-
1 uro
ūro, ūssī, ūstum, ere ( statt *euso, vgl. altind. óšati, brennt, ušţa-ḥ, gebrannt = lat. ustus, griech. εὕω, ich senge, Aor. εύσαι), brennen, verbrennen, I) eig. u. übtr.: A) eig.: 1) im allg.: calidum hoc est: etsi procul est urit male, Plaut.: uri calore, Cic.: uri se patiuntur Indi, lassen sich von der Sonnenhitze brennen, Cic.: (sacer ignis) urit, corpore serpens, quamcumque arripuit partem, Lucr.: calx urit, hitzt (als Arznei genommen), Plin. – zona usta, die heiße Zone, Macr. – Partic. subst., a) ūsta, ae, f., der gebrannte Ocker, Vitr. 7, 11, 2. – b) ūstī, ōrum, m., Gebrannte, Verbrannte, durch Feuer usw. Verwundete, Plin.: a sole usti, Plin. – 2) insbes.: a) als mediz. t.t., brennen = mit Feuer behandeln, nos et urimur et secamur, Salv.: in corpore si quid eiusmodi est, quod reliquo corpori noceat, id uri secarique patimur, Cic.: si uri non potest vulnus, Cels.: quotios quid ustum est, Cels. – b) als t.t. der Malerei, α) enkaustisch malen, tabulam coloribus, Ov. fast. 3, 831. – β) enkaustisch auftragen, einbrennen, picta coloribus ustis puppis, Ov. fast. 4, 275. – c) verbrennen, brennend verzehren, verheeren, α) übh.: hominem mortuum, Cic.: agros, Liv.: urbes hostium, Tac.: naves, Hor.: terram urere, vicos exscindere, Curt.: ignis urit domos, Hor.: arbos uritur, Ov.: ut summum periculum esset, ne Appio suae aedes urerentur (in Brand geraten möchten), Cic.: sexus infirmus uri se perpetitur, Lact. (vgl. Bünem. Lact. 5, 13, 14): absol., urendo populandoque gesserunt beela, durch Sengen u. Brennen, Liv. 7, 22, 4. – β) als Feuerungs- od. Leuchtmaterial brennen, verbrennen, picem et ceras et cetera alimenta flammae, Ov.: odoratam nocturna in lumina cedrum, Verg.: in usum nocturni luminis uri (von den Christen), Tac.
B) übtr.: 1) austrocknen, ausdörren, versengen, brennen, brennend schmerzen, (cicer) urit solum, Plin.: urit lini seges campum, Verg.: fimum suillum urit vineas, Plin.: terras, solum, Ov.: sitis urit herbas, Ov.: sitis guttur od. fauces urit, Ov.: nec febribus uror anhelis, Ov.: dysenteria si urit, Plin. – 2) durch allzustarke Reibung brennen, reiben, abreiben, wund machen, ea (terebra) excavat, non urit, Colum.: calceus... si minor, uret, Hor.: si te forte meae gravis uret sarcina chartae, Hor.: lorica urit lacertos, Prop.: cum aculeus sagittae aut glandis abditae introrsus tenui vulnere in speciem urit, Liv. – 3) v. Kälte, Frost usw., versengen, verletzen, iis, quae frigus usserit, remedio sunt, Frostschäden, Plin.: ustus ab assiduo frigore Pontus, Ov.: nec nova per g lidas herba sit usta nives, Ov.: Scythae continuis frigoribus uruntur, haben zu leiden vom usw., Iustin.
II) bildl.: A) entzünden, entflammen, a) im üblen Sinne, v. einer Leidenschaft oder einer die Leidenschaft erregenden Person oder Sache, entflammen, martern, verzehren, Paffiv uri = entbrannt sein, brennen, glühen, verzehrt werden, amor urit me, Verg.: Daphnis me malus urit, Verg.: uritur infelix Dido, Verg.: quid in hospite ureris? bist du entbrannt für den G., Ov.: urit me Glycerae nitor, urit prava protervitas, Hor.: uror, seu tibi etc., Hor.: omnia haec mala, quibus uror torreor vexor, Arnob.: meum iecur urere bilis, Hor.: urit enim fulgore suo, erfüllt mit Neid, Hor.: quod urit invidiam, den Neid zur Marter macht, Liv. – uro hominem, ich ärgere ihn, Ter.; vgl. id nunc his cerebrum uritur, me esse etc., das ärgert sie, daß ich usw., Plaut. – b) im guten Sinne, zur Nachahmung entflammen, alqm avorum laudibus, Val. Flacc. 1, 446.
B) beunruhigen, drücken, beschweren, belästigen, belästigend heimsuchen, eos bellum Romanum urebat, Liv.: quo (bello) Italia urebatur, Liv.: Aetolos dies noctesque assiduo labore urente, Liv.: populum gravis urebat infesto mari annona, Vell.: pestilentia urens simul urbem atque agrs, Liv.: quidam in quaslibet aures quidquid illos urit (was sie drückt) exonerant, Sen.
-
2 uro
ūro, ūssī, ūstum, ere ( statt *euso, vgl. altind. уšati, brennt, ušţa-ḥ, gebrannt = lat. ustus, griech. ε ω, ich senge, Aor. εύσαι), brennen, verbrennen, I) eig. u. übtr.: A) eig.: 1) im allg.: calidum hoc est: etsi procul est urit male, Plaut.: uri calore, Cic.: uri se patiuntur Indi, lassen sich von der Sonnenhitze brennen, Cic.: (sacer ignis) urit, corpore serpens, quamcumque arripuit partem, Lucr.: calx urit, hitzt (als Arznei genommen), Plin. – zona usta, die heiße Zone, Macr. – Partic. subst., a) ūsta, ae, f., der gebrannte Ocker, Vitr. 7, 11, 2. – b) ūstī, ōrum, m., Gebrannte, Verbrannte, durch Feuer usw. Verwundete, Plin.: a sole usti, Plin. – 2) insbes.: a) als mediz. t.t., brennen = mit Feuer behandeln, nos et urimur et secamur, Salv.: in corpore si quid eiusmodi est, quod reliquo corpori noceat, id uri secarique patimur, Cic.: si uri non potest vulnus, Cels.: quotios quid ustum est, Cels. – b) als t.t. der Malerei, α) enkaustisch malen, tabulam coloribus, Ov. fast. 3, 831. – β) enkaustisch auftragen, einbrennen, picta coloribus ustis puppis, Ov. fast. 4, 275. – c) verbrennen, brennend verzehren, verheeren, α) übh.: hominem mortuum, Cic.: agros, Liv.: urbes hostium, Tac.: naves, Hor.: terram urere, vicos exscindere, Curt.: ignis urit domos, Hor.: arbos uritur, Ov.: ut summum periculum esset, ne Appio suae aedes urerentur (in Brand geraten möchten),————Cic.: sexus infirmus uri se perpetitur, Lact. (vgl. Bünem. Lact. 5, 13, 14): absol., urendo populandoque gesserunt beela, durch Sengen u. Brennen, Liv. 7, 22, 4. – β) als Feuerungs- od. Leuchtmaterial brennen, verbrennen, picem et ceras et cetera alimenta flammae, Ov.: odoratam nocturna in lumina cedrum, Verg.: in usum nocturni luminis uri (von den Christen), Tac.B) übtr.: 1) austrocknen, ausdörren, versengen, brennen, brennend schmerzen, (cicer) urit solum, Plin.: urit lini seges campum, Verg.: fimum suillum urit vineas, Plin.: terras, solum, Ov.: sitis urit herbas, Ov.: sitis guttur od. fauces urit, Ov.: nec febribus uror anhelis, Ov.: dysenteria si urit, Plin. – 2) durch allzustarke Reibung brennen, reiben, abreiben, wund machen, ea (terebra) excavat, non urit, Colum.: calceus... si minor, uret, Hor.: si te forte meae gravis uret sarcina chartae, Hor.: lorica urit lacertos, Prop.: cum aculeus sagittae aut glandis abditae introrsus tenui vulnere in speciem urit, Liv. – 3) v. Kälte, Frost usw., versengen, verletzen, iis, quae frigus usserit, remedio sunt, Frostschäden, Plin.: ustus ab assiduo frigore Pontus, Ov.: nec nova per g lidas herba sit usta nives, Ov.: Scythae continuis frigoribus uruntur, haben zu leiden vom usw., Iustin.II) bildl.: A) entzünden, entflammen, a) im üblen Sinne, v. einer Leidenschaft oder einer die Leiden-————schaft erregenden Person oder Sache, entflammen, martern, verzehren, Paffiv uri = entbrannt sein, brennen, glühen, verzehrt werden, amor urit me, Verg.: Daphnis me malus urit, Verg.: uritur infelix Dido, Verg.: quid in hospite ureris? bist du entbrannt für den G., Ov.: urit me Glycerae nitor, urit prava protervitas, Hor.: uror, seu tibi etc., Hor.: omnia haec mala, quibus uror torreor vexor, Arnob.: meum iecur urere bilis, Hor.: urit enim fulgore suo, erfüllt mit Neid, Hor.: quod urit invidiam, den Neid zur Marter macht, Liv. – uro hominem, ich ärgere ihn, Ter.; vgl. id nunc his cerebrum uritur, me esse etc., das ärgert sie, daß ich usw., Plaut. – b) im guten Sinne, zur Nachahmung entflammen, alqm avorum laudibus, Val. Flacc. 1, 446.B) beunruhigen, drücken, beschweren, belästigen, belästigend heimsuchen, eos bellum Romanum urebat, Liv.: quo (bello) Italia urebatur, Liv.: Aetolos dies noctesque assiduo labore urente, Liv.: populum gravis urebat infesto mari annona, Vell.: pestilentia urens simul urbem atque agrs, Liv.: quidam in quaslibet aures quidquid illos urit (was sie drückt) exonerant, Sen. -
3 peruro
per-ūro, ūssī, ūstum, ere, I) durch und durch brennen; dah. verbrennen, alqm igni, Sen.: vas, Plin.: agros, sengen und brennen, Liv.: perusta ossa, verbrannte, Ov.: zona perusta, heiße Z., Lucan.: hic (lapis) mille perustus ignibus, Auct. Aetnae 422. – II) durchweg brennen, Hitze verursachen, entzünden, A) eig. u. bildl.: 1) eig., entbrennen, erhitzen, brennend quälen, perustus ardentissimā febre, Plin. ep. 7, 1, 4: sitis praecipue fatigatos et saucios perurebat, Curt. 4, 16 (61), 12. – 2) bildl.: a) von der Liebe u. anderen Leidenschaften: perurimur aestu (amoris), Ov.: pectus perustum curis, Mart.: perustus inani gloriā, der vor Begierde nach eitler Ehre brennt, Cic. – b) erhitzen, entbrennen = zornig machen, aufbringen, Catull. u. Sen. – B) übtr.: 1) erhitzen, entzünden = wund reiben, colla perusta, wund, Ov.: peruste funibus latus, Hor. – 2) brennen, versehren, v. der Kälte, Cato u. Colum.: terra perusta gelu, Ov.
-
4 peruro
per-ūro, ūssī, ūstum, ere, I) durch und durch brennen; dah. verbrennen, alqm igni, Sen.: vas, Plin.: agros, sengen und brennen, Liv.: perusta ossa, verbrannte, Ov.: zona perusta, heiße Z., Lucan.: hic (lapis) mille perustus ignibus, Auct. Aetnae 422. – II) durchweg brennen, Hitze verursachen, entzünden, A) eig. u. bildl.: 1) eig., entbrennen, erhitzen, brennend quälen, perustus ardentissimā febre, Plin. ep. 7, 1, 4: sitis praecipue fatigatos et saucios perurebat, Curt. 4, 16 (61), 12. – 2) bildl.: a) von der Liebe u. anderen Leidenschaften: perurimur aestu (amoris), Ov.: pectus perustum curis, Mart.: perustus inani gloriā, der vor Begierde nach eitler Ehre brennt, Cic. – b) erhitzen, entbrennen = zornig machen, aufbringen, Catull. u. Sen. – B) übtr.: 1) erhitzen, entzünden = wund reiben, colla perusta, wund, Ov.: peruste funibus latus, Hor. – 2) brennen, versehren, v. der Kälte, Cato u. Colum.: terra perusta gelu, Ov. -
5 по
I предлог с дат. падежом1) с глаголами движения (идти, ехать и др.) - по дороге, по поверхности auf D; по какому л. пути (дороге, тропинке, шоссе и др.) тж. → A без предлога; при указании направления в знач. вдоль чего л. entláng → A (стоит после существ.; когда пересекают открытое пространство über A; в знач. через, обыкн. когда по сторонам есть ограничения (деревья, здания и др.) durch A); о движении в огранич. пространстве, помещении in DПо реке́ плыл теплохо́д. — Auf dem Fluss fuhr ein Mótorschiff.
По э́той доро́ге тру́дно е́хать — ( плохая дорога). Auf díesem Weg lässt es sich schwer fáhren.
Мы е́хали по э́той доро́ге. — Wir sind díesen Weg [díesen Weg entláng, auf díesem Weg] gefáhren.
Мы шли по по́лю, по пло́щади, по мосту́. — Wir gíngen übers Feld, über den Platz, über die Brücke.
Они шли по ле́су, по коридо́ру. — Sie gíngen durch den Wald, durch den Kórridor.
Мы шли по Пу́шкинской у́лице. — Wir gíngen durch die Púschkin Stráße. / Wir gíngen die Púschkin Stráße entláng.
Мы броди́ли по го́роду. — Wir búmmelten durch die Stadt.
Он путеше́ствовал по э́той стране́, по всей Герма́нии. — Er ist durch díeses Land, durch ganz Déutschland geréist.
Де́ти бе́гали по за́лу, по са́ду. — Die Kínder líefen im Sáal, im Gárten umhér.
2) о прикосновении к какой л. поверхности - к какому л. месту, точке поверхности auf A, о движении по всей поверхности über AОн похло́пал меня́ по плечу́. — Er schlug mir auf die Schúlter.
Слёзы кати́лись у неё по щека́м. — Die Tränen líefen ihr über die Wángen.
Она́ провела́ руко́й по лбу. — Sie strich sich mit der Hand über die Stirn.
3) при указании времени в сочетаниях типа: по вечерам, по средам переводится нареч., образованными от названия дня, времени суток с суффиксом s; тж. an Dпо утра́м — mórgens [am Mórgen]
по сре́дам — míttwochs [am Míttwoch]
по пра́здничным дням — an Féiertagen [féiertags]
У нас неме́цкий по понеде́льникам и пя́тницам. — Wir háben móntags und fréitags [am Móntag und am Fréitag] Deutsch.
По вечера́м он обы́чно до́ма. — Ábends ist er gewöhnlich zu Háuse.
Э́тот по́езд хо́дит то́лько по рабо́чим дням. — Díeser Zug verkéhrt nur an Wérktagen [wérktags].
4) по какому л. предмету, специальности in D; о предназначении для какой л. сферы деятельности für Aэкза́мены по неме́цкому языку́, по фи́зике — Prüfungen in Deutsch [Déutschprüfungen], in Physík [Physíkprüfungen]
чемпио́н ми́ра по пла́ванию — Wéltmeister im Schwímmen
специали́ст по животново́дству — Fáchmann für Víehzucht
По неме́цкому языку́ он у́чится хорошо́. — In Deutsch ist er gut.
5) по моде, по закону, по моему мнению и др. nach D; по желанию, по просьбе, по совету и др. auf A (часто после существ. употр. hin)одева́ться по после́дней мо́де — sich nach der néuesten Móde kléiden
рабо́тать по пла́ну — nach (éinem) Plan árbeiten
по инициати́ве коллекти́ва заво́да — auf Initiatíve der Betríebsbelegschaft
по жела́нию (про́сьбе) роди́телей — auf Wunsch der Éltern (hin)
конце́рт по зая́вкам — das Wúnschkonzert
Я э́то сде́лал по его́ сове́ту. — Ich hábe das auf séinen Rat hin getán.
Мы е́дем в ФРГ по приглаше́нию друзе́й. — Wir fáhren in die BRD auf Éinladung únserer Fréunde.
6) вследствие aus DОн э́то сде́лал по оши́бке, по рассе́янности. — Er hat das aus Verséhen, aus Zerstréutheit getán.
По э́той причи́не он не смог прийти́. — Aus díesem Grund kónnte er nicht kómmen.
Он отсу́тствовал по боле́зни. — Er hat wégen Kránkheit [kránkheitshalber] geféhlt.
7) в сочетании с глаголами типа: дать, раздать, получать по… A без предлога, при уточнении каждый по jeКа́ждый учени́к получи́л по кни́ге. — Jéder Schüler bekám ein Buch.
Мы получи́ли по двадцати́ е́вро ка́ждый. — Wir bekámen je zwánzig Éuro. / Jéder von uns bekám zwánzig Éuro.
Мы получи́ли ка́ждый по пода́рку. — Wir bekámen je ein Geschénk. / Jéder von uns bekám ein Geschénk.
8) о цене zu Dкарандаши́ по е́вро (шту́ка) — Bléistifte zu éinem Éuro das Stück
биле́ты по двадцати́ е́вро — Kárten zu zwánzig Éuro
Я покупа́ю я́блоки по пять е́вро кило́. — Ich káufe Ápfel zu fünf Éuro das Kílo.
9) посредством mit D, durch A, per A (с предлогом per существ. употр. без артикля)посла́ть бандеро́ль по по́чте — das Päckchen mit der Post [durch die Post, per Post] schícken
по ра́дио — см. радио
по телеви́дению — см. телевидение
по телефо́ну — см. телефон
10) в сочетаниях типа: товарищ по школе - общего эквивалента неттова́рищ по шко́ле — der Schúlkamerad [der Schúlfreund]
мой това́рищ по рабо́те — mein Árbeitskollege [mein Kollége]
моя́ подру́га по университе́ту — méine Stúdienfreundin
Он по образова́нию инжене́р, а рабо́тает корреспонде́нтом в газе́те. — Er ist Diplómingenieur [-ʒe-], árbeitet áber als Korrespondént bei éiner Zéitung.
Кто он по специа́льности? — Was ist er (von Berúf)?
II предлог с винит. падежомЯ зна́ю его́ по рабо́те, мы рабо́таем вме́сте. — Ich kénne ihn von der Árbeit, wir árbeiten zusámmen.
с января́ по май — von Jánuar bis Mai
с 1990 по 1995 год — von néunzehnhundertnéunzig bis néunzehnhundertfünfundnéunzig
по пе́рвое января́ — bis zum érsten Jánuar
Он мне по плечо́. — Er reicht mir bis an die [bis zur] Schúlter.
Он стоя́л по коле́но в воде́. — ( Вода была ему по колено). Das Wásser réichte ihm bis an die Knie.
-
6 inuro
in-ūro, ussī, ūstum, ere, I) einbrennen, A) eig.: picturas (von der enkaustischen Malerei), Plin.: notam, Verg. (so auch notae corporis, quae parvulo inustae erant, Iustin.: u. prägn. die Pers., inexpiabili litterarum notā per summam oris contumeliam inustus, gebrandmarkt, Val. Max.): foramen (v. Bohrer), ungleich bohren, wie es das Feuer macht, Colum. – B) übtr.: 1) ein- od. aufbrennen = einprägen, anhängen, aufdrängen, zufügen, notam turpitudinis vitae alcis, Cic.: maculam genti, Liv.: tantam maculam memoriae suae verbis immoderatis, Fronto: alci summam superbiae crudelitatisque famam, mit dem schlimmen Rufe des St. u. der Gr. brandmarken, Liv.: mala od. vulnera rei publicae, Cic.: alci dolorem, Cic.: odium inustum animis hominum, tief eingeprägt, Cic.: motus in ipso oratore impressi atque inusti videbuntur, Cic. – 2) etwas mit etw. kennzeichnen, brandmarken, inuri notā censoriae severitatis, Cic.: signa probitatis... domesticis inusta notis veritatis, Cic.: Trasimennum lacum dirā inustum (esse) memoriā, Val. Max. – II) ansengen, anbrennen, versengen, verbrennen, a) übh.: loca inusta, Lucr.: truncus rogo inustus, Aur. Vict.: ferro candente calcaribus inustis, Colum.: vulnere sanguis inustus, Ov.: quidquid vitiosi est, inurere, wegbrennen, Colum.: ros inustus sole, vertrocknet, Plin.: inurentes (brennend) calcaria ad infima crura, usque dum rumpantur, Varro. – Partiz. subst., inūsta, ōrum, n., Brandwunden, Plin. 22, 37. – b) insbes. mit dem Brenneisen brennen, kräuseln, comas, Quint. 2, 5, 12: u. im Bilde, illa calamistris, mit seinen Friseurkünsten aufputzen, Cic. Brut. 262. Suet. Caes. 56, 2. – III) brennen, erhitzen, heiß machen, sol inurens, Cels.: urinam testis candentibus, Colum.
-
7 inuro
in-ūro, ussī, ūstum, ere, I) einbrennen, A) eig.: picturas (von der enkaustischen Malerei), Plin.: notam, Verg. (so auch notae corporis, quae parvulo inustae erant, Iustin.: u. prägn. die Pers., inexpiabili litterarum notā per summam oris contumeliam inustus, gebrandmarkt, Val. Max.): foramen (v. Bohrer), ungleich bohren, wie es das Feuer macht, Colum. – B) übtr.: 1) ein- od. aufbrennen = einprägen, anhängen, aufdrängen, zufügen, notam turpitudinis vitae alcis, Cic.: maculam genti, Liv.: tantam maculam memoriae suae verbis immoderatis, Fronto: alci summam superbiae crudelitatisque famam, mit dem schlimmen Rufe des St. u. der Gr. brandmarken, Liv.: mala od. vulnera rei publicae, Cic.: alci dolorem, Cic.: odium inustum animis hominum, tief eingeprägt, Cic.: motus in ipso oratore impressi atque inusti videbuntur, Cic. – 2) etwas mit etw. kennzeichnen, brandmarken, inuri notā censoriae severitatis, Cic.: signa probitatis... domesticis inusta notis veritatis, Cic.: Trasimennum lacum dirā inustum (esse) memoriā, Val. Max. – II) ansengen, anbrennen, versengen, verbrennen, a) übh.: loca inusta, Lucr.: truncus rogo inustus, Aur. Vict.: ferro candente calcaribus inustis, Colum.: vulnere sanguis inustus, Ov.: quidquid vitiosi est, inurere, wegbrennen, Colum.: ros inustus sole, vertrocknet, Plin.: inurentes————(brennend) calcaria ad infima crura, usque dum rumpantur, Varro. – Partiz. subst., inūsta, ōrum, n., Brandwunden, Plin. 22, 37. – b) insbes. mit dem Brenneisen brennen, kräuseln, comas, Quint. 2, 5, 12: u. im Bilde, illa calamistris, mit seinen Friseurkünsten aufputzen, Cic. Brut. 262. Suet. Caes. 56, 2. – III) brennen, erhitzen, heiß machen, sol inurens, Cels.: urinam testis candentibus, Colum.
См. также в других словарях:
-uro — uro1 [dal gr. oyros, da oyrá coda ]. (zool.) Secondo elemento di parole composte, per lo più nomi della classificazione zoologica (per es. brachiuro ), nei quali indica la presenza della coda. uro2 [dal fr. ure, di etimologia incerta]. (chim.)… … Enciclopedia Italiana
dae — acan·thi·sit·ti·dae; ac·an·thu·ri·dae; acar·i·dae; ac·ci·pit·ri·dae; achet·i·dae; acras·pe·dae; acrid·i·dae; acroc·e·rat·i·dae; ac·ro·chor·di·dae; adap·i·dae; ae·ge·ri·i·dae; ae·gi·thin·i·dae; ae·gy·pi·i·dae; ae·o·lid·i·dae; aeto·bat·i·dae;… … English syllables
ic — ot·ic; zo·ic; IC; ac·a·dem·ic; ac·ro·bat·ic; ac·ro·me·gal·ic; ac·ro·nar·cot·ic; acryl·ic; adon·ic; ae·ol·ic; aero·stat·ic; al·ca·ic; al·co·hol·ic; al·go·gen·ic; al·pha·nu·mer·ic; al·ta·ic; am·har·ic; am·o·rit·ic; an·al·pha·bet·ic; an·a·lyt·ic;… … English syllables
um — abe·ce·dar·i·um; ab·sin·thi·um; acan·tho·cyb·i·um; ac·a·ri·nar·i·um; ac·a·ro·ce·cid·i·um; acera·the·ri·um; ach·ro·ma·ti·um; acon·ti·um; ac·ri·din·i·um; ac·ro·tar·si·um; ac·tin·i·um; ac·ti·no·sphae·ri·um; ac·ti·no·trich·i·um; ac·ti·no·ura·ni·um;… … English syllables
lin — ace·tyl·cho·lin·esterase; ac glob·u·lin; Adren·a·lin; al·ka·lin·i·ty; al·ka·lin·i·za·tion; al·ka·lin·ize; al·lin·eate; al·lin·eation; amy·e·lin·ic; amyg·da·lin; anas·pa·lin; ani·lin·gus; an·i·lin·ism; an·thra·lin; an·ti·cho·lin·es·ter·ase;… … English syllables
Nomenclatura química de los compuestos inorgánicos — La exactitud de la información en este artículo o sección está discutida. En la página de discusión puedes consultar el debate al respecto … Wikipedia Español
M-95 Degman — M 95 redirects here. For other uses, see M 95 (disambiguation). M 95 Degman Degman Main Battle Tank Type Main battle tank … Wikipedia
-dac·ty·lous; — ab·i·e·tate; ab·i·e·tene; abio·gen·e·sis; abi·og·e·nist; abra·si·om·e·ter; ab·sorp·ti·om·e·ter; aca·cat·e·chin; ac·ac·e·tin; acad·e·mist; acad·e·my; ac·cel·er·om·e·ter; ac·e·tab·u·lar; ac·e·tab·u·lar·ia; ac·e·tab·u·late; ac·e·tab·u·lif·era;… … English syllables
-dac·ty·ly; — ab·i·e·tate; ab·i·e·tene; abio·gen·e·sis; abi·og·e·nist; abra·si·om·e·ter; ab·sorp·ti·om·e·ter; aca·cat·e·chin; ac·ac·e·tin; acad·e·mist; acad·e·my; ac·cel·er·om·e·ter; ac·e·tab·u·lar; ac·e·tab·u·lar·ia; ac·e·tab·u·late; ac·e·tab·u·lif·era;… … English syllables
-dac·tyl·ism; — ab·i·e·tate; ab·i·e·tene; abio·gen·e·sis; abi·og·e·nist; abra·si·om·e·ter; ab·sorp·ti·om·e·ter; aca·cat·e·chin; ac·ac·e·tin; acad·e·mist; acad·e·my; ac·cel·er·om·e·ter; ac·e·tab·u·lar; ac·e·tab·u·lar·ia; ac·e·tab·u·late; ac·e·tab·u·lif·era;… … English syllables
e — ab·i·e·tate; ab·i·e·tene; abio·gen·e·sis; abi·og·e·nist; abra·si·om·e·ter; ab·sorp·ti·om·e·ter; aca·cat·e·chin; ac·ac·e·tin; acad·e·mist; acad·e·my; ac·cel·er·om·e·ter; ac·e·tab·u·lar; ac·e·tab·u·lar·ia; ac·e·tab·u·late; ac·e·tab·u·lif·era;… … English syllables