Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

occīdo

  • 1 occido

    occido occido, cidi, casum, ere падать

    Латинско-русский словарь > occido

  • 2 occido

    occido occido, cidi, cisum, ere убивать

    Латинско-русский словарь > occido

  • 3 occīdō

        occīdō cīdī, cīsus, ere    [ob+caedo], to strike down, knock down: me pugnis, T.—To cut down, cut off, kill, slay: si aliam (noxiam) admisero, occidito, T.: fortissime pugnans occiditur, Cs.: exercitūs occidione occisi, annihilated, L.: ad unum omnes, to the last man, L.: hominem, murder: modus hominis occidendi, form of murder: homines impune occidebantur, murders were committed: se occidere, commit suicide, Cu.—Fig., to plague to death, torture, torment, pester: occidis saepe rogando, H.: legendo, H.—To ruin, undo: me tuis fallaciis, T.
    * * *
    I
    occidere, occidi, occasus V
    fall, fall down; perish, die, be slain; be ruined/done for, decline, end
    II
    occidere, occidi, occisus V
    kill, murder, slaughter, slay; cut/knock down; weary, be the death/ruin of

    Latin-English dictionary > occīdō

  • 4 occidō

        occidō cidī, cāsus, ere    [ob+cado], to fall down, fall: ut alii super alios occiderent, L.— To go down, set: iam occidente sole, Pac. ap. C.: donec lux occidat, Iu.—To fall, perish, die, be slain: quā (securi) multi occiderunt: pro patriā: hostium saevitiā, S.: dextrā suā, V.: minimo volnere, O.: unā occidendum nobis esse (cum imperio), S.—Fig., to decline, end: vita occidens, the evening of life: ne sacrorum memoria occideret, be lost.—To perish, be ruined, be lost: sin plane occidimus: occidi, I am undone, T.: funditus, V.: omnia generis insignia occiderunt: vestra beneficia occasura esse.
    * * *
    I
    occidere, occidi, occasus V
    fall, fall down; perish, die, be slain; be ruined/done for, decline, end
    II
    occidere, occidi, occisus V
    kill, murder, slaughter, slay; cut/knock down; weary, be the death/ruin of

    Latin-English dictionary > occidō

  • 5 occĭdo

    occĭdo, di, 3, set (of sun), Mk. 1:32; L. 4:40; E. 4:26.*

    English-Latin new dictionary > occĭdo

  • 6 occīdo

    occīdo, cidi, cisus, 3, kill.

    English-Latin new dictionary > occīdo

  • 7 occido

    [st1]1 [-] occĭdo, ĕre, cĭdi, cāsum [ob + cado]: - intr. - [abcl][b]a - tomber. - [abcl]b - tomber, s'écrouler (en parl. d'un édifice). - [abcl]c - se coucher (en parl. des astres). - [abcl]d - tomber, finir (en parl. du jour). - [abcl]e - tomber mort, succomber, mourir, être tué, périr.[/b]    - occidi ! Plaut. Ter.: je suis mort! je suis perdu! [st1]2 [-] occīdo, ĕre, cīdi, cīsum [ob + caedo]: - tr. - [abcl][b]a - couper, réduire en miettes. - [abcl]b - frapper fortement, assommer. - [abcl]c - tuer, faire périr, perdre. - [abcl]d - faire mourir (moralement), importuner.[/b]
    * * *
    [st1]1 [-] occĭdo, ĕre, cĭdi, cāsum [ob + cado]: - intr. - [abcl][b]a - tomber. - [abcl]b - tomber, s'écrouler (en parl. d'un édifice). - [abcl]c - se coucher (en parl. des astres). - [abcl]d - tomber, finir (en parl. du jour). - [abcl]e - tomber mort, succomber, mourir, être tué, périr.[/b]    - occidi ! Plaut. Ter.: je suis mort! je suis perdu! [st1]2 [-] occīdo, ĕre, cīdi, cīsum [ob + caedo]: - tr. - [abcl][b]a - couper, réduire en miettes. - [abcl]b - frapper fortement, assommer. - [abcl]c - tuer, faire périr, perdre. - [abcl]d - faire mourir (moralement), importuner.[/b]
    * * *
    I.
        Occido, occidis, occidi, occisum, pen. prod. occidere, Ex ob et caedo compositum. Terent. Tuer, Occir.
    \
        Occidere. Terent. Molester et tormenter aucun, et quasi comme tuer.
    II.
        Occido, occidis, occidi, pen. corr. occasum, occidere, Ex ob et cado compositum. Plaut. Cheoir.
    \
        Occidere. Cic. Mourir.
    \
        Occidi, dolentis cum commotione quadam particula. Plaut. Je suis perdu, C'est faict de moy.
    \
        Occiderunt fundi. Plaut. Sont perdus.
    \
        Occidit memoria. Cic. La memoire en est perdue, Il n'en est plus de memoire.
    \
        Occidit spes nostra. Plaut. Nostre esperance est perdue.

    Dictionarium latinogallicum > occido

  • 8 occido

    1.
    occīdo ( obc-), cīdi, cīsum, 3 (occisit for occiderit, Lex Num. Pompil. ap. Paul. ex Fest. s. v. occisum. pp. 178 and 179; also Lex XII. Tab. ap. Macr. S. 1, 4), v. a. [ob-caedo], to strike down, strike to the ground; to beat, smash, crush.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (very rare):

    aliquem pugnis,

    Ter. Ad. 4, 2, 20:

    occare id est comminuere, ne sit glaeba: quod ita occidunt, occare dictum,

    to crush, Varr. R. R. 1, 31, 1:

    occisum ad mortem,

    wounded to death, Vulg. Apoc. 13, 3.—
    B.
    In partic., to strike or cut down; to cut off, kill, slay (class. and very freq.; syn.: interficio, trucido, obtrunco): summus ibi capitur meddix: occiditur alter, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 123 Müll. (Ann. v. 296 Vahl.):

    L. Virginius filiam suā manu occidit,

    Cic. Fin. 2, 20, 66:

    ejus copias,

    id. Phil. 14, 14, 36:

    ipse pro castris fortissime pugnans occiditur,

    Caes. B. G. 5, 36: occidione occidere, to completely cut off, destroy; v. occidio:

    ad unum omnes,

    to cut off all to the last man, Liv. 3, 23:

    aliquem veneno,

    to destroy with poison, Suet. Claud. 44; Just. 3, 2, 1:

    occisus videtur non tantum qui per vim aut per caedem interfectus est, velut jugulatus... sed et is qui veneno Necatus dicitur,

    Paul. Sent. 3, 5, 2 sqq.; cf.:

    et occidet eum lingua viperae,

    Vulg. Job, 20, 16:

    occisa sunt in terrae motu,

    id. Apoc. 11, 13:

    dedistine ei gladium qui se occideret?

    Plaut. Trin. 1, 2, 92: cum ipse se conaretur occidere, Cic. ap. Quint. 5, 10, 69; so,

    se occidere,

    Curt. 6, 10, 18; Quint. 7, 3, 7; Suet. Vit. 10; Eutr. 1, 8; 6, 24; Lact. 3, 18, 8; cf.:

    occidit, adversariumne? immo vero aiunt se et eum, quem defendit,

    Cic. de Or. 2, 74, 302.—
    II.
    Transf.
    A.
    To plague to death; to torture, torment, pester (cf. exanimo, II. B.; very rare;

    not in Cic. or Cæs.): occidis me, cum istuc rogitas,

    Plaut. Ps. 4, 1, 21:

    aliā occidis fabulā,

    id. Men. 5, 5, 23:

    occidis saepe rogando,

    Hor. Epod. 14, 5:

    legendo,

    id. A. P. 475.—
    B.
    To ruin, undo:

    occidisti me tuis fallaciis,

    Ter. Phorm. 4, 3, 67.—Hence, oc-cīsus, a, um, P. a., ruined, lost, unfortunate, undone (Plautin.):

    occisa est haec res, nisi, etc.,

    Plaut. Capt. 3, 4, 7.— Sup.:

    occisissimus sum omnium, qui vivunt,

    I am the most unfortunate, Plaut. Cas. 3, 5, 53.
    2.
    occĭdo, cĭdi, cāsum, 3, v. n. [obcado], to fall down, fall.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (rare):

    et alia Signa de caelo ad terram occidunt,

    Plaut. Rud. prol. 8: ut alii [p. 1251] super alios occiderent, Liv. 21, 35:

    arbores ita inciderant, ut momento levi impulsae occiderent,

    id. 23, 24.—
    B.
    In partic.
    1.
    Of the heavenly bodies, to go down, set (class.): prope jam occidente sole, Pac. ap. Cic. Div. 1, 14, 24:

    soles occidere, et redire possunt: Nobis, cum semel occidit brevis lux, Nox est perpetua una dormienda,

    Cat. 5, 4:

    Capra, Aquila, Canicula,

    Col. 11, 2, 94:

    occasura pars caeli,

    i. e. western, Plin. 2, 25, 23, § 92: SOL OCCASVS SVPREMA TEMPESTAS ESTO, i. e. sundown, sunset, Lex XII. Tab.; cf. Gell. 17, 2, 10 (Varr. L. L. 6, § 5 Müll., gives, instead of it, OCCASVS SOLIS; v. 2. occasus); so,

    ante solem obcasum,

    before sunset, Plaut. Ep. 1, 2, 41:

    donec lux occidat,

    Juv. 13, 158.—Fig.:

    non occidet ultra sol tuus,

    Vulg. Isa. 60, 20.—
    2.
    Pregn., to fall, perish, die (class.;

    syn.: obeo, pereo, intereo): exstincto calore, occidimus ipsi et extinguimur,

    Cic. N. D. 2, 9, 23:

    in bello,

    id. Fam. 9, 5, 2:

    Eudemus proelians ad Syracusas occidit,

    id. Div. 1, 25, 53:

    sperans hostium saevitiā facile eum occasurum,

    Sall. J. 7, 2:

    occiderit ferro Priamus?

    Verg. A. 2, 581: dextrā suā, to die by one's own hand (by suicide), id. ib. 12, 659:

    minimo vulnere,

    Ov. M. 6, 265.—
    II.
    Transf., to perish, be ruined, lost, etc.
    A.
    Of persons:

    sin plane occidimus,

    Cic. Q. Fr. 1, 4, 4.—So, esp., occidi, an exclamation of despair, I am lost, undone, Plaut. Stich. 2, 3, 75; Ter. And. 3, 4, 26:

    nulla sum, nulla sum: tota tota occidi,

    Plaut. Cas. 3, 5, 1:

    occidimus funditus,

    Verg. A. 11, 413.—
    B.
    Of things:

    non hercle occiderunt mihi etiam fundique atque aedes,

    I have not yet lost, Plaut. Truc. 1, 2, 72:

    occidit spes nostra,

    is gone, id. Most. 2, 1, 2:

    lumen (oculorum),

    Lucr. 3, 414:

    dolus,

    Plaut. Truc. 2, 5, 6:

    causa,

    Lucr. 2, 790:

    rem publicam occidere,

    Cic. Dom. 30, 96:

    vita,

    id. Tusc. 1, 45, 109:

    occidit ornatus (mundi),

    perishes, id. Ac. 2, 38, 119:

    vestra beneficia occasura esse,

    id. Mil. 36, 100.—Hence, occĭdens, entis, P. a.; as subst., m., the quarter of the setting sun, the west, the occident (class.):

    ab oriente ad occidentem,

    Cic. N. D. 2, 66, 164:

    vel occidentis usque ad ultimum sinum,

    Hor. Epod. 1, 13:

    cui se oriens occidensque submiserat,

    Plin. 7, 30, 31, § 112:

    validissima in se civium arma viribus occidentis coepta,

    Tac. H. 2, 6: partes mundi, Paul. ex Fest. p. 339 Müll.
    3.
    occīdo, for occedo, q. v.

    Lewis & Short latin dictionary > occido

  • 9 occido

    I occīdo, cīdī, cīsum, ere [ ob + caedo ]
    1) валить наземь, повалить ( aliquem pugnis Ter)
    2)
    а) убивать, умерщвлять, поражать насмерть (aliquem manu suā C, Fl; aliquem in proelio L; se o. C, Su etc.)
    non, si me occidisses Pt — ни за что, хоть убей
    б) избивать, уничтожать ( copias hostium C)
    o. aliquem veneno Su — отравить кого-л.
    3) мучить, терзать, донимать ( aliquem rogando H); делать несчастным ( aliquem fallaciis Ter)
    II occido, cidī, cāsum, ere [ ob + cado ]
    1) падать, валиться, рушиться, рухнуть ( arbores occiderunt L)
    3) пасть, погибать, умирать ( in bello pro patriā C)
    o. ab aliquo O — пасть от чьей-л. руки
    4) пропадать, исчезать, изглаживаться (nomen alicujus occidit C; omnia orta occĭdunt Sl)
    5) гаснуть, потухать ( lucernae occidentes Pt)

    Латинско-русский словарь > occido

  • 10 occido

    1. occīdo, cīdī, cīsum, ere (ob u. caedo), I) zu Boden schlagen, alqm pugnis, Ter. adelph. 559: alqd, Varro r. r. 1, 31 in.: übtr., cocturā occisā, bei gedämpftem, schwachem Feuer, Apic. 6, 221: occisā est haec res, die Sache ist verloren, ich bin verloren, Plaut. (s. Brix Plaut. Men. 411): u. so occisissimus sum omnium qui vivont, ich bin der verlorenste Mensch von allen Menschenkindern, Plaut. Cas. 694. – II) insbes., erschlagen, niederhauen, töten, A) eig.: hominem, Cic.: hospitem, Liv.: ad unum omnes, Liv.: alqm inermem, Ov.: copias hostium, Cic.: matrem coram patre, Sen. rhet.: fratrem in conspectu patris, Sen. rhet.: uno ictu (mit einem Hieb, Stoß) alqm, Plin.: u. so uno vulnere feram, Curt.: alqm manu suā, Flor., suis manibus, Cic.: alqm veneno, Suet.: alqm indictā causā, Cic.: adversi (von vorn) raedarium occidunt. Cic.: nec postea cum illo panem gustare potui, non si me occidisses (wenn man mich tot geschlagen hätte), Petron. – se occidere, Cic. fr., Suet. u.a.: se cultro, Aur. Vict.: se mutuis vulneribus, Aur. Vict.: se invicem, Eutr. u. Serv. Verg. – absol., sanguis detractio occidit (ist tödlich), Cels.: u. so ictus colubrae occidit, Cels.: ad occidendum iam armatum esse, zum Morde, Sen. contr.: defendenda religio est non occidendo, sed moriendo, Lact. – B) übtr.: fast töten, fast umbringen, fast zu Tode martern, alqm, unglück-
    ————
    lich machen (Ggstz. servare), Hor.: occidisti me tuis fallaciis, Ter. – bes. durch Fragen, Reden usw., occidis me, cum istuc rogitas, Plaut.: rogando, legendo, Hor.: occidis fabulans, du bringst mich mit deinem Geschwätze um, Plaut. – Archaist. Perf. occīsit, Lex vet. bei Fest. 178 (b), 21. XII tabb. lex VIII. fr. 11 ( bei Macr. sat. 1, 4, 19). – Redupl. Perf. occididisti, Itala (Laudian.) act. apost. 2, 23.
    ————————
    2. occido, cidī, cāsum, ere (ob u. cado), I) niederfallen, hinfallen, alia signa de caelo ad terram occidunt, Plaut.: alii super alios occiderunt, Liv.: arbores levi momento impulsae occidunt, Liv. – II) prägn.: A) fallen = umkommen, untergehen, sein Ende erreichen, aufhören, 1) eig.: in bello, Cic.: ornatus mundi occidat, Cic.: ne sacrorum memoria occideret, Cic.: oculorum lumen occidit, Lucr.: quod si numquam oritur (Anfang hat), ne occidit (hört auf) quidem umquam, Cic.: vita occidens, der Abend des Lebens (wenn man am Abend des Lebens ist), Cic. – 2) übtr., untergehen, zugrunde gehen, verloren gehen, -sein, sin plane occidimus, Cic.: ego occidi planissume, Plaut.: perire aut occidere, Tac.: spes occidit, Hor.: beneficia vestra occasura esse, Cic.: dah. occidi, ich bin verloren, Ter.: occidi atque interii, ich bin verloren und es ist aus mit mir, Plaut. – B) v. Gestirnen usw., untergehen (Ggstz. oriri, exoriri, aufgehen), sol occidit, Liv.: ne luna occidat, Tragic. vet. inc. fr.: Capra (als Gestirn) occidit, Colum.: acerbus creditor nullum diem gratis occidere patitur, Sen.: utrum mergeretur Iuppiter an occideret an retrogradus esset, ante paucos annos didicimus, Sen. – occidente sole, bei Sonnenuntergang, Cic.: ab orto usque ad occidentem solem, Liv. – sol occasus, Sonnenuntergang, XII tabb. fr.: sole occaso, nach S.,
    ————
    Lucil. fr. u. Claud. Quadrig. fr.: ante solem occasum, ad solem occasum, post solem occasum, Plaut. Varro fr. u. Gell.: a sole occaso, Gell.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > occido

  • 11 occido [1]

    1. occīdo, cīdī, cīsum, ere (ob u. caedo), I) zu Boden schlagen, alqm pugnis, Ter. adelph. 559: alqd, Varro r. r. 1, 31 in.: übtr., cocturā occisā, bei gedämpftem, schwachem Feuer, Apic. 6, 221: occisā est haec res, die Sache ist verloren, ich bin verloren, Plaut. (s. Brix Plaut. Men. 411): u. so occisissimus sum omnium qui vivont, ich bin der verlorenste Mensch von allen Menschenkindern, Plaut. Cas. 694. – II) insbes., erschlagen, niederhauen, töten, A) eig.: hominem, Cic.: hospitem, Liv.: ad unum omnes, Liv.: alqm inermem, Ov.: copias hostium, Cic.: matrem coram patre, Sen. rhet.: fratrem in conspectu patris, Sen. rhet.: uno ictu (mit einem Hieb, Stoß) alqm, Plin.: u. so uno vulnere feram, Curt.: alqm manu suā, Flor., suis manibus, Cic.: alqm veneno, Suet.: alqm indictā causā, Cic.: adversi (von vorn) raedarium occidunt. Cic.: nec postea cum illo panem gustare potui, non si me occidisses (wenn man mich tot geschlagen hätte), Petron. – se occidere, Cic. fr., Suet. u.a.: se cultro, Aur. Vict.: se mutuis vulneribus, Aur. Vict.: se invicem, Eutr. u. Serv. Verg. – absol., sanguis detractio occidit (ist tödlich), Cels.: u. so ictus colubrae occidit, Cels.: ad occidendum iam armatum esse, zum Morde, Sen. contr.: defendenda religio est non occidendo, sed moriendo, Lact. – B) übtr.: fast töten, fast umbringen, fast zu Tode martern, alqm, unglücklich machen (Ggstz. servare), Hor.: occidisti me tuis fallaciis, Ter. – bes. durch Fragen, Reden usw., occidis me, cum istuc rogitas, Plaut.: rogando, legendo, Hor.: occidis fabulans, du bringst mich mit deinem Geschwätze um, Plaut. – / Archaist. Perf. occīsit, Lex vet. bei Fest. 178 (b), 21. XII tabb. lex VIII. fr. 11 ( bei Macr. sat. 1, 4, 19). – Redupl. Perf. occididisti, Itala (Laudian.) act. apost. 2, 23.

    lateinisch-deutsches > occido [1]

  • 12 occido [2]

    2. occido, cidī, cāsum, ere (ob u. cado), I) niederfallen, hinfallen, alia signa de caelo ad terram occidunt, Plaut.: alii super alios occiderunt, Liv.: arbores levi momento impulsae occidunt, Liv. – II) prägn.: A) fallen = umkommen, untergehen, sein Ende erreichen, aufhören, 1) eig.: in bello, Cic.: ornatus mundi occidat, Cic.: ne sacrorum memoria occideret, Cic.: oculorum lumen occidit, Lucr.: quod si numquam oritur (Anfang hat), ne occidit (hört auf) quidem umquam, Cic.: vita occidens, der Abend des Lebens (wenn man am Abend des Lebens ist), Cic. – 2) übtr., untergehen, zugrunde gehen, verloren gehen, -sein, sin plane occidimus, Cic.: ego occidi planissume, Plaut.: perire aut occidere, Tac.: spes occidit, Hor.: beneficia vestra occasura esse, Cic.: dah. occidi, ich bin verloren, Ter.: occidi atque interii, ich bin verloren und es ist aus mit mir, Plaut. – B) v. Gestirnen usw., untergehen (Ggstz. oriri, exoriri, aufgehen), sol occidit, Liv.: ne luna occidat, Tragic. vet. inc. fr.: Capra (als Gestirn) occidit, Colum.: acerbus creditor nullum diem gratis occidere patitur, Sen.: utrum mergeretur Iuppiter an occideret an retrogradus esset, ante paucos annos didicimus, Sen. – occidente sole, bei Sonnenuntergang, Cic.: ab orto usque ad occidentem solem, Liv. – sol occasus, Sonnenuntergang, XII tabb. fr.: sole occaso, nach S., Lucil. fr. u. Claud. Quadrig. fr.: ante solem occasum, ad solem occasum, post solem occasum, Plaut. Varro fr. u. Gell.: a sole occaso, Gell.

    lateinisch-deutsches > occido [2]

  • 13 occido

    occidi
    occasum
    to fall, fall down, (for the sun) to set.

    Latin-English dictionary of medieval > occido

  • 14 occido

    I.
    , occidi, occisum, occidere 3
      валить наземь, повалить; убивать, умерщвлять, поражать насмерть; избивать, уничтожать; мучить, терзать, донимать; делать несчастным
    II.
    , occidi, occasum, occidere 3
      падать, валиться, рушиться, рухнуть; заходить (о солнце); пасть, погибать, умирать; пропадать, исчезать; гаснуть, потухать

    Dictionary Latin-Russian new > occido

  • 15 obcido

    1.
    occīdo ( obc-), cīdi, cīsum, 3 (occisit for occiderit, Lex Num. Pompil. ap. Paul. ex Fest. s. v. occisum. pp. 178 and 179; also Lex XII. Tab. ap. Macr. S. 1, 4), v. a. [ob-caedo], to strike down, strike to the ground; to beat, smash, crush.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (very rare):

    aliquem pugnis,

    Ter. Ad. 4, 2, 20:

    occare id est comminuere, ne sit glaeba: quod ita occidunt, occare dictum,

    to crush, Varr. R. R. 1, 31, 1:

    occisum ad mortem,

    wounded to death, Vulg. Apoc. 13, 3.—
    B.
    In partic., to strike or cut down; to cut off, kill, slay (class. and very freq.; syn.: interficio, trucido, obtrunco): summus ibi capitur meddix: occiditur alter, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 123 Müll. (Ann. v. 296 Vahl.):

    L. Virginius filiam suā manu occidit,

    Cic. Fin. 2, 20, 66:

    ejus copias,

    id. Phil. 14, 14, 36:

    ipse pro castris fortissime pugnans occiditur,

    Caes. B. G. 5, 36: occidione occidere, to completely cut off, destroy; v. occidio:

    ad unum omnes,

    to cut off all to the last man, Liv. 3, 23:

    aliquem veneno,

    to destroy with poison, Suet. Claud. 44; Just. 3, 2, 1:

    occisus videtur non tantum qui per vim aut per caedem interfectus est, velut jugulatus... sed et is qui veneno Necatus dicitur,

    Paul. Sent. 3, 5, 2 sqq.; cf.:

    et occidet eum lingua viperae,

    Vulg. Job, 20, 16:

    occisa sunt in terrae motu,

    id. Apoc. 11, 13:

    dedistine ei gladium qui se occideret?

    Plaut. Trin. 1, 2, 92: cum ipse se conaretur occidere, Cic. ap. Quint. 5, 10, 69; so,

    se occidere,

    Curt. 6, 10, 18; Quint. 7, 3, 7; Suet. Vit. 10; Eutr. 1, 8; 6, 24; Lact. 3, 18, 8; cf.:

    occidit, adversariumne? immo vero aiunt se et eum, quem defendit,

    Cic. de Or. 2, 74, 302.—
    II.
    Transf.
    A.
    To plague to death; to torture, torment, pester (cf. exanimo, II. B.; very rare;

    not in Cic. or Cæs.): occidis me, cum istuc rogitas,

    Plaut. Ps. 4, 1, 21:

    aliā occidis fabulā,

    id. Men. 5, 5, 23:

    occidis saepe rogando,

    Hor. Epod. 14, 5:

    legendo,

    id. A. P. 475.—
    B.
    To ruin, undo:

    occidisti me tuis fallaciis,

    Ter. Phorm. 4, 3, 67.—Hence, oc-cīsus, a, um, P. a., ruined, lost, unfortunate, undone (Plautin.):

    occisa est haec res, nisi, etc.,

    Plaut. Capt. 3, 4, 7.— Sup.:

    occisissimus sum omnium, qui vivunt,

    I am the most unfortunate, Plaut. Cas. 3, 5, 53.
    2.
    occĭdo, cĭdi, cāsum, 3, v. n. [obcado], to fall down, fall.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (rare):

    et alia Signa de caelo ad terram occidunt,

    Plaut. Rud. prol. 8: ut alii [p. 1251] super alios occiderent, Liv. 21, 35:

    arbores ita inciderant, ut momento levi impulsae occiderent,

    id. 23, 24.—
    B.
    In partic.
    1.
    Of the heavenly bodies, to go down, set (class.): prope jam occidente sole, Pac. ap. Cic. Div. 1, 14, 24:

    soles occidere, et redire possunt: Nobis, cum semel occidit brevis lux, Nox est perpetua una dormienda,

    Cat. 5, 4:

    Capra, Aquila, Canicula,

    Col. 11, 2, 94:

    occasura pars caeli,

    i. e. western, Plin. 2, 25, 23, § 92: SOL OCCASVS SVPREMA TEMPESTAS ESTO, i. e. sundown, sunset, Lex XII. Tab.; cf. Gell. 17, 2, 10 (Varr. L. L. 6, § 5 Müll., gives, instead of it, OCCASVS SOLIS; v. 2. occasus); so,

    ante solem obcasum,

    before sunset, Plaut. Ep. 1, 2, 41:

    donec lux occidat,

    Juv. 13, 158.—Fig.:

    non occidet ultra sol tuus,

    Vulg. Isa. 60, 20.—
    2.
    Pregn., to fall, perish, die (class.;

    syn.: obeo, pereo, intereo): exstincto calore, occidimus ipsi et extinguimur,

    Cic. N. D. 2, 9, 23:

    in bello,

    id. Fam. 9, 5, 2:

    Eudemus proelians ad Syracusas occidit,

    id. Div. 1, 25, 53:

    sperans hostium saevitiā facile eum occasurum,

    Sall. J. 7, 2:

    occiderit ferro Priamus?

    Verg. A. 2, 581: dextrā suā, to die by one's own hand (by suicide), id. ib. 12, 659:

    minimo vulnere,

    Ov. M. 6, 265.—
    II.
    Transf., to perish, be ruined, lost, etc.
    A.
    Of persons:

    sin plane occidimus,

    Cic. Q. Fr. 1, 4, 4.—So, esp., occidi, an exclamation of despair, I am lost, undone, Plaut. Stich. 2, 3, 75; Ter. And. 3, 4, 26:

    nulla sum, nulla sum: tota tota occidi,

    Plaut. Cas. 3, 5, 1:

    occidimus funditus,

    Verg. A. 11, 413.—
    B.
    Of things:

    non hercle occiderunt mihi etiam fundique atque aedes,

    I have not yet lost, Plaut. Truc. 1, 2, 72:

    occidit spes nostra,

    is gone, id. Most. 2, 1, 2:

    lumen (oculorum),

    Lucr. 3, 414:

    dolus,

    Plaut. Truc. 2, 5, 6:

    causa,

    Lucr. 2, 790:

    rem publicam occidere,

    Cic. Dom. 30, 96:

    vita,

    id. Tusc. 1, 45, 109:

    occidit ornatus (mundi),

    perishes, id. Ac. 2, 38, 119:

    vestra beneficia occasura esse,

    id. Mil. 36, 100.—Hence, occĭdens, entis, P. a.; as subst., m., the quarter of the setting sun, the west, the occident (class.):

    ab oriente ad occidentem,

    Cic. N. D. 2, 66, 164:

    vel occidentis usque ad ultimum sinum,

    Hor. Epod. 1, 13:

    cui se oriens occidensque submiserat,

    Plin. 7, 30, 31, § 112:

    validissima in se civium arma viribus occidentis coepta,

    Tac. H. 2, 6: partes mundi, Paul. ex Fest. p. 339 Müll.
    3.
    occīdo, for occedo, q. v.

    Lewis & Short latin dictionary > obcido

  • 16 occasus

    I occāsus, a, um part. pf. к occido II II occāsus, ūs m. [ occido II \]
    1) заход, закат ( lunae ortus occasusque Mela). o. ( solis) rhH., Cs etc. заход солнца, вечер
    2) запад (ab occasu V; in occasum V)
    3) падение, гибель, конец (senectus o. vitae Sen; o. interitusque Trojae V); кончина, смерть ( alicujus C)
    4) арх. (= occasio) случай, повод (o. tempusve Enn)

    Латинско-русский словарь > occasus

  • 17 occidi

    I occīdī pf. к occido I II occidī pf. к occido II

    Латинско-русский словарь > occidi

  • 18 occasus

    [st1]1 [-] occasus, a, um: part. passé de occido [ob + cado]; couché (en parl. du soleil). [st1]2 [-] occasŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - chute, ruine, destruction. - [abcl]b - chute (du jour), déclin, coucher (des astres), coucher du soleil. - [abcl]c - le couchant, l'occident. - [abcl]d - mort, trépas. - [abcl]e - l'Occasion (déesse).[/b]    - occasus (solis): coucher du soleil.    - ad occasum, Cic.: vers l'occident, à l'ouest.
    * * *
    [st1]1 [-] occasus, a, um: part. passé de occido [ob + cado]; couché (en parl. du soleil). [st1]2 [-] occasŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - chute, ruine, destruction. - [abcl]b - chute (du jour), déclin, coucher (des astres), coucher du soleil. - [abcl]c - le couchant, l'occident. - [abcl]d - mort, trépas. - [abcl]e - l'Occasion (déesse).[/b]    - occasus (solis): coucher du soleil.    - ad occasum, Cic.: vers l'occident, à l'ouest.
    * * *
        Occasus, huius occasus, pen. prod. Cic. La mort.
    \
        Occasus solis. Plaut. Le soleil couchant, Le couchement ou esconsement de soleil.
    \
        Vertor in occasum. Catul. Droict à soleil couchant, Vers Occident, Vers le ponent.

    Dictionarium latinogallicum > occasus

  • 19 occidens

    occidens, entis, m. part. prés. de occido [ob + cado]. [st2]1 [-] tombant, finissant, mourant. [st2]2 [-] se couchant (en parl. du soleil).    - occidens, entis, m.: l’occident, l'ouest, le couchant.
    * * *
    occidens, entis, m. part. prés. de occido [ob + cado]. [st2]1 [-] tombant, finissant, mourant. [st2]2 [-] se couchant (en parl. du soleil).    - occidens, entis, m.: l’occident, l'ouest, le couchant.
    * * *
        Occidens, pen. corr. Participium: vt Occidens Resp. Cic. Qui chet ou tombe en ruine et se perd.
    \
        Occidens sol. Cic. Soleil couchant.
    \
        Occidens, aliquando substantiue accipitur: et subintelligitur Sol, nempe pro ea parte mundi in qua sol occidit, vt Oriens, in qua oritur. Cic. Occident, Ponent.

    Dictionarium latinogallicum > occidens

  • 20 occisus

    occisus, a, um part. passé de occido.
    * * *
    occisus, a, um part. passé de occido.
    * * *
        Occisus, pen. prod. Participium. Cic. Qui est tué, Occis.

    Dictionarium latinogallicum > occisus

См. также в других словарях:

  • Ego apros occido, sed alter fruitur pulpamento. — См. Жнет где не сеял …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Orient — For other uses of Orient , see Orient (disambiguation). Part of a series on Eastern culture Cinema …   Wikipedia

  • No. 118 Squadron RAF — Active 1 January, 1918 7 September, 1918 20 February, 1941 10 March, 1946 10 May, 1951 22 August, 1957 1 September, 1959 31 August, 1962 Country United Kingdom Branch Royal Air Force Motto …   Wikipedia

  • Urbicide — is a term which literally translates as violence against the city. The term has beein coined by Marshall Berman, writing about the destruction of his native Bronx. The term has come into being in an age of rapid globalization and urbanization.… …   Wikipedia

  • жнет где не сеял, собирает где не расточал — Ср. Вишь, что старый хрен затеял: Хочет жать там, где не сеял: Полно, лаком больно стал. Ершов. Конек Горбунок. Ср. Der eine fängt den Hasen, der andere isst ihn. Ср. Uno se la fa, e l altro se la gode. Pasqualigo. 3, 18. Ср. Один сеет, другой… …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона

  • Жнет где не сеял — Жнетъ гдѣ не сѣялъ, собираетъ гдѣ не расточалъ. Ср. Вишь, что старый хрѣнъ затѣялъ: Хочетъ жать тамъ, гдѣ не сѣялъ: Полно, лакомъ больно сталъ. Ершовъ. Конекъ Горбунокъ. Ср. Der eine fängt den Hasen, der andere isst ihn. Ср. Uno se la fa, e… …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Thomas Cousseau — est un acteur français de télévision et de théâtre principalement connu pour incarner Lancelot dans la série télévisée Kaamelott sur M6. Thomas Cousseau est issu du monde du théâtre qui est, avec la montagne, sa passion. Élève de Catherine Hiegel …   Wikipédia en Français

  • ARCTURUS — Stella in signo Bootae; post caudam maioris ursae, cuius ortus et occasus futuras tempestates portendunt. Horat. Carm. l. 3. Od. 1. v. 27. Nec saevus Arcturi cadentis Impetus, aut orientis haedi. Et ante eum Plautus in Rudente Prol. v. 5.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • οκαζιόν — επίρρ. σε τιμή ευκαιρίας, πολύ φτηνά. [ΕΤΥΜΟΛ. < γαλλ. occasion «ευκαιρία» < λατ. occasio «ευκαιρία» < λατ. occido «πέφτω κάτω»] …   Dictionary of Greek

  • ԶԵՆԱՆԻՄ — (զենայ) NBH 1 0731 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 10c, 12c ԶԵՆՈՒՄ եւ կր. ԶԵՆԱՆԻՄ. θύω, θυσιάζω, καταθύω, σφάττω, σφάζω macto, jugulo, occido, victimam offero, sacrifico Հատանել զպարանոցս կենդանեաց. փողոտել, խողխողել,… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԶԵՆՈՒՄ — (զենի, զե՛ն.) NBH 1 0731 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 10c, 12c ն. ԶԵՆՈՒՄ եւ կր. ԶԵՆԱՆԻՄ. θύω, θυσιάζω , καταθύω, σφάττω, σφάζω macto, jugulo, occido, victimam offero, sacrifico Հատանել զպարանոցս կենդանեաց. փողոտել,… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»