-
1 officiose
offĭcĭōsē, adv. officieusement, obligeamment, d'une manière obligeante, avec complaisance.* * *offĭcĭōsē, adv. officieusement, obligeamment, d'une manière obligeante, avec complaisance.* * *Officiose, Aduerbium, officiosius, officiosissime. Cic. En faisant son debvoir.\Officiose parere. Cic. En ami, et en homme qui veult faire plaisir, Serviablement, Courtoisement.\Officiose ire salutatum. Martial. Pour luy faire honneur. -
2 officiose
officiōsē [ officiosus I ]услужливо, предупредительно, любезно (scribere C; reverenter et o. PJ) -
3 officiose
officiōsē, Adv. m. Compar. u. Superl. (officiosus), gefällig, dienstfertig, zuvorkommend, hoc facere, Cic.: scribere, Cic.: sed illa officiosius, Cic.: reverentissime et officiosissime venit ad me, Plin. ep.
-
4 officiose
officiōsē, Adv. m. Compar. u. Superl. (officiosus), gefällig, dienstfertig, zuvorkommend, hoc facere, Cic.: scribere, Cic.: sed illa officiosius, Cic.: reverentissime et officiosissime venit ad me, Plin. ep.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > officiose
-
5 officiōsē
officiōsē adv. with comp. [officiosus], courteously, obligingly: factum: (fecit) illa officiosius. -
6 officiose
offĭcĭōsē, adv., v. officiosus fin. -
7 officiose
(adv.) сообразно с долгом (1. 21. D. 34, 9).Латинско-русский словарь к источникам римского права > officiose
-
8 per-officiōsē
per-officiōsē adv., very serviceably, with devotion: me observare. -
9 officiosus
offĭcĭōsus, a, um, adj. [officium].I.Full of courtcousness or complaisance, obliging, ready to serve (esp. towards one's superiors; class.;II.syn. studiosus): homo,
Cic. Fam. 13, 21, 2:amicitia,
id. Planc. 19, 46:sedulitas,
Hor. Ep. 1, 7, 8:voluntas,
Ov. P. 3, 2, 17.— Comp.:estne quisquam, qui tibi officiosior, liberaliorque videatur?
Cic. Rosc. Com. 6, 18; id. Att. 13, 45, 3.— Sup.:officiosissima natio candidatorum,
Cic. Pis. 23, 55; for which with summe:homines Lampsaceni summe in omnes cives Romanos officiosi,
id. Verr. 2, 1, 24, § 63.—Dutiful, in accordance with duty:B.dolor,
Cic. Tusc. 3, 28, 70:labores,
id. Mil. 5, 12:pietas,
Sen. Ep. 99, 18.—Subst.: offĭcĭō-sus, i, m., an official or attendant at a bath, Petr. 92.—Hence, adv.: offĭcĭōsē, courteously, obligingly (class.):officiose et amice factum,
Cic. Lael. 20, 81: aliquid facere, Afran. ap. Charis. p. 247 P.:scribere,
Cic. Att. 1, 20, 1.— Comp.:gratum etiam Pilia (fecit), sed illa officiosius, quod, etc.,
Cic. Att. 6, 1, 22.— Sup.:officiosissime venit ad me,
Plin. Ep. 10, 21 (32) init. -
10 perofficiose
-
11 observanter
observanter, Adv. (observans), I) sorgfältig, Macr. somn. Scip. 1, 1. § 7. Apul. apol. 72: Compar., Amm. 23, 6, 79: Superl., Gell. 10, 21 lemm. Augustin. de anim. 34. – II) mit Hochachtung, ita officiose atque observanter milites triumphavere, Scaur. orat. fr. bei Charis. 201, 4: ad precandum observanter accedere, Lact. 5, 19, 26.
-
12 perofficiose
per-officiōsē, Adv., sehr gefällig, qui me quidem perofficiose et peramanter observant, die mir mit der äußersten Gefälligkeit und Aufmerksamkeit begegnen, Cic. ep. 9, 20, 3.
-
13 queo
queo, īvī u. iī, itum, īre (Anom.), können, vermögen = in der Lage sein ( während posse = die Kraft haben, imstande sein), gew. mit der Negation, non queo (bes. bei Cic., der nie in der ersten Person nequeo sagt), quantum queam od. queat, Ter.: ut quimus aiunt, quando ut volumus non licet, Ter. – m. Infin., quod officiose factum queant dicere, Cic. de amic. 71: quis est, qui pro rerum atrocitate deplorare tantas calamitates queat? Cic. Phil. 11, 6: namque aliud quid sit, quod iam implorare queamus? Verg. Aen. 10, 19: m. Negation, si id facere non queunt, Plaut.: nunc hic, quom opus est, non quit dicere, Plaut.: non quit sentire dolorem, Lucr.: talis inter viros amicitia tantas opportunitates habet, quantas vix queo dicere, Cic.: non queo reliqua scribere, Cic.: nec credere quivi, Verg.: ut vis a censoribus nullius auctoritate praeterquam ipsius Mamerci deterreri quiverit, Liv. – Pass., aber nur mit folg. Infin. Pass., suppleri queatur, Lucr.: forma nosci non quita est, Ter. – / Synkop. Perfektformen, quistis, Iuvenc. 2, 674: quissent, Auson. epigr. 139, 8: quisse, Lucr. 5, 1420: Imperf. quibat, Plaut. rud. 600: Futur. quibo, Plaut. mil. 1240. Pacuv. tr. 154: quibunt, Arnob. 7, 10: Partiz. quiens, Apul. met. 6, 5; 9, 40 u. 10, 23: queens, Quint. 8, 3, 33 (vgl. Prisc. de nomin. et pronom. 70. p. 456, 22 K., wo quiens u. queens): Abl. queunte, Cod. Iust. 1, 3, 46. Vgl. Georges Lexik. der lat. Wortf. S. 580.
-
14 observanter
observanter, Adv. (observans), I) sorgfältig, Macr. somn. Scip. 1, 1. § 7. Apul. apol. 72: Compar., Amm. 23, 6, 79: Superl., Gell. 10, 21 lemm. Augustin. de anim. 34. – II) mit Hochachtung, ita officiose atque observanter milites triumphavere, Scaur. orat. fr. bei Charis. 201, 4: ad precandum observanter accedere, Lact. 5, 19, 26.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > observanter
-
15 perofficiose
per-officiōsē, Adv., sehr gefällig, qui me quidem perofficiose et peramanter observant, die mir mit der äußersten Gefälligkeit und Aufmerksamkeit begegnen, Cic. ep. 9, 20, 3.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > perofficiose
-
16 queo
queo, īvī u. iī, itum, īre (Anom.), können, vermögen = in der Lage sein ( während posse = die Kraft haben, imstande sein), gew. mit der Negation, non queo (bes. bei Cic., der nie in der ersten Person nequeo sagt), quantum queam od. queat, Ter.: ut quimus aiunt, quando ut volumus non licet, Ter. – m. Infin., quod officiose factum queant dicere, Cic. de amic. 71: quis est, qui pro rerum atrocitate deplorare tantas calamitates queat? Cic. Phil. 11, 6: namque aliud quid sit, quod iam implorare queamus? Verg. Aen. 10, 19: m. Negation, si id facere non queunt, Plaut.: nunc hic, quom opus est, non quit dicere, Plaut.: non quit sentire dolorem, Lucr.: talis inter viros amicitia tantas opportunitates habet, quantas vix queo dicere, Cic.: non queo reliqua scribere, Cic.: nec credere quivi, Verg.: ut vis a censoribus nullius auctoritate praeterquam ipsius Mamerci deterreri quiverit, Liv. – Pass., aber nur mit folg. Infin. Pass., suppleri queatur, Lucr.: forma nosci non quita est, Ter. – ⇒ Synkop. Perfektformen, quistis, Iuvenc. 2, 674: quissent, Auson. epigr. 139, 8: quisse, Lucr. 5, 1420: Imperf. quibat, Plaut. rud. 600: Futur. quibo, Plaut. mil. 1240. Pacuv. tr. 154: quibunt, Arnob. 7, 10: Partiz. quiens, Apul. met. 6, 5; 9, 40 u. 10, 23: queens, Quint. 8, 3, 33 (vgl. Prisc. de nomin. et pronom. 70. p. 456, 22 K., wo quiens u. queens): Abl. queunte,————Cod. Iust. 1, 3, 46. Vgl. Georges Lexik. der lat. Wortf. S. 580. -
17 perofficiose
pĕr-offĭcĭōsē, adv., very serviceably, very attentively:perofficiose et peramanter aliquem observare,
Cic. Fam. 9, 20, 3.
См. также в других словарях:
Zeitungen u. Zeitschriften — Zeitungen u. Zeitschriften, literarische Erzeugnisse, welche an bestimmten Orten u. zu bestimmten Zeiten erscheinend, Nachrichten über Gegenstände bringen od. Fragen erörtern, welche gerade nur für die Zeit Interesse haben. Während das Wort… … Pierer's Universal-Lexikon
Paul Gottfried Sperling — (* 18. Februar 1652 in Wittenberg; † 23. Februar 1709 ebenda) war ein deutscher Mediziner. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Werkauswahl 3 Literatur 4 … Deutsch Wikipedia
PARANYMPHUS — cuius mentio in c. Sponsus 23. distinct. ab antiquis Auspex dicebatur; praeerat enim nuptiis celebrandis, in quibus auspicium capere Romani consuevêre, et ideo a Graeeis Paranymphus appellabatur:O ac sicut auspex pro viro; ita pro parte Sponsae… … Hofmann J. Lexicon universale
Johann Georg Siegesbeck — (* 1686 bei Magdeburg; † 1755 in Sankt Petersburg) war ein deutscher Arzt und Botaniker. Er war seit 1735 Demonstrator des Botanischen Gartens in Sankt Petersburg und Professor der Botanik bei der russischen Akademie der Wissenschaften. Sein… … Deutsch Wikipedia
Siegesbeck — Johann Georg Siegesbeck (* 1686 bei Magdeburg; † 1755 in Sankt Petersburg) war ein deutscher Arzt und Botaniker. Er war seit 1735 Demonstrator des Botanischen Gartens in Sankt Petersburg und Professor der Botanik bei der russischen Akademie der… … Deutsch Wikipedia
Wilhelm Bernhard Trommsdorff — (* 16. Juli 1738 in Erfurt; † 6. Mai 1782 in ebenda) war ein deutscher Mediziner, Chemiker und Botaniker.[1] Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Werke (Auswahl) 3 Ei … Deutsch Wikipedia
Altenstein [2] — Altenstein, Karl, Freiherr Stein zu A., geb. 1770 zu Anspach, kam mit Anspach in preußische Dienste und 1799 durch Hardenberg in das Ministerium, wurde 1808 nach Steins Abgang Finanzminister, 1813 Civilgouverneur von Schlesien; 1815 leitete er in … Herders Conversations-Lexikon
Andreas Amsel — (* 18. November 1625 in Rostock; † 27. Mai[1] oder 28. Mai[2] 1685 ebenda) war ein deutscher Rechtswissenschaftler. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Werke … Deutsch Wikipedia
Georg Pasch — (auch: Paschius; * 23. September 1661 in Danzig; † 30. September 1707 in Kiel) war ein deutscher Ethnologe, Logiker und evangelischer Theologe. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Werke 3 Literatur … Deutsch Wikipedia
Zacharias Goeze — (* 1662 in Mühlhausen/Thüringen; † 1729) war Rektor am Ratsgymnasium Osnabrück. Er verfasste außerdem Schriften zur Regionalgeschichte. Goeze befasste sich auch mit römischen Münzfunden bei Schloss Barenaue.[1] Inhaltsverzeichnis 1 Schriften 2… … Deutsch Wikipedia
Сигезбек, Иоганн Георг — Иоганн Георг Сигезбек нем. Johann Georg Siegesbeck Дата рождения: 22 марта 1686(1686 03 22) Место рождения: Наумбург на Заале, Германия … Википедия