Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

nausĕo

  • 1 nauseo

    nausĕo, āre, āvi, ātum - intr. - [st2]1 [-] avoir le mal de mer, avoir des nausées. [st2]2 [-] avoir mal au coeur, avoir envie de vomir. [st2]3 [-] être pris de vomissements. [st2]4 [-] être dégoûté, faire le dégoûté. [st2]5 - tr. - vomir (des paroles).
    * * *
    nausĕo, āre, āvi, ātum - intr. - [st2]1 [-] avoir le mal de mer, avoir des nausées. [st2]2 [-] avoir mal au coeur, avoir envie de vomir. [st2]3 [-] être pris de vomissements. [st2]4 [-] être dégoûté, faire le dégoûté. [st2]5 - tr. - vomir (des paroles).
    * * *
        Nauseo, nauseas, nauseare. Cic. Avoir faim de vomir.
    \
        Nauseare. Cic. Despriser et rejecter.

    Dictionarium latinogallicum > nauseo

  • 2 nauseo

    nauseo (nausio), āvī, ātum, āre (nausea), I) die Seekrankheit haben, etiam nunc nauseo, Plaut. Amph. 329: num quis miratur in mari (se) nausiare? Sen. de ira 3, 37, 3: conducto navigio aeque nauseat ac locuples, quem ducit priva triremis, Hor. ep. 1, 1, 93: epistula, quam dedisti nauseans (seekrank) Buthroto, Cic. ad Att. 5, 21, 3. – u. übtr. übh. Übelkeit (Ekel) empfinden, sich erbrechen wollen od. müssen, kotzen, dominus crudus ac nausians, Sen. ep. 89, 22: ructans et nauseans, der Rülpser u. Kotzer, Cic. ep. 12, 25, 4: quidlibet, modo ne nauseet, faciat, quod in porticu Minucia fecit, Cic. Phil. 2, 84. – II) bildl.: A) Ekel bekommen, ista effutientem nauseare, solches unnützes Zeug herauszuschwatzen, was dir selbst Ekel erregen muß, Cic. de nat. deor. 1, 84: qui ad canticum sobrietatis, sicut ad potionem aqualem madidi nauseant, Augustin. conf. 6, 2. – B) ekel tun, Phaedr. 4, 7 (6), 25. – / Depon. Nbf. nausior, Caper 93, 10 K.

    lateinisch-deutsches > nauseo

  • 3 nauseo

    nauseo (nausio), āvī, ātum, āre (nausea), I) die Seekrankheit haben, etiam nunc nauseo, Plaut. Amph. 329: num quis miratur in mari (se) nausiare? Sen. de ira 3, 37, 3: conducto navigio aeque nauseat ac locuples, quem ducit priva triremis, Hor. ep. 1, 1, 93: epistula, quam dedisti nauseans (seekrank) Buthroto, Cic. ad Att. 5, 21, 3. – u. übtr. übh. Übelkeit (Ekel) empfinden, sich erbrechen wollen od. müssen, kotzen, dominus crudus ac nausians, Sen. ep. 89, 22: ructans et nauseans, der Rülpser u. Kotzer, Cic. ep. 12, 25, 4: quidlibet, modo ne nauseet, faciat, quod in porticu Minucia fecit, Cic. Phil. 2, 84. – II) bildl.: A) Ekel bekommen, ista effutientem nauseare, solches unnützes Zeug herauszuschwatzen, was dir selbst Ekel erregen muß, Cic. de nat. deor. 1, 84: qui ad canticum sobrietatis, sicut ad potionem aqualem madidi nauseant, Augustin. conf. 6, 2. – B) ekel tun, Phaedr. 4, 7 (6), 25. – ⇒ Depon. Nbf. nausior, Caper 93, 10 K.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > nauseo

  • 4 nauseō

        nauseō —, —, āre    [nausea], to be sea-sick, C., H.— To be squeamish, be qualmish, vomit: modo ne nauseet.—Fig., to belch forth, give vent to, utter: ista.— To cause disgust: stultitiā, Ph.
    * * *
    nauseare, nauseavi, nauseatus V
    be sea-sick; feel sick

    Latin-English dictionary > nauseō

  • 5 nauseo

    nausĕo, āvi, ātum, 1, v. n. [nausea], to be sea-sick.
    I.
    Lit., Hor. Ep. 1, 1, 93:

    si sine vomitu nauseavit,

    Cels. 1, 3.—
    B.
    Transf., to be squeamish or qualmish, to vomit:

    quidlibet, modo ne nauseet, faciat,

    Cic. Phil. 2, 34, 84:

    ructantem et nauseantem Antonium,

    id. Fam. 12, 25, 4; Juv. 6, 433.—
    II.
    Trop.
    A.
    To belch forth, i. e. give vent to, utter nonsense:

    ista effutientem nauseare,

    Cic. N. D. 1, 30, 84.—
    B.
    To cause disgust:

    hoc illis dictum est, qui stultitiā nauseant,

    Phaedr. 4, 7, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > nauseo

  • 6 nauseo

    āvī, ātum, āre [ nausea ]
    1) страдать морской болезнью или чувствовать тошноту, позыв на рвоту C, H, Sen
    3) делать недовольный вид, привередничать Ph

    Латинско-русский словарь > nauseo

  • 7 nauseabundus

    nauseābundus, a, um [ nauseo ]
    подверженный морской болезни или страдающий морской болезнью Sen; чувствующий тошноту, позыв на рвоту Sen

    Латинско-русский словарь > nauseabundus

  • 8 nauseator

    nauseātor, ōris m. [ nauseo ]

    Латинско-русский словарь > nauseator

  • 9 nauseosus

    nauseōsus, a, um [ nauseo ]
    вызывающий тошноту, тошнотворный, рвотный ( radix PM)

    Латинско-русский словарь > nauseosus

  • 10 nauseabilis

    nauseābilis (nausiābilis), e (nauseo), Erbrechen erregend, Cael. Aur. de morb. chron. 3, 2, 18.

    lateinisch-deutsches > nauseabilis

  • 11 nauseabundus

    nauseābundus (nausiābundus), a, um (nauseo) 1) zur Seekrankheit geneigt, seekrank, Sen. ep. 108, 37. – 2) an verdorbenem Magen leidend, Sen. ep. 47, 8.

    lateinisch-deutsches > nauseabundus

  • 12 nauseator

    nauseātor (nausiātor), ōris, m. (nauseo), der Seekranke, Sen. ep. 53, 4.

    lateinisch-deutsches > nauseator

  • 13 nauseosus

    nauseōsus (nausiōsus), a, um (nauseo), Ekel erregend, radix, Plin. 26, 59.

    lateinisch-deutsches > nauseosus

  • 14 nauseabilis

    nauseābilis (nausiābilis), e (nauseo), Erbrechen erregend, Cael. Aur. de morb. chron. 3, 2, 18.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > nauseabilis

  • 15 nauseabundus

    nauseābundus (nausiābundus), a, um (nauseo) 1) zur Seekrankheit geneigt, seekrank, Sen. ep. 108, 37. – 2) an verdorbenem Magen leidend, Sen. ep. 47, 8.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > nauseabundus

  • 16 nauseator

    nauseātor (nausiātor), ōris, m. (nauseo), der Seekranke, Sen. ep. 53, 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > nauseator

  • 17 nauseosus

    nauseōsus (nausiōsus), a, um (nauseo), Ekel erregend, radix, Plin. 26, 59.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > nauseosus

  • 18 nauseabilis

    nausĕābĭlis, e, adj. [nauseo], that causes nausea or vomiting, Cael. Aur. Tard. 3, 2, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > nauseabilis

  • 19 vomo

    vŏmo, ŭi, ĭtum, 3, v. n. and a. [Sanscr. vām-ami, vomit; Gr. emeô; root Wem].
    I.
    Neutr., to puke, spew, throw up, vomit (a common method among the Romans of renewing the appetite).
    A.
    Lit.:

    cum vomere post cenam te velle dixisses,

    Cic. Dejot. 7, 21; id. Phil. 2, 25, 63; Cels. 1, 3; Suet. Vit. 13; id. Claud. 21:

    in mensam,

    Cic. Fin. 2, 8, 23.—With a homogeneous object:

    vomitum,

    Plaut. Rud. 2, 6, 27.— Impers. pass.:

    ab horā tertiā bibebatur, ludebatur, vomebatur,

    Cic. Phil. 2, 41, 104.—
    B.
    Transf., in gen., to pour forth, empty: quā largius vomit (Padus), discharges itself into the sea, Plin. 3, 16, 20, § 119.—
    II.
    Act., to throw up or discharge by vomiting; to vomit up or forth (cf.: eructo, nauseo).
    A.
    Lit.:

    sanguinem,

    Plin. 26, 13, 84, § 136:

    paene intestina sua,

    Petr. 66.—
    B.
    Transf., in gen., to vomit forth, i. e. to throw or pour out in abundance; to emit, discharge ( poet.):

    (Charybdis) vomit fluctus totidem totidemque resorbet,

    Ov. H. 12, 125:

    undam,

    Verg. G. 2, 462:

    fumum,

    id. A. 5, 682:

    geminas flammas,

    id. ib. 8, 681:

    mel (apes),

    Petr. 56:

    vitam,

    to breathe out, Lucr. 6, 828; so,

    animam,

    Verg. A. 9, 349:

    argentum,

    to give up, Plaut. Curc. 5, 3, 10:

    armataeque vomunt stridentia tela fenestrae,

    Stat. Th. 10, 536:

    pinguem nebulam vomuere lucernae,

    Pers. 5, 181.

    Lewis & Short latin dictionary > vomo

См. также в других словарях:

  • Friedrich Grau — Friedrich Nausea, eigentlich Friedrich Grau (* um 1496 in Waischenfeld, Deutschland; † 6. Februar 1552 in Trient) war katholischer Bischof der Diözese Wien. Sein Name leitet sich vom lateinischen Wort nauseo (deutsch: mir graut) ab.… …   Deutsch Wikipedia

  • Friedrich Nausea — Friedrich Nausea, eigentlich Friedrich Grau (* um 1496 in Waischenfeld, Deutschland; † 6. Februar 1552 in Trient) war katholischer Bischof der Diözese Wien. Sein Name leitet sich vom lateinischen Wort nauseo (deutsch: mir graut) ab.… …   Deutsch Wikipedia

  • nauseare — nau·se·à·re v.tr. (io nàuseo) CO 1. provocare nausea: un odore che nausea Sinonimi: infastidire, ributtare, ripugnare, rivoltare, stomacare, 2stuccare. Contrari: 1piacere. 2. estens., disgustare: la sua disonestà mi nausea Sinonimi: infastidire,… …   Dizionario italiano

  • nausearsi — nau·se·àr·si v.pronom.intr. (io mi nàuseo) CO provare nausea, disgustarsi: nausearsi di un cibo, di una situazione | stancarsi di qcn …   Dizionario italiano

  • nauseare — {{hw}}{{nauseare}}{{/hw}}v. tr.  e intr.  (io nauseo ; aus. avere ) 1 Dare la nausea. 2 (fig.) Infastidire, disgustare: il suo comportamento mi ha nauseato; SIN. Ripugnare, stomacare …   Enciclopedia di italiano

  • nauseare — /nauze are/ v. tr. [dal lat. nauseare, nel lat. class. avere nausea , nel lat. tardo eccitare la nausea ] (io nàuseo, ecc.; poco usate, per ragioni di eufonia, le forme nauseiamo dell indic. e nauseiamo, nauseiate del cong.). [provocare nausea,… …   Enciclopedia Italiana

  • ՆՈՂԿԱՄ — (ացայ կամ ացի.) NBH 2 0438 Chronological Sequence: Early classical, 5c, 9c, 10c, 12c, 13c չ. ՆՈՂԿԱՄ ՆՈՂԿՆՈՒՄ ՆՈՂԿՏԱՄ. (լծ. յն. նաւսիա՛օ, լտ. նաւսէ՛օ ). ναυτιάω nauseo. Խառնիլ սրտի որպէս ʼի նաւու. շարժիլ ʼի փոխումն յերեսաց զինչ եւ է իրաց. յետս կալ …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՆՈՂԿՆՈՒՄ — ( ) NBH 2 0438 Chronological Sequence: Early classical, 5c, 9c, 10c, 12c, 13c չ. ՆՈՂԿԱՄ ՆՈՂԿՆՈՒՄ ՆՈՂԿՏԱՄ. (լծ. յն. նաւսիա՛օ, լտ. նաւսէ՛օ ). ναυτιάω nauseo. ) Խառնիլ սրտի որպէս ʼի նաւու. շարժիլ ʼի փոխումն յերեսաց զինչ եւ է իրաց. յետս կալ, խորշիլ,… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՆՈՂԿՏԱՄ — (ացայ կամ ացի.) NBH 2 0438 Chronological Sequence: Early classical, 5c, 9c, 10c, 12c, 13c չ. ՆՈՂԿԱՄ ՆՈՂԿՆՈՒՄ ՆՈՂԿՏԱՄ. (լծ. յն. նաւսիա՛օ, լտ. նաւսէ՛օ ). ναυτιάω nauseo. Խառնիլ սրտի որպէս ʼի նաւու. շարժիլ ʼի փոխումն յերեսաց զինչ եւ է իրաց. յետս կալ …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՈՐԾԱՄ — (ացայ.) NBH 2 0531 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 10c, 12c չ. ἑρεύγω, ομαι ructo, eructo եւ νατιάω nauseo ἑμέω vomo, evomo. որ եւ ՈՐԾԿԱԼ, ՈՐԾԿՏԱԼ. Ի ծանրութենէ ստամոքաց կերածոյն ի վեր տալ ընդ որկորն մինչեւ ի բերանն.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • nauseante — adj. 2 g. O mesmo que nauseabundo.   ‣ Etimologia: latim nauseans, antis, particípio presente de nauseo, are, sofrer enjoo do mar …   Dicionário da Língua Portuguesa

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»