Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

organs

  • 21 internuntium

    I.
    in-ternuntĭus, i, m. (class.):

    egone ut ad te ab libertina esse auderem internuntius?

    Plaut. Mil. 4, 1, 16:

    internuntiis ultro citroque missis,

    Caes. B. C. 1, 20:

    totius internuntius et minister rei,

    Liv. 33, 28:

    pacis,

    Curt. 8, 2, 14; Cic. Verr. 2, 5, 6:

    inter absentes negotia contrahuntur, veluti per epistulam aut per internuntium,

    Gai. Inst. 3, 136.—

    The augurs are called Jovis interpretes internuntiique,

    Cic. Phil. 13, 5.—
    II.
    internuntĭa, ae, f.:

    aves internuntiae Jovis,

    Cic. Div. 2, 34; Plaut. Mil. 4, 1, 39:

    columbae internuntiae fuere,

    Plin. 10, 37, 53, § 110:

    Judaea, summi fida internuntia caeli,

    Juv. 6, 545.—
    III.
    internuntĭum, i, n., a medium, means:

    ea, quae sunt internuntia sentiendi,

    the organs of sense, App. Dogm. Plat. 1, p. 10, 34.

    Lewis & Short latin dictionary > internuntium

  • 22 internuntius

    I.
    in-ternuntĭus, i, m. (class.):

    egone ut ad te ab libertina esse auderem internuntius?

    Plaut. Mil. 4, 1, 16:

    internuntiis ultro citroque missis,

    Caes. B. C. 1, 20:

    totius internuntius et minister rei,

    Liv. 33, 28:

    pacis,

    Curt. 8, 2, 14; Cic. Verr. 2, 5, 6:

    inter absentes negotia contrahuntur, veluti per epistulam aut per internuntium,

    Gai. Inst. 3, 136.—

    The augurs are called Jovis interpretes internuntiique,

    Cic. Phil. 13, 5.—
    II.
    internuntĭa, ae, f.:

    aves internuntiae Jovis,

    Cic. Div. 2, 34; Plaut. Mil. 4, 1, 39:

    columbae internuntiae fuere,

    Plin. 10, 37, 53, § 110:

    Judaea, summi fida internuntia caeli,

    Juv. 6, 545.—
    III.
    internuntĭum, i, n., a medium, means:

    ea, quae sunt internuntia sentiendi,

    the organs of sense, App. Dogm. Plat. 1, p. 10, 34.

    Lewis & Short latin dictionary > internuntius

  • 23 lumbus

    lumbus, i, m., a loin.
    I.
    Lit.:

    At Edepol nos (velimus) tibi in lumbos linguam atque oculos in solum (decidisse),

    Plaut. Poen. 3, 1, 68:

    exporgi meliust lumbos,

    id. Ps. prol. 24 (1);

    id. Ep. Grex, 2: lumborum tenus,

    Cic. Arat. 82: usque ad lumbos, Quint. 11, 3, 131:

    nautaeque caput lumbosque saligno Fuste dolat,

    Hor. S. 1, 5, 22:

    aprugnus,

    Plin. 8, 57, 78, § 210; 20, 3, 8, § 14:

    magno premit populus agmine lumbos,

    Juv. 3, 244.—As food:

    caprigeni lumbi,

    Macr. S. 2, 9, 12.—Prov.:

    lumbis patris habere se putat digitos grossiores, said of those who regard themselves as superior to their forefathers (cf. 1 Kings, 12, 10),

    Hier. Ep. 82, n. 3.—
    II.
    Transf.
    A.
    The genital organs, Pers. 1, 20; 4, 35; Juv. 9, 59.—Hence, in eccl. Lat.:

    in lumbis patris,

    yet unborn, Vulg. Heb. 7, 10:

    reges de lumbis tuis egredientur,

    id. Gen. 35, 11. —
    B.
    That part of a vine from which the branches spring, Col. Arbor. 3; Plin. 17, 23, 35, n. 26, § 210.

    Lewis & Short latin dictionary > lumbus

  • 24 machinamentum

    māchĭnāmentum, i, n. [id.], a machine, engine; an instrument, organ (perh. not ante-Aug.; not in Cic. or Cæs.).
    I.
    Lit.:

    machinamenta alia quatiendis muris portabant,

    military engines, Liv. 24, 34:

    suspensum et nutans machinamentum,

    Tac. H. 4, 30:

    nihil tam ignarum barbaris, quam machinamenta et astus oppugnationum,

    id. A. 12, 45:

    tot genera machinamentorum ad extendendum femur,

    surgical instruments, Cels. 8, 20:

    singulis articulis singula machinamenta, quibus extorqueantur, aptata,

    Sen. Ep. 24, 14; id. Cons. ad Marc. 20, 3.—
    * B.
    Transf., the organs of sense, App. Dogm. Plat. 1, p. 9, 20.—
    II.
    Trop., a trick, device, stratagem (post-class.): callida commeantium, Cod. Th. 6, 28, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > machinamentum

  • 25 natura

    nātūra, ae, f. [nascor], birth.
    I.
    Lit. (very rare):

    naturā tu illi pater es, consiliis ego,

    Ter. Ad. 1, 2, 46; cf.:

    naturā pater,

    id. ib. 5, 7, 4.—
    II.
    Transf. (freq. and class.; syn.: indoles, ingenium).
    A.
    The nature, i. e. the natural constitution, property, or quality of a thing:

    quod autem animal est, id motu cietur interiore et suo: nam haec est natura propria animae et vis,

    Cic. Rep. 6, 26, 28:

    ipsumque per se sua vi, sua natura, sua sponte laudabile,

    id. Fin. 2, 15, 50:

    ab ipsa natura loci,

    id. Agr. 2, 35, 95:

    quali esset natura montis, qui cognoscerent misit,

    Caes. B. G. 1, 21:

    loci,

    id. ib. 1, 2: tigna secundum naturam fluminis procumberent, according to the nature or natural course of the river, Caes. B. G. 4, 17: insula naturā triquetra, by nature, i. e. in shape, id. ib. 5, 13:

    naturas apibus quas Juppiter ipse Addidit expediam,

    Verg. G. 4, 149.—
    2.
    Of character, nature, natural disposition, inclination, bent, temper, character:

    cognitum per te ipsum, quae tua natura est, dignum tuā amicitiā judicabis,

    Cic. Fam. 13, 78, 2:

    prolixa beneficaque,

    id. ib. 3, 8, 8; Liv. 22, 59: mihi benefacere jam ex consuetudine [p. 1190] in naturam vertit, has become natural, Sall. J. 85, 9.—Prov.:

    consuetudo est secunda natura,

    August. adv. Jul. 5, 59 fin.; Macr. S. 7, 9, 7; cf.:

    voluptatem consuetudine quasi alteram naturam effici,

    Cic. Fin. 5, 25, 74:

    naturam expellas furcā, tamen usque recurret,

    Hor. Ep. 1, 10, 24:

    facere sibi naturam alicujus rei,

    to accustom one's self to a thing, Quint. 2, 4, 17:

    desideria naturae satiare,

    Cic. Fin. 2, 8, 25.—
    B.
    The nature, course, or order of things:

    quod rerum natura non patitur,

    Cic. Ac. 2, 17, 55:

    delabi ad aequitatem et ad rerum naturam,

    id. Fam. 6, 10, 5:

    naturae satisfacere,

    i. e. to die, Cic. Clu. 10, 29; so,

    naturae concedere,

    Sall. J. 14, 15:—Personified:

    quis vero opifex praeter naturam, quā nihil potest esse callidius, tantam sollertiam persequi potuisset in sensibus? quae primum oculos membranis tenuissimis vestivit, etc.,

    Cic. N. D. 2, 57, 142:

    frui primis a natura datis,

    id. Fin. 2, 11, 34:

    homines rationem habent a naturā datam,

    id. ib. 2, 14, 45:

    et homini praecipui a naturā nihil datum esse dicemus,

    id. ib. 2, 33, 110:

    quae (membra corporum) ipsa declarant procreandi a naturā habitam esse rationem,

    id. ib. 3, 19, 62:

    omnis natura vult esse conservatrix sui,

    id. ib. 4, 7, 16; 5, 15, 41;

    5, 20, 56: illam partem bene vivendi a natura petebant, eique parendum esse dicebant,

    id. Ac. 1, 5, 19.—
    2.
    Nature, i. e. the world, the universe:

    Cleanthes totius naturae menti atque animo hoc nomen (dei) tribuit,

    Cic. N. D. 1, 14, 37.—
    3.
    Nature, i. e. consistency with nature, possibility:

    in rerum naturā fuisse,

    Cic. Rab. Perd. 8, 24:

    hoc quoque in rerum naturam cadit,

    is a possible case, Quint. 2, 17, 32:

    judicatum est enim, rerum naturam non recipere, ut, etc.,

    that it is not in accordance with nature, not possible, Val. Max. 8, 1, abs. 13:—
    C.
    An element, thing, substance:

    Aristoteles quin tam quandam naturam censet esse, e qua sit mens,

    Cic. Tusc. 1, 10, 22: de naturis autem sic sentiebat;

    primum uti quattuor initiis rerum illis quintam hanc naturam... non adhiberet, etc.,

    id. Ac. 1, 11, 39:

    natura tenuis aëris,

    Lucr. 2, 232.—
    D.
    The natural parts, organs of generation:

    cujus (Mercurii) obscenius excitata natura traditur,

    Cic. N. D. 3, 22, 55:

    quaedam matrona visa est in quiete obsignatam habere naturam,

    id. Div. 2, 70, 145; cf. Varr. R. R. 3, 12, 4; 2, 7, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > natura

  • 26 sexus

    sexus, ūs ( abl. plur. sexibus, Spart. Hadr. 18, 10 al.;

    but sexubus,

    Jul. Val. Rer. G. Alex. 1, 36), m., or sĕcus, indecl. n. [root sec- of seco; hence properly, a division, segment].
    I.
    A sex, male or female (of men and beasts).
    (α).
    Form sexus:

    hominum genus et in sexu consideratur, virile an muliebre sit,

    Cic. Inv. 1, 24, 35; cf.:

    natus ambiguo inter marem ac feminam sexu infans,

    Liv. 27, 11; and: mare et femineum sexus, App de Mundo, c. 20, p. 66 med.:

    feminarum sexus,

    Plin. 7, 52, 53, § 175: virilis sexus, Pac. ap. Fest. p. 334 Müll. (Trag. Rel. p. 70 Rib.); Plin. 10, 55, 76, § 154 orbus virili sexu, Afran. ap. Fest. l. l. (Com. Rel. p. 166 Rib.):

    liberi sexūs virilis,

    Suet. Aug. 101; Front. Strat. 1, 11, 6:

    puberes virilis sexūs,

    Liv. 26, 34:

    tres (liberi) sexūs feminini,

    Suet. Calig. 7; cf. Plin. 27, 2, 2, § 4; cf.:

    juvenes utriusque sexūs,

    Suet. Aug. 31:

    liberi,

    id. ib. 100; id. Vit. 6; id. Tib. 43:

    sine ullo sexūs discrimine,

    id. Calig. 8; Tac. A. 16, 10 fin. et saep.— Plur.: (sunezeugmenon) jungit et diversos sexus, ut cum marem feminamque filios dicimus, Quint. 9, 3, 63:

    lavacra pro sexibus separavit,

    Spart. Hadr. 18 fin.
    (β).
    Form secus (in the poets and historians, in the latter usually virile or muliebre secus, as an acc. resp. or limiting accusative, equivalent to the genitive or ablative of quality; v. Zumpt, Lat. Gram. § 428, for the preceding virilis sexūs, the male sex):

    filiolam ego unam habui, Virile secus numquam ullum habui,

    Plaut. Rud. 1, 2, 19: virile secus, Asell. ap. Gell. 2, 13, 5:

    quod ejus virile secus futurum est,

    Varr. ib. 3, 10, 7:

    secus muliebre,

    Aus. Idyll. 11, 8:

    puerile,

    id. Epigr. 70, 6: virile ac muliebre secus populi multitudo, Sisenn. ap. Non. 222, 27: concurrentium undique virile et muliebre secus, Sall. H. Fragm. ib. 25; and in Macr. S. 2, 9 (p. 228 Gerl.):

    ut Philippi statuae... item majorum ejus virile ac muliebre secus omnium tollerentur, Liv 31, 44, 4: multitudinem obsessorum omnis aetatis, virile ac muliebre secus,

    Tac. H. 5, 13:

    praedas hominum virile et muliebre secus agebant,

    Amm. 29, 6, 8 et saep.:

    liberorum capitum virile secus ad decem milia capta,

    Liv. 26, 47, 1:

    athletarum spectaculo muliebre secus omnes adeo summovit, ut, etc.,

    Suet. Aug. 44 fin.:

    destinatum Lacedaemoniis omnes virile secus interficere,

    Front. Strat. 1, 11, 6.—Rarely as nom.:

    affluxere avidi talium... virile ac muliebre secus, omnis aetas,

    Tac. A. 4, 62:

    tres ordine partae, Vesta, Ceres et Juno, secus muliebre, sorores,

    Aus. Idyll. 11, 7;

    or as object of a verb: cur ex his unum secus virile designet,

    Arn. 1, 59; 5, 25: promiscue virile et muliebre secus trucidabant, Amm. 16, 11, 9; 27, 10, 2.—
    II.
    Transf.
    A.
    A sex, of plants and minerals, Plin. 13, 4, 7, § 31; 12, 14, 32, § 61; 36, 16, 25, § 128; 36, 21, 39, § 149.—
    B.
    The sexual organs, Plin. 22, 8, 9, § 20; Lact. 1, 21, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > sexus

  • 27 tympanum

    tympănum, i (collat. form typă-num, Cat. 63, 8 sq.), n., = tumpanon, a drum, timbrel, tambour, tambourine.
    I.
    Lit.
    A.
    Esp., as beaten by the priests of Cybele, Lucr. 2, 618; Cat. 63, 8 sq.; Verg. A. 9, 619; Ov. M. 3, 537; 4, 29; 4, 391; id. F. 4, 213; Plaut. Poen. 5, 5, 38; Caes. B. C. 3, 105; Curt. 8, 11, 20; 8, 14, 10; Tac. H. 5, 5, —Also by the Bacchantine females, Ov. M. 11, 17.—Beaten by the Parthians as a signal in battle in place of the tuba, Just. 41, 2, 8.—
    B.
    Trop., a timbrel, etc., as a figure of something effeminate, enervating:

    tympana eloquentiae,

    Quint. 5, 12, 21:

    in manu tympanum est,

    Sen. Vit. Beat. 13, 3.—
    II.
    Transf., of things of a like shape.
    A.
    A drum or wheel, in machines for raising weights, in water-organs, etc., Lucr. 4, 905; Verg. G. 2, 444; Vitr. 10, 4; Plin. 18, 34, 77, § 332; Dig. 19, 2, 19.—
    B.
    In archit.
    1.
    The triangular area of a pediment, Vitr. 3, 3 med.
    2.
    A panel of a door, Vitr. 4, 6 med.
    3.
    A part of the clepsydra, called also phellos, Vitr. 9, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > tympanum

  • 28 typanum

    tympănum, i (collat. form typă-num, Cat. 63, 8 sq.), n., = tumpanon, a drum, timbrel, tambour, tambourine.
    I.
    Lit.
    A.
    Esp., as beaten by the priests of Cybele, Lucr. 2, 618; Cat. 63, 8 sq.; Verg. A. 9, 619; Ov. M. 3, 537; 4, 29; 4, 391; id. F. 4, 213; Plaut. Poen. 5, 5, 38; Caes. B. C. 3, 105; Curt. 8, 11, 20; 8, 14, 10; Tac. H. 5, 5, —Also by the Bacchantine females, Ov. M. 11, 17.—Beaten by the Parthians as a signal in battle in place of the tuba, Just. 41, 2, 8.—
    B.
    Trop., a timbrel, etc., as a figure of something effeminate, enervating:

    tympana eloquentiae,

    Quint. 5, 12, 21:

    in manu tympanum est,

    Sen. Vit. Beat. 13, 3.—
    II.
    Transf., of things of a like shape.
    A.
    A drum or wheel, in machines for raising weights, in water-organs, etc., Lucr. 4, 905; Verg. G. 2, 444; Vitr. 10, 4; Plin. 18, 34, 77, § 332; Dig. 19, 2, 19.—
    B.
    In archit.
    1.
    The triangular area of a pediment, Vitr. 3, 3 med.
    2.
    A panel of a door, Vitr. 4, 6 med.
    3.
    A part of the clepsydra, called also phellos, Vitr. 9, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > typanum

  • 29 virilitas

    vĭrīlĭtas, ātis, f. [virilis], manhood (perh. not ante-Aug.).
    I.
    Lit.
    A.
    The age of manhood, Plin. 33, 12, 54, § 155.—
    B.
    Abstr., manhood, virility:

    Gaiam C. Caesarem, quasi incertae virilitatis, dicere,

    Tac. A. 6, 5:

    adempta,

    id. ib. 6, 31.—
    2.
    Concr., the organs of generation, Quint. 5, 12, 17; Plin. 7, 4, 3, § 36; cf. Dig. 48, 8, 4 fin.; Mart. 9, 7, 5 al.—Of animals, Col. 6, 26, 3; Plin. 23, 1, 23, § 44.—
    * II.
    Trop., manliness, manly vigor:

    sanctitas certe. et, ut sic dicam, virilitas ab his (veteribus Latinis) petenda, etc.,

    Quint. 1, 8, 9; Val. Max. 2, 4, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > virilitas

  • 30 vis

    vīs, vis, f., plur. vīres, ĭum (class. only in nom., acc. and abl. sing. and in plur.; gen. sing. very rare; Tac. Or. 26; Dig. 4, 2, 1; Paul. Sent. 5, 30; dat. sing. vi, Auct. B. Afr. 69, 2; C. I. L. 5, 837; collat. form of the nom. and acc. plur. vis, Lucr. 3, 265; 2, 586; Sall. ap. Prisc. p. 707, or H. 3, 62 Dietsch; Messala ap. Macr. S. 1, 9, 14) [Gr. is, Wis, sinew, force; iphi, with might], strength, physical or mental; force, vigor, power, energy, virtue (cf. robur).
    I.
    Lit.
    1.
    In gen.
    (α).
    Sing.:

    celeritas et vis equorum,

    Cic. Div. 1, 70, 144:

    magna vis eorum (urorum) et magna velocitas,

    Caes. B. G. 6, 28:

    contra vim atque impetum fluminis,

    id. ib. 4, 17:

    tempestatis,

    id. B. C. 2, 14:

    venti,

    Lucr. 1, 271:

    solis,

    id. 4, 326 (301):

    horrida teli,

    id. 3, 170:

    acris vini,

    id. 3, 476:

    ferri aerisque,

    id. 5, 1286:

    veneni,

    Cic. Cael. 24, 58 et saep.—
    (β).
    Plur. (most freq. of physical strength):

    non viribus aut velocitatibus aut celeritate corporum res magnae geruntur,

    Cic. Sen. 6, 17:

    nec nunc vires desidero adulescentis, non plus quam adulescens tauri aut elephanti desiderabam,

    id. ib. 9, 27:

    hoc ali vires nervosque confirmari putant,

    Caes. B. G. 6, 21:

    me jam sanguis viresque deficiunt,

    id. ib. 7, 50 fin.:

    perpauci viribus confisi transnatare contenderunt,

    id. ib. 1, 53:

    nostri integris viribus fortiter repugnare,

    id. ib. 3, 4:

    lacertis et viribus pugnare,

    Cic. Fam. 4, 7, 2:

    omnibus viribus atque opibus repugnare,

    id. Tusc. 3, 11, 25:

    non animi solum vigore sed etiam corporis viribus excellens,

    Liv. 9, 16, 12:

    validis viribus hastam contorquere,

    Verg. A. 2, 50:

    quicquid agas, decet agere pro viribus,

    with all your might, Cic. Sen. 9, 27; so,

    supra vires,

    Hor. Ep. 1, 18, 22:

    et neglecta solent incendia sumere vires,

    id. ib. 1, 18, 85:

    seu virium vi seu exercitatione multā cibi vinique capacissimus,

    Liv. 9, 16, 13; cf.:

    in proelii concursu abit res a Consilio ad vires vimque pugnantium,

    Nep. Thras. 1, 4 dub. (Siebel. vires usumque).— Poet., with inf.:

    nec mihi sunt vires inimicos pellere tectis,

    Ov. H. 1, 109.—
    2.
    In partic.
    a.
    Energy, virtue, potency (of herbs, drugs, etc.):

    in radices vires oleae abibunt,

    Cato, R. R. 61, 1:

    vires habet herba?

    Ov. M. 13, 942:

    egregius fons Viribus occultis adjuvat,

    Juv. 12, 42. —
    b.
    Vis, personified, the same as Juno, Aus. Idyll. de Deis; cf. Verg. A. 7, 432 Serv. —
    c.
    Hostile strength, force, violence, = bia: EA POENA, QVAE EST DE VI, S. C. ap. Cic. Q. Fr. 2, 3, 5:

    cum vi vis illata defenditur,

    Cic. Mil. 4, 9; cf.:

    celeri rumore dilato Dioni vim allatam,

    Nep. Dion, 10, 1:

    ne vim facias ullam in illam,

    Ter. Eun. 4, 7, 37:

    sine vi facere,

    id. ib. 4, 7, 20:

    vim afferre alicui,

    Cic. Caecin. 21, 61; id. Verr. 2, 1, 24, § 62; 2, 4, 66, § 148:

    adhibere,

    id. Off. 3, 30, 110; id. Cat. 1, 8, 19:

    praesidio tam valido et armato vim adferre,

    Liv. 9, 16, 4:

    iter per vim tentare,

    by force, forcibly, Caes. B. G. 1, 14; so,

    per vim,

    id. B. C. 2, 13; Cic. Att. 7, 9, 4:

    ne id quidem satis est, nisi docet, ita se possedisse nec vi nec clam nec precario possederit,

    id. Caecin. 32, 92; so the jurid. formula in Lex Thoria ap. Grut. 202, 18; Dig. 41, 1, 22; Ter. Eun. 2, 3, 28:

    vis haec quidem hercle est, et trahi et trudi simul,

    Plaut. Capt. 3, 5, 92; Ter. Ad. 5, 8, 20:

    naves totae factae ex robore ad quamvis vim et contumeliam perferendam (shortly afterwards: tantas tempestates Oceani tantosque impetus ventorum sustineri),

    violence, shock, Caes. B. G. 3, 13:

    caeli,

    a storm, tempest, Plin. 18, 28, 69, § 278.—To avoid the gen. form (v. supra):

    de vi condemnati sunt,

    Cic. Phil. 2, 2, 4: de vi reus; id. Sest. 35, 75; id. Vatin. 17, 41:

    ei qui de vi itemque ei qui majestatis damnatus sit,

    id. Phil. 1, 9, 23; cf. id. ib. 1, 9, 21 sq. Halm ad loc.; Tac. A. 4, 13.—
    d.
    In mal. part., force, violence: pudicitiam cum eriperet militi tribunus militaris... interfectus ab eo est, cui vim adferebat, Cic. Mil. 4, 9:

    matribus familias vim attulisse,

    id. Verr. 2, 1, 24, § 62:

    vis allata sorori,

    Ov. A. A. 1, 679:

    victa nitore dei vim passa est,

    id. M. 4, 233:

    vim passa est Phoebe,

    id. A. A. 1, 679.—
    B.
    Transf., concr.
    1.
    Quantity, number, abundance (cf.: copia, multitudo); with gen.:

    quasi retruderet hominum me vis invitum,

    Plaut. Ep. 2, 2, 66:

    innumerabilis servorum,

    Cic. Har. Resp. 11, 22:

    in pompā cum magna vis auri argentique ferretur,

    Cic. Tusc. 5, 32, 91:

    vis magna pulveris,

    Caes. B. C. 2, 26:

    vis maxima ranunculorum,

    Cic. Fam. 7, 18, 3:

    argenti,

    id. Prov. Cons. 2, 4:

    vim lacrimarum profudi,

    id. Rep. 6, 14, 14:

    odora canum vis,

    Verg. A. 4, 132; cf. absol.:

    et nescio quomodo is, qui auctoritatem minimam habet, maximam vim, populus cum illis facit,

    Cic. Fin. 2, 14, 44.—
    2.
    Vires, military forces, troops:

    praeesse exercitui, ut praeter auctoritatem vires quoque ad coërcendum haberet,

    Caes. B. C. 3, 57:

    satis virium ad certamen,

    Liv. 3, 60, 4:

    undique contractis viribus signa cum Papirio conferre,

    id. 9, 13, 12:

    robur omne virium ejus regni,

    the flower, id. 33, 4, 4:

    concitet et vires Graecia magna suas,

    Ov. H. 15 (16), 340.—
    3.
    Vires, the virile forces or organs, Arn. 5, 158; 5, 163; Inscr. Orell. 2322; 2332:

    veluti castratis viribus,

    Plin. 11, 18, 19, § 60; cf.:

    vis (= vires) multas possidere in se,

    Lucr. 2, 586.—Rarely sing.:

    vis genitalis,

    Tac. A. 6, 18.—
    II.
    Trop.
    A.
    Mental strength, power, force, vigor:

    vis illa divina et virtus oratoris,

    Cic. de Or. 2, 27, 120:

    vis ac facultas oratoris,

    id. ib. 1, 31, 142:

    suavitatem Isocrates... sonitum Aeschines, vim Demosthenes habuit,

    id. ib. 3, 7, 28:

    summa ingenii,

    id. Phil. 5, 18, 49:

    magna vis est conscientiae in utramque partem,

    id. Mil. 23, 61:

    magna vis est in fortunā in utramque partem,

    id. Off. 2, 6, 19:

    patriae,

    id. de Or. 1, 44, 196:

    quod ostentum habuit hanc vim, ut, etc.,

    power, effect, id. Div. 1, 33, 73:

    qui indignitate suā vim ac jus magistratui quem gerebat dempsisset,

    Liv. 26, 12, 8:

    hujus conventionis,

    Dig. 43, 25, 12.— Plur. (post-Aug.):

    eloquentiae,

    Quint. 5, 1, 2:

    facilitatis,

    id. 12, 9, 20:

    ingenii,

    id. 1, 2, 23; 12, 1, 32:

    orationis,

    id. 8, 3, 87.—
    B.
    Transf., of abstr. things, force, notion, meaning, sense, import, nature, essence (cf. significatio):

    id, in quo est omnis vis amicitiae,

    Cic. Lael. 4, 15:

    eloquentiae vis et natura,

    id. Or. 31, 112:

    vis honesti (with natura),

    id. Off. 1, 6, 18; cf. id. Fin. 1, 16, 50:

    virtutis,

    id. Fam. 9, 16, 5:

    quae est alia vis legis?

    id. Dom. 20, 53:

    vis, natura, genera verborum et simplicium et copulatorum,

    i.e. the sense, signification, id. Or. 32, 115:

    vis verbi,

    id. Inv. 1, 13, 17; id. Balb. 8, 21:

    quae vis insit in his paucis verbis, si attendes, si attendes, intelleges,

    id. Fam. 6, 2, 3:

    quae vis subjecta sit vocibus,

    id. Fin. 2, 2, 6:

    nominis,

    id. Top. 8, 35: metônumia, cujus vis est, pro eo, quod dicitur, causam, propter quam dicitur, ponere, Quint. 8, 6, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > vis

  • 31 viscera

    1.
    viscus, ĕris, and more freq. in the plur.: viscĕra, um, n. [prop. the soft parts; cf.: viscum, viscidus], the inner parts of the animal body, the internal organs, the inwards, viscera (the nobler parts, the heart, lungs, liver, as well as the ignobler, the stomach, entrails, etc.; cf.: ilia, intestina, exta).
    (α).
    Sing.: mortui praecordia et viscus omne, Cels. praef. med.; Lucr. 1, 837; 3, 719; Tib. 1, 3, 76; Ov. M. 6, 290; 15, 365; Luc. 3, 658; Quint. Decl. 1, 14; Nemes. Cyn. 139.—
    (β).
    Plur. (only so in class. prose), Cels. 4, 11; 7, 9, 2; Lucr. 2, 669; 3, 249; 3, 375 al.; Ov. M. 7, 601; 8, 846; 12, 390; 15, 314; id. F. 4, 205 al.—Of the uterus, Quint. 10, 3, 4; Dig. 48, 8, 8.—Of the testicles, Petr. 119; Plin. 20, 13, 51, § 142.—
    B.
    Transf.
    1.
    The flesh, as lying under the skin:

    cum Herculi Dejanira sanguine Centauri tinctam tunicam induisset, inhaesissetque ea visceribus,

    Cic. Tusc. 2, 8, 20: ut multus e visceribus sanguis exeat, Poët. ap. Cic. Tusc. 2, 14, 34:

    heu quantum scelus est, in viscera viscera condi!

    Ov. M. 15, 88:

    boum,

    Cic. N. D. 2, 63, 159:

    taurorum,

    Verg. A. 6, 253; 8, 180.—
    2.
    The fruit of the womb, offspring, child ( poet. and in post-Aug. prose):

    (Tereus) in suam sua viscera congerit alvum,

    Ov. M. 6, 651; 8, 478; 10, 465; id. H. 11, 118; cf. Curt. 4, 14, 22:

    viscera sua flammis inicere,

    i. e. one's own writings, Quint. 6, praef. § 3 Spald.—
    II.
    Trop., like our bowels, for the interior, inward or inmost part:

    itum est in viscera terrae,

    Ov. M. 1, 138:

    montis (Aetnae),

    Verg. A. 3, 575:

    in medullis populi Romani ac visceribus haerebant,

    Cic. Phil. 1, 15, 36:

    in venis atque in visceribus rei publicae,

    id. Cat. 1, 13, 31; cf. id. Tusc. 4, 11, 24:

    haec in dicendo non extrinsecus alicunde quaerenda, sed ex ipsis visceribus causae sumenda sunt,

    id. de Or. 2, 78, 318: quae (enkeleusmata) mihi in visceribus haerent, id. Att. 6, 1, 8:

    neu patriae validas in viscera vertite vires,

    i. e. her own citizens, Verg. A. 6, 833:

    de visceribus tuis,

    i. e. from your means, property, Cic. Q. Fr. 1, 3, 7; so,

    aerarii,

    id. Dom. 47 fin.: magnarum domuum, the heart, i. e. the favorite, Juv. 3, 72.
    2.
    viscus, i, v. viscum init.

    Lewis & Short latin dictionary > viscera

  • 32 viscus

    1.
    viscus, ĕris, and more freq. in the plur.: viscĕra, um, n. [prop. the soft parts; cf.: viscum, viscidus], the inner parts of the animal body, the internal organs, the inwards, viscera (the nobler parts, the heart, lungs, liver, as well as the ignobler, the stomach, entrails, etc.; cf.: ilia, intestina, exta).
    (α).
    Sing.: mortui praecordia et viscus omne, Cels. praef. med.; Lucr. 1, 837; 3, 719; Tib. 1, 3, 76; Ov. M. 6, 290; 15, 365; Luc. 3, 658; Quint. Decl. 1, 14; Nemes. Cyn. 139.—
    (β).
    Plur. (only so in class. prose), Cels. 4, 11; 7, 9, 2; Lucr. 2, 669; 3, 249; 3, 375 al.; Ov. M. 7, 601; 8, 846; 12, 390; 15, 314; id. F. 4, 205 al.—Of the uterus, Quint. 10, 3, 4; Dig. 48, 8, 8.—Of the testicles, Petr. 119; Plin. 20, 13, 51, § 142.—
    B.
    Transf.
    1.
    The flesh, as lying under the skin:

    cum Herculi Dejanira sanguine Centauri tinctam tunicam induisset, inhaesissetque ea visceribus,

    Cic. Tusc. 2, 8, 20: ut multus e visceribus sanguis exeat, Poët. ap. Cic. Tusc. 2, 14, 34:

    heu quantum scelus est, in viscera viscera condi!

    Ov. M. 15, 88:

    boum,

    Cic. N. D. 2, 63, 159:

    taurorum,

    Verg. A. 6, 253; 8, 180.—
    2.
    The fruit of the womb, offspring, child ( poet. and in post-Aug. prose):

    (Tereus) in suam sua viscera congerit alvum,

    Ov. M. 6, 651; 8, 478; 10, 465; id. H. 11, 118; cf. Curt. 4, 14, 22:

    viscera sua flammis inicere,

    i. e. one's own writings, Quint. 6, praef. § 3 Spald.—
    II.
    Trop., like our bowels, for the interior, inward or inmost part:

    itum est in viscera terrae,

    Ov. M. 1, 138:

    montis (Aetnae),

    Verg. A. 3, 575:

    in medullis populi Romani ac visceribus haerebant,

    Cic. Phil. 1, 15, 36:

    in venis atque in visceribus rei publicae,

    id. Cat. 1, 13, 31; cf. id. Tusc. 4, 11, 24:

    haec in dicendo non extrinsecus alicunde quaerenda, sed ex ipsis visceribus causae sumenda sunt,

    id. de Or. 2, 78, 318: quae (enkeleusmata) mihi in visceribus haerent, id. Att. 6, 1, 8:

    neu patriae validas in viscera vertite vires,

    i. e. her own citizens, Verg. A. 6, 833:

    de visceribus tuis,

    i. e. from your means, property, Cic. Q. Fr. 1, 3, 7; so,

    aerarii,

    id. Dom. 47 fin.: magnarum domuum, the heart, i. e. the favorite, Juv. 3, 72.
    2.
    viscus, i, v. viscum init.

    Lewis & Short latin dictionary > viscus

См. также в других словарях:

  • Organs — (Organgebirge), Ausläufer der Gebirgskette Bocaina in Brasilien …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Organs — (Competent Organs)    During the post Stalin period, the KGB often referred to itself as the “organs of state security,” or the “competent organs.” …   Historical dictionary of Russian and Soviet Intelligence

  • Organs —    Musical instruments have been used in the worship of God from the time when, after the passage of the Red Sea, Moses and Miriam sang their song of praise accompanied by timbrels. The worship of the Temple was noted for the great number and… …   American Church Dictionary and Cyclopedia

  • Organs — Morphon Mor phon, n. [Gr. ?, p. pr. of ? to form.] (Biol.) A morphological individual, characterized by definiteness of form, in distinction from {bion}, a physiological individual. See {Tectology}. Haeckel. [1913 Webster] Note: Of morphons there …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Organs and organists of Chichester Cathedral — The quire and Main Organ The organs of Chichester Cathedral are the major source of instrumental music at the cathedral, being played for daily services and accompanying the choir, as well as being used for concerts and recitals. There has been… …   Wikipedia

  • Organs and organists of Cologne Cathedral — Main article: Cologne Cathedral The Nave Organ The organs of Cologne Cathedral are the major source of instrumental music at the cathedral, being played for daily services and accompanying the choir, as well as being used for concerts and… …   Wikipedia

  • organs of Tomosvary — (ARTHROPODA) A pair of sensory organs present on the head at the base of the antennae in Lithobiomorpha, Scutigeromorpha and some Insecta, consisting of a disc with a central pore into which the endings of subcuticular sensory cells converge;… …   Dictionary of invertebrate zoology

  • Organs affected by steroid hormones — ▪ Table Organs affected by steroid hormones hormone class target organs glucocorticoids liver, retina, kidney, oviduct, pituitary estrogens oviduct, liver progesterone oviduct, uterus androgens prostate, kidney, oviduct Source: From Christopher K …   Universalium

  • organs of Valenciennes — (MOLLUSCA: Cephalopoda) Paired lamellated organs in female nautiloids …   Dictionary of invertebrate zoology

  • Organs of reproduction, female — The internal genital structures of the female include the ovaries, the Fallopian tubes, the uterus (womb) and the vagina. The ovaries or egg sacs are a pair of female reproductive organs located in the pelvis, one on each side of the uterus. Each …   Medical dictionary

  • organs of breathing — kvėpavimo organai statusas T sritis Kūno kultūra ir sportas apibrėžtis Sistema organų, per kuriuos vyksta išorinis kvėpavimas – dujų apykaita tarp organizmo ir aplinkos. Kvėpavimo organus sudaro kvėpavimo takai (nosis, gerklos, trachėja,… …   Sporto terminų žodynas

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»