-
1 munitus
mūnītus (arch. moenītus), a, um part. passé de munio. [st2]1 [-] muni, fortifié. [st2]2 [-] assuré, couvert; abrité, défendu, protégé, garanti. [st2]3 [-] ouvert, frayé. - munitior ad custodiendam vitam suam, Cic. Q. Fr. 2, 3, 3: prêt à défendre sa vie plus énergiquement. - munitissima castra, Caes. BG. 4: camp très bien fortifié. - munita via, Cic.: chemin frayé, voie ouverte. - quorum auctoritate quae deliquisset munita fore sperabat, Sall. J. 28: sur le crédit desquels il espérait couvrir ses fautes.* * *mūnītus (arch. moenītus), a, um part. passé de munio. [st2]1 [-] muni, fortifié. [st2]2 [-] assuré, couvert; abrité, défendu, protégé, garanti. [st2]3 [-] ouvert, frayé. - munitior ad custodiendam vitam suam, Cic. Q. Fr. 2, 3, 3: prêt à défendre sa vie plus énergiquement. - munitissima castra, Caes. BG. 4: camp très bien fortifié. - munita via, Cic.: chemin frayé, voie ouverte. - quorum auctoritate quae deliquisset munita fore sperabat, Sall. J. 28: sur le crédit desquels il espérait couvrir ses fautes.* * *Munitus, pen. prod. Participium, siue Nomen ex participio. Cic. Fortifié, Muni, Garni, Sorti, ou Assorti.\Quid faciet nullo munita puella timore? Propert. Qui ne craint rien.\Quorum authoritate, quae deliquisset, munita fore sperabat. Sallust. Asseuré qu'il n'en auroit nul mal.\Virtute et sapientia sic munitus est, vt nullo egeat, etc. Cic. Si bien sorti et garni.\Via ad Consulatum munita. Cic. Le chemin faict pour parvenir au Consulat. -
2 munitus
munitus munitus, a, um защищённый -
3 munitus
mūnītus (archaist. moenītus), a, um, PAdi. (v. munio), verwahrt, befestigt, gangbar gemacht, sicher usw., nihil tam munitum. (est), Cic.: castella aliquanto altiora ac munitiora, Liv.: non latera munitiora fuere, quam terga, Curt.: se munitiorem ad vitam tuendam fore, Cic.: quo moenitius esset quod exaggerabant, Varro LL.: oppidum munitissimum, Cic.: et loci naturā et manu munitissima castra, Caes.: im Bilde, sola est autem adversus omnes errores via munitissima, Augustin. de civ. dei 11, 2 extr. – neutr. pl. subst., munita viaï, Damm der Zähne (ähnlich dem ερκος ὀδόντων), die Lippen, Lucr. 3, 496.
-
4 munitus
mūnītus (archaist. moenītus), a, um, PAdi. (v. munio), verwahrt, befestigt, gangbar gemacht, sicher usw., nihil tam munitum. (est), Cic.: castella aliquanto altiora ac munitiora, Liv.: non latera munitiora fuere, quam terga, Curt.: se munitiorem ad vitam tuendam fore, Cic.: quo moenitius esset quod exaggerabant, Varro LL.: oppidum munitissimum, Cic.: et loci naturā et manu munitissima castra, Caes.: im Bilde, sola est autem adversus omnes errores via munitissima, Augustin. de civ. dei 11, 2 extr. – neutr. pl. subst., munita viaï, Damm der Zähne (ähnlich dem ερκος ὀδόντων), die Lippen, Lucr. 3, 496. -
5 mūnītus
mūnītus adj. with comp. and sup. [P. of munio], defended, fortified, protected, secured, safe: pudicitia contra tuam cupiditatem: munitior ad custodiendam vitam: munitissima castra, Cs.* * *munita -um, munitior -or -us, munitissimus -a -um ADJdefended, fortified; protected, secured, safe -
6 munitus
mūnītus, a, um, Part. and P. a., v. 1. munio fin. -
7 munitus
1. mūnītus, a, umpart. pf. к munio I2. adj.а) защищённый, укреплённый (castella L; oppidum C)munita viae Lcr — дорожные преграды (для речи), т. е. зубы и губыб) находящийся в безопасности, ограждённый (ab aliquā re L; contra potentes nemo est m. satis Ph) -
8 munitus
-a/um adj Amuni, pourvu, armé -
9 immunitus
im-mūnītus, a, um (in u. munitus), I) unverwahrt, unbefestigt, a) v. Lebl., oppida castellaque, Liv. 22, 11, 4: Sparte, Ov. met. 10, 169: n. pl. subst., immunita terrae huius, die unbefestigten Punkte, Vulg. genes. 42, 12. – b) v. Pers. = unbeschützt, inermes atque immuniti, Apul. met. 8, 5. – II) ungepflastert, via, Cic. Caecin. 54.
-
10 immunitus
im-mūnītus, a, um (in u. munitus), I) unverwahrt, unbefestigt, a) v. Lebl., oppida castellaque, Liv. 22, 11, 4: Sparte, Ov. met. 10, 169: n. pl. subst., immunita terrae huius, die unbefestigten Punkte, Vulg. genes. 42, 12. – b) v. Pers. = unbeschützt, inermes atque immuniti, Apul. met. 8, 5. – II) ungepflastert, via, Cic. Caecin. 54.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > immunitus
-
11 mūniō
mūniō īvī, ītum, īre [moenia], to wall, defend with a wall, fortify, defend, protect, secure, strengthen: quod idoneum ad muniendum putarent, i. e. for use in fortifications, N.: palatium, L.: locum, Cs.: Alpibus Italiam munierat antea natura: castra vallo fossāque, with palisades and a trench, Cs.: ab incendio urbs vigiliis munita, S.: multā vi Albam, i. e. build and fortify, V.: locus hibernis munitus, Cs.— To defend, guard, secure, protect, shelter: spica contra avium morsūs munitur vallo aristarum.—Of roads, to make, make passable, open, pave: iter, Cs.: viam: rupem, L.—Fig., to guard, secure, strengthen, support: subsidia rei p. praesidiis: imperium, N.: se contra pudorem, Ta.: se contra perfidiam.—With viam, to make a way: accusandi viam, prepared your way: sibi viam ad stuprum.* * *munire, munivi, munitus Vfortify; strengthen; protect, defend, safeguard; build (road) -
12 immunitus
-
13 locus
ī m.(pl. loci отдельные места, отрывки из книг и loca места, связанные друг с другом, местности, области)loco movēre Ter, C — вытеснять, прогонятьlocum facĕre O etc. — освобождать (очищать) местоex (de) loco superiōre dicere C — говорить с возвышенного места, с трибуны, с ораторской кафедрыex aequo loco dicere C — говорить в сенате или вести частную беседуlocum habere C — иметь место, происходить, ноquo loci (quo loco) C, T — в каком месте, гдеubicumque locorum H — повсюду, где (где бы ни)(in) loco — на своём месте или уместно, кстати ( loco lecta poēmăta adjungĕre C), тж. вместо ( filii loco esse C) или словно ( aliquem diligĕre in fratris loco Ter)priore loco C — сначала, сперва, прежде всегоnunc meus l. est Sen — теперь моя очередь, ноnulla ars loco discitur Sen — ни одно искусство не может быть изучено на ходу (т. е. в путешествиях)2) служебное или общественное положение, пост, должность, звание, происхождение (senatorius C; loca consularia L)aliquem loco movere Cs — сместить (снять) кого-л. с должностиtenui L (obscuro, infĭmo, inferiore C) loco natus, тж. ignobĭlis loco T — незнатного (простого) происхождения3) воен. позиция (locum tenere, relinquere Cs; loco pellere bAfr)4) земельный участок, имение, поместье (l. est pars aliqua fundi Dig)5) местность, область или почва (natura loci Cs; loca ignōta, frigida, frumentaria Cs)suo loco pugnare Cs или pugnam facere Sl — сражаться в удобной местностиl. munitus Sl — укреплённый участок6) жилище, жильё ( locum sub terra facere Nep)l. lautiaque L — помещение и содержаниеloca tacentia V — мир безмолвия, т. е. подземный мир, преисподняяlaeti loci V — «жилище блаженных» ( место в загробном мире для праведников)7) (pl. loci, редко loca) раздел сочинения, глава, отрывок (multos poētarum locps ediscere, Q)8) предмет, тема, вопрос, пункт (is l. tractatus est ab eo in duobus libris Q)9) pl. основоположения, тезисы, принципыloci communes C — общие положения, но10) момент, времяinterea loci Pl, Ter — между темpost id locorum или postea loci Sl — вслед за темad id locorum Sl, L — до того (времени)ex hoc loco Pl или ad locum L — тут же, немедленно(in) loco — своевременно, вовремя ( dulce est desipere in loco H)11) случай, возможность, повод (alicujus rei, alicui rei или ad aliquid)hoc loco Pt — в данном случаеsi quis adhuc precibus l. V — если всё ещё я могу просить о чём-л.misericordiae locum relinquere Cs — сжалиться, смилостивиться12) положение, состояние, обстоятельства, условия (res erat eo loci C; pejore loco non potest res esse Ter)13) отношение -
14 munite
mūnītē [ munitus ]под хорошей защитой, укрыто, безопасно Vr -
15 natura
nātūra, ae f. [ nascor ]1) рождениеnaturā — родом, по рождению ( tuus naturā filius C)2)а) природные свойства, естественное качество (n. montis, fluminis Cs); вид, характер ( loci Cs); сущность (n. hominis или numana C)n. rerum Lcr etc. — сущность вещей (мира)naturā — по природе, от природы, естественным образом (locus naturā munitus Cs) или в силу природного предрасположения ( naturā opinari C); иногда описательноб) высокое качество (n. alicui rei deest T)3) образ, форма, внешний вид (n. serpentium Sl)4) натура, душевный склад, природная склонность, характер ( homo dificillimā naturā Nep)et dicentium et audientium naturae Q — (различные) природные свойства как ораторов, так и слушателейloqui, ut n. fert Ter — говорить чистосердечно (прямо)in naturam vertere погов. Sl — становиться второй натурой5) природа, миропорядок, мир, вселеннаяn. rerum (mundi) C — мирозданиеest in rerum naturā C (cadit in rerum naturam Q) погов. — возможноsatisfacere C (cedere C; concedere Sl) naturae погов. = — умереть6) первичная материя, основное вещество, стихия (omnia ex quattuor naturis constant C)7) существо, создание, особь ( mortalis C)8) орган тела C9) орган деторождения C, Vr -
16 opus
I eris n.1) работа, труд, занятие, деятельность, профессия, функция, задача (rusticum Pl, Ter, Col; militare Su; servile L)in o. se collocare Pl — наняться на работуo. censorium C — функция цензораo. facere Pl, Col, C etc. — работать, строить, заниматься полевыми работами и т. д.2) строительство, постройка, военное сооружение3) (тж. o. metallicum или metalli Dig) горнопромышленный труд, рудничная работа (in o. damnari PJ)4) фортификация, сооружение укреплений (miles in opere occupatus Cs)5) действие, результат действия ( hastae O)prompsit e pharetrā duo tela diversorum operum O — (Купидон) вынул из колчана две стрелы различного действия6) усилие, напряжениеmagno opere C etc. — весьмаnimio opere C etc. — слишком7) ручной труд, человеческое искусство ( locus naturā et opere munītus Cs)8) стиль, образец, тж. замысел9) произведение, творение, соз(и)дание, работа, труд ( opera magnifica atque praeclara C)o. marmoreum O — мраморная статуяo. pistorium CC, PM, Pt — хлебопекарное изделие, печенье10) литературное произведение (o. Sophoclēum C)o. exigere O — закончить поэму (книгу)II opus n. indecl.потребность, надобностьo. est — нужно, следует (aliquā re, реже alicujus rei, aliquam rem или aliquid)emas non quod o. est, sed quod necesse est Cato ap. Sen — покупай не то, что (просто) нужно, а то, что необходимоquid tibi pecuniā o. est? PS — зачем тебе деньги?quanti argenti o. est? L — сколько денег нужно?properato o. est C — нужно поторопитьсяauxilio mihi o. est C — я нуждаюсь в помощиquid verbis o. est? Pl, Ter к — чему (лишние) слова?temporis o. est ad aliquid L — необходимо время для чего-л.si quid o. est C — в случае надобностиquae o. sunt Cs — необходимые (нужные) мероприятияomnia enumerare o. non est C — незачем перечислять всёIII Opūs, ūntis f.Опунт, главн. город опунтских локров (на берегу Эвбейского залива) L, O -
17 admodum
admodum, Adv. (ad u. modus), bis zu dem gehörigen Maße od. Grade, um zu bezeichnen, daß das angegebene Maß od. der angegebene Grad hinlänglich erreicht sei, I) bei Maßbestimmungen, genau, gerade, nachgerade, paulipser demittito usque admodum dum quinquies quinque numeres, Cato. – so bes. bei Zahlenbestimmungen, mindestens wohl an die, im ganzen (s. Fabri Liv. 21, 36, 2), turres admodum CXX, Caes.: mille adm. hostium, Liv.: equites mille adm., Curt. – Alexandri filius decem annos adm. habens, Liv. epit.: post menses adm. septem, Iustin. – II) bei Gradangaben, in vollem Maße, in hohem Grade, im vollen (vollsten) Sinne des Wortes, völlig, ganz, A) im allg.: a) m. Adjj. (Partizz.) u. Advv., utrique nostrum gratum adm. feceris, Cic.: forma adm. impolita et plane rudis, Cic.: neque adm. sunt multi, Nep.: quidam et ii non adm. (nicht eben) indocti, Cic.: adm. excors, Cic.: adm. magnus, Caes.: adm. munitus, Tac. -m. Advv., nuper adm., Ter.: adm. raro, Cic. fr., u. raro adm., Curt.: satis adm., Liv. – m. quam, ex amore hic adm. quam saevus est? wie gar sehr, Plaut.: voce adm. quam suavi cecinit, Gell. – mit dem Superlativ, adm. paucissimi, Amm. u. Augustin.: quae maxime adm. oratori accommodata est, Cornif. rhet. – ebenso adm. nihil, nihil adm. u. nullus adm., so gut (so viel) wie nichts, – wie keiner (s. Piderit Cic. Brut. 210. Fabri Liv. 21. 36, 2), litterarum adm. nihil sciebat, Cic.: equestris pugna nulla adm. fuit, Liv.: armorum hostilium magnam vim transtulit, nullam pecuniam adm., Liv. – u. bei den den Grad des Alters bestimmenden Wörtern infans, puer, adulescens, iuvenis u. dgl., wie adm. infans, Tac.: puer adm., Liv.: adm. adulescens, adm. adulescentulus, Cic.: adm. iuvenis u. iuvenis adm., Tac.: adm. senex, Eutr.: ebenso parvulus adm., Iustin.: praetextatus (= puer) adm. filius, Flor.: non adm. grandis natu, Cic. – b) bei Verbb., exacto adm. mense Februario, Liv.: me adm. diligunt, Cic. – B) insbes.: bei bejahenden u. bestätigenden Antworten, ganz recht, vollkommen, ja eben, ja wohl (vgl. Cic. de legg. 3, 26. Donat. ad Ter. Phorm. 2, 2, 1), C. Bellan videtur specie mulier? N. Admodum, Plaut.: LA. Advenis modo? PA. Admodum, Ter.
-
18 adversus [2]
2. adversus (advors.) u. adversum (advors.), eig. Partic. v. adverto, in entgegengesetzter Richtung, I) als Adv., entgegen, auf etw. hin, -zu, -los, alci adversum ire, venire, jmdm. entgegenkommen, teils = jmdm. (zufällig) begegnen, Plaut., teils jmdm. (absichtlich) entgegengehen, jmd. abholen (bes. v. den Herrn abholenden Sklaven), Lucr. u. Komik. (s. Brix Plaut. Men. 434. Lorenz Plaut. most. 301. Holtze Synt. 1, 313): u. als Feind, adversus arma ferre, Nep.: adv. resistere, Nep.: postquam nemo adv. ibat, Liv.
II) Praep. m. Acc. (auch dem Acc. Pronom. nachgesetzt b. Plaut., Sall. u. Nep., s. Wagner Plaut. aul. 682. Spengel Plaut. Krit. S. 162. Deder. Dict. 2, 3), A) die Richtung angebend: 1) im Raume, gegen, nach od. auf... hin, advorsum od. adversus clivum, Plaut. u. Caes.: adv. montem, Hirt. b.G.: adv. colles, Caes.: adv. multa oculos attollere (bildl.), Sen.: sed quis est, quae haec me advorsum incedit? auf mich zu, Plaut. – 2) bei der Tätigkeit od. Gesinnung, gegen, wider jmd. od. etw. (jedoch ohne den Nbbegr. des Feindseligen, nur das Entgegentreten zu Angriff u. Verteidigung bezeichnend, Ggstz. pro, s. Liv. 7, 40, 3: Quinctius, quem armorum etiam pro patria satietas teneret, nedum adversus patriam; vgl. Liv. 44, 38, 4; 45, 10, 14), adversus eum venit, trat ihm entgegen, Nep.: ubi nemo hostium adv. prodiit, entgegenrückte, Liv.: adv. quem ibatur, gegen den ausgezogen wurde, Liv.: adv. Romanos fuisse, Nep.: adv. alqm dimicare, Nep.: adversus rem publicam facere, Caes.: adv. alqm stare, Nep. – respondere adv. ea, Liv.: adv. haec Tempani oratio incompta fuisse dicitur, Liv. – so vom Widersprechen, Zuwiderhandeln, gegen, im Widerspruch mit, adversus edictum facere, Ter.: adversus legem, adversus rem publicam, Cic.: adv. senatus consultum, Liv.: advorsum animi tui lubidinem,Ter.: adv. modestiam disciplinae, Tac. – adversus quod, »dem entgegen od. im Widerspruch mit dem, was« usw., Liv. 32, 2, 5: u. ähnl., advorsum quam, Plaut. trin. 176. – u. bei Schutz- u. Heilmitteln u. dgl., quaedam remedia propria adversus quaedam venena, Cels.: haec adv. omnes ictus utilia sunt, Cels.: egregium adv. tempestates receptaculum, Plin. ep.: huiusmodi exercitationes adversum propulsandam vini violentiam, Gell. 15, 2, 6. – dah. invictus, munitus adversum alqd od. alqm, Sall.: fortis adversus alqm, Phaedr.: adversus blanditias incorruptus, Tac.
B) die Lage, den Stand bezeichnend = gegenüber, 1) im Raume, gegenüber, vis à vis, advorsum speculum, vor dem Spiegel, Scip. Afr. fr.: adversus aedes publicas, Liv.: adversus montes, Liv. – 2) gegen jmd. od. etw., a) jmdm. gegenüber = jmdm. ins Gesicht, vor, egone ut te advorsum mentiar? Plaut.: id gratum fuisse advorsum te habeo gratiam, vor dir, vor deinen Augen, Ter.: dixit me advorsum tibi, in meiner Gegenwart, Plaut.: utendum est excusatione adversus eos, Cic. – b) bei der Vergleichung, gegen = in Vergleich mit, neben, adversus veterem ac perpetuum imperatorem comparabitur, Liv.: quid autem esse duo prospera in tot saeculis bella Samnitium adversus tot decora populi Rom., Liv. – c) vom Benehmen, Verhalten, jmdm. od. einer Sache gegenüber, gegen jmd. od. etw., auch in Hinsicht auf jmd., brevior est haec epistula et, ut adversus magistrum morum, modestior, Cic.: quonam modo me gererem adversus Caesarem, usus tuo consilio sum, Cic.: te adversus me omnia audere gratum est, meinetwegen, Cic. – Bes. häufig nach Ausdrücken der pflichtmäßigen Gesinnung, Liebe, Achtung, Verehrung gegen jmd. od. etw., est pietas iustitia adversus deos, Cic.: adhibenda est quaedam reverentia adversus homines, Cic.: adversus deos impii, Cic.: gratus adv. alqm, Sen.: ingratus adv. beneficium, Sen.: vir adversus merita Caesaris ingratissimus, Vell. – / Arch. Nbf. arvorsum, Corp. inscr. Lat. 1, 196, 25.
-
19 egregie
ēgregiē, Adv. (egregius), vor allen erlesen, ersehen, 1) auserlesen, ausnehmend, ungemein gut, vortrefflich, vorzüglich in seiner Art, glänzend (vgl. Drak. Liv. 21, 40, 2. Ruhnken Ter. Andr. 1, 1, 31), locus egr. munitus, Caes.: Graece loqui, Cic.: pugnare, Liv.: Manlium egr. litasse, Liv.: egregie absolvi, mit Ehren, Liv. – Compar., egregius cenat, Iuven. 11, 12. – 2) wie unser auserlesen, ungemein, außerordentlich, ganz besonders, vorzüglich = sehr (im Briefstil u. Dialog auch von fehlerhafter Auszeichnung) zur Steigerung bei Adjektiven im Positiv u. bei Verben, partes egr. multae, Lucr.: egr. cara, Ter.: egr. fortis, Cic.: egr. subtilis scriptor et elegans, Cic.: egr. improbus, Gell.: egr. placere, Cic.: uxorem egr. diligere, Gell.: horum ille nil egr. praeter cetera studebat, Ter. – absol., als Ausdr. des Beifalls, vortrefflich! brav! Plin. pan. 38, 3; vgl. Suet. Vit. 10, 1.
-
20 munite
mūnītē, Adv. (munitus), verwahrt, munitius, Varro LL. 5, 141.
См. также в других словарях:
Noturus munitus — Noturus munitus Estado de conservación … Wikipedia Español
Frecklebelly madtom — Conservation status Near Threatened ( … Wikipedia
Col du Chat — Ne doit pas être confondu avec la montée du relais du mont du Chat située plus au sud et culminant à 1 504 m d altitude. Col du Chat Sommet du col … Wikipédia en Français
The Beckwith Company — was a publishing entity in 1920, based in New York City. It is primarily remembered for publishing a second edition, a second translation, into the English language, in the United States, of the notorious plagiarism and antisemitic forgery and… … Wikipedia
munitoria — ► sustantivo femenino MILITAR Estrategia militar para fortificar y defender un lugar. * * * munitoria (del lat. «munītus», fortificado) f. Mil. Arte de guarnecer o *fortificar una plaza. * * * munitoria. (Der. culto del lat. munītus, defendido).… … Enciclopedia Universal
PORTUS — I. PORTUS Hispanice Pvertos, proprie claustra Pyrenaeorum montium, seu fauces, alias Portae. Turpinus, Historiae Carola M. c. 11. Tunc Aigolandus fugiens transmeavit portus Aserros et venit usque Pampilonam. Et c. 21. dum Carolus portus cum 20.… … Hofmann J. Lexicon universale
garnir — Garnir, actif. acut. Dont le present, Je garnis, c est pourvoir de choses necessaires, comme, Il est garni de tout ce qu il luy faut, Rebus omnibus necessariis instructus est. Il est venu garni de ses advocat et procureur, Munitus aduocato et… … Thresor de la langue françoyse
Munite — Mu*nite , v. t. [L. munitus, p. p. of munire to wall, fortify.] To fortify; to strengthen. [Obs.] [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Latin Psalters — The Latin Psalters are the translations of the Book of Psalms into the Latin language. They are the premier liturgical resource used in the Liturgy of the Hours of the Latin Rites of the Roman Catholic Church. These translations are typically… … Wikipedia
Gausón — was a semi legendary Astur general who fought the Romans in the Astur Cantabrian Wars (29 BC 19 BC). Little is known about Gausón due to the lack of classical sources, but historical codexes, oral tradition and other several sources do mention… … Wikipedia
Madtom — Neosho madtom, Noturus placidus Scientific classification Kingdom: Animalia … Wikipedia