niezgodność

См. также в других словарях:

• niezgodność — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. niezgodnośćści, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. niezgodny: Niezgodność w rodzinie. Niezgodność czyjegoś charakteru. Niezgodność słów i czynów. Niezgodność zeznań, poglądów. {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• niezgodność — ż V, DCMs. niezgodnośćści, blm rzecz. od niezgodny a) w zn. 1: Niezgodność pożycia małżeńskiego. b) w zn. 2: Niezgodność pisowni wyrazu z jego wymową. Niezgodność relacji z prawdą. c) w zn. 3: Niezgodność charakterów. Niezgodnoś …   Słownik języka polskiego

• konflikt — m IV, D. u, Ms. konfliktkcie; lm M. y «sprzeczność interesów, poglądów; niezgodność, spór, zatarg, kolizja» Konflikt rodzinny, społeczny, zbrojny. Konflikt w małżeństwie. Konflikty między ludźmi. Wejść z kimś, z czymś w konflikt. Załagodzić… …   Słownik języka polskiego

• błąd — m IV, D. błędu, Ms. błędzie; lm M. błędy 1. «niezgodność z obowiązującymi regułami pisania, liczenia, wymowy itp.; odstępstwo od normy; pomyłka» Błąd ortograficzny, gramatyczny. Błąd zecerski. Błąd wymowy. Błąd w rachunku. Rysunek pełen błędów.… …   Słownik języka polskiego

• charakter — m IV, D. u, Ms. charaktererze; lm M. y 1. «właściwy danemu człowiekowi zespół względnie stałych podstawowych cech psychicznych, określających jego stosunek do rzeczywistości, motywację jego czynów i przyjmowany system wartości oraz wynikające… …   Słownik języka polskiego

• dementować — ndk IV, dementowaćtuję, dementowaćtujesz, dementowaćtuj, dementowaćował, dementowaćowany «ujawniać niezgodność szerzonych wiadomości z prawdą; oficjalnie prostować, odwoływać, zaprzeczać» Dementować fałszywe wieści, krążące opinie, pogłoski.… …   Słownik języka polskiego

• emisyjny — przym. od emisja a) w zn. 1: Bank emisyjny. ∆ Kurs emisyjny «cena papierów wartościowych oznaczona przy wypuszczaniu ich na rynek» b) w zn. 2: Niezgodność emisyjna trzech głosów. c) w zn. 4: Zdolność emisyjna danego ciała. ∆ Widmo emisyjne «widmo …   Słownik języka polskiego

• fałsz — m II, D. u; lm M. e, D. ów 1. «niezgodność z prawdą; nieszczerość, obłuda, kłamstwo» Fałsz historyczny. Wyczuć fałsz w czyichś słowach. Poznać się na fałszu. ◊ przestarz. Zadać komuś fałsz «udowodnić, ujawnić, że ktoś kłamie, jest nieszczery,… …   Słownik języka polskiego

• fałszywość — ż V, DCMs. fałszywośćści, blm «niezgodność z prawdą; bycie fałszywym» Dowieść fałszywości zdania …   Słownik języka polskiego

• inkongruencja — ż I, DCMs. inkongruencjacji, blm książk. «niezgodność, niestosowność; niedorzeczność» ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• kasa — ż IV, CMs. kasie; lm D. kas 1. «skrzynka lub szafa żelazna przeznaczona do przechowywania pieniędzy, papierów wartościowych, kosztowności itp.» Kasa ogniotrwała, pancerna. 2. «zawartość kasy; pieniądze, fundusz, kapitał» Obliczyć, sprawdzić kasę …   Słownik języka polskiego