ogarnęło

См. также в других словарях:

• krew — 1. Bez kropli krwi «o człowieku, o twarzy: bardzo blady»: (...) leżał na wznak. Twarz miał bladą, bez kropli krwi, oczy przymknięte. H. Rudnicka, Uczniowie. 2. Błękitna krew «pochodzenie arystokratyczne»: Daniel jest sierotą, a w jego żyłach nie… …   Słownik frazeologiczny

• mgła — 1. Mgła przesłania, zasłania, powleka, zasnuwa itp. komuś oczy, wzrok; oczy zachodzą komuś mgłą «ktoś widzi źle, słabo, niewyraźnie, ma wzrok mętny, zaćmiony z powodu łez, choroby lub przeżywania silnych emocji»: Pięść opadła, oczy zasnuła mgła,… …   Słownik frazeologiczny

• sen — 1. Być, zdawać się snem «być, zdawać się czymś niezwykłym, pięknym, nieuchwytnym, nierealnym»: Ponownie ogarnęło go uczucie, że wszystko, co się dzieje, jest snem (...). Z. Kossak, Przymierze. 2. Chodzić, mówić, żyć itp. jak we śnie «chodzić,… …   Słownik frazeologiczny

• władanie — Coś bierze, wzięło kogoś we władanie «jakieś uczucie ogarnia, ogarnęło kogoś, zapanowało nad kimś»: (...) często bierze nas we władanie nostalgia. Lit 2/1984. (...) ufam, że nie pozwolisz, aby chore emocje znów wzięły ciebie we władanie – rzekł… …   Słownik frazeologiczny

• oburzenie — n I 1. rzecz. od oburzyć. 2. «uczucie silnego gniewu, niezadowolenia z czegoś, sprzeciwu» Gwałtowne, ogólne, powszechne oburzenie. Czuć oburzenie. Kipieć, zawrzeć oburzeniem a. z oburzenia. Dać wyraz oburzeniu. Nie posiadać się z oburzenia.… …   Słownik języka polskiego

• podniecenie — n I 1. rzecz. od podniecić. 2. «stan podrażnienia, pobudzenia nerwowego, zmysłowego itp., charakteryzujący się nadmierną aktywnością ruchową i słowną; wywołany zwykle sytuacjami oczekiwania i napięciem psychicznym» Nagłe, silne podniecenie. Miłe …   Słownik języka polskiego

• przygnębienie — n I 1. rzecz. od przygnębić. 2. «stan psychiczny człowieka przygnębionego; smutek, depresja» Otrząsnąć się z przygnębienia. Ogarnęło kogoś przygnębienie …   Słownik języka polskiego

• rozczulenie — n I 1. rzecz. od rozczulić. 2. blm «uczucie tkliwości, czułości wywołane przez kogoś lub przez coś; stan osoby rozczulonej; wzruszenie, rozrzewnienie» Płakać z rozczulenia. Spojrzał na nią z rozczuleniem. Na myśl o dziecku ogarnęło go rozczulenie …   Słownik języka polskiego

• rozgoryczenie — n I 1. rzecz. od rozgoryczyć. 2. blm «smutek z powodu doznanego zawodu; zniechęcenie, rozczarowanie» Ogarnęło go rozgoryczenie …   Słownik języka polskiego

• rozmarzenie — n I 1. rzecz. od rozmarzyć. 2. «stan błogiego marzenia» Rozmarzenie widoczne w czyichś oczach. Słuchaczy koncertu ogarnęło rozmarzenie …   Słownik języka polskiego

• rozżalenie — n I 1. rzecz. od rozżalić. 2. «żal, smutek, rozgoryczenie» Słowa pełne rozżalenia. Myśleć o czymś z rozżaleniem. Mówić z rozżaleniem w głosie. Ogarnęło ją rozżalenie. rozżalenie się rzecz. od rozżalić się …   Słownik języka polskiego