-
1 zagorzały
zagorzały (persf -li) (-le) przeciwnik verbissen; wróg erbittert, Erz-; zwolennik überzeugt; dyskusja heftig, hitzig;zagorzały przeciwnik palenia militanter Nichtraucher m;zagorzale bronić vehement verteidigen -
2 fajka
fajka [fajka] f -
3 nałóg
2) ( uzależnienie)stać się nałogiem zur Sucht werden -
4 zaprzestawać
zaprzestawać [zapʃɛstavaʨ̑] <-aje; perf zaprzestać>vt\zaprzestawać czegoś mit etw aufhören, von etw ablassen\zaprzestawać walki den Kampf einstellen\zaprzestawać palenia das Rauchen aufgeben\zaprzestawać robienia czegoś aufhören, etw zu tun -
5 Rauchverbot
Rau chverbot ntzakaz m palenia
См. также в других словарях:
dopalić — dk VIa, dopalićlę, dopalićlisz, dopalićpal, dopalićlił, dopalićlony dopalać ndk I, dopalićam, dopalićasz, dopalićają, dopalićaj, dopalićał, dopalićany 1. «dokończyć palenia, spalić do reszty» Dopalić papierosa. Nie dopalony węgiel w piecu. 2.… … Słownik języka polskiego
oduczyć — dk VIb, oduczyćuczę, oduczyćuczysz, oduczyćucz, oduczyćuczył, oduczyćuczony oduczać ndk I, oduczyćam, oduczyćasz, oduczyćają, oduczyćaj, oduczyćał, oduczyćany «wpłynąć na kogoś w taki sposób, żeby poniechał nabytych przyzwyczajeń, stracił… … Słownik języka polskiego
kadzidło — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. kadzidłodle; lm D. kadzidłodeł {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mieszanina żywic różnych drzew wydzielająca przyjemną woń, zwykle podczas palenia w trakcie różnych obrzędów… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
góra — 1. Brać, wziąć nad kimś górę; być (nad kimś) górą «osiągnąć przewagę nad kimś, zwyciężyć kogoś, mieć lepszą pozycję»: (...) zawsze był górą. Silny, pewny siebie erudyta z lekką skłonnością do protekcjonalizmu. T. Raczek, Pies. 2. Coś bierze nad… … Słownik frazeologiczny
bezdymny — «nie wydzielający dymu; nie dający przy spalaniu dymu» Bezdymne spalanie. Proch bezdymny. Paliwo bezdymne. ∆ Strefa bezdymna «pomieszczenie, w którym obowiązuje zakaz palenia (papierosów)» … Słownik języka polskiego
częstować — ndk IV, częstowaćtuję, częstowaćtujesz, częstowaćtuj, częstowaćował, częstowaćowany «dawać komuś coś do jedzenia, picia, palenia przez uprzejmość, gościnność; ugaszczać, podejmować kogoś czymś» Częstować kogoś ciastem, czekoladkami. Częstować… … Słownik języka polskiego
fajka — ż III, CMs. fajce; lm D. fajek 1. «przyrząd do palenia tytoniu, składający się z cybucha i połączonej z nim główki, którą napełnia się tytoniem» Drewniana, porcelanowa, piankowa fajka. Napchać, nabić, naładować fajkę. Palić, kurzyć, ssać fajkę.… … Słownik języka polskiego
fifka — ż III, CMs. fifkafce; lm D. fifkafek pot. «rurka używana do palenia papierosów; cygarniczka» Szklana fifka. ‹niem.› … Słownik języka polskiego
haszyszyzm — m IV, D. u, Ms. haszyszyzmzmie, blm «nałóg palenia haszyszu, rodzaj narkomanii» … Słownik języka polskiego
krematorium — n VI; lm M. krematoriumria, D. krematoriumriów «budynek ze specjalnymi piecami do palenia zwłok ludzkich; w okresie II wojny światowej, w obozach masowej zagłady krematoria były wykorzystywane przez hitlerowców dla realizacji ich programu… … Słownik języka polskiego
mówić — ndk VIa, mówićwię, mówićwisz, mów, mówićwił, mówićwiony 1. «posługiwać się słowami dla komunikowania myśli i przeżyć; mieć zdolność mowy» Dziecko zaczyna mówić. Mówić komuś prawdę, brednie, bajki. Mówić wiersz. Mówić z kimś, komuś o ostatnich… … Słownik języka polskiego