naruszać

См. также в других словарях:

• naruszać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, naruszaćam, naruszaća, naruszaćają, naruszaćany {{/stl 8}}– naruszyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, naruszaćszę, naruszaćszy, naruszaćszony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} brać,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• łamać — ndk IX, łamaćmię, łamaćmiesz, łam, łamaćał, łamaćany 1. «naciskając, przyciskając, uderzając, zginając rozrywać coś, kruszyć, rozdzielać; rozbijać na kawałki» Łamać gałęzie. ∆ Łamać kołem «w średniowieczu i początkach ery nowożytnej: łamać kości… …   Słownik języka polskiego

• obrażać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, obrażaćam, obrażaća, obrażaćają, obrażaćany {{/stl 8}}– obrazić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, obrażaćażę, obrażaćzi, obrażaćaź, obrażaćażony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• żelazny — 1. Trzymać kogoś, coś żelazną ręką «stosować ostrą dyscyplinę, rządzić energicznie, despotycznie»: Stroop trzymał dom żelazną ręką. Żonę traktował jak swoją własność. Kinder, Küche, Kirche – oklepany frazes o kobietach niemieckich znalazł odbicie …   Słownik frazeologiczny

• deptać — ndk IX, deptaćpczę (deptaćpcę), deptaćpczesz (deptaćpcesz), depcz, deptaćał, deptaćany 1. «stąpając przygniatać, cisnąć nogami; następować na coś, przydeptywać» Deptać kwiaty, trawnik a. po kwiatach, po trawniku. Deptać komu po nogach, odciskach …   Słownik języka polskiego

• gwałcić — ndk VIa, gwałcićcę, gwałcićcisz, gwałć, gwałcićcił, gwałcićcili, gwałcićcony 1. «dopuszczać się gwałtu, bezprawia; naruszać, łamać» Gwałcić prawo. Gwałcić uczucia. 2. «zmuszać kobietę siłą do stosunku płciowego» Gwałcić dziewczynę …   Słownik języka polskiego

• naruszyć — dk VIb, naruszyćszę, naruszyćszysz, naruszyćrusz, naruszyćszył, naruszyćszony naruszać ndk I, naruszyćam, naruszyćasz, naruszyćają, naruszyćaj, naruszyćał, naruszyćany 1. «ująć coś z jakiejś całości; napocząć» Naruszyć kapitał, oszczędności.… …   Słownik języka polskiego

• pieczęć — ż V, DCMs. pieczęćęci; lm M. pieczęćęcie, D. pieczęćęci 1. «płytka drewniana z uchwytem, z wypukłym wizerunkiem, znakiem, tekstem wyrytym w kauczuku, używana do odbijania tuszem na papierze; także płytka, zwykle metalowa, z wyrytym wizerunkiem,… …   Słownik języka polskiego

• prawo — I n III, Ms. prawowie; lm D. praw 1. zwykle blm «ogół przepisów, norm prawnych regulujących stosunki między ludźmi danej społeczności, określających zasady ich postępowania lub zawierających zakazy, których naruszenie zagrożone jest karą;… …   Słownik języka polskiego

• praworządność — ż V, DCMs. praworządnośćści, blm «przestrzeganie, poszanowanie obowiązujących praw, postępowanie zgodne z prawem; panowanie prawa w życiu publicznym» Praworządność obywatelska. Utrzymywać, naruszać, łamać praworządność …   Słownik języka polskiego

• przepis — m IV, D. u, Ms. przepissie; lm M. y 1. «wskazówka, zwykle pisana, określająca sposób wykonywania, robienia czegoś (zwłaszcza sposób przyrządzania jakiejś potrawy); recepta, zasada, prawidło, reguła» Przepis lekarski. Przepisy ortograficzne,… …   Słownik języka polskiego