Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

obliquo

  • 1 obliquo

    oblīquo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] placer obliquement, diriger de côté, poser de biais, faire obliquer. [st2]2 [-] Quint. faire dévier, adoucir (le son d'une lettre). [st2]3 [-] faire dévier, déformer, modifier.    - obliquare oculos, Ov.: détourner son regard.    - obliquare responsa, Arn. 3: modifier une réponse.    - obliquare sinus (velorum) in ventum, Virg.: présenter obliquement au vent les plis des voiles (= louvoyer).    - crines obliquare, Tac.: ramener les cheveux en arrière.
    * * *
    oblīquo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] placer obliquement, diriger de côté, poser de biais, faire obliquer. [st2]2 [-] Quint. faire dévier, adoucir (le son d'une lettre). [st2]3 [-] faire dévier, déformer, modifier.    - obliquare oculos, Ov.: détourner son regard.    - obliquare responsa, Arn. 3: modifier une réponse.    - obliquare sinus (velorum) in ventum, Virg.: présenter obliquement au vent les plis des voiles (= louvoyer).    - crines obliquare, Tac.: ramener les cheveux en arrière.
    * * *
        Obliquo, obliquas, pen. prod. obliquare. Plin. Faire aller de costé et de travers, Courber, Tourner, Destourner, Bihayser.

    Dictionarium latinogallicum > obliquo

  • 2 obliquo

    oblīquo, āvī, ātum, āre (obliquus), seitwärts-, schräg-, schief od. überzwerch richten, -lenken, -beugen, I) eig.: oculos, Ov.: obl. crinem nodoque substringere, Tac.: obl. ensem in latus, Ov.: sinus (velorum) in ventum, lavieren, Verg.: specula, quae facies prospicientium obliquant, Sen. – II) übtr.: preces, versteckt-, auf feine Art vorbringen, Stat.: responsa, Arnob.: Q cuius (K) similis effectu atque specie, nisi quod paulum a nostris obliquatur, etwas gemildert ausgesprochen wird, Quint.

    lateinisch-deutsches > obliquo

  • 3 obliquo

    oblīquo, āvī, ātum, āre (obliquus), seitwärts-, schräg-, schief od. überzwerch richten, -lenken, - beugen, I) eig.: oculos, Ov.: obl. crinem nodoque substringere, Tac.: obl. ensem in latus, Ov.: sinus (velorum) in ventum, lavieren, Verg.: specula, quae facies prospicientium obliquant, Sen. – II) übtr.: preces, versteckt-, auf feine Art vorbringen, Stat.: responsa, Arnob.: Q cuius (K) similis effectu atque specie, nisi quod paulum a nostris obliquatur, etwas gemildert ausgesprochen wird, Quint.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > obliquo

  • 4 oblīquō

        oblīquō āvī, ātus, āre    [obliquus], to turn aside, twist, turn awry: oculos, O.: crinem, draw back, Ta.: sinūs (velorum) in ventum, slant, V.

    Latin-English dictionary > oblīquō

  • 5 obliquo

    oblīquo, āvi, ātum, 1, v. a. [obliquus], to turn, bend, or twist aside, awry, or in an oblique direction ( poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    Lit.:

    oculos,

    Ov. M. 7, 412:

    visus,

    Stat. Ach. 1, 323:

    equos,

    id. Th. 12, 749:

    pedes,

    Sen. Ep. 121, 8:

    crinem,

    to draw back, Tac. G. 38:

    in latus ensem,

    Ov. M. 12, 485:

    sinus (velorum) in ventum,

    to turn obliquely to the wind, veer to the wind, Verg. A. 5, 16.—
    II.
    Trop.: obliquat preces, makes, utters indirectly, i. e. dissemblingly, Stat. Th. 3, 381:

    responsa,

    Arn. 3, 143: Q (littera), cujus similis (litterae K) effectu specieque nisi quod paulum a nostris obliquatur, i. e. is pronounced somewhat softer, *Quint. 1, 4, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > obliquo

  • 6 obliquo

    I oblīquo, āvī, ātum, āre [ obliquus ]
    1) поворачивать вбок, направлять в сторону (equos St; pedes Sen); скашивать, косить (oculos O; visūs St); зачёсывать на сторону ( crinem T)
    o. sinūs (velorum) in ventum V — ставить паруса наискось к направлению ветра, т. е. лавировать
    2) произносить мягче, смягчать ( litteram Q)
    II oblīquō Cato = oblique

    Латинско-русский словарь > obliquo

  • 7 obliquo

    to turn sideways, turn aside.

    Latin-English dictionary of medieval > obliquo

  • 8 obliquus

    oblīquus ( oblīcus, v. Orthogr. Vergl. p. 449 Wagner), a, um, adj. [ob and liquus; root lek-; Gr. lechrios, lechris, slantwise (cf.: loxos, Loxias); Lat. licinus, limus, luxus, luxare], sidelong, slanting, awry, oblique (freq. and class.; cf.: transversus, imus).
    I.
    Lit.:

    motus corporis, pronus, obliquus, supinus,

    Cic. Div. 1, 53, 120:

    hos partim obliquos, partim aversos, partim etiam adversos stare vobis,

    on one side of you, sideways, id. Rep. 6, 19, 20:

    obliquo claudicare pede,

    Ov. Am. 2, 17, 20:

    sublicae,

    Caes. B. G. 4, 17:

    ordines,

    id. ib. 7, 73:

    iter,

    id. B. C. 1, 70:

    obliquam facere imaginem,

    a side-likeness, profile, Plin. 35, 10, 36, § 90:

    chordae,

    i. e. of the triangular harp, Juv. 3, 64:

    verris obliquum meditantis ictum Sanguine donare,

    Hor. C. 3, 22, 7:

    obliquo dente timendus aper,

    Ov. H. 4, 104:

    rex aquarum cursibus obliquis fluens,

    id. M. 9, 18:

    radix,

    id. ib. 10, 491:

    obliquo capite speculari,

    Plin. 8, 24, 36, § 88:

    non istic obliquo oculo mea commoda quisquam Limat,

    with a sidelong glance, an envious look, Hor. Ep. 1, 14, 37:

    non obliquis oculis sed circumacto capite cernere,

    Plin. 11, 37, 55, § 151:

    obliquoque notat Proserpina vultu,

    Stat. S. 2, 6, 102.— Adverbial phrases: ab obliquo, ex obliquo, per obliquum, in obliquum, obliquum, from the side, sideways, not straight on:

    ab obliquo,

    Ov. R. Am. 121:

    nec supra ipsum nec infra, sed ex obliquo,

    Plin. 2, 31, 31, § 99:

    serpens per obliquum similis sagittae Terruit mannos,

    Hor. C. 3, 27, 6:

    cancri in obliquom aspiciunt,

    Plin. 11, 37, 55, § 152: obliquum, obliquely, askance:

    oculis obliquum respiciens,

    App. M. 3, p. 140.— Comp.:

    quia positio signiferi circa media sui obliquior est,

    Plin. 2, 77, 79, § 188.—
    II.
    Fig.
    A.
    Of relationship, not direct, collateral ( poet. and late Lat.):

    obliquum a patre genus,

    i. e. not born of the same mother with myself, Stat. Th. 5, 221:

    obliquo maculat qui sanguine regnum,

    by collateral consanguinity, Luc. 8, 286; cf.:

    tertio gradu veniunt... ex obliquo fratris sororisque filius,

    Paul. Sent. 4, 11, 3.—
    B.
    Of speech.
    1.
    Indirect, covert:

    obliquis orationibus carpere aliquem,

    Suet. Dom. 2:

    insectatio,

    Tac. A. 14, 11:

    dicta,

    Aur. Vict. Epit. 9:

    verba,

    Amm. 15, 5, 4.—
    2.
    In a bad sense, envious, hostile (post-class.):

    Cato adversus potentes semper obliquus,

    Flor. 4, 2, 9.—
    3.
    In gram.
    a.
    Obliquus casus, an oblique case (i. e. all the cases except the nom. and voc.), opp. rectus:

    alia casus habent et rectos et obliquos,

    Varr. L. L. 8, § 49 Müll.—
    b.
    Obliqua oratio, indirect speech: apud historicos reperiuntur obliquae allocutiones, ut in T. Livii primo statim libro (c. 9): urbes quoque, ut cetera, ex infimo nasci;

    deinde, etc.,

    Quint. 9, 2, 37:

    oratio,

    Just. 38, 3, 11.— Hence, adv.: oblīquē, sideways, athwart, obliquely.
    A.
    Lit. (class.):

    quae (atomi) recte, quae oblique ferantur,

    Cic. Fin. 1, 6, 20:

    sublicae oblique agebantur,

    Caes. B. G. 4, 17, 9: procedere. Plin. 9, 30, 50, § 95:

    situs signifer,

    id. 2, 15, 13, § 63.—
    B.
    Trop., indirectly, covertly (post-Aug.):

    aliquem castigare,

    Tac. A. 3, 35:

    perstringere aliquem,

    id. ib. 5, 2:

    admonere,

    Gell. 3, 2, 16:

    agere,

    id. 7, 17, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > obliquus

  • 9 obliquus

    oblīquus (oblīcus), a, um [st2]1 [-] qui est de côté, qui va de côté, oblique, de biais, de travers; courbé, sinueux. [st2]2 [-] indirect (en parl. de parenté). [st2]3 [-] dirigé de côté. [st2]4 [-] qui regarde de travers, jaloux, envieux, hostile. [st2]5 [-] oblique (en parl. du discours), détourné, (discours) indirect.    - ob + racine lic -- cf. licium, licinus -- gr. λέχριος.    - obliquus motus, Cic.: mouvement de côté.    - obliquum iter: chemin de traverse.    - obliqui oculi, Hor.: yeux qui louchent.    - obliquo lumine, Ov.: d'un regard d'envie.    - obliquum genus, Stat.: enfants illégitimes.    - obliquam facere imaginem, Plin.: faire un portrait de profil.    - adv. obliquum: de travers.    - obliquum intuens, Ammm.: regardant de travers.    - adv. obliquo: c. oblique.    - ex obliquo ou ab obliquo ou per obliquum ou in obliquum: de travers, de côté.    - obliquus casus, Varr.: cas oblique (c. le gén. le dat. et l'abl.).    - obliqua oratio: discours indirect.
    * * *
    oblīquus (oblīcus), a, um [st2]1 [-] qui est de côté, qui va de côté, oblique, de biais, de travers; courbé, sinueux. [st2]2 [-] indirect (en parl. de parenté). [st2]3 [-] dirigé de côté. [st2]4 [-] qui regarde de travers, jaloux, envieux, hostile. [st2]5 [-] oblique (en parl. du discours), détourné, (discours) indirect.    - ob + racine lic -- cf. licium, licinus -- gr. λέχριος.    - obliquus motus, Cic.: mouvement de côté.    - obliquum iter: chemin de traverse.    - obliqui oculi, Hor.: yeux qui louchent.    - obliquo lumine, Ov.: d'un regard d'envie.    - obliquum genus, Stat.: enfants illégitimes.    - obliquam facere imaginem, Plin.: faire un portrait de profil.    - adv. obliquum: de travers.    - obliquum intuens, Ammm.: regardant de travers.    - adv. obliquo: c. oblique.    - ex obliquo ou ab obliquo ou per obliquum ou in obliquum: de travers, de côté.    - obliquus casus, Varr.: cas oblique (c. le gén. le dat. et l'abl.).    - obliqua oratio: discours indirect.
    * * *
        Obliquus, pen. prod. Adiectiuum. Cic. Qui va de travers et de costé, Oblique, De bihay.
    \
        Lumine obliquo cernere aliquem. Ouid. Regarder de travers.
    \
        Obliquis ordinibus in quincuncem dispositis. Caes. Quand un grand nombre d'arbres sont plantez à la ligne par rangees, et en pareille distance les uns des autres, tellement que de quelque costé que ce soit qu'on regarde, on voit droict à travers de bout en bout.

    Dictionarium latinogallicum > obliquus

  • 10 obliquus

    oblīquus (oblīcus), a, um (zu Wz. leiqu-, biegen; vgl. limen, limes, licium), seitwärts (von der Seite) gerichtet, -gehend, -befindlich, schräg, schief, von der Seite, I) eig.: motus corporis pronus, obliquus, supinus, Cic.: obl. crura, Plin.: obl. fenestrae, s. fenestra: obliquam facere imaginem, von der Seite, im Profil, Plin.: verres obliquum meditans ictum, Hor.: amnis cursibus obliquis fluens, Ov.: homines obliqui stant, uns seitwärts, nicht in gerader Linie mit uns, Cic.: oculo obliquo aspicere, Ov. (vgl. nec acies [der Blick] usquam devertenda, immo nec obliquanda, Apul. met. 2, 22): colles, wo man schräg gehen muß, Liv.: fulmina, schlängelnde, kreuzende, Sen.: ex obliquo, Plin., od. ab obliquo, Ov., od. per obliquum, Hor., od. in obliquum, Liv. u. Plin., von der Seite, seitwärts, nicht geradezu (vgl. bildl. sed ne aliam disputationem ex obliquo [abschweifend] habeam, Sen. de ben. 4, 9, 1). – Compar., quia positio signiferi circa media sui obliquior est, Plin. 2, 188. – obliquum adv., obliquum intuens et torvum, Amm. 30, 9, 6. – II) übtr.: a) v. der Verwandtschaft, genus, nicht von einer Mutter mit uns, sondern von einer Beischläferin, Stat.: sanguis, Seitenverwandtschaft, Lucan. – b) v. der Rede, verblümt, halbverdeckt, zweideutig, orationes, Suet. Dom. 2, 3: insectatio, Tac. ann. 14, 11: verba, Amm. 15, 5, 4. – c) als gramm. t. t.: α) casus obliqui, abhängige, weil sie sich auf ein anderes Wort beziehen, die Casus außer dem Nominativ u. Vocativ, Varro LL. u. Quint. – β) allocutio, wenn man durch den Accusativus cum Infinitivo erzählt, -spricht, Quint. 9, 2, 37. – d) schel, schelsüchtig = neidisch, obl. invidia, Verg. Aen. 11. 337: Cato adversus potentes semper obliquus, Flor. 4, 2, 9. – / Über die Schreibung oblicus s. Wagner Orthogr. Vergil. p. 449.

    lateinisch-deutsches > obliquus

  • 11 obliquus

    oblīquus (oblīcus), a, um (zu Wz. leiqu-, biegen; vgl. limen, limes, licium), seitwärts (von der Seite) gerichtet, -gehend, -befindlich, schräg, schief, von der Seite, I) eig.: motus corporis pronus, obliquus, supinus, Cic.: obl. crura, Plin.: obl. fenestrae, s. fenestra: obliquam facere imaginem, von der Seite, im Profil, Plin.: verres obliquum meditans ictum, Hor.: amnis cursibus obliquis fluens, Ov.: homines obliqui stant, uns seitwärts, nicht in gerader Linie mit uns, Cic.: oculo obliquo aspicere, Ov. (vgl. nec acies [der Blick] usquam devertenda, immo nec obliquanda, Apul. met. 2, 22): colles, wo man schräg gehen muß, Liv.: fulmina, schlängelnde, kreuzende, Sen.: ex obliquo, Plin., od. ab obliquo, Ov., od. per obliquum, Hor., od. in obliquum, Liv. u. Plin., von der Seite, seitwärts, nicht geradezu (vgl. bildl. sed ne aliam disputationem ex obliquo [abschweifend] habeam, Sen. de ben. 4, 9, 1). – Compar., quia positio signiferi circa media sui obliquior est, Plin. 2, 188. – obliquum adv., obliquum intuens et torvum, Amm. 30, 9, 6. – II) übtr.: a) v. der Verwandtschaft, genus, nicht von einer Mutter mit uns, sondern von einer Beischläferin, Stat.: sanguis, Seitenverwandtschaft, Lucan. – b) v. der Rede, verblümt, halbverdeckt, zweideutig, orationes, Suet. Dom. 2, 3: insectatio, Tac. ann. 14, 11: verba, Amm. 15, 5, 4. – c) als
    ————
    gramm. t. t.: α) casus obliqui, abhängige, weil sie sich auf ein anderes Wort beziehen, die Casus außer dem Nominativ u. Vocativ, Varro LL. u. Quint. – β) allocutio, wenn man durch den Accusativus cum Infinitivo erzählt, -spricht, Quint. 9, 2, 37. – d) schel, schelsüchtig = neidisch, obl. invidia, Verg. Aen. 11. 337: Cato adversus potentes semper obliquus, Flor. 4, 2, 9. – Über die Schreibung oblicus s. Wagner Orthogr. Vergil. p. 449.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > obliquus

  • 12 oblīquus or oblīcus

        oblīquus or oblīcus adj.    [2 LAC-], sidelong, slanting, awry, oblique, crosswise: motus corporis: obliquo claudicare pede, O.: iter, Cs.: chordae, i. e. of the triangular harp, Iu.: ictus, H.: obliquo dente timendus aper, O.: (serpentem) obliquum rota transit, V.: obliquo oculo alqd limare, a sidelong glance, H.: ab obliquo, sideways, O.—Fig., looking askance: invidia, V.—Indirect, covert: insectatio, Ta.

    Latin-English dictionary > oblīquus or oblīcus

  • 13 obliquus

    oblīquus, a, um
    1) направленный в сторону, боковой (iter Cs; motus corporis C); косвенный, косой, наносимый сбоку ( ictus H)
    2) наклонный ( sublĭcae Cs); покатый ( collis L)
    ex (ab) obliquo PM, O — сбоку, со стороны, косо
    per (in) obliquum H, L, PM — вкось, вбок, в сторону
    3) косящийся, завистливый ( invidia V)
    4) кривой, изогнутый, извилистый (ripa, cursus O; fulmen Sen)
    5) побочный, неединоутробный (genus St; sanguis Lcn)
    6) иносказательный, двусмысленный (oratio Su; verba Amm)
    7) грам. относящийся к другому слову, косвенный (casus Vr, Q); непрямой, косвенный (oratio Just; allocutio Q)

    Латинско-русский словарь > obliquus

  • 14 limo

    [st1]1 [-] līmo, āre: Plaut. couvrir de boue. [st1]2 [-] līmo, āre, āvi, ātum: - tr. - [abcl][b]a - limer, polir, frotter. - [abcl]b - limer, polir, corriger, retoucher, châtier, perfectionner. - [abcl]c - éclaircir, chercher à démêler, scruter. - [abcl]d - retrancher, enlever, amoindrir, diminuer.[/b]    - limassis, arch. Caecil.: c. limaveris.    - limare gemmas, Plin.: polir des pierres précieuses.    - plumbum limatum, Plin.: limaille de plomb.    - cornu ad saxa limare, Plin. 8: aiguiser sa corne contre les rochers.    - limare caput cum aliquo, Plaut.: frotter sa tête contre celle d'un autre, embrasser qqn.    - si mendacium subtiliter limasset, Phaedr.: s'il avait cherché adroitement à démêler le mensonge.    - tantum alteri affinxit, de altero limavit ut, Cic.: il ajouta à l'un, retrancha à l'autre ce qu'il fallait pour...    - limat commoda alicujus oculo obliquo, Hor.: (l'envieux) au regard oblique cherche à amoindrir le bonheur de qqn.    - se ad minutarum genera causarum limare, Cic.: plier son talent aux proportions des petites causes. [st1]3 [-] līmō, adv.: de travers, de côté. [st1]4 [-] Līmo, ōnis, m.: - [abcl][b]a - titre d'un ouvrage de Cicéron. - [abcl]b - surnom romain.[/b]    - cf. gr. λειμών, ῶνος: prairie.
    * * *
    [st1]1 [-] līmo, āre: Plaut. couvrir de boue. [st1]2 [-] līmo, āre, āvi, ātum: - tr. - [abcl][b]a - limer, polir, frotter. - [abcl]b - limer, polir, corriger, retoucher, châtier, perfectionner. - [abcl]c - éclaircir, chercher à démêler, scruter. - [abcl]d - retrancher, enlever, amoindrir, diminuer.[/b]    - limassis, arch. Caecil.: c. limaveris.    - limare gemmas, Plin.: polir des pierres précieuses.    - plumbum limatum, Plin.: limaille de plomb.    - cornu ad saxa limare, Plin. 8: aiguiser sa corne contre les rochers.    - limare caput cum aliquo, Plaut.: frotter sa tête contre celle d'un autre, embrasser qqn.    - si mendacium subtiliter limasset, Phaedr.: s'il avait cherché adroitement à démêler le mensonge.    - tantum alteri affinxit, de altero limavit ut, Cic.: il ajouta à l'un, retrancha à l'autre ce qu'il fallait pour...    - limat commoda alicujus oculo obliquo, Hor.: (l'envieux) au regard oblique cherche à amoindrir le bonheur de qqn.    - se ad minutarum genera causarum limare, Cic.: plier son talent aux proportions des petites causes. [st1]3 [-] līmō, adv.: de travers, de côté. [st1]4 [-] Līmo, ōnis, m.: - [abcl][b]a - titre d'un ouvrage de Cicéron. - [abcl]b - surnom romain.[/b]    - cf. gr. λειμών, ῶνος: prairie.
    * * *
        Limo, limas, limare. Plin. Limer.
    \
        Limare, per translationem. Cic. Oster tout le superflu de quelque chose, et le polir bien et nettement.
    \
        Limare caput cum altero. Plaut. Se joindre avec un autre.
    \
        Limare commoda alicuius. Horat. Diminuer, ou Regarder par envie, En estre envieux.

    Dictionarium latinogallicum > limo

  • 15 agmen

    inis n. [ ago ]
    1) толпа (движущаяся), вереница (hominum, mulierum L); стая (aligerum, avium, ferarum O); рой (sc. apium V); сонм ( stellarum O)
    a. aquarum Vливень
    a. pulverulentum Vоблако пыли
    2) поход, переход, марш
    3) полчище, войсковая колонна, отряд (в дороге, во время перехода)
    a. primum Csавангард
    medium a. Csцентр колонны
    a. extremum или novissimum Csарьергард
    a. claudere Cs или cogere L — замыкать движение, быть в арьергарде
    nec duces esse nec a. cogere погов. C — не быть ни полководцами, ни арьергардными бойцами (т. е. не первыми, но и не последними)
    a. impedimentorum Hirtвойсковой обоз
    fugae simile a. L — движение (марш), близкое к бегству
    agmine certo V — уверенным движением, прямо, напрямик
    5) извилистое движение ( caudae V); изгиб, поворот ( remorum V); превратность ( agmina fati AG)
    7) поход, война ( Iliacum V)

    Латинско-русский словарь > agmen

  • 16 limo

    I līmo, āvī, ātum, āre
    1) опиливать, шлифовать ( gemmas PM)
    2) тереть, точить, оттачивать ( aliquid ad saxa PM)
    l. caput cum aliquo шутл. Pl — целоваться с кем-л.
    3) полировать, отделывать, придавать лоск (homo urbanitate limatus C)
    4) тщательно выяснять ( mendacium Ph); основательно исследовать ( veritatem C)
    5) спиливать, стирать ( acumen ossis CC); убавлять, уменьшать, умалять ( de aliquā re C или aliquid H)
    se l. ad aliquid C — ограничиваться чём-л.
    obliquo oculo commoda alicujus l. H — отравлять чьи-л. радости своим завистливым взглядом
    II līmō adv. [ limus I ]
    сбоку, со стороны, искоса (l. videre Sol)
    III līmo, —, —, āre [ limus II ] шутл. (по созвучию с limo I)
    обрызгивать, забрасывать грязью ( caput alicui Pl)

    Латинско-русский словарь > limo

  • 17 declino

    dē-clīno, āvi, ātum, āre (vgl. acclino), abneigen = von der geraden Bahn abbiegen, ablenken, abwenden, u. m. bes. Beziehung auf das wohin? hinneigen, hinlenken, hinwenden, I) im allg.: 1) eig.: a) v. tr.: non statim decl. undam, sed etc. (v. einem Flusse), Curt.: laqueis exceptos decl. ictus (des Sturmbocks), Liv.: pedamenta declinata (schief stehende) corrigere, Col.: decl. atomum, Cic. de fat. 46. – m. Advv., m. de od. ab od. ex u. Abl., m. in od. extra u. Akk., si quo ego inde agmen declinare voluissem, Liv.: si quā declinarent qui agebant ictum, Liv.: decl. se a terris, Poët. b. Suet.: sese rectā regione viai, Lucr.: non prius ex illo flagrantia lumina, Catull.: u. so non se ab illo, keinen Blick von ihm wenden, Ov.: nares in alteram partem declinantur, Cels.: decl. paulum se extra viam, Plaut. – poet., nec dulci declinat lumina somno, neigt dem s. Schl. zu, Verg. Aen. 4, 185. – b) v. intr. = abbiegen, ausbiegen, abweichen, ausweichen, se, etiamsi in acie occurrerit, declinaturum, Liv.: Cumanae cohortes, arte adversus vim usae, declinavere paululum, zogen sich ein wenig seitwärts, Liv. – m. de od. ab u. Abl. od. m. bl. Abl., m. ad u. Akk., decl. de via (bes. im Bilde = vom Wege der Pflicht, des Rechts), Cic. u. Gell.: paulum ad dexteram de via, Cic.: a Capua, Cic.: a recto itinere (im Bilde von der Rede), Quint.: rectā viā (im Bilde Quint.: Manlium iussit obliquo monte ad se declinare, Liv. – v. Lebl., vetus via regia nusquam ad mare declinans, Liv. – bes. v. Atomen, abweichen von der geraden, senkrechten Linie (Ggstz. e regione moveri), declinare dixit atomum perpaulum, Cic.: ut, cum duo individua per inanitatem ferantur, alterum e regione moveatur, alterum declinet, Cic.: atomi errantes et de via declinantes, Cic. – v. Tage, sich neigen, die iam in vesperum declinante (Ggstz. die incipiente), Col. – 2) übtr.: a) v. tr.: α) übh.: decl. suspicionem quaerentium, die Suchenden von d. Spur ablenken, Petron.: aetate iam declinatā, im hohen Alter, Quint.: milites stupentis animi et naturali habitu declinati, von stumpfsinniger u. wankender Gemütsart, Gell. – m. ab u. Abl., m. in u. Akk., ut declinet a proposito deflectatque sententiam, führe u. lenke ab, Cic.: neque (mulierem) declinatam quidquam ab aliarum ingenio ullam reperias, die von der Denkungsart der andern abweicht, Ter. – rumoribus advorsa in pravitatem, secunda in casum, fortunam in temeritatem decl., zuschieben, zuschreiben, beimessen, Sall. hist. fr. 2, 30 (36): u. so adversa in inscitiam Paeti declinans, Tac. ann. 15, 26 extr. – β) als gramm. t. t., einen Redeteil abändern, beugen, in der ältern Gramm. von jeder Art Abänderung (Deklination, Konjugation, Komparation, Derivation), Varro LL. u. Quint.: in casus declinari, dekliniert werden, Varro LL.: verba declinata - (Ggstz. primigenita, Stammverba), Varro LL. – in der spät. Gramm. bl. von der Deklination, Charis., Donat. u.a. – γ) als rhet. t. t., hoc oratio recta, illud figurā declinata commendat, dieses empfiehlt sich durch einfache (schlichte) Redeweise, jenes durch künstlich figürliche, Quint. 10, 5, 8. – b) v. intr., m. de od. ab u. Abl., m. Advv. od. m. in od. ad u. Akk., α) übh.: de statu suo, Cic.: a religione officii, Cic.: a malis, den Übeln ausweichen (Ggstz. appetere bona), Cic.: a parvis delictis diligentius, Cic. – decl. in peius, zum Schlechtern sich hinneigen (herabsinken), Quint.: in asperam Pholoën, Hor.: cum transitu Hannibalis, quantum in Italiam declinaverat belli, tantum levatae Hispaniae viderentur, Liv.: gemma paulum declinans a topazio in aurum, Plin.: coacti ab auctoribus iniuriae ad vindices futuros declinant, Liv.: plerique desperatā facultate agendi ad discendum ius declinaverunt, Quint. – absol., paulatim declinat amor, neigt sich die L. hin (zum Bruder), Ov.: magnā rerum permutatione impendente declinasse me paulum, sei ich ein wenig ausgewichen, Cic. – m. in u. Abl., si qua in parte lubricum adulescentiae nostrae declinat (abirrt, sich verirrt), revocas, Tac. ann. 14, 56. – β) v. Redner, Geschichtschreiber usw., von der Rede, vom Thema usw., abweichen, abschweifen, aliquantum a proposito, Cic.: plus iusto ab rerum ordine, Cic.: at ego huc declinabam, nec invitus, Cic.: ut eo revocetur unde huc declinavit oratio, Cic.: in hoc genus plerique cum declinavissent, ab eo, unde profecti sunt, aberrarunt, Cornif. rhet. – γ) als mediz. t. t., eine andere (bes. bessere) Wendung nehmen, abnehmen, nachlassen, ubi ea (inflammatio) declinavit, Cels.: declinante morbo, Plin.: declinantibus doloribus, Th. Prisc.

    II) prägn., abbiegend, ausweichend etw. meiden, vermeiden ( zu meiden od. zu vermeiden suchen), einer Sache aus dem Wege gehen, etw. abweisen, sich von etw. lossagen, 1) eig.: urbem unam mihi amoenissimam, Cic.: victorem hostium exercitum, Iustin.: non satis recte impetum ( als t. t. der Fechterspr.), Cic.: so auch im Bilde, invidiae impetum, Iustin.: iudicii laqueos, Cic. – 2) übtr.: aliquid (Ggstz. persequi), Cic.: periculum, Iustin.: fatorum pericula, Iustin.: vitia, Cic.: scelus, Iustin.: ea, quae nocitura videantur, Cic.: minas Clodii contentionesque nulla cum molestia (Ggstz. subire summa cum dignitate), Cic.: impudicitiam uxoris, Tac.: ea maxime declinans, quorum recens flagrabat invidia, Tac. – m. Abl. wodurch? societate culpae invidiam, Tac.

    lateinisch-deutsches > declino

  • 18 limo [2]

    2. līmo, āvi, ātum, āre (lima), I) feilen, 1) eig.: gemmas, Plin. 36, 54. – prägn. = zu Feilspänen verarbeiten, plumbum limatum, Bleispäne, Plin. 34, 168: cornum cervinum limatum limā lignariā, grobe Hornspäne, Scrib. Larg. 141. – 2) übtr., reiben, wetzen, cornua ad saxa, Plin. 8, 71: stomachum, Cael. Aur. de morb. chron. 5, 1, 140: scherzh., caput cum alqo, sich mit jmd. küssen, Liv. Andron. tr. 29. Plaut. merc. 537; Poen. 292. Caecil. com. 140. Turpil. com. 112. – 3) bildl., a) feilen, abschleifen, polieren, glätten, accuratus limatusque sermo, Augustin.: stilus et alia et hoc maxime ornat ac limat, Cic.: quaedam institui, quae sunt magna sane et quae a me limantur politius, Cic.: nec vero hoc in te convenit, unum moribus domesticis ac nostrorum hominum urbanitate limatum, Cic. – b) genau-, mit Gründlichkeit untersuchen, ergründen, veritatem, Cic.: subtiliter mendacium, Phaedr. 3, 10, 49. – II) abfeilen, wegfeilen, 1) eig.: acumen ossis, Cels. 8, 10. no.7. – 2) bildl., abschleifen = wegnehmen, vermindern, schmälern, alteri affinxit, de altero limavit, Cic.: commoda alcis oculo obliquo, Hor.: videtur esse ieiunior, quom se ipse consulto ad minutarum causarum genera limaverit da er sich selbst absichtlich auf geringfügige Rechtsfälle beschränkt hat, Cic. de opt. gen. 9. – / Archaist. limassis = limaveris, Caecil. com. 140. Turpil. com. 112. – Nbf. līmio, wov. līmītus, Ven. Fort. carm. 2, 16, 153 Leo.

    lateinisch-deutsches > limo [2]

  • 19 obliquatio

    oblīquātio, ōnis, f. (obliquo), die schräge Richtung, Macr. sat. 7, 1, 22. Chalcid. Tim. 87.

    lateinisch-deutsches > obliquatio

  • 20 pecten

    pecten, inis, m. (pecto), der Kamm, I) eig., zum Kämmen der Haare, Plaut. u.a.: pectine cotidie expedire capillum, auskämmen, Fronto: deducere pectine crines, Ov.: flectere comas pectine, kräuseln, Petron. (vgl. fuit flexo ad pectinem capillo, er trug sein Haar in künstlichen Locken, Spart.): inter pectinem speculumque occupatus, Sen. – II) übtr.: a) der Kamm beim Weben, der Weberkamm, das Weberblatt, Verg. u. Ov.: dentes pectinis, Varro LL. 5, 113. – meton., die Weberkunst, das Weben, p. Niliacus, Mart. 14, 150, 2. – b) ein Werkzeug, Flachs zu riffeln, Wolle zu krempeln, die Riffel, Raufe, Krempel, Plin. 11, 77. – c) der Rechen, die Harke, Ov. u. Colum. – d) p. dentium, die kammförmige Reihe der Zähne, Prud. perist. 10, 934. – e) das Zusammenfalten der Hände in großer Angst usw., digiti inter se pectine iuncti, Ov. met. 9, 299. – u. das Verschlingen der Ruder zweier Schiffe, mistis obliquo pectine remis, Lucan. 3, 609. – f) die Ringe, Adern im Holze, Plin. – g) die Schamhaare, Plin. u. Iuven.: u. das Schambein, Cels. 8, 1 extr. – h) ein Tanz, wobei die Tanzenden sich gleichs. verflechten, Stat. Ach. 2, 159. – i) das Werkzeug, womit die Saiten auf der Laute angeschlagen werden, der Griffel, Verg. Aen. 6, 647. Iuven. 6, 382. – meton.: α) die Laute, Val. Flacc. 3, 160. – β) das Lied, alterno pectine, ein elegisches Lied (Hexameter und Pentameter abwechselnd), Ov. fast. 2, 121. – k) die Kammuschel, Hor. u. Plin. – l) p. Veneris, eine Pflanze, viell. Nadelkerbel, Hechelkamm, Plin. 24, 175.

    lateinisch-deutsches > pecten

См. также в других словарях:

  • oblíquo — adj. 1. Não perpendicular, não vertical. = INCLINADO 2. Que se apresenta ou vai de soslaio. 3. Dirigido de lado. 4. Em diagonal. = ENVIESADO 5.  [Gramática] Diz se dos casos da declinação excetuando o nominativo que se chama caso direto. 6. … …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • obliquo — /o blikwo/ agg. [dal lat. obliquus ]. 1. (geom.) [di retta o piano che non siano né paralleli né perpendicolari a un altra retta o a un altro piano] ◀▶ ‖ normale, parallelo, perpendicolare. 2. (estens.) [che non risulta parallelo o perpendicolare …   Enciclopedia Italiana

  • obliquo — o·blì·quo agg. 1. CO che ha un andamento non rettilineo, inclinato, diagonale, sbieco Sinonimi: inclinato. 2a. TS geom. di un ente geometrico, che non è né parallelo né perpendicolare a un altro ente 2b. TS anat. di muscolo, le cui fibre sono… …   Dizionario italiano

  • obliquo — {{hw}}{{obliquo}}{{/hw}}agg. 1 (mat.) Detto di due rette o due piani o un piano e una retta che s incontrano con un angolo non retto. 2 Detto di tutto ciò che è inclinato rispetto alla superficie su cui poggia o a ciò cui si fa riferimento: muro… …   Enciclopedia di italiano

  • obliquo — pl.m. obliqui sing.f. obliqua pl.f. oblique …   Dizionario dei sinonimi e contrari

  • obliquo — agg. 1. inclinato, sghembo, sghimbescio, diagonale, sbieco, divergente, convergente, trasversale, traverso, storto CONTR. diritto, retto, ritto, verticale, orizzontale, parallelo, perpendicolare 2. (fig.) indiretto CONTR. diretto 3. (fig.) sleale …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

  • obliquo- — …   Useful english dictionary

  • Non istic obliquo oculo mea commoda quisquam… — См. Сглазить …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • caso obliquo — см. косвенный …   Пятиязычный словарь лингвистических терминов

  • annachest — obliquo, non diritto, inclinato, di sbieco …   Dizionario Materano

  • d'scqùng — obliquo, di sbieco, inclinato …   Dizionario Materano

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»