Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

occupō

  • 21 obpugno

    1.
    oppugno ( obp-), āvi, ātum (old inf. fut. oppugnassere, Plaut. Am. 1, 1, 55; v. Roby, Gram. 1, 197 sq.), 1, v. a. [obpugno], to fight against, to attack, assail, assault, storm, besiege, war with (class.; cf.: obsideo, occupo).
    I.
    Lit.:

    omnes Galliae civitates ad se oppugnandum venisse,

    Caes. B. G. 1, 44:

    aggeribus, vineis, turribus oppugnabam oppidum,

    Cic. Fam. 2, 10, 3; id. Imp. Pomp. 8, 20; id. Har. Resp. 4, 6: castra, Caes. B. G. 6, 41:

    locum,

    id. ib. 5, 21: clamor oppugnantis, Enn. ap. Fest. p. 375 Müll. (Ann. v. 408 Vahl.):

    castelli oppugnandi spes,

    Liv. 21, 57:

    se Macedoniam oppugnaturum dicebat,

    id. 42, 32:

    oppugnante aliquo,

    Just. 9, 5, 4:

    quoniam externo hoste oppugnarentur,

    id. 18, 2, 2:

    Methonam urbem,

    id. 7, 6, 14:

    25, 4, 7: nos et civitatem,

    Vulg. 1 Macc. 11, 50.—
    II.
    Trop., to attack, assault, assail:

    non oportuisse Metellum, patrem tuum, oppugnari a me,

    Cic. Fam. 5, 2, 6:

    pecuniā aliquem,

    id. ib. 1, 1, 1:

    rem,

    id. de Or. 2, 38, 161:

    aliquem clandestinis consiliis,

    id. Or. 66, 223:

    aequitatem verbis,

    id. Caecin. 24, 67:

    consilia alicujus,

    Plaut. Most. 3, 1, 154:

    delictum,

    id. Bacch. 5, 2, 52:

    senem,

    to lay siege to, circumvent, id. Ep. 1, 2, 60: sonipes celer... Oppugnat frenis, struggles against, resists, Coripp. Joann. 4, 468.
    2.
    oppugno ( obp-), no perf., ātum, 1, v. a. [ob-pugnus], to beat with fists, to buffet (Plautin.):

    os,

    Plaut. Cas. 2, 6, 56.

    Lewis & Short latin dictionary > obpugno

  • 22 occupatio

    occŭpātĭo, ōnis, f. [occupo], a taking possession of a thing; a seizing, occupying (class.).
    I.
    Lit. (very rare):

    fori,

    Cic. Dom. 3:

    vetus,

    a taking possession, seizure, id. Off. 1, 7, 21.—
    II.
    Transf.
    A.
    Rhet. t. t.: ante occupatio, an anticipation of an opponent's objections, Cic. de Or. 3, 53, 205 (but in Auct. Her. 4, 27, 37, the true reading is occultatio, q. v.).—
    B.
    A business, employment, occupation (the usual meaning, esp. of public service; cf.

    studium): in maximis occupationibus tuis numquam intermittis studia doctrinae,

    Cic. Or. 10, 34:

    maximis occupationibus distinebar,

    id. Fam. 12, 30, 2:

    nullis occupationibus inplicatus,

    id. N. D. 1, 19, 51:

    ille aut occupatione aut difficultate tardior tibi erit visus,

    id. Fam. 7, 17, 2:

    ab omni occupatione se expedire,

    id. Att. 3, 20, 2:

    relaxare se occupatione,

    id. ib. 16, 16, 2.—With gen.:

    neque has tantularum rerum occupationes sibi Britanniae anteponendas judicabat,

    engaging in such trivial affairs, Caes. B. G. 4, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > occupatio

  • 23 oppugno

    1.
    oppugno ( obp-), āvi, ātum (old inf. fut. oppugnassere, Plaut. Am. 1, 1, 55; v. Roby, Gram. 1, 197 sq.), 1, v. a. [obpugno], to fight against, to attack, assail, assault, storm, besiege, war with (class.; cf.: obsideo, occupo).
    I.
    Lit.:

    omnes Galliae civitates ad se oppugnandum venisse,

    Caes. B. G. 1, 44:

    aggeribus, vineis, turribus oppugnabam oppidum,

    Cic. Fam. 2, 10, 3; id. Imp. Pomp. 8, 20; id. Har. Resp. 4, 6: castra, Caes. B. G. 6, 41:

    locum,

    id. ib. 5, 21: clamor oppugnantis, Enn. ap. Fest. p. 375 Müll. (Ann. v. 408 Vahl.):

    castelli oppugnandi spes,

    Liv. 21, 57:

    se Macedoniam oppugnaturum dicebat,

    id. 42, 32:

    oppugnante aliquo,

    Just. 9, 5, 4:

    quoniam externo hoste oppugnarentur,

    id. 18, 2, 2:

    Methonam urbem,

    id. 7, 6, 14:

    25, 4, 7: nos et civitatem,

    Vulg. 1 Macc. 11, 50.—
    II.
    Trop., to attack, assault, assail:

    non oportuisse Metellum, patrem tuum, oppugnari a me,

    Cic. Fam. 5, 2, 6:

    pecuniā aliquem,

    id. ib. 1, 1, 1:

    rem,

    id. de Or. 2, 38, 161:

    aliquem clandestinis consiliis,

    id. Or. 66, 223:

    aequitatem verbis,

    id. Caecin. 24, 67:

    consilia alicujus,

    Plaut. Most. 3, 1, 154:

    delictum,

    id. Bacch. 5, 2, 52:

    senem,

    to lay siege to, circumvent, id. Ep. 1, 2, 60: sonipes celer... Oppugnat frenis, struggles against, resists, Coripp. Joann. 4, 468.
    2.
    oppugno ( obp-), no perf., ātum, 1, v. a. [ob-pugnus], to beat with fists, to buffet (Plautin.):

    os,

    Plaut. Cas. 2, 6, 56.

    Lewis & Short latin dictionary > oppugno

  • 24 percipio

    per-cĭpĭo, cēpi, ceptum, 3 (old form of the pluperf. percepset for percepisset, Poët. ap. Cic. Off. 3, 26, 98; v. Trag. Rel. p. 207 Rib.), v. a. [capio], to take wholly, to seize entirely (cf. occupo).
    I.
    Lit.
    A.
    To take possession of, to seize, occupy:

    mihi horror misero membra percipit dictis tuis,

    Plaut. Am. 5, 1, 66:

    priusquam percipit (eum) insania,

    id. Men. 5, 5, 22; id. Stich. 2, 2, 17:

    neque urbis odium me umquam percipit,

    Ter. Eun. 5, 5, 2:

    vitae percipit humanos odium,

    Lucr. 3, 80; 5, 605.—
    B.
    To take to one's self, to assume:

    varii sensus animantibus insunt, quorum quisque suam proprie rem percipit in se,

    Lucr. 6, 985:

    rigorem,

    Ov. M. 4, 745:

    colorem,

    Plin. 21, 5, 13, § 26:

    sucum thymi,

    Col. 11, 3, 40.—
    C.
    To get, obtain, receive:

    serere, percipere, condere fructus,

    to gather, collect, Cic. Sen. 7, 24:

    praemia,

    Caes. B. C. 2, 32:

    fructum ex oleā,

    Plin. 15, 1, 1, § 3:

    civitatem ab aliquo,

    Just. 43, 5, 13:

    hereditatem,

    Suet. Tib. 15; Petr. 141.—
    II.
    Trop. (so most freq. in class. lang.; syn.: sentio, intellego, comprehendo).
    A.
    To perceive, observe:

    ne, quod hic agimus, erus percipiat fieri,

    Plaut. Curc. 1, 3, 2:

    quod neque oculis, neque auribus, neque ullo sensu percipi potest,

    Cic. Or. 2, 8:

    crebraeque nunc querelae, nunc minae percipiebantur,

    were heard, Caes. B. C. 3, 84; Liv. 2, 3, 5:

    quae dicam,

    i. e. hear, Cic. Cat. 1, 11, 27:

    et aures, cum sonum percipere debeant,

    id. N. D. 2, 56, 141; so,

    percipe auribus,

    hear, give ear, Vulg. Psa. 16, 1 et saep.—
    B.
    To feel:

    neque majorem voluptatem ex infinito tempore aetatis percipi posse, quam ex hoc percipiatur,

    Cic. Fin. 1, 19, 63:

    voluptatem,

    id. ib. 1, 11, 37:

    luctus,

    id. Fam. 14, 11:

    dolores,

    id. ib. 14, 11:

    gaudia,

    Ov. P. 2, 1, 60.—
    C.
    To learn, [p. 1335] know, conceive, comprehend, understand, perceive, etc.:

    res percepta et cognita,

    Cic. Ac. 2, 14, 44:

    percipere et comprehendere,

    id. ib. 2, 8, 26:

    cognosci et percipi posse,

    id. Fin. 1, 19, 64:

    aliquid animo,

    id. de Or. 1, 28, 127:

    artificium aliquod,

    id. ib. 1, 28, 127:

    virtutem et humanitatem,

    id. Q. Fr. 1, 1, 10:

    philosophiam,

    id. de Or. 1, 51, 219:

    praecepta artis,

    id. Off. 1, 18, 60:

    omnium civium nomina perceperat,

    knew, id. Sen. 7, 21:

    nomen Graecum, sed perceptum usu a nostris,

    known, id. N. D. 2, 36, 91.—Hence, perceptus, a, um, P. a., perceived, observed. —Hence, subst.: percep-ta, ōrum, n., doctrines, principles, rules of an art or science: percepta appello, quae dicuntur Graecis theôrêmata, Cic. Fat. 6, 11. — Sing.:

    pro percepto liquere,

    as proved, certain, Gell. 14, 1, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > percipio

  • 25 possido

    possīdo, sēdi, sessum, 3, v. a. [causat. of possideo, q. v.].
    I.
    Lit., to take possession of, to possess one's self of (class.; cf.:

    habeo, occupo, potior): bona alicujus sine testamento,

    Cic. de Or. 2, 70, 283: regnum, Auct. B. Alex. 34.—Of inanim. subjects ( poet. and in post-class. prose):

    aër omne possidat inane,

    Lucr. 1, 386:

    circumfluus humor Ultima possedit,

    took possession of, Ov. M. 1, 31:

    ignis cuncta possedit,

    Just. 2, 1, 14.—
    II.
    Trop., to take possession of, possess itself of, to occupy (class.):

    brevi tempore totum hominem, totamque ejus praeturam possederat,

    Cic. Verr. 2, 3, 68, § 158.<

    Lewis & Short latin dictionary > possido

  • 26 potior

    1.
    pŏtĭor, ītus, 4 ( inf. pres. potirier, Plaut. As. 5, 2, 66.—Acc. to the third conj., potĭtur, Enn. ap. Fest. p. 274 Müll. or Ann. v. 78 Vahl.; Verg. A. 3, 56:

    capto potĭmur mundo,

    Manil. 4, 882; Ov. M. 13, 130; Cat. 64, 402.—Potītur. only in Prisc. 881, and Ov. H. 14, 113. So, poti for potiri, Pac. ap. Non. 475, 29; Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 3, 5, acc. to Trag. Rel. p. 56 Rib., and Enn. Trag. v. 260 Vahl.— Act. collat. form pŏtĭo, īre; v. 2. potio), v. dep. n. [potis].
    I.
    Lit., to become master of, to take possession of, to get, obtain, acquire, receive; constr. with gen., acc., abl., and absol. (class.; syn.: occupo, invado).
    (α).
    With gen.:

    illius regni potiri,

    Cic. Fam. 1, 7, 5:

    urbis potiri,

    Sall. C. 47, 2:

    vexilli,

    Liv. 25, 14:

    nemini in opinionem veniebat Antonium rerum potiturum,

    Nep. Att. 9, 6:

    voti,

    Sil. 15, 331.—
    (β).
    With acc. (mostly ante- and post-class.; not in Cic.): regnum, Pac. ap. Non. 481, 32:

    sceptrum,

    Att. ib. 30; cf.:

    Homerus sceptra potitus,

    Lucr. 3, 1038:

    oppidum, Auct. B. Hisp. 13: summum imperii,

    to get possession of the supreme dominion, Nep. Eum. 3, 4; cf.:

    regni Persarum potiundi,

    id. Ages. 4, 2:

    spes urbis potiundae,

    Caes. B. G. 2, 7, 2; 3, 6, 2:

    in spe urbis hostium potiundae,

    Liv. 8, 2, 5; Curt. 8, 11, 19.—
    (γ).
    With abl.:

    ille hodie si illā sit potitus muliere,

    Plaut. Ps. 4, 6, 9:

    natura iis potiens,

    Cic. Tusc. 3, 18, 41:

    si ad decem milia annorum gentem aliquam urbe nostra potituram putem,

    id. ib. 1, 37, 90 B. and K.:

    imperio totius Galliae,

    Caes. B. G. 1, 2:

    victoriā,

    id. ib. 3, 24:

    impedimentis castrisque,

    id. ib. 1, 21:

    sceptro,

    Ov. H. 14, 113: pane, Lucil. ap. Prisc. p. 881 P.: thalamo, Naev. ib.—
    (δ).
    Absol.:

    libidines ad potiundum incitantur,

    Cic. Sen. 12, 39:

    potiendi spe inflammati,

    id. Fin. 1, 18, 60.—
    II.
    Transf., to be master of, to have, hold, possess, occupy; with gen., acc., abl., and absol. (class.; syn.: fruor, utor).
    (α).
    With gen.:

    Cleanthes solem dominari et rerum potiri putat,

    has the chief power in the universe, Cic. Ac. 2, 41, 126:

    civitas Atheniensium, dum ea rerum potita est,

    id. Rosc. Am. 25, 70:

    potiente rerum patre,

    Tac. H. 3, 74.—
    (β).
    With acc.:

    laborem hunc potiri,

    Plaut. Rud. 1, 3, 5:

    patria potitur commoda,

    Ter. Ad. 5, 4, 17:

    gaudia,

    id. ib. 22.—
    (γ).
    With abl.:

    frui iis (voluptatibus), quibus senectus, etiam si non abunde potitur, non omnino caret,

    Cic. Sen. 14, 48:

    oppido,

    Liv. 6, 33:

    monte,

    have climbed, Ov. M. 5, 254.—
    (δ).
    Absol.:

    qui tenent, qui potiuntur,

    Cic. Att. 7, 12, 3.
    pŏtītus, a, um, Part., in a pass. signif., v. 2. potio.
    2.
    pŏtĭor, ĭus, comp. of potis.

    Lewis & Short latin dictionary > potior

  • 27 praeoccupo

    prae-occŭpo, āvi, ātum, 1, v. a. (class., but not in Cic., since praecepit is the true read., Cic. Phil. 10, 1, 2).
    I. A.
    Lit.:

    hic ne intrare posset saltum, Datames praeoccupare studuit,

    Nep. Dat. 7, 2:

    Macedoniam,

    id. Eum. 2, 4:

    loca opportuna,

    Liv. 44, 3; 35, 28; 42, 47:

    iter,

    Caes. B. C. 3, 13:

    Asiam,

    Vell. 2, 69, 2; cf.:

    praeoccupatum sese legatione ab Cn. Pompeio,

    Caes. B. C. 2, 17.—
    B.
    To take, catch, detect, seize in an act:

    si praeoccupatus fuerit homo in delicto,

    Vulg. Gal. 6, 1.—
    C.
    Trop.:

    animos timor praeoccupaverat,

    Caes. B. G. 6, 41, 3:

    hilaritas praeoccupaverat mentes,

    Petr. 113:

    praeoccupati beneficio animi,

    i. e. won over beforehand, Liv. 6, 20, 10:

    aures,

    id. 38, 10.—
    II.
    To anticipate, prevent:

    ne alter alterum praeoccuparet,

    Nep. Dion, 4, 1.—With obj.clause (like the simpler occupare):

    legem de multarum aestimatione ipsi praeoccupaverunt ferre,

    hastened to bring the bill sooner before the people, Liv. 4, 30, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > praeoccupo

См. также в других словарях:

  • Lavagna — Vue panoramique de la commune de Lavagna. Administration Pays …   Wikipédia en Français

  • occupare — {{hw}}{{occupare}}{{/hw}}A v. tr.  (io occupo ) 1 Prendere possesso di un luogo e installarvisi: il nemico occupò la vallata | (est.) Venire ad abitare: occupare un appartamento. 2 Ricoprire una carica, un ufficio e sim.: occupa la cattedra di… …   Enciclopedia di italiano

  • ОККУПИРОВАТЬ — ОККУПИРОВАТЬ, оккупирую, оккупируешь, совер. и несовер., что (от лат. occupo занимаю) (полит., воен.). Произвести (производить) оккупацию чего нибудь. В 1931 г. японские войска оккупировали Маньчжурию. Толковый словарь Ушакова. Д.Н. Ушаков. 1935… …   Толковый словарь Ушакова

  • Historia de Siria — Este artículo o sección se encuentra desactualizado. Es posible que la información suministrada aquí haya cambiado o sea insuficiente. Contenido 1 Historia antigua …   Wikipedia Español

  • оккупировать — оккупирую, оккупируешь, сов. и несов., что [от латин. occupo – занимаю] (полит., воен.). Произвести (производить) оккупацию чего н. В 1931 г. японские войска оккупировали Манчжурию. Большой словарь иностранных слов. Издательство «ИДДК», 2007.… …   Словарь иностранных слов русского языка

  • Laguna Yaxhá — Vista de la Laguna Yaxhá desde el yacimiento arqueológico maya de Yaxhá. País …   Wikipedia Español

  • normanno — nor·màn·no agg., s.m. TS stor. 1. agg., dei Normanni 2. agg., s.m., che, chi apparteneva ai Normanni | s.m.pl. con iniz. maiusc., popolazione di stirpe germanica diffusa nell alto Medioevo in Europa settentrionale, parte della quale, nota col… …   Dizionario italiano

  • occupare — oc·cu·pà·re v.tr. (io òccupo) FO 1. prendere possesso, impadronirsi di uno spazio installandosi in modo più o meno legittimo: durante gli scioperi gli operai hanno occupato le fabbriche, occupare un terreno abbandonato costruendovi baracche |… …   Dizionario italiano

  • occuparsi — oc·cu·pàr·si v.pronom.intr. (io mi òccupo) FO 1a. riservare a qcs. le proprie attenzioni, le proprie facoltà, il proprio tempo; dedicarsi, interessarsi: occuparsi di pittura, di teatro, di politica, mi sono occupato di quella faccenda Sinonimi:… …   Dizionario italiano

  • oggi — òg·gi avv., s.m.inv. 1a. avv. FO nel giorno presente: verrò da te oggi, oggi è il sette Marzo, oggi fa molto caldo, oggi a me domani a te | in espressioni rafforzate: me ne occupo oggi stesso, è la terza volta che ci incontriamo quest oggi | per… …   Dizionario italiano

  • vichingo — vi·chìn·go agg., s.m. 1. agg. TS stor. dei Vichinghi | agg., s.m., che, chi apparteneva ai Vichinghi | s.m.pl. con iniz. maiusc., popolazione germanica della Scandinavia, molto progredita nelle tecniche di navigazione, che tra l VIII e il IX sec …   Dizionario italiano

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»