-
1 nadmierny
-
2 nadmierny
nadmierny übermäßig -
3 nieumiarkowany
nieumiarkowany [ɲɛumjarkɔvanɨ] adj1) ( łakomy)\nieumiarkowany w jedzeniu unmäßig [ lub hemmungslos] beim Essen, unersättlich -
4 przesadzony
przesadzony [pʃɛsaʣ̑ɔnɨ] adj( nadmierny) übertrieben -
5 wybujały
-
6 überhöht
-
7 übermäßig
das war nicht [gerade] \übermäßig to nie było [zbytnio] wygórowaneII. adv2) ( intensivierend)\übermäßig hohe Kosten nader wysokie koszty -
8 überschüssig
überschüssig ['y:bɐʃʏsɪç] adj( über den Bedarf vorhanden) Kraft nadmierny\überschüssige Gelder/\überschüssiges Fett nadmiar m pieniędzy/tłuszczudie \überschüssige Energie von Jugendlichen energia rozsadzająca dorastającą młodzież ( przen) -
9 übertrieben
-
10 überzählig
überzählig ['y:bɐtsɛ:lɪç] adj2) ( überschüssig) nadmierny -
11 unmäßig
\unmäßiges Rauchen nadmierne palenie nt\unmäßiges Essen nieumiarkowane jedzenie ntII. adv\unmäßig essen/trinken/rauchen jeść/pić/palić bez umiaru
См. также в других словарях:
nadmierny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} wychodzący poza ustaloną miarę, większy od czegoś przeciętnego; za duży : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jechać z nadmierną szybkością. Nadmierne ryzyko, obciążenie. Nadmierny wysiłek, tłok. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nadmierny — «przekraczający miarę, zbyt wielki, za duży; ogromny» Nadmierny wzrost, wysiłek. Nadmierna praca. Nadmierne gorąco, wzruszenie. Aż płakała z nadmiernego szczęścia … Słownik języka polskiego
niepomierny — «nadmierny, zbytni; wielki, nadzwyczajny» Niepomierna radość, wesołość. Niepomierne zdumienie. Klejnot niepomiernej wartości … Słownik języka polskiego
egzaltacja — ż I, DCMs. egzaltacjacji, blm «przesada w wyrażaniu uczuć i myśli; nadmierny zapał, uniesienie» ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
nadmiernie — przysłów. od nadmierny Nadmiernie zaczerwienione oczy. Być nadmiernie wrażliwym … Słownik języka polskiego
nieumiarkowany — nieumiarkowanyni 1. «nie zachowujący umiaru, nieopanowany, niepowściągliwy» Nieumiarkowany w gniewie. Nieumiarkowany w piciu. 2. «będący wyrazem, objawem czyjegoś braku umiaru; nadmierny, przesadny» Nieumiarkowane żądania, wymagania.… … Słownik języka polskiego
przesadny — przesadnyni «odznaczający się, nacechowany przesadą, przejaskrawiony, nadmierny; sztuczny, afektowany» Przesadna czułość, serdeczność, troskliwość. Przesadna dokładność, obowiązkowość. Przesadna elegancja. Przesadna uprzejmość. Przesadna… … Słownik języka polskiego
rozbuchać — dk I, rozbuchaćam, rozbuchaćasz, rozbuchaćają, rozbuchaćaj, rozbuchaćał, rozbuchaćany pot. «nadać czemuś nadmierną wagę, nadmierny rozgłos; przedstawić coś w przesadnie wielkich rozmiarach, w przesadnej formie; wyolbrzymić, rozdąć» Rozbuchać… … Słownik języka polskiego
rozdmuchać — dk I, rozdmuchaćam, rozdmuchaćasz, rozdmuchaćają, rozdmuchaćaj, rozdmuchaćał, rozdmuchaćany rozdmuchiwać ndk VIIIb, rozdmuchaćdmuchuję, rozdmuchaćdmuchujesz, rozdmuchaćdmuchuj, rozdmuchaćiwał, rozdmuchaćiwany 1. «dmuchając rozwiać, rozrzucić,… … Słownik języka polskiego
rozpasać — dk IX, rozpasaćpasze, rozpasaćał, rozpasaćany przestarz. dziś tylko w imiesłowie biernym «spowodować nadmierny rozrost czegoś, rozkiełznać, rozpętać; rozpuścić, rozbestwić» Rozpasane żywioły. Rozpasana żądza. rozpasać się książk. «nadmiernie się… … Słownik języka polskiego
sejmokracja — ż I, DCMs. sejmokracjacji iron. «nadmierny wpływ władzy ustawodawczej (np. sejmu) na rządy państwem» … Słownik języka polskiego