-
1 obłudny
прил.• лицемерный• ханжеский* * *obłudn|y\obłudnyi, \obłudnyiejszy лицемерный, притворный, двуличный;\obłudny uśmiech лицемерная улыбка; \obłudnyе współczucie притворное сочувствие
+ fałszywy, kłamliwy, dwulicowy* * *obłudni, obłudniejszyлицеме́рный, притво́рный, двули́чныйobłudny uśmiech — лицеме́рная улы́бка
obłudne współczucie — притво́рное сочу́вствие
Syn: -
2 obludný
-
3 obłudny grymas
лицемерная гримасаOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > obłudny grymas
-
4 fałszywy
прил.• вероломный• лживый• ложный• неверный• неправильный• ошибочный• поддельный• фальсифицированный• фальшивый• фиктивный• хитрый* * *1) (nieprawdziwy) ложный, неверный, неправильный2) (dwuznaczny) фальшивый (двусмысленный)3) (obłudny) фальшивый (лицемерный, лживый)4) (podrobiony) фальшивый (подложный, поддельный)5) muz. fałszywy муз. фальшивый* * *fałszyw|y\fałszywyi 1. фальшивый, поддельный;\fałszywyе pieniądze фальшивые деньги; \fałszywya broda накладная борода; \fałszywye brylanty фальшивые бриллианты (брильянты);
2. ложный, неправильный;\fałszywye zeznania ложные показания; \fałszywy świadek лжесвидетель;
3. фальшивый, неискренний;\fałszywy człowiek лицемерный (неискренний) человек;
4. муз. фальшивый+1. podrobiony 2. nieprawdziwy;
3. obłudny, nieszczery, przewrotny* * *1) фальши́вый, подде́льныйfałszywe pieniądze — фальши́вые де́ньги
fałszywa broda — накладна́я борода́
fałszywe brylanty — фальши́вые бриллиа́нты (брилья́нты)
2) ло́жный, непра́вильныйfałszywe zeznania — ло́жные показа́ния
fałszywy świadek — лжесвиде́тель
3) фальши́вый, неи́скреннийfałszywy człowiek — лицеме́рный (неи́скренний) челове́к
4) муз. фальши́выйSyn: -
5 dwulicowy
dwulicow|y\dwulicowyi двуличный; двуликий; двурушнический+obłudny, fałszywy, nieszczery
* * *двули́чный; двули́кий; двуру́шническийSyn: -
6 nieszczery
прил.• двойственный• косвенный• косой• лживый• наклонный• непрямой* * *nieszcze|ry\nieszczeryrzy неискренний+obłudny, fałszywy, udany
* * *неи́скреннийSyn: -
7 przewrotny
прил.• вероломный• иронический• коварный• подрывной• предательский* * *przewrotn|y\przewrotnyi коварный+podstępny, obłudny
* * *кова́рныйSyn: -
8 zakłamany
zakłaman|y\zakłamanyi лживый, фальшивый, лицемерный;\zakłamany człowiek лицемер
+ obłudny* * *лжи́вый, фальши́вый, лицеме́рныйzakłamany człowiek — лицеме́р
Syn: -
9 heuchlerisch
heuchlerisch obłudny, fałszywy -
10 scheinheilig
scheinheilig obłudny -
11 schleimig
См. также в других словарях:
obłudny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, obłudnyni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} taki, którego cechuje obłuda; fałszywy, dwulicowy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Człowiek obłudny. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obłudny — obłudnyni, obłudnyniejszy «nacechowany obłudą, pełen obłudy; fałszywy, kłamliwy, nieszczery, dwulicowy» Obłudny uśmiech, wyraz twarzy. Obłudne współczucie … Słownik języka polskiego
deklamator — m IV, DB. a, Ms. deklamatororze; lm M. deklamatororzy, DB. ów «ten, kto deklamuje, wygłasza utwór literacki; recytator (literacki)» Szkolny, teatralny, zawodowy deklamator. Deklamatorzy z kółka dramatycznego. przen. «człowiek posługujący się… … Słownik języka polskiego
dwulicowiec — m II, DB. dwulicowiecwca; lm M. dwulicowiecwcy, DB. dwulicowiecwców «człowiek dwulicowy, obłudny, fałszywy» … Słownik języka polskiego
dwulicowy — dwulicowywi «mający dwa oblicza moralne; fałszywy, obłudny» Dwulicowy człowiek. Dwulicowe postępowanie … Słownik języka polskiego
fałsz — m II, D. u; lm M. e, D. ów 1. «niezgodność z prawdą; nieszczerość, obłuda, kłamstwo» Fałsz historyczny. Wyczuć fałsz w czyichś słowach. Poznać się na fałszu. ◊ przestarz. Zadać komuś fałsz «udowodnić, ujawnić, że ktoś kłamie, jest nieszczery,… … Słownik języka polskiego
fałszywiec — m II, DB. fałszywiecwca, W. fałszywiecwcze (a. fałszywiecwcu); lm M. fałszywiecwcy, DB. fałszywiecwców «człowiek fałszywy, obłudny, nieszczery» … Słownik języka polskiego
fałszywy — fałszywywi 1. «podrobiony, imitowany, nieprawdziwy, sztuczny» Fałszywy paszport. Fałszywe dokumenty, monety, banknoty. Fałszywa biżuteria. Fałszywy warkocz. 2. «niezgodny z prawdą, błędny; niewłaściwy» Fałszywe zeznanie, oskarżenie. Fałszywy… … Słownik języka polskiego
faryzeusz — m II, DB. a; lm M. e a. owie, DB. y a. ów 1. hist. «członek stronnictwa religijno politycznego w starożytnej Judei, powstałego w II w. przed n.e., reprezentującego narodowy, konserwatywny kierunek w judaizmie i ścisły formalizm religijny» 2.… … Słownik języka polskiego
faryzeuszowski — faryzeuszowskiscy «właściwy faryzeuszowi; obłudny, fałszywy, świętoszkowaty» Faryzeuszowski postępek. Faryzeuszowskie spojrzenie. Faryzeuszowskie poglądy … Słownik języka polskiego
jezuicki — jezuickiccy przym. od jezuita Zakon jezuicki. Kolegium jezuickie. ∆ Jezuicki styl «styl wczesnobarokowy w architekturze kościelnej, zwłaszcza włoskiej i francuskiej, oparty na tradycjach renesansowych, propagowany przez jezuitów» przen. «obłudny … Słownik języka polskiego
