-
21 obpugno
1.oppugno ( obp-), āvi, ātum (old inf. fut. oppugnassere, Plaut. Am. 1, 1, 55; v. Roby, Gram. 1, 197 sq.), 1, v. a. [obpugno], to fight against, to attack, assail, assault, storm, besiege, war with (class.; cf.: obsideo, occupo).I.Lit.:II.omnes Galliae civitates ad se oppugnandum venisse,
Caes. B. G. 1, 44:aggeribus, vineis, turribus oppugnabam oppidum,
Cic. Fam. 2, 10, 3; id. Imp. Pomp. 8, 20; id. Har. Resp. 4, 6: castra, Caes. B. G. 6, 41:locum,
id. ib. 5, 21: clamor oppugnantis, Enn. ap. Fest. p. 375 Müll. (Ann. v. 408 Vahl.):castelli oppugnandi spes,
Liv. 21, 57:se Macedoniam oppugnaturum dicebat,
id. 42, 32:oppugnante aliquo,
Just. 9, 5, 4:quoniam externo hoste oppugnarentur,
id. 18, 2, 2:Methonam urbem,
id. 7, 6, 14:25, 4, 7: nos et civitatem,
Vulg. 1 Macc. 11, 50.—Trop., to attack, assault, assail:2.non oportuisse Metellum, patrem tuum, oppugnari a me,
Cic. Fam. 5, 2, 6:pecuniā aliquem,
id. ib. 1, 1, 1:rem,
id. de Or. 2, 38, 161:aliquem clandestinis consiliis,
id. Or. 66, 223:aequitatem verbis,
id. Caecin. 24, 67:consilia alicujus,
Plaut. Most. 3, 1, 154:delictum,
id. Bacch. 5, 2, 52:senem,
to lay siege to, circumvent, id. Ep. 1, 2, 60: sonipes celer... Oppugnat frenis, struggles against, resists, Coripp. Joann. 4, 468.oppugno ( obp-), no perf., ātum, 1, v. a. [ob-pugnus], to beat with fists, to buffet (Plautin.):os,
Plaut. Cas. 2, 6, 56. -
22 occupatio
I. II.Transf.A.Rhet. t. t.: ante occupatio, an anticipation of an opponent's objections, Cic. de Or. 3, 53, 205 (but in Auct. Her. 4, 27, 37, the true reading is occultatio, q. v.).—B.A business, employment, occupation (the usual meaning, esp. of public service; cf.studium): in maximis occupationibus tuis numquam intermittis studia doctrinae,
Cic. Or. 10, 34:maximis occupationibus distinebar,
id. Fam. 12, 30, 2:nullis occupationibus inplicatus,
id. N. D. 1, 19, 51:ille aut occupatione aut difficultate tardior tibi erit visus,
id. Fam. 7, 17, 2:ab omni occupatione se expedire,
id. Att. 3, 20, 2:relaxare se occupatione,
id. ib. 16, 16, 2.—With gen.:neque has tantularum rerum occupationes sibi Britanniae anteponendas judicabat,
engaging in such trivial affairs, Caes. B. G. 4, 22. -
23 oppugno
1.oppugno ( obp-), āvi, ātum (old inf. fut. oppugnassere, Plaut. Am. 1, 1, 55; v. Roby, Gram. 1, 197 sq.), 1, v. a. [obpugno], to fight against, to attack, assail, assault, storm, besiege, war with (class.; cf.: obsideo, occupo).I.Lit.:II.omnes Galliae civitates ad se oppugnandum venisse,
Caes. B. G. 1, 44:aggeribus, vineis, turribus oppugnabam oppidum,
Cic. Fam. 2, 10, 3; id. Imp. Pomp. 8, 20; id. Har. Resp. 4, 6: castra, Caes. B. G. 6, 41:locum,
id. ib. 5, 21: clamor oppugnantis, Enn. ap. Fest. p. 375 Müll. (Ann. v. 408 Vahl.):castelli oppugnandi spes,
Liv. 21, 57:se Macedoniam oppugnaturum dicebat,
id. 42, 32:oppugnante aliquo,
Just. 9, 5, 4:quoniam externo hoste oppugnarentur,
id. 18, 2, 2:Methonam urbem,
id. 7, 6, 14:25, 4, 7: nos et civitatem,
Vulg. 1 Macc. 11, 50.—Trop., to attack, assault, assail:2.non oportuisse Metellum, patrem tuum, oppugnari a me,
Cic. Fam. 5, 2, 6:pecuniā aliquem,
id. ib. 1, 1, 1:rem,
id. de Or. 2, 38, 161:aliquem clandestinis consiliis,
id. Or. 66, 223:aequitatem verbis,
id. Caecin. 24, 67:consilia alicujus,
Plaut. Most. 3, 1, 154:delictum,
id. Bacch. 5, 2, 52:senem,
to lay siege to, circumvent, id. Ep. 1, 2, 60: sonipes celer... Oppugnat frenis, struggles against, resists, Coripp. Joann. 4, 468.oppugno ( obp-), no perf., ātum, 1, v. a. [ob-pugnus], to beat with fists, to buffet (Plautin.):os,
Plaut. Cas. 2, 6, 56. -
24 percipio
per-cĭpĭo, cēpi, ceptum, 3 (old form of the pluperf. percepset for percepisset, Poët. ap. Cic. Off. 3, 26, 98; v. Trag. Rel. p. 207 Rib.), v. a. [capio], to take wholly, to seize entirely (cf. occupo).I.Lit.A.To take possession of, to seize, occupy:B.mihi horror misero membra percipit dictis tuis,
Plaut. Am. 5, 1, 66:priusquam percipit (eum) insania,
id. Men. 5, 5, 22; id. Stich. 2, 2, 17:neque urbis odium me umquam percipit,
Ter. Eun. 5, 5, 2:vitae percipit humanos odium,
Lucr. 3, 80; 5, 605.—To take to one's self, to assume:C.varii sensus animantibus insunt, quorum quisque suam proprie rem percipit in se,
Lucr. 6, 985:rigorem,
Ov. M. 4, 745:colorem,
Plin. 21, 5, 13, § 26:sucum thymi,
Col. 11, 3, 40.—To get, obtain, receive:II.serere, percipere, condere fructus,
to gather, collect, Cic. Sen. 7, 24:praemia,
Caes. B. C. 2, 32:fructum ex oleā,
Plin. 15, 1, 1, § 3:civitatem ab aliquo,
Just. 43, 5, 13:hereditatem,
Suet. Tib. 15; Petr. 141.—Trop. (so most freq. in class. lang.; syn.: sentio, intellego, comprehendo).A.To perceive, observe:B.ne, quod hic agimus, erus percipiat fieri,
Plaut. Curc. 1, 3, 2:quod neque oculis, neque auribus, neque ullo sensu percipi potest,
Cic. Or. 2, 8:crebraeque nunc querelae, nunc minae percipiebantur,
were heard, Caes. B. C. 3, 84; Liv. 2, 3, 5:quae dicam,
i. e. hear, Cic. Cat. 1, 11, 27:et aures, cum sonum percipere debeant,
id. N. D. 2, 56, 141; so,percipe auribus,
hear, give ear, Vulg. Psa. 16, 1 et saep.—To feel:C.neque majorem voluptatem ex infinito tempore aetatis percipi posse, quam ex hoc percipiatur,
Cic. Fin. 1, 19, 63:voluptatem,
id. ib. 1, 11, 37:luctus,
id. Fam. 14, 11:dolores,
id. ib. 14, 11:gaudia,
Ov. P. 2, 1, 60.—To learn, [p. 1335] know, conceive, comprehend, understand, perceive, etc.:res percepta et cognita,
Cic. Ac. 2, 14, 44:percipere et comprehendere,
id. ib. 2, 8, 26:cognosci et percipi posse,
id. Fin. 1, 19, 64:aliquid animo,
id. de Or. 1, 28, 127:artificium aliquod,
id. ib. 1, 28, 127:virtutem et humanitatem,
id. Q. Fr. 1, 1, 10:philosophiam,
id. de Or. 1, 51, 219:praecepta artis,
id. Off. 1, 18, 60:omnium civium nomina perceperat,
knew, id. Sen. 7, 21:nomen Graecum, sed perceptum usu a nostris,
known, id. N. D. 2, 36, 91.—Hence, perceptus, a, um, P. a., perceived, observed. —Hence, subst.: percep-ta, ōrum, n., doctrines, principles, rules of an art or science: percepta appello, quae dicuntur Graecis theôrêmata, Cic. Fat. 6, 11. — Sing.:pro percepto liquere,
as proved, certain, Gell. 14, 1, 11. -
25 possido
possīdo, sēdi, sessum, 3, v. a. [causat. of possideo, q. v.].I.Lit., to take possession of, to possess one's self of (class.; cf.:II.habeo, occupo, potior): bona alicujus sine testamento,
Cic. de Or. 2, 70, 283: regnum, Auct. B. Alex. 34.—Of inanim. subjects ( poet. and in post-class. prose):aër omne possidat inane,
Lucr. 1, 386:circumfluus humor Ultima possedit,
took possession of, Ov. M. 1, 31:ignis cuncta possedit,
Just. 2, 1, 14.—Trop., to take possession of, possess itself of, to occupy (class.):brevi tempore totum hominem, totamque ejus praeturam possederat,
Cic. Verr. 2, 3, 68, § 158.< -
26 potior
1.pŏtĭor, ītus, 4 ( inf. pres. potirier, Plaut. As. 5, 2, 66.—Acc. to the third conj., potĭtur, Enn. ap. Fest. p. 274 Müll. or Ann. v. 78 Vahl.; Verg. A. 3, 56:I.capto potĭmur mundo,
Manil. 4, 882; Ov. M. 13, 130; Cat. 64, 402.—Potītur. only in Prisc. 881, and Ov. H. 14, 113. So, poti for potiri, Pac. ap. Non. 475, 29; Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 3, 5, acc. to Trag. Rel. p. 56 Rib., and Enn. Trag. v. 260 Vahl.— Act. collat. form pŏtĭo, īre; v. 2. potio), v. dep. n. [potis].Lit., to become master of, to take possession of, to get, obtain, acquire, receive; constr. with gen., acc., abl., and absol. (class.; syn.: occupo, invado).(α).With gen.:(β).illius regni potiri,
Cic. Fam. 1, 7, 5:urbis potiri,
Sall. C. 47, 2:vexilli,
Liv. 25, 14:nemini in opinionem veniebat Antonium rerum potiturum,
Nep. Att. 9, 6:voti,
Sil. 15, 331.—With acc. (mostly ante- and post-class.; not in Cic.): regnum, Pac. ap. Non. 481, 32:(γ).sceptrum,
Att. ib. 30; cf.:Homerus sceptra potitus,
Lucr. 3, 1038:oppidum, Auct. B. Hisp. 13: summum imperii,
to get possession of the supreme dominion, Nep. Eum. 3, 4; cf.:regni Persarum potiundi,
id. Ages. 4, 2:spes urbis potiundae,
Caes. B. G. 2, 7, 2; 3, 6, 2:in spe urbis hostium potiundae,
Liv. 8, 2, 5; Curt. 8, 11, 19.—With abl.:(δ).ille hodie si illā sit potitus muliere,
Plaut. Ps. 4, 6, 9:natura iis potiens,
Cic. Tusc. 3, 18, 41:si ad decem milia annorum gentem aliquam urbe nostra potituram putem,
id. ib. 1, 37, 90 B. and K.:imperio totius Galliae,
Caes. B. G. 1, 2:victoriā,
id. ib. 3, 24:impedimentis castrisque,
id. ib. 1, 21:sceptro,
Ov. H. 14, 113: pane, Lucil. ap. Prisc. p. 881 P.: thalamo, Naev. ib.—Absol.:II.libidines ad potiundum incitantur,
Cic. Sen. 12, 39:potiendi spe inflammati,
id. Fin. 1, 18, 60.—Transf., to be master of, to have, hold, possess, occupy; with gen., acc., abl., and absol. (class.; syn.: fruor, utor).(α).With gen.:(β).Cleanthes solem dominari et rerum potiri putat,
has the chief power in the universe, Cic. Ac. 2, 41, 126:civitas Atheniensium, dum ea rerum potita est,
id. Rosc. Am. 25, 70:potiente rerum patre,
Tac. H. 3, 74.—With acc.:(γ).laborem hunc potiri,
Plaut. Rud. 1, 3, 5:patria potitur commoda,
Ter. Ad. 5, 4, 17:gaudia,
id. ib. 22.—With abl.:(δ).frui iis (voluptatibus), quibus senectus, etiam si non abunde potitur, non omnino caret,
Cic. Sen. 14, 48:oppido,
Liv. 6, 33:monte,
have climbed, Ov. M. 5, 254.—Absol.:qui tenent, qui potiuntur,
Cic. Att. 7, 12, 3.pŏtītus, a, um, Part., in a pass. signif., v. 2. potio.2.pŏtĭor, ĭus, comp. of potis. -
27 praeoccupo
prae-occŭpo, āvi, ātum, 1, v. a. (class., but not in Cic., since praecepit is the true read., Cic. Phil. 10, 1, 2).I. A.Lit.:B. C.hic ne intrare posset saltum, Datames praeoccupare studuit,
Nep. Dat. 7, 2:Macedoniam,
id. Eum. 2, 4:loca opportuna,
Liv. 44, 3; 35, 28; 42, 47:iter,
Caes. B. C. 3, 13:Asiam,
Vell. 2, 69, 2; cf.:praeoccupatum sese legatione ab Cn. Pompeio,
Caes. B. C. 2, 17.—Trop.:II.animos timor praeoccupaverat,
Caes. B. G. 6, 41, 3:hilaritas praeoccupaverat mentes,
Petr. 113:praeoccupati beneficio animi,
i. e. won over beforehand, Liv. 6, 20, 10:aures,
id. 38, 10.—To anticipate, prevent:ne alter alterum praeoccuparet,
Nep. Dion, 4, 1.—With obj.clause (like the simpler occupare):legem de multarum aestimatione ipsi praeoccupaverunt ferre,
hastened to bring the bill sooner before the people, Liv. 4, 30, 3.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Lavagna — Vue panoramique de la commune de Lavagna. Administration Pays … Wikipédia en Français
occupare — {{hw}}{{occupare}}{{/hw}}A v. tr. (io occupo ) 1 Prendere possesso di un luogo e installarvisi: il nemico occupò la vallata | (est.) Venire ad abitare: occupare un appartamento. 2 Ricoprire una carica, un ufficio e sim.: occupa la cattedra di… … Enciclopedia di italiano
ОККУПИРОВАТЬ — ОККУПИРОВАТЬ, оккупирую, оккупируешь, совер. и несовер., что (от лат. occupo занимаю) (полит., воен.). Произвести (производить) оккупацию чего нибудь. В 1931 г. японские войска оккупировали Маньчжурию. Толковый словарь Ушакова. Д.Н. Ушаков. 1935… … Толковый словарь Ушакова
Historia de Siria — Este artículo o sección se encuentra desactualizado. Es posible que la información suministrada aquí haya cambiado o sea insuficiente. Contenido 1 Historia antigua … Wikipedia Español
оккупировать — оккупирую, оккупируешь, сов. и несов., что [от латин. occupo – занимаю] (полит., воен.). Произвести (производить) оккупацию чего н. В 1931 г. японские войска оккупировали Манчжурию. Большой словарь иностранных слов. Издательство «ИДДК», 2007.… … Словарь иностранных слов русского языка
Laguna Yaxhá — Vista de la Laguna Yaxhá desde el yacimiento arqueológico maya de Yaxhá. País … Wikipedia Español
normanno — nor·màn·no agg., s.m. TS stor. 1. agg., dei Normanni 2. agg., s.m., che, chi apparteneva ai Normanni | s.m.pl. con iniz. maiusc., popolazione di stirpe germanica diffusa nell alto Medioevo in Europa settentrionale, parte della quale, nota col… … Dizionario italiano
occupare — oc·cu·pà·re v.tr. (io òccupo) FO 1. prendere possesso, impadronirsi di uno spazio installandosi in modo più o meno legittimo: durante gli scioperi gli operai hanno occupato le fabbriche, occupare un terreno abbandonato costruendovi baracche |… … Dizionario italiano
occuparsi — oc·cu·pàr·si v.pronom.intr. (io mi òccupo) FO 1a. riservare a qcs. le proprie attenzioni, le proprie facoltà, il proprio tempo; dedicarsi, interessarsi: occuparsi di pittura, di teatro, di politica, mi sono occupato di quella faccenda Sinonimi:… … Dizionario italiano
oggi — òg·gi avv., s.m.inv. 1a. avv. FO nel giorno presente: verrò da te oggi, oggi è il sette Marzo, oggi fa molto caldo, oggi a me domani a te | in espressioni rafforzate: me ne occupo oggi stesso, è la terza volta che ci incontriamo quest oggi | per… … Dizionario italiano
vichingo — vi·chìn·go agg., s.m. 1. agg. TS stor. dei Vichinghi | agg., s.m., che, chi apparteneva ai Vichinghi | s.m.pl. con iniz. maiusc., popolazione germanica della Scandinavia, molto progredita nelle tecniche di navigazione, che tra l VIII e il IX sec … Dizionario italiano