-
1 peculiariter
peculiarĭtĕr, adv. [st2]1 [-] à titre de pécule, en pécule. [st2]2 [-] spécialement, particulièrement.* * *peculiarĭtĕr, adv. [st2]1 [-] à titre de pécule, en pécule. [st2]2 [-] spécialement, particulièrement.* * *Peculiariter, pen. cor. Aduerbium. Quintil. Particulierement et specialement, Peculierement, Par especial. -
2 peculiariter
pecūliāriter [ peculiaris ]1) особенно, в особенности (medicinae p. studiosus PM) -
3 peculiariter
pecūliāriter, Adv. (peculiaris), I) eigentümlich, als Eigentum, als Sondergut, ICt. – II) übtr., besonders, insbesondere, Quint. u.a.: Compar. peculiarius, Cassian. coenob. inst. 5, 4.
-
4 peculiariter
pecūliāriter, Adv. (peculiaris), I) eigentümlich, als Eigentum, als Sondergut, ICt. – II) übtr., besonders, insbesondere, Quint. u.a.: Compar. peculiarius, Cassian. coenob. inst. 5, 4.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > peculiariter
-
5 peculiariter
I.Lit.:II.peculiaris causa,
concerning property, Dig. 41, 2, 44:peculiari nomine,
on account of property, ib. 14, 12, 16.—Transf.A.One's own, belonging to one (cf. proprius):B.etiam opilio, qui pascit alienas oves, aliquam habet peculiarem,
Plaut. As. 3, 1, 36:ovem tibi dabo peculiarem,
id. Merc. 3, 1, 27:ut peculiare aliquid in fundo pascere liceat,
Varr. R. R. 1, 17:aedes,
Dig. 15, 1, 22; 23:nummi,
ib. 12, 1, 31:vinum,
ib. 33, 6, 9:vectigalibus peculiares servos praeposuit,
belonging to him, his own, Suet. Caes. 76: prolatos manu sua e peculiaribus loculis suis id. Galb. 12.—One's own, belonging particularly to one's self, not held in common with others; proper, special, peculiar:C.venio ad Lysaniam, peculiarem tuum, Deciane, testem,
Cic. Fl. 21, 51:hoc mihi peculiare fuerit,
id. Q. Fr. 2, 10, 3:edictum,
id. Verr. 2, 3, 14, § 36; Liv. 3, 19, 9:quasi proprio suo et peculiari deo,
Suet. Aug. 5:Africae peculiare, quod in oleastro inserit,
Plin. 17, 18, 30, § 129:haec sunt peculiaria Arabiae,
id. 12, 17, 38, § 77; 19, 8, 41, § 140:me peculiaris quidem impedit ratio,
Plin. Ep. 1, 8, 16; 10, 2, 2:luce peculiari nitere,
Mart. 4, 64, 8:ut sis ei populus peculiaris,
Vulg. Deut. 26, 18:in populum peculiarem,
id. ib. 14, 2.—Singular, particular, extraordinary, peculiar (post-Aug.):A.peculiari merito,
Suet. Vit. 4:peculiare munus,
Just. 36, 4, 3.— Adv.: pĕcūlĭārĭ-ter.As private property:B.quaedam etiam ignorantes possidemus, id est quae servi peculiariter paraverunt,
Dig. 41, 2, 3; 20, 6, 8.—Especially, particularly, peculiarly:folia peculiariter cruribus vitiosis utilia,
Plin. 26, 8, 33, § 50:medicinae peculiariter curiosus,
id. 25, 2, 3, § 7; Quint. 1, 2, 16; 11, 3, 130; 8, 2, 8 (but in Plin. 36, 20, 37, § 145, the correct read. is peculiaris, not peculiarius; v Sillig ad h. l.). -
6 peculiaris
I.Lit.:II.peculiaris causa,
concerning property, Dig. 41, 2, 44:peculiari nomine,
on account of property, ib. 14, 12, 16.—Transf.A.One's own, belonging to one (cf. proprius):B.etiam opilio, qui pascit alienas oves, aliquam habet peculiarem,
Plaut. As. 3, 1, 36:ovem tibi dabo peculiarem,
id. Merc. 3, 1, 27:ut peculiare aliquid in fundo pascere liceat,
Varr. R. R. 1, 17:aedes,
Dig. 15, 1, 22; 23:nummi,
ib. 12, 1, 31:vinum,
ib. 33, 6, 9:vectigalibus peculiares servos praeposuit,
belonging to him, his own, Suet. Caes. 76: prolatos manu sua e peculiaribus loculis suis id. Galb. 12.—One's own, belonging particularly to one's self, not held in common with others; proper, special, peculiar:C.venio ad Lysaniam, peculiarem tuum, Deciane, testem,
Cic. Fl. 21, 51:hoc mihi peculiare fuerit,
id. Q. Fr. 2, 10, 3:edictum,
id. Verr. 2, 3, 14, § 36; Liv. 3, 19, 9:quasi proprio suo et peculiari deo,
Suet. Aug. 5:Africae peculiare, quod in oleastro inserit,
Plin. 17, 18, 30, § 129:haec sunt peculiaria Arabiae,
id. 12, 17, 38, § 77; 19, 8, 41, § 140:me peculiaris quidem impedit ratio,
Plin. Ep. 1, 8, 16; 10, 2, 2:luce peculiari nitere,
Mart. 4, 64, 8:ut sis ei populus peculiaris,
Vulg. Deut. 26, 18:in populum peculiarem,
id. ib. 14, 2.—Singular, particular, extraordinary, peculiar (post-Aug.):A.peculiari merito,
Suet. Vit. 4:peculiare munus,
Just. 36, 4, 3.— Adv.: pĕcūlĭārĭ-ter.As private property:B.quaedam etiam ignorantes possidemus, id est quae servi peculiariter paraverunt,
Dig. 41, 2, 3; 20, 6, 8.—Especially, particularly, peculiarly:folia peculiariter cruribus vitiosis utilia,
Plin. 26, 8, 33, § 50:medicinae peculiariter curiosus,
id. 25, 2, 3, § 7; Quint. 1, 2, 16; 11, 3, 130; 8, 2, 8 (but in Plin. 36, 20, 37, § 145, the correct read. is peculiaris, not peculiarius; v Sillig ad h. l.). -
7 curiosus
cūriōsus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (cura), I) (v. cura no. I) voll Sorge oder Sorgfalt, voll Interesse, A) im allg.: a) aktiv = mit großer Sorgfalt-, mit großem Interesse- (mit großer Teilnahme-), mit großer Aufmerksamkeit verfahrend, sorgfältig, es genau nehmend, aufmerksam, α) absol.: pastor, Varro: pictor, manus, Petron.: quidam curiosior, gar teilnehmend, Phaedr.: curiosis (mit forschenden) oculis perspici non posse, Cic.: curiosis oculis speculari alqd, Val. Max.: auribus erectis curiosisque audire alqd, Sen. – β) mit Genet. = Sorge tragend für usw., sich kümmernd um usw., sich interessierend für usw., medicinae peculiariter c., Plin.: memoriae curiosi, Geschichtschreiber, Aur. Vict.: iuvenis cito omnis officii curiosus, Sen.: deus non exaudiens vota nec nostri curiosus, Sen.: famae suae curiosissimus, Capit. – γ) mit in u. Abl.: permulta alia colligit Chrysippus, ut est in omni historia (in allem Geschichtlichen) curiosus, Cic. Tusc. 1, 108. – δ) m. ad u. Akk.: quo minus familiaris sum, hoc sum ad investigandum curiosior, desto angelegener lasse ich es mir sein, ihn auszuforschen, Cic. ep. 4, 13, 5. – ε) m. circa u. Akk.: circa uxoris pudicitiam minus curiosus fuit, Capit. Pert. 13, 8. – b) passiv = mit großer Sorgfalt (Aufmerksamkeit) betrieben, sorgfältig, aufmerksam, victus, Cels.: consilia, Quint.: curiosior sui cul tus, Val. Max.: curiosior observatio, Cels. u. Val. Max. – m. ad (in bezug auf) u. Akk.: fuit vestitu ad munditiem curioso, Macr. sat. 2, 9 (3, 13), 4: oculis ad libidinem curiosis, Cypr. de habit. virg. 19. – B) insbes.: a) wißbegierig, neugierig, vorwitzig, isti curiosi, Cic.: sunt homines naturā curiosi, Plin. ep.: ut ipse nosti curiosus, Hor.: primum patĕre me esse curiosum, Cic.: nihil curiosius otiosis, Plin. ep.: ne curiosissimi quidem homines exquirendo audire tam multa possunt, quam etc., Cic. – m. in u. Abl., si me nihilo minus nosti curiosum in re publica quam te, Cic. ad Att. 5, 14, 3. – dah. zur Kaiserzeit, curiosum ac speculatorem ratus, für einen Aufpasser u. Späher, Suet. Aug. 27, 3: später eine bes. Klasse geheimer Aufpasser, Polizeispitzel, Angeber, Denunzianten, Cod. Theod. 12. tit. 23. – b) pedantisch im Ausdrucke, überfein, Quint. 8, 3, 55. – II) (v. cura no. II) »kummervoll«; dah. vor Kummer abgezehrt, Afran. com. 250.
-
8 eigentümlich
eigentümlich, proprius (sowohl von dem, was jmdm. als äußeres Besitztum angehört, als von dem, was ihm charakteristisch eigen ist, bei Cicero nur mit Genet.). – meus, tuus, suus (mein, dein, sein eigen, in denselben Beziehungen wie propr.); verb. proprius et meus; praecipuus et proprius (besonder u. eigent.). – peculiaris (was jmd. allein als Eigentum hat, bes. durch Erwerb); verb. peculiaris et proprius. – privatus (was jmdm. als Privateigentum angehört, Ggstz. publicus). – singularis (was jmdm. od. einer Sache charakteristisch ist). – nichts ei. besitzen, nihil peculii habere: es ist dem Menschen ei., daß etc., est naturā sie generata vis hominis, ut etc. (s. Cic. de fin. 5, 43). – Adv.proprie; peculiariter.
-
9 curiosus
cūriōsus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (cura), I) (v. cura no. I) voll Sorge oder Sorgfalt, voll Interesse, A) im allg.: a) aktiv = mit großer Sorgfalt-, mit großem Interesse- (mit großer Teilnahme-), mit großer Aufmerksamkeit verfahrend, sorgfältig, es genau nehmend, aufmerksam, α) absol.: pastor, Varro: pictor, manus, Petron.: quidam curiosior, gar teilnehmend, Phaedr.: curiosis (mit forschenden) oculis perspici non posse, Cic.: curiosis oculis speculari alqd, Val. Max.: auribus erectis curiosisque audire alqd, Sen. – β) mit Genet. = Sorge tragend für usw., sich kümmernd um usw., sich interessierend für usw., medicinae peculiariter c., Plin.: memoriae curiosi, Geschichtschreiber, Aur. Vict.: iuvenis cito omnis officii curiosus, Sen.: deus non exaudiens vota nec nostri curiosus, Sen.: famae suae curiosissimus, Capit. – γ) mit in u. Abl.: permulta alia colligit Chrysippus, ut est in omni historia (in allem Geschichtlichen) curiosus, Cic. Tusc. 1, 108. – δ) m. ad u. Akk.: quo minus familiaris sum, hoc sum ad investigandum curiosior, desto angelegener lasse ich es mir sein, ihn auszuforschen, Cic. ep. 4, 13, 5. – ε) m. circa u. Akk.: circa uxoris pudicitiam minus curiosus fuit, Capit. Pert. 13, 8. – b) passiv = mit großer Sorgfalt (Aufmerksamkeit) betrieben, sorgfältig, aufmerksam, victus, Cels.: consilia, Quint.: curiosior sui cul-————tus, Val. Max.: curiosior observatio, Cels. u. Val. Max. – m. ad (in bezug auf) u. Akk.: fuit vestitu ad munditiem curioso, Macr. sat. 2, 9 (3, 13), 4: oculis ad libidinem curiosis, Cypr. de habit. virg. 19. – B) insbes.: a) wißbegierig, neugierig, vorwitzig, isti curiosi, Cic.: sunt homines naturā curiosi, Plin. ep.: ut ipse nosti curiosus, Hor.: primum patĕre me esse curiosum, Cic.: nihil curiosius otiosis, Plin. ep.: ne curiosissimi quidem homines exquirendo audire tam multa possunt, quam etc., Cic. – m. in u. Abl., si me nihilo minus nosti curiosum in re publica quam te, Cic. ad Att. 5, 14, 3. – dah. zur Kaiserzeit, curiosum ac speculatorem ratus, für einen Aufpasser u. Späher, Suet. Aug. 27, 3: später eine bes. Klasse geheimer Aufpasser, Polizeispitzel, Angeber, Denunzianten, Cod. Theod. 12. tit. 23. – b) pedantisch im Ausdrucke, überfein, Quint. 8, 3, 55. – II) (v. cura no. II) »kummervoll«; dah. vor Kummer abgezehrt, Afran. com. 250.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > curiosus
-
10 peculiaris
1) каcaющийся отдельного имущества (peculium) сына или раба, ex causa peculiari fideiubere (1. 19 D. 46, 1);habere rem (1. 13 § 8 D. 41, 2. 1. 4. 32 § 2 eod. 1. 4 § 9. 1. 31 § 3 D. 41, 3);
usucapere (1. 45 § 4 D. 41, 1);
emere (1. 51 pr. D. 21, 1. 1. 16 § 4 D. 40, 12. 1. 2 § 10 D. 41, 4);
credere (1. 32 D. 46, 3. 1. 3 § 5 D. 15, 3);
pec. obligatio (1. 19 D. 46, 2);
peculiaria debita (1. 34 p eod.);
debitor peculiaris (1. 26 § 8 D. 12, 6. 1. 7 § 1 D. 15, 3. 1. 24 D. 23, 3);
creditores pecul. (1. 18 § 5 D. 10, 2. 1. 18 D. 33, 8. 1. 3 pr. D. 3, 3. l. 6 § 7 D. 3, 5. 1. 47 § 1 D. 15, 1. 1. 4 § 34 D. 44, 4);
merce peculiari negotiari (1. 20 § 10 D. 14, 1. 1. 1 pr. § 2. 1. 3 § 1 D. 14, 4. 1. 27 pr. D. 15, 1. Gai. ?V. 72. 74a);
nummi pecul. (1. 30 pr. D. 19, 1. 1. 2 § 4 D. 21, 1. 1. 20 § 4 D. 29. 2);
servus pecul. (1. 1 § 22 D. 14, 1. 1. 21 D. 33, 8. 1. 7 D. 40, 1);
peculiariter (adv.) как отдельная собственность, peculiar. tenere, acquirere, parare, nancisci (1. 1 § 5. 22. 1. 3 § 12 D. 41, 2. 1. 8 pr. D. 41, 3. 1. 8 § 5 D. 20, 6);
emere (1. 1 § 4 D. 21, 3);
negotiari (1. 2 D. 14, 4);
2) особенный (l. 3 C. Th. 6, 14).mutuari (1. 3 § 1 D. 15, 3).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > peculiaris
-
11 peculiarius
1) каcaющийся отдельного имущества (peculium) сына или раба, ex causa peculiari fideiubere (1. 19 D. 46, 1);habere rem (1. 13 § 8 D. 41, 2. 1. 4. 32 § 2 eod. 1. 4 § 9. 1. 31 § 3 D. 41, 3);
usucapere (1. 45 § 4 D. 41, 1);
emere (1. 51 pr. D. 21, 1. 1. 16 § 4 D. 40, 12. 1. 2 § 10 D. 41, 4);
credere (1. 32 D. 46, 3. 1. 3 § 5 D. 15, 3);
pec. obligatio (1. 19 D. 46, 2);
peculiaria debita (1. 34 p eod.);
debitor peculiaris (1. 26 § 8 D. 12, 6. 1. 7 § 1 D. 15, 3. 1. 24 D. 23, 3);
creditores pecul. (1. 18 § 5 D. 10, 2. 1. 18 D. 33, 8. 1. 3 pr. D. 3, 3. l. 6 § 7 D. 3, 5. 1. 47 § 1 D. 15, 1. 1. 4 § 34 D. 44, 4);
merce peculiari negotiari (1. 20 § 10 D. 14, 1. 1. 1 pr. § 2. 1. 3 § 1 D. 14, 4. 1. 27 pr. D. 15, 1. Gai. ?V. 72. 74a);
nummi pecul. (1. 30 pr. D. 19, 1. 1. 2 § 4 D. 21, 1. 1. 20 § 4 D. 29. 2);
servus pecul. (1. 1 § 22 D. 14, 1. 1. 21 D. 33, 8. 1. 7 D. 40, 1);
peculiariter (adv.) как отдельная собственность, peculiar. tenere, acquirere, parare, nancisci (1. 1 § 5. 22. 1. 3 § 12 D. 41, 2. 1. 8 pr. D. 41, 3. 1. 8 § 5 D. 20, 6);
emere (1. 1 § 4 D. 21, 3);
negotiari (1. 2 D. 14, 4);
2) особенный (l. 3 C. Th. 6, 14).mutuari (1. 3 § 1 D. 15, 3).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > peculiarius
-
12 Особенно
- imprimis; potissimum; praecipue; praesertim; principaliter; ut plurimum; prime; apprime; eximie; maxime; peculiariter; proprie; singulariter; vel;• не особенно - non nimis;
-
13 piacularis
pĭācŭlāris, e, adj. [piaculum], atoning, expiatory, piacular (rare;not in Cic.): hostia,
Varr. L. L. 6, § 30 Müll.:sacrificia,
sinofferings, Liv. 1, 26; also absol.:ut piacularia Junoni fierent,
id. 42, 3: piacularia auspicia appellabant, quae sacrificantibus tristia portendebant, cum aut hostia ab arā effugisset, aut percussa mugitum dedisset, aut in aliam partem corporis quam oporteret cecidisset, Paul. ex Fest. p. 244 Müll.:piacularis porta appellatur propter aliqua piacula, quae ibidem fiebant,
Fest. p. 212 Müll.; Plin. Ep. 3, 9, 9.—Comic., transf., Plaut. Ep. 1, 2, 36.— Adv.: pĭācŭlārĭ-ter, sinfully:negare,
Tert. Pud. 22 (al. peculiariter). -
14 piaculariter
pĭācŭlāris, e, adj. [piaculum], atoning, expiatory, piacular (rare;not in Cic.): hostia,
Varr. L. L. 6, § 30 Müll.:sacrificia,
sinofferings, Liv. 1, 26; also absol.:ut piacularia Junoni fierent,
id. 42, 3: piacularia auspicia appellabant, quae sacrificantibus tristia portendebant, cum aut hostia ab arā effugisset, aut percussa mugitum dedisset, aut in aliam partem corporis quam oporteret cecidisset, Paul. ex Fest. p. 244 Müll.:piacularis porta appellatur propter aliqua piacula, quae ibidem fiebant,
Fest. p. 212 Müll.; Plin. Ep. 3, 9, 9.—Comic., transf., Plaut. Ep. 1, 2, 36.— Adv.: pĭācŭlārĭ-ter, sinfully:negare,
Tert. Pud. 22 (al. peculiariter). -
15 ESPECIALLY
[ADV]PECULIARITERPROPRIESORSUMSPECIALITERSINGULARITERPRAECIPUEPRAESERTIMIMPRIMISINPRIMISAPPRIMEPRIMEPOTISSIMUMPRINCIPALITERMAXIMEMAXUMEMAGNOPERE: MAXIMOPERECETERA: INTER CETERAPAUCA: INTER PAUCAPAUCA: INTER PAUCASPAUCA: INTER PAUCOSEXTRA ORDINEMADPRIMECARDINALITERCUMPRIMEPOTISSUMUM- BUT MORE ESPECIALLY -
16 PARTICULARLY
[ADV]MAXIMEMAXUMEPARTICULARITERITALONGEPECULIARITERSINGULARITERIMPRIMISINPRIMISPROPRIEPROBEMAGNOPERE: MAXIMOPERECUMPRIMESINGNLARITER- NOT PARTICULARLY -
17 SPECIALLY
[ADV]SPECIALITERPECULIARITEREGREGIEPROPRITIM
См. также в других словарях:
Histoire du clavecin — Sommaire 1 Origines : XIVe et XVe siècles 2 XVIe siècle 2.1 Italie 2.2 Allemagne … Wikipédia en Français
LITURGIA — Gr. λειτουργία, voxapud patres in Eccl. frequens, non uno semper eodemque modo accipitur. Λειτουργεῖν primâ notione, est opus facere publicum, vel publice, quae significatio postea sese laxius explicuit. Apud Graecos Scriptores Platonem, Aristor … Hofmann J. Lexicon universale
MYSTERIUM — Graeca vox, paganis olim frequens, nec Scripturis Patribusque ignota. Origo nominis Hebraica, satar enim eccultare est: Mistar, aut Mister est res obscondita, secretum. Graeci Grammatici etymon varie explicant, Μυεῖν est arcanam doctrinam tradere … Hofmann J. Lexicon universale
Giuseppe Agosti — est un botaniste italien, né le 10 février 1715 à Belluno, en Vénétie et mort le 10 septembre 1786 dans cette même ville. Jésuite, il enseigne la théologie et la philosophie à Zagreb, à Belluno et à Borgo San Domenico dans la… … Wikipédia en Français
Thesaurus (dictionnaire) — Sommaire 1 Définition 2 Exemples 2.1 Thesauri anciens 2.2 Thesauri contemporains 3 Homonymie … Wikipédia en Français
Giuseppe Agosti — Nacimiento … Wikipedia Español
Chrysotus — gramineus Scientific classification Kingdom: Animalia … Wikipedia
Касталий Иннокентий Авдакс — лат. CASTALIVS INNOCENTIVS AVDAX Префект Рима (июнь 474 / август 475) … Википедия
ABUBAKAT — aliis Abracherim, Socer Mahometis, Alcoranum peculiariter interpretatus est, Muphty Saracenorum dictus. Se primum constituit Calipham, i. e. Successorem, vel a Deo datum; qui Sedem primo Cufae, deinde Babylone habuerunt. A. C. 640. Mirkondus… … Hofmann J. Lexicon universale
APEX — peculiariter dicebatur apud Romanos, pileus Flaminis (qui Flammeum alias vocabatur) per synecdochen, quod in conum desinebat. Hinc Festus. Apex, inquit, Sacerdotum insigne, diclus ab eo, quod comprchendere antiqui vinculô apere dicebant, unde… … Hofmann J. Lexicon universale
APIDANENSES — Arcades. Dionysius. Ἀρκάδες Ἀπιδανῆες ὑπό σκοπτὴν Ἐρυμάνθου. Ubi alii Ἀπιδανῆος legunt, ut referatur ad montem Erymanthum. Cur vero Arcades pisi, aut mons ille sic dicatur, haud satis constat. Eustathius quidem ab Apide quodam, qui ex Epiro… … Hofmann J. Lexicon universale