-
1 oberwać
глаг.• оборвать* * *oberw|ać\oberwaćę, \oberwaćie, \oberwaćij, \oberwaćany сов. 1. оборвать;2. оторвать;\oberwać wieszak оторвать вешалку;
3. разг. получить; схватить;\oberwać dwójkę схватить двойку; \oberwać klapsa получить шлепок; \oberwaćał kijem он получил удар палкой, его стукнули палкой;
4. обвалить, обрушить;● uważaj, bo \oberwaćiesz (guza) смотри, попадёт тебе+1. poobrywać, zerwać 2. oderwać 3. dostać 4. obruszyć
* * *oberwę, oberwie, oberwij, oberwany сов.1) оборва́ть2) оторва́тьoberwać wieszak — оторва́ть ве́шалку
3) разг. получи́ть; схвати́тьoberwać dwójkę — схвати́ть дво́йку
oberwać klapsa — получи́ть шлепо́к
oberwał kijem — он получи́л уда́р па́лкой, его́ сту́кнули па́лкой
4) обвали́ть, обру́шить•- uważaj, bo guzaSyn: -
2 oberwać\ się
oberwa|ć sięсов. 1. оборваться; сорваться, оторваться;winda się \oberwać\ sięła лифт оборвался; guziki się \oberwać\ sięły пуговицы оторвались;
2. обвалиться, обрушиться, рухнуть;skała się \oberwać\ sięła скала обрушилась;
3. разг. надорваться;● chmura się \oberwać\ sięła разг. хлынул ливень (дождь)+1. urwać się 2. obruszyć się, zerwać się, zwalić się 3. podźwigać się
-
3 oberwać po grzbiecie
разг. получи́ть по ше́е -
4 oberwać się
сов.1) оборва́ться; сорва́ться, оторва́тьсяwinda się oberwała — лифт оборва́лся
guziki się oberwały — пу́говицы оторва́ли́сь
2) обвали́ться, обру́шиться, ру́хнутьskała się oberwała — скала́ обру́шилась
3) разг. надорва́ться•Syn: -
5 grzbiet
сущ.• спина• хребет* * *grzbie|t♂, Р. \grzbiettu 1. спина ž, хребет;2. верх; (верхний) край; спинка ž;\grzbiet fotela, krzesła спинка кресла, стула; \grzbiet książki корешок книги;
3. (горный) хребет;\grzbiet góry вершина горы; ● \grzbiet dłoni тыльная сторона ладони; \grzbiet nosa переносица; oberwać po \grzbietcie разг. получить по шее;
mieć giętki \grzbiet раболепствовать, пресмыкаться+1. plecy
* * *м, Р grzbietu1) спина́ ż, хребе́т2) верх; (ве́рхний) край; спи́нка żgrzbiet fotela, krzesła — спи́нка кре́сла, сту́ла
grzbiet książki — корешо́к кни́ги
3) (го́рный) хребе́тgrzbiet góry — верши́на горы́
•- grzbiet nosa
- oberwać po grzbiecie
- mieć giętki grzbietSyn:plecy 1) -
6 obrywać
глаг.• вырывать• выхватывать• драть• обрывать• отдирать• отрывать• рвать• терзать* * *obrywa|ć\obrywaćny несов. 1. обрывать;2. отрывать; 3. разг. получать; 4. обваливать, обрушивать; ср. oberwać+1. zrywać 4. obruszać
* * *obrywany несов.1) обрыва́ть2) отрыва́ть3) разг. получа́ть4) обва́ливать, обру́шивать; ср. oberwaćSyn: -
7 obrywać się
несов.1) отрыва́ться; срыва́ться, обрыва́ться2) обва́ливаться, обру́шиваться; ср. oberwać się 1), 2)Syn: -
8 obsunąć się
obsunięty сов.1) опусти́ться; упа́стьobsunąć się się na kolana — опусти́ться на коле́ни
obsunąć się się na ziemię — упа́сть на зе́млю
noga mi się obsunęła — я оступи́лся
2) ( oberwać się) обвали́ться, обру́шиться (о земле, скале и т. п.)Syn: -
9 obrywać\ się
несов. 1. отрываться; срываться, обрываться;2. обваливаться, обрушиваться; ср. oberwać się l, 2+1. urywać się 2. obruszać się, zrywać się, zwalać się
-
10 obsunąć
obsun|ąćsię, \obsunąćięty сов. 1. опуститься; упасть;\obsunąć się na kolana опуститься на колени; \obsunąć się na ziemię упасть на землю;
noga mi się \obsunąćęła я оступился 2. (oberwać się) обвалиться, обрушиться (о земле, скале etc.)
См. также в других словарях:
oberwać — dk IX, oberwaćrwę, oberwaćrwiesz, oberwaćrwij, oberwaćrwał, oberwaćrwany obrywać ndk I, oberwaćam, oberwaćasz, oberwaćają, oberwaćaj, oberwaćał, oberwaćany 1. «szarpiąc obedrzeć, urwać coś, odłączyć coś od czegoś» Oberwać falbankę od sukienki,… … Słownik języka polskiego
oberwać — pot. Oberwać guza «zostać pobitym, poturbowanym lub narazić się na coś złego, ponieść jakąś szkodę»: Zostaw ich w spokoju, to typy spod ciemnej gwiazdy (...) nie chcesz chyba znowu oberwać guza. Roz tel 1997. Oberwać po łapach, po nosie, po… … Słownik frazeologiczny
oberwać guza — {{/stl 13}}{{stl 7}} zostać uderzonym, pobitym, doznać jakiejś szkody : {{/stl 7}}{{stl 10}}To podejrzana dzielnica, łatwo można oberwać guza. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
oberwać (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. obrywać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dostać [oberwać]po pysku [po mordzie, po ryju itp.] — {{/stl 13}}{{stl 33}}pot.{{/stl 33}}{{stl 7}} zostać (często wielokrotnie) uderzonym w twarz, w policzek : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dostał po pysku za to, że wrócił pijany do domu. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obrywać — → oberwać … Słownik języka polskiego
obrywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, obrywaćam, obrywaća, obrywaćają, obrywaćany {{/stl 8}}– oberwać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIb, obrywaćrwę, obrywaćrwie, obrywaćrwij, obrywaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rwąc … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obrywać — pot. Oberwać guza «zostać pobitym, poturbowanym lub narazić się na coś złego, ponieść jakąś szkodę»: Zostaw ich w spokoju, to typy spod ciemnej gwiazdy (...) nie chcesz chyba znowu oberwać guza. Roz tel 1997. Oberwać po łapach, po nosie, po… … Słownik frazeologiczny
poobrywać — dk I, poobrywaćam, poobrywaćasz, poobrywaćają, poobrywaćaj, poobrywaćał, poobrywaćany 1. «oberwać wiele czegoś kolejno, oberwać z wielu stron» Poobrywać guziki u palta, gałęzie z drzewa. 2. pot. «o wielu osobach: dostać, otrzymać coś… … Słownik języka polskiego
guz — pot. Szukać guza «narażać się na niebezpieczeństwo, nieprzyjemności, pobicie; prowokować kogoś»: Niektórzy mi mówią, że sam szukam guza. To znaczy, nie biorę pod uwagę, że pewnymi sprawami mogę sobie zaszkodzić. B. Madej, Półtraktat. Oberwać guza … Słownik frazeologiczny
obrywać się — I – oberwać się {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ulegać oberwaniu; urywać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Oberwała się kieszonka przy koszuli. Przy pakowaniu obrywały się metki przy kurtkach. {{/stl 10}}{{stl 20}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
