-
1 montuosus
montuosus montuosus, a, um гористый -
2 montuosus
montuōsus ( montōsus), a, um (mons), gebirgig, reich an Gebirgen, loca montuosa (Ggstz. campi), Varro: (loci) plani an montuosi, Cic.: regio aspera et montuosa, Cic.: montosae Nersae, Verg.: montuosus frutex, berghoher, Plin. 12, 48. – subst., montuōsa, ōrum, n., gebirgige Gegenden, Berg-, Gebirgsgegenden, montuosa Ciliciae, Plin. 11, 280.
-
3 montuosus
montuōsus ( montōsus), a, um (mons), gebirgig, reich an Gebirgen, loca montuosa (Ggstz. campi), Varro: (loci) plani an montuosi, Cic.: regio aspera et montuosa, Cic.: montosae Nersae, Verg.: montuosus frutex, berghoher, Plin. 12, 48. – subst., montuōsa, ōrum, n., gebirgige Gegenden, Berg-, Gebirgsgegenden, montuosa Ciliciae, Plin. 11, 280.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > montuosus
-
4 montuosus
montuōsus, a, um [ mons ]гористый (locus Vr, C; regio C) -
5 montuōsus
montuōsus adj. [mons], mountainous, full of mountains: loca, Cs.: regio.* * *montuosa, montuosum ADJ -
6 montuosus
montŭōsus or montōsus, a, um, adj. [mons], mountainous, full of mountains (class.):regio,
Cic. Planc. 9, 22:cum locis ipsis delectemur, montuosis etiam,
id. Lael. 19, 68:loci,
id. Part. 10, 36:frutex,
Plin. 12, 13, 28, § 48.—Form montosa, Verg. A. 7, 744. — Subst.: montŭōsa, ōrum, n., mountain regions, mountainous parts:montuosa Ciliciae,
Plin. 11, 53, 116, § 280; Vulg. Jer. 17, 26. -
7 montuosus
-a/um adj Amontagneux -
8 montosus
montŭōsus (montōsus), a, um montagneux, montueux.* * *montŭōsus (montōsus), a, um montagneux, montueux.* * *Montosus, pen. prod. Similiter adiectiuum: vt Montosa regio. Plin. Montueuse, Pleine de montaignes. -
9 montosus
montŭōsus or montōsus, a, um, adj. [mons], mountainous, full of mountains (class.):regio,
Cic. Planc. 9, 22:cum locis ipsis delectemur, montuosis etiam,
id. Lael. 19, 68:loci,
id. Part. 10, 36:frutex,
Plin. 12, 13, 28, § 48.—Form montosa, Verg. A. 7, 744. — Subst.: montŭōsa, ōrum, n., mountain regions, mountainous parts:montuosa Ciliciae,
Plin. 11, 53, 116, § 280; Vulg. Jer. 17, 26. -
10 montuosa
montŭōsus or montōsus, a, um, adj. [mons], mountainous, full of mountains (class.):regio,
Cic. Planc. 9, 22:cum locis ipsis delectemur, montuosis etiam,
id. Lael. 19, 68:loci,
id. Part. 10, 36:frutex,
Plin. 12, 13, 28, § 48.—Form montosa, Verg. A. 7, 744. — Subst.: montŭōsa, ōrum, n., mountain regions, mountainous parts:montuosa Ciliciae,
Plin. 11, 53, 116, § 280; Vulg. Jer. 17, 26. -
11 montosus
montōsus, a, um V = montuosus -
12 montuosa
montuōsa, ōrum n. [ montuosus ],гористая местность, горные области, нагорье (m. Ciliciae PM) -
13 planus [1]
1. plānus, a, um (zu Wurzel *pela-, ausbreiten, flach sein, griech. παλάμη, flache Hand), platt, eben, flach, I) eig. (Ggstz. editus, arduus, montuosus, montanus, praeceps, devexus, concavus), carina, Caes.: locus, Cic.: campus, Liv.: corpus, Cic.: manus (Ggstz. m. concava), Sen.: filum, dicker, Ov.: pisces, Plattfische, Plin.: pede plano (auf gleicher Erde befindlich) aedificia, Vitr.: planiora loca (Ggstz. derupta), Arnob.: planiora aditu loca, Liv.: campus planissimus, Cic. – subst., plānum, ī, n., die Ebene, Fläche, Sall., Liv. u.a.: Plur. plana (Ggstz. ardua, edita), Liv. u. Tac.: plana ac devexa, Plin. – de plano, auf ebener-, gleicher Erde, ICt. u. Auson. – bes. als gerichtl. t. t., de od. e plano, in plano, auf gleicher Erde (nicht auf dem Tribunale), außergerichtlich, iudices aut e plano aut e quaestoris tribunali admonebat, Suet.: de plano audiri, ICt.: melius in tribunali quam in plano conspicitur, besser bei vornehmen als geringen Leuten, Sen. – bildl., via vitae plana et stabilis (Ggstz. praeceps et lubrica), Cic.: fortunam suam in planum deferre, auf die ebene Bahn (der Bescheidenheit) herabführen, Sen.: non sunt humilia illa, sed placida, non depressa, sed plana, Sen.: u. de plano, ohne Umstände, ohne Schwierigkeit, leicht, hoc tibi de plano possum promittere, Lucr. 1, 411: nos interim temptemus alias probationes, quae de plano legi possunt, Sen. nat. qu. 1, 4, 1: unde (litterae tuae) de plano legi possint, Auson. grat. act. X. 50. p. 25, 25 Schenkl: cum quibus munera decurionatus honeste de plano compartiamur, Corp. inscr. Lat. 5, 532. col. 2. lin. 16. – II) übtr., ohne Anstoß = klar, deutlich, vernehmlich, verständlich, narratio, Cic.: littera, der bei mittlerer Öffnung des Mundes leicht ausgesprochen werden kann, Quint. – planum facere, deutlich machen, deutlich dartun, fecisti mi ex proclivi planum, was dunkel (undeutlich) war, hast du mir klargemacht, Plaut.: haec omnia plana facere, Cic.: planum facere multis testibus posse m. folg. Acc. u. Infin., Cic. – nec cum quibus nec quem ad finem consilia pervenerint, satis planum traditur, wird deutlich genug berichtet, Liv.
-
14 Berg
Berg, mons. – collis. clivus (eine Anhöhe, ein Hügel, u. zwar collis in bezug auf seine Höhe, dah. auch eine Berg höhe, deren mehrere eine [419] Bergkette bilden; clivus in bezug auf die allmähliche Erhöhung des Bodens). – auf Bergen befindlich, wohnend, heimisch, montanus: voller Berge, montuosus. – Sprichw., die Haare stehen zu Berge, capilli horrent: jmdm. goldene Berge versprechen, montes auri od. maria montesque polliceri: wir sind noch nicht über den Berg, nondum clivum exsuperavimus; in medio, quod aiunt, clivo laboramus: mit etwas hinter dem Berge halten, tegere, dissimu lare alqd.
-
15 Bergfall
Bergfall, ruina montis. – Bergfestung, castellum montanum. – castellum in rupe (Felsenschloß). – praeruptae altitudinis castellum (sofern es auf einer steilen Anhöhe liegt). – Berggegend, regio montuosa, loca montuosa; montuosa. ōrum,n.;montana, ōrum,n. – Berggipfel, montis vertex od. culmen od. cacumen (Bergscheitel, -spitze; vgl. »Gipfel« über vert., culm. u. cae.). – montis iugum (Bergrücken). – Plur. auch montium summa,n. pl. (Berghöhen). – Berggöttin, Orēas (Ορειάς). – Berggruppe, montes continenter et quasi de industria in ordinem expositi. – berghoch, montis instar. – Berghöhen, montium culmina; montium summa(n. pl.): insofern sie über eine Örtlichkeit herüberragen, imminentes tumuli. – Berghöhle, antrum montanum. – bergicht, acclivis oder acclivus (bergauf gehend, Ggstz. declivis). – bergig, montuosus. – Bergkamm, dorsum montis. – Bergkette, montes continui; continua od. perpetua montium iuga. – Bergland, s. Gebirgsgegend. – Bergmann (im Plur. Bergleute), metallicus. – fossor (Metallgräber). – Bergnymphe, Orēas (Ορειάς). – Bergpaß, s. Gebirgspaß. – Bergreihe, s. Bergkette. – Bergrücken, dorsum montis (Bergkamm). – iugum montis (fortlaufendes Bergjoch). – Bergschloß, [420] arx munita; vgl. »Bergfestung«. – Bergschlucht, saltus (waldige Gebirgsschlucht, z. B. bei Tyermopylä, Thermopylarum). – angustiae vallis (Talschlucht). – Bergspitze, s. Berggipfel. – Bergstadt, oppidum montanum. – Bergstraße, via inter montes excīsa. – Bergstrom, monte praecipiti devolutus torrens. – ein reißender B) rapidus flumine montano torrens. Bergsturz, ruina montis. – das Erdbeben verursachte mehrere gewaltige Bergstürze, terrae motus montes ingenti lapsu prostravit. – Bergtal, montium intervallum. – bergunter, s. bergab. – Bergwald, saltus. – Bergwasser, aqua montana. – Ist es = Bergstrom, s. d. – Bergwerk, metallum od. Plur. metalla, ōrum,n. – neue Bergwerke anlegen, metalla nova instruere: B. bearbeiten, betreiben, metalla exercere: ein B. aufgeben, nicht mehr betreiben, liegen lassen, metallum destituere (ganz); metallum intermittere (auf einige Zeit): die B. wieder bauen, die man hatte liegen lassen, metalla intermissa recolere.
-
16 flach
flach, planus (platt, flach, ohne merkliche Hervorragungen, Ggstz. asper od. montuosus od. montanus, d. i. gebirgig). – non fastigatus (nicht abgedacht, nicht schräg, z.B. Dach, tectum). – vadosus (voll seichter Stellen, seicht, z.B. ostium portus). – s. Schiffskiele, carinae [904] planae: s. Schiffe, naves planis carinis (die flache Schiffskiele haben); naves plano alveo (die einen flachen Bauch haben); naves paulo humiliores (deren Bord niedriger ist als gewöhnlich). – die s. Hand, palma (die natürliche); plana manus (die flach gemachte, Ggstz. pugnus): das s. Land, campus: ein s. Ufer, litus planum (dessen Boden nicht steil ist); litus breve (wo das Wasser seicht, nicht tief ist): eine s. Stelle im Wasser, vadum: locus vadosus. – ein s. Mensch, homo leviter eruditus.
-
17 Gebirge
-
18 planus
1. plānus, a, um (zu Wurzel *pela-, ausbreiten, flach sein, griech. παλάμη, flache Hand), platt, eben, flach, I) eig. (Ggstz. editus, arduus, montuosus, montanus, praeceps, devexus, concavus), carina, Caes.: locus, Cic.: campus, Liv.: corpus, Cic.: manus (Ggstz. m. concava), Sen.: filum, dicker, Ov.: pisces, Plattfische, Plin.: pede plano (auf gleicher Erde befindlich) aedificia, Vitr.: planiora loca (Ggstz. derupta), Arnob.: planiora aditu loca, Liv.: campus planissimus, Cic. – subst., plānum, ī, n., die Ebene, Fläche, Sall., Liv. u.a.: Plur. plana (Ggstz. ardua, edita), Liv. u. Tac.: plana ac devexa, Plin. – de plano, auf ebener-, gleicher Erde, ICt. u. Auson. – bes. als gerichtl. t. t., de od. e plano, in plano, auf gleicher Erde (nicht auf dem Tribunale), außergerichtlich, iudices aut e plano aut e quaestoris tribunali admonebat, Suet.: de plano audiri, ICt.: melius in tribunali quam in plano conspicitur, besser bei vornehmen als geringen Leuten, Sen. – bildl., via vitae plana et stabilis (Ggstz. praeceps et lubrica), Cic.: fortunam suam in planum deferre, auf die ebene Bahn (der Bescheidenheit) herabführen, Sen.: non sunt humilia illa, sed placida, non depressa, sed plana, Sen.: u. de plano, ohne Umstände, ohne Schwierigkeit, leicht, hoc tibi de plano possum promittere, Lucr. 1, 411: nos interim temptemus alias probationes, quae de————plano legi possunt, Sen. nat. qu. 1, 4, 1: unde (litterae tuae) de plano legi possint, Auson. grat. act. X. 50. p. 25, 25 Schenkl: cum quibus munera decurionatus honeste de plano compartiamur, Corp. inscr. Lat. 5, 532. col. 2. lin. 16. – II) übtr., ohne Anstoß = klar, deutlich, vernehmlich, verständlich, narratio, Cic.: littera, der bei mittlerer Öffnung des Mundes leicht ausgesprochen werden kann, Quint. – planum facere, deutlich machen, deutlich dartun, fecisti mi ex proclivi planum, was dunkel (undeutlich) war, hast du mir klargemacht, Plaut.: haec omnia plana facere, Cic.: planum facere multis testibus posse m. folg. Acc. u. Infin., Cic. – nec cum quibus nec quem ad finem consilia pervenerint, satis planum traditur, wird deutlich genug berichtet, Liv.———————— -
19 montōsus
montōsus adj. [mons], mountainous, full of mountains: Nersa, V.* * *montosa, montosum ADJmountainous; (also montuosus) -
20 montueux,
se adj. (lat. montuosus) планински, хълмист, неравен.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
montueux — montueux, euse [ mɔ̃tɥø, øz ] adj. • 1355, rare av. 1488; lat. montuosus → mont ♦ Vieilli Qui présente des monts, des hauteurs. Pays montueux, au relief tourmenté. ⇒ montagneux. Terrain montueux. ⇒ accidenté, inégal. « Stamboul est une ville fort … Encyclopédie Universelle
montuoso — ► adjetivo 1 Se aplica al lugar que tiene muchos montes: ■ las regiones montuosas corren riesgos de incendio. SINÓNIMO montañoso 2 Que tiene relación con los montes. * * * montuoso, a (del lat. «montuōsus») adj. Se aplica al *terreno en que hay… … Enciclopedia Universal
Ancistrocerus — Taxobox name = Ancistrocerus image width = 250px image caption = regnum = Animalia phylum = Arthropoda classis = Insecta ordo = Hymenoptera familia = Vespidae subfamilia = Eumeninae genus = Ancistrocerus subdivision ranks = Species subdivision =… … Wikipedia
Chironomini — Chironomus plumosus Adult male Scientific classification Kingdom … Wikipedia
Ancistrocerus — ? Ancistrocerus Ancistrocerus antilope … Википедия
montueuse — ● montueux, montueuse adjectif (latin montuosus, de mons, montis, montagne) Vieux. Qui est coupé de montagnes ou de collines nombreuses : Pays montueux. Littéraire. Qui est accidenté, composé de montées et de descentes : Rues montueuses … Encyclopédie Universelle
MORUNDIA — tractus Ducatus Burgundiae, inter tractus Alexiensem, Augustodunensem et Divionensem. Eius periêre limites. Vulgo le Morvant. Satis montuosus, Baudrand. vide supra … Hofmann J. Lexicon universale
ZENONIS Chersonesus — in Tauric. Cherioneso, Ptolem. tractus est Bugem paludem seu sinum discludens, a Coreto sinu seu Maeotide palude, Sanso. Totus montuosus admodum, ad 50. mill. pass. extensus a Meridie, nempe ab Heracleo in Boream, ad Agarum promontor quô angustô… … Hofmann J. Lexicon universale
munte — MÚNTE, munţi, s.m. 1. Ridicătură a scoarţei pământului mai mare decât dealul, de obicei stâncoasă şi depăşind înălţimea de 800 de metri. ♢ expr. Prin munţi şi văi = peste tot, pretutindeni, pe tot întinsul. ♦ Regiune, zonă muntoasă. 2. fig.… … Dicționar Român
montuoso — /montu oso/ agg. [dal lat. montuosus ]. (geogr.) [che presenta rilievi alti: zona m. ] ▶◀ e ◀▶ [➨ montagnoso] … Enciclopedia Italiana
montuoso — {{#}}{{LM M26476}}{{〓}} {{[}}montuoso{{]}}, {{[}}montuosa{{]}} ‹mo·tuo·so,sa› {{《}}▍ adj.{{》}} {{♂}}Referido a un terreno,{{♀}} que tiene muchos montes. {{★}}{{\}}ETIMOLOGÍA:{{/}} Del latín montuosus … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos