Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

ŏrĭor

  • 1 orior

    ŏrĭor, īri, ortus sum (part. futur ŏrĭtūrus)    - à l'ind. présent, on peut trouver les formes de la 3ème conj.: orior, orĕris, orĭtur. --- au subj. imparf. orērer (orīrer). [st1]1 [-] intr. avec ab, ex ou de + abl. - naître de, tirer son origine de, provenir de, sortir de (au pr. et au fig.).    - quorum carminum sententia erat, oriturum quandoque ex Hispania principem dominumque rerum, Suet.: cet oracle annonçait qu'un jour ce serait de l'Espagne que sortirait le souverain maître de l'univers.    - bellum a Sabinis ortum fuit, Liv. 1, 11: la guerre vint des Sabins, les Sabins déclenchèrent la guerre.    - ab illo ortus es, Cic. Mur. 31.66: tu descends de lui (= de Caton).    - oritur aetas ex altera, Cic.: une génération succède à l'autre.    - Rhenus oritur ex Lepontiis, Caes. BG. 5.4: le Rhin prend sa source chez les Lépontes.    - oriuntur Belgae ab... Caes.: le pays des Belges commence à...    - unde oritur Phoebus, Ov.: le point où se lève le soleil.    - ab his sermo oritur, Cic.: ils entament l'entretien.    - officia quae oriuntur a... Cic. Fin. 5, 24, 69: devoirs qui naissent de...    - hoc quis non credat abs te esse ortum? Ter. And. 3, 2, 9: qui ne croirait que cela est ton ouvrage?    - ortus a se: fils de ses oeuvres.    - tibi a me nulla est orta injuria, Ter.: je ne t'ai fait aucun tort. [st1]2 [-] sans régime naître, commencer, surgir, se lever, paraître.    - tu totiens oreris viridique in caespite flores, Ov. M. 10: autant de fois tu renais et tu refleuris dans le vert gazon.    - oriens sol, Cic.: soleil levant.    - postera lux oritur, Hor. S. 1, 5, 39: le jour suivant se lève.    - oritur monstrum, Virg. En. 2.680: un prodige apparaît.    - oritur clamor, plaut.: un cri s'élève.    - oriuntur ulcera, Cels. 6, 13: des ulcères se forment.    - oritur controversia, Cic. Clu. 69.161: un débat s'engage.    - si oriretur facultas, Tac.: si le moyen se présentait.    - diem unum in speculis fuit, si quid novi motus oreretur, Liv. 34: il passa une journée aux aguets pour voir si un nouveau mouvement éclaterait.
    * * *
    ŏrĭor, īri, ortus sum (part. futur ŏrĭtūrus)    - à l'ind. présent, on peut trouver les formes de la 3ème conj.: orior, orĕris, orĭtur. --- au subj. imparf. orērer (orīrer). [st1]1 [-] intr. avec ab, ex ou de + abl. - naître de, tirer son origine de, provenir de, sortir de (au pr. et au fig.).    - quorum carminum sententia erat, oriturum quandoque ex Hispania principem dominumque rerum, Suet.: cet oracle annonçait qu'un jour ce serait de l'Espagne que sortirait le souverain maître de l'univers.    - bellum a Sabinis ortum fuit, Liv. 1, 11: la guerre vint des Sabins, les Sabins déclenchèrent la guerre.    - ab illo ortus es, Cic. Mur. 31.66: tu descends de lui (= de Caton).    - oritur aetas ex altera, Cic.: une génération succède à l'autre.    - Rhenus oritur ex Lepontiis, Caes. BG. 5.4: le Rhin prend sa source chez les Lépontes.    - oriuntur Belgae ab... Caes.: le pays des Belges commence à...    - unde oritur Phoebus, Ov.: le point où se lève le soleil.    - ab his sermo oritur, Cic.: ils entament l'entretien.    - officia quae oriuntur a... Cic. Fin. 5, 24, 69: devoirs qui naissent de...    - hoc quis non credat abs te esse ortum? Ter. And. 3, 2, 9: qui ne croirait que cela est ton ouvrage?    - ortus a se: fils de ses oeuvres.    - tibi a me nulla est orta injuria, Ter.: je ne t'ai fait aucun tort. [st1]2 [-] sans régime naître, commencer, surgir, se lever, paraître.    - tu totiens oreris viridique in caespite flores, Ov. M. 10: autant de fois tu renais et tu refleuris dans le vert gazon.    - oriens sol, Cic.: soleil levant.    - postera lux oritur, Hor. S. 1, 5, 39: le jour suivant se lève.    - oritur monstrum, Virg. En. 2.680: un prodige apparaît.    - oritur clamor, plaut.: un cri s'élève.    - oriuntur ulcera, Cels. 6, 13: des ulcères se forment.    - oritur controversia, Cic. Clu. 69.161: un débat s'engage.    - si oriretur facultas, Tac.: si le moyen se présentait.    - diem unum in speculis fuit, si quid novi motus oreretur, Liv. 34: il passa une journée aux aguets pour voir si un nouveau mouvement éclaterait.
    * * *
        Orior, orioris, pen. prod. vel oreris, pen. corr. ortus sum, oriri. Ouid. Naistre, Sourdre, Se lever.
    \
        Oriri et procreari in aliquo loco. Cic. Prendre sa naissance et origine en quelque lieu.
    \
        Caedes miserrima oritur. Virgil. Se commence.
    \
        Oritur clamor. Plaut. Ung bruit se leve.
    \
        Oritur facinus ex te. Plaut. Vient de toy.
    \
        Tibi a me nulla est orta iniuria. Terent. Je ne t'ay point faict de desplaisir.
    \
        Haud cito mali quod ortum ex hoc sit publice. Terent. Ne viendra point de par luy.
    \
        Oritur fons in monte. Plin. iunior. Sourd.
    \
        Monstrum mirabile oritur. Virgil. Il advient ung merveilleux monstre.
    \
        Oritur ab his sermo. Cic. Il commencent à parler.
    \
        Sermo oritur de villis. Horat. On commence à parler des, etc. Propos se meut.
    \
        Ortum est abs te, vel ex te. Terent. Cela vient de toy, Tu en es le commencement.

    Dictionarium latinogallicum > orior

  • 2 orior

    orior orior, ortus sum, iri начинаться

    Латинско-русский словарь > orior

  • 3 orior

    orior orior, ortus sum, oriri возникать

    Латинско-русский словарь > orior

  • 4 orior

    orior orior, ortus sum, oriri восходить

    Латинско-русский словарь > orior

  • 5 orior

    orior, ortus sum, oritūrus, īrī (vgl. ορ-νυ-μι, ορωρα), sich erheben, aufsteigen, I) v. Pers.: cum consul oriens de nocte silentio diceret dictatorem, Liv. 8, 23, 15: ortus est longe saevior Catulus, Sall. hist. fr. 3, 61 (82), 10. Vgl. Vel. Long. de orthogr. 74, 19 K. – II) übtr., sich erheben = sichtbar werden, A) v. der Sonne u. v. Gestirnen (Ggstz. cadere, occĭdere, occumbere), aufgehen, sich zeigen, sichtbar werden, stella oritur, Ov.: ortā luce, am Morgen, Caes.: ab orto usque ad occidentem solem, Liv.: solem atque lunam in eandem partem semper occĭdere atque oriri semper ab eadem, Lact. – dah. oriens sol, die Morgengegend, der Osten, zB. ad orientem solem spectare, nach O. liegen (v. Örtlichkeiten), Caes.; u. das Morgenland, der Osten, Cic. (vgl. oriens). – bildl., iuvenes orientes, aufstrebende, Vell. – B) übh. entstehen, entspringen, oritur tempestas, Nep.: oritur clamor, Caes.: plurimis simul locis circa forum incendium ortum, Liv.: ventus oriens, Nep.: rumor ortus, Cic. – ibi Caicus amnis oritur, Plin.: fons oritur in monte, Plin. ep.: Sagaris oritur in Phrygia, Plin.: Tigris oritur in montibus Uxiorum, Curt.: Marsyas amnis haud procul a Maeandri fontibus oriens, Liv.: Maeander ex arce summa ortus, Liv.: Rhenus oritur ex Lepontiis, Caes.: incliti amnes Caucaso monte orti, Curt.: ex eo medio quasi collis oriebatur (erhob sich, trat hervor), Sall.: officia, quae oriuntur a suo cuiusque genere virtutis, Cic.: odium certaminibus ortum, herrührend, Vell. – dah. a) geboren werden, seinen Ursprung bekommen, abstammen, in quo (solo) ortus es, Cic.: qui ab illo (Catone) ortus es, Cic.: Belgas esse ortos ab Germanis, Caes.: ex concubina ortus erat, Sall.: ex Tantalo ortus Pelops, Quint.: eā familiā ortus, Sall.: ortus ex ea familia, quae etc., Liv.: Numae nepos, filiā ortus, Liv.: sorore eius ortus, Liv.: orti Atticis, Vell.: ex eodem loco ortus, Ter.: equestri loco ortus, Cic.: regiā stirpe ortus, Curt.: pueri orientes, die geboren werden, Cic.: homo a se ortus = homo novus, der zuerst die hohen Ehrenämter in seiner Familie bekleidete, also sich selbst gleichsam die adlige Geburt gegeben hat, Cic.: si cuius oriundo sis patriae reminiscare, Boëth. cons. phil. 1, 5. – b) wachsen, hervorwachsen, uva oriens, Cic.: olea vitisque et cetera calidioribus terris oriri sueta, südlichen Gewächse, Tac. – c) anfangen, den Anfang nehmen, ab his sermo oritur, sie eröffnen das G., Cic.: oratio oriens, Cic.: nox oritur, Ov.: initium turbandi omnia a femina ortum est, Liv.: cum id malum (Unheil des Bürgerkrieges) ab Asculanis ortum esset, ausgegangen war, Vell. – / Indic. Praes. gew. nach der 3. Konjug. orior, oreris, oritur, orimur, orimini: ebenso Imperf. Coni. oreretur: Imperat. orere, Val. Max. 4, 7, 6. Vgl. Haase zu Reisigs Vorl. A. 293. Neue-Wagener Formenl.3 3, 253 u. 254. – Part. Fut. Akt. oritūrus, Hor. ep. 2, 1, 17. Suet. Galb. 9. – Perf. vulg. orsus est, Ennod. vit. Epiph. p. 347, 23.

    lateinisch-deutsches > orior

  • 6 orior

    orior, ortus sum, oritūrus, īrī (vgl. ορ-νυ-μι, ορωρα), sich erheben, aufsteigen, I) v. Pers.: cum consul oriens de nocte silentio diceret dictatorem, Liv. 8, 23, 15: ortus est longe saevior Catulus, Sall. hist. fr. 3, 61 (82), 10. Vgl. Vel. Long. de orthogr. 74, 19 K. – II) übtr., sich erheben = sichtbar werden, A) v. der Sonne u. v. Gestirnen (Ggstz. cadere, occĭdere, occumbere), aufgehen, sich zeigen, sichtbar werden, stella oritur, Ov.: ortā luce, am Morgen, Caes.: ab orto usque ad occidentem solem, Liv.: solem atque lunam in eandem partem semper occĭdere atque oriri semper ab eadem, Lact. – dah. oriens sol, die Morgengegend, der Osten, zB. ad orientem solem spectare, nach O. liegen (v. Örtlichkeiten), Caes.; u. das Morgenland, der Osten, Cic. (vgl. oriens). – bildl., iuvenes orientes, aufstrebende, Vell. – B) übh. entstehen, entspringen, oritur tempestas, Nep.: oritur clamor, Caes.: plurimis simul locis circa forum incendium ortum, Liv.: ventus oriens, Nep.: rumor ortus, Cic. – ibi Caicus amnis oritur, Plin.: fons oritur in monte, Plin. ep.: Sagaris oritur in Phrygia, Plin.: Tigris oritur in montibus Uxiorum, Curt.: Marsyas amnis haud procul a Maeandri fontibus oriens, Liv.: Maeander ex arce summa ortus, Liv.: Rhenus oritur ex Lepontiis, Caes.: incliti amnes Caucaso monte orti, Curt.: ex eo medio quasi collis oriebatur (erhob sich,
    ————
    trat hervor), Sall.: officia, quae oriuntur a suo cuiusque genere virtutis, Cic.: odium certaminibus ortum, herrührend, Vell. – dah. a) geboren werden, seinen Ursprung bekommen, abstammen, in quo (solo) ortus es, Cic.: qui ab illo (Catone) ortus es, Cic.: Belgas esse ortos ab Germanis, Caes.: ex concubina ortus erat, Sall.: ex Tantalo ortus Pelops, Quint.: eā familiā ortus, Sall.: ortus ex ea familia, quae etc., Liv.: Numae nepos, filiā ortus, Liv.: sorore eius ortus, Liv.: orti Atticis, Vell.: ex eodem loco ortus, Ter.: equestri loco ortus, Cic.: regiā stirpe ortus, Curt.: pueri orientes, die geboren werden, Cic.: homo a se ortus = homo novus, der zuerst die hohen Ehrenämter in seiner Familie bekleidete, also sich selbst gleichsam die adlige Geburt gegeben hat, Cic.: si cuius oriundo sis patriae reminiscare, Boëth. cons. phil. 1, 5. – b) wachsen, hervorwachsen, uva oriens, Cic.: olea vitisque et cetera calidioribus terris oriri sueta, südlichen Gewächse, Tac. – c) anfangen, den Anfang nehmen, ab his sermo oritur, sie eröffnen das G., Cic.: oratio oriens, Cic.: nox oritur, Ov.: initium turbandi omnia a femina ortum est, Liv.: cum id malum (Unheil des Bürgerkrieges) ab Asculanis ortum esset, ausgegangen war, Vell. – Indic. Praes. gew. nach der 3. Konjug. orior, oreris, oritur, orimur, orimini: ebenso Imperf. Coni. oreretur: Imperat. orere, Val. Max. 4, 7, 6. Vgl. Haase zu Reisigs Vorl. A. 293.
    ————
    Neue-Wagener Formenl.3 3, 253 u. 254. – Part. Fut. Akt. oritūrus, Hor. ep. 2, 1, 17. Suet. Galb. 9. – Perf. vulg. orsus est, Ennod. vit. Epiph. p. 347, 23.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > orior

  • 7 orior

        orior ortus (p. fut. oritūrus), orīrī (2d pers. or<*> ris; 3d pers. oritur; subj. usu. orerētur, orerentur), dep.    [OL-], to arise, rise, stir, get up: consul oriens de nocte, L.—To rise, become visible, appear: stellae, ut quaeque oriturque caditque, O.: ortā luce, in the morning, Cs.: orto sole, at sunrise, H.—To be born, be descended, originate, receive life: pueros orientīs animari, at birth: si ipse orietur et nascetur ex sese: ex concubinā, S.: orti ab Germanis, descended, Cs.—Fig., to rise, come forth, spring, descend, grow, take origin, proceed, start, begin, originate: ut clamor oreretur, was raised, Cs.: ut magna tempestas oreretur, N.: oritur monstrum, appears, V.: quod si numquam oritur, ne occidit quidem umquam, comes into being: orientia tempora Instruit, the rising generation, H.: Rhenus oritur ex Lepontiis, takes its rise, Cs.: Rhenus Alpium vertice ortus, Ta.: prosit nostris in montibus ortas, to have grown, V.: tibi a me nullast orta iniuria, I have done you no injury, T.: ab his sermo oritur, begins with.
    * * *
    I
    ori, ortus sum V DEP
    rise (sun/river); arise/emerge, crop up; get up (wake); begin; originate from; be born/created; be born of, decend/spring from; proceed/be derived (from)
    II
    oriri, oritus sum V DEP
    rise (sun/river); arise/emerge, crop up; get up (wake); begin; originate from; be born/created; be born of, decend/spring from; proceed/be derived (from)

    Latin-English dictionary > orior

  • 8 orior

    ŏrĭor, ortus, fut. part. oriturus, 4 (but with some forms of the 3d conj.: orĭtur, Enn. ap. Fest. p. 305 Müll.; Gell. 4, 17, 14; cf. Cic. Ac. 2, 28, 89; Ter. Hec. 2, 1, 26; Lucr. 3, 272; Verg. A. 2, 411; 680; Hor. S. 1, 5, 39; Ov. M. 1, 774 et saep.:

    oreris,

    id. ib. 10, 166; imperat. orere, Val. Max. 4, 7, 7: impf. subj. oreretur, Paul. Nol. Carm. 15, 59; and oreretur and orerentur are the more usual forms in the best MSS.; cf. Haase in Reisig's Vorles. p. 251; Neue, Formenl. 2, p. 418 sq.), v. dep. [root or.; Sanscr. ar-; Gr. ornumi, orinô; v. Curt. Gr. Etym. 348 sq.].
    I.
    In gen., of persons, to rise, bestir one's self, get up, etc.:

    consul oriens nocte diceret dictatorem,

    Liv. 8, 23.—
    B.
    Esp., of the heavenly bodies, to rise, become visible, appear:

    stellae, ut quaeque oriturque caditque,

    Ov. F. 1, 295:

    ortā luce,

    in the morning, Caes. B. G. 5, 8:

    orto sole,

    at sunrise, Hor. Ep. 2, 1, 112:

    postera lux oritur,

    id. S. 1, 5, 39; cf.: crassa pulvis oritur, Enn. ap. Non. 205, 28. —
    II.
    Transf., in gen., to come forth, become visible; to have one's origin or descent, to spring, descend from; to grow or spring forth; to rise, take its origin; arise, proceed, originate (syn. nascor):

    hoc quis non credat abs te esse ortum?

    Ter. And. 3, 2, 9:

    Rhenus oritur ex Lepontiis,

    takes its rise, Caes. B. G. 5, 4:

    Maeander ex arce summā Celaenarum ortus,

    Liv. 38, 13, 7:

    Tigris oritur in montibus Uxiorum,

    Curt. 5, 3, 1:

    fons oritur in monte,

    Plin. Ep. 4, 30, 2:

    Durius amnis oritur in Pelendonibus,

    Plin. 4, 20, 34, § 112:

    amnis Indus in Cibyratarum jugis,

    id. 5, 28, 29, § 103:

    ibi Caicus amnis oritur,

    id. 5, 30, 33, § 125:

    incliti amnes Caucaso monte orti,

    Curt. 8, 9, 3:

    Rhenus Alpium vertice ortus,

    Tac. G. 1, 2:

    clamor,

    Caes. B. G. 5, 53:

    oritur controversia,

    arises, Cic. Clu. 69, 161: unde oritur nox, Enn. ap. Fest. p. 193 Müll. (Ann. v. 407 Vahl.):

    tempestas,

    Nep. Tim. 3, 3:

    monstrum mirabile,

    Verg. A. 2, 680:

    ulcera,

    Cels. 6, 13:

    ea officia. quae oriuntur a suo cujusque genere virtutum,

    Cic. Fin. 5, 24, 69:

    id facmus ex te ortum,

    Plaut. Poen. 4, 2, 67:

    tibi a me nulla orta est mjuria,

    I have caused you no injury, Ter. Ad. 2, 1, 35: quod si numquam oritur, ne occidit quidem umquam, comes into being, Cic. Rep. 6, 24, 27. —Of persons, to be born:

    in quo (solo) tu ortus et procreatus es,

    Cic. Leg. 2, 2, 4:

    pueros orientes animari,

    at birth, id. Div. 2, 42, 89: ex concubina, Sal. J. 108, 1; to be descended from:

    plerosque Belgas esse ortos a Germanis,

    Caes. B. G. 2, 4; to begin, commence, take its beginning:

    ab aliquo sermo oritur,

    Cic. Lael. 1, 5.—Hence,
    A.
    ŏrĭens, entis, P. a.; as subst. m.
    1.
    The rising sun, morning sun:

    et me saevus equis oriens afflavit anhelis,

    Verg. A. 5, 739; id. G. 1, 250.—
    2.
    The quarter where the sun rises, the East, the Orient (opp. to occidens, the West, the Occident):

    ab oriente ad occidentem,

    Cic. N. D. 2, 66:

    aestivus,

    the quarter where the sun rises in summer, Plin. 17, 14, 24, § 105:

    hibernus,

    Col. 1, 6:

    vernus,

    Gell. 2, 22, 7.—
    3.
    Poet. for day:

    septimus hinc oriens cum se demiserit undis,

    Ov. F. 1, 653.—
    B.
    ortus, a, um, P. a., sprung, descended, born; constr. with ex, ab, and (partic. with poets and since the Aug. per.) with simple abl.
    (α).
    Class. usually with ab:

    a me ortus,

    Cic. Planc. 27, 67:

    quoniam ab illo (Catone) ortus es,

    id. Mur. 31, 66; Nep. Att. 18, 3; Hor. S. 1, 5, 55:

    maternum genus ab regibus ortum,

    Suet. Caes. 6:

    a liberatoribus patriae ortus,

    Liv. 7, 32, 13: homo a se ortus, without noble or famous ancestors:

    ego a me ortus et per me nixus (opp. adjuvari commendatione majorum),

    Cic. Planc. 27, 67; id. Phil. 6, 6, 17.—
    (β).
    Less freq. with ex and name of person:

    ex Tantalo,

    Quint. 9, 3, 57; but with ex and the name of a place, family, order, class, etc., freq. and class.:

    ex eodem loco ortus,

    Ter. Eun. 2, 2, 10:

    ortus ex eā familiā, quā, etc.,

    Liv. 7, 10, 3:

    ex concubinā,

    Sall. J. 5, 7; 108, 1; Liv. 1, 34, 6:

    ex patricio sanguine,

    id. 6, 40, 6.—
    (γ).
    With abl. alone (except with loco and genere, mostly poet. and post-Aug.):

    eā familiā ortus,

    Sall. C. 31, 7:

    orte Saturno,

    Hor. C. 1, 12, 50; 4, 5, 1; 3, 6, 33: 4, 6, 32: id. Ep. 1, 6, 22:

    ortus sorore ejus,

    Liv. 8, 3, 7:

    paelice,

    id. 39, 53, 3:

    orti Atticis,

    Vell. 1, 4 init.:

    antiquis nobilibus,

    Quint. 3, 8, 31:

    Germanicum Druso ortum,

    Tac. A. 1, 3:

    Thessalis,

    id. ib. 6, 34; 12, 53;

    15, 72: regiā stirpe,

    Curt. 4, 1, 17:

    oppido Ferentino,

    Suet. Oth. 1:

    equestri familiā,

    id. Aug. 2:

    magnis e centurionibus,

    Hor. S. 1, 6, 73.

    Lewis & Short latin dictionary > orior

  • 9 orior

    ortus sum, īrī (part. fut. orĭtūrus, oriundus) depon.
    1) вставать ( de nocte L); восходить, появляться ( sol orĭtur O)
    3)
    б) вырастать ( e gemmā oriens uva C); подниматься (ventus oriens Nep; tempestas, clamor orĭtur Nep, Cs); вспыхивать ( seditio orta est L); исходить ( bellum ab Hannibăle ortum est L); брать начало, зарождаться ( fons in monte orĭtur PJ); происходить, рождаться (ab или ex aliquo C, Sl etc.)
    homo a se ortus C — человек, добившийся почестей личными заслугами

    Латинско-русский словарь > orior

  • 10 orior

    oriri, четвёртое спряжение возникать, начинаться

    Латинско-русский медицинско-фармацевтический словарь > orior

  • 11 orior

    I.
    , oriri, ortus
    rise, become visible, appear.
    II.
    to be born / to be a consequence or result of something
    III.
    rise, become visible, appear

    Latin-English dictionary of medieval > orior

  • 12 orior

    ,ortus sum, oriri
    возникать, происходить, рождаться

    Latin-Russian dictionary > orior

  • 13 orior

    , ortus sum (oriturus), oriri 4
      1) всходить, восходить (sol oritur);
      2) появляться, начинаться; возникать, происходить

    Dictionary Latin-Russian new > orior

  • 14 ad-orior

        ad-orior ortus, īrī, dep.,    to approach as an enemy, fall upon, assail, assault, attack: a tergo Milonem: hominem tumultuosissime: tribunum gladiis: impeditos, Cs.: urbem vi, L.: oppugnatio eos atrocior adorta est, L. — To accost, address: cesso hunc adoriri, T. — To attack, undertake, engage in: nefas, V — With infin: dominam deducere, V.: virginem perlicere, L.

    Latin-English dictionary > ad-orior

  • 15 ex-orior

        ex-orior (exoritur, V.: exorerentur, L.; imper. exorere, T.), ortus, īrī, dep.,    to come out, come forth, spring up, rise, appear: Canicula exoritur: exoriens sol, V.: exortus est servus, qui, etc.: rex exortus est Lvdiae: Exoriare aliquis nostris ex ossibus ultor, V.—Fig., to begin, take origin, arise, be caused, be produced: A Myrrhinā, T.: bella aliis ex locis, L.: nullam exoriri moram posse, Cs.: exortā aliquā offensione: Exoritur clamor virūm, V.: de Praenestinorum defectione fama, L.—To recover oneself, take courage: paulum.

    Latin-English dictionary > ex-orior

  • 16 ob-orior

        ob-orior ortus, īrī, dep.,    to arise, appear, spring up: lacrimae omnibus obortae, L.: saxo concrevit oborto, i. e. was turned to stone, O.: laetitia obortast, T.: quanta lux liberalitatis mihi oboriatur.

    Latin-English dictionary > ob-orior

  • 17 возникать

    orior; ortus sum, oriri; nascor, natus sum, nasci

    Latin-Russian dictionary > возникать

  • 18 origo

    [st1]1 [-] ŏrīgo, ĭnis, f. [orior]: - [abcl][b]a - origine, naissance. - [abcl]b - race, famille, sang, extraction. - [abcl]c - père d'une race, fondateur. - [abcl]d - source (d'un fleuve). - [abcl]e - étymologie. - [abcl]f - origine, commencement, principe, cause. - [abcl]g - au plur. titres de propriété (Dig.).[/b] [st1]2 [-] Origo, ĭnis, f.: Origo (nom de femme).
    * * *
    [st1]1 [-] ŏrīgo, ĭnis, f. [orior]: - [abcl][b]a - origine, naissance. - [abcl]b - race, famille, sang, extraction. - [abcl]c - père d'une race, fondateur. - [abcl]d - source (d'un fleuve). - [abcl]e - étymologie. - [abcl]f - origine, commencement, principe, cause. - [abcl]g - au plur. titres de propriété (Dig.).[/b] [st1]2 [-] Origo, ĭnis, f.: Origo (nom de femme).
    * * *
        Origo, pen. prod. originis, pen. corr. Ab Orior, oriris deriuatur. Plin. Source, Naissance, Commencement, Origine, Extraction.
    \
        Origo summi boni. Cic. Commencement.
    \
        Modicus originis. Tacit. Qui est de bas lieu, et petite race.
    \
        Clarus origine. Ouid. Qui est de noble extraction, Extraict de noble lignee.
    \
        Ducere originem ab authore aliquo. Horat. Estre extraict de luy.

    Dictionarium latinogallicum > origo

  • 19 ortus

    I a, um part. pf. к orior II ortus, ūs m. [ orior ]
    o. brumalis Ap — сторона, где солнце восходит зимой
    primi ortūs V — начало восхода, т. е. утренняя заря
    3) возникновение, начало, зарождение, происхождение (animantium C; tribuniciae potestatis C)

    Латинско-русский словарь > ortus

  • 20 coorior

    co-orior, ortus sum, īrī, sich ins Dasein od. zu einer Tätigkeit erheben, I) ins Dasein: a) (bei Lucr.) v. Naturkörpern, ins Dasein treten, ins Leben treten, erstehen, cooriuntur portenta mira facie membrisque, Lucr.: coortus umor, Lucr.: ubi material ex infinito sunt corpora plura coorta, Lucr. – b) v. Erscheinungen im Natur- u. Menschenleben, sich erheben, ausbrechen, losbrechen, aufsteigen, aufgehen, α) vom Unwetter, Sturm, Wind, Regen usw.: tum subito tempestates sunt coortae maximae, Cic.: subito coorta tempestas cum magno fragore tonitribusque, Liv.: atrox cum vento tempestas coorta, Liv.: tempestatibus procellisque subito coortis, Curt.: si cooriatur procella, Plin.: tanta violentia ventorum coorta est, ut etc., Flor.: ventus coortus arenam humo excitavit, Sall.: maximo coorto vento, Caes.: magno coorto imbre, Caes.: subito coortus imber, Val. Max.: ut ex ea parte truces venti cooriantur, Plin. – β) v. Feuer u. Rauch: quod pluribus simul locis ignes coorti essent, Liv.: fumi e ture coorti, Ov. – γ) v. Schiffbruch, entstehen, quasi naufragiis magnis multisque coortis, Lucr. 2, 552. – δ) v. Krankheit u. dgl., pestilentia coorta, minacior quam periculosior, Liv.: ubi cui febris bili superante coorta est, Lucr.: ubi quis malā tangit (vomicam) manu, dolores cooriuntur, Plaut.: in ea cena dicitur venenum datum; et mox coortis doloribus etc., Liv. – ε) v. polit. Ereignissen, wie Krieg, Kampf, Aufruhr usw.: his rebus gestis subitum bellum in Gallia coortum est, Caes.: acrius de integro coortum est bellum, Liv. (vgl. Drak. u. Fabri Liv. 21, 8, 2). – inde foedum certamen coortum a satis miti principio, Liv.: est statim vis (Gewalttätigkeit) coorta, Liv. – seditio tum inter Antiates Latinosque coorta, Liv.: seditio intestina maiore mole coorta, Liv.: magno in populo cum saepe coorta est seditio, Verg. (vgl. Drak. Liv. 5, 12, 7). – ζ) v. Tönen der Freude u. Klage: haec cum dixisset, risus omnium cum hilaritate coortus est, Nep.: libero conquestu coortae voces sunt, ut neque lamentis neque exsecrationibus parceretur, Liv. – II) zu einer Tätigkeit sich erheben, auftreten, hervor- od. losbrechen, a) zum polit. Handeln: sed adeo infensa erat coorta plebs, ut etc., Liv.: ferociores iterum coorti Valerius Curiatiusque vociferari, Liv. – mit in (gegen) u. Akk., omnibus in eum tribunis plebis coortis, Liv.: quod adeo atroces in has rogationes nostras coorti sunt (patres), Liv. – mit ad u. Akk., coortis ad perferendam legem tribunis, Liv. – b) zum Waffenkampf: coorti pugnam integram ediderunt, Liv.: coorti et undique effusi trudunt adversos, Tac.: donec insidiae coorerentur, Tac. – m. Adv., hinc legionum agmen, hinc equites coortos, Tac. – m. in (gegen) od. adversus u. Akk., coortae in nos Sarmatarum ac Sueborum gentes, Tac.: adversus quos infestior coorta optimatium acies, Liv. – mit ad u. Akk., montani coorti ad pugnam repente, Liv.: Volscos summā vi ad bellum coortos, Liv. – / Imperf. coni. 3. coniug. coorerentur, Tac. hist. 2, 24; vgl. orior a. E.

    lateinisch-deutsches > coorior

См. также в других словарях:

  • Orior — AG Rechtsform Aktiengesellschaft ISIN CH0111677362 Gründung 1852 / 1992 Sitz Zürich, Schweiz Leitung Remo Hansen …   Deutsch Wikipedia

  • Orior Lower — (from Irish: Airthir, the name of an ancient Gaelic territory)[1][2] is a barony in County Armagh, Northern Ireland.[3] It lies in the east of the county and borders County Down with its eastern boundary. It is bordered by seven other baronies:… …   Wikipedia

  • Orior Upper — (from Irish: Airthir, the name of an ancient Gaelic territory)[1][2] is a barony in County Armagh, Northern Ireland.[3] It lies in the south east of the county and borders the Republic of Ireland with its southern boundary. It is bordered by five …   Wikipedia

  • Ó hAnluain — Ó Anluain The Ó Hanlon , Lord of Orior Ancestral house Uí Nialláin (Síl Cernaich) Titles kings of Uí Nialláin roidama of Ireland (w/ others) lords of Airghialla The O’Hanlon, lord of Orior Rex et Duxes, Airthir Lord of Nialláin Baron of Orior… …   Wikipedia

  • O'Hanlon Sept — The O Hanlon Sept were rulers of the southern part of Ulster, in what is now Ireland, some 1,000 years ago. The oldest on record is Flaithbheartach Ua h Anluain, Lord of Ui Niallain, whose murder in the year 983 AD is recorded in the Annals of… …   Wikipedia

  • er-3 : or- : r- —     er 3 : or : r     English meaning: to move *stir, animate, fight, struggle, rise; to spring up, be born     Deutsche Übersetzung: ‘sich in Bewegung setzen, erregen (also seelisch, ärgern, stir, tease, irritate); in die Höhe bringen (Erhebung …   Proto-Indo-European etymological dictionary

  • County Armagh — Contae Ard Mhacha Coontie Airmagh / Armagh Coat of arms …   Wikipedia

  • Aughanduff — Infobox Irish Place name = Aughanduff gaeilge = Áth an Daimh crest Meaning = Ford of the Oxen map !200px pin coords = left: 141px; top: 106px north coord = 54.151 west coord = 6.513 irish grid = H969221 area = elevation = 71 m (232 ft) province …   Wikipedia

  • Rinsoz & Ormond — Rinsoz Ormond Tabac S.A. (Rinsoz Ormond Holding SA) Unternehmensform Aktiengesellschaft Gründung 1852 Auflösungsdatum 2004 Unternehmenssitz Vevey …   Deutsch Wikipedia

  • Oneilland West — For other uses, see Oneilland (disambiguation). Oneilland West (from Irish: Uí Nialláin, the name of an ancient Gaelic territory)[1][2] is a barony in County Armagh, Northern Ireland.[3] It lies in the north of the county on the south western… …   Wikipedia

  • Oneilland East — For other uses, see Oneilland (disambiguation). Oneilland East (from Irish: Uí Nialláin, the name of an ancient Gaelic territory)[1][2] is a barony in County Armagh, Northern Ireland.[3] It lies to the far north east of the county on the south… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»