-
1 publico
pūblĭco, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] confisquer, adjuger au Trésor public. [st2]2 [-] rendre public, mettre à la disposition du public, ouvrir au public, montrer au public, porter à la connaissance du public. [st2]3 [-] publier, révéler, divulguer, dévoiler. [st2]4 [-] publier (un livre).* * *pūblĭco, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] confisquer, adjuger au Trésor public. [st2]2 [-] rendre public, mettre à la disposition du public, ouvrir au public, montrer au public, porter à la connaissance du public. [st2]3 [-] publier, révéler, divulguer, dévoiler. [st2]4 [-] publier (un livre).* * *Publico, publicas, pen. cor. publicare. Plin. Publier.\Publicare. Cic. Confisquer.\Librum publicare. Plin. iun. Le divulguer, Le mettre en lumiere.\Fortunam suam publicare. Seneca. Faire touts participants de sa fortune, La communiquer et faire commune à touts, que chascun s'en sente.\Se publicare. Suet. Se monstrer devant le peuple.\Publicat vulgo corpus suum meretrix. Plaut. S'abandonne.\Publicare crimen. Liu. Faire redonder un blasme generalement sur touts. -
2 publico
publico publico, avi, atum, are общим достоянием делать -
3 publico
publico publico, avi, atum, are конфисковывать -
4 pūblicō
pūblicō āvī, ātus, āre [publicus], to make public, adjudge to public use, confiscate: regnum Iubae, Cs.: privata: censeo publicandas eorum pecunias, S.: bona Claudii, L.— To make public, impart to the public, make common: Aventinum, i. e. to open for building, L.: publicata pudicitia, prostituted, Ta.: studia sua, publish, Ta.* * *Ipublic, publicly (in publico)IIpublicare, publicavi, publicatus Vconfiscate; make public property; publish -
5 publico
pūblico, āvī, ātum, āre [ publicus ]1) сделать общим достоянием, предоставить всем, открыть для всех (Aventinum L; bibliothēcas Su)p. corpus suum vulgo Pl и p. pudicitiam T — предаваться развратуse p. Su — выступать публично2) объявить всенародно, обнародовать, опубликовать PJ; выпустить в свет, издать (orationem, libelles Su); разглашать ( reticenda Just)3) отбирать в казну, обращать в доход государства, конфисковать (pecuniam L; bona Cs, L)p. aliquem C — конфисковать чьё-л. имущество -
6 publico
pūblico, āvī, ātum, āre (publicus), I) zum Staatseigentume machen, dem Staate zueignen, einziehen, konfiszieren, regnum Iubae, Caes.: bona alcis, Caes. u. Liv. epit.: privata, Cic.: pecuniam, Liv.: pecuniam regiam, Liv. epit.: Ptolemaeum, das Vermögen des Pt., Cic.: ebenso libertinos, Suet. – II) zum öffentlichen-, zum allgemeinen Gebrauche hergeben, -verstatten, freigeben, aller Welt mitteilen, A) im allg.: Aventinum, zum Anbaue freigeben, Liv.: circumiectas silvas et ambulationes in usum populi, Suet.: bibliothecas, zum öffentlichen Gebrauche anschaffen u. aufstellen, Suet.: simulacrum, öffentlich aufstellen, Suet.: corpus suum vulgo, öffentlich-, jedermann preisgeben, Plaut.: so auch pudicitiam, Tac. – B) insbes.: 1) öffentlich zeigen, öffentlich sehen od. hören lassen, morbum, Sen.: ingenium, virtutem, Sen.: studia sua, Tac.: se, sich öffentlich sehen lassen, öffentlich auftreten, Suet. – 2) öffentlich bekanntmachen, libellos, Suet.: reticenda, offenbaren, Iustin.: epistulas, öffentlich herausgeben, Plin. ep.
-
7 publico
pūblico, āvī, ātum, āre (publicus), I) zum Staatseigentume machen, dem Staate zueignen, einziehen, konfiszieren, regnum Iubae, Caes.: bona alcis, Caes. u. Liv. epit.: privata, Cic.: pecuniam, Liv.: pecuniam regiam, Liv. epit.: Ptolemaeum, das Vermögen des Pt., Cic.: ebenso libertinos, Suet. – II) zum öffentlichen-, zum allgemeinen Gebrauche hergeben, -verstatten, freigeben, aller Welt mitteilen, A) im allg.: Aventinum, zum Anbaue freigeben, Liv.: circumiectas silvas et ambulationes in usum populi, Suet.: bibliothecas, zum öffentlichen Gebrauche anschaffen u. aufstellen, Suet.: simulacrum, öffentlich aufstellen, Suet.: corpus suum vulgo, öffentlich-, jedermann preisgeben, Plaut.: so auch pudicitiam, Tac. – B) insbes.: 1) öffentlich zeigen, öffentlich sehen od. hören lassen, morbum, Sen.: ingenium, virtutem, Sen.: studia sua, Tac.: se, sich öffentlich sehen lassen, öffentlich auftreten, Suet. – 2) öffentlich bekanntmachen, libellos, Suet.: reticenda, offenbaren, Iustin.: epistulas, öffentlich herausgeben, Plin. ep. -
8 publico
pūblĭco, āvi, ātum, 1, v. a. [publicus].I.To make public property, to seize and adjudge to the public use, to confiscate (class.; cf.II.proscribo): regnum Jubae,
Caes. B. C. 2, 25:bona Cingetorigis,
id. B. G. 5, 54; 7, 43:privata,
Cic. Agr. 2, 21, 57:bona,
id. Cat. 4, 4, 8:Ptolemaeum,
id. Dom. 8, 20:censeo publicandas eorum pecunias,
Sall. C. 51, 43; Nep. Thras. 1, 5; Liv. 3, 58; 29, 19; Plin. Ep. 4, 11, 13:aurarias,
Tac. A. 6, 19.—To show or tell to the people, to impart to the public, make public or common (freq. only in the post-Aug. period, not in Cic. or Cæs.; cf.B.vulgo): Aventinum,
i. e. to open for building, Liv. 3, 31, 1:bibliothecas Graecas et Latinas,
to furnish for the use of the public, throw open to the public, Suet. Caes. 44; Plin. 7, 30, 31, § 115; Suet. Aug. 43.—With se, to let one's self be heard in public, to come before the public, Suet. Ner. 21:oratiunculam,
to publish, Plin. Ep. 5, 13, 1:epistulas,
id. ib. 1, 1, 1:librum,
id. ib. 1, 5, 2:libellos,
Suet. Caes. 56; id. Aug. 43.—In partic.1.To make known, publish, reveal, disclose (very rare):2.reticenda,
Just. 1, 7, 5; 2, 15, 17:dies fasti publicati,
Plin. 33, 1, 6, § 17.—Corpus publicare, to expose one's self to common use, prostitute one's self, Plaut. Bacch. 4, 8, 22:3.publicata pudicitia,
Tac. G. 19; Quint. 7, 9, 4.— -
9 Coram publico
см. Coram populo...нашему мафусаилову министерству снова предстоит заняться изучением политических наук coram publico. - Новички, начавшие свою деятельность полвека тому назад, оказывается, неспособны, за недостатком опыта, сделать парламенту какое-либо радикальное предложение об избирательной реформе. (К. Маркс, Смертная казнь.)Здесь [в ресторане "Звезда" ] "была налицо вся родина", и вдобавок здесь можно было безвозмездно лицезреть величайших мужей Германии. Они сидели тут же - члены парламента, депутаты палат, полководцы, клубные ораторы прекрасной поры 1848 и 1849 гг., дымя своими трубками, как и все прочие смертные, и изо дня в день с непоколебимым достоинством обсуждали coram publico высшие интересы родины. (К. Маркс и Ф. Энгельс, Великие мужи эмиграции.)Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Coram publico
-
10 Pro bono publico
тж. Pro publico bonoРади общего блага.- Постойте, джентльмены, - произнес Кливленд, который до того сидел молча, - надеюсь, вы не собираетесь выбрать меня капитаном без моего собственного на то согласия? - А вот и выберем, клянусь лазурным небосводом! - воскликнул Бане. - Ведь это же pro bono publico! (Вальтер Скотт, Пират.)Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Pro bono publico
-
11 Pro publico bono
см. Pro bono publicoМинуту он стоял перед Сапегой, не зная, что говорить дальше, однако быстро овладел собой и, торопливо выхватив из-за пояса булаву, торжественно провозгласил -: - Войско выбрало меня своим вождем, но я сей знак отдаю в более достойные руки, дабы младшим показать пример того, как pro publico bono надлежит отрекаться от величайших почестей. (Генрик Сенкевич, Потоп.)Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Pro publico bono
-
12 Coram publico senātu et patribus
Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Coram publico senātu et patribus
-
13 Pro bono publico
ради общего благаЛатинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Pro bono publico
-
14 Pro bono publico
-
15 publicus
pūblicus, a, um (altlat. in Inschrn. auch poblicus u. poplicus, v. poplus, s. 1. populusa. A.), zum Volke gehörig, öffentlich (Ggstz. privatus), I) zum Volke als Gemeinde-, zum Staate gehörig, dem Volke-, dem Staate-, allen Staatsbürgern-, dem Staatsschatze (Fiskus) eigen, -zustehend, vom Volke ausgehend, von Staats wegen-, im Namen-, auf Kosten des Staates stattfindend, -vollzogen, -veranstaltet u. dgl., Volks-, Staats-, öffentlich, A) adi.: loca, Cic.: litora, Cic.: flumina, ICt.: equus, s. equus: servus, Staatsknecht (als niederer Diener, bes. Häscher einer Behörde), SC. b. Frontin. aqu., Liv. u.a.: so auch minister, Apul.: vincula, Staatsgefängnis, Nep.: pecunia, Staatseinkünfte, Nep.: ebenso vectigal, Ulp. dig., vectigalia, Suet.: sine ulla impensa publica, ohne alle Kosten für den Staat, Nep.: so auch sumptu publico, auf Kosten des Staates, Cic.: magnificentia, Pracht des Staates, Cic.: munificentia, gegen den Staat, Tac.: clementia, die Gnade des Staates, Tac.: egregium publicum, Ruhm des Staates, Tac.: bonum publicum, das Staatswohl, Sall. u. Liv.: malum publicum, Nachteil des Staates, Sall. u. Liv.: pessimum publicum, größter Nachteil des Staates, Varro u. Liv.: poena, vom Staate auferlegte, Liv.: funus, auf Kosten des Staates veranstaltet, Plin. ep. u. Tac. ( aber Suet. Vit. 3, 1 ist publicum funus ein Leichenbegängnis, bei dem der ganze Staat durch Stillstand des Rechtes u. andere äußere Zeichen trauert): periculum, vom Staate übernommene, getragene Verantwortung, Liv.: iniuriae, gegen den Staat, Caes.: sollicitudo, wegen des Staates, Liv.: litterae, amtliches Schreiben, Cic.: di, Nationalgottheiten, Nep.: auctor consilii publici, des Senates, Cic. div. in Caecil. 1: causa, Staatsangelegenheit, Liv. 2, 56, 2; aber öfter = öffentlicher Prozeß, Prozeß in Staatsangelegenheiten, Cic.: so auch iudicium, Gell.: verb. causae iudiciaque publica, Cic.: res publica, s. rēs. – acta publica, Tac. u.a. – publicos canes alere, auf Kosten des Staates halten (Ggstz. domesticos, auf eigene Kosten), Cic. – iubere alqm oder alqd publicum populi Rom. esse, zum Staatseigentume erklären, Liv. u. ICt. – B) subst.: 1) pūblicus, ī, m., der Staatssklave, Staatsknecht (vollst. servus publicus, s. oben), als niederer Diener eines Kollegiums usw., publicus sacerdotialis, Corp. inscr. Lat. 6, 2332: a sacris, ibid. 6, 2331: a sacrario, ibid. 6, 2329: publicus VII vi ûm epulonum, Corp. inscr. Lat. 5, 2318: augurum, Corp. inscr. Lat. 6, 2316: pontificum, ibid. 6, 2308; vgl. Mommsen Röm. Staatsrecht2 1, 320 ff. – bes. als öffentlicher Häscher, metuit publicos, die Polizei, Plaut. truc. 557 Buecheler. – 2) pūblicum, ī, n., a) das Staatseigentum, Staatsgebiet, Campanum, Cic. de lege agr. 2, 82. – b) das Staatseigentum, das Staats vermögen, die Staatskasse, der Staatsschatz (auch als Ort), die Staatseinkünfte, und als verpachtet = der Staatspacht, convivari de publico, auf Staatskosten, Cic.: in publicum emere, für den Staatsschatz (Fiskus), auf Kosten des Staates, Liv.: in publicum redigere, Liv., od. referre, Nep., zum Staatsvermögen schlagen, in den Staatsschatz bringen: aurum et aes et argentum in publicum conferre, in den Staatsschatz bringen (abliefern), Liv.: pecuniam ex publico (aus dem Staatsschatz) tradere, Caes.: u. so ad equos emendos dena milia aeris ex publico dare, Liv.: publico teneri, dem Staatsschatze steuerpflichtig sein, Suet. – dum in eo publico essent, Staatspacht, Liv.: publicum habere, Staatspächter sein, Plaut.: publicum quadragesimae in Asia agere, den Vierzigsten (als Abgabe) beitreiben, Zollbeamter des V. sein (bei den Staatspächtern), Suet.: publico frui, den Ertrag einer Staatspachtung beziehen, Cic. prov. cons. 12. Ulp. dig. 39, 4, 1. § 1. – Plur., publica male redimere, Cic.: publica conducere, Hor.: societates publicorum, Gesellschaften der Generalpächter, Cic.: magister scripturae et sex publicorum, Cic. – übtr., qui salutationum publicum exercet, der sich für die Besuche bei seinem Herrn Trinkgeld zahlen läßt (v. Türsteher), Sen. de const. sap. 14, 2. – c) das öffentliche Magazin, in publicum conferre, magazinieren, frumenti quod inventum est, Caes. b. c. 1, 36, 3, panicum et hordeum corruptum, ibid. 2, 22, 1. – d) das Staatsarchiv, ut scriptum in publico in litteris exstat, Varro r. r. 2, 11, 10. – e) das Gemeinwesen, der Staat, in publicum consulere (sorgen), Plin. ep. 9, 13, 21. – f) die Öffentlichkeit, der öffentliche Ort, -Platz, die öffentliche Straße, prodire in publicum, öffentlich ausgehen, Cic.: procurrere in publicum, Caes.: convivari in publico, öffentlich, Cic.: in publico esse, außer dem Hause, nicht zu Hause sein, Cic.: cornua referre in publicum, öffentlich vorzeigen, Caes.: blandiores in publico (öffentlich, auf der Straße usw.) quam in privato, Liv.: in publico animadverti (Ggstz. in privato), Liv.: se proripere in publicum, auf die Straße, Liv.: legem proponere in publicum od. in publico, öffentlich, Cic. u. Liv.: publico carere, Cic., oder abstinere, Suet., nicht ausgehen, zu Hause bleiben: aequare Meli domum publico, der öffentl. Straße gleichmachen, Varro LL. – subst., pūblica, ae, f. (sc. via), die öffentliche Straße, Gromat. vet. 334, 16. – II) dem Volke als der ganzen Bevölkerung eigen, öffentlich = allen gemein, allgemein, allgemein üblich, im gemeinen Leben-, bei aller Welt gewöhnlich, -gebräuchlich, gang und gäbe, A) adi., illud verbum quasi publicum, Sen.: verba, Cic.: mores, Curt.: vina, Plin.: dies, der bürgerliche Tag (vom Morgen bis auf den Abend), Sen.: lux p. mundi, von der Sonne, Ov.: officia, Plin. ep.: destinare alqd publico usui, ICt., oder publicis usibus, Vell. u. ICt.: est publica omnium foliorum in ipsis differentia, Plin.: poet., p. cura iuvenum prodis, als Gegenstand der S. aller J., Hor. – publicum est (eine allgemeine Weise ist es) m. folg. Infin., publicum omnium (picorum) est tabulata ramorum sustinendo nido provide eligere, Plin. 10, 97. – poet. übtr., allgemein = alltäglich, structura carminis, Ov.: vena, Iuven. – B) subst., pūblica, ae, f., die öffentliche Dirne, Allerweltsdirne, Sen. ep. 88, 37. Augustin. serm. 9, 14.
-
16 publicus
pūblicus, a, um (altlat. in Inschrn. auch poblicus u. poplicus, v. poplus, s. populus a. A.), zum Volke gehörig, öffentlich (Ggstz. privatus), I) zum Volke als Gemeinde-, zum Staate gehörig, dem Volke-, dem Staate-, allen Staatsbürgern-, dem Staatsschatze (Fiskus) eigen, -zustehend, vom Volke ausgehend, von Staats wegen-, im Namen-, auf Kosten des Staates stattfindend, -vollzogen, -veranstaltet u. dgl., Volks-, Staats-, öffentlich, A) adi.: loca, Cic.: litora, Cic.: flumina, ICt.: equus, s. equus: servus, Staatsknecht (als niederer Diener, bes. Häscher einer Behörde), SC. b. Frontin. aqu., Liv. u.a.: so auch minister, Apul.: vincula, Staatsgefängnis, Nep.: pecunia, Staatseinkünfte, Nep.: ebenso vectigal, Ulp. dig., vectigalia, Suet.: sine ulla impensa publica, ohne alle Kosten für den Staat, Nep.: so auch sumptu publico, auf Kosten des Staates, Cic.: magnificentia, Pracht des Staates, Cic.: munificentia, gegen den Staat, Tac.: clementia, die Gnade des Staates, Tac.: egregium publicum, Ruhm des Staates, Tac.: bonum publicum, das Staatswohl, Sall. u. Liv.: malum publicum, Nachteil des Staates, Sall. u. Liv.: pessimum publicum, größter Nachteil des Staates, Varro u. Liv.: poena, vom Staate auferlegte, Liv.: funus, auf Kosten des Staates veranstaltet, Plin. ep. u. Tac. ( aber Suet. Vit. 3, 1 ist publicum funus ein Leichen-————begängnis, bei dem der ganze Staat durch Stillstand des Rechtes u. andere äußere Zeichen trauert): periculum, vom Staate übernommene, getragene Verantwortung, Liv.: iniuriae, gegen den Staat, Caes.: sollicitudo, wegen des Staates, Liv.: litterae, amtliches Schreiben, Cic.: di, Nationalgottheiten, Nep.: auctor consilii publici, des Senates, Cic. div. in Caecil. 1: causa, Staatsangelegenheit, Liv. 2, 56, 2; aber öfter = öffentlicher Prozeß, Prozeß in Staatsangelegenheiten, Cic.: so auch iudicium, Gell.: verb. causae iudiciaque publica, Cic.: res publica, s. res. – acta publica, Tac. u.a. – publicos canes alere, auf Kosten des Staates halten (Ggstz. domesticos, auf eigene Kosten), Cic. – iubere alqm oder alqd publicum populi Rom. esse, zum Staatseigentume erklären, Liv. u. ICt. – B) subst.: 1) pūblicus, ī, m., der Staatssklave, Staatsknecht (vollst. servus publicus, s. oben), als niederer Diener eines Kollegiums usw., publicus sacerdotialis, Corp. inscr. Lat. 6, 2332: a sacris, ibid. 6, 2331: a sacrario, ibid. 6, 2329: publicus VII vi ûm epulonum, Corp. inscr. Lat. 5, 2318: augurum, Corp. inscr. Lat. 6, 2316: pontificum, ibid. 6, 2308; vgl. Mommsen Röm. Staatsrecht2 1, 320 ff. – bes. als öffentlicher Häscher, metuit publicos, die Polizei, Plaut. truc. 557 Buecheler. – 2) pūblicum, ī, n., a) das Staatseigentum, Staatsgebiet, Campanum, Cic. de lege agr. 2, 82. – b) das Staatseigentum, das Staats-————vermögen, die Staatskasse, der Staatsschatz (auch als Ort), die Staatseinkünfte, und als verpachtet = der Staatspacht, convivari de publico, auf Staatskosten, Cic.: in publicum emere, für den Staatsschatz (Fiskus), auf Kosten des Staates, Liv.: in publicum redigere, Liv., od. referre, Nep., zum Staatsvermögen schlagen, in den Staatsschatz bringen: aurum et aes et argentum in publicum conferre, in den Staatsschatz bringen (abliefern), Liv.: pecuniam ex publico (aus dem Staatsschatz) tradere, Caes.: u. so ad equos emendos dena milia aeris ex publico dare, Liv.: publico teneri, dem Staatsschatze steuerpflichtig sein, Suet. – dum in eo publico essent, Staatspacht, Liv.: publicum habere, Staatspächter sein, Plaut.: publicum quadragesimae in Asia agere, den Vierzigsten (als Abgabe) beitreiben, Zollbeamter des V. sein (bei den Staatspächtern), Suet.: publico frui, den Ertrag einer Staatspachtung beziehen, Cic. prov. cons. 12. Ulp. dig. 39, 4, 1. § 1. – Plur., publica male redimere, Cic.: publica conducere, Hor.: societates publicorum, Gesellschaften der Generalpächter, Cic.: magister scripturae et sex publicorum, Cic. – übtr., qui salutationum publicum exercet, der sich für die Besuche bei seinem Herrn Trinkgeld zahlen läßt (v. Türsteher), Sen. de const. sap. 14, 2. – c) das öffentliche Magazin, in publicum conferre, magazinieren, frumenti quod inventum est, Caes. b. c. 1, 36, 3, pani-————cum et hordeum corruptum, ibid. 2, 22, 1. – d) das Staatsarchiv, ut scriptum in publico in litteris exstat, Varro r. r. 2, 11, 10. – e) das Gemeinwesen, der Staat, in publicum consulere (sorgen), Plin. ep. 9, 13, 21. – f) die Öffentlichkeit, der öffentliche Ort, - Platz, die öffentliche Straße, prodire in publicum, öffentlich ausgehen, Cic.: procurrere in publicum, Caes.: convivari in publico, öffentlich, Cic.: in publico esse, außer dem Hause, nicht zu Hause sein, Cic.: cornua referre in publicum, öffentlich vorzeigen, Caes.: blandiores in publico (öffentlich, auf der Straße usw.) quam in privato, Liv.: in publico animadverti (Ggstz. in privato), Liv.: se proripere in publicum, auf die Straße, Liv.: legem proponere in publicum od. in publico, öffentlich, Cic. u. Liv.: publico carere, Cic., oder abstinere, Suet., nicht ausgehen, zu Hause bleiben: aequare Meli domum publico, der öffentl. Straße gleichmachen, Varro LL. – subst., pūblica, ae, f. (sc. via), die öffentliche Straße, Gromat. vet. 334, 16. – II) dem Volke als der ganzen Bevölkerung eigen, öffentlich = allen gemein, allgemein, allgemein üblich, im gemeinen Leben-, bei aller Welt gewöhnlich, -gebräuchlich, gang und gäbe, A) adi., illud verbum quasi publicum, Sen.: verba, Cic.: mores, Curt.: vina, Plin.: dies, der bürgerliche Tag (vom Morgen bis auf den Abend), Sen.: lux p. mundi, von der Sonne, Ov.: officia, Plin. ep.:————destinare alqd publico usui, ICt., oder publicis usibus, Vell. u. ICt.: est publica omnium foliorum in ipsis differentia, Plin.: poet., p. cura iuvenum prodis, als Gegenstand der S. aller J., Hor. – publicum est (eine allgemeine Weise ist es) m. folg. Infin., publicum omnium (picorum) est tabulata ramorum sustinendo nido provide eligere, Plin. 10, 97. – poet. übtr., allgemein = alltäglich, structura carminis, Ov.: vena, Iuven. – B) subst., pūblica, ae, f., die öffentliche Dirne, Allerweltsdirne, Sen. ep. 88, 37. Augustin. serm. 9, 14.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > publicus
-
17 poplice
pūblĭcus (in inscrr. also POBLICVS and POPLICVS), a, um, adj. [contr. from populicus, from populus], of or belonging to the people, State, or community; that is done for the sake or at the expense of the State; public, common.I.Lit.: multi suam rem bene gessere et publicam patriā procul, the business of the State, Enn. ap. Cic. Fam. 7, 6, 1 (Trag. v. 295 Vahl.):B.publica magnificentia (opp. privata luxuria),
Cic. Mur. 36, 76:sacrificia publica ac privata,
Caes. B. G. 6, 12:injuriae,
done to the State, id. ib. 1, 12:litterae testimonium,
Cic. Verr. 2, 3, 31, § 74:memoria publica recensionis tabulis publicis impressa,
id. Mil. 27, 73:pecunia,
id. Agr. 2, 30, 82:publicum funus,
at the public expense, Plin. Ep. 2, 1 init.:defunctum senatus publico funere honoravit,
Suet. Vit. 3:causa,
an affair of State, Liv. 2, 56;also,
a criminal process, Cic. Rosc. Am. 21, 59:in causis judiciisque publicis,
id. Div. in Caecil. 1, 1:largitiones,
Sall. C. 37, 7: res publica, the commonwealth, the State; v. publicus ludus, Hor. C. 4, 2, 42:in publica commoda peccare,
id. Ep. 2, 1, 3:incisa notis marmora publicis,
id. C. 4, 8, 13.—Subst.1.pūblĭcūs, i, m.a.A public officer, public functionary, magistrate:b.si quis aut privatus aut publicus, etc.,
Caes. B. G. 6, 12: metuit publicos, the police, Plaut. Truc. 2, 7, 6.—A public slave or servant, an attendant upon a college of augurs, etc., Inscr. Orell. 24, 68 sq.; 2470; 2853 al.—2.publĭcum, i, n.a.Possessions of the State, public territory, communal property:b.publicum Campanum,
Cic. Agr. 2, 30, 82.—The public purse, the public coffers or treasury, public income, revenue, etc.: solitus non modo in publico ( in public, openly; v. under II. b.), sed etiam de publico convivari, at public cost, Cic. Verr. 2, 3, 44, § 105:(β).bona alicujus vendere et in publicum redigere,
into the public treasury, for public use, Liv. 4, 15 fin.:in publicum emere,
id. 39, 44; 26, 27:mille et ducenta talenta praedae in publicum retulit,
Nep. Timoth. 1, 2:publicis male redemptis,
Cic. Q. Fr. 1, 1, 11, § 33:conducere publica,
to farm the public revenues, Hor. Ep. 1, 1, 77:habere publicum,
to be a farmer of the public revenues, Plaut. Truc. 1, 2, 41:frui publico,
Cic. Prov. Cons. 5, 12; Dig. 39, 4, 1, § 1:publicum quadragesimae in Asiā egit,
Suet. Vesp. 1:publicum agitare,
Sen. Ep. 119, 5:pessimo publico facere,
to the injury of the State, Liv. 2, 1, 1.—Transf.: qui hoc salutationum publicum exercet, who receives pay (like a porter) for admitting to an audience, Sen. Const. 14, 4. —c.The archives of the State, public records:d.ut scriptum in publico in litteris exstat,
Varr. R. R. 2, 11, 10.—The commonwealth, State, community, city:II.consulere in publicum,
to deliberate for the public weal, Plin. Ep. 9, 13, 21.—Transf., common, general, public (as adj. rare, and mostly poet.):2.publica lex hominum,
Pers. 5, 98:juvenum Publica cura,
Hor. C. 2, 8, 7:usus,
id. Ep. 2, 1, 92:favor,
the favor of all, Ov. P. 4, 14, 56:lux publica mundi,
the sun, id. M. 2, 35:verba,
common, usual, id. Am. 3, 7, 12; id. A. A. 1, 144; Sen. Ep. 3, 1; 59, 1:moneta,
current, Vulg. Gen. 23, 16.— Hence,Substt. *a.publica, ae, f., a public woman, Sen. Ep. 88, 37.—b.pu-blicum, i, n., a public place, publicity (freq. and class.):B.NEVE IN POPLICOD NEVE IN PREIVATOD, S. C. de Bacchan.: IN. POPLICO, Tab. Bantin. lin. 3: in publico esse non audet, includit se domi,
Cic. Verr. 2, 5, 35, § 92:summa in publico copia,
id. Tusc. 5, 35, 102:epistulam in publico proponere,
publicly, id. Att. 8, 9, 2:prodire in publicum,
to go out in public, id. Verr. 2, 1, 31, § 80:egredi,
Tac. H. 4, 49:carere publico,
not to go out in public, to remain at home, Cic. Mil. 7, 18:abstinere publico,
Tac. A. 3, 3; Suet. Claud. 36:lectica per publicum vehi,
id. Ner. 9:oratio, quam nuper in publicum dedi,
published, Plin. Ep. 8, 3, 2.—General, in a bad sense, i. e. common, ordinary, bad (very rare):A.structura carminis,
Ov. P. 4, 13, 4:vatem, cui non sit publica vena,
Juv. 7, 53:sermo non publici saporis,
Petr. 3.—Hence, adv.: pu-blĭcē ( poplice).On account, at the cost, in behalf, or in charge of the State:B.haud scio mali quid ortum ex hoc sit publice,
Ter. Ad. 3, 3, 89:AES. ARGENTVM. AVRVMVE. PVPLICE. SIGNANTO,
to provide with the public stamp, Cic. Leg. 3, 3, 6: VT BONA EIVS POPLICE POSSIDEANTVR FACITO, for the State, in charge of the State, Tab. Bantin. lin. 9:sunt illustriora, quae publice fiunt,
Cic. Rep. 3, 12, 21:disciplina puerilis publice exposita,
on the part of the State, by the State, id. ib. 4, 3, 3:publice interfici,
by order of the State, id. Brut. 62, 224:legationis princeps publice dixit,
in the name of the State, id. Verr. 2, 3, 44, § 105:publice maximam putant esse laudem, quam latissime a suis finibus vacare agros,
in a national point of view, Caes. B. G. 4, 3:frumentum, quod Aedui essent publice polliciti,
for the State, in the name of the State, id. ib. 1, 16:gratiam atque amicitiam publice privatimque petere,
on behalf of the public, and as individuals, id. ib. 5, 55 fin.; id. B. C. 2, 16:ea privatim et publice rapere,
Sall. C. 11, 6:potius publice quam privatim amicitiam populi Ron ani colere,
id. J. 8, 2; id. C. 49, 3:Minucius eandem publice curationem agens, quam Maelius privatim agendam susceperat,
Liv. 4, 13:neque publice neque privatim,
Cic. Verr. 2, 1, 6, § 16:ut filiae ejus publice alerentur,
at the public expense, Nep. Arist. 3, 3: in urbe, celeberrimo loco elatus publice, id. Dion, 10, 3; cf. Liv. 5, 55; Plin. 33, 1, 4, § 11.—Generally, all together, universally:C.exulatum publice ire,
Liv. 5, 53 fin.; Dig. 39, 2, 24:Labeo consulentibus de jure publice responsitavit,
all without exception, Gell. 13, 10, 1.—Before the people, openly, publicly, = palam (only post-class.):publice disserere,
Gell. 17, 21, 1:virtutem Claudii publice praedicare,
Treb. Pol. Claud. 17:rumor publice crebuerat,
App. M. 10, p. 247, 16; id. Mag. p. 276, 35; id. M. 2, p. 118, 10. -
18 publica
pūblĭcus (in inscrr. also POBLICVS and POPLICVS), a, um, adj. [contr. from populicus, from populus], of or belonging to the people, State, or community; that is done for the sake or at the expense of the State; public, common.I.Lit.: multi suam rem bene gessere et publicam patriā procul, the business of the State, Enn. ap. Cic. Fam. 7, 6, 1 (Trag. v. 295 Vahl.):B.publica magnificentia (opp. privata luxuria),
Cic. Mur. 36, 76:sacrificia publica ac privata,
Caes. B. G. 6, 12:injuriae,
done to the State, id. ib. 1, 12:litterae testimonium,
Cic. Verr. 2, 3, 31, § 74:memoria publica recensionis tabulis publicis impressa,
id. Mil. 27, 73:pecunia,
id. Agr. 2, 30, 82:publicum funus,
at the public expense, Plin. Ep. 2, 1 init.:defunctum senatus publico funere honoravit,
Suet. Vit. 3:causa,
an affair of State, Liv. 2, 56;also,
a criminal process, Cic. Rosc. Am. 21, 59:in causis judiciisque publicis,
id. Div. in Caecil. 1, 1:largitiones,
Sall. C. 37, 7: res publica, the commonwealth, the State; v. publicus ludus, Hor. C. 4, 2, 42:in publica commoda peccare,
id. Ep. 2, 1, 3:incisa notis marmora publicis,
id. C. 4, 8, 13.—Subst.1.pūblĭcūs, i, m.a.A public officer, public functionary, magistrate:b.si quis aut privatus aut publicus, etc.,
Caes. B. G. 6, 12: metuit publicos, the police, Plaut. Truc. 2, 7, 6.—A public slave or servant, an attendant upon a college of augurs, etc., Inscr. Orell. 24, 68 sq.; 2470; 2853 al.—2.publĭcum, i, n.a.Possessions of the State, public territory, communal property:b.publicum Campanum,
Cic. Agr. 2, 30, 82.—The public purse, the public coffers or treasury, public income, revenue, etc.: solitus non modo in publico ( in public, openly; v. under II. b.), sed etiam de publico convivari, at public cost, Cic. Verr. 2, 3, 44, § 105:(β).bona alicujus vendere et in publicum redigere,
into the public treasury, for public use, Liv. 4, 15 fin.:in publicum emere,
id. 39, 44; 26, 27:mille et ducenta talenta praedae in publicum retulit,
Nep. Timoth. 1, 2:publicis male redemptis,
Cic. Q. Fr. 1, 1, 11, § 33:conducere publica,
to farm the public revenues, Hor. Ep. 1, 1, 77:habere publicum,
to be a farmer of the public revenues, Plaut. Truc. 1, 2, 41:frui publico,
Cic. Prov. Cons. 5, 12; Dig. 39, 4, 1, § 1:publicum quadragesimae in Asiā egit,
Suet. Vesp. 1:publicum agitare,
Sen. Ep. 119, 5:pessimo publico facere,
to the injury of the State, Liv. 2, 1, 1.—Transf.: qui hoc salutationum publicum exercet, who receives pay (like a porter) for admitting to an audience, Sen. Const. 14, 4. —c.The archives of the State, public records:d.ut scriptum in publico in litteris exstat,
Varr. R. R. 2, 11, 10.—The commonwealth, State, community, city:II.consulere in publicum,
to deliberate for the public weal, Plin. Ep. 9, 13, 21.—Transf., common, general, public (as adj. rare, and mostly poet.):2.publica lex hominum,
Pers. 5, 98:juvenum Publica cura,
Hor. C. 2, 8, 7:usus,
id. Ep. 2, 1, 92:favor,
the favor of all, Ov. P. 4, 14, 56:lux publica mundi,
the sun, id. M. 2, 35:verba,
common, usual, id. Am. 3, 7, 12; id. A. A. 1, 144; Sen. Ep. 3, 1; 59, 1:moneta,
current, Vulg. Gen. 23, 16.— Hence,Substt. *a.publica, ae, f., a public woman, Sen. Ep. 88, 37.—b.pu-blicum, i, n., a public place, publicity (freq. and class.):B.NEVE IN POPLICOD NEVE IN PREIVATOD, S. C. de Bacchan.: IN. POPLICO, Tab. Bantin. lin. 3: in publico esse non audet, includit se domi,
Cic. Verr. 2, 5, 35, § 92:summa in publico copia,
id. Tusc. 5, 35, 102:epistulam in publico proponere,
publicly, id. Att. 8, 9, 2:prodire in publicum,
to go out in public, id. Verr. 2, 1, 31, § 80:egredi,
Tac. H. 4, 49:carere publico,
not to go out in public, to remain at home, Cic. Mil. 7, 18:abstinere publico,
Tac. A. 3, 3; Suet. Claud. 36:lectica per publicum vehi,
id. Ner. 9:oratio, quam nuper in publicum dedi,
published, Plin. Ep. 8, 3, 2.—General, in a bad sense, i. e. common, ordinary, bad (very rare):A.structura carminis,
Ov. P. 4, 13, 4:vatem, cui non sit publica vena,
Juv. 7, 53:sermo non publici saporis,
Petr. 3.—Hence, adv.: pu-blĭcē ( poplice).On account, at the cost, in behalf, or in charge of the State:B.haud scio mali quid ortum ex hoc sit publice,
Ter. Ad. 3, 3, 89:AES. ARGENTVM. AVRVMVE. PVPLICE. SIGNANTO,
to provide with the public stamp, Cic. Leg. 3, 3, 6: VT BONA EIVS POPLICE POSSIDEANTVR FACITO, for the State, in charge of the State, Tab. Bantin. lin. 9:sunt illustriora, quae publice fiunt,
Cic. Rep. 3, 12, 21:disciplina puerilis publice exposita,
on the part of the State, by the State, id. ib. 4, 3, 3:publice interfici,
by order of the State, id. Brut. 62, 224:legationis princeps publice dixit,
in the name of the State, id. Verr. 2, 3, 44, § 105:publice maximam putant esse laudem, quam latissime a suis finibus vacare agros,
in a national point of view, Caes. B. G. 4, 3:frumentum, quod Aedui essent publice polliciti,
for the State, in the name of the State, id. ib. 1, 16:gratiam atque amicitiam publice privatimque petere,
on behalf of the public, and as individuals, id. ib. 5, 55 fin.; id. B. C. 2, 16:ea privatim et publice rapere,
Sall. C. 11, 6:potius publice quam privatim amicitiam populi Ron ani colere,
id. J. 8, 2; id. C. 49, 3:Minucius eandem publice curationem agens, quam Maelius privatim agendam susceperat,
Liv. 4, 13:neque publice neque privatim,
Cic. Verr. 2, 1, 6, § 16:ut filiae ejus publice alerentur,
at the public expense, Nep. Arist. 3, 3: in urbe, celeberrimo loco elatus publice, id. Dion, 10, 3; cf. Liv. 5, 55; Plin. 33, 1, 4, § 11.—Generally, all together, universally:C.exulatum publice ire,
Liv. 5, 53 fin.; Dig. 39, 2, 24:Labeo consulentibus de jure publice responsitavit,
all without exception, Gell. 13, 10, 1.—Before the people, openly, publicly, = palam (only post-class.):publice disserere,
Gell. 17, 21, 1:virtutem Claudii publice praedicare,
Treb. Pol. Claud. 17:rumor publice crebuerat,
App. M. 10, p. 247, 16; id. Mag. p. 276, 35; id. M. 2, p. 118, 10. -
19 publicum
pūblĭcus (in inscrr. also POBLICVS and POPLICVS), a, um, adj. [contr. from populicus, from populus], of or belonging to the people, State, or community; that is done for the sake or at the expense of the State; public, common.I.Lit.: multi suam rem bene gessere et publicam patriā procul, the business of the State, Enn. ap. Cic. Fam. 7, 6, 1 (Trag. v. 295 Vahl.):B.publica magnificentia (opp. privata luxuria),
Cic. Mur. 36, 76:sacrificia publica ac privata,
Caes. B. G. 6, 12:injuriae,
done to the State, id. ib. 1, 12:litterae testimonium,
Cic. Verr. 2, 3, 31, § 74:memoria publica recensionis tabulis publicis impressa,
id. Mil. 27, 73:pecunia,
id. Agr. 2, 30, 82:publicum funus,
at the public expense, Plin. Ep. 2, 1 init.:defunctum senatus publico funere honoravit,
Suet. Vit. 3:causa,
an affair of State, Liv. 2, 56;also,
a criminal process, Cic. Rosc. Am. 21, 59:in causis judiciisque publicis,
id. Div. in Caecil. 1, 1:largitiones,
Sall. C. 37, 7: res publica, the commonwealth, the State; v. publicus ludus, Hor. C. 4, 2, 42:in publica commoda peccare,
id. Ep. 2, 1, 3:incisa notis marmora publicis,
id. C. 4, 8, 13.—Subst.1.pūblĭcūs, i, m.a.A public officer, public functionary, magistrate:b.si quis aut privatus aut publicus, etc.,
Caes. B. G. 6, 12: metuit publicos, the police, Plaut. Truc. 2, 7, 6.—A public slave or servant, an attendant upon a college of augurs, etc., Inscr. Orell. 24, 68 sq.; 2470; 2853 al.—2.publĭcum, i, n.a.Possessions of the State, public territory, communal property:b.publicum Campanum,
Cic. Agr. 2, 30, 82.—The public purse, the public coffers or treasury, public income, revenue, etc.: solitus non modo in publico ( in public, openly; v. under II. b.), sed etiam de publico convivari, at public cost, Cic. Verr. 2, 3, 44, § 105:(β).bona alicujus vendere et in publicum redigere,
into the public treasury, for public use, Liv. 4, 15 fin.:in publicum emere,
id. 39, 44; 26, 27:mille et ducenta talenta praedae in publicum retulit,
Nep. Timoth. 1, 2:publicis male redemptis,
Cic. Q. Fr. 1, 1, 11, § 33:conducere publica,
to farm the public revenues, Hor. Ep. 1, 1, 77:habere publicum,
to be a farmer of the public revenues, Plaut. Truc. 1, 2, 41:frui publico,
Cic. Prov. Cons. 5, 12; Dig. 39, 4, 1, § 1:publicum quadragesimae in Asiā egit,
Suet. Vesp. 1:publicum agitare,
Sen. Ep. 119, 5:pessimo publico facere,
to the injury of the State, Liv. 2, 1, 1.—Transf.: qui hoc salutationum publicum exercet, who receives pay (like a porter) for admitting to an audience, Sen. Const. 14, 4. —c.The archives of the State, public records:d.ut scriptum in publico in litteris exstat,
Varr. R. R. 2, 11, 10.—The commonwealth, State, community, city:II.consulere in publicum,
to deliberate for the public weal, Plin. Ep. 9, 13, 21.—Transf., common, general, public (as adj. rare, and mostly poet.):2.publica lex hominum,
Pers. 5, 98:juvenum Publica cura,
Hor. C. 2, 8, 7:usus,
id. Ep. 2, 1, 92:favor,
the favor of all, Ov. P. 4, 14, 56:lux publica mundi,
the sun, id. M. 2, 35:verba,
common, usual, id. Am. 3, 7, 12; id. A. A. 1, 144; Sen. Ep. 3, 1; 59, 1:moneta,
current, Vulg. Gen. 23, 16.— Hence,Substt. *a.publica, ae, f., a public woman, Sen. Ep. 88, 37.—b.pu-blicum, i, n., a public place, publicity (freq. and class.):B.NEVE IN POPLICOD NEVE IN PREIVATOD, S. C. de Bacchan.: IN. POPLICO, Tab. Bantin. lin. 3: in publico esse non audet, includit se domi,
Cic. Verr. 2, 5, 35, § 92:summa in publico copia,
id. Tusc. 5, 35, 102:epistulam in publico proponere,
publicly, id. Att. 8, 9, 2:prodire in publicum,
to go out in public, id. Verr. 2, 1, 31, § 80:egredi,
Tac. H. 4, 49:carere publico,
not to go out in public, to remain at home, Cic. Mil. 7, 18:abstinere publico,
Tac. A. 3, 3; Suet. Claud. 36:lectica per publicum vehi,
id. Ner. 9:oratio, quam nuper in publicum dedi,
published, Plin. Ep. 8, 3, 2.—General, in a bad sense, i. e. common, ordinary, bad (very rare):A.structura carminis,
Ov. P. 4, 13, 4:vatem, cui non sit publica vena,
Juv. 7, 53:sermo non publici saporis,
Petr. 3.—Hence, adv.: pu-blĭcē ( poplice).On account, at the cost, in behalf, or in charge of the State:B.haud scio mali quid ortum ex hoc sit publice,
Ter. Ad. 3, 3, 89:AES. ARGENTVM. AVRVMVE. PVPLICE. SIGNANTO,
to provide with the public stamp, Cic. Leg. 3, 3, 6: VT BONA EIVS POPLICE POSSIDEANTVR FACITO, for the State, in charge of the State, Tab. Bantin. lin. 9:sunt illustriora, quae publice fiunt,
Cic. Rep. 3, 12, 21:disciplina puerilis publice exposita,
on the part of the State, by the State, id. ib. 4, 3, 3:publice interfici,
by order of the State, id. Brut. 62, 224:legationis princeps publice dixit,
in the name of the State, id. Verr. 2, 3, 44, § 105:publice maximam putant esse laudem, quam latissime a suis finibus vacare agros,
in a national point of view, Caes. B. G. 4, 3:frumentum, quod Aedui essent publice polliciti,
for the State, in the name of the State, id. ib. 1, 16:gratiam atque amicitiam publice privatimque petere,
on behalf of the public, and as individuals, id. ib. 5, 55 fin.; id. B. C. 2, 16:ea privatim et publice rapere,
Sall. C. 11, 6:potius publice quam privatim amicitiam populi Ron ani colere,
id. J. 8, 2; id. C. 49, 3:Minucius eandem publice curationem agens, quam Maelius privatim agendam susceperat,
Liv. 4, 13:neque publice neque privatim,
Cic. Verr. 2, 1, 6, § 16:ut filiae ejus publice alerentur,
at the public expense, Nep. Arist. 3, 3: in urbe, celeberrimo loco elatus publice, id. Dion, 10, 3; cf. Liv. 5, 55; Plin. 33, 1, 4, § 11.—Generally, all together, universally:C.exulatum publice ire,
Liv. 5, 53 fin.; Dig. 39, 2, 24:Labeo consulentibus de jure publice responsitavit,
all without exception, Gell. 13, 10, 1.—Before the people, openly, publicly, = palam (only post-class.):publice disserere,
Gell. 17, 21, 1:virtutem Claudii publice praedicare,
Treb. Pol. Claud. 17:rumor publice crebuerat,
App. M. 10, p. 247, 16; id. Mag. p. 276, 35; id. M. 2, p. 118, 10. -
20 publicus
pūblĭcus (in inscrr. also POBLICVS and POPLICVS), a, um, adj. [contr. from populicus, from populus], of or belonging to the people, State, or community; that is done for the sake or at the expense of the State; public, common.I.Lit.: multi suam rem bene gessere et publicam patriā procul, the business of the State, Enn. ap. Cic. Fam. 7, 6, 1 (Trag. v. 295 Vahl.):B.publica magnificentia (opp. privata luxuria),
Cic. Mur. 36, 76:sacrificia publica ac privata,
Caes. B. G. 6, 12:injuriae,
done to the State, id. ib. 1, 12:litterae testimonium,
Cic. Verr. 2, 3, 31, § 74:memoria publica recensionis tabulis publicis impressa,
id. Mil. 27, 73:pecunia,
id. Agr. 2, 30, 82:publicum funus,
at the public expense, Plin. Ep. 2, 1 init.:defunctum senatus publico funere honoravit,
Suet. Vit. 3:causa,
an affair of State, Liv. 2, 56;also,
a criminal process, Cic. Rosc. Am. 21, 59:in causis judiciisque publicis,
id. Div. in Caecil. 1, 1:largitiones,
Sall. C. 37, 7: res publica, the commonwealth, the State; v. publicus ludus, Hor. C. 4, 2, 42:in publica commoda peccare,
id. Ep. 2, 1, 3:incisa notis marmora publicis,
id. C. 4, 8, 13.—Subst.1.pūblĭcūs, i, m.a.A public officer, public functionary, magistrate:b.si quis aut privatus aut publicus, etc.,
Caes. B. G. 6, 12: metuit publicos, the police, Plaut. Truc. 2, 7, 6.—A public slave or servant, an attendant upon a college of augurs, etc., Inscr. Orell. 24, 68 sq.; 2470; 2853 al.—2.publĭcum, i, n.a.Possessions of the State, public territory, communal property:b.publicum Campanum,
Cic. Agr. 2, 30, 82.—The public purse, the public coffers or treasury, public income, revenue, etc.: solitus non modo in publico ( in public, openly; v. under II. b.), sed etiam de publico convivari, at public cost, Cic. Verr. 2, 3, 44, § 105:(β).bona alicujus vendere et in publicum redigere,
into the public treasury, for public use, Liv. 4, 15 fin.:in publicum emere,
id. 39, 44; 26, 27:mille et ducenta talenta praedae in publicum retulit,
Nep. Timoth. 1, 2:publicis male redemptis,
Cic. Q. Fr. 1, 1, 11, § 33:conducere publica,
to farm the public revenues, Hor. Ep. 1, 1, 77:habere publicum,
to be a farmer of the public revenues, Plaut. Truc. 1, 2, 41:frui publico,
Cic. Prov. Cons. 5, 12; Dig. 39, 4, 1, § 1:publicum quadragesimae in Asiā egit,
Suet. Vesp. 1:publicum agitare,
Sen. Ep. 119, 5:pessimo publico facere,
to the injury of the State, Liv. 2, 1, 1.—Transf.: qui hoc salutationum publicum exercet, who receives pay (like a porter) for admitting to an audience, Sen. Const. 14, 4. —c.The archives of the State, public records:d.ut scriptum in publico in litteris exstat,
Varr. R. R. 2, 11, 10.—The commonwealth, State, community, city:II.consulere in publicum,
to deliberate for the public weal, Plin. Ep. 9, 13, 21.—Transf., common, general, public (as adj. rare, and mostly poet.):2.publica lex hominum,
Pers. 5, 98:juvenum Publica cura,
Hor. C. 2, 8, 7:usus,
id. Ep. 2, 1, 92:favor,
the favor of all, Ov. P. 4, 14, 56:lux publica mundi,
the sun, id. M. 2, 35:verba,
common, usual, id. Am. 3, 7, 12; id. A. A. 1, 144; Sen. Ep. 3, 1; 59, 1:moneta,
current, Vulg. Gen. 23, 16.— Hence,Substt. *a.publica, ae, f., a public woman, Sen. Ep. 88, 37.—b.pu-blicum, i, n., a public place, publicity (freq. and class.):B.NEVE IN POPLICOD NEVE IN PREIVATOD, S. C. de Bacchan.: IN. POPLICO, Tab. Bantin. lin. 3: in publico esse non audet, includit se domi,
Cic. Verr. 2, 5, 35, § 92:summa in publico copia,
id. Tusc. 5, 35, 102:epistulam in publico proponere,
publicly, id. Att. 8, 9, 2:prodire in publicum,
to go out in public, id. Verr. 2, 1, 31, § 80:egredi,
Tac. H. 4, 49:carere publico,
not to go out in public, to remain at home, Cic. Mil. 7, 18:abstinere publico,
Tac. A. 3, 3; Suet. Claud. 36:lectica per publicum vehi,
id. Ner. 9:oratio, quam nuper in publicum dedi,
published, Plin. Ep. 8, 3, 2.—General, in a bad sense, i. e. common, ordinary, bad (very rare):A.structura carminis,
Ov. P. 4, 13, 4:vatem, cui non sit publica vena,
Juv. 7, 53:sermo non publici saporis,
Petr. 3.—Hence, adv.: pu-blĭcē ( poplice).On account, at the cost, in behalf, or in charge of the State:B.haud scio mali quid ortum ex hoc sit publice,
Ter. Ad. 3, 3, 89:AES. ARGENTVM. AVRVMVE. PVPLICE. SIGNANTO,
to provide with the public stamp, Cic. Leg. 3, 3, 6: VT BONA EIVS POPLICE POSSIDEANTVR FACITO, for the State, in charge of the State, Tab. Bantin. lin. 9:sunt illustriora, quae publice fiunt,
Cic. Rep. 3, 12, 21:disciplina puerilis publice exposita,
on the part of the State, by the State, id. ib. 4, 3, 3:publice interfici,
by order of the State, id. Brut. 62, 224:legationis princeps publice dixit,
in the name of the State, id. Verr. 2, 3, 44, § 105:publice maximam putant esse laudem, quam latissime a suis finibus vacare agros,
in a national point of view, Caes. B. G. 4, 3:frumentum, quod Aedui essent publice polliciti,
for the State, in the name of the State, id. ib. 1, 16:gratiam atque amicitiam publice privatimque petere,
on behalf of the public, and as individuals, id. ib. 5, 55 fin.; id. B. C. 2, 16:ea privatim et publice rapere,
Sall. C. 11, 6:potius publice quam privatim amicitiam populi Ron ani colere,
id. J. 8, 2; id. C. 49, 3:Minucius eandem publice curationem agens, quam Maelius privatim agendam susceperat,
Liv. 4, 13:neque publice neque privatim,
Cic. Verr. 2, 1, 6, § 16:ut filiae ejus publice alerentur,
at the public expense, Nep. Arist. 3, 3: in urbe, celeberrimo loco elatus publice, id. Dion, 10, 3; cf. Liv. 5, 55; Plin. 33, 1, 4, § 11.—Generally, all together, universally:C.exulatum publice ire,
Liv. 5, 53 fin.; Dig. 39, 2, 24:Labeo consulentibus de jure publice responsitavit,
all without exception, Gell. 13, 10, 1.—Before the people, openly, publicly, = palam (only post-class.):publice disserere,
Gell. 17, 21, 1:virtutem Claudii publice praedicare,
Treb. Pol. Claud. 17:rumor publice crebuerat,
App. M. 10, p. 247, 16; id. Mag. p. 276, 35; id. M. 2, p. 118, 10.
См. также в других словарях:
público — público, ca (Del lat. publĭcus). 1. adj. Notorio, patente, manifiesto, visto o sabido por todos. 2. Vulgar, común y notado de todos. Ladrón público. 3. Se dice de la potestad, jurisdicción y autoridad para hacer algo, como contrapuesto a privado … Diccionario de la lengua española
público — público, ca adjetivo 1. Que es de todos los ciudadanos o que está pensado para que todos los ciudadanos puedan utilizarlo o disponer de ello: colegio público, teléfono público, parque público, establecimiento público, transporte público, servicio … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
Público — Saltar a navegación, búsqueda Público puede hacer referencia a: Los espectadores, cuyo conjunto también es llamado público; Un servicio público; Un bien público; El dominio público; El espacio público; El sector público; Público, periódico… … Wikipedia Español
Público — Beschreibung Portugiesische Tageszeitung Verlag Público Comunicação Social SA Erstausgab … Deutsch Wikipedia
Público — may refer to: Público (Portugal), a Portuguese newspaper Público (Spain), a Spanish newspaper launched in September 2007 This disambiguation page lists articles associated with the same title. If an internal link … Wikipedia
público — adj. 1. Relativo ou pertencente ao povo, à população. = GERAL ≠ PRIVADO 2. Que serve para uso de todos. = COLETIVO, COMUM ≠ PARTICULAR, PESSOAL 3. Relativo à governação ou administração de um país. ≠ PARTICULAR, PRIVADO 4. Que é do conhecimento… … Dicionário da Língua Portuguesa
público — público, ca adjetivo notorio, patente, conocido, manifiesto. «Lo público es lo que a nadie se oculta; notorio es lo generalmente sabido. Hay cosas públicas y que, por la poca importancia que en sí tienen, no son notorias.» José Joaquín de Mora… … Diccionario de sinónimos y antónimos
Público — est le cinquième album d Adriana Calcanhotto, sorti en 2000. Il a été enregistré en public. Liste des chansons E o Mundo Não Se Acabou Mais Feliz Clandestino (reprise de Manu Chao) Uns Versos Devolva me Remix Século XX O Outro Vambora Vamos Comer … Wikipédia en Français
público — (Del lat. publicus .) ► adjetivo 1 Que es conocido por todos: ■ ya es público el compromiso de la princesa; han hecho pública la solución adoptada. SINÓNIMO sabido ANTÓNIMO secreto 2 De todo el pueblo: ■ suele pasear por un parque público; no… … Enciclopedia Universal
público — adj 1 Que es del conocimiento o del interés de todas las personas: un asunto público, una necesidad pública 2 Que es para el uso, el aprovechamiento o el beneficio de todos: un parque público, la vía pública, los servicios públicos, la hacienda… … Español en México
público — {{#}}{{LM P32143}}{{〓}} {{SynP32915}} {{[}}público{{]}}, {{[}}pública{{]}} ‹pú·bli·co, ca› {{《}}▍ adj.{{》}} {{<}}1{{>}} Que es visto, sabido o conocido por todos: • Me lo contó como un secreto, porque no sabía que ya era algo público.{{○}}… … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos