-
1 oblubieniec
сущ.• жених• новобрачный* * *oblubie|niec♂, Р. \oblubieniecńca высок. 1. жених; новобрачный ♂;2. \oblubieniecńcy мн. жених и невеста; новобрачные+1. narzeczony, pan młody, no-wożeniec 2. narzeczeństwo;
państwo młodzi, nowożeńcy* * *м, Р oblubieńca высок.1) жени́х; новобра́чный m2) oblubieńcy мн жени́х и неве́ста; новобра́чныеSyn:
См. также в других словарях:
oblubieńcy — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos XI, D. oblubieńcyców {{/stl 8}}{{stl 7}} podniośle o parze młodej; nowożeńcy {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
