-
1 orior
ŏrĭor, īri, ortus sum (part. futur ŏrĭtūrus) - à l'ind. présent, on peut trouver les formes de la 3ème conj.: orior, orĕris, orĭtur. --- au subj. imparf. orērer (orīrer). [st1]1 [-] intr. avec ab, ex ou de + abl. - naître de, tirer son origine de, provenir de, sortir de (au pr. et au fig.). - quorum carminum sententia erat, oriturum quandoque ex Hispania principem dominumque rerum, Suet.: cet oracle annonçait qu'un jour ce serait de l'Espagne que sortirait le souverain maître de l'univers. - bellum a Sabinis ortum fuit, Liv. 1, 11: la guerre vint des Sabins, les Sabins déclenchèrent la guerre. - ab illo ortus es, Cic. Mur. 31.66: tu descends de lui (= de Caton). - oritur aetas ex altera, Cic.: une génération succède à l'autre. - Rhenus oritur ex Lepontiis, Caes. BG. 5.4: le Rhin prend sa source chez les Lépontes. - oriuntur Belgae ab... Caes.: le pays des Belges commence à... - unde oritur Phoebus, Ov.: le point où se lève le soleil. - ab his sermo oritur, Cic.: ils entament l'entretien. - officia quae oriuntur a... Cic. Fin. 5, 24, 69: devoirs qui naissent de... - hoc quis non credat abs te esse ortum? Ter. And. 3, 2, 9: qui ne croirait que cela est ton ouvrage? - ortus a se: fils de ses oeuvres. - tibi a me nulla est orta injuria, Ter.: je ne t'ai fait aucun tort. [st1]2 [-] sans régime naître, commencer, surgir, se lever, paraître. - tu totiens oreris viridique in caespite flores, Ov. M. 10: autant de fois tu renais et tu refleuris dans le vert gazon. - oriens sol, Cic.: soleil levant. - postera lux oritur, Hor. S. 1, 5, 39: le jour suivant se lève. - oritur monstrum, Virg. En. 2.680: un prodige apparaît. - oritur clamor, plaut.: un cri s'élève. - oriuntur ulcera, Cels. 6, 13: des ulcères se forment. - oritur controversia, Cic. Clu. 69.161: un débat s'engage. - si oriretur facultas, Tac.: si le moyen se présentait. - diem unum in speculis fuit, si quid novi motus oreretur, Liv. 34: il passa une journée aux aguets pour voir si un nouveau mouvement éclaterait.* * *ŏrĭor, īri, ortus sum (part. futur ŏrĭtūrus) - à l'ind. présent, on peut trouver les formes de la 3ème conj.: orior, orĕris, orĭtur. --- au subj. imparf. orērer (orīrer). [st1]1 [-] intr. avec ab, ex ou de + abl. - naître de, tirer son origine de, provenir de, sortir de (au pr. et au fig.). - quorum carminum sententia erat, oriturum quandoque ex Hispania principem dominumque rerum, Suet.: cet oracle annonçait qu'un jour ce serait de l'Espagne que sortirait le souverain maître de l'univers. - bellum a Sabinis ortum fuit, Liv. 1, 11: la guerre vint des Sabins, les Sabins déclenchèrent la guerre. - ab illo ortus es, Cic. Mur. 31.66: tu descends de lui (= de Caton). - oritur aetas ex altera, Cic.: une génération succède à l'autre. - Rhenus oritur ex Lepontiis, Caes. BG. 5.4: le Rhin prend sa source chez les Lépontes. - oriuntur Belgae ab... Caes.: le pays des Belges commence à... - unde oritur Phoebus, Ov.: le point où se lève le soleil. - ab his sermo oritur, Cic.: ils entament l'entretien. - officia quae oriuntur a... Cic. Fin. 5, 24, 69: devoirs qui naissent de... - hoc quis non credat abs te esse ortum? Ter. And. 3, 2, 9: qui ne croirait que cela est ton ouvrage? - ortus a se: fils de ses oeuvres. - tibi a me nulla est orta injuria, Ter.: je ne t'ai fait aucun tort. [st1]2 [-] sans régime naître, commencer, surgir, se lever, paraître. - tu totiens oreris viridique in caespite flores, Ov. M. 10: autant de fois tu renais et tu refleuris dans le vert gazon. - oriens sol, Cic.: soleil levant. - postera lux oritur, Hor. S. 1, 5, 39: le jour suivant se lève. - oritur monstrum, Virg. En. 2.680: un prodige apparaît. - oritur clamor, plaut.: un cri s'élève. - oriuntur ulcera, Cels. 6, 13: des ulcères se forment. - oritur controversia, Cic. Clu. 69.161: un débat s'engage. - si oriretur facultas, Tac.: si le moyen se présentait. - diem unum in speculis fuit, si quid novi motus oreretur, Liv. 34: il passa une journée aux aguets pour voir si un nouveau mouvement éclaterait.* * *Orior, orioris, pen. prod. vel oreris, pen. corr. ortus sum, oriri. Ouid. Naistre, Sourdre, Se lever.\Oriri et procreari in aliquo loco. Cic. Prendre sa naissance et origine en quelque lieu.\Caedes miserrima oritur. Virgil. Se commence.\Oritur clamor. Plaut. Ung bruit se leve.\Oritur facinus ex te. Plaut. Vient de toy.\Tibi a me nulla est orta iniuria. Terent. Je ne t'ay point faict de desplaisir.\Haud cito mali quod ortum ex hoc sit publice. Terent. Ne viendra point de par luy.\Oritur fons in monte. Plin. iunior. Sourd.\Monstrum mirabile oritur. Virgil. Il advient ung merveilleux monstre.\Oritur ab his sermo. Cic. Il commencent à parler.\Sermo oritur de villis. Horat. On commence à parler des, etc. Propos se meut.\Ortum est abs te, vel ex te. Terent. Cela vient de toy, Tu en es le commencement. -
2 orior
orior orior, ortus sum, iri начинаться -
3 orior
orior orior, ortus sum, oriri возникать -
4 orior
orior orior, ortus sum, oriri восходить -
5 orior
orior, ortus sum, oritūrus, īrī (vgl. ορ-νυ-μι, ορωρα), sich erheben, aufsteigen, I) v. Pers.: cum consul oriens de nocte silentio diceret dictatorem, Liv. 8, 23, 15: ortus est longe saevior Catulus, Sall. hist. fr. 3, 61 (82), 10. Vgl. Vel. Long. de orthogr. 74, 19 K. – II) übtr., sich erheben = sichtbar werden, A) v. der Sonne u. v. Gestirnen (Ggstz. cadere, occĭdere, occumbere), aufgehen, sich zeigen, sichtbar werden, stella oritur, Ov.: ortā luce, am Morgen, Caes.: ab orto usque ad occidentem solem, Liv.: solem atque lunam in eandem partem semper occĭdere atque oriri semper ab eadem, Lact. – dah. oriens sol, die Morgengegend, der Osten, zB. ad orientem solem spectare, nach O. liegen (v. Örtlichkeiten), Caes.; u. das Morgenland, der Osten, Cic. (vgl. oriens). – bildl., iuvenes orientes, aufstrebende, Vell. – B) übh. entstehen, entspringen, oritur tempestas, Nep.: oritur clamor, Caes.: plurimis simul locis circa forum incendium ortum, Liv.: ventus oriens, Nep.: rumor ortus, Cic. – ibi Caicus amnis oritur, Plin.: fons oritur in monte, Plin. ep.: Sagaris oritur in Phrygia, Plin.: Tigris oritur in montibus Uxiorum, Curt.: Marsyas amnis haud procul a Maeandri fontibus oriens, Liv.: Maeander ex arce summa ortus, Liv.: Rhenus oritur ex Lepontiis, Caes.: incliti amnes Caucaso monte orti, Curt.: ex eo medio quasi collis oriebatur (erhob sich, trat hervor), Sall.: officia, quae oriuntur a suo cuiusque genere virtutis, Cic.: odium certaminibus ortum, herrührend, Vell. – dah. a) geboren werden, seinen Ursprung bekommen, abstammen, in quo (solo) ortus es, Cic.: qui ab illo (Catone) ortus es, Cic.: Belgas esse ortos ab Germanis, Caes.: ex concubina ortus erat, Sall.: ex Tantalo ortus Pelops, Quint.: eā familiā ortus, Sall.: ortus ex ea familia, quae etc., Liv.: Numae nepos, filiā ortus, Liv.: sorore eius ortus, Liv.: orti Atticis, Vell.: ex eodem loco ortus, Ter.: equestri loco ortus, Cic.: regiā stirpe ortus, Curt.: pueri orientes, die geboren werden, Cic.: homo a se ortus = homo novus, der zuerst die hohen Ehrenämter in seiner Familie bekleidete, also sich selbst gleichsam die adlige Geburt gegeben hat, Cic.: si cuius oriundo sis patriae reminiscare, Boëth. cons. phil. 1, 5. – b) wachsen, hervorwachsen, uva oriens, Cic.: olea vitisque et cetera calidioribus terris oriri sueta, südlichen Gewächse, Tac. – c) anfangen, den Anfang nehmen, ab his sermo oritur, sie eröffnen das G., Cic.: oratio oriens, Cic.: nox oritur, Ov.: initium turbandi omnia a femina ortum est, Liv.: cum id malum (Unheil des Bürgerkrieges) ab Asculanis ortum esset, ausgegangen war, Vell. – / Indic. Praes. gew. nach der 3. Konjug. orior, oreris, oritur, orimur, orimini: ebenso Imperf. Coni. oreretur: Imperat. orere, Val. Max. 4, 7, 6. Vgl. Haase zu Reisigs Vorl. A. 293. Neue-Wagener Formenl.3 3, 253 u. 254. – Part. Fut. Akt. oritūrus, Hor. ep. 2, 1, 17. Suet. Galb. 9. – Perf. vulg. orsus est, Ennod. vit. Epiph. p. 347, 23.
-
6 orior
orior, ortus sum, oritūrus, īrī (vgl. ορ-νυ-μι, ορωρα), sich erheben, aufsteigen, I) v. Pers.: cum consul oriens de nocte silentio diceret dictatorem, Liv. 8, 23, 15: ortus est longe saevior Catulus, Sall. hist. fr. 3, 61 (82), 10. Vgl. Vel. Long. de orthogr. 74, 19 K. – II) übtr., sich erheben = sichtbar werden, A) v. der Sonne u. v. Gestirnen (Ggstz. cadere, occĭdere, occumbere), aufgehen, sich zeigen, sichtbar werden, stella oritur, Ov.: ortā luce, am Morgen, Caes.: ab orto usque ad occidentem solem, Liv.: solem atque lunam in eandem partem semper occĭdere atque oriri semper ab eadem, Lact. – dah. oriens sol, die Morgengegend, der Osten, zB. ad orientem solem spectare, nach O. liegen (v. Örtlichkeiten), Caes.; u. das Morgenland, der Osten, Cic. (vgl. oriens). – bildl., iuvenes orientes, aufstrebende, Vell. – B) übh. entstehen, entspringen, oritur tempestas, Nep.: oritur clamor, Caes.: plurimis simul locis circa forum incendium ortum, Liv.: ventus oriens, Nep.: rumor ortus, Cic. – ibi Caicus amnis oritur, Plin.: fons oritur in monte, Plin. ep.: Sagaris oritur in Phrygia, Plin.: Tigris oritur in montibus Uxiorum, Curt.: Marsyas amnis haud procul a Maeandri fontibus oriens, Liv.: Maeander ex arce summa ortus, Liv.: Rhenus oritur ex Lepontiis, Caes.: incliti amnes Caucaso monte orti, Curt.: ex eo medio quasi collis oriebatur (erhob sich,————trat hervor), Sall.: officia, quae oriuntur a suo cuiusque genere virtutis, Cic.: odium certaminibus ortum, herrührend, Vell. – dah. a) geboren werden, seinen Ursprung bekommen, abstammen, in quo (solo) ortus es, Cic.: qui ab illo (Catone) ortus es, Cic.: Belgas esse ortos ab Germanis, Caes.: ex concubina ortus erat, Sall.: ex Tantalo ortus Pelops, Quint.: eā familiā ortus, Sall.: ortus ex ea familia, quae etc., Liv.: Numae nepos, filiā ortus, Liv.: sorore eius ortus, Liv.: orti Atticis, Vell.: ex eodem loco ortus, Ter.: equestri loco ortus, Cic.: regiā stirpe ortus, Curt.: pueri orientes, die geboren werden, Cic.: homo a se ortus = homo novus, der zuerst die hohen Ehrenämter in seiner Familie bekleidete, also sich selbst gleichsam die adlige Geburt gegeben hat, Cic.: si cuius oriundo sis patriae reminiscare, Boëth. cons. phil. 1, 5. – b) wachsen, hervorwachsen, uva oriens, Cic.: olea vitisque et cetera calidioribus terris oriri sueta, südlichen Gewächse, Tac. – c) anfangen, den Anfang nehmen, ab his sermo oritur, sie eröffnen das G., Cic.: oratio oriens, Cic.: nox oritur, Ov.: initium turbandi omnia a femina ortum est, Liv.: cum id malum (Unheil des Bürgerkrieges) ab Asculanis ortum esset, ausgegangen war, Vell. – ⇒ Indic. Praes. gew. nach der 3. Konjug. orior, oreris, oritur, orimur, orimini: ebenso Imperf. Coni. oreretur: Imperat. orere, Val. Max. 4, 7, 6. Vgl. Haase zu Reisigs Vorl. A. 293.————Neue-Wagener Formenl.3 3, 253 u. 254. – Part. Fut. Akt. oritūrus, Hor. ep. 2, 1, 17. Suet. Galb. 9. – Perf. vulg. orsus est, Ennod. vit. Epiph. p. 347, 23. -
7 orior
orior ortus (p. fut. oritūrus), orīrī (2d pers. or<*> ris; 3d pers. oritur; subj. usu. orerētur, orerentur), dep. [OL-], to arise, rise, stir, get up: consul oriens de nocte, L.—To rise, become visible, appear: stellae, ut quaeque oriturque caditque, O.: ortā luce, in the morning, Cs.: orto sole, at sunrise, H.—To be born, be descended, originate, receive life: pueros orientīs animari, at birth: si ipse orietur et nascetur ex sese: ex concubinā, S.: orti ab Germanis, descended, Cs.—Fig., to rise, come forth, spring, descend, grow, take origin, proceed, start, begin, originate: ut clamor oreretur, was raised, Cs.: ut magna tempestas oreretur, N.: oritur monstrum, appears, V.: quod si numquam oritur, ne occidit quidem umquam, comes into being: orientia tempora Instruit, the rising generation, H.: Rhenus oritur ex Lepontiis, takes its rise, Cs.: Rhenus Alpium vertice ortus, Ta.: prosit nostris in montibus ortas, to have grown, V.: tibi a me nullast orta iniuria, I have done you no injury, T.: ab his sermo oritur, begins with.* * *Iori, ortus sum V DEPrise (sun/river); arise/emerge, crop up; get up (wake); begin; originate from; be born/created; be born of, decend/spring from; proceed/be derived (from)IIoriri, oritus sum V DEPrise (sun/river); arise/emerge, crop up; get up (wake); begin; originate from; be born/created; be born of, decend/spring from; proceed/be derived (from) -
8 orior
ŏrĭor, ortus, fut. part. oriturus, 4 (but with some forms of the 3d conj.: orĭtur, Enn. ap. Fest. p. 305 Müll.; Gell. 4, 17, 14; cf. Cic. Ac. 2, 28, 89; Ter. Hec. 2, 1, 26; Lucr. 3, 272; Verg. A. 2, 411; 680; Hor. S. 1, 5, 39; Ov. M. 1, 774 et saep.:I.oreris,
id. ib. 10, 166; imperat. orere, Val. Max. 4, 7, 7: impf. subj. oreretur, Paul. Nol. Carm. 15, 59; and oreretur and orerentur are the more usual forms in the best MSS.; cf. Haase in Reisig's Vorles. p. 251; Neue, Formenl. 2, p. 418 sq.), v. dep. [root or.; Sanscr. ar-; Gr. ornumi, orinô; v. Curt. Gr. Etym. 348 sq.].In gen., of persons, to rise, bestir one's self, get up, etc.:B.consul oriens nocte diceret dictatorem,
Liv. 8, 23.—Esp., of the heavenly bodies, to rise, become visible, appear:II.stellae, ut quaeque oriturque caditque,
Ov. F. 1, 295:ortā luce,
in the morning, Caes. B. G. 5, 8:orto sole,
at sunrise, Hor. Ep. 2, 1, 112:postera lux oritur,
id. S. 1, 5, 39; cf.: crassa pulvis oritur, Enn. ap. Non. 205, 28. —Transf., in gen., to come forth, become visible; to have one's origin or descent, to spring, descend from; to grow or spring forth; to rise, take its origin; arise, proceed, originate (syn. nascor):A. 1.hoc quis non credat abs te esse ortum?
Ter. And. 3, 2, 9:Rhenus oritur ex Lepontiis,
takes its rise, Caes. B. G. 5, 4:Maeander ex arce summā Celaenarum ortus,
Liv. 38, 13, 7:Tigris oritur in montibus Uxiorum,
Curt. 5, 3, 1:fons oritur in monte,
Plin. Ep. 4, 30, 2:Durius amnis oritur in Pelendonibus,
Plin. 4, 20, 34, § 112:amnis Indus in Cibyratarum jugis,
id. 5, 28, 29, § 103:ibi Caicus amnis oritur,
id. 5, 30, 33, § 125:incliti amnes Caucaso monte orti,
Curt. 8, 9, 3:Rhenus Alpium vertice ortus,
Tac. G. 1, 2:clamor,
Caes. B. G. 5, 53:oritur controversia,
arises, Cic. Clu. 69, 161: unde oritur nox, Enn. ap. Fest. p. 193 Müll. (Ann. v. 407 Vahl.):tempestas,
Nep. Tim. 3, 3:monstrum mirabile,
Verg. A. 2, 680:ulcera,
Cels. 6, 13:ea officia. quae oriuntur a suo cujusque genere virtutum,
Cic. Fin. 5, 24, 69:id facmus ex te ortum,
Plaut. Poen. 4, 2, 67:tibi a me nulla orta est mjuria,
I have caused you no injury, Ter. Ad. 2, 1, 35: quod si numquam oritur, ne occidit quidem umquam, comes into being, Cic. Rep. 6, 24, 27. —Of persons, to be born:in quo (solo) tu ortus et procreatus es,
Cic. Leg. 2, 2, 4:pueros orientes animari,
at birth, id. Div. 2, 42, 89: ex concubina, Sal. J. 108, 1; to be descended from:plerosque Belgas esse ortos a Germanis,
Caes. B. G. 2, 4; to begin, commence, take its beginning:ab aliquo sermo oritur,
Cic. Lael. 1, 5.—Hence,The rising sun, morning sun:2.et me saevus equis oriens afflavit anhelis,
Verg. A. 5, 739; id. G. 1, 250.—The quarter where the sun rises, the East, the Orient (opp. to occidens, the West, the Occident):3.ab oriente ad occidentem,
Cic. N. D. 2, 66:aestivus,
the quarter where the sun rises in summer, Plin. 17, 14, 24, § 105:hibernus,
Col. 1, 6:vernus,
Gell. 2, 22, 7.—Poet. for day:B.septimus hinc oriens cum se demiserit undis,
Ov. F. 1, 653.—ortus, a, um, P. a., sprung, descended, born; constr. with ex, ab, and (partic. with poets and since the Aug. per.) with simple abl.(α).Class. usually with ab:(β).a me ortus,
Cic. Planc. 27, 67:quoniam ab illo (Catone) ortus es,
id. Mur. 31, 66; Nep. Att. 18, 3; Hor. S. 1, 5, 55:maternum genus ab regibus ortum,
Suet. Caes. 6:a liberatoribus patriae ortus,
Liv. 7, 32, 13: homo a se ortus, without noble or famous ancestors:ego a me ortus et per me nixus (opp. adjuvari commendatione majorum),
Cic. Planc. 27, 67; id. Phil. 6, 6, 17.—Less freq. with ex and name of person:(γ).ex Tantalo,
Quint. 9, 3, 57; but with ex and the name of a place, family, order, class, etc., freq. and class.:ex eodem loco ortus,
Ter. Eun. 2, 2, 10:ortus ex eā familiā, quā, etc.,
Liv. 7, 10, 3:ex concubinā,
Sall. J. 5, 7; 108, 1; Liv. 1, 34, 6:ex patricio sanguine,
id. 6, 40, 6.—With abl. alone (except with loco and genere, mostly poet. and post-Aug.):eā familiā ortus,
Sall. C. 31, 7:orte Saturno,
Hor. C. 1, 12, 50; 4, 5, 1; 3, 6, 33: 4, 6, 32: id. Ep. 1, 6, 22:ortus sorore ejus,
Liv. 8, 3, 7:paelice,
id. 39, 53, 3:orti Atticis,
Vell. 1, 4 init.:antiquis nobilibus,
Quint. 3, 8, 31:Germanicum Druso ortum,
Tac. A. 1, 3:Thessalis,
id. ib. 6, 34; 12, 53;15, 72: regiā stirpe,
Curt. 4, 1, 17:oppido Ferentino,
Suet. Oth. 1:equestri familiā,
id. Aug. 2:magnis e centurionibus,
Hor. S. 1, 6, 73. -
9 orior
ortus sum, īrī (part. fut. orĭtūrus, oriundus) depon.1) вставать ( de nocte L); восходить, появляться ( sol orĭtur O)ortā luce Cs — на рассветеsol oriens C etc. — восток3)а) возникать ( bellum orĭtur C)б) вырастать ( e gemmā oriens uva C); подниматься (ventus oriens Nep; tempestas, clamor orĭtur Nep, Cs); вспыхивать ( seditio orta est L); исходить ( bellum ab Hannibăle ortum est L); брать начало, зарождаться ( fons in monte orĭtur PJ); происходить, рождаться (ab или ex aliquo C, Sl etc.)homo a se ortus C — человек, добившийся почестей личными заслугами -
10 orior
oriri, четвёртое спряжение возникать, начинатьсяЛатинско-русский медицинско-фармацевтический словарь > orior
-
11 orior
I., oriri, ortusrise, become visible, appear.II.to be born / to be a consequence or result of somethingIII.rise, become visible, appear -
12 orior
,ortus sum, oririвозникать, происходить, рождаться -
13 orior
, ortus sum (oriturus), oriri 41) всходить, восходить (sol oritur);2) появляться, начинаться; возникать, происходить -
14 ad-orior
ad-orior ortus, īrī, dep., to approach as an enemy, fall upon, assail, assault, attack: a tergo Milonem: hominem tumultuosissime: tribunum gladiis: impeditos, Cs.: urbem vi, L.: oppugnatio eos atrocior adorta est, L. — To accost, address: cesso hunc adoriri, T. — To attack, undertake, engage in: nefas, V — With infin: dominam deducere, V.: virginem perlicere, L. -
15 ex-orior
ex-orior (exoritur, V.: exorerentur, L.; imper. exorere, T.), ortus, īrī, dep., to come out, come forth, spring up, rise, appear: Canicula exoritur: exoriens sol, V.: exortus est servus, qui, etc.: rex exortus est Lvdiae: Exoriare aliquis nostris ex ossibus ultor, V.—Fig., to begin, take origin, arise, be caused, be produced: A Myrrhinā, T.: bella aliis ex locis, L.: nullam exoriri moram posse, Cs.: exortā aliquā offensione: Exoritur clamor virūm, V.: de Praenestinorum defectione fama, L.—To recover oneself, take courage: paulum. -
16 ob-orior
ob-orior ortus, īrī, dep., to arise, appear, spring up: lacrimae omnibus obortae, L.: saxo concrevit oborto, i. e. was turned to stone, O.: laetitia obortast, T.: quanta lux liberalitatis mihi oboriatur. -
17 возникать
orior; ortus sum, oriri; nascor, natus sum, nasci -
18 origo
[st1]1 [-] ŏrīgo, ĭnis, f. [orior]: - [abcl][b]a - origine, naissance. - [abcl]b - race, famille, sang, extraction. - [abcl]c - père d'une race, fondateur. - [abcl]d - source (d'un fleuve). - [abcl]e - étymologie. - [abcl]f - origine, commencement, principe, cause. - [abcl]g - au plur. titres de propriété (Dig.).[/b] [st1]2 [-] Origo, ĭnis, f.: Origo (nom de femme).* * *[st1]1 [-] ŏrīgo, ĭnis, f. [orior]: - [abcl][b]a - origine, naissance. - [abcl]b - race, famille, sang, extraction. - [abcl]c - père d'une race, fondateur. - [abcl]d - source (d'un fleuve). - [abcl]e - étymologie. - [abcl]f - origine, commencement, principe, cause. - [abcl]g - au plur. titres de propriété (Dig.).[/b] [st1]2 [-] Origo, ĭnis, f.: Origo (nom de femme).* * *Origo, pen. prod. originis, pen. corr. Ab Orior, oriris deriuatur. Plin. Source, Naissance, Commencement, Origine, Extraction.\Origo summi boni. Cic. Commencement.\Modicus originis. Tacit. Qui est de bas lieu, et petite race.\Clarus origine. Ouid. Qui est de noble extraction, Extraict de noble lignee.\Ducere originem ab authore aliquo. Horat. Estre extraict de luy. -
19 ortus
I a, um part. pf. к orior II ortus, ūs m. [ orior ]o. brumalis Ap — сторона, где солнце восходит зимойprimi ortūs V — начало восхода, т. е. утренняя заря3) возникновение, начало, зарождение, происхождение (animantium C; tribuniciae potestatis C) -
20 coorior
co-orior, ortus sum, īrī, sich ins Dasein od. zu einer Tätigkeit erheben, I) ins Dasein: a) (bei Lucr.) v. Naturkörpern, ins Dasein treten, ins Leben treten, erstehen, cooriuntur portenta mira facie membrisque, Lucr.: coortus umor, Lucr.: ubi material ex infinito sunt corpora plura coorta, Lucr. – b) v. Erscheinungen im Natur- u. Menschenleben, sich erheben, ausbrechen, losbrechen, aufsteigen, aufgehen, α) vom Unwetter, Sturm, Wind, Regen usw.: tum subito tempestates sunt coortae maximae, Cic.: subito coorta tempestas cum magno fragore tonitribusque, Liv.: atrox cum vento tempestas coorta, Liv.: tempestatibus procellisque subito coortis, Curt.: si cooriatur procella, Plin.: tanta violentia ventorum coorta est, ut etc., Flor.: ventus coortus arenam humo excitavit, Sall.: maximo coorto vento, Caes.: magno coorto imbre, Caes.: subito coortus imber, Val. Max.: ut ex ea parte truces venti cooriantur, Plin. – β) v. Feuer u. Rauch: quod pluribus simul locis ignes coorti essent, Liv.: fumi e ture coorti, Ov. – γ) v. Schiffbruch, entstehen, quasi naufragiis magnis multisque coortis, Lucr. 2, 552. – δ) v. Krankheit u. dgl., pestilentia coorta, minacior quam periculosior, Liv.: ubi cui febris bili superante coorta est, Lucr.: ubi quis malā tangit (vomicam) manu, dolores cooriuntur, Plaut.: in ea cena dicitur venenum datum; et mox coortis doloribus etc., Liv. – ε) v. polit. Ereignissen, wie Krieg, Kampf, Aufruhr usw.: his rebus gestis subitum bellum in Gallia coortum est, Caes.: acrius de integro coortum est bellum, Liv. (vgl. Drak. u. Fabri Liv. 21, 8, 2). – inde foedum certamen coortum a satis miti principio, Liv.: est statim vis (Gewalttätigkeit) coorta, Liv. – seditio tum inter Antiates Latinosque coorta, Liv.: seditio intestina maiore mole coorta, Liv.: magno in populo cum saepe coorta est seditio, Verg. (vgl. Drak. Liv. 5, 12, 7). – ζ) v. Tönen der Freude u. Klage: haec cum dixisset, risus omnium cum hilaritate coortus est, Nep.: libero conquestu coortae voces sunt, ut neque lamentis neque exsecrationibus parceretur, Liv. – II) zu einer Tätigkeit sich erheben, auftreten, hervor- od. losbrechen, a) zum polit. Handeln: sed adeo infensa erat coorta plebs, ut etc., Liv.: ferociores iterum coorti Valerius Curiatiusque vociferari, Liv. – mit in (gegen) u. Akk., omnibus in eum tribunis plebis coortis, Liv.: quod adeo atroces in has rogationes nostras coorti sunt (patres), Liv. – mit ad u. Akk., coortis ad perferendam legem tribunis, Liv. – b) zum Waffenkampf: coorti pugnam integram ediderunt, Liv.: coorti et undique effusi trudunt adversos, Tac.: donec insidiae coorerentur, Tac. – m. Adv., hinc legionum agmen, hinc equites coortos, Tac. – m. in (gegen) od. adversus u. Akk., coortae in nos Sarmatarum ac Sueborum gentes, Tac.: adversus quos infestior coorta optimatium acies, Liv. – mit ad u. Akk., montani coorti ad pugnam repente, Liv.: Volscos summā vi ad bellum coortos, Liv. – / Imperf. coni. 3. coniug. coorerentur, Tac. hist. 2, 24; vgl. orior a. E.
См. также в других словарях:
Orior — AG Rechtsform Aktiengesellschaft ISIN CH0111677362 Gründung 1852 / 1992 Sitz Zürich, Schweiz Leitung Remo Hansen … Deutsch Wikipedia
Orior Lower — (from Irish: Airthir, the name of an ancient Gaelic territory)[1][2] is a barony in County Armagh, Northern Ireland.[3] It lies in the east of the county and borders County Down with its eastern boundary. It is bordered by seven other baronies:… … Wikipedia
Orior Upper — (from Irish: Airthir, the name of an ancient Gaelic territory)[1][2] is a barony in County Armagh, Northern Ireland.[3] It lies in the south east of the county and borders the Republic of Ireland with its southern boundary. It is bordered by five … Wikipedia
Ó hAnluain — Ó Anluain The Ó Hanlon , Lord of Orior Ancestral house Uí Nialláin (Síl Cernaich) Titles kings of Uí Nialláin roidama of Ireland (w/ others) lords of Airghialla The O’Hanlon, lord of Orior Rex et Duxes, Airthir Lord of Nialláin Baron of Orior… … Wikipedia
O'Hanlon Sept — The O Hanlon Sept were rulers of the southern part of Ulster, in what is now Ireland, some 1,000 years ago. The oldest on record is Flaithbheartach Ua h Anluain, Lord of Ui Niallain, whose murder in the year 983 AD is recorded in the Annals of… … Wikipedia
er-3 : or- : r- — er 3 : or : r English meaning: to move *stir, animate, fight, struggle, rise; to spring up, be born Deutsche Übersetzung: ‘sich in Bewegung setzen, erregen (also seelisch, ärgern, stir, tease, irritate); in die Höhe bringen (Erhebung … Proto-Indo-European etymological dictionary
County Armagh — Contae Ard Mhacha Coontie Airmagh / Armagh Coat of arms … Wikipedia
Aughanduff — Infobox Irish Place name = Aughanduff gaeilge = Áth an Daimh crest Meaning = Ford of the Oxen map !200px pin coords = left: 141px; top: 106px north coord = 54.151 west coord = 6.513 irish grid = H969221 area = elevation = 71 m (232 ft) province … Wikipedia
Rinsoz & Ormond — Rinsoz Ormond Tabac S.A. (Rinsoz Ormond Holding SA) Unternehmensform Aktiengesellschaft Gründung 1852 Auflösungsdatum 2004 Unternehmenssitz Vevey … Deutsch Wikipedia
Oneilland West — For other uses, see Oneilland (disambiguation). Oneilland West (from Irish: Uí Nialláin, the name of an ancient Gaelic territory)[1][2] is a barony in County Armagh, Northern Ireland.[3] It lies in the north of the county on the south western… … Wikipedia
Oneilland East — For other uses, see Oneilland (disambiguation). Oneilland East (from Irish: Uí Nialláin, the name of an ancient Gaelic territory)[1][2] is a barony in County Armagh, Northern Ireland.[3] It lies to the far north east of the county on the south… … Wikipedia