Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

occīdiō

  • 1 occidio

    occidĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] massacre, tuerie, carnage, destruction. [st2]2 [-] destruction complète (des vignes, des abeilles...)    - occidione occidere: anéantir, tailler en pièces.
    * * *
    occidĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] massacre, tuerie, carnage, destruction. [st2]2 [-] destruction complète (des vignes, des abeilles...)    - occidione occidere: anéantir, tailler en pièces.
    * * *
        Occidionem gregis prohibens. Colum. Gardant que le troupeau ne meure.

    Dictionarium latinogallicum > occidio

  • 2 occidio

    occīdio, ōnis f. [ occido I \]
    избиение, резня, истребление, уничтожение
    occidione caedere Just (occīdere L, AG etc.) — перебить до одного, полностью уничтожить

    Латинско-русский словарь > occidio

  • 3 occidio

    occīdio, ōnis, f. (occīdo), die gänzliche Niedermetzelung, Vertilgung, ne in occidione victoriam ponerent, Liv.: nec ad occidionem gens (apum) interimenda est, gänzlich, mit Stumpf und Stiel, Colum: occidione occīdere (gänzlich niederhauen) equitatum od. copias, Cic., duos exercitus, Liv.: omnes occidione caedi, gänzlich niedergehauen (niedergemetzelt) werden, Iustin.: u. so occidione occumbere, Tac., u. occidione ad unum perire, Aur. Vict.

    lateinisch-deutsches > occidio

  • 4 occidio

    occīdio, ōnis, f. (occīdo), die gänzliche Niedermetzelung, Vertilgung, ne in occidione victoriam ponerent, Liv.: nec ad occidionem gens (apum) interimenda est, gänzlich, mit Stumpf und Stiel, Colum: occidione occīdere (gänzlich niederhauen) equitatum od. copias, Cic., duos exercitus, Liv.: omnes occidione caedi, gänzlich niedergehauen (niedergemetzelt) werden, Iustin.: u. so occidione occumbere, Tac., u. occidione ad unum perire, Aur. Vict.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > occidio

  • 5 occīdiō

        occīdiō ōnis, f    [ob+2 SAC-], a massacre, utter destruction, extermination: in occidione victoriam ponere, L.: equitatus occidione occisus, annihilated.
    * * *
    massacre; wholesale slaughter

    Latin-English dictionary > occīdiō

  • 6 occidio

    occīdĭo, ōnis, f. [1. occīdo], a massacre, utter destruction, extermination (rare before the Aug. period;

    syn.: clades, strages, caedes): orare ne in occidione victoriam poneret,

    Liv. 3, 28.—Esp. freq. in the phrase occidione occidere or caedere, to cut off completely, cut down with utter destruction:

    equitatus occidione occisus,

    Cic. Fam. 15, 4, 7; id. Phil. 14, 14, 36; Liv. 28, 43; 2, 51; 9, 38 et saep.:

    omnes occidione caesi,

    Just. 26, 2, 5; 28, 2, 1; so,

    occidione occumbere,

    to be wholly cut off, Tac. A. 12, 38:

    equi, viri, cuncta victa occidioni dantur,

    every thing captured was destroyed, id. ib. 13, 57:

    occidioni exempti,

    id. ib. 12, 56 fin. —Of animals and plants:

    nec ad occidionem gens interimenda est,

    Col. 9, 15, 3:

    occidionem gregis prohibens,

    id. 7, 5, 16:

    nec ad occidionem universum genus perduci patimur,

    id. 4, 17, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > occidio

  • 7 occidio

    slaughter, massacre.

    Latin-English dictionary of medieval > occidio

  • 8 occisio

    occisĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] meurtre, assassinat. [st2]2 [-] occisio = occidio.
    * * *
    occisĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] meurtre, assassinat. [st2]2 [-] occisio = occidio.
    * * *
        Occisio, occisionis, Verbale. Tuerie, Occision.

    Dictionarium latinogallicum > occisio

  • 9 ANNIHILATE

    [V]
    DELEO (-ERE -EVI -ETUM)
    EXSTINGUO (-ERE -STINXI -STINCTUM)
    EXTINGUO (-ERE -STINXI -STINCTUM)
    CORRUMPO (-ERE -RUPI -RUPTUM)
    PERIMO (-ERE -EMI -EMPTUM)
    PEREMO (-ERE -EMI -EMPTUM)
    EVERTO (-ERE -VERTI -VERSUM)
    EVORTO (-ERE -VORTI -VORSUM)
    TOLLO (-ERE SUSTULI SUBLATUM)
    OCCIDIO: OCCIDIONE CAEDO
    OBCIDIO: OBCIDIONE CAEDO
    OCCIDIO: OCCIDIONE OCCIDO
    OBCIDIO: OBCIDIONE OBCIDO
    ANULLO (-ARE -AVI -ATUM)
    ANNULLO (-ARE -AVI -ATUM)
    ADNULLO (-ARE -AVI -ATUM)
    PRAEVELLO (-ERE -VULSI -VULSUM)
    ADNIHILO (-ARE -AVI -ATUS)
    ADNILILO (-ARE -AVI -ATUS)
    ANNIHILO (-ARE -AVI -ATUS)

    English-Latin dictionary > ANNIHILATE

  • 10 WIPE OUT

    [V]
    DELEO (-ERE -EVI -ETUM)
    EFFLIGO (-ERE -FLIXI -FLICTUM)
    ECFLIGO (-ERE -FLIXI -FLICTUM)
    OCCIDIO: OCCIDIONE CAEDO
    OBCIDIO: OBCIDIONE CAEDO
    OCCIDIO: OCCIDIONE OCCIDO
    OBCIDIO: OBCIDIONE OBCIDO
    PRAEVELLO (-ERE -VULSI -VULSUM)
    EFFLICTO (-ARE -AVI -ATUM)
    ECFLICTO (-ARE -AVI -ATUM)

    English-Latin dictionary > WIPE OUT

  • 11 occisio

    occīsio, ōnis f. [ occido I \]
    1) убийство, умерщвление (alicujus rhH., C etc.)
    2) (= occidio) избиение, полное уничтожение ( occisione occīdere copias C)

    Латинско-русский словарь > occisio

  • 12 occidium

    occīdium, iī, n. = occīdio, Prud. apoth. 627.

    lateinisch-deutsches > occidium

  • 13 occidium

    occīdium, iī, n. = occīdio, Prud. apoth. 627.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > occidium

  • 14 obcido

    1.
    occīdo ( obc-), cīdi, cīsum, 3 (occisit for occiderit, Lex Num. Pompil. ap. Paul. ex Fest. s. v. occisum. pp. 178 and 179; also Lex XII. Tab. ap. Macr. S. 1, 4), v. a. [ob-caedo], to strike down, strike to the ground; to beat, smash, crush.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (very rare):

    aliquem pugnis,

    Ter. Ad. 4, 2, 20:

    occare id est comminuere, ne sit glaeba: quod ita occidunt, occare dictum,

    to crush, Varr. R. R. 1, 31, 1:

    occisum ad mortem,

    wounded to death, Vulg. Apoc. 13, 3.—
    B.
    In partic., to strike or cut down; to cut off, kill, slay (class. and very freq.; syn.: interficio, trucido, obtrunco): summus ibi capitur meddix: occiditur alter, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 123 Müll. (Ann. v. 296 Vahl.):

    L. Virginius filiam suā manu occidit,

    Cic. Fin. 2, 20, 66:

    ejus copias,

    id. Phil. 14, 14, 36:

    ipse pro castris fortissime pugnans occiditur,

    Caes. B. G. 5, 36: occidione occidere, to completely cut off, destroy; v. occidio:

    ad unum omnes,

    to cut off all to the last man, Liv. 3, 23:

    aliquem veneno,

    to destroy with poison, Suet. Claud. 44; Just. 3, 2, 1:

    occisus videtur non tantum qui per vim aut per caedem interfectus est, velut jugulatus... sed et is qui veneno Necatus dicitur,

    Paul. Sent. 3, 5, 2 sqq.; cf.:

    et occidet eum lingua viperae,

    Vulg. Job, 20, 16:

    occisa sunt in terrae motu,

    id. Apoc. 11, 13:

    dedistine ei gladium qui se occideret?

    Plaut. Trin. 1, 2, 92: cum ipse se conaretur occidere, Cic. ap. Quint. 5, 10, 69; so,

    se occidere,

    Curt. 6, 10, 18; Quint. 7, 3, 7; Suet. Vit. 10; Eutr. 1, 8; 6, 24; Lact. 3, 18, 8; cf.:

    occidit, adversariumne? immo vero aiunt se et eum, quem defendit,

    Cic. de Or. 2, 74, 302.—
    II.
    Transf.
    A.
    To plague to death; to torture, torment, pester (cf. exanimo, II. B.; very rare;

    not in Cic. or Cæs.): occidis me, cum istuc rogitas,

    Plaut. Ps. 4, 1, 21:

    aliā occidis fabulā,

    id. Men. 5, 5, 23:

    occidis saepe rogando,

    Hor. Epod. 14, 5:

    legendo,

    id. A. P. 475.—
    B.
    To ruin, undo:

    occidisti me tuis fallaciis,

    Ter. Phorm. 4, 3, 67.—Hence, oc-cīsus, a, um, P. a., ruined, lost, unfortunate, undone (Plautin.):

    occisa est haec res, nisi, etc.,

    Plaut. Capt. 3, 4, 7.— Sup.:

    occisissimus sum omnium, qui vivunt,

    I am the most unfortunate, Plaut. Cas. 3, 5, 53.
    2.
    occĭdo, cĭdi, cāsum, 3, v. n. [obcado], to fall down, fall.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (rare):

    et alia Signa de caelo ad terram occidunt,

    Plaut. Rud. prol. 8: ut alii [p. 1251] super alios occiderent, Liv. 21, 35:

    arbores ita inciderant, ut momento levi impulsae occiderent,

    id. 23, 24.—
    B.
    In partic.
    1.
    Of the heavenly bodies, to go down, set (class.): prope jam occidente sole, Pac. ap. Cic. Div. 1, 14, 24:

    soles occidere, et redire possunt: Nobis, cum semel occidit brevis lux, Nox est perpetua una dormienda,

    Cat. 5, 4:

    Capra, Aquila, Canicula,

    Col. 11, 2, 94:

    occasura pars caeli,

    i. e. western, Plin. 2, 25, 23, § 92: SOL OCCASVS SVPREMA TEMPESTAS ESTO, i. e. sundown, sunset, Lex XII. Tab.; cf. Gell. 17, 2, 10 (Varr. L. L. 6, § 5 Müll., gives, instead of it, OCCASVS SOLIS; v. 2. occasus); so,

    ante solem obcasum,

    before sunset, Plaut. Ep. 1, 2, 41:

    donec lux occidat,

    Juv. 13, 158.—Fig.:

    non occidet ultra sol tuus,

    Vulg. Isa. 60, 20.—
    2.
    Pregn., to fall, perish, die (class.;

    syn.: obeo, pereo, intereo): exstincto calore, occidimus ipsi et extinguimur,

    Cic. N. D. 2, 9, 23:

    in bello,

    id. Fam. 9, 5, 2:

    Eudemus proelians ad Syracusas occidit,

    id. Div. 1, 25, 53:

    sperans hostium saevitiā facile eum occasurum,

    Sall. J. 7, 2:

    occiderit ferro Priamus?

    Verg. A. 2, 581: dextrā suā, to die by one's own hand (by suicide), id. ib. 12, 659:

    minimo vulnere,

    Ov. M. 6, 265.—
    II.
    Transf., to perish, be ruined, lost, etc.
    A.
    Of persons:

    sin plane occidimus,

    Cic. Q. Fr. 1, 4, 4.—So, esp., occidi, an exclamation of despair, I am lost, undone, Plaut. Stich. 2, 3, 75; Ter. And. 3, 4, 26:

    nulla sum, nulla sum: tota tota occidi,

    Plaut. Cas. 3, 5, 1:

    occidimus funditus,

    Verg. A. 11, 413.—
    B.
    Of things:

    non hercle occiderunt mihi etiam fundique atque aedes,

    I have not yet lost, Plaut. Truc. 1, 2, 72:

    occidit spes nostra,

    is gone, id. Most. 2, 1, 2:

    lumen (oculorum),

    Lucr. 3, 414:

    dolus,

    Plaut. Truc. 2, 5, 6:

    causa,

    Lucr. 2, 790:

    rem publicam occidere,

    Cic. Dom. 30, 96:

    vita,

    id. Tusc. 1, 45, 109:

    occidit ornatus (mundi),

    perishes, id. Ac. 2, 38, 119:

    vestra beneficia occasura esse,

    id. Mil. 36, 100.—Hence, occĭdens, entis, P. a.; as subst., m., the quarter of the setting sun, the west, the occident (class.):

    ab oriente ad occidentem,

    Cic. N. D. 2, 66, 164:

    vel occidentis usque ad ultimum sinum,

    Hor. Epod. 1, 13:

    cui se oriens occidensque submiserat,

    Plin. 7, 30, 31, § 112:

    validissima in se civium arma viribus occidentis coepta,

    Tac. H. 2, 6: partes mundi, Paul. ex Fest. p. 339 Müll.
    3.
    occīdo, for occedo, q. v.

    Lewis & Short latin dictionary > obcido

  • 15 occido

    1.
    occīdo ( obc-), cīdi, cīsum, 3 (occisit for occiderit, Lex Num. Pompil. ap. Paul. ex Fest. s. v. occisum. pp. 178 and 179; also Lex XII. Tab. ap. Macr. S. 1, 4), v. a. [ob-caedo], to strike down, strike to the ground; to beat, smash, crush.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (very rare):

    aliquem pugnis,

    Ter. Ad. 4, 2, 20:

    occare id est comminuere, ne sit glaeba: quod ita occidunt, occare dictum,

    to crush, Varr. R. R. 1, 31, 1:

    occisum ad mortem,

    wounded to death, Vulg. Apoc. 13, 3.—
    B.
    In partic., to strike or cut down; to cut off, kill, slay (class. and very freq.; syn.: interficio, trucido, obtrunco): summus ibi capitur meddix: occiditur alter, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 123 Müll. (Ann. v. 296 Vahl.):

    L. Virginius filiam suā manu occidit,

    Cic. Fin. 2, 20, 66:

    ejus copias,

    id. Phil. 14, 14, 36:

    ipse pro castris fortissime pugnans occiditur,

    Caes. B. G. 5, 36: occidione occidere, to completely cut off, destroy; v. occidio:

    ad unum omnes,

    to cut off all to the last man, Liv. 3, 23:

    aliquem veneno,

    to destroy with poison, Suet. Claud. 44; Just. 3, 2, 1:

    occisus videtur non tantum qui per vim aut per caedem interfectus est, velut jugulatus... sed et is qui veneno Necatus dicitur,

    Paul. Sent. 3, 5, 2 sqq.; cf.:

    et occidet eum lingua viperae,

    Vulg. Job, 20, 16:

    occisa sunt in terrae motu,

    id. Apoc. 11, 13:

    dedistine ei gladium qui se occideret?

    Plaut. Trin. 1, 2, 92: cum ipse se conaretur occidere, Cic. ap. Quint. 5, 10, 69; so,

    se occidere,

    Curt. 6, 10, 18; Quint. 7, 3, 7; Suet. Vit. 10; Eutr. 1, 8; 6, 24; Lact. 3, 18, 8; cf.:

    occidit, adversariumne? immo vero aiunt se et eum, quem defendit,

    Cic. de Or. 2, 74, 302.—
    II.
    Transf.
    A.
    To plague to death; to torture, torment, pester (cf. exanimo, II. B.; very rare;

    not in Cic. or Cæs.): occidis me, cum istuc rogitas,

    Plaut. Ps. 4, 1, 21:

    aliā occidis fabulā,

    id. Men. 5, 5, 23:

    occidis saepe rogando,

    Hor. Epod. 14, 5:

    legendo,

    id. A. P. 475.—
    B.
    To ruin, undo:

    occidisti me tuis fallaciis,

    Ter. Phorm. 4, 3, 67.—Hence, oc-cīsus, a, um, P. a., ruined, lost, unfortunate, undone (Plautin.):

    occisa est haec res, nisi, etc.,

    Plaut. Capt. 3, 4, 7.— Sup.:

    occisissimus sum omnium, qui vivunt,

    I am the most unfortunate, Plaut. Cas. 3, 5, 53.
    2.
    occĭdo, cĭdi, cāsum, 3, v. n. [obcado], to fall down, fall.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (rare):

    et alia Signa de caelo ad terram occidunt,

    Plaut. Rud. prol. 8: ut alii [p. 1251] super alios occiderent, Liv. 21, 35:

    arbores ita inciderant, ut momento levi impulsae occiderent,

    id. 23, 24.—
    B.
    In partic.
    1.
    Of the heavenly bodies, to go down, set (class.): prope jam occidente sole, Pac. ap. Cic. Div. 1, 14, 24:

    soles occidere, et redire possunt: Nobis, cum semel occidit brevis lux, Nox est perpetua una dormienda,

    Cat. 5, 4:

    Capra, Aquila, Canicula,

    Col. 11, 2, 94:

    occasura pars caeli,

    i. e. western, Plin. 2, 25, 23, § 92: SOL OCCASVS SVPREMA TEMPESTAS ESTO, i. e. sundown, sunset, Lex XII. Tab.; cf. Gell. 17, 2, 10 (Varr. L. L. 6, § 5 Müll., gives, instead of it, OCCASVS SOLIS; v. 2. occasus); so,

    ante solem obcasum,

    before sunset, Plaut. Ep. 1, 2, 41:

    donec lux occidat,

    Juv. 13, 158.—Fig.:

    non occidet ultra sol tuus,

    Vulg. Isa. 60, 20.—
    2.
    Pregn., to fall, perish, die (class.;

    syn.: obeo, pereo, intereo): exstincto calore, occidimus ipsi et extinguimur,

    Cic. N. D. 2, 9, 23:

    in bello,

    id. Fam. 9, 5, 2:

    Eudemus proelians ad Syracusas occidit,

    id. Div. 1, 25, 53:

    sperans hostium saevitiā facile eum occasurum,

    Sall. J. 7, 2:

    occiderit ferro Priamus?

    Verg. A. 2, 581: dextrā suā, to die by one's own hand (by suicide), id. ib. 12, 659:

    minimo vulnere,

    Ov. M. 6, 265.—
    II.
    Transf., to perish, be ruined, lost, etc.
    A.
    Of persons:

    sin plane occidimus,

    Cic. Q. Fr. 1, 4, 4.—So, esp., occidi, an exclamation of despair, I am lost, undone, Plaut. Stich. 2, 3, 75; Ter. And. 3, 4, 26:

    nulla sum, nulla sum: tota tota occidi,

    Plaut. Cas. 3, 5, 1:

    occidimus funditus,

    Verg. A. 11, 413.—
    B.
    Of things:

    non hercle occiderunt mihi etiam fundique atque aedes,

    I have not yet lost, Plaut. Truc. 1, 2, 72:

    occidit spes nostra,

    is gone, id. Most. 2, 1, 2:

    lumen (oculorum),

    Lucr. 3, 414:

    dolus,

    Plaut. Truc. 2, 5, 6:

    causa,

    Lucr. 2, 790:

    rem publicam occidere,

    Cic. Dom. 30, 96:

    vita,

    id. Tusc. 1, 45, 109:

    occidit ornatus (mundi),

    perishes, id. Ac. 2, 38, 119:

    vestra beneficia occasura esse,

    id. Mil. 36, 100.—Hence, occĭdens, entis, P. a.; as subst., m., the quarter of the setting sun, the west, the occident (class.):

    ab oriente ad occidentem,

    Cic. N. D. 2, 66, 164:

    vel occidentis usque ad ultimum sinum,

    Hor. Epod. 1, 13:

    cui se oriens occidensque submiserat,

    Plin. 7, 30, 31, § 112:

    validissima in se civium arma viribus occidentis coepta,

    Tac. H. 2, 6: partes mundi, Paul. ex Fest. p. 339 Müll.
    3.
    occīdo, for occedo, q. v.

    Lewis & Short latin dictionary > occido

  • 16 occisio

    occīsĭo, ōnis, f. [1. occīdo], a massacre, slaughter, murder (class. but rare, except in eccl. Lat.;

    sometimes interchanged in the MSS. with occidio): si caedes et occisio facta non erit,

    Cic. Caecin. 14, 41:

    parentis,

    id. Inv. 1, 26, 37; App. M. 6, p. 184; Aur. Vict. Vir. Ill. 14:

    aestimati sumus sicut oves occisionis,

    Vulg. Psa. 43, 21:

    gladium ad occisionem,

    id. Jer. 15, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > occisio

  • 17 EXTERMINATION

    [N]
    EXSTIRPATIO (-ONIS) (F)
    EVERSIO (-ONIS) (F)
    EVORSIO (-ONIS) (F)
    INTERNECIO (-ONIS) (F)
    INTERNICIO (-ONIS) (F)
    OCCIDIO (-ONIS) (F)
    OBCIDIO (-ONIS) (F)
    LETUM (-I) (N)

    English-Latin dictionary > EXTERMINATION

  • 18 MASSACRE

    [N]
    TRUCIDATIO (-ONIS) (F)
    OCCISIO (-ONIS) (F)
    OBCISIO (-ONIS) (F)
    OCCIDIO (-ONIS) (F)
    OBCIDIO (-ONIS) (F)
    INTERNECIO (-ONIS) (F)
    INTERNICIO (-ONIS) (F)
    SANGUIS (-INIS) (M)
    STRAGES (-IS) (F)
    [V]
    TRUCIDO (-ARE -AVI -ATUM)
    PEREMO (-ERE -EMI -EMPTUM)
    PERIMO (-ERE -EMI -EMPTUM)

    English-Latin dictionary > MASSACRE

  • 19 SLAUGHTER

    [N]
    CAEDES (-IS) (F)
    TRUCIDATIO (-ONIS) (F)
    OCCISIO (-ONIS) (F)
    OBCISIO (-ONIS) (F)
    OCCIDIO (-ONIS) (F)
    OBCIDIO (-ONIS) (F)
    INTERNECIO (-ONIS) (F)
    INTERNICIO (-ONIS) (F)
    NEX (NECIS) (F)
    CRUOR (-ORIS) (M)
    CAEDIS (-IS) (F)
    CONFECTORARIUS (-I) (M)
    [V]
    TRUCIDO (-ARE -AVI -ATUM)

    English-Latin dictionary > SLAUGHTER

См. также в других словарях:

  • occídio — s. m. Assassínio …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • Monte Medulio — El monte Medulio es el lugar en dónde tuvo lugar la batalla de los últimos guerreros galaicos, cántabros y astures[1] [2] en el año 22 a. C. contra las legiones romanas de Cayo Furnio y Publio Carisio, y donde los últimos guerreros… …   Wikipedia Español

  • tuerie — Tuerie, Occisio, Occidio, Caedes. Tuerie telle qui n en soit nul eschappé, Internecio, siue Internicio. Faire grande tuerie, Strages edere, vel facere, Facere iugulationem magnam. Se tenir de faire tuerie, Caedibus temperare. Fortune feit une… …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»