-
1 mussō
mussō āvī, ātus, āre [3 MV-], to speak low, mutter, murmur, grumble: clam, L.: mussant patres, V.: mussant (apes), hum, V.— To be irresolute, hesitate, deliberate: mussat rex Quos generos vocet, i. e. deliberates in silence, V.: mussant iuvencae, Quis, etc., expect in silence, V.: dicere mussant, V.* * *mussare, mussavi, mussatus Vmutter/whisper (discontently); hum (bee); keep quiet (about); hem/haw; hesitate -
2 musso
musso, āvi, ātum, 1, v. n. and a. (depon. collat. form: discumbimus mussati, Varr. ap. Non. 249, 10) [root mu-, shut; Sanscr. mūkas, dumb; Gr. muaô, muôps; cf. mustêrion; Lat. mutus], to say in a low tone, to mutter, murmur; to be silent respecting a thing (not in Cic. or Cæs.; syn.: mutio, murmuro).I.Lit.: mussare murmurare. Ennius: in occulto mussabant. Vulgo vero pro tacere dicitur, ut idem Ennius: non decet mussare bonos, Paul. ex Fest. p. 144 Müll. (cf. Ann. v. 185; 348; 426;II.Trag. v. 432 Vahl.): soli Aetoli id decretum clam mussantes carpebant,
Liv. 33, 31:flent maesti mussantque patres,
Verg. A. 11, 454; Anthol. Lat. 1, 170, 108: aequum non est occultum id haberi, neque per metum mussari, to bear or brook in silence, Plaut. Aul. 2, 1, 12: egomet mecum mussito: Bona [p. 1180] mea inhiant, id. Mil. 3, 1, 118:quidquid est, mussitabo potius quam inteream,
keep it to myself, id. ib. 2, 3, 40:ergo si sapis, mussitabis,
id. ib. 2, 5, 67.— Poet., of bees, to murmur, hum, Verg. G. 4, 188.—Transf., to be afraid to say or do any thing, to be in fear or uncertainty:mussat rex ipse Latinus, Quos generos vocet,
i. e. deliberates in silence, Verg. A. 12, 657:dicere mussant,
id. ib. 11, 345:medici,
Plin. Ep. 7, 1:juvencae,
are silent, expect in silence, Verg. A. 12, 718. -
3 mussitō
mussitō —, —, āre, freq. [musso], to mutter, grumble: clam, L.—Fig., to bear in silence, stomach: mussitanda iniuria, T.* * *mussitare, mussitavi, mussitatus Vmutter/whisper, talk in subdued tones; keep quiet/say nothing (about) -
4 demussatus
dē-mussātus, a, um, Part. [musso], borne silently (post-class. and rare):contumelia, Ap. M. 3, p. 140, 26: injuriis omnibus demussatis,
Amm. 30, 1, 15. -
5 moenero
mūnĕro ( moen-), āvi, ātum, 1, v. a., and mūnĕror, ātus (v. Gell. 18, 12, 20), 1, v. dep. [munus], to give, bestow, present a thing; to present, honor, reward with a thing (rare but class.; syn.: dono, largior, impertion.I.Form munero, with dat.: cujus exuvias et coronam huic muneravit virgini, Att. ap. Non. 499, 11: Kalendis suam matrem. Plaut. Mil. 3, 1, 97:II.Horolen,
Flor. 3, 5, 28 (Trag. Rel. v. 446 Rib.):beneficium alicui,
to render, Plaut. Capt. 5, 1, 15; Turp. ap. Non. 477, 19.—With abl.:ea, quibus rex te munerare constituerat,
Cic. Deiot. 6, 17: inani me, inquis, lance muneras. Sen. Ep. 119, 5; Dig. 48, 20, 6 fin.:a Trojano locupletissime muneratus,
Spart. Hadr. 3, 4:mulier munerata,
Amm. 14, 7, [p. 1176] 4:legatus muneratus,
id. 17, 8, 3.—In gerundive:non meretriculis moenerandis rem coëgit,
Plaut. Truc. 2, 2, 55 Speng.— Absol.:at certatim nutricant et munerant,
Plaut. Mil. 3, 1, 121:regni eum societate muneravit,
Macr. S. 1, 7, 21:dignus quem maximis officiis muneres,
Symm. Ep. 1, 104. —Form muneror:natura aliud alii muneratur,
Cic. Inv. 2, 1, 3:assectatur, assidet, muneratur,
id. Par. 5, 2, 39; Ter. Heaut. 2, 3, 59 (dub.;Fleck. demunerarier): Alexis me opipare muneratus est,
Cic. Att. 7, 2, 3:aliquem aliquā re,
Hor. Epod. 2, 20; App. Herm. Trim. 11. ‡ * mungo, ere [obsolete, the orig. form whence emungo, mucus, mucere, mucor, mucedo; cf. Sanscr. muk, to let go, throw off; Gr. apomussô, to wipe away; muktêr, nose; muxa, snivel], to blow the nose: mungo, mussô, Gloss. Philox. -
6 munero
mūnĕro ( moen-), āvi, ātum, 1, v. a., and mūnĕror, ātus (v. Gell. 18, 12, 20), 1, v. dep. [munus], to give, bestow, present a thing; to present, honor, reward with a thing (rare but class.; syn.: dono, largior, impertion.I.Form munero, with dat.: cujus exuvias et coronam huic muneravit virgini, Att. ap. Non. 499, 11: Kalendis suam matrem. Plaut. Mil. 3, 1, 97:II.Horolen,
Flor. 3, 5, 28 (Trag. Rel. v. 446 Rib.):beneficium alicui,
to render, Plaut. Capt. 5, 1, 15; Turp. ap. Non. 477, 19.—With abl.:ea, quibus rex te munerare constituerat,
Cic. Deiot. 6, 17: inani me, inquis, lance muneras. Sen. Ep. 119, 5; Dig. 48, 20, 6 fin.:a Trojano locupletissime muneratus,
Spart. Hadr. 3, 4:mulier munerata,
Amm. 14, 7, [p. 1176] 4:legatus muneratus,
id. 17, 8, 3.—In gerundive:non meretriculis moenerandis rem coëgit,
Plaut. Truc. 2, 2, 55 Speng.— Absol.:at certatim nutricant et munerant,
Plaut. Mil. 3, 1, 121:regni eum societate muneravit,
Macr. S. 1, 7, 21:dignus quem maximis officiis muneres,
Symm. Ep. 1, 104. —Form muneror:natura aliud alii muneratur,
Cic. Inv. 2, 1, 3:assectatur, assidet, muneratur,
id. Par. 5, 2, 39; Ter. Heaut. 2, 3, 59 (dub.;Fleck. demunerarier): Alexis me opipare muneratus est,
Cic. Att. 7, 2, 3:aliquem aliquā re,
Hor. Epod. 2, 20; App. Herm. Trim. 11. ‡ * mungo, ere [obsolete, the orig. form whence emungo, mucus, mucere, mucor, mucedo; cf. Sanscr. muk, to let go, throw off; Gr. apomussô, to wipe away; muktêr, nose; muxa, snivel], to blow the nose: mungo, mussô, Gloss. Philox. -
7 muneror
mūnĕro ( moen-), āvi, ātum, 1, v. a., and mūnĕror, ātus (v. Gell. 18, 12, 20), 1, v. dep. [munus], to give, bestow, present a thing; to present, honor, reward with a thing (rare but class.; syn.: dono, largior, impertion.I.Form munero, with dat.: cujus exuvias et coronam huic muneravit virgini, Att. ap. Non. 499, 11: Kalendis suam matrem. Plaut. Mil. 3, 1, 97:II.Horolen,
Flor. 3, 5, 28 (Trag. Rel. v. 446 Rib.):beneficium alicui,
to render, Plaut. Capt. 5, 1, 15; Turp. ap. Non. 477, 19.—With abl.:ea, quibus rex te munerare constituerat,
Cic. Deiot. 6, 17: inani me, inquis, lance muneras. Sen. Ep. 119, 5; Dig. 48, 20, 6 fin.:a Trojano locupletissime muneratus,
Spart. Hadr. 3, 4:mulier munerata,
Amm. 14, 7, [p. 1176] 4:legatus muneratus,
id. 17, 8, 3.—In gerundive:non meretriculis moenerandis rem coëgit,
Plaut. Truc. 2, 2, 55 Speng.— Absol.:at certatim nutricant et munerant,
Plaut. Mil. 3, 1, 121:regni eum societate muneravit,
Macr. S. 1, 7, 21:dignus quem maximis officiis muneres,
Symm. Ep. 1, 104. —Form muneror:natura aliud alii muneratur,
Cic. Inv. 2, 1, 3:assectatur, assidet, muneratur,
id. Par. 5, 2, 39; Ter. Heaut. 2, 3, 59 (dub.;Fleck. demunerarier): Alexis me opipare muneratus est,
Cic. Att. 7, 2, 3:aliquem aliquā re,
Hor. Epod. 2, 20; App. Herm. Trim. 11. ‡ * mungo, ere [obsolete, the orig. form whence emungo, mucus, mucere, mucor, mucedo; cf. Sanscr. muk, to let go, throw off; Gr. apomussô, to wipe away; muktêr, nose; muxa, snivel], to blow the nose: mungo, mussô, Gloss. Philox. -
8 mungo
mūnĕro ( moen-), āvi, ātum, 1, v. a., and mūnĕror, ātus (v. Gell. 18, 12, 20), 1, v. dep. [munus], to give, bestow, present a thing; to present, honor, reward with a thing (rare but class.; syn.: dono, largior, impertion.I.Form munero, with dat.: cujus exuvias et coronam huic muneravit virgini, Att. ap. Non. 499, 11: Kalendis suam matrem. Plaut. Mil. 3, 1, 97:II.Horolen,
Flor. 3, 5, 28 (Trag. Rel. v. 446 Rib.):beneficium alicui,
to render, Plaut. Capt. 5, 1, 15; Turp. ap. Non. 477, 19.—With abl.:ea, quibus rex te munerare constituerat,
Cic. Deiot. 6, 17: inani me, inquis, lance muneras. Sen. Ep. 119, 5; Dig. 48, 20, 6 fin.:a Trojano locupletissime muneratus,
Spart. Hadr. 3, 4:mulier munerata,
Amm. 14, 7, [p. 1176] 4:legatus muneratus,
id. 17, 8, 3.—In gerundive:non meretriculis moenerandis rem coëgit,
Plaut. Truc. 2, 2, 55 Speng.— Absol.:at certatim nutricant et munerant,
Plaut. Mil. 3, 1, 121:regni eum societate muneravit,
Macr. S. 1, 7, 21:dignus quem maximis officiis muneres,
Symm. Ep. 1, 104. —Form muneror:natura aliud alii muneratur,
Cic. Inv. 2, 1, 3:assectatur, assidet, muneratur,
id. Par. 5, 2, 39; Ter. Heaut. 2, 3, 59 (dub.;Fleck. demunerarier): Alexis me opipare muneratus est,
Cic. Att. 7, 2, 3:aliquem aliquā re,
Hor. Epod. 2, 20; App. Herm. Trim. 11. ‡ * mungo, ere [obsolete, the orig. form whence emungo, mucus, mucere, mucor, mucedo; cf. Sanscr. muk, to let go, throw off; Gr. apomussô, to wipe away; muktêr, nose; muxa, snivel], to blow the nose: mungo, mussô, Gloss. Philox. -
9 murmuro
murmŭro, āvi, ātum, 1, and (ante- and post-class.) murmŭror, ātus, 1, v. dep. [id.], to murmur, mutter; to rustle, rumble, roar, etc. (cf.: susurro, musso, fremo, strepo).I.Neutr.A.Form murmuro:B.secum murmurat,
Plaut. Aul. 1, 1, 13; Varr. L. L. 6, § 67 Müll.—Of discontented persons, to mutter, grumble:servi murmurant,
Plaut. Mil. 3, 1, 149:et murmuravit omnis congregatio,
Vulg. Exod. 16, 2 al. —Of the nightingale:secum ipse murmurat,
Plin. 10, 29, 43, § 82:magia carminibus murmurata,
muttered, App. Mag. p. 304, 28.—Of inanimate things, to murmur, roar, rumble:murmurantia litora,
Varr. L. L. 6, § 67 Müll.:murmurans mare,
Cic. Tusc. 5, 40, 116:unda,
Verg. A. 10, 212:ignis,
crackles, Plin. 18, 35, 84, § 357:intestina,
to rumble, Plaut. Cas. 4, 3, 6.—Form murmuror: murmurari coepimus, Varr. ap. Non. 478: populus murmurari coepit, Quadrig. ib. 7; Varr. ib. 11.—II.Act., transf., to mutter or grumble at a thing:quidam tarditatem poëtae murmurari,
App. Flor. p. 353 fin. -
10 murmuror
murmŭro, āvi, ātum, 1, and (ante- and post-class.) murmŭror, ātus, 1, v. dep. [id.], to murmur, mutter; to rustle, rumble, roar, etc. (cf.: susurro, musso, fremo, strepo).I.Neutr.A.Form murmuro:B.secum murmurat,
Plaut. Aul. 1, 1, 13; Varr. L. L. 6, § 67 Müll.—Of discontented persons, to mutter, grumble:servi murmurant,
Plaut. Mil. 3, 1, 149:et murmuravit omnis congregatio,
Vulg. Exod. 16, 2 al. —Of the nightingale:secum ipse murmurat,
Plin. 10, 29, 43, § 82:magia carminibus murmurata,
muttered, App. Mag. p. 304, 28.—Of inanimate things, to murmur, roar, rumble:murmurantia litora,
Varr. L. L. 6, § 67 Müll.:murmurans mare,
Cic. Tusc. 5, 40, 116:unda,
Verg. A. 10, 212:ignis,
crackles, Plin. 18, 35, 84, § 357:intestina,
to rumble, Plaut. Cas. 4, 3, 6.—Form murmuror: murmurari coepimus, Varr. ap. Non. 478: populus murmurari coepit, Quadrig. ib. 7; Varr. ib. 11.—II.Act., transf., to mutter or grumble at a thing:quidam tarditatem poëtae murmurari,
App. Flor. p. 353 fin. -
11 mussatio
mussātĭo, ōnis, f. [musso], a suppression of the voice, silence (post-class.), v. l. ap. Amm. 20, 8, 9 (al. simulatione). -
12 mussito
I.Neutr., to be silent, keep quiet, not let one's self be heard; to speak in an undertone, to mutter, grumble (not in Cic. or Cæs.):II.si sapis, mussitabis,
Plaut. Mil. 2, 5, 65:sub lectis latentes metu mussitant,
id. Cas. 3, 5, 33:ita clam quidam mussitantes,
Liv. 1, 50:cum David vidisset servos suos mussitantes,
Vulg. 2 Reg. 12, 19:contra nos,
id. Exod. 16, 7.—Act., to say in a low tone, to mutter, murmur any thing: to be silent respecting, to take no notice of a thing:ego (haec) mecum mussito,
Plaut. Mil. 3, 1, 119; id. Truc. 2, 2, 57; 2, 6, 10.— With rel.-clause:malo ambigere bonos, quam ob rem id non meruerim, quam, quod est gravius, cur impetraverim, mussitare,
Amm. 14, 6, 8:accipienda et mussitanda injuria adulescentium est,
is to be borne in silence, Ter. Ad. 2, 1, 53:timorem,
App. Mag. p. 320. -
13 mussor
mussor, ātus, 1, v. dep., v. musso, init. -
14 mutio
mūtĭo or muttĭo, īvi, 4, v. n. [from the sound mu], to mutter, mumble, speak in a low tone ( poet.; syn.: murmuro, musso).I.Lit.: etiam muttis? So. Jam tacebo, Plaut. Am. 1, 1, 225; id. Mil. 2, 6, 83:II.inpinge pugnum, si muttiverit,
id. Bacch. 4, 7, 2; id. Most. 2, 1, 54:nihil jam mutire audeo,
Ter. And. 3, 2, 25:neque opus est Adeo mutito,
nor should it even be muttered, be hinted at, id. Hec. 5, 4, 26:si muttivero, etiam quod certo scio,
Plaut. Mil. 2, 6, 84.—Transf.A. B.To creak, of a hinge:C.num muttit cardo?
Plaut. Curc. 1, 1, 94.—Mutire, loqui. Ennius in Telepho: palam mutire plebeio piaculum est, Paul. ex Fest. p. 145 Müll. (Trag. v. 376 Vahl.).
См. также в других словарях:
Musso — steht für: Einen Ort in Italien, siehe Musso (Lombardei) Einen SUV von SsangYong, siehe SsangYong Musso Musso ist der Familienname folgender Personen: Cornelio Musso (1511–1574; auch Cornelius Musso und il Bitonto), Minoritenmönch und… … Deutsch Wikipedia
Musso — Nom italien très répandu en Sicile, en Ligurie et dans le Piémont. On trouve la forme Mussi en Lombardie, et le féminin Mussa dans le Piémont. Le sens n est pas forcément le même selon les régions. En dialecte génois, le mot mussu est une… … Noms de famille
mussó — s. m. [Índia] Pilão para descascar arroz … Dicionário da Língua Portuguesa
Musso — For other uses, see Musso (disambiguation). Undated photo of Musso Musso (1897, Kediri, East Java October 31, 1948) was an Indonesian communist politician who was leader of the Indonesian Communist Party (PKI) in the 1920s and again during the… … Wikipedia
Musso — Para el modelo de automóvil, véase SsangYong Musso. Musso … Wikipedia Español
Musso (CO) — Infobox CityIT img coa = official name = Comune di Musso name = Musso region = Lombardy province = Como (CO) elevation m = 201 area total km2 = 4.12 population as of = 2007 01 01 population total = 1020 population footnotes = [harvnb|ISTAT|2007]… … Wikipedia
Musso — Pour les articles homonymes, voir Musso (homonymie). Musso Administration Pays … Wikipédia en Français
Musso — Original name in latin Musso Name in other language Musso State code IT Continent/City Europe/Rome longitude 46.11119 latitude 9.27464 altitude 242 Population 1067 Date 2012 02 15 … Cities with a population over 1000 database
musso — ˈmə(ˌ)sō noun (plural musso or mussos) Usage: usually capitalized : lahu … Useful english dictionary
Musso, Lombardy — Musso Comune Comune di Musso … Wikipedia
Musso & Frank Grill — Exterior of Musso Frank Grill … Wikipedia