweilen, apud Carnuntum iugi triennio, Eutr. 8, 13. – γ) bei einer Handlung od. bei jmd. aushalten, in horam fere decimam perseveravit, Suet. Ner. 21, 2: deum deinde conversum ad Romanos cum his perseverare, Heges. 5, 15, 20. – 2) übtr., der Zeit nach Bestand haben, fortbestehen, lange anhalten, andauern, bleiben, in quibusdam perseverat tenuis pituitae cursus, Cels. 6, 6, 16: nam et tremor terrae perseverabat, Plin. ep. 6, 20, 19: dignitas tribunorum militarium non diu perseveravit, Eutr. 2, 3: ordinatione tuā perseverat dies, Vulg. psalm. 118, 91: m. Dat. (wem?), talibus viris nec amicitiarum fides perseverat, Apul. dogm. Plat. 2, 19 extr.: quod ei ius societatis perseverabat, Dict. 2, 2 extr.: prägn., v. Pers., tribuni militares triennio perseveraverunt, Eutr. 2, 3. – II) tr. in od. bei etw. verharren, etw. fortsetzen, id, Cic.; id constantius, Liv.: cursum, Auct. b. Afr.: hoc facinus, Tert.: observantiam, Symm.: iras, Firm. math.: inedia perseverata est, Iustin.: mit folg. Infin. (Ggstz. desinere), facere, Cic.: urguere, Liv.: meminisse, Sen.: aversari scelus, Curt. – m. folg. Acc. u. Infin. = dabei beharren, cum perseveraret Orestem se esse, Cic. de amic. 24: cum id facturos se perseverarent, Vell. 2, 92, 3. – m. folg. ut u. Konj. = darauf bestehen, ad urbem ut non acederem, perseveravi, Cic. ad Att. 9, 19, 4: perseverare coepit, ut eo quoque regno decederet, Auct. b. Alex. 35, 2.
-
15 praedisco
prae-dīsco, didicī, ere, etwas vorher lernen, mit etwas sich vorher bekanntmachen, ventos et varium caeli morem, Verg. georg. 1, 51: tempestates, Verg. georg. 1, 252: qui ea, quae agenda sunt in foro tamquam in acie, possunt etiam nunc exercitatione quasi ludicrā praediscere ac meditari, Cic. de or. 1, 147: mit folg. Fragesatz, sic ut praediscere possimus, utrum sit perseverans, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 18, 104.
-
16 beharrlich
beharrlich, perseverans (der sich durch keinen Widerstand, durch kein Hindernis von dem, was er erreichen will, abschrecken läßt). – constans (der sich in seinem Benehmen konsequent bleibt, beständig). – firmus (fest bei etwas bleibend, standhaft). – offirmatus (das verstärkte firmus, steif u. fest). – tenax alcis rei (an etwas festhaltend). – assiduus (der nicht abläßt von etw. od. jmd., z. B. ein Feind, Ankläger). – pertinax (der bis zur Übertreibung fest an seiner Meinung, an seinem Vorsatze hängt, hartnäckig). – pervicax (der lebhaft darauf besteht, etwas durchzusetzen oder den Sieg zu gewinnen). – obstinatus (der trotz Bitten, Vorstellungen auf seinem Sinne beharrt; im üblen Sinne »starrköpfig, eigenwillig«). – b. in seinem Vorsatze, firmus proposito; tenax propositi. – Adv. (= mit Beharrlichkeit) perseveranter: constanter; firmiter; offirmato animo; pertinaciter; pervicacius; obstinate; obstinato animo. – in Gefahr b. sein, in periculo constanter agere: b. den Schmerz ertragen, constanter ferre [375] dolorem: halte b. aus, persta et obdura; perfer et obdura. – Beharrlichkeit, perseverantia. constantia. pertinacia. pervicacia. obstinatio. obstinatior voluntas. obstinatus animus (s. »beharrlich« die Adjj.) – assiduitas (beständige Ausdauer). – B. des Gemüts, animi firmitas: feste B. bei seiner Meinung, perpetua in sententia sua permansio; obstinatio sententiae: in der Treue, obstinatio fidei: mit B., s. beharrlich (Adv.).
-
17 hartnäckig
hartnäckig, pertinax (fest aushaltend, z.B. certamen, infitiatio; v. Pers., fest bei seiner Meinung bleibend). – pervicax (beharrlich in dem Bestreben, etwas durchzusetzen). – obstinatus (fest u. beharrlich, im guten Sinne; z.B. animus: u. obstinatum silentium obtinere). – offirmatus (steif u. fest, im üblen Sinne, z.B. voluntas). – eine h. Krankheit, morbus tenax, pertinax, perseverans; morbus longinquus (eine langwierige). – Adv.pertinaciter; pervicaciter; obstinato animo; offirmatā voluntate. – Hartnäckigkeit, pertinacia; pervicacia; obstinatio; animus obstinatus; voluntas offirmatior.
-
18 выдержка
fatning, klipp, perseverans, sammendrag, seighet, utdrag -
19 упорство
envishet, iherdighet, konsekvens, stedighet, perseverans, standhaftighet, stivsinn, trass, utholdenhet, varaktighet -
20 emigro
ē-migro, āvī, ātum, āre, I) intr. ausziehen, auswandern, hinc hodie emigravit aut heri, Plaut.: emigravit pridem ex hisce aedibus, Plaut.: huc ex illa domo praetoria emigrabat, Cic.: domo eius, Cic.: aedibus, Titin. fr.: domo (aus der Heimat), Caes.: Colophon, quo Delphis (von D.) emigraverat, Lact.: em. ex urbe Eleusina (nach E.), Iustin.: em. Eleusina, em. Metapontum, Iustin.: absol., septem menses sunt, cum in hasce aedes pedem nemo intro tulit, ut semel emigravimus, Plaut.: qui post hunc casum emigraverunt, Sen.: populus, quem tyranni emigrare iusserant, in urbem revocatur, Iustin. – übtr., scheiden, e vita, Cic. de legg. 2, 48: ex hac vita, Augustin. de civ. dei 1, 22, 1; conf. 9, 3. – II) tr.: A) ausziehen-, auswandern machen, emigrabit te de tabernaculo suo, Vulg. psalm. 51, 7. – refl., senia et iurgia sesemet aedibus emigrarunt, sind ausgezogen, Titin. com. 148. – dah. non ergo perseverans in aeternum, sed emigrandus, der ausziehen muß, Augustin. in psalm. 51, 4. – B) übtr., übertreten, scripturas, Tert. de cor. mil. 1.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
persévérant — persévérant, ante [ pɛrseverɑ̃, ɑ̃t ] adj. • parsevrant « qui persiste, dure » 1180; de persévérer ♦ Qui persévère; qui a de la persévérance. Un chercheur persévérant. ⇒ constant, entêté, fidèle, obstiné, opiniâtre, patient. « l art infatigable… … Encyclopédie Universelle
persévérante — ● persévérant, persévérante adjectif et nom (latin perseverans, antis) Qui fait preuve de persévérance : Persévérant, il finira par réussir. Qui se manifeste de façon continue, qui montre de l obstination : Des efforts persévérants. ● persévérant … Encyclopédie Universelle
Perseverant — Per se*ver ant, a. [L. perseverans, antis, p. pr.: cf. F. pers[ e]v[ e]rant.] Persevering. [R.] Perseverant faith. Whitby. {Per se*ver ant*ly}, adv. [R.] [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Perseverantly — Perseverant Per se*ver ant, a. [L. perseverans, antis, p. pr.: cf. F. pers[ e]v[ e]rant.] Persevering. [R.] Perseverant faith. Whitby. {Per se*ver ant*ly}, adv. [R.] [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Juan el Apóstol — «San Juan el Evangelista», por El Greco. 1600. Museo del Prado (Madrid). Apóstol y Evangelista … Wikipedia Español
Johann Höpner — (* 22. Februar 1582 in Rosswein; † 4. Juli 1645 in Leipzig) war ein deutscher lutherischer Theologe. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Familie 3 Werke (Auswahl) … Deutsch Wikipedia
perdurer — [ pɛrdyre ] v. intr. <conjug. : 1> • XIIIe; pardurer 1120; du lat. perdurare 1 ♦ Vx Durer toujours (jusqu à la fin). Littér. Se perpétuer. Si la situation perdurait. 2 ♦ Région. (Belgique) Continuer. ● perdurer … Encyclopédie Universelle
persévérance — [ pɛrseverɑ̃s ] n. f. • 1160 « continuité d un état de choses »; lat. perseverantia ♦ Action de persévérer, qualité, conduite d une personne qui persévère. ⇒ constance, entêtement, insistance, obstination, opiniâtreté, 1. patience, ténacité,… … Encyclopédie Universelle
aigu — aigu, uë (è gu, gue) adj. 1° Terminé en pointe ou en tranchant. Javelot, fer, bâton aigu. Feuilles aiguës. 2° En parlant de la voix et des sons, clair, perçant. Un sifflement aigu. Substantivement. • Le désordre est dans ses chants [du… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
persévérance — (pèr sé vé ran s ) s. f. Qualité de celui qui persévère. • La persévérance n est digne ni de blâme ni de louange, parce qu elle n est que la durée des goûts et des sentiments qu on ne s ôte et qu on ne se donne point, LA ROCHEFOUC. Max. 177.… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
persévérant — persévérant, ante (pèr sé vé ran, ran t ) adj. Qui persévère. Homme persévérant. Il se dit aussi des choses. • Telle fut, durant le temps qu elle vécut, la foi persévérante de la reine, FLÉCH. Marie Thér.. • Des prières attentives et… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré