Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

perpolĭo

  • 1 perpolio

    perpolĭo, īre, īvi, ītum - tr. - polir entièrement, mettre la dernière main à.
    * * *
    perpolĭo, īre, īvi, ītum - tr. - polir entièrement, mettre la dernière main à.
    * * *
        Perpolio, perpolis, pen. corr. perpoliui, perpolitum, pen. prod. perpolire. Cic. Fort polir et mettre au net, Achever de polir, Bailler la derniere facon.

    Dictionarium latinogallicum > perpolio

  • 2 perpolio

    per-polio, īvī, ītum, īre
    1) тщательно разглаживать, полировать ( aurum attritu PM)
    3) совершенствовать, улучшать, отделывать (omnes partes orationis rhH.; vita porpolita humanitate C)

    Латинско-русский словарь > perpolio

  • 3 perpolio

    per-polio, īvī, ītum, īre, I) gehörig polieren, abglätten, abputzen, aurum cursu ipso attrituque perpolitum, Plin. 33, 66: caudae setas horridas comptā diligentiā perpolibo, Apul. met. 6, 28: carina citro limpido perpolita, Apul. met. 11, 16: vom Tünchen der Wände, abputzen, abtünchen, trichilinium (= triclinium) opere tectorio perpolit, Corp. inscr. Lat. 6, 10332: locus nuper calce arenāque perpolitus, Vell. 2, 22, 4. – II) bilbl., ausfeilen, vervollkommnen, verfeinern, einer Sache die gehörige oder äußere Feile (Feinheit u. Glätte) geben, illud opus non perp., sed dolare (aus dem Rohen herausarbeiten), Cic.: illam superiorem partem perp. atque conficere, Cic.: quantum est reliquum id perpolire et absolvere, Cic.: omnes partes orationis aequabiliter perpolitas facere, Cornif. rhet. – dah. perpolītus, a, um, gehörig gefeilt, verfeinert, fein ausgebildet, homo perfectus in dicendo et perpolitus, Cic.: cum superiores alii fuissent in disputationibus perpoliti, Cic.: non philosophiā solum, sed etiam litteris perpolitus, Cic.: haec vita perpolita humanitate, unsere heutige (feine) Zivilisation, Cic.: sapientibus sententiis gravibusque verbis ornata oratio et perpolita, Cic. / Ungew. Fut. perpolibo, Apul. met. 6, 28. – Perf. perpolit (= perpoliit od. perpolivit), Corp. inscr. Lat. 6, 10332 (s. oben).

    lateinisch-deutsches > perpolio

  • 4 perpolio

    per-polio, īvī, ītum, īre, I) gehörig polieren, abglätten, abputzen, aurum cursu ipso attrituque perpolitum, Plin. 33, 66: caudae setas horridas comptā diligentiā perpolibo, Apul. met. 6, 28: carina citro limpido perpolita, Apul. met. 11, 16: vom Tünchen der Wände, abputzen, abtünchen, trichilinium (= triclinium) opere tectorio perpolit, Corp. inscr. Lat. 6, 10332: locus nuper calce arenāque perpolitus, Vell. 2, 22, 4. – II) bilbl., ausfeilen, vervollkommnen, verfeinern, einer Sache die gehörige oder äußere Feile (Feinheit u. Glätte) geben, illud opus non perp., sed dolare (aus dem Rohen herausarbeiten), Cic.: illam superiorem partem perp. atque conficere, Cic.: quantum est reliquum id perpolire et absolvere, Cic.: omnes partes orationis aequabiliter perpolitas facere, Cornif. rhet. – dah. perpolītus, a, um, gehörig gefeilt, verfeinert, fein ausgebildet, homo perfectus in dicendo et perpolitus, Cic.: cum superiores alii fuissent in disputationibus perpoliti, Cic.: non philosophiā solum, sed etiam litteris perpolitus, Cic.: haec vita perpolita humanitate, unsere heutige (feine) Zivilisation, Cic.: sapientibus sententiis gravibusque verbis ornata oratio et perpolita, Cic. Ungew. Fut. perpolibo, Apul. met. 6, 28. – Perf. perpolit (= perpoliit od. perpolivit), Corp. inscr. Lat. 6, 10332 (s. oben).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > perpolio

  • 5 perpolio

    perpolire, perpolivi, perpolitus V
    polish thoroughly; put the finishing touches to

    Latin-English dictionary > perpolio

  • 6 perpolio

    per-pŏlĭo, īvi, ītum ( fut. perpolibo, App. M. 6, 28), 4, v. a., to polish well.
    I.
    Lit.:

    loco calce arenāque perpolito,

    Vell. 2, 22, 3:

    aurum tritu perpolitum,

    Plin. 33, 4, 21, § 66:

    caudae setas horridas comptā diligentiā perpolibo,

    App. M. 6, 28, p. 185; cf. Vell. 2, 22, 4.—
    II.
    Trop., to polish, perfect, finish, put the finishing hand to (class.):

    opus,

    Cic. de Or. 2, 13, 54:

    perpolire et absolvere aliquid,

    id. Univ. 13:

    perpolire atque conficere,

    id. de Or. 2, 28, 121:

    perpoliendi labor,

    id. Balb. 7, 17:

    ea, quae habes instituta, perpolies,

    id. Fam. 5, 12, 10.— Hence, perpŏlītus, a, um, P. a., thoroughly polished or refined:

    homines perfecti in dicendo et perpoliti,

    Cic. de Or. 1, 13, 58:

    qui non sit omnibus iis artibus perpolitus,

    id. ib. 1, 16, 72; so,

    litteris perpolitus,

    id. Pis. 29, 70:

    vita perpolita humanitate (opp. immanis),

    id. Sest. 42, 92:

    oratio,

    id. de Or. 1, 8, 31:

    explicatio,

    id. ib. 2, 27, 120.—Hence, adv.: perpŏlītē, in a very polished manner; in sup.:

    perfecte et perpolitissime absolutae,

    Auct. Her. 4, 32, 44.

    Lewis & Short latin dictionary > perpolio

  • 7 perpolitus

    perpolitus, a, um part. passé de perpolio. [st2]1 [-] entièrement poli. [st2]2 [-] très cultivé, très orné. [st2]3 [-] accompli, parfait.
    * * *
    perpolitus, a, um part. passé de perpolio. [st2]1 [-] entièrement poli. [st2]2 [-] très cultivé, très orné. [st2]3 [-] accompli, parfait.
    * * *
        Perpolitus literis. Cic. Orné de grand scavoir et congnoissance de beaucoup de lettres.
    \
        Perfecti in dicendo et perpoliti homines. Cic. Accomplis.
    \
        Perpolitum tritu aurum. Plin. Fort poli et reluisant.

    Dictionarium latinogallicum > perpolitus

  • 8 perpolitio

    perpolītio, ōnis f. [ perpolio ]
    отделка (sermonis rhH.)

    Латинско-русский словарь > perpolitio

  • 9 perpolite

    perpolītē, Adv. (perpolitus, Partiz. v. perpolio), gehörig gefeilt, ut (continuationes) perfecte et perpolitissime possint esse absolutae, um ihnen ihre vollendete Feile zu geben, Cornif. rhet. 4, 44.

    lateinisch-deutsches > perpolite

  • 10 perpolitio

    perpolītio, ōnis, f. (perpolio), das Ausfeilen, sermonis, Cornif. rhet. 4, 18.

    lateinisch-deutsches > perpolitio

  • 11 perpolite

    perpolītē, Adv. (perpolitus, Partiz. v. perpolio), gehörig gefeilt, ut (continuationes) perfecte et perpolitissime possint esse absolutae, um ihnen ihre vollendete Feile zu geben, Cornif. rhet. 4, 44.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > perpolite

  • 12 perpolitio

    perpolītio, ōnis, f. (perpolio), das Ausfeilen, sermonis, Cornif. rhet. 4, 18.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > perpolitio

  • 13 perpolitus

    perpolītus, a, um, s. perpolio.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > perpolitus

  • 14 perpolītus

        perpolītus adj.    [P. of perpolio], thoroughly polished, refined: explicatio: omnibus iis artibus: vita humanitate.

    Latin-English dictionary > perpolītus

  • 15 perpolitio

    perpŏlītĭo, ōnis, f. [perpolio], a thorough polishing, elaborating, Auct. Her. 4, 13, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > perpolitio

  • 16 perpolitus

    perpŏlītus, a, um, Part. and P. a., from perpolio.

    Lewis & Short latin dictionary > perpolitus

  • 17 POLISH

    [N]
    LIMA (-AE) (F)
    [V]
    POLIO (-IRE -IVI -ITUM)
    EXPOLIO (-IRE -IVI -ITUM)
    PERPOLIO (-IRE -IVI -ITUM)
    LIMO (-ARE)
    LEVO (-ARE -AVI -ATUM)
    LAEVO (-ARE -AVI -ATUM)
    PERFRICO (-ARE -CUI -CATUM)
    EXCOLO (-ERE -COLUI -CULTUM)
    ERUDIO (-IRE -IVI -ITUM)

    English-Latin dictionary > POLISH

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»