-
1 clino
-
2 clino
clīno, —, ātum, āre— тк. clinamen, clinatus и в приставочных глаголах (incline и др.) -
3 clino [*]
*clīno, āre (vgl. clivus), biegen, beugen, neigen, clinat, Not. Tir. 66, 72. Not. Bern. 19, b; u. in den Kompositis acclino, declino, inclino, reclino, u. im Partiz. clinātus, a, um, geneigt, gesenkt, Cic. Arat. 53 (287) u. 86 (327).
-
4 *clino
*clīno, āre (vgl. clivus), biegen, beugen, neigen, clinat, Not. Tir. 66, 72. Not. Bern. 19, b; u. in den Kompositis acclino, declino, inclino, reclino, u. im Partiz. clinātus, a, um, geneigt, gesenkt, Cic. Arat. 53 (287) u. 86 (327). -
5 clino
clīno = klinô, v. clinatus. -
6 clino-…
prf Gcouché, allongé -
7 clino
clinare, clinavi, clinatus V TRANSincline, slope; bend; sink -
8 prō-clīnō
prō-clīnō āvī, ātus, āre, to bend forward, bend, incline: mare in haec litora, O.: adiuvat rem proclinatam, tottering, Cs.: proclinatā iam re, i. e. at the crisis, Cs. ap. C. -
9 re-clīnō
re-clīnō āvī, ātus, āre, to bend back, cause to lean, recline: alces ad eas (arbores) reclinatae, Cs.: caput: scuta, rest, V.: ab labore me, relieve, H. -
10 acclino
ac-clīno (*clino, griech. κλίνω, got. hlains, Hügel, ahd. hleinen, lehnen), āvi, ātum, āre, anlehnen, hinneigen zu etwas, se in illum, Ov.: acclinatus lateri navis, Petr.: acclinata colla mollibus in plumis, Ov. – v. Örtl., castra tumulo sunt acclinata, Liv. – übtr., haud gravate acclinaturos se ad causam senatus, Liv. 4, 48, 9.
-
11 inclino
in-clīno, āvī, ātum, āre (in u. *clino = κλίνω), hinneigen, hinbeugen, umbeugen, -legen, lenken, ab-und hinlenken, I) act.: A) eig.: 1) im allg.: genua arenis (auf den S.) Ov.: caput in latus, in umerum dextrum, Quint.: pollicem intus, Quint.: malos (die Masten), Liv.: super Actaeas arces cursus, Ov.: aquas ad litora, hinleiten, Ov.: cum fretum aestu inclinatum est, sobald die Strömung in der Meerenge abwärts ging, Liv. – 2) insbes.: a) zum Wanken od. Sinken bringen, stantem inclinare (Ggstz. inclinantem excipere), Cic. de or. 2, 187. – b) zum Beischlaf hinlegen, hinstrecken, alqam, Iuven.: se cum liberta, Plaut. – c) als gramm. t. t. = durch Ableitung bilden, ingeniosus, formosus... quae pariter ab ingenio et forma inclinata sunt, Gell. 4, 9, 12; vgl. 3, 12, 3: quod vocabulum (equitare) e vocabulo ›equitis‹ inclinatum est, Gell. 18, 5, 9. – od. durch Deklination beugen, ›partim‹ hoc in loco adverbium est neque in casus inclinatur, wird nicht dekliniert, Gell. 10, 13, 1. – B) übtr.: 1) im allg., hinneigen, hinwenden, omnem culpam in alqm, Cic.: onera in dites a pauperibus, Liv. – in hanc sententiam inclinavit animos, gewann die G. für usw., Liv.: haec animum inclinant, ut credam, macht mich geneigt zu glauben, Liv.: miseratio iudicem inclinat, macht zur Milde geneigt, Quint. – 2) insbes.: a) einer Sache eine andere-, bes. schiefe od. falsche Wendung od. Richtung geben und sie so herabbringen, omnia simul inclinante fortunā, Liv., eloquentiam, Quint. – b) einer Sache eine entscheidende Wendung-, eine Entscheidung-, den Ausschlag geben, fraus rem inclinavit, Liv.: res inclinata est, ist der Entwickelung nahe, Cic. – II) refl. se inclinare u. bl. inclinare, od. medial inclinari ( wie κλίνειν), sich neigen, A) eig.: 1) im allg.: terra inclinatur, Lucr.: inclinari ad iudicem (Ggstz. reclinari ad suos), Quint. – 2) insbes.: a) als milit. t. t., v. der Schlachtreihe usw., sich neigen = wanken, weichen, acies inclinatur od. inclinat, Liv.: inclinare in fugam, Liv.: acies inclinat in neutram partem, wankt, Liv.: res inclinatur in fugam, Liv.: rem inclinatam restituere, Liv. – b) v. der Sonne, v. der Tageszeit = sich neigen, zum Nachmittag u. bes. zum Abend, inclinato in pomeridianum tempus die, Cic.: u. bl. sol se meridie inclinavit, Liv.: sol inclinat, Iuven.: inclinare meridiem sentis, Hor.: quia inclinabat dies, Tac.: quamquam in vesperam inclinaverat dies, Curt.: inclinato die, Plin. ep.: inclinato ad vesperam die, Curt – c) v. Krankheit u. Fieber = sich neigen, morbis ad sanitatem inclinantibus, Cels.: inclinatae in deterius principia valetudinis senserat, Vell. – dah. sich mindern, abnehmen, morbus inclinatus, Cels.: febris se inclinat, Cels.: inclinatā quidem febre, sed adhuc tamen inhaerente, Cels. – d) von der Farbe, sich zu etw. neigen, ihm nahe kommen, cotonea colore ad aurum inclinato, goldfarbig, Plin.: herba coloris in luteum inclinati, schmutzig gelb, Plin. – B) übtr.: 1) im allg.: paululum inclinari timore, wanken, Cic.: fortuna se inclinat, neigt sich (zum Schlimmern), wendet sich, Caes. – 2) insbes., der Ansicht od. dem Sinne nach zu jmd. od. etw. sich neigen, a) der Ansicht nach, ad Stoicos, Cic.: sententia senatus inclinat ad pacem, Cic.: inclinant animi ad bellum, ad pacem, Liv.: ad laudes Senecae, Tac.: inclinati ad credendum animi, Liv. u. Tac.: inclinatae ad suspicionem mentes, Tac.: quocumque vestrae mentes inclinant atque sententiae, Cic. – m. folg. Acc. u. Infin., inclinavit sententia, quod tutius censebant, universos ire, Liv. 28, 25, 15. – m. folg. ut u. Konj. (s. Drak. Liv. 28, 25, 15. Müller Liv. 1, 24, 1), inclinat animus, ut etc., Liv.: inclinavit sententia, ut in Thessaliam agmen demitteret, Liv.: multorum eo inclinat sententia, ut etc., Liv.: huc potius eius vita famaque inclinat, ut etc., sein Leben u. die Meinung von ihm spricht mehr dafür, daß usw., Tac. – b) dem Sinne, der Meinung nach, zu etwas sich neigen = geneigt sein, pluribus hisce, Hor.: in stirpem regiam studiis, Curt.: in Gotarzen per occulta et magis fida, Tac.; vgl. 1. inclinatus no. II,2. – / parag. Infin. Präs. Pass. inclinarier, Avien. phaen. 1479.
-
12 acclino
ac-clīno (*clino, griech. κλίνω, got. hlains, Hügel, ahd. hleinen, lehnen), āvi, ātum, āre, anlehnen, hinneigen zu etwas, se in illum, Ov.: acclinatus lateri navis, Petr.: acclinata colla mollibus in plumis, Ov. – v. Örtl., castra tumulo sunt acclinata, Liv. – übtr., haud gravate acclinaturos se ad causam senatus, Liv. 4, 48, 9. -
13 inclino
in-clīno, āvī, ātum, āre (in u. *clino = κλίνω), hinneigen, hinbeugen, umbeugen, -legen, lenken, ab- und hinlenken, I) act.: A) eig.: 1) im allg.: genua arenis (auf den S.) Ov.: caput in latus, in umerum dextrum, Quint.: pollicem intus, Quint.: malos (die Masten), Liv.: super Actaeas arces cursus, Ov.: aquas ad litora, hinleiten, Ov.: cum fretum aestu inclinatum est, sobald die Strömung in der Meerenge abwärts ging, Liv. – 2) insbes.: a) zum Wanken od. Sinken bringen, stantem inclinare (Ggstz. inclinantem excipere), Cic. de or. 2, 187. – b) zum Beischlaf hinlegen, hinstrecken, alqam, Iuven.: se cum liberta, Plaut. – c) als gramm. t. t. = durch Ableitung bilden, ingeniosus, formosus... quae pariter ab ingenio et forma inclinata sunt, Gell. 4, 9, 12; vgl. 3, 12, 3: quod vocabulum (equitare) e vocabulo ›equitis‹ inclinatum est, Gell. 18, 5, 9. – od. durch Deklination beugen, ›partim‹ hoc in loco adverbium est neque in casus inclinatur, wird nicht dekliniert, Gell. 10, 13, 1. – B) übtr.: 1) im allg., hinneigen, hinwenden, omnem culpam in alqm, Cic.: onera in dites a pauperibus, Liv. – in hanc sententiam inclinavit animos, gewann die G. für usw., Liv.: haec animum inclinant, ut credam, macht mich geneigt zu glauben, Liv.: miseratio iudicem inclinat, macht zur Milde geneigt, Quint. – 2) insbes.: a) einer Sache eine andere-, bes.————schiefe od. falsche Wendung od. Richtung geben und sie so herabbringen, omnia simul inclinante fortunā, Liv., eloquentiam, Quint. – b) einer Sache eine entscheidende Wendung-, eine Entscheidung-, den Ausschlag geben, fraus rem inclinavit, Liv.: res inclinata est, ist der Entwickelung nahe, Cic. – II) refl. se inclinare u. bl. inclinare, od. medial inclinari ( wie κλίνειν), sich neigen, A) eig.: 1) im allg.: terra inclinatur, Lucr.: inclinari ad iudicem (Ggstz. reclinari ad suos), Quint. – 2) insbes.: a) als milit. t. t., v. der Schlachtreihe usw., sich neigen = wanken, weichen, acies inclinatur od. inclinat, Liv.: inclinare in fugam, Liv.: acies inclinat in neutram partem, wankt, Liv.: res inclinatur in fugam, Liv.: rem inclinatam restituere, Liv. – b) v. der Sonne, v. der Tageszeit = sich neigen, zum Nachmittag u. bes. zum Abend, inclinato in pomeridianum tempus die, Cic.: u. bl. sol se meridie inclinavit, Liv.: sol inclinat, Iuven.: inclinare meridiem sentis, Hor.: quia inclinabat dies, Tac.: quamquam in vesperam inclinaverat dies, Curt.: inclinato die, Plin. ep.: inclinato ad vesperam die, Curt – c) v. Krankheit u. Fieber = sich neigen, morbis ad sanitatem inclinantibus, Cels.: inclinatae in deterius principia valetudinis senserat, Vell. – dah. sich mindern, abnehmen, morbus inclinatus, Cels.: febris se inclinat, Cels.: inclinatā quidem febre, sed adhuc tamen inhaerente, Cels. – d) von der Farbe, sich zu————etw. neigen, ihm nahe kommen, cotonea colore ad aurum inclinato, goldfarbig, Plin.: herba coloris in luteum inclinati, schmutzig gelb, Plin. – B) übtr.: 1) im allg.: paululum inclinari timore, wanken, Cic.: fortuna se inclinat, neigt sich (zum Schlimmern), wendet sich, Caes. – 2) insbes., der Ansicht od. dem Sinne nach zu jmd. od. etw. sich neigen, a) der Ansicht nach, ad Stoicos, Cic.: sententia senatus inclinat ad pacem, Cic.: inclinant animi ad bellum, ad pacem, Liv.: ad laudes Senecae, Tac.: inclinati ad credendum animi, Liv. u. Tac.: inclinatae ad suspicionem mentes, Tac.: quocumque vestrae mentes inclinant atque sententiae, Cic. – m. folg. Acc. u. Infin., inclinavit sententia, quod tutius censebant, universos ire, Liv. 28, 25, 15. – m. folg. ut u. Konj. (s. Drak. Liv. 28, 25, 15. Müller Liv. 1, 24, 1), inclinat animus, ut etc., Liv.: inclinavit sententia, ut in Thessaliam agmen demitteret, Liv.: multorum eo inclinat sententia, ut etc., Liv.: huc potius eius vita famaque inclinat, ut etc., sein Leben u. die Meinung von ihm spricht mehr dafür, daß usw., Tac. – b) dem Sinne, der Meinung nach, zu etwas sich neigen = geneigt sein, pluribus hisce, Hor.: in stirpem regiam studiis, Curt.: in Gotarzen per occulta et magis fida, Tac.; vgl. 1. inclinatus no. II,2. – ⇒ parag. Infin. Präs. Pass. inclinarier, Avien. phaen. 1479. -
14 declino
dē-clīno, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [CLINO = klinô], orig. to bend from the straight path; to turn aside or away (freq. and class.).I.Lit.a.Act.:b.ego modo declinavi paullum me extra viam,
Plaut. Aul. 4, 8, 11; cf.:sese rectā regione viai,
Lucr. 2, 250; and: se a terris omnia numina, Poët. ap. Suet. Aug. 70:lumina, Catull. 64, 91: agmen,
Liv. 1, 28; 36, 23:nares in alteram partem,
Cels. 8, 5.— Poet. of the eyes, to bend down, i. e. to lower, close them in sleep: nec dulci declinat lumina somno, * Verg. A. 4, 185.—Neutr.:II.paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem,
Cic. Fin. 5, 2, 5; id. Att. 14, 17, 2; Liv. 38, 20, 8.—So of the oblique motion of atoms (corresp. with oblique ferri): si omnes atomi declinabunt, nullae umquam cohaerescent;sive aliae declinabunt, aliae suo nutu recte ferentur, etc.,
Cic. Fin. 1, 6, 19 sq.; cf. id. Fat. 9, 18 (preceded by cur Epicurus atomos de via deducat):quae nova causa in natura est, qua declinet atomus? 20, 46 (the reading quae declinet atomum is wrong),
id. N. D. 1, 25.—Trop.A.In gen.a.Act., to turn aside: neque (mulierem) declinatam quicquam ab aliarum ingenio ullam reperias, who has departed, deviated, * Ter. Hec. 2, 1, 3; cf.:b.quaedam verborum flgurae paulum figuris sententiarum declinantur,
Quint. 9, 3, 88; id. 10, 3, 33:neque spe, neque metu declinatus animus,
id. 12, 1, 16:Cato literas Graecas aetate jam declinata didicit,
in the decline of life, id. 12, 11, 23. —Neutr., to turn aside, deviate, turn away:B.de via,
Cic. Lael. 17; cf.:de statu suo,
id. Clu. 38, 106:a religione officii,
id. Verr. 2, 3, 1:a malis (opp. appetere bona),
id. Tusc. 4, 6, 13:a parvis delictis diligentius,
id. Off. 1, 40 fin.:aliquantulum a proposito,
id. Or. 40, 138:a recto itinere (oratio),
Quint. 4, 3, 14 al.:gemma paulum declinans a topazio in aurum,
passing, Plin. 37, 8, 34, § 113:ut eo revocetur unde huc declinavit oratio,
digressed, Cic. de Or. 2, 38; cf. id. Leg. 1, 21 fin.:quantum in Italiam declinaverat belli,
Liv. 28, 1:in asperam Pholoen,
Hor. Od. 1, 33, 7:in pejus,
Quint. 10, 2, 16:ad discendum jus,
Quint. 12, 3, 9; cf. id. 7, 2, 30.— Absol.:declinasse me paululum et praesentes fluctus fugisse,
Cic. Sest. 34:paulatim amor,
decreases, Ov. M. 9, 460:dies coeperat declinare,
Vulg. Luc. 9, 12. —In partic. grammat. t. t., to vary, inflect a part of speech.1.In the older grammarians, of every kind of inflection (declension, conjugation, comparison, derivation, etc.), Varr. L. L. 8, § 2 sq.; 10, § 11 sq.; cf. also Quint. 1, 4, 22; 1, 5, 63 al. —2.In the later grammarians, to decline, in the strict sense, Charis, p. 8 sq. et al. —C.Transf., with an object denoting that from which one turns aside; to avoid, to shun (classical, most freq. in Cic.);nec satis recte (oratio) declinat impetum, nisi etiam in cedendo quid deceat intellegit,
Cic. Or. 68, 228; cf., corresp. with vitare,
id. Att. 8, 11, D. fin.; and:ictum,
Liv. 42, 63, 4:urbem,
Cic. Planc. 41:laqueos judicii,
id. Mil. 15, 40:appetuntur quae secundum naturam sunt, declinantur contraria,
id. N. D. 3, 13, 33:vitia,
id. Off. 1, 6, 19:ea quae nocitura videantur,
id. ib. 1, 4; cf. Tac. A. 13, 4:invidiam,
id. H. 4, 41 fin.; Suet. Caes. 4:impudicitiam uxoris,
Tac. A. 6, 51:oppida ut busta,
Amm. 16, 2, 12. -
15 inclinis
-
16 inclino
in-clīno, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [clino, clinatus].I. A.Lit.1.In gen. (mostly poet. and in post-Aug. prose):2.vela contrahit malosque inclinat,
Liv. 36, 44, 2:genua arenis,
Ov. M. 11, 356:(rector maris) omnes Inclinavit aquas ad avarae litora Trojae,
id. ib. 11, 209:inclinato in dextrum capite,
Quint. 11, 3, 119; id. ib. 69:inclinata utrolibet cervix,
id. 1, 11, 9:pollice intus inclinato,
id. 11, 3, 99:arbor Inclinat varias pondere nigra comas,
Mart. 1, 77, 8:sic super Actaeas agilis Cyllenius arces Inclinat cursus,
Ov. M. 2, 721:at mihi non oculos quisquam inclinavit euntes,
i. e. closed my sinking eyes, Prop. 4 (5), 7, 23 (Müll. inclamavit euntis):prius sol meridie se inclinavit, quam, etc.,
i. e. declined, Liv. 9, 32, 6; cf.:inclinato jam in postmeridianum tempus die,
Cic. Tusc. 3, 3, 7.—Mid.: inclinari ad judicem (opp. reclinari ad suos,
Quint. 11, 3, 132):(terra) inclinatur retroque recellit,
bends down, Lucr. 6, 573:saxa inclinatis per humum quaesita lacertis,
Juv. 15, 63.—In partic.a.In milit. lang., to cause to fall back or give way:b.ut Hostus cecidit, confestim Romana inclinatur acies,
i. e. loses ground, retreats, Liv. 1, 12, 3:tum inclinari rem in fugam apparuit,
id. 7, 33, 7:quasdam acies inclinatas jam et labantes,
Tac. G. 8; cf. under II. —In gen., to turn back, cause to move backward:c.septemtrio inclinatum stagnum eodem quo aestus ferebat,
Liv. 26, 45, 8:cum primum aestu fretum inclinatum est,
id. 29, 7, 2.—In mal. part., to lie down, stretch out:3.jam inclinabo me cum liberta tua,
Plaut. Pers. 4, 8, 7:quot discipulos inclinet Hamillus,
Juv. 10, 224:ipsos maritos,
id. 9, 26.—Transf., of color, to incline to:4. B.colore ad aurum inclinato,
Plin. 15, 11, 10, § 37:coloris in luteum inclinati,
id. 24, 15, 86, § 136.—Trop.1.In gen., to turn or incline a person or thing in any direction:2.se ad Stoicos,
Cic. Fin. 3, 3, 10:culpam in aliquem,
to lay the blame upon, Liv. 5, 8, 12:quo se fortuna, eodem etiam favor hominum inclinat,
Just. 5, 1 fin.:judicem inclinat miseratio,
moves, Quint. 4, 1, 14:haec animum inclinant, ut credam, etc.,
Liv. 29, 33, 10.—Mid.:quamquam inclinari opes ad Sabinos, rege inde sumpto videbantur,
Liv. 1, 18, 5.—In partic.a.To change, alter, and esp. for the worse, to bring down, abase, cause to decline:b.se fortuna inclinaverat,
Caes. B. C. 1, 52, 3:omnia simul inclinante fortuna,
Liv. 33, 18, 1:ut me paululum inclinari timore viderunt, sic impulerunt,
to give way, yield, Cic. Att. 3, 13, 2:eloquentiam,
Quint. 10, 1, 80.—To throw upon, remove, transfer:II. A.haec omnia in dites a pauperibus inclinata onera,
Liv. 1, 43, 9:omnia onera, quae communia quondam fuerint, inclinasse in primores civitatis,
id. 1, 47, 12.—In gram., to form or inflect a word by a change of termination (postclass.):(vinosus aut vitiosus) a vocabulis, non a verbo inclinata sunt,
Gell. 3, 12, 3; 4, 9, 12; 18, 5, 9:partim hoc in loco adverbium est, neque in casus inclinatur,
id. 10, 13, 1.—Lit. (rare, and not in Cic.):2.paulum inclinare necesse est corpora,
Lucr. 2, 243:sol inclinat,
Juv. 3, 316:inclinare meridiem sentis,
Hor. C. 3, 28, 5 (for which:sol se inclinavit,
Liv. 9, 32, 6;v. above I. A. 1.): in vesperam inclinabat dies,
Curt. 6, 11, 9.—In partic., in milit. lang., to yield, give way:3.ita conflixerunt, ut aliquamdin in neutram partem inclinarent acies,
Liv. 7, 33, 7:in fugam,
id. 34, 28 fin.:inclinantes jam legiones,
Tac. A. 1, 64; id. H. 3, 83.—To change for the worse, turn, fail:B.si fortuna belli inclinet,
Liv. 3, 61, 5:inde initia magistratuum nostrum meliora ferme, et finis inclinat,
Tac. A. 15, 21. —Trop., to incline to, be favorably disposed towards any thing (also in Cic.):2.si se dant et sua sponte quo impellimus, inclinant et propendent, etc.,
Cic. de Or. 2, 44, 187:ecquid inclinent ad meum consilium adjuvandum,
id. Att. 12, 29, 2:ad voluptatem audientium,
Quint. 2, 10, 10:in stirpem regiam studiis,
Curt. 10, 7, 12:amicus dulcis, Cum mea compenset vitiis bona, pluribus hisce... inclinet,
Hor. S. 1, 3, 71:cum sententia senatus inclinaret ad pacem cum Pyrrho foedusque faciendum,
Cic. de Sen. 6, 16:color ad crocum inclinans,
Plin. 27, 12, 105, § 128: omnia repente ad Romanos inclinaverunt. turned in favor of, Liv. 26, 40, 14. — With ut:ut belli causa dictatorem creatum arbitrer, inclinat animus,
Liv. 7, 9, 5:multorum eo inclinabant sententiae, ut tempus pugnae differretur,
id. 27, 46, 7:hos ut sequar inclinat animus,
id. 1, 24, 2. — With inf.:inclinavit sententia, suum in Thessaliam agmen demittere,
Liv. 32, 13, 5:inclinavit sententia universos ire,
id. 28, 25, 15; cf. id. 22, 57, 11.— Pass.:consules ad patrum causam inclinati,
Liv. 3, 65, 2; cf.:inclinatis ad suspicionem mentibus,
Tac. H. 1, 81:inclinatis ad credendum animis,
Liv. 1, 51, 7; Tac. H. 2, 1:ad paenitentiam,
id. ib. 2, 45. —In partic., to change, alter from its former condition (very rare):A.inclinant jam fata ducum,
change, Luc. 3, 752. — Hence, in-clīnātus, a, um, P. a.Bent down, sunken:B.senectus,
Calp. 5, 13; of the voice, low, deep:vox,
Cic. Or. 17, 56; cf.:inclinata ululantique voce more Asiatico canere,
id. ib. 8, 27. —Inclined, disposed, prone to any thing:C.plebs ante inclinatior ad Poenos fuerat,
Liv. 23, 46, 3:plebs ad regem Macedonasque,
id. 42, 30, 1:ipsius imperatoris animus ad pacem inclinatior erat,
id. 34, 33, 9; Tac. H. 1, 81.—Sunken, fallen, deteriorated:ab excitata fortuna ad inclinatam et prope jacentem desciscere,
Cic. Fam. 2, 16, 1:copiae,
Nep. Pelop. 5, 4.—In neutr. plur. subst.:rerum inclinata ferre,
i. e. troubles, misfortunes, Sil. 6, 119. -
17 reclino
I.Lit.:II.alces ad eas (arbores) se applicant atque ita paulum modo reclinatae quietem capiunt... Huc cum se consuetudine reclinaverunt, etc.,
Caes. B. G. 6, 27: caput, * Cic. Arat. 417:non habet ubi caput reclinet,
Vulg. Matt. 8, 10: scuta, to lay aside, rest, * Verg. A. 12, 130:corpora prona,
to turn over, Stat. Th. 9, 369.—Mid.:reclinari ad suos (in dicendo),
Quint. 11, 3, 132:te in remoto gramine reclinatum,
Hor. C. 2, 3, 7:reclinatus in cubitum,
Petr. 39, 2; cf.:in aliquod adminiculum,
Sen. Ep. 36, 9.—Trop.:nullum ab labore me reclinat otium,
removes, releases me, Hor. Epod. 17, 24:in quem onus imperii reclinaret,
might lean, rest, be supported by, Sen. Cons. ad Marc. 2, 3.— Absol., to revolt, become rebellious:nec arrogantibus verbis quidquam scripsit (Julianus), ne videretur subito reclinasse,
Amm. 20, 8, 4. -
18 acclino
ac-clīno, āvī, ātum, āre1) прислонять, придвигать ( castra tumulo acclinata L)2) наклонять, нагибать3)а) склонятьб) примыкать ( ad causam senatūs L) -
19 clinamen
clīnāmen, inis n. [ clino ]отклонение, уклонение (exiguum c. principiorum Lcr) -
20 clinatus
clīnātus, a, um [ clino ]склонённый, опущенный C
См. также в других словарях:
clino- — ♦ Élément, du gr. klinein « pencher » et « être couché ». ⇒CLINO , élément préf. 1er élément de compos. emprunté au radical du gr. « incliner » ou à un de ses dérivés, et entrant dans la compos. d un certain nombre de mots du vocab. scientifique … Encyclopédie Universelle
-clino — [dal gr. klínō piegare, inclinare ]. Secondo elemento di termini composti (monoclino ), nei quali indica inclinazione, pendenza … Enciclopedia Italiana
clino- — [klī′nō, klī′nə] [< Gr klino < klinein, to recline: see INCLINE] combining form slope [clinometer] … English World dictionary
CLINO-Periode — Die Zeitreihe der Lufttemperatur in Deutschland gibt die monatlichen Mittelwerte der bodennahen Lufttemperatur in Deutschland wieder. Die Messwerte umfassen den Zeitraum von 1761 bis heute. Die Temperaturen sind zu monatlichen, jahreszeitlichen… … Deutsch Wikipedia
clino--clino — clì·no clì·no conf. 1. TS scient. inclinazione, obliquità, relativo a inclinazione, a obliquità: clinometro, clinoscopia, monoclino 2. TS med. declino fisico 3. TS med. posizione distesa, orizzontale: clinoscopia, clinostatismo 4. TS bot.… … Dizionario italiano
clino- — a combining form meaning slope, incline, and, in mineralogy, monoclinic, used in the formation of compound words: clinometer. [ < L clin(are) (c. Gk klínein to cause to lean, Skt srayati he causes to lean) + O ] * * * … Universalium
clino- — A slope (inclination or declination) or bend. [G. klino, to slope, incline, or bend] … Medical dictionary
clino- — ► prefijo Componente de palabra procedente del gr. klino, que significa inclinar: ■ clinómetro. * * * ► Prefijo procedente del gr. klínō, inclinar … Enciclopedia Universal
clino — clì·no s.m. TS itt.com. nome comune di alcuni pesci della famiglia dei Clinidi {{line}} {{/line}} DATA: 1875. ETIMO: dal lat. scient. Clinus, der. del tema del gr. klínō piego … Dizionario italiano
clino — CLIN(O) /ECLI elem. înclinaţie . (< fr. clin/o/ , cf. gr. kline, pantă, pat) Trimis de raduborza, 15.09.2007. Sursa: MDN … Dicționar Român
clino- — a word element meaning gradation , as in clinostat. {Latin clīnāre to incline} …