-
1 offensa
offēnsa, ae, f. (offendo), das Anstoßen, I) eig., u. zwar prägn. = die Unbequemlichkeit, der unangenehme Zufall, gustus, Verletzung, Colum.: nullā dentium offensā, ohne die Z. anzugreifen, Plin.: sine offensa, Sen.: sine offensa fricantium, Sen. – II) übtr.: 1) der Anfall einer Krankheit, die Unpäßlichkeit, leves offensae, Sen.: offensam sentire in cena, Cels. – 2) der Anstoß, a) der Anstoß = das Ärgernis, der Verstoß, die Kränkung, und die dadurch herbeigeführte Ungunst, Ungnade, ungünstige, ungnädige Stimmung, das gespannte Verhältnis (s. Heräus Tac. hist. 2, 92, 9), in magna offensa sum apud Pompeium, Cic.: res habet offensam, Quint.: sine offensa cum uxore vivere, Plin. ep.: sine offensa edicti, V. gegen das E., ICt. – Plur., subitae offensae, Tac.: amicitiarum tenax, in offensis exorabilis, Vell.: civitas rimandis offensis sagax, Tac.: offensas principum speculari, Tac.: offensam incurrere, in Ungnade fallen, Vopisc.: offensam mereri, Vopisc.: offensas subire, Plin. ep.: offensas subire pro alqo, Plin. ep.: offensas vindicet ense suas, Ov. – b) die Widerwärtigkeit, per eiusmodi offensas emetiendum confragosum hoc iter (vitae), Sen. ep. 107, 2.
-
2 offensa
offensa, ae, f. [st2]1 [-] action de rencontrer, de heurter. [st2]2 [-] lésion, mal, malaise. [st2]3 [-] mécontentement, rancune, inimitié; défaveur, disgrâce. [st2]4 [-] injure, offense.* * *offensa, ae, f. [st2]1 [-] action de rencontrer, de heurter. [st2]2 [-] lésion, mal, malaise. [st2]3 [-] mécontentement, rancune, inimitié; défaveur, disgrâce. [st2]4 [-] injure, offense.* * *Offensa, offensae, fere actiue sumitur. Quintil. Offense, La faulte de celuy qui a offensé.\Offensa, Gratiae opponitur. Quintil. Hoc omittamus, ne minus gratiae excipiendo recta, quam offensae reprehendendo praua mereamur. Blasme, Male grace.\Periculosa potentium offensa. Quintil. Le mescontentement. etc.\Nec offensae minus habent. Quintil. Elles ne sont point moins desplaisantes.\Mereri offensam. Ouid. Meriter ou acquerir l'indignation et male grace d'aucun, ou le mescontentement.\Respuere offensas. Claud. Oublier les offenses, ou torts et injures qu'on nous a faict.\Siquid offensae in coena sentit, vomere debet. Celsus. Fascherie.\Esse in offensa apud aliquem. Cic. Estre en sa male grace.\Offensam suscipere et subire. Plinius iunior. Encourir et acquerir l'inimitié et male grace d'aucun.\Sine gustus offensa. Colum. Sans que le goust en soit fasché, Sans fascherie du goust. -
3 offensa
offēnsa, ae, f. (offendo), das Anstoßen, I) eig., u. zwar prägn. = die Unbequemlichkeit, der unangenehme Zufall, gustus, Verletzung, Colum.: nullā dentium offensā, ohne die Z. anzugreifen, Plin.: sine offensa, Sen.: sine offensa fricantium, Sen. – II) übtr.: 1) der Anfall einer Krankheit, die Unpäßlichkeit, leves offensae, Sen.: offensam sentire in cena, Cels. – 2) der Anstoß, a) der Anstoß = das Ärgernis, der Verstoß, die Kränkung, und die dadurch herbeigeführte Ungunst, Ungnade, ungünstige, ungnädige Stimmung, das gespannte Verhältnis (s. Heräus Tac. hist. 2, 92, 9), in magna offensa sum apud Pompeium, Cic.: res habet offensam, Quint.: sine offensa cum uxore vivere, Plin. ep.: sine offensa edicti, V. gegen das E., ICt. – Plur., subitae offensae, Tac.: amicitiarum tenax, in offensis exorabilis, Vell.: civitas rimandis offensis sagax, Tac.: offensas principum speculari, Tac.: offensam incurrere, in Ungnade fallen, Vopisc.: offensam mereri, Vopisc.: offensas subire, Plin. ep.: offensas subire pro alqo, Plin. ep.: offensas vindicet ense suas, Ov. – b) die Widerwärtigkeit, per eiusmodi offensas emetiendum confragosum hoc iter (vitae), Sen. ep. 107, 2. -
4 offensa
I.Lit. (very rare):II.donec cerussae similis fiat, nulla dentium offensa,
and does not grit against the teeth, Plin. 34, 10, 22, § 104:sine offensis fricantium,
id. 35, 15, 52, § 184.—Trop.A.Offence, disfavor, displeasure, hatred; enmity:2.quin magnā in offensā sim apud Pompeium,
Cic. Att. 9, 2, a, 2: quod offensae fuerit in istā cunctatione, te subisse, to incur hatred, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 16, 2:gravissimam contrahere,
to fall into disgrace, Suet. Vesp. 4:offensam meruisse,
Ov. P. 4, 1, 16:habere,
to cause hatred, Quint. 9, 2, 72:ne minus gratiae quam offensae mereamur,
id. 4, 2, 39:sinceri et sine offensā in diem Christi,
Vulg. Phil. 1, 10.—An offending against or violating a law, an offence, crime (mostly in jurid. Lat.):B.offensa edicti,
Dig. 3, 1, 6:levis offensae contrahere culpam, Cod. Th. 4, 11, 1: sub quālibet culpae aut erroris offensā,
ib. 6, 10, 1:offensae veteris reus atque tacendae,
Juv. 4, 105.—An injury received, an offence, affront, wrong (perh. only since the Aug. per.):2.gustus,
Col. 12, 21, 6:offensas vindicet ense suas,
Ov. Tr. 3, 8, 40:in offensis exorabilis,
Vell. 2, 29, 4:per ejusmodi offensas emetiendum est confragosum hoc iter,
Sen. Ep. 18, 4, 2.—Of a state of injury, a complaint, inconvenience, indisposition:sine offensā corporis animique,
Petr. 131:si quid offensae in cenā sensit,
indisposition, Cels. 1, 6; Sen. Ep. 7, 1; cf. in plur., id. Tranq. An. 2, 1. -
5 offensa
offēnsa, ae f. [ offendo ]1) удар, толчок (sc. confragosi itineris Sen); повреждение ( dentium PM)2) неприязнь, немилость, напряжённые отношения, вражда, ненависть ( sine offensa cum aliquo vivere PJ)offensam subire PJ или contrahĕre Su — впасть в (навлечь на себя) немилость3) обида, оскорбление ( offensas ense vindicare O)4) ущерб ( sine offensa corporis animique Pt); недомогание ( aliquid offensae sentire CC)5) pl. препятствия, помехи T, Sen6) юр. нарушение закона ( sine offensā edicti Dig) -
6 offēnsa
offēnsa ae, f [P. of offendo], disfavor, displeasure, offence, hatred, enmity: magnā in offensā esse apud Pompeium: Offensā mei, out of hatred for me, O.—A violation of law, offence, crime: vetus atque tacenda, Iu.—An injury, affront: offensas vindicet ense suas, O.* * *offense, displeasure; offense to a person's feelings, resentment -
7 offensa
offensa offensa, ae f обида -
8 offensa
1) обида, нарушение, проступок, sine off. edicti (1. 6 pr. D. 3. 1. 1. 51 D. 40, 4. 1. 27 D. 20, 1. 1. 33 C. 10, 31). 2) неудовольствие, немилость, прот. amicitia (1. 4 D. 34, 4);levis off. прот. gravissimae inimicitiae (1. 3 § 11 eod.);
offensam placare (1. 3 D. 29, 6), flectere (1. 5 C. 3, 36. 1. 22 C. 3, 28).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > offensa
-
9 offendo
offēndo, fendī, fēnsum, ere [одного корня с defendo ]o. solĭdo H — удариться о нечто твёрдое2) случайно встречать, неожиданно находить, заставать, наталкиваться (aliquid in aliquā re, in или ad aliquid, alicui rei C, Cs, L etc.)aliquem imparatum o. C — застигать кого-л. врасплохnondum perfectum templum offenderunt C — они нашли храм ещё незаконченнымpaululum si cessassem, domi non offendissem Ter — если бы я немного помедлил, (то) не застал бы (его) домаaliquid turbatum et incondĭtum o. Ap — находить кое-какие нарушения и неправильности3) пострадать, потерпеть крушение (аварию, урон, неудачу), попадать в беду ( naves offenderunt Cs)apud judices o. C — проиграть процесс4) возбуждать неудовольствие ( apud aliquem de aliquā re C); быть неприятным, не нравиться, тж. задевать, оскорблять, обижать ( aliquem или animum alicujus C)quarum etiam recordatio me offendit Ap — (лакомства), которые мне и вспомнить неприятноalicujus existimationem o. C — задеть чью-л. честь (повредить чьей-л. репутации)(animum) in aliquo o. C, Cs — быть недовольным кем-л.5) поражать ( corpus offensum est CC): вредить, дурно действовать ( aliquid offendit stomachum PM); производить неприятное ощущение, неприятно поражать, раздражать ( nares nidore Lcr); резать (colorum claritas aciem oculorum offendit PM)6) ошибаться, погрешать, допускать оплошность, совершать промах, провиниться (in aliquā re или aliquid C, Cs etc.)in quo ipsi offendissent, alios reprehendissent C — в чём они (обвинители Попилил и Гутты) сами провинились, (в том) они обвинили других. — см. тж. offensus I -
10 offendo [2]
2. offendo, fendī, fēnsum, ere (ob u. *fendo), I) intr. an etwas anstoßen, anschlagen, A) eig.: 1) im allg., mit folg. Dat., solido, an etwas Festes, Hor.: mit in u. Akk., in cornua, Solin.: mit ad u. Akk., ad eundem lapidem bis offendere, sprichw., zweimal denselben Fehler machen, Auson. epist. 11 med.; ellipt., bis ad eundem, Cic. ep. 10, 20, 2. – 2) prägn., anstoßend Schaden leiden, verunglücken, naves in redeundo offenderunt, Caes.: in quibus (aquis) offendit naufraga puppis, Ov. – B) übtr.: a) anstoßen, verstoßen = fehlen, einen Fehler machen, etwas versehen, neque in eo solum offenderat, quod etc., Nep.: in quo ipsi offendissent, Cic.: si quid offenderit, Cic.: apud alqm, Cic. – b) an etwas od. jmd. anstoßen, -sich stoßen, -Anstoß nehmen, -etwas auszusetzen od. zu tadeln haben, in me offenditis, Caes.: si in me aliquid offendistis, Cic.: im Passiv unpers., a quibus enim nihil praeter voluptatem aurium quaeritur, in eis offenditur (da nimmt man Anstoß), simul atque imminuitur aliquid de voluptate, Cic. – c) anstößig sein, auffallen, auffallend sein, mißfallen, cum consulare nomen offenderet, Liv. – d) in Gefahr kommen, zu Schaden kommen, in Unglück geraten, im Kriege = eine Niederlage (eine Schlappe) erleiden, ad fortunam, Phaedr.: apud iudices, verurteilt werden, Cic.: cum multi viri fortes offenderint, Cic.: tamquam Atilius primo accessu ad Africam offenderit, Liv.: im Passiv, quoties culpā ducis vel tribuni vitio in exercitu esset offensum, Caes. – II) tr. anstoßen, anschlagen, ( sich) an etwas stoßen, schlagen, A) eig.: 1) im allg.: caput, sich an den Kopf stoßen, Liv.: caput ad fornicem, Quint.: pedem, Val. Max.: pedem suum ad lapidem, Vulg.: pes offensus, der Fuß, an den man sich gestoßen hat, Ov.: alqm pede, Plaut.: scutum, Liv.: lapidem, Apul. – 2) prägn.: a) auf jmd. od. etwas stoßen, jmd. od. etw. antreffen, finden, m. dopp. Acc., alqm imparatum, Cic.: alqm ita affectum, ut etc., Cic.: eundem bonorum sensum, Cic.: cum aliquem offensum fortuito videret minus bene vestitum, den er zufällig traf, Nep.: haec facite ut offendam parata, Plaut.: hocine modo hic rem curatam offendet suam? Plaut.: quod nondum effectum templum offenderant, Cic. – b) anstoßend usw. verletzen, beschädigen, latus vehementer, Cic. – u. übh. einen Körperteil usw. beschweren, belästigen, alcis aures tracti subsellii stridor offendit, Sen.: colorum claritas aciem oculorum offendit, Plin.: polypodion offendit stomachum, Plin.: corpus offensum est, ist angegriffen, Cels.: id demere, quod rancidius offenderet auditum, Rhemn. Palaem. 542, 16 K. – B) übtr.: a) zu nahe treten = verletzen, hos ego sermones, quod et multi sunt et tuam existimationem, ut ego sentio, non offendunt, lacessivi numquam, Cic. ep. 3, 8, 7. – b) belei digen, kränken, alqm od. alcis animum, Cic.: aber animum in alqo, sich durch jmd. beleidigt fühlen, Cic.: honestius putabat offendere quam odisse, Tac. – v. Lebl., eos splendor offendit, Cic.: id quod offendit Etruscos, Liv.: offendit ea res populorum Etruriae animos non maiore odio regni quam ipsius regis, das beleidigte die Völker Etruriens, weil sie ebensosehr den König als das Königtum haßten, Liv. – medial offendi = durch etwas sich beleidigt-, gekränkt fühlen, über etw. unwillig-, aufgebracht werden, fidis medicis, Hor.: maculis, Hor.: offensā in eum militum voluntate, Nep. – mit folg. Acc. u. Infin., ut non offendar surripi (ista munera), Phaedr.: offendebatur (er konnte es nicht leiden) componi aliquid de se, Suet.
/ Partic. offēnsus, a, um, a) beleidigt, aufgebracht, unwillig, animus, Cic.: offensus crudelitate, Iustin.: off. alci, Cic. u.a. – b) anstößig, verhaßt, argumentum, Cic.: forma semel offensa, Hor. – mit Dat. (v. Personen), civibus, Cic.: etiam si is invidiosus aut multis offensus esse videatur, Cic.: pontificibus offensior, Suet. Nero 2, 1. – subst., offēnsum, ī, n., das Anstößige, der Verstoß, offensum est, quod eorum, qui audiunt, voluntatem laedit, Cic. de inv. 1, 92.
-
11 offendo
1. offendo, inis, f. (offendere) = offensio, Non. 146, 32. – ⇒ Über die Stelle Afran. com. 400 s. Stowasser in Wölfflins Archiv 3, 283.————————2. offendo, fendī, fēnsum, ere (ob u. *fendo), I) intr. an etwas anstoßen, anschlagen, A) eig.: 1) im allg., mit folg. Dat., solido, an etwas Festes, Hor.: mit in u. Akk., in cornua, Solin.: mit ad u. Akk., ad eundem lapidem bis offendere, sprichw., zweimal denselben Fehler machen, Auson. epist. 11 med.; ellipt., bis ad eundem, Cic. ep. 10, 20, 2. – 2) prägn., anstoßend Schaden leiden, verunglücken, naves in redeundo offenderunt, Caes.: in quibus (aquis) offendit naufraga puppis, Ov. – B) übtr.: a) anstoßen, verstoßen = fehlen, einen Fehler machen, etwas versehen, neque in eo solum offenderat, quod etc., Nep.: in quo ipsi offendissent, Cic.: si quid offenderit, Cic.: apud alqm, Cic. – b) an etwas od. jmd. anstoßen, -sich stoßen, -Anstoß nehmen, -etwas auszusetzen od. zu tadeln haben, in me offenditis, Caes.: si in me aliquid offendistis, Cic.: im Passiv unpers., a quibus enim nihil praeter voluptatem aurium quaeritur, in eis offenditur (da nimmt man Anstoß), simul atque imminuitur aliquid de voluptate, Cic. – c) anstößig sein, auffallen, auffallend sein, mißfallen, cum consulare nomen offenderet, Liv. – d) in Gefahr kommen, zu Schaden kommen, in Unglück geraten, im Kriege = eine Niederlage (eine Schlappe) erleiden, ad fortunam, Phaedr.: apud iudices, verurteilt werden, Cic.: cum multi viri fortes offenderint, Cic.: tamquam————Atilius primo accessu ad Africam offenderit, Liv.: im Passiv, quoties culpā ducis vel tribuni vitio in exercitu esset offensum, Caes. – II) tr. anstoßen, anschlagen, ( sich) an etwas stoßen, schlagen, A) eig.: 1) im allg.: caput, sich an den Kopf stoßen, Liv.: caput ad fornicem, Quint.: pedem, Val. Max.: pedem suum ad lapidem, Vulg.: pes offensus, der Fuß, an den man sich gestoßen hat, Ov.: alqm pede, Plaut.: scutum, Liv.: lapidem, Apul. – 2) prägn.: a) auf jmd. od. etwas stoßen, jmd. od. etw. antreffen, finden, m. dopp. Acc., alqm imparatum, Cic.: alqm ita affectum, ut etc., Cic.: eundem bonorum sensum, Cic.: cum aliquem offensum fortuito videret minus bene vestitum, den er zufällig traf, Nep.: haec facite ut offendam parata, Plaut.: hocine modo hic rem curatam offendet suam? Plaut.: quod nondum effectum templum offenderant, Cic. – b) anstoßend usw. verletzen, beschädigen, latus vehementer, Cic. – u. übh. einen Körperteil usw. beschweren, belästigen, alcis aures tracti subsellii stridor offendit, Sen.: colorum claritas aciem oculorum offendit, Plin.: polypodion offendit stomachum, Plin.: corpus offensum est, ist angegriffen, Cels.: id demere, quod rancidius offenderet auditum, Rhemn. Palaem. 542, 16 K. – B) übtr.: a) zu nahe treten = verletzen, hos ego sermones, quod et multi sunt et tuam existimationem, ut ego sentio, non offendunt, lacessivi numquam, Cic. ep. 3, 8, 7. – b) belei-————digen, kränken, alqm od. alcis animum, Cic.: aber animum in alqo, sich durch jmd. beleidigt fühlen, Cic.: honestius putabat offendere quam odisse, Tac. – v. Lebl., eos splendor offendit, Cic.: id quod offendit Etruscos, Liv.: offendit ea res populorum Etruriae animos non maiore odio regni quam ipsius regis, das beleidigte die Völker Etruriens, weil sie ebensosehr den König als das Königtum haßten, Liv. – medial offendi = durch etwas sich beleidigt-, gekränkt fühlen, über etw. unwillig-, aufgebracht werden, fidis medicis, Hor.: maculis, Hor.: offensā in eum militum voluntate, Nep. – mit folg. Acc. u. Infin., ut non offendar surripi (ista munera), Phaedr.: offendebatur (er konnte es nicht leiden) componi aliquid de se, Suet.⇒ Partic. offēnsus, a, um, a) beleidigt, aufgebracht, unwillig, animus, Cic.: offensus crudelitate, Iustin.: off. alci, Cic. u.a. – b) anstößig, verhaßt, argumentum, Cic.: forma semel offensa, Hor. – mit Dat. (v. Personen), civibus, Cic.: etiam si is invidiosus aut multis offensus esse videatur, Cic.: pontificibus offensior, Suet. Nero 2, 1. – subst., offēnsum, ī, n., das Anstößige, der Verstoß, offensum est, quod eorum, qui audiunt, voluntatem laedit, Cic. de inv. 1, 92. -
12 depono
dē-pōno, posuī (posīvī Pl, Ctl), positum, ere1)а) класть, положить ( caput terrae O)d. aliquem vino шутл. Pl — мертвецки напоить кого-лб) складывать, откладывать ( onus C)d. jumentis onera Cs — разгружать вьючных животныхcorpora sub ramis d. V — улечься в тени ветвейd. arma Cs — сложить оружие (т. е. признать себя побеждённым), но тж. L, V etc. снимать с себя (откладывать в сторону) оружиеd. animam Nep — испустить дух, умереть3) слагать с себя (imperium Cs, Su; magistratum Cs; tutelam L); отказываться, оставлять (simultates C; consilium adeundae Syriae Cs; spem H); отбрасывать прочь ( omnes molestias et sollicitudines C); отклонять (provinciam C; triumphum L)5) снимать, срезывать, состригать (crinem T; ungues et capillos Pt)6) сворачивать, убирать ( vela Sil)7) сеять, бросать ( semina sulco Col)8) сажать (malleolum in terram Col; plantam in hortis O)9) ( в качестве премии или ставки) ставить ( vitulam V)10) задерживать, затаивать ( spiritum Q)11) производить на свет, рожать (onus naturae Ph; fetum Ph; Latoniam prope Deliam olivam Ctl)13) (тж. d. memoriam alicujus rei и d. ex memoriā aliquid C) предавать забвению14) отдавать на хранение ( pecuniam apud aliqaem C); укрывать, прятать (liberes, uxores suaque omnia in silvis Cs); юр. депонировать (est depositum quod custodiendum reddendumque traditur Dig); вверятьd. rimosā in aure aliquid H — доверить что-л. дырявому уху, т. е. болтливому человеку15) склонять, преклонять ( colla GT)16) опрокидывать, сносить, разрушать (statuas alicujus Spart; aedes usque ad aream deposita Dig)17) погружать, топить ( aliquem medio ponto VF)18) смещать с поста, увольнять ( aliquem Eccl)— см. тж. depositus -
13 gratuius
grātuīus, a, um (vgl. gratis), ohne Entgelt-, ohne Bezahlung, ohne Lohn-, ohne Nutzen-, umsonst geschehend, unentgeltlich, nicht erkauft, frei, uneigennützig (Ggstz. aere partus, mercennarius, conductus u. dgl.), suffragia, Cic.: comitia, ohne bezahlte (erkaufte) Stimmen, Cic.: gratuita et sine frumento stipendioque opera (wo sine frumento stipendioque die gratuita opera erklärt), Suet.: gratuita in Circo loca, Freiplätze (für das Volk), Suet.: subsellia gr., Freibänke, Suet.: lavatio gr., Corp. inscr. Lat. 11, 6167: gratuitam pecuniam dare alci, ohne Zinsen leihen, Plin. ep.: verbis parcam; gratuita sunt, sind umsonst-, in den Wind gesprochen, Sen. – amicitia, Cic.: probitas, liberalitas, Cic. – odium aut est ex offensa... aut gratuitum, ohne Anlaß, Sen. ep. 105, 3 H. – / Stat. silv. 1, 6, 16 grātŭĭtūm gemessen.
-
14 mediocris
mediocris, e (medius), nur einigermaßen das Maß haltend, mäßig in seiner Annäherung zum Zuwenig, mittelmäßig, nur so ziemlich, unbedeutend, unerheblich, gering, I) eig.: 1) in bezug auf räumliche Ausdehnung, Umfang, Zahl, äußeren Wert, spatium, Caes.: latitudo, Caes.: statura, Suet.: castellum, Sall.: cochleae minutae, maximae, mediocres, Varro. – copiae, Caes.: familia, Nep. – praemium non m., Suet. – 2) in Beziehung auf die Zeit = mittelzeitig, syllabae longae et breves et mediocres, Gell. 16, 18. § 5. – II) übtr., 1) mäßig dem Stande nach, gewöhnlichen-, niederen Standes, unbedeutend, vir, Iustin.: homo, Augustin.: subst., mediocres, Leute niederen Standes, die niederen Stände (Ggstz. excelsissimi atque eminentissimi civitatis viri), Vell. – 2) mäßig der inneren Beschaffenheit, den Eigenschaften nach, mittelmäßig, ziemlich gewöhnlich, unbedeutend, unerheblich, nicht sonderlich, a) v. Pers.: orator, Cic.: poëta, Hor.: homines, Cic.: haud m. vir, Cic. – b) v. Abstr.: ingenium, Cic.: eloquentia, Cic.: artes, Cic.: studia vel officia, Cic.: laus, Cic.: amicitia, Cic.: amor non m., ungewöhnliche, Cic. – malum, Cic. – non m. diligentia, Caes.: non m. industria, Nep. – neutr. pl. subst., mediocria gerere, Unbedeutendes ausführen, Sall. – 3) mäßig, gemäßigt den Wünschen u. Bestrebungen nach, genügsam, viri, Sall.: mediocris est animi, Caes.: Iugurthae non m. animus, nicht genügsamer, hochstrebender, Sall.: numquam mediocria nec in offensa nec in favore studia, Iustin. – / o durch Position lang, zB. Hor. de art. poët. 370. – Nom. mediocer, Prisc. de accent. § 23: archaist. Nom. Plur. mediocreis, Varro LL. 5, 5.
-
15 strepo
strepo, uī, itum, ere, I) wild lärmen, schreien (jauchzen, jubeln), rauschen, toben, tosen, rasseln, A) eig.: 1) intr.: a) v. leb. Wesen, mixti strepentium paventiumque clamores, Liv.: coepisse inter se strepere, Cic. poët.: barbari suo more laetari, exsultare, strepere vocibus (durcheinander schreien), Sall.: vocibus truculentis strepere, Tac.: de cothurno strepere tragico, herabdonnern, Amm.: apes in alvo strepunt minus ac minus, donec etc., machen Getöse, Plin.: m. adv. Acc. neutr., subraucum et lugubre strepens, mit heiserem, furchtbarem Gebrüll, Amm. 31, 16, 6. – b) v. Lebl.: arma et scuta... offensa quo levius streperent, weniger Geräusch machten, Sall.: strepit assiduo cava tempora circum tinnitu galea, Verg.: fluvii strepunt hibernā nive turgidi, Hor. – bes. v. Örtl. usw., tönen, ertönen, symphoniarum cantibus strepentes lacus, Sen.: omne convivium obscenis cantibus strepit, Quint.: ludos litterarum strepere discentium vocibus, Liv.: quid dicam... hic non fora litibus strepere dies perpetuos, Sen.: strepit omnis murmure campus, Verg. – 2) tr.: haec cum streperent, lärmend riefen, Liv.: qui (lucus) Capitolium montem strepit, mit Geräusch erfüllt, ertönen läßt, M. Caes. bei Fronto. – B) bildl.: str. equorom gloriā, vom R. der Pf. erklingen (= wegen ihrer Pf. gerühmt werden), Plin. 8, 156. – II) poet. übtr., von Musikinstrumenten, rau schen, schmettern, strepunt litui, Hor.: rauco strepuerunt cornua cantu, Verg.
-
16 non
ne... pas, non. - non nolo: j'ai la ferme intention de. - non possum non dicere: je ne puis m'empêcher de dire. - laus nisi virtuti non debetur: la louange n'est due qu'à la vertu. - non... jam: ne... plus. - non nemo: quelqu'un. - nemo non: tout le monde. - non solum... sed etiam...: non seulement... mais encore. - nec non et (etiam): et aussi (également). - nec non et Tyrii convenere, Virg. En. 1, 707: et les Tyriens arrivèrent aussi. - non est quod metuas, Mart.: tu n'as pas lieu de craindre, tu n'as rien à craindre - nihil non tibi debeo: [il n'est rien que je ne te doive]= je te dois tout.* * *ne... pas, non. - non nolo: j'ai la ferme intention de. - non possum non dicere: je ne puis m'empêcher de dire. - laus nisi virtuti non debetur: la louange n'est due qu'à la vertu. - non... jam: ne... plus. - non nemo: quelqu'un. - nemo non: tout le monde. - non solum... sed etiam...: non seulement... mais encore. - nec non et (etiam): et aussi (également). - nec non et Tyrii convenere, Virg. En. 1, 707: et les Tyriens arrivèrent aussi. - non est quod metuas, Mart.: tu n'as pas lieu de craindre, tu n'as rien à craindre - nihil non tibi debeo: [il n'est rien que je ne te doive]= je te dois tout.* * *Indicatiuo. Cic. Illi non dubitant quin ea vera sint quae defendunt. Ils ne doubtent point.\Optatiuo. Plautus, Non negem, si nouerim. Je ne vouldroye pas nier si, etc.\Non, non sic futurum est: non potest. Terent. Il n'en ira pas, il n'en ira pas ainsi.\Non, Interrogatio negatiua, cui subintelligitur affirmatio. Terent. Non, si redisset pater, ei veniam daret? Si son pere estoit retourné, ne luy pardonneroit il pas? Comme s'il disoit, Ouy.\Non loquor? non vigilo? Plautus. Ne parle je pas? ne veille je pas? Ouy.\Non, per admirationem dictum. Plautus, Non me nouisti! M. non negem, si nouerim. Tu ne me congnois pas, dis tu?\Non, respondentis negatio. Terent. Suamne esse aiebat? CR. non. CH. cuiam igitur? Non, ou Nenni.\Per omnes tibi adiuro deos, nunquam eam me deserturum: Non, si capiundos mihi sciam esse inimicos omneis homines. Terent. Non, quand ores, etc.\Non admodum delectari re aliqua. Cic. Ne prendre pas grand plaisir à quelque chose.\Salamandrae tantus rigor, vt ignem tactum extinguat, non alio modo quam glacies. Plin. Tout ainsi que, etc. Ne plus ne moins que, etc.\Non ante lunam nouam. Cic. Non point devant la nouvelle lune.\Non ausim. Terent. Je n'oseroye.\Dorio audi obsecro. D. non audio. P. parumper. Terent. Je n'en feray rien.\Non clam me est. Terent. Je le scay bien.\Non continuo, si me in gregem sicariorum contuli, sum sicarius. Cic. Non pourtant.\Haec cura, clanculum vt sint dicta. M. non dictum est. Plaut. Autant que si tu ne m'en avois rien dict.\Quid enim interest, motu animi sublato, non dico inter pecudem et hominem, sed inter hominem et saxum, aut truncum, etc. Cic. Je ne di pas, etc.\Non dubie. Plin. iunior. Sans doubte, Certainement.\Non dubia spes. Cic. Une certaine esperance.\Iube illa redire. PA. non est consilium pater. Terent. Je n'en suis point d'advis.\Non hoc de nihilo est, quod Laches nunc me conuentam esse expetit. Terent. Ce n'est pas pour rien, ou sans cause que, etc.\Non est quod metuas preces iniquas. Martialis. Il ne fault point que tu craignes, etc. Il n'y a aucune occasion, ou cause, ou raison, pourquoy tu doibve craindre, etc.\Periculum tantum, non etiam offensa vitatur. Quintil. On evite seulement le dangier, mais non pas le mescontentement.\An sit immensus, non facile dixerim. Plin. Il ne m'est pas aisé de dire.\Domum suam istum non fere quisquam vocabat. Cic. Il n'y avoit pas beaucoup de gents qui invitassent cestuy ci à aller en leur maison.\Non fere quam. Cic. Ex bellica victoria, non fere quam est inuidia ciuium consecuta. Il ne s'en est ensuyvi presque autre chose que haine.\Quum decem tu dari stipulatus sis, non ideo posse te decem dari oportere intendere, quia, etc. Iurisc. Il ne s'ensuit pas pourtant que, etc.\Non ita longa disputatione. Cic. Non pas fort longue.\Non ita multis ante annis. Cic. Gueres d'annees au paravant.\Non ita multo post, per, etc. Liu. Bien tost apres.\Non iniuria. Terent. Non sans cause, Non à tort.\Quod ego non magis somniabam. Plaut. Non plus.\Non malum hercle. Terent. Il n'est pas des pires.\Vt vales? S. ego? non male. Plaut. Pas trop mal.\Non metuo nequid doleat quod ferias. Plaut. Je n'ay pas paour que le coup que tu me bailleras, me face mal.\Non est minus ciuile, et principem esse pariter et Consulem, quam tantum Consulem. Plin. iunior. Il n'est point moins, etc.\Non minus tribus puberibus praesentibus diceret. Liu. Qu'il n'y eust point moins de trois, etc.\Non minime commoueri. Cic. S'esmouvoir fort.\Non minimum corrumpunt vites. Varro. Corrompent et gastent fort les vignes.\Quorum opera non vetustatis modo gratia visenda sunt. Quintil. Non point tant seulement à cause de l'antiquité.\Non modo aperte monere, sed etiam acriter. Cic. Non seulement franchement, mais aussi, etc.\Summa seueritas animaduersionis non modo non inuidiosa, sed etiam popularis fuit. Cic. Non seulement n'a pas esté trouvee mauvaise, ains au contraire, etc.\Imperatorum non modo res gestas non antepono meis, sed ne fortunam quidem ipsam. Cic. Tout ainsi qu'il me semble que leurs faicts ne sont pas plus grands que les miens, tout ainsi fait il de la fortune, Non seulement il me semble que mes faicts sont aussi grands que les leurs, mais aussi ma fortune.\Non modo, pro non solum non. Cic. Quod clientes nemo habere velit, non modo esse illorum cliens. Tant s'en fault qu'on voulsist estre de leur clientele et protection.\Non modo, pro nedum. Cic. Nihil habui sane, non modo multum, quod putarem nouandum in legibus. Je n'avoye rien, tant s'en fault que j'en eusse beaucoup, etc.\Quum res inter rusticos geratur literarum expertes, non modo siderum. Plin. Non seulement des estoilles.\Non multo post haec aderit. Plaut. Il viendra bien tost apres.\Non nemo. Cic. Aucuns.\Non nequicquam isti, etc. Liu. Ce n'est pas sans cause que, etc.\- non nimis potest Pudicitiam quisquam seruare suae filiae. Plaut. Une personne ne peult trop, etc.\Non viuam vesperi, nisi illanc a me scelestam abigam. Plaut. Je puisse mourir avant qu'il soit vespre si, etc.\Non nollem. Cic. Je vouldroye bien.\Non parua exercitatio. Cic. Grand exercice.\Non paulum nescio quid in rem suam conuertit. Cicero. Beaucoup.\Non possum satis narrare quos ludos praebueris intus. Terent. Je ne me puis saouler de raconter, etc.\Vt non procul abhorret ab insania. Cic. Il ne s'en fault gueres qu'il, etc.\Non pridem. Plin. Il n'y a pas long temps.\Non quo haberem magnopere quid scriberem, sed vt, etc. Cic. Non point pourtant que j'eusse, etc.\Non satis constat. Plin. On ne scait pas bien au vray.\Etsi non sum nescius, et quae temporum ratio, et quae tua potestas sit. Cic. Ja soit ce que je scache bien.\Non secus hanc causam defendissem, acsi legae Habitus teneretur. Cic. Non autrement, D'aussi grand courage.\Non solum, secundo loco positum. Cic. Plura ne dicam, tuae me etiam lachrymae impediunt, vestraeque Iudices, non solum meae. Et non point les miennes seulement.\Quinti Hortensii filiae oratio apud Triumuiros habita legitur, non tantum in sexus honorem. Quintil. Non seulement pource que ce fut une femme qui la feit, mais aussi pource qu'elle est bien faicte.\Non accipere tantum a maioribus voluerunt, sed etiam posteris prodesse. Cic. Non point seulement.\Non temere est, et properans venit. Terent. Ce n'est point sans cause.\Non temere, pro Vix vnquam, siue Fere nunquam. Suet. Veste non temere alia quam domestica vsus est. A grand peine usoit il jamais d'autre robbe, que, etc.\Non vltra quam compedibus coercuit. Sueton. Seulement il le mist aux ceps, Il luy serra les pieds de ceps.\Saepe satis est quod factum sit, dicere, non vt enarres quemadmodum sit factum. Cic. Sans que tu racontes comment il a esté faict. -
17 offensus
[st1]1 [-] offensus, a, um: part. passé de offendo. - [abcl][b]a - heurté, choqué, rencontré, qu'on trouve sur son chemin. - [abcl]b - incommodé, indisposé, malade. - [abcl]c - lésé, attaqué, blessé, offensé. - [abcl]d - mécontent, irrité, froissé; hostile, ennemi, malveillant. - [abcl]e - choquant, blessant, désagréable, déplaisant, odieux (à qqn, alicui), détesté (de qqn, alicui).[/b] [st1]2 [-] offensŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - action de heurter, heurt, choc, rencontre. - [abcl]b - haine, aversion.[/b]* * *[st1]1 [-] offensus, a, um: part. passé de offendo. - [abcl][b]a - heurté, choqué, rencontré, qu'on trouve sur son chemin. - [abcl]b - incommodé, indisposé, malade. - [abcl]c - lésé, attaqué, blessé, offensé. - [abcl]d - mécontent, irrité, froissé; hostile, ennemi, malveillant. - [abcl]e - choquant, blessant, désagréable, déplaisant, odieux (à qqn, alicui), détesté (de qqn, alicui).[/b] [st1]2 [-] offensŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - action de heurter, heurt, choc, rencontre. - [abcl]b - haine, aversion.[/b]* * *Offensus, Aliud participium. Liu. Heurté, ou Blessé, Choppé.\Vehementer a quibusdam offensus. Hircius Ciceroni. Offensé.\Deos offensos mereri. Ouid. Meriter l'indignation de Dieu et le mescontentement.\Alienatus et offensus animus. Cic. Malcontent, Courroucé.\Offensa voluntas populi. Cic. Offensee.\Offensus alicui, Nomen. Sueton. Mal content d'aucun, et courroucé contre luy.\Offensior, pro Irato. Sueton. Courroucé. -
18 gratuius
grātuīus, a, um (vgl. gratis), ohne Entgelt-, ohne Bezahlung, ohne Lohn-, ohne Nutzen-, umsonst geschehend, unentgeltlich, nicht erkauft, frei, uneigennützig (Ggstz. aere partus, mercennarius, conductus u. dgl.), suffragia, Cic.: comitia, ohne bezahlte (erkaufte) Stimmen, Cic.: gratuita et sine frumento stipendioque opera (wo sine frumento stipendioque die gratuita opera erklärt), Suet.: gratuita in Circo loca, Freiplätze (für das Volk), Suet.: subsellia gr., Freibänke, Suet.: lavatio gr., Corp. inscr. Lat. 11, 6167: gratuitam pecuniam dare alci, ohne Zinsen leihen, Plin. ep.: verbis parcam; gratuita sunt, sind umsonst-, in den Wind gesprochen, Sen. – amicitia, Cic.: probitas, liberalitas, Cic. – odium aut est ex offensa... aut gratuitum, ohne Anlaß, Sen. ep. 105, 3 H. – ⇒ Stat. silv. 1, 6, 16 grātŭĭtūm gemessen.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > gratuius
-
19 mediocris
mediocris, e (medius), nur einigermaßen das Maß haltend, mäßig in seiner Annäherung zum Zuwenig, mittelmäßig, nur so ziemlich, unbedeutend, unerheblich, gering, I) eig.: 1) in bezug auf räumliche Ausdehnung, Umfang, Zahl, äußeren Wert, spatium, Caes.: latitudo, Caes.: statura, Suet.: castellum, Sall.: cochleae minutae, maximae, mediocres, Varro. – copiae, Caes.: familia, Nep. – praemium non m., Suet. – 2) in Beziehung auf die Zeit = mittelzeitig, syllabae longae et breves et mediocres, Gell. 16, 18. § 5. – II) übtr., 1) mäßig dem Stande nach, gewöhnlichen-, niederen Standes, unbedeutend, vir, Iustin.: homo, Augustin.: subst., mediocres, Leute niederen Standes, die niederen Stände (Ggstz. excelsissimi atque eminentissimi civitatis viri), Vell. – 2) mäßig der inneren Beschaffenheit, den Eigenschaften nach, mittelmäßig, ziemlich gewöhnlich, unbedeutend, unerheblich, nicht sonderlich, a) v. Pers.: orator, Cic.: poëta, Hor.: homines, Cic.: haud m. vir, Cic. – b) v. Abstr.: ingenium, Cic.: eloquentia, Cic.: artes, Cic.: studia vel officia, Cic.: laus, Cic.: amicitia, Cic.: amor non m., ungewöhnliche, Cic. – malum, Cic. – non m. diligentia, Caes.: non m. industria, Nep. – neutr. pl. subst., mediocria gerere, Unbedeutendes ausführen, Sall. – 3) mäßig, gemäßigt den Wünschen u. Bestrebungen nach, genügsam, viri, Sall.:————mediocris est animi, Caes.: Iugurthae non m. animus, nicht genügsamer, hochstrebender, Sall.: numquam mediocria nec in offensa nec in favore studia, Iustin. – ⇒ o durch Position lang, zB. Hor. de art. poët. 370. – Nom. mediocer, Prisc. de accent. § 23: archaist. Nom. Plur. mediocreis, Varro LL. 5, 5.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > mediocris
-
20 strepo
strepo, uī, itum, ere, I) wild lärmen, schreien (jauchzen, jubeln), rauschen, toben, tosen, rasseln, A) eig.: 1) intr.: a) v. leb. Wesen, mixti strepentium paventiumque clamores, Liv.: coepisse inter se strepere, Cic. poët.: barbari suo more laetari, exsultare, strepere vocibus (durcheinander schreien), Sall.: vocibus truculentis strepere, Tac.: de cothurno strepere tragico, herabdonnern, Amm.: apes in alvo strepunt minus ac minus, donec etc., machen Getöse, Plin.: m. adv. Acc. neutr., subraucum et lugubre strepens, mit heiserem, furchtbarem Gebrüll, Amm. 31, 16, 6. – b) v. Lebl.: arma et scuta... offensa quo levius streperent, weniger Geräusch machten, Sall.: strepit assiduo cava tempora circum tinnitu galea, Verg.: fluvii strepunt hibernā nive turgidi, Hor. – bes. v. Örtl. usw., tönen, ertönen, symphoniarum cantibus strepentes lacus, Sen.: omne convivium obscenis cantibus strepit, Quint.: ludos litterarum strepere discentium vocibus, Liv.: quid dicam... hic non fora litibus strepere dies perpetuos, Sen.: strepit omnis murmure campus, Verg. – 2) tr.: haec cum streperent, lärmend riefen, Liv.: qui (lucus) Capitolium montem strepit, mit Geräusch erfüllt, ertönen läßt, M. Caes. bei Fronto. – B) bildl.: str. equorom gloriā, vom R. der Pf. erklingen (= wegen ihrer Pf. gerühmt werden), Plin. 8, 156. – II) poet. übtr., von Musikinstrumenten, rau-————schen, schmettern, strepunt litui, Hor.: rauco strepuerunt cornua cantu, Verg.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
offensa — index disfavor, dissatisfaction Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
offensa — pl.f. offense … Dizionario dei sinonimi e contrari
fensa — offensa … Dictionnaire des rimes
offense — [ ɔfɑ̃s ] n. f. • v. 1225; estre en offense de « être coupable de » fin XIIe; lat. offensa 1 ♦ Parole ou action qui offense, qui blesse qqn dans son honneur, dans sa dignité. ⇒ affront, injure, insulte, outrage. « Plus l offenseur est cher, et… … Encyclopédie Universelle
offensé — offense [ ɔfɑ̃s ] n. f. • v. 1225; estre en offense de « être coupable de » fin XIIe; lat. offensa 1 ♦ Parole ou action qui offense, qui blesse qqn dans son honneur, dans sa dignité. ⇒ affront, injure, insulte, outrage. « Plus l offenseur est… … Encyclopédie Universelle
ofensa — (Del lat. offensa, choque.) ► sustantivo femenino Acción o palabras con que se ofende a una persona: ■ esa crítica injustificada es una ofensa para mí. SINÓNIMO agravio insulto * * * ofensa (del lat. «offensa») 1 («Hacer, Inferir») f. Acción de… … Enciclopedia Universal
Pekiti-Tirsia Kali — Infobox martial art logo = logocaption = logosize = imagecaption = imagesize = name =Pekiti Tirsia Kali aka = focus =Knife fighting Stick fighting country =flagicon|PHI Philippines creator =Norberto Tortal Conrado Tortal parenthood =Kali famous… … Wikipedia
Piers Gaveston — Pierre Gaveston Piers Gaveston, ou Pieres de Gabaston, ou encore Gavaston, (1282 ? – 19 juin 1312) était un chevalier gascon de la cour d Angleterre, favori du roi Édouard II d Angleterre. Je ne me rappelle pas avoir entendu dire qu un homme … Wikipédia en Français
Пекити-Тирсия Кали — Логотип Pekiti Tirsia Global Organization Другие названия: Пекити тирсия Дата основания: 1897 Страна … Википедия
offense — (o fan s ) s. f. 1° Injure de fait ou de parole. • Mais une grande offense est de cette nature Que toujours son auteur impute à l offensé Un vif ressentiment dont il le croit blessé, CORN. Rodog. I, 7. • Qui peut sans s émouvoir supporter… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
ofensă — OFÉNSĂ, ofense, s.f. Cuvânt, comportare, faptă jignitoare; insultă, jignire; injurie. – Din fr. offense. Trimis de RACAI, 21.10.2003. Sursa: DEX 98 OFÉNSĂ s. v. jignire. Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sinonime ofénsă s. f., g. d. art.… … Dicționar Român