Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

pĕcūlĭārĭ-ter

  • 1 peculiaris

    pĕcūlĭāris, e, adj. [peculium], of or relating to private property.
    I.
    Lit.:

    peculiaris causa,

    concerning property, Dig. 41, 2, 44:

    peculiari nomine,

    on account of property, ib. 14, 12, 16.—
    II.
    Transf.
    A.
    One's own, belonging to one (cf. proprius):

    etiam opilio, qui pascit alienas oves, aliquam habet peculiarem,

    Plaut. As. 3, 1, 36:

    ovem tibi dabo peculiarem,

    id. Merc. 3, 1, 27:

    ut peculiare aliquid in fundo pascere liceat,

    Varr. R. R. 1, 17:

    aedes,

    Dig. 15, 1, 22; 23:

    nummi,

    ib. 12, 1, 31:

    vinum,

    ib. 33, 6, 9:

    vectigalibus peculiares servos praeposuit,

    belonging to him, his own, Suet. Caes. 76: prolatos manu sua e peculiaribus loculis suis id. Galb. 12.—
    B.
    One's own, belonging particularly to one's self, not held in common with others; proper, special, peculiar:

    venio ad Lysaniam, peculiarem tuum, Deciane, testem,

    Cic. Fl. 21, 51:

    hoc mihi peculiare fuerit,

    id. Q. Fr. 2, 10, 3:

    edictum,

    id. Verr. 2, 3, 14, § 36; Liv. 3, 19, 9:

    quasi proprio suo et peculiari deo,

    Suet. Aug. 5:

    Africae peculiare, quod in oleastro inserit,

    Plin. 17, 18, 30, § 129:

    haec sunt peculiaria Arabiae,

    id. 12, 17, 38, § 77; 19, 8, 41, § 140:

    me peculiaris quidem impedit ratio,

    Plin. Ep. 1, 8, 16; 10, 2, 2:

    luce peculiari nitere,

    Mart. 4, 64, 8:

    ut sis ei populus peculiaris,

    Vulg. Deut. 26, 18:

    in populum peculiarem,

    id. ib. 14, 2.—
    C.
    Singular, particular, extraordinary, peculiar (post-Aug.):

    peculiari merito,

    Suet. Vit. 4:

    peculiare munus,

    Just. 36, 4, 3.— Adv.: pĕcūlĭārĭ-ter.
    A.
    As private property:

    quaedam etiam ignorantes possidemus, id est quae servi peculiariter paraverunt,

    Dig. 41, 2, 3; 20, 6, 8.—
    B.
    Especially, particularly, peculiarly:

    folia peculiariter cruribus vitiosis utilia,

    Plin. 26, 8, 33, § 50:

    medicinae peculiariter curiosus,

    id. 25, 2, 3, § 7; Quint. 1, 2, 16; 11, 3, 130; 8, 2, 8 (but in Plin. 36, 20, 37, § 145, the correct read. is peculiaris, not peculiarius; v Sillig ad h. l.).

    Lewis & Short latin dictionary > peculiaris

  • 2 peculiariter

    pĕcūlĭāris, e, adj. [peculium], of or relating to private property.
    I.
    Lit.:

    peculiaris causa,

    concerning property, Dig. 41, 2, 44:

    peculiari nomine,

    on account of property, ib. 14, 12, 16.—
    II.
    Transf.
    A.
    One's own, belonging to one (cf. proprius):

    etiam opilio, qui pascit alienas oves, aliquam habet peculiarem,

    Plaut. As. 3, 1, 36:

    ovem tibi dabo peculiarem,

    id. Merc. 3, 1, 27:

    ut peculiare aliquid in fundo pascere liceat,

    Varr. R. R. 1, 17:

    aedes,

    Dig. 15, 1, 22; 23:

    nummi,

    ib. 12, 1, 31:

    vinum,

    ib. 33, 6, 9:

    vectigalibus peculiares servos praeposuit,

    belonging to him, his own, Suet. Caes. 76: prolatos manu sua e peculiaribus loculis suis id. Galb. 12.—
    B.
    One's own, belonging particularly to one's self, not held in common with others; proper, special, peculiar:

    venio ad Lysaniam, peculiarem tuum, Deciane, testem,

    Cic. Fl. 21, 51:

    hoc mihi peculiare fuerit,

    id. Q. Fr. 2, 10, 3:

    edictum,

    id. Verr. 2, 3, 14, § 36; Liv. 3, 19, 9:

    quasi proprio suo et peculiari deo,

    Suet. Aug. 5:

    Africae peculiare, quod in oleastro inserit,

    Plin. 17, 18, 30, § 129:

    haec sunt peculiaria Arabiae,

    id. 12, 17, 38, § 77; 19, 8, 41, § 140:

    me peculiaris quidem impedit ratio,

    Plin. Ep. 1, 8, 16; 10, 2, 2:

    luce peculiari nitere,

    Mart. 4, 64, 8:

    ut sis ei populus peculiaris,

    Vulg. Deut. 26, 18:

    in populum peculiarem,

    id. ib. 14, 2.—
    C.
    Singular, particular, extraordinary, peculiar (post-Aug.):

    peculiari merito,

    Suet. Vit. 4:

    peculiare munus,

    Just. 36, 4, 3.— Adv.: pĕcūlĭārĭ-ter.
    A.
    As private property:

    quaedam etiam ignorantes possidemus, id est quae servi peculiariter paraverunt,

    Dig. 41, 2, 3; 20, 6, 8.—
    B.
    Especially, particularly, peculiarly:

    folia peculiariter cruribus vitiosis utilia,

    Plin. 26, 8, 33, § 50:

    medicinae peculiariter curiosus,

    id. 25, 2, 3, § 7; Quint. 1, 2, 16; 11, 3, 130; 8, 2, 8 (but in Plin. 36, 20, 37, § 145, the correct read. is peculiaris, not peculiarius; v Sillig ad h. l.).

    Lewis & Short latin dictionary > peculiariter

См. также в других словарях:

  • DIGITUS — an ex digerendo an ex Graeco δεικνύειν? Primore digito in erectum pollicem residente, Deos olim a Gentibus salutatos docet Appul. Metam. l; 4. Et admoventes oribus suis dexteram, primore digito in erectum pollicem residente: ut ipsam prorsus Deam …   Hofmann J. Lexicon universale

  • RYSVICUM i. e. RYSWYK — RYSVICUM, i. e. RYSWYK pagus celebris, et peramoenus Hollandiae, suburbanus Hagae Comitum, Potentissimi, Augustissimi, Felicissini, Serenissimi VILHELMI III. Magnae Britanniae Regis, Castro sumptuosissimo, magnificentissimo nobilitatus; in cuius… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • GLEBA — I. GLEBA pro solo et dote Ecclesiae, passim in Iure Canonico. Anglis usitatius dicitur, de terra ad Ecclesias parochiales pertinente. Theodos. Cod. pro quovis saepe agro. Sic conssitur. Neap. l. 3. tit. 3. Servi glebae. II. GLEBA quasi globus, Gr …   Hofmann J. Lexicon universale

  • LATRONUM Lusus — idem cum Ludo Latrunculorum i. e. Calculorum, quem Graeci recentiores Ζκτρίκιον, indeque mauritani Alzatrec et Hispani Axedres vocant. Ovid. de Arte Am. l. 2. v. 207. Sive latroncinii sub imagine calculus ibit etc. Scachios hodie appellant Itali… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • MINERVA — I. MINERVA sapientiae, et bonarum omnium artium dea, ex Iovis cerebro sine matre procreata: Quô commentô significare voluerunt Poetae, bonarum artium disciplinas, humani ingenii non esse inventum, sed ex Iovis cerebro, h. e. inexhausto divinae… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • NEOCORUS — Aedis sacrae aedituus, Νεωκόρος. Iul. Firmicus l. 4. Math. c. 7. Aut simulacrorum consecratores, seu certe Neocores (secundum quosdam) vel Sacerdotum Principes. Vox Graecis Scriptoribus notissima, sed quae negotium iure facessitrei Antiquariae et …   Hofmann J. Lexicon universale

  • interpretare — in·ter·pre·tà·re v.tr. (io intèrpreto) 1a. AU comprendere e spiegare un testo, un discorso e sim. nel suo significato più recondito: interpretare una frase, un passo controverso; intendere e porre in evidenza i caratteri peculiari di un artista o …   Dizionario italiano

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»