-
1 schlimm
zły, niedobry -
2 übel
zły, niedobrymir ist ǘbel — niedobrze mi, mdli mnie
j-m etw ǘbel nehmen — mieć komuś coś za złe
-
3 böse
böse adj zły; ( schlimm) niedobry; (verärgert) rozzłoszczony, fam. wkurzony; fam. ( krank, weh) chory; ( ungezogen) niegrzeczny; adv źle, fam. paskudnie;ein böser Mensch zły człowiek;jemandem böse sein być na bakier (z I), fam. wkurzyć się pf (na A;wegen z powodu G);es nicht böse meinen nie mieć złych intencji;bist du mir böse? gniewasz się na mnie?;fam. sich böse blamieren paskudnie się zblamować pf;es sieht böse aus to źle wygląda;Böses ahnen mieć złe przeczucie;Böses im Sinn haben mieć złe zamiary;sie sind im Bösen auseinander gegangen rozeszli się pokłóceni -
4 gut
eine gute Tat dobry uczynek;gute zwei Stunden dobre dwie godziny;sei gut zu den Kindern bądź dobry dla dzieci;mit „gut“ bewerten dać stopień „dobry”;das ist gut gegen etwas to jest dobre na (A);sei so gut und … bądź tak dobry i …;es wäre gut, wenn du … dobrze by było, gdybyś …;es wird nicht gut enden to się niedobrze skończy;es geht mir gut (körperlich) czuję się dobrze;mir ist nicht gut robi mi się niedobrze;fam. (also) gut! (a więc) dobra!;schon gut dobrze, dobrze;lass es gut sein daj spokój, zostaw to;fam. machs gut! cześć!;gut gehend Geschäft prosperujący;gut bezahlt, gut dotiert Posten dobrze płatny;gut gelaunt wesoły (-ło), w dobrym nastroju;das war gut gemeint powiedziałem to w dobrej intencji;gut situiert dobrze sytuowany;vor gut zehn Jahren dobre dziesięć lat temu;fam. gut und gern co najmniej;fam. … ist so gut wie erledigt … jest na ukończeniu, … już prawie załatwiony (-na, -ne) -
5 schlimm
schlimm ( schlecht) zły, niedobry, präd źle, niedobrze; →LINK="böse" böse,LINK="übel" übel; ( schwer) Lage, Zeit, Krankheit usw ciężki; Fehler poważny; fam. ( wund) bolący, chory;schlimme Folgen złe skutki;nichts Schlimmes nic złego;halb so schlimm, nicht so schlimm pół biedy;um so schlimmer tym gorzej;und was (noch) schlimmer ist i co gorsza;schlimmer werden pogarszać <- gorszyć> się;das schlimmste ist, dass najgorsze jest to, że;das Schlimmste ist überstanden najgorsze (jest) już za nami -
6 übel
übel ( übler; übelste) ( schlecht, böse) zły (źle); ( schlimm) brzydki (-ko), niedobry (niedobrze), przykry (-ro) (a Geruch, Geschmack); ( verwerflich) naganny;eine üble Laune zły humor;eine üble Geschichte przykra historia, brzydka sprawa;ein übler Bursche typ spod ciemnej gwiazdy, kawał drania;übel riechen wydawać przykrą woń, cuchnąć;übel riechend cuchnący;übel gelaunt źle usposobiony;das sieht übel aus to źle oder niedobrze wygląda;er ist übel dran on się znalazł w przykrym położeniu;jemanden übel zurichten mocno poturbować pf k-o;wohl oder übel rad nierad;mir wird übel robi mi się niedobrze;fam. nicht übel nieźle, niczego (sobie) -
7 ungut
См. также в других словарях:
niedobry — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, niedobrybrzy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wyrządzający innym krzywdę lub przykrości swym postępowaniem, świadczący o takich zamiarach; zły : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wyczuwam w nim… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
niedobry — niedobrybrzy 1. «nie okazujący ludziom dobroci, serdeczności, życzliwości, zły; świadczący o braku dobroci, nieprzyjazny, nieżyczliwy» Niedobry mąż. Był niedobry dla uczniów. Niedobre spojrzenie. Niedobrzy ludzie. Mieć niedobre serce. 2. «niewart … Słownik języka polskiego
manowce — Coś wiedzie, prowadzi, sprowadza itp. kogoś na manowce a) «coś wywiera niedobry wpływ na kogoś, sprawia, że ktoś zaczyna postępować nieuczciwie, źle, niemoralnie»: (...) czy poczucie etyczne, pozbawione oparcia i uzasadnienia metafizycznego nie… … Słownik frazeologiczny
ładny — ładnyni, ładnyniejszy 1. «taki, który sprawia estetyczne wrażenie; odznaczający się miłym wyglądem, urodą» Ładna dziewczyna. Ładna okolica. Ładne oczy. Ładny obraz. ◊ Ładny dzień, pogoda itp. «dzień, pogoda itp. słoneczna, bezdeszczowa» ◊ Ładna… … Słownik języka polskiego
manowiec — m II, D. manowiecwca; lm M. manowiecwce, D. manowiecwców, dziś tylko w lm «błędne drogi; bezdroża, wertepy» Tłuc się, błądzić po manowcach. ◊ Zejść na manowce «zacząć postępować źle, niewłaściwie, nieuczciwie; pobłądzić» ◊ Zwieść kogoś na manowce … Słownik języka polskiego
nie- — «pierwszy człon wyrazów złożonych pisany łącznie (wyjątkowo z łącznikiem)» a) «będący częścią przymiotnika złożonego oznaczającą zwykłe zaprzeczenie (cechy wyrażanej przez przymiotnik podstawowy), np. nieczytelny, niepełnoletni, nieżonaty, nierad … Słownik języka polskiego
niejadalny — «nie nadający się do jedzenia; niesmaczny, niedobry» Niejadalne części owoców, warzyw. Grzyby niejadalne. Niejadalna zupa, potrawa … Słownik języka polskiego
nieładny — nieładnyni 1. «nie będący ładnym; niepiękny, nieurodziwy, dość brzydki; nieciekawy» Nieładna dziewczyna. Nieładny strój. Nieładny film. ◊ Nieładna pogoda «pochmurna, deszczowa pogoda» 2. «taki, który sprzeciwia się ogólnie przyjętym normom… … Słownik języka polskiego
niełaskawy — niełaskawywi a. niełaskaw (tylko w funkcji orzecznika w zn. 1) 1. «nieżyczliwie usposobiony, niechętnie ustosunkowany do kogoś (czegoś), okazujący niełaskę; nieprzychylny, nieprzyjazny» Władca niełaskawy dla poddanych. Los był dla niego… … Słownik języka polskiego
niepomyślny — «nie będący po czyjejś myśli, nie odpowiadający czyimś zamiarom, życzeniom; niekorzystny, niedobry» Niepomyślny wiatr. Niepomyślna wiadomość. Niepomyślne wyniki nauczania. Niepomyślna sytuacja. Niepomyślne warunki … Słownik języka polskiego
ten — m odm. jak przym., D. tego, B. tego (żyw.) a. ten (nieżyw.); ta ż, DCMs. tej, B. tę, N. tą; to n, D. tego, B.=M.; lm M. m. os. ci a. ż. rzecz. te, DMs. tych, B. m. os. tych a. ż. rzecz. te 1. «zaimek wskazujący, będący określeniem rzeczownika,… … Słownik języka polskiego