-
1 perhibeō
perhibeō uī, itus, ēre [pro+habeo], to bring forward, adduce: alquem suo nomine.— To say, assert: ut Grai perhibent, V.: fratres, qui nuntii fuisse perhibentur.— To call, name: vatem hunc optimum: tellus, quae perhibetur amara, V.: nec minus est Agesilaus ille perhibendus, to be cited.* * *perhibere, perhibui, perhibitus Vpresent, give, bestow; regard, hold; name -
2 perhibeo
pĕr-hĭbĕo, ui, ĭtum, 2, v. a. [habeo], to hold out, extend, present, produce, bestow, grant, give, afford; to attribute, ascribe, assign, etc.I.In gen. (mostly ante-class. and post-Aug.; cf.: edo, exhibeo): operam rei publicae fortem atque strenuam, Cato ap. Gell. 3, 7, 19:II.magnanimitatis exemplum,
Plin. 7, 25, 26, § 93:testimonium,
to bear witness, Varr. R. R. 2, 5, 1; Col. 3, 9; Plin. 7, 30, 31, § 112; 7, 38, 39, § 127:ut testimonium perhiberet de lumine,
Vulg. Joan. 1, 8; Aug. Civ. Dei, 10, 2 fin.; Vulg. Rom. 10, 2 et saep.:in causā universorum creditorum, qui sine eo, quem Caecilius suo nomine perhiberet, facile causam communem sustinerent,
to bring forward, furnish, Cic. Att. 1, 1, 4:magnam auctoritatem huic animali perhibet Nigidius,
attributes, Plin. 29, 6, 39, § 138:alicui rei palmam,
to give the preference, id. 31, 7, 39, § 80:cui (Vettonicae) tanta vis perhibetur, ut, etc.,
id. 25, 8, 55, § 101; 18, 11, 26, § 104:ut rebus praecipuis honos in primis perhibeatur,
id. 29, 1, 9, § 29.—In partic., to say, assert any thing; to call, name any thing (mostly poet.; in Cic. very rare, perh. only three times; cf. Madv. Opusc. Acad. p. 200, and ad Cic. Fin. p. 163): vento quem perhibent Graium genus aëra linguā, Enn. ap. Prob. ad Verg. E. 6, 31 (Ann. v. 149 Vahl.); cf.: id quod nostri caelum memorant, Grai perhibent aethera, Pac. ap. Varr. L. L. 5, § 17 Müll. (Trag. Rel. p. 71 Rib.): est locus Hesperiam quam mortales perhibebant, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 23 Vahl.): omnes corde patrem perhibent, id. ap. Don. ad Ter. Phorm. 5, 8, 39 (id. v. 460 ib.): Jove propagatus est, ut perhibent, Tantalus, Poët. ap. Quint. 9, 3, 57; so,ut perhibent viri,
Plaut. Cist. 1, 1, 68; and:Electrā, ut Graii perhibent, Atlantide cretus,
Verg. A. 8, 135: bene qui coniciet, vatem hunc perhibebo optimum, Cic. poët. Div. 2, 5, 12.—With acc. and inf.: fortunam insanam esse perhibent philosophi, Pac. ap. Auct. Her. 2, 22, 36 (Trag. Rel. p. 104 Rib.).—In pass.: sophiam sapientia quae perhibetur, Enn. ap. Fest. p. 325 Müll. (Ann. v. 227 Vahl.): sane ego me nolo fortem perhiberi virum, Plaut. Fragm. ap. Gell. 7, 7, 3:quis me inprobior perhibeatur esse,
id. Trin. 3, 2, 66:montes, qui esse aurei perhibentur,
are said to be, id. Stich. 1, 1, 25:Tyndaridae fratres, qui nuntii fuisse perhibentur,
Cic. Tusc. 1, 12, 28:his (Romulus) dicitur... perhibetur ceteris praestitisse,
id. Rep. 2, 2, 4:nec minus est Spartiates Agesilaus ille perhibendus,
to be named, cited, id. Fam. 5, 12, 7. -
3 for
for, fātus, 1, v. defect. (the forms in use are fatur, fantur, fabor, fabitur; part. perf. fatus; perf. fatus sum or eram; imper. fare, poet.; inf. fari; and parag. farier, Verg. A. 11, 242; gerund. fandi, fando; sup. fatu; part. praes. fans, fantis, fantem; for praes. faris, v. Diom. p. 375;I.fantur,
Varr. L. L. 6, 7, § 52; Paul. Diac. p. 88, 11; imperf. subj. farer, August. Conf. 1, 8), n. and a. [Sanscr. bhā-mi, appear; bhās, shine; bhāsh, speak; Gr. pha-, phainô, and phêmi; Lat. fama, fas, fax, facies, favilla, etc.; cf.: facetus, focus, v. Curt. Gr. Etym. p. 297 sq.; Corss. Ausspr. 1, 420 sqq.], to speak, say (mostly poet.; cf.:quaedam vetera etiam necessario interim sumuntur, ut fari,
Quint. 8, 3, 27; syn.: loquor, dico, perhibeo; inquam. aio).In gen.A.Neutr.: fatur is, qui primum homo significabilem ore mittit vocem. Ab eo ante quam id faciant, pueri dicuntur infantes;B.cum id faciant, jam fari,
Varr. L. L. 6, § 52 Müll.; cf.:filius Croesi, cum jam per aetatem fari posset, infans erat,
Gell. 5, 9, 1:non enim eram infans, qui non farer,
Aug. Conf. 1, 8:nescios fari pueros,
Hor. C. 4, 6, 18:cum primum fari coepisset,
Suet. Aug. 94:tum ad eos is deus, qui omnia genuit, fatur: haec vos, etc.,
Cic. Univ. 11; Val. Fl. 3, 616:Venulus dicto parens ita farier infit,
Verg. A. 11, 242:praetor qui tum fatus est, si, etc.,
Varr. L. L. 6, § 30 Müll.:sic fatus validis ingentem viribus hastam contorsit,
Verg. A. 2, 50:meum ingenium fans atque infans tu nondum edidicisti,
Plaut. Pers. 2, 1, 7:coram data copia fandi,
Verg. A. 1, 520: fandi doctissima Cymodocea, id. ib. 10, 225:quae mollissima fandi Tempora,
id. ib. 4, 293:quid fando tua tela manusque Demoror?
Stat. Th. 1, 655:his fando si nuntius exstitit oris,
Val. Fl. 4, 170.—Fando, for famā, rumore, report, hearsay:neque fando umquam accepit quisquam, etc.,
by report, by hearsay, Plaut. Am. 2, 1, 41; cf.:ne fando quidem auditum est, crocodilum aut ibim violatum ab Aegyptio,
Cic. N. D. 1, 29, 82; Verg. A. 2, 81; Ov. M. 15, 497, Sil. 10, 484:haud mollia fatu,
Verg. A. 12, 25:lapis fatu dignissimus,
Sol. 3: famino, dicito, Paul. ex Fest. p. 87, 10 (cf. praefor and fruor init.).—Act.(α).With acc.:(β).(animus) dementit deliraque fatur,
Lucr. 3, 464:qui sapere et fari possit, quae sentiat,
Hor. Ep. 1, 4, 9: fabitur hoc aliquis, Cic. Poët. ap. Gell. 15, 6, 3:vix ea fatus eram,
Verg. A. 2, 323:dehinc talia fatur,
id. ib. 1, 256:cui talia fanti,
id. ib. 6, 46; cf.:haec fantem,
Prop. 3, 7 (4, 6), 65:quis talia fando temperet a lacrimis?
Verg. A. 2, 6.—With interrog. clauses:II.fare age, quid venias,
Verg. A. 6, 389; cf.:sed te qui vivum casus, age fare vicissim Attulerint,
id. ib. 6, 531:fare, an patriam spes ulla videndi,
Val. Fl. 5, 552.—In partic.A.To utter in prophecy, to foretell, predict: Venus quem fata docet fari, divinum pectus habere, Enn. ap. Prob. Verg. E. 6, 31 (Ann. v. 19 ed. Vahl.); cf.: fatis fandis, id. ap. Cic. Div. 1, 31, 66 (Trag. v. 80 ib.):B.fabor enim, quando haec te cura remordet, Longius et volvens fatorum arcana movebo,
Verg. A. 1, 261. Cf. also in the foll.—To sing in verse, to celebrate:► In pass.Tarpeium nemus et Tarpeiae turpe sepulcrum Fabor,
Prop. 4 (5), 4, 2.signif.: Fasti dies sunt, in quibus jus fatur, Suet. ap. Prisc. p. 793 P.— Hence, fandus, a, um, P. a., that may be spoken or uttered, right (opp. to nefandus, wrong):omnia fanda, nefanda malo permixta furore,
Cat. 64, 406:respersae fando nefandoque sanguine arae, i. e. with blood both of sacrifice and of murder,
Liv. 10, 41, 3; cf.:at sperate deos memores fandi atque nefandi,
Verg. A. 1, 543:non fanda timemus,
Luc. 1, 634:inexpleto non fanda piacula busto,
id. 2, 176. -
4 perhibitus
pĕrhĭbĭtus, a, um, Part., from perhibeo.
Перевод: с латинского на английский
с английского на латинский- С английского на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский
- Французский