-
1 obrazić
глаг.• обидеть• обижать• оскорбить• оскорблять• ранить• ушибить* * *obra|zić\obrazićżę, \obrazićżony сов. 1. оскорбить; обидеть;\obrazić słownie нанести словесное оскорбление; \obrazić do żywego кровно обидеть;
2. нарушить, преступить, попрать+1. znieważyć, ubliżyć 2. naruszyć
* * *obrażę, obrażony сов.1) оскорби́ть; оби́детьobrazić słownie — нанести́ слове́сное оскорбле́ние
obrazić do żywego — кро́вно оби́деть
2) нару́шить, преступи́ть, попра́тьSyn: -
2 obrazić się
-
3 obrazić\ się
сов. обидеться; оскорбиться;\obrazić\ się się o coś обидеться на что-л., из-за чего-л. -
4 prawo obrazić
право обидетьOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > prawo obrazić
-
5 drasnąć
dra|snąć\drasnąćśnie, \drasnąćśnij, \drasnąćśnięty сов. 1. царапнуть; порезать;\drasnąć nożem порезать ножом; kula \drasnąćsnęła пуля царапнула (задела);
2. перен. задеть, обидеть+1. zadrasnąć, zadrapać 2. urazić, obrazić
* * *draśnie, draśnij, draśnięty сов.1) цара́пнуть; поре́затьdrasnąć nożem — поре́зать ножо́м
kula drasnęła — пу́ля цара́пнула (заде́ла)
2) перен. заде́ть, оби́детьSyn: -
6 obrażać
глаг.• обидеть• обижать• оскорбить• оскорблять• поносить• раздражать• ранить• ушибить* * *obraża|ć\obrażaćny несов. 1. оскорблять; обижать;2. нарушать, преступать, попирать; ср. obrazić+1. znieważać, ubliżać 2. naruszać
* * *obrażany несов.1) оскорбля́ть; обижа́ть2) наруша́ть, преступа́ть, попира́ть; ср. obrazićSyn: -
7 ubliżyć
-
8 urazić
глаг.• обидеть• обижать• оскорблять• ушибить* * *ura|zić\urazićżę, \urazićżony сов. 1. ушибить; задеть (больное место); разбередить (рану);2. перен. обидеть, задеть; \urazić czyjąś ambicję задеть чьё-л. самолюбие+2. dotknąć, obrazić
* * *urażę, urażony сов.1) ушиби́ть; заде́ть ( больное место); разбереди́ть ( рану)2) перен. оби́деть, заде́тьurazić czyjąś ambicję — заде́ть чьё-л. самолю́бие
Syn: -
9 uwłaczyć
сов. komu-czemu оскорбить, опорочить кого-что; ср. uwłaczać+ubliżyć, obrazić
* * *сов. komu-czemuSyn: -
10 obrażać się
несов.обижа́ться; ср. obrazić się -
11 pogniewać się
сов.1) ( z kimś) поссо́риться2) ( na kogoś) рассерди́ться, разозли́ться; оби́деться3) ( pewien czas) посерди́тьсяSyn: -
12 urazić się
-
13 obrażać\ się
несов. обижаться; ср. obrazić się -
14 pogniewać\ się
сов. 1. (z kimś) поссориться;2. (na kogoś) рассердиться, разозлиться; обидеться; 3. (pewien czas) посердиться+1. pokłócić się, poróżnić się 2. obrazić się
-
15 urazić\ się
сов. 1. ушибиться (больным местом);2. перен. обидеться+2. obrazić się
См. также в других словарях:
obrazić — dk VIa, obrazićrażę, obrazićrazisz, obrazićraź, obrazićził, obrazićrażony obrażać ndk I, obrazićam, obrazićasz, obrazićają, obrazićaj, obrazićał, obrazićany 1. «wyrazić się o kimś, zachować się względem kogoś w sposób uchybiający jego godności;… … Słownik języka polskiego
obrazić (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. obrażać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obrażać się – obrazić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} reagować obrazą na coś, czuć się znieważonym, obrażonym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Obraził się chyba na nas o coś, bo się nie odzywa. Na panią nawet się obrazić nie można. Obrażać się bez powodu. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obrażać — → obrazić … Słownik języka polskiego
narazić — dk VIa, narazićrażę, narazićzisz, narazićraź, narazićził, narazićrażony narażać ndk I, narazićam, narazićasz, narazićają, narazićaj, narazićał, narazićany «wystawić kogoś albo coś na niebezpieczeństwo, na działanie czegoś szkodliwego, spowodować… … Słownik języka polskiego
obrażenie — n I 1. rzecz. od obrazić. 2. lm D. obrażenieeń «uszkodzenie ciała jako skutek uderzenia, skaleczenia, złamania» Obrażenie wewnętrzne. Doznać ciężkich obrażeń ciała. Doznał lekkiego obrażenia głowy. obrażenie się rzecz. od obrazić się … Słownik języka polskiego
urazić — dk VIa, urażę, urazićzisz, uraź, urazićził, urażony urażać ndk I, urazićam, urazićasz, urazićają, urazićaj, urazićał, urazićany 1. «dotknąć, uderzyć w bolące miejsce; podrażnić wrażliwe miejsce; skaleczyć, zranić o coś» Urazić kogoś w nogę.… … Słownik języka polskiego
obrażać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, obrażaćam, obrażaća, obrażaćają, obrażaćany {{/stl 8}}– obrazić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, obrażaćażę, obrażaćzi, obrażaćaź, obrażaćażony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ciężko — ciężkożej 1. «(z) dużym ciężarem, ze znacznym obciążeniem» Wóz ciężko wyładowany. ∆ Komuś jest ciężko «ktoś z trudem dźwiga coś ciężkiego» 2. «ociężale, powolnie; bezsilnie, bezwładnie» Ciężko chodzić, stąpać, wlec się. Ciężko powłóczyć nogami.… … Słownik języka polskiego
czuły — czuli, czulszy 1. «odnoszący się do kogoś z miłością, tkliwością, serdecznością, będący wyrazem czyjejś miłości, tkliwości, serdeczności; kochający, tkliwy, serdeczny; rzewny, wzruszający» Czuły opiekun. Czułe spojrzenia, uściski. Był dla niej… … Słownik języka polskiego
drasnąć — dk Va, drasnąćnę, draśniesz, draśnij, drasnąćnął, drasnąćnęła, drasnąćnęli, draśnięty, drasnąćnąwszy 1. «skaleczyć, lekko zranić, zadrapać» Kula drasnęła go tylko. Był lekko draśnięty szablą. ◊ Draśnięty zębem czasu «uszkodzony, stary,… … Słownik języka polskiego