-
1 perfectivo
adj1) совершенствующий, улучшающий2) лингв. перфективный -
2 perfectivo
adj1) совершенствующий, улучшающий2) лингв. перфективный -
3 perfectivo
( femenino perfectiva) adjetivo -
4 perfectivo
• perfective -
5 perfectivo
• jaz. dokonavý (o slovesech)• jaz. perfektivní (o slovesech) -
6 perfectivo,
a adj 1) усъвършенстващ; 2) грам. означаващ свършено действие, свършен вид на глагола ( за глаголно време). -
7 perfectivo
adj.perfective. -
8 perfectivo
perfectiu -
9 aspecto perfectivo
сущ.общ. совершенный вид -
10 aspecto perfectivo
• jaz. vid dokonavý -
11 вид
I м.1) ( внешность) aspecto m, aire m, traza f, apariencia fва́жный вид — aspecto importanteвне́шний вид — aspecto exterior, exterior mс незави́симым ви́дом — con aire independienteприня́ть вид... — tomar el aspecto (el aire)...у него́ жа́лкий вид — tiene un aspecto lamentableсу́дя по ви́ду — a juzgar por las trazas (por las apariencias)ему́ на вид 20 лет — representa 20 añosс ви́ду — en apariencia (al parecer)2) ( состояние) estado m; cariz m ( оборот дела)в хоро́шем ви́де — en buen estadoв испра́вленном ви́де — corregido; arreglado, reparado ( починенный)в пья́ном ви́де — en estado de embriaguez3) (пейзаж, перспектива) vista f; paisaje mвид из окна́ — vista desde la ventanaвид на́ море — vista al marвид спе́реди — vista de frenteви́ды Кавка́за — vistas del Cáucasoо́бщий вид — aspecto general4) ( поле зрения) vista fскры́ться и́з виду — desaparecer (непр.) viпотеря́ть и́з виду — perder de vistaна виду́ — a la vistaбыть на виду́ — estar a la vistaпри ви́де (+ род. п.) — a la vista (de)ви́ды на бу́дущее — perspectivas (para) el futuroиме́ть ви́ды (на + вин. п.) — poner la mira (en)••вид на жи́тельство — permiso de residenciaпод ви́дом (+ род. п.) — con (bajo) pretexto (de); a guisa (de) a título (de) ( в качестве)ни под каки́м ви́дом — de ninguna manera, bajo ningún pretextoв ви́де ( кого-чего) — a modo de..., a guisa de..., a título de..., en concepto de...в ви́де о́черка — como modalidad de ensayoв ви́де исключе́ния — como excepciónв ви́де о́пыта — como experimento, en calidad de experimentoде́лать вид — poner cara (de); fingir vt, aparentar vtне показа́ть ви́ду — no dejar ver nada, no dar a entenderиме́ть в виду́ (+ вин. п.) — tener en cuenta; pensar vt (en)поста́вить на вид ( кому-либо) — hacer una amonestación (a)упуска́ть из ви́ду — dejar en el tinteroон вида́л ви́ды — es un hombre de mucho mundo, es un toro corridoII м.1) (разновидность, тип) variedad f2) биол. especie f, variedad f3) грам. aspecto mсоверше́нный, несоверше́нный вид — aspecto perfectivo, imperfectivo -
12 совершенный
I прил.1) ( превосходный) perfecto, acabado; intachable ( безукоризненный)э́то соверше́нная пра́вда — es la pura verdadсоверше́нное разоре́ние — ruina completaсоверше́нный дура́к — tonto rematado (de remate)••с соверше́нным почте́нием — con todo respetoII прил. грам.соверше́нный вид — aspecto perfectivoпроше́дшее соверше́нное (вре́мя) — pretérito perfecto
См. также в других словарях:
perfectivo — perfectivo, va adjetivo 1. Área: gramática [Verbo, aspecto, tiempo verbal] que indica que la acción acaba cuando se realiza: Morir es un verbo perfectivo … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
perfectivo — |èct| adj. Que perfaz, que mostra perfeição … Dicionário da Língua Portuguesa
perfectivo — perfectivo, va (Del lat. perfectīvus). 1. adj. Que da o puede dar perfección. 2. Gram. Dicho de una forma gramatical: Cuyo valor aspectual indica acción acabada … Diccionario de la lengua española
perfectivo — ► adjetivo 1 Que da o puede dar perfección. ► adjetivo/ sustantivo masculino 2 GRAMÁTICA Se aplica a los tiempos verbales que indican acciones acabadas: ■ el pretérito indefinido es perfectivo. * * * perfectivo, a (del lat. «perfectīvus») 1 adj.… … Enciclopedia Universal
perfectivo — {{#}}{{LM P29882}}{{〓}} {{[}}perfectivo{{]}}, {{[}}perfectiva{{]}} ‹per·fec·ti·vo, va› {{《}}▍ adj.{{》}} {{♂}}En lingüística,{{♀}} que expresa una acción acabada: • El pretérito perfecto es un tiempo perfectivo.{{○}} {{★}}{{\}}ETIMOLOGÍA:{{/}} Del … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
Idioma noruego — Noruego Norsk Hablado en Noruega y minorías en Estados Unidos Región Noruega: Este, Norte (bokmål) Oeste (nynorsk) Hablantes … Wikipedia Español
Gramática del chino mandarín — La gramática del chino mandarín es muy similar al de los otros dialectos chinos. A pesar de que los dialectos son en algunos casos tan diferentes que son ininteligibles entre sí,[nota 1] las diferencias se encuentran fundamentalmente en el… … Wikipedia Español
Gramática del ruso — La gramática rusa comprende: Una morfología altamente sintética Una sintaxis para el lenguaje literario que es la fusión de tres elementos: La herencia del eslavo eclesiástico El estilo europeo occidental Una base vernácula La lengua rusa ha… … Wikipedia Español
Idioma polaco — Język Polski Hablado en Polonia Hablantes • Nativos: • Otros: 50 millones • nativos • otros Puesto 24º (Ethnologue, 1996) … Wikipedia Español
HUIR — (Del lat. fugere.) ► verbo intransitivo/ pronominal 1 Irse una persona o un animal de un lugar precipitadamente: ■ el ladrón huyó de la cárcel. REG. PREPOSICIONAL + de SINÓNIMO fugarse escapar ANTÓNIMO permanecer ► verbo intransitivo/ transitivo… … Enciclopedia Universal
huir — (Del lat. fugere.) ► verbo intransitivo/ pronominal 1 Irse una persona o un animal de un lugar precipitadamente: ■ el ladrón huyó de la cárcel. REG. PREPOSICIONAL + de SINÓNIMO fugarse escapar ANTÓNIMO permanecer ► verbo intransitivo/ transitivo… … Enciclopedia Universal