Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

nobilis

  • 1 nobilis

    nōbĭlis, e (old collat. form gnōbĭlis: nobilem antiqui pro noto ponebant, et quidem per g litteram, ut Plautus in Pseudolo: peregrina facies videtur hominis atque ignobilis, et: oculis meis obviam ignobilis obicitur. Attius in Diomede: ergo me Argos referam, nam hic sum gnobilis. Livius in Virgo: ornamento incedunt gnobili ignobiles, Paul. ex Fest. p. 174 Müll.), adj. [for gnobilis, from gnosco; Gr. gignôskô; v. nosco], that can be known or is known, knowable, known.
    I.
    In gen. (very rare):

    neque his umquam nobilis fui,

    Plaut. Ps. 4, 7, 9:

    addidit facinori fidem nobili gaudio,

    Tac. H. 3, 39.—
    II.
    In partic.
    A.
    Wellknown, famous, noted, celebrated, renowned (freq. and class.; cf.:

    clarus, insignis, inclutus, illustris): die festo celebri nobilique, Aphrodisiis,

    Plaut. Poen. 3, 5, 13:

    magnus et nobilis rhetor Isocrates,

    Cic. Inv. 2, 2, 7:

    illustre et nobile municipium,

    id. Verr. 2, 5, 16, § 40:

    oppidum clarum et nobile,

    id. ib. 2, 1, 24, §

    63: ex doctrinā nobilis et clarus,

    id. Rab. Post. 9, 23:

    gladiatorum par nobilissimum,

    id. Opt. Gen. 6, 17:

    multi in philosophiā praeclari et nobiles,

    id. de Or. 1, 11, 46:

    ut arcendis sceleribus exemplum nobile esset,

    Liv. 2, 5:

    Corinthus aere,

    Ov. M. 6, 416:

    puerosque Ledae, Hunc equis, illum superare pugnis Nobilem,

    Hor. C. 1, 12, 25:

    palma nobilis,

    id. ib. 1, 1, 5:

    nobilis e tectis fundere gaesa rotis,

    Prop. 4 (5), 10, 42:

    tamquam Feceris ipse aliquid propter quod nobilis esses,

    Juv. 8, 41: aquae salubritate et medendis corporibus nobiles. Vell. 2, 25, 4:

    vitulis marinis ad multa nobile fel,

    Plin. 11, 37, 75, § 195:

    emplastra nobilia ad extrahendum fel,

    Cels. 5, 19:

    Cicero vir nobilissimae novitatis,

    Vell. 2, 34, 3.—In a bad sense, notorious:

    innocentes qui se scelere fieri nolunt nobiles,

    Plaut. Rud. 3, 2, 5:

    mea (amica) est potens, procax, magnifica, sumtuosa, nobilis,

    Ter. Heaut. 2, 1, 15:

    ille nobilis taurus, quem Phalaris habuisse dicitur,

    Cic. Verr. 2, 4, 33, § 73; Liv. 39, 9, 5.—
    B.
    High-born, of noble birth, noble, i. e. sprung from a family (either patrician or plebeian) many members of which had filled curule offices, and consequently possessing the jus imaginum (opp. homo novus or ignobilis; cf.:

    generosus, amplus): non facit nobilem atrium plenum fumosis imaginibus,

    Sen. Ep. 44, 5:

    quanta sit in invidiā apud quosdam nobilis homines novorum hominum virtus et industria,

    Cic. Verr. 2, 5, 71, § 181:

    Clodia mulier non solum nobilis sed etiam nota,

    id. Cael. 13, 31:

    nobili genere nati,

    id. Verr. 2, 5, 70, § 180:

    homines apud nos noti, inter suos nobiles,

    id. Fl. 22, 52; Liv. 22, 58.—Hence, subst.: nōbĭlis, is, m., a nobleman:

    nobiles nostri,

    Plin. Ep. 5, 17, 5; Vulg. Isa. 5, 13; id. Psa. 149, 8: Nobilissimus, most noble, under the later emperors, a title of the Cæsars and of the members of the imperial family, Cod. Th. 10, 25, 1; Dig. 40, 11, 3.—
    C.
    Of a noble kind, noble, excellent, superior:

    tres nobilissimi fundi,

    Cic. Rosc. Am. 35, 99:

    nobiliumque greges custos servabat equarum,

    Ov. M. 2, 690:

    nobilis hic (equus), quocumque venit de gramine,

    Juv. 8, 60.—Hence, adv.: nōbĭlĭter, famously, excellently, splendidly, nobly (mostly post-Aug.;

    not in Cic. or Cæs.),

    Vitr. 7 praef.:

    nobiliter caelare argentum,

    Plin. 34, 8, 19, § 91.— Comp.:

    nobilius philosophari,

    Sid. Ep. 9, 9.— Sup.:

    ab exercitu nobilissime tumulatus,

    Liv. Epit. 54.

    Lewis & Short latin dictionary > nobilis

  • 2 nobilis

    nōbilis, e (urspr., aber archaist. Form gnōbilis, zu nōsco), kennbar, kenntlich, bekannt, I) im allg.: eis nobilis fui, Plaut.: inimicitiae nobiles inter eos erant, stadtkundig, Liv. – dah. merklich, sichtbar, gaudium, Tac. – II) prägn.: A) bekannt in der Welt, a) im guten Sinne, weit bekannt, weit verbreitet, namhaft, denkwürdig, berühmt (verb. nobilis et clarus, clarus et nobilis), rhetor in primis nobilis, Cic.: rex nob., Nep.: oppidum, Cic.: crimen, Ov.: ex doctrina nobilis et clarus, Cic.: nobilior sanguine matris, Ov.: studia te tua clarum et nobilem efficiunt, Sen. – m. folg. Infin., superare pugnis, berühmt als Kämpfer im Faustkampf, Hor. carm. 1, 12, 26: e rectis fundere gaesa rotis, Prop. 4, 10, 42: avum fronte aequavisse severā, Sil. 11, 74. – b) im üblen Sinne, berüchtigt, taurus, Cic.: scortum, Liv.: nobilis clade Romanā Caudina pax, Liv.: se scelere nolunt fieri nobiles, Plaut. – B) edel, adelig, geadelt, vornehm, von edler Herkunft (Geburt), aus guter Familie, bes. aus einer Familie (gleichviel ob patrizischen od. plebejischen), in der mehrere Mitglieder die drei obersten Ehrenstellen (Konsulat, Prätur u. kurulische Ädilität) bekleidet hatten und demzufolge das ius imaginum besaßen, zuw. auch = aristokratisch (Ggstz. novus od. ignobilis), homo, Cic.: mulier, Cic.: scortum, Liv.: adulescens, iuvenis, ein junger Mann von Adel, ein junger Adeliger, Cic.: nobili genere nati, Cic.: mea (amica) est sumptuosa, nobilis, eine vornehme Dame, Ter.: subst., nobiles nostri, Plin. ep. 5, 17, 6. – Nobilis u. Nobilissimus unter den Kaisern ein Titel der kaiserlichen Familie; und diese Würde od. Titel hieß Nobilissimatus, ICt. – C) von edler Art, edel, vortrefflich, vorzüglich, equae, Ov.: equus, Sen. u. Curt.: fundi, Cic.: phalerae, Cic. – m. Genet., et animi et generis nobilissimus adulescens, Val. Max. 5, 2, 6: m. Genet. Gerund., fandi, Auson. profess. 4, 2. – m. ad u. Akk. canes ad venandum nobiles, Curt. 9, 1 (6), 31. – / Abl. Sing. gew. nobili; aber aliquo excellente et nobile viro, Cic. fr. b. Caris. 138, 13.

    lateinisch-deutsches > nobilis

  • 3 nobilis

    nōbilis, e (urspr., aber archaist. Form gnōbilis, zu nōsco), kennbar, kenntlich, bekannt, I) im allg.: eis nobilis fui, Plaut.: inimicitiae nobiles inter eos erant, stadtkundig, Liv. – dah. merklich, sichtbar, gaudium, Tac. – II) prägn.: A) bekannt in der Welt, a) im guten Sinne, weit bekannt, weit verbreitet, namhaft, denkwürdig, berühmt (verb. nobilis et clarus, clarus et nobilis), rhetor in primis nobilis, Cic.: rex nob., Nep.: oppidum, Cic.: crimen, Ov.: ex doctrina nobilis et clarus, Cic.: nobilior sanguine matris, Ov.: studia te tua clarum et nobilem efficiunt, Sen. – m. folg. Infin., superare pugnis, berühmt als Kämpfer im Faustkampf, Hor. carm. 1, 12, 26: e rectis fundere gaesa rotis, Prop. 4, 10, 42: avum fronte aequavisse severā, Sil. 11, 74. – b) im üblen Sinne, berüchtigt, taurus, Cic.: scortum, Liv.: nobilis clade Romanā Caudina pax, Liv.: se scelere nolunt fieri nobiles, Plaut. – B) edel, adelig, geadelt, vornehm, von edler Herkunft (Geburt), aus guter Familie, bes. aus einer Familie (gleichviel ob patrizischen od. plebejischen), in der mehrere Mitglieder die drei obersten Ehrenstellen (Konsulat, Prätur u. kurulische Ädilität) bekleidet hatten und demzufolge das ius imaginum besaßen, zuw. auch = aristokratisch (Ggstz. novus od. ignobilis), homo, Cic.: mulier, Cic.: scortum, Liv.: adulescens, iuvenis, ein junger Mann von
    ————
    Adel, ein junger Adeliger, Cic.: nobili genere nati, Cic.: mea (amica) est sumptuosa, nobilis, eine vornehme Dame, Ter.: subst., nobiles nostri, Plin. ep. 5, 17, 6. – Nobilis u. Nobilissimus unter den Kaisern ein Titel der kaiserlichen Familie; und diese Würde od. Titel hieß Nobilissimatus, ICt. – C) von edler Art, edel, vortrefflich, vorzüglich, equae, Ov.: equus, Sen. u. Curt.: fundi, Cic.: phalerae, Cic. – m. Genet., et animi et generis nobilissimus adulescens, Val. Max. 5, 2, 6: m. Genet. Gerund., fandi, Auson. profess. 4, 2. – m. ad u. Akk. canes ad venandum nobiles, Curt. 9, 1 (6), 31. – Abl. Sing. gew. nobili; aber aliquo excellente et nobile viro, Cic. fr. b. Caris. 138, 13.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > nobilis

  • 4 nōbilis

        nōbilis e, adj. with comp. and sup.    [GNA-], that is known, well-known, famous, noted, celebrated, renowned: frater eius, T.: rhetor: oppidum: in philosophiā: famā, Cs.: nobilior vir factis quam genere, L.: Corinthus aere, O.: propter alqd, Iu.: (puer) superare pugnis, H.: e rectis fundere gaesa rotis, Pr.— Notorious: sumptuosa, nobilis, T.: taurus.— High-born, of noble birth, noble (usu. of families from which the high offices of state had been filled): homines (opp. novi homines): nobili genere nati: Carthaginiensis, L.— Noble, excellent, superior, splendid: tres nobilissimi fundi: equae, O.: nihil erat eā picturā nobilius.
    * * *
    I
    nobile, nobilior -or -us, nobilissimus -a -um ADJ
    noble, respected
    II
    nobles (pl.)

    Latin-English dictionary > nōbilis

  • 5 nobilis

    nobilis nobilis, e известный, прославленный

    Латинско-русский словарь > nobilis

  • 6 nobilis

    nobilis nobilis, e знатный; знаменитый

    Латинско-русский словарь > nobilis

  • 7 nobilis

    nōbilis, e [ nosco ]
    2) заметный, видимый ( gaudium T)
    3) славный, прославленный, знаменитый (n. et clarus C)
    n. (in, ex) aliquā re C etc. — знаменитый чём-л.
    palma n. H — почётная пальма, т. е. награда, приз
    4) (тж. n. genere Ap) благородный, высокородный, родовитый, знатный, аристократический ( nobĭli genere natus C)
    5) превосходный, отличный (fundus C; equus QC, Sen)
    6) пресловутый, покрытый дурной славой ( Caudīna pax L)

    Латинско-русский словарь > nobilis

  • 8 nobilis

    nobilis, e, noble, honourable, Mk. 15:43; notable, R. 16:7.

    English-Latin new dictionary > nobilis

  • 9 nobilis

    [st1]1 [-] nōbĭlis (arch. gnōbĭlis --- P. Fest. 174), e: a - sens primitif qu'on peut connaître, facile à connaître; connu.    - neque is umquam nobilis fui, Plaut. Ps. 1112: jamais je n'ai été de leurs connaissances. --- cf. Tac. H. 3, 39 (mss). b - bien connu, célèbre, illustre, renommé, noble, glorieux; fameux (péjoratif ou laudatif).    - nobilis ferebatur, Nep. 25, 1, 3: il avait une célébrité.    - nobilis, is, m.: un noble.    - sequitur hunc annum nobilis clade Romana Caudina pax, Liv. 9, 1, 1: après cetta année vient la paix Caudine, célèbre par la défaite des Romains.    - aedes nobilissimae, Cic. Dom. 116: la plus connue des maisons. --- cf. Verr. 1, 53; 4, 96; Pomp. 33.    - nihil erat ea pictura nobilius, Cic. Verr. 4, 122: il n'y avait rien de plus célèbre que cette peinture. --- cf. Verr. 4, 20; Tusc. 3, 75; Br. 122.    - nobilis in primis philosophus, Cic. Rep. 1, 3: philosophe illustre entre tous. --- cf. Inv. 2, 7; de Or. 1, 47; R. Post. 23.    - [en mauv. part] aliud ejus facinus nobile, Cic. Verr. 2, 82: un autre de ses exploits bien connu. --- cf. Verr. 4, 73; Liv. 39, 9, 5; Plaut. Rud. 619. c - noble, de famille noble, de noble naissance [qui a le jus imaginum].    - Cic. Verr. 5, 181; Cael. 31, etc. ; Sen. Ep. 44, 5.    - nobiles nostri, Plin. Ep. 5, 17, 5: nos nobles, notre noblesse.    - nobilis, nobilissimus: noble, nobilissime [titre à la cour des empereurs]. --- Cod. Th. 10, 25, 1; etc. [st1]2 [-] Nōbĭlis, is, m.: nom d'homme. --- Inscr.
    * * *
    [st1]1 [-] nōbĭlis (arch. gnōbĭlis --- P. Fest. 174), e: a - sens primitif qu'on peut connaître, facile à connaître; connu.    - neque is umquam nobilis fui, Plaut. Ps. 1112: jamais je n'ai été de leurs connaissances. --- cf. Tac. H. 3, 39 (mss). b - bien connu, célèbre, illustre, renommé, noble, glorieux; fameux (péjoratif ou laudatif).    - nobilis ferebatur, Nep. 25, 1, 3: il avait une célébrité.    - nobilis, is, m.: un noble.    - sequitur hunc annum nobilis clade Romana Caudina pax, Liv. 9, 1, 1: après cetta année vient la paix Caudine, célèbre par la défaite des Romains.    - aedes nobilissimae, Cic. Dom. 116: la plus connue des maisons. --- cf. Verr. 1, 53; 4, 96; Pomp. 33.    - nihil erat ea pictura nobilius, Cic. Verr. 4, 122: il n'y avait rien de plus célèbre que cette peinture. --- cf. Verr. 4, 20; Tusc. 3, 75; Br. 122.    - nobilis in primis philosophus, Cic. Rep. 1, 3: philosophe illustre entre tous. --- cf. Inv. 2, 7; de Or. 1, 47; R. Post. 23.    - [en mauv. part] aliud ejus facinus nobile, Cic. Verr. 2, 82: un autre de ses exploits bien connu. --- cf. Verr. 4, 73; Liv. 39, 9, 5; Plaut. Rud. 619. c - noble, de famille noble, de noble naissance [qui a le jus imaginum].    - Cic. Verr. 5, 181; Cael. 31, etc. ; Sen. Ep. 44, 5.    - nobiles nostri, Plin. Ep. 5, 17, 5: nos nobles, notre noblesse.    - nobilis, nobilissimus: noble, nobilissime [titre à la cour des empereurs]. --- Cod. Th. 10, 25, 1; etc. [st1]2 [-] Nōbĭlis, is, m.: nom d'homme. --- Inscr.
    * * *
        Nobilis, et hoc nobile, pen. corr. Virgil. Qui est fort congneu.
    \
        Nobilis. Cic. Noble et excellent en quelque chose que ce soit, soit bonne ou mauvaise, Fort congneu, Dont il est grand bruit par tout.
    \
        Nobili genere nati sunt. Cic. De noble parenté.
    \
        Nobilis et clarus origine. Ouid. De noble extraction et origine, Extraict de noblesse, ou gentillesse.
    \
        Vitulis marinis ad multa nobile fel. Plin. Utile par excellence, Fort estimé pour medecine.
    \
        Scelere nobiles. Plaut. Qui sont congneuz entre touts les autres pour leur meschanceté.

    Dictionarium latinogallicum > nobilis

  • 10 nobilis

    1) известный, знаменитый, colonia nobilis regionibus (1. 1 pr. D. 50, 15);

    quos in foro meritum nobilissimos fecit (1. 7 C. 2, 6).

    2) знатный, a) о происхождении из знатной фамилии, дворянин, patricius et nob. (1. 2 § 43 D. 1, 2. 1. 3 C. 4, 63. 1. 19 C. 6, 23);

    nobilissimus, титул императора (1. 3 D. 40, 11. cf. inscr. 1. 5 C. 1, 18. 1. 15 C. 2, 3. 1. 6 C. 7, 16. 1. 3 C. 7, 71);

    b) благородный, честный (1. 1 C. 10, 26).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > nobilis

  • 11 Nobilis

    Religion: Nob. ("noble")

    Универсальный русско-английский словарь > Nobilis

  • 12 Nobilis

    Религия: ("noble", сокр. Nob.) благородный

    Универсальный англо-русский словарь > Nobilis

  • 13 nobīlis

    сущ.
    общ. испуг

    Latviešu-krievu vārdnīca > nobīlis

  • 14 nobilis

    ,e
    известный; благородный; знаменитый; отличный

    Латинский для медиков > nobilis

  • 15 nobilis

    -is/e adj Bp
    distingué, altier

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > nobilis

  • 16 nobilis

    e известный, знаменитый, славный

    Латинско-русский медицинско-фармацевтический словарь > nobilis

  • 17 nobilis

    ,e
    известный; благородный; знаменитый; отличный

    Latin-Russian dictionary > nobilis

  • 18 nobīlis

     (р. ед. nobīļa) испуг; aiz nobīļa с испугу (перепугу), от испуга

    Latviešu-krievu vārdnīca jaunu > nobīlis

  • 19 nobilis

    , nobile (m = f,n)
      известный, знатный; знаменитый

    Dictionary Latin-Russian new > nobilis

  • 20 Nobilis (noble, сокр. Nob.)

    Религия: благородный

    Универсальный англо-русский словарь > Nobilis (noble, сокр. Nob.)

См. также в других словарях:

  • Nobilis — Год основания 2001 Расположение Лион (Франция) Продукция …   Википедия

  • Nobilis — ist das lateinische Wort für „vornehm“, „adlig“, insbesondere für einen Angehörigen der römischen Nobilität eine Handelsbezeichnung für die Edeltanne (botanisch Abies procera, früher Abies nobilis) eine Computer und Videospielverlagsfirma ein Pen …   Deutsch Wikipedia

  • Nobilis — (Люксембург,Люксембург) Категория отеля: 3 звездочный отель Адрес: Avenue de la Gare 47, Вокзал, 1611 Люксембург …   Каталог отелей

  • Nobilis — (lat., eigentl.: was einen Namen hat), 1) edel, adelig, daher ursprünglich in Rom die Patricier; seitdem aber die Plebejer Zutritt zu den höheren Staatsstellen erhalten hatten, bildeten die Nobiles, im Gegensatz zu den geburtsadeligen Patriciern …   Pierer's Universal-Lexikon

  • nobilis — index notorious Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • NOBILIS — aurei nummi apud Anglos genus, ante nostram memoriam exoletum. Eius valor A. C. 1360. et 34. Eduardi III. sic apparct, in literis Iohannis Regis Franciae, tractatum pacis Carnoti habitum inter dictos Reges confirmantibus, Articulo 13. Item,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Nobilis — For other uses, see Nobilis (disambiguation). Nobilis The cover of the second edition of the Nobilis roleplaying game, depicting a sculpture by Charles van der Stappen. This edition is known as the Great White Book or the Coffee table book .… …   Wikipedia

  • Nobilis — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Nobilis peut désigner : Nobilis, un jeu de rôle de R. Sean Borgstrom. Nobilis, un éditeur et distributeur de jeux vidéo. Catégorie : Homonymie …   Wikipédia en Français

  • Nobilis, S. — S. Nobilis (28. Sept.), Martyrer in Africa. (VII. 603.) …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Nobilis (Rollenspiel) — Veröffentlichung Designer Jenna K. Moran geschrieben als R. Sean Borgstrom Originalverlag Pharos Press Hogshead Publishing Originalsprache Englisch Welt und System Genre Fantasy Spielwelt Die Prosaische und die mythische Erde …   Deutsch Wikipedia

  • Nobilis (jeu de rôle) — Nobilis est un jeu de rôle de fantasy urbaine créé par Jenna K. Moran, créditée sous le nom de R. Sean Borgstrom. Les joueurs y incarnent des Puissances Souveraines appelées les Nobilis. Chaque Noble est la personnification d un concept ou d une… …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»