-
1 orzeczenie
сущ.• взгляд• мнение• мысль• объявление• отзыв• постановление• приговор• суждение* * *☼ 1. заключение; мнение;\orzeczenie lekarskie медицинское заключение;
2. юр. решение, постановление, приговор ♂;3. лише, сказуемое; \orzeczenie złożone составное сказуемое+1. decyzja, sąd 2. wyrok, postanowienie
* * *с1) заключе́ние; мне́ниеorzeczenie lekarskie — медици́нское заключе́ние
2) юр. реше́ние, постановле́ние, пригово́р m3) лингв. сказу́емоеorzeczenie złożone — составно́е сказу́емое
Syn: -
2 imienny
прил.• именной• номинальный* * *imienn|yименной;lista \imiennya именной (поимённый) список; orzeczenie \imiennye грам. именное сказуемое
* * *именно́йlista imienna — именно́й ( поимённый) спи́сок
orzeczenie imienne — грам. именно́е сказу́емое
-
3 lekarski
прил.• врачебный• медицинский* * *lekars|ki\lekarskicy 1. врачебный, медицинский;oględziny \lekarskikie врачебный осмотр; orzeczenie \lekarskikie заключение врача; zwolnienie \lekarskikie больничный лист, бюллетень pot.;
2. лекарственный, лечебный;pijawki \lekarskikie медицинские пиявки;
rośliny \lekarskikie лекарственные растения+2. leczniczy
* * *1) враче́бный, медици́нскийoględziny lekarskie — враче́бный осмо́тр
orzeczenie lekarskie — заключе́ние врача́
zwolnienie lekarskie — больни́чный лист, бюллете́нь pot.
2) лека́рственный, лече́бныйpijawki lekarskie — медици́нские пия́вки
rośliny lekarskie — лека́рственные расте́ния
Syn:leczniczy 2) -
4 żal
сущ.• враждебность• горе• горесть• грусть• жалоба• злоба• злость• неприязнь• обида• огорчение• печаль• покаяние• раскаяние• скорбь• сожаление• траур* * *1) (skargi) жалобы, сетования2) żal (skrucha) раскаяние3) żal (smutek) грусть, огорчение, печаль, скорбь, тоска4) żal (ubolewanie) жалость, сожаление5) żal (uraza) обида6) żal, szkoda (jako orzeczenie) жаль, жалко (в значении сказуемого)niestety жаль (к сожалению)* * *♂, Р. \żalu 1. печаль ž, скорбь ž;2. (współczucie) сожаление ň; жалость ž; 3. \żale мн. жалобы, сетования; 4. в знач. сказ, жалко;\żal pieniędzy жалко денег; bardzo mi go \żal мне его очень жалко;
5. обида ž;on ma \żal do ciebie он на тебя обижен;
nie miej do mnie \żalu не обижайся на меня+3. biadanie, narzekania, skargi 4. szkoda 5. uraza
* * *м, Р żalu1) печа́ль ż, скорбь ż2) ( współczucie) сожале́ние n; жа́лость ż3) żale мн жа́лобы, се́тования4) в знач. сказ. жа́лкоżal pieniędzy — жа́лко де́нег
bardzo mi go żal — мне его́ о́чень жа́лко
5) оби́да żon ma żal do ciebie — он на тебя́ оби́жен
nie miej do mnie żalu — не обижа́йся на меня́
Syn:
См. также в других словарях:
orzeczenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. orzec. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}orzeczenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. orzeczenieeń {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
orzeczenie — n I; lm D. orzeczenieeń 1. rzecz. od orzec. 2. «sąd, zdanie, opinia, decyzja» Orzeczenie lekarskie. Wydać orzeczenie o niezdolności do pracy. 3. jęz. «część zdania (wyraz lub wyrazy), za pomocą której orzeka się o podmiocie zdania; wyraża ona… … Słownik języka polskiego
imiesłów — m IV, D. imiesłówłowu, C. imiesłówłowowi, Ms. imiesłówłowie; lm M. imiesłówłowy «forma gramatyczna utworzona od czasownika, używana w funkcjach przymiotnikowych lub przysłówkowych» ∆ Imiesłów przymiotnikowy (odmieniający się jak przymiotnik przez … Słownik języka polskiego
prosty — prości, prostytszy 1. «nie odchylający się w żadną stronę, nie skręcający w bok; równy, nie wykrzywiony, niekręty, nie wygięty, nie zgięty» Proste brwi, włosy. Prosty słup. Prosta spódnica. ∆ anat. Kiszka prosta → odbytnica ∆ mat. Graniastosłup… … Słownik języka polskiego
rozwinięty — rozwiniętyęci imiesł. przymiotnikowy bierny czas. rozwinąć (p. rozwijać) rozwinięty w użyciu przym. 1. «taki, który się rozwinął, który osiągnął odpowiedni stopień rozwoju; mający cechy fizyczne lub umysłowe właściwe danemu wiekowi lub… … Słownik języka polskiego
imienny — imiennynni 1. «określający kogoś z imienia i nazwiska; zawierający spis nazwisk» Imienna lista. Imienne zaproszenie. 2. jęz. «odnoszący się do imienia jako części mowy, obejmujący wyrazy (rzeczowniki, przymiotniki, imiesłowy, zaimki, liczebniki)… … Słownik języka polskiego
nierozwinięty — nierozwiniętyęci «taki, który się nie rozwinął należycie; opóźniony w rozwoju fizycznym lub umysłowym» Człowiek nierozwinięty umysłowo. ∆ jęz. Podmiot nierozwinięty, orzeczenie nierozwinięte «podmiot, orzeczenie nie mające określeń, będące jednym … Słownik języka polskiego
prawomocny — prawomocnyni, prawomocnyniejszy «mający moc prawną; obowiązujący» Akt, dekret prawomocny. Władza prawomocna. ∆ Wyrok prawomocny, orzeczenie prawomocne «wyrok, orzeczenie, od którego nie przysługuje zwykły środek odwoławczy» … Słownik języka polskiego
strona — ż IV, CMs. stronanie; lm D. stronaon 1. «każda z powierzchni ograniczających jakąś bryłę; prawy albo lewy bok czegoś, brzeg, ściana, krawędź czegoś; przestrzeń, miejsce na krawędzi czegoś, np. drogi, rzeki» Południowa, północna, wschodnia,… … Słownik języka polskiego
wyrok — m III, D. u, N. wyrokkiem; lm M. i 1. «w procesie karnym: orzeczenie sądu dotyczące winy lub kary; w procesie cywilnym: orzeczenie sądu rozstrzygające spór» Łagodny, surowy, sprawiedliwy wyrok. Wyrok skazujący, uniewinniający. Wyrok na… … Słownik języka polskiego
złożony — imiesł. przymiotnikowy bierny czas. złożyć (p.) złożony w użyciu przym. 1. «składający się z czegoś, zbudowany z kilku (z wielu) części, elementów; mający skomplikowaną budowę, konstrukcję, strukturę» Cząsteczki, mechanizmy złożone. ∆ Węglowodany … Słownik języka polskiego
