-
1 verplicht
♦voorbeelden:ergens toe verplicht zijn • être tenu à qc.iets aan iemand verplicht zijn • devoir qc. à qn. -
2 dwingen
1 [zeuren] réclamer à cor et à cri♦voorbeelden:II 〈 overgankelijk werkwoord〉1 [noodzaken] obliger (à)2 [met geweld brengen in] enfoncer♦voorbeelden:1 iemand langs gerechtelijke weg dwingen • contraindre qn. par voie de justiceals hij niet wil, zullen we hem wel dwingen • s'il refuse, nous saurons bien l'y obligerde omstandigheden hebben mij gedwongen • les circonstances m'y ont obligéniets dwingt u daartoe • rien ne vous y obligeliefde laat zich niet dwingen • l'amour ne se commande paszich dwingen om niet te schreeuwen • se retenir pour ne pas crierzich dwingen te glimlachen • s'efforcer de sourirezich dwingen • se forcer (à, pour) 〈+ onbepaalde wijs〉 -
3 gehouden zijn tot
gehouden zijn totêtre tenu, obligé de 〈+ onbepaalde wijs〉; être tenu, obligé à 〈+ zelfstandig naamwoord〉 -
4 gehouden
♦voorbeelden:¶ gehouden zijn tot • être tenu, obligé de 〈+ onbepaalde wijs〉; être tenu, obligé à 〈+ zelfstandig naamwoord〉 -
5 verplichten
♦voorbeelden:de wet verplicht ons daartoe • la loi nous y obligeiemand (aan zich) verplichten • obliger qn.dat verplicht u tot niets • cela ne vous engage à rien -
6 verschuldigd
1 [die, dat men schuldig is] dû/due2 [waartoe men verplicht is] obligé♦voorbeelden:de jongen was zijn voogd veel verschuldigd • le garçon devait beaucoup à son tuteur -
7 bil
♦voorbeelden:een kind voor de billen geven • donner la fessée à un enfant -
8 boven je macht werken
boven je macht werken〈 letterlijk〉 faire un travail qui oblige à lever les bras; 〈m.b.t. lichaamsinspanning〉 faire un travail physique au-dessus de ses forces; 〈m.b.t. intellect〉 faire un travail au-dessus de ses capacités -
9 dankbaar
♦voorbeelden: -
10 dat hoef ik je niet te vertellen
dat hoef ik je niet te vertellenDeens-Russisch woordenboek > dat hoef ik je niet te vertellen
-
11 dat is hij aan zijn naam verschuldigd
dat is hij aan zijn naam verschuldigdDeens-Russisch woordenboek > dat is hij aan zijn naam verschuldigd
-
12 dat is hij aan zijn reputatie verplicht
dat is hij aan zijn reputatie verplichtDeens-Russisch woordenboek > dat is hij aan zijn reputatie verplicht
-
13 de eerlijkheid gebiedt dat te erkennen
de eerlijkheid gebiedt dat te erkennenDeens-Russisch woordenboek > de eerlijkheid gebiedt dat te erkennen
-
14 de omstandigheden hebben mij gedwongen
de omstandigheden hebben mij gedwongenDeens-Russisch woordenboek > de omstandigheden hebben mij gedwongen
-
15 de wet verplicht ons daartoe
de wet verplicht ons daartoe -
16 dit maant ons tot voorzichtigheid
dit maant ons tot voorzichtigheidDeens-Russisch woordenboek > dit maant ons tot voorzichtigheid
-
17 door de nood gedwongen
door de nood gedwongen -
18 eerlijkheid
♦voorbeelden: -
19 eerlijkheidshalve voeg ik eraan toe dat …
eerlijkheidshalve voeg ik eraan toe dat …la vérité m'oblige à ajouter que …Deens-Russisch woordenboek > eerlijkheidshalve voeg ik eraan toe dat …
-
20 eerlijkheidshalve
♦voorbeelden:1 eerlijkheidshalve voeg ik eraan toe dat … • la vérité m'oblige à ajouter que …
См. также в других словарях:
obligé — obligé, ée [ ɔbliʒe ] adj. • XIIIe; de obliger A ♦ (Personnes) 1 ♦ Tenu, lié par une obligation, assujetti par une nécessité. Dr. Une personne obligée envers un créancier. N. Le principal obligé : le débiteur principal (opposé à caution). Être,… … Encyclopédie Universelle
obligé — obligé, ée (o bli jé, jée) part. passé d obliger. 1° Lié par quelque chose dont on ne peut se dégager. • Elle sera obligée à son voeu ; et elle accomplira effectivement tout ce qu elle aura promis et juré, SACI Bible, Nombr. XXX, 45. • Je… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
oblige — o‧blige [əˈblaɪdʒ] verb 1. [transitive] to make it necessary for someone to do something: oblige be obliged to do something • As a result of falling profits, we were obliged to close the factory. 2. [intransitive, transitive] to do something that … Financial and business terms
oblige — 1 constrain, coerce, compel, *force Analogous words: *tie, bind 2 Oblige, accommodate, favor mean to do a service or courtesy. To oblige a person is to make him indebted by doing something that is pleasing to him {Punch was always anxious to… … New Dictionary of Synonyms
oblige — index accommodate, aid, assist, bear (support), bestow, bind (obligate), call ( … Law dictionary
oblige — [v1] require bind, coerce, command, compel, constrain, force, impel, make, necessitate, obligate, shotgun*; concepts 14,242,646 Ant. let off oblige [v2] do a favor or kindness accommodate, aid, assist, avail, bend over backward*, benefit, come… … New thesaurus
oblige — [ə blīj′, ōblīj′] vt. obliged, obliging [ME obligen < OFr obligier < L obligare, to bind, oblige < ob (see OB ) + ligare, to bind: see LIGATURE] 1. to compel by moral, legal, or physical force; constrain 2. to make indebted for a favor… … English World dictionary
Oblige — O*blige ([ o]*bl[imac]j ; 277), v. t. [imp. & p. p. {Obliged} ([ o]*bl[imac]jd ); p. pr. & vb. n. {Obliging} ([ o]*bl[imac] j[i^]ng).] [OF. obligier, F. obliger, L. obligare; ob (see {Ob }) + ligare to bind. See {Ligament}, and cf. {Obligate}.] 1 … The Collaborative International Dictionary of English
oblige — (v.) c.1300, to bind by oath, from O.Fr. obligier (13c.), from L. obligare to bind, put under obligation, from ob to (see OB (Cf. ob )) + ligare to bind, from PIE root *leig to bind (see LIGAMENT (Cf. li … Etymology dictionary
oblige — ► VERB 1) compel legally or morally. 2) perform a service or favour for. 3) (be obliged) be indebted or grateful. ORIGIN Latin obligare, from ligare to bind … English terms dictionary
oblige — o|blige S3 [əˈblaıdʒ] v formal [Date: 1200 1300; : Old French; Origin: obliger, from Latin obligare, from ligare to tie ] 1.) [T usually passive] if you are obliged to do something, you have to do it because the situation, the law, a duty etc… … Dictionary of contemporary English