Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

modice

  • 1 modice

    mŏdĭcē, adv. [st2]1 [-] avec modération, modérément, raisonnablement, sagement, décemment, convenablement, décemment, modestement. [st2]2 [-] médiocrement, peu, ne... guère.    - minae Clodii modice me tangunt, Cic.: les menaces de Clodius ne m’atteignent guère.
    * * *
    mŏdĭcē, adv. [st2]1 [-] avec modération, modérément, raisonnablement, sagement, décemment, convenablement, décemment, modestement. [st2]2 [-] médiocrement, peu, ne... guère.    - minae Clodii modice me tangunt, Cic.: les menaces de Clodius ne m’atteignent guère.
    * * *
        AEdificia modice ab humo extantia. Plin. iunior. Moyennement, Par bon moyen.
    \
        Ea res modice me tangit. Cic. Il ne me chault gueres de cela, Je ne m'en soulcie, Je n'en fay compte.
    \
        Modice. Varro. Tempereement, Attrempeement, Moyennement.
    \
        Modice agere. Cic. Briefvement.
    \
        Modice dicere. Cic. En peu de parolles, Petitement.
    \
        Modice facere. Cic. Faire tout bellement quelque chose, User de moyen.
    \
        Modice ferre dolorem. Cic. Modereement, Modestement, Patiemment.

    Dictionarium latinogallicum > modice

  • 2 modice

    modicē, Adv. (modicus), I) mäßig, 1) eig., mit Maßen, mehr stark als schwach, mehr groß als klein, m. fluere aethera, Lucr.: m. se recipere, im mäßigen Schritt, Liv.: at modice (gestire) decet, Plaut.: m. pictus, nach verjüngtem Maßstabe, Vitr.: m. sitiens lagoena, poet. = von mäßigem Gehalt, Pers.: m. locuples, wohlhabend, Liv.: m. vinosus, kein großer Weintrinker, Liv.: minae Clodii m. me tangunt, eben nicht sehr, Cic. – 2) übtr., mit gehöriger Mäßigung, mit Ergebung, gelassen, besonnen, ruhig, m. facere, agere, Cic.: id verecunde modiceque facere, Cic.: timide modiceque dicere, Cic.: m. et modeste vitam vivere, Plaut.: sapiens et bonum ferre potest modice et malum fortiter aut leviter, Varro fr. – m. spernere, Liv.: m. dolorem ferre, Cic. – ut iis m. et scienter utantur, mit mäßiger Beschränkung u. mit Umsicht, Cic. – II) = ενρύθμως, rhythmisch, poëma est lexis enrythmos, id est verba plura modice in quandam coniecta formam, Varro sat. Men. 398.

    lateinisch-deutsches > modice

  • 3 modice

    modicē, Adv. (modicus), I) mäßig, 1) eig., mit Maßen, mehr stark als schwach, mehr groß als klein, m. fluere aethera, Lucr.: m. se recipere, im mäßigen Schritt, Liv.: at modice (gestire) decet, Plaut.: m. pictus, nach verjüngtem Maßstabe, Vitr.: m. sitiens lagoena, poet. = von mäßigem Gehalt, Pers.: m. locuples, wohlhabend, Liv.: m. vinosus, kein großer Weintrinker, Liv.: minae Clodii m. me tangunt, eben nicht sehr, Cic. – 2) übtr., mit gehöriger Mäßigung, mit Ergebung, gelassen, besonnen, ruhig, m. facere, agere, Cic.: id verecunde modiceque facere, Cic.: timide modiceque dicere, Cic.: m. et modeste vitam vivere, Plaut.: sapiens et bonum ferre potest modice et malum fortiter aut leviter, Varro fr. – m. spernere, Liv.: m. dolorem ferre, Cic. – ut iis m. et scienter utantur, mit mäßiger Beschränkung u. mit Umsicht, Cic. – II) = ενρύθμως, rhythmisch, poëma est lexis enrythmos, id est verba plura modice in quandam coniecta formam, Varro sat. Men. 398.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > modice

  • 4 modice

    modice modice умеренно

    Латинско-русский словарь > modice

  • 5 modicē

        modicē adv.    [modicus], with moderation, modestly, discreetly: disserere, S.: agere: se recipere, in good order, L.: uti re aliquā.— In moderation, slightly, not much: minae Clodi modice me tangunt: vino usi, L.: locuples, fairly well off, L.

    Latin-English dictionary > modicē

  • 6 modice

    modicē [ modicus ]
    1) умеренно, в меру, не слишком, не особенно, не очень, средне (hoc me m. tangit C; m. locuples L)
    2) с умеренностью, благоразумно, спокойно (ferre dolorem C; dicere, agere C)
    3) скромно, непритязательно ( vitam vivere Pl)

    Латинско-русский словарь > modice

  • 7 modice

    mŏdĭcē, adv., v. modicus fin.

    Lewis & Short latin dictionary > modice

  • 8 modice

    adv
    modérément, légèrement, faiblement

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > modice

  • 9 modice

    (нареч.) умеренно

    Латинско-русский медицинско-фармацевтический словарь > modice

  • 10 modicum

    mŏdĭcus, a, um, adj. [modus], having or keeping a proper measure, moderate (cf. mediocris); esp. in behavior, modest, temperate; also, of size, moderate-sized; middling, ordinary, mean, bad (class.; syn.: moderatus, mediocris).
    I.
    In a good sense:

    modico gradu ire,

    Plaut. Poen. 3, 1, 19:

    potiones,

    Cic. Div. 1, 51, 115:

    convivia,

    id. Sen. 13, 44:

    severitas,

    id. ib. 18, 65:

    industrios, supplices, modicos esse,

    Sall. J. 85, 1:

    domi modicus,

    id. ib. 63, 2:

    modicum quoddam corpus (historiae),

    a book of a tolerable size, Cic. Fam. 5, 12, 4:

    amant (mala) modicas rigationes,

    gentle, moderate, Pall. 3, 25, 14.—
    II.
    In a disparaging sense, middling, ordinary, mean, scanty, small, etc.:

    genus dicendi subtile in probando, modicum in delectando,

    Cic. Or. 21, 69:

    oculi,

    middling-sized, Plin. 11, 37, 53, § 141:

    ea, valde et modica, et illustria sunt,

    few in number, Cic. de Or. 2, 32, 137:

    Graecis hoc modicum est,

    not frequent, id. Fin. 2, 19, 62:

    pecunia,

    little, scanty, id. Par. 6, 2, 47:

    acervus,

    Hor. Ep. 2, 2, 190:

    incrementa,

    small, Just. 7, 1:

    tempus,

    short, Quint. 1, 2, 12:

    rem pateris modicam,

    a trifling affliction, Juv. 13, 143:

    modici amici,

    humble, poor, id. 5, 108.—With gen.:

    Sabinus modicus originis,

    Tac. A. 6, 39:

    virium,

    Vell. 1, 12, 4:

    pecuniae,

    Tac. A. 3, 72:

    voluptatum,

    id. ib. 2, 73. —As subst.: mŏdĭcum, i, n. (sc. spatium), a little way:

    modicum progredi,

    a little, App. M. 6, p. 180, 38: modico contentus. [p. 1155] Juv. 9, 9.—Also, in abl., modico adverbially:

    modico deinde regressa,

    i. e. after a short time, App. M. 1, p. 112, 20:

    modico prius, quam Larissam accederem,

    a short time before, id. ib. p. 105 med.:

    modico secus progredi,

    to go a little farther, id. ib. p. 112, 10.—Hence, adv.: mŏdĭcē, with moderation, moderately; modestly; in a proper manner; also, in an ordinary manner, meanly, poorly (class.).
    1.
    Modice hoc faciam, Cic. Fam. 4, 4, 4:

    dolorem modice ferre,

    quietly, calmly, id. Tusc. 1, 46, 111; id. Phil. 11, 3, 7:

    se recipere,

    quietly, in good order, Liv. 28, 15: verecunde et modice, Enn. ap. Non. 342, 23 (Trag. v. 241 Vahl.):

    modice et modeste vitam vivere,

    Plaut. Pers. 3, 1, 18:

    dicere,

    Cic. Sull. 29, 80:

    modice et scienter uti re aliquā,

    id. de Or. 1, 29, 132.—
    2.
    Slightly, not very, not much:

    minae Clodii modice me tangunt,

    Cic. Att. 2, 19, 1:

    modice vinosus,

    Liv. 41, 4:

    locuples,

    id. 38, 14, 9:

    modice instratus torus,

    slightly, meanly, scantily, Suet. Aug. 73.

    Lewis & Short latin dictionary > modicum

  • 11 modicus

    mŏdĭcus, a, um, adj. [modus], having or keeping a proper measure, moderate (cf. mediocris); esp. in behavior, modest, temperate; also, of size, moderate-sized; middling, ordinary, mean, bad (class.; syn.: moderatus, mediocris).
    I.
    In a good sense:

    modico gradu ire,

    Plaut. Poen. 3, 1, 19:

    potiones,

    Cic. Div. 1, 51, 115:

    convivia,

    id. Sen. 13, 44:

    severitas,

    id. ib. 18, 65:

    industrios, supplices, modicos esse,

    Sall. J. 85, 1:

    domi modicus,

    id. ib. 63, 2:

    modicum quoddam corpus (historiae),

    a book of a tolerable size, Cic. Fam. 5, 12, 4:

    amant (mala) modicas rigationes,

    gentle, moderate, Pall. 3, 25, 14.—
    II.
    In a disparaging sense, middling, ordinary, mean, scanty, small, etc.:

    genus dicendi subtile in probando, modicum in delectando,

    Cic. Or. 21, 69:

    oculi,

    middling-sized, Plin. 11, 37, 53, § 141:

    ea, valde et modica, et illustria sunt,

    few in number, Cic. de Or. 2, 32, 137:

    Graecis hoc modicum est,

    not frequent, id. Fin. 2, 19, 62:

    pecunia,

    little, scanty, id. Par. 6, 2, 47:

    acervus,

    Hor. Ep. 2, 2, 190:

    incrementa,

    small, Just. 7, 1:

    tempus,

    short, Quint. 1, 2, 12:

    rem pateris modicam,

    a trifling affliction, Juv. 13, 143:

    modici amici,

    humble, poor, id. 5, 108.—With gen.:

    Sabinus modicus originis,

    Tac. A. 6, 39:

    virium,

    Vell. 1, 12, 4:

    pecuniae,

    Tac. A. 3, 72:

    voluptatum,

    id. ib. 2, 73. —As subst.: mŏdĭcum, i, n. (sc. spatium), a little way:

    modicum progredi,

    a little, App. M. 6, p. 180, 38: modico contentus. [p. 1155] Juv. 9, 9.—Also, in abl., modico adverbially:

    modico deinde regressa,

    i. e. after a short time, App. M. 1, p. 112, 20:

    modico prius, quam Larissam accederem,

    a short time before, id. ib. p. 105 med.:

    modico secus progredi,

    to go a little farther, id. ib. p. 112, 10.—Hence, adv.: mŏdĭcē, with moderation, moderately; modestly; in a proper manner; also, in an ordinary manner, meanly, poorly (class.).
    1.
    Modice hoc faciam, Cic. Fam. 4, 4, 4:

    dolorem modice ferre,

    quietly, calmly, id. Tusc. 1, 46, 111; id. Phil. 11, 3, 7:

    se recipere,

    quietly, in good order, Liv. 28, 15: verecunde et modice, Enn. ap. Non. 342, 23 (Trag. v. 241 Vahl.):

    modice et modeste vitam vivere,

    Plaut. Pers. 3, 1, 18:

    dicere,

    Cic. Sull. 29, 80:

    modice et scienter uti re aliquā,

    id. de Or. 1, 29, 132.—
    2.
    Slightly, not very, not much:

    minae Clodii modice me tangunt,

    Cic. Att. 2, 19, 1:

    modice vinosus,

    Liv. 41, 4:

    locuples,

    id. 38, 14, 9:

    modice instratus torus,

    slightly, meanly, scantily, Suet. Aug. 73.

    Lewis & Short latin dictionary > modicus

  • 12 tango

    tango, ĕre, tĕtĭgi, tactum - tr. - [st1]1 [-] toucher, frapper; toucher (un lieu), aborder, atteindre.    - tactus de caelo (fulmine tactus): frappé de la foudre.    - genu terram tangere, Cic. Tusc. 2: toucher la terre du genou.    - cubito stantem prope tangens, Hor.: touchant du coude celui qui est debout près de lui.    - Verres simul ac tetigit provinciam, statim litteras dedit... Cic.: à peine Verrès fut-il arrivé dans la province, qu'il écrivit... [st1]2 [-] toucher à, être voisin de, être contigu à.    - haec civitas Rhenum tangit: cet Etat touche au Rhin.    - fundi qui Tiberim tangunt, Cic.: les terres qui bordent le Tibre. [st1]3 [-] toucher, mettre la main sur le bien d'autrui, s'approprier, prendre.    - tetigin' tui quidquam? Ter.: ai-je touché à ce qui est à toi?    - de praedā meā teruncium non tacturus est quisquam, Cic.: de mon butin personne ne touchera une obole.    - tangere agrum ab invito, Cic.: acquérir un champ malgré le propriétaire. [st1]4 [-] toucher, fléchir, émouvoir, saisir; piquer par une raillerie, blesser.    - vota tamen tetigere deos, Virg. En, 4, 164: sa prière cependant émut les dieux.    - virginem tangere: toucher, charmer, séduire une jeune fille.    - Rhodium tetigi in convivio, Ter.: j'ai piqué le Rhodien à table.    - minae Clodii modice me tangunt, Cic. Att. 2: les menaces de Clodius me touchent peu. [st1]5 [-] toucher (un sujet), aborder, effleurer, traiter de.    - ubi Aristoteles ista tetigit? Cic.: où Aristote a-t-il traité de cela?    - leviter unumquodque tangam, Cic. Rosc. Am.: je toucherai légèrement à chaque point. [st1]6 [-] toucher, goûter, manger, boire.    - silvisque agrisque viisque corpora foeda jacent, non illa canes avidaeque volucres, non cani tetigere lupi, Ov. M. 7: dans les forêts, dans les champs et sur les routes gisent des cadavres répugnants; ni les chiens voraces, ni les oiseaux (de proie), ni les loups gris n'y goûtèrent.    - tetigit calicem clanculum, Plaut. Mil.: il a bu un coup en cachette. [st1]7 [-] tromper, duper, berner, attraper.    - tangere senem triginta minis, Plaut.: soutirer trente mines au vieux.    - tactus sum vehementer visco, Plaut. Bacch.: je suis bel et bien pris à la glu. [st1]8 [-] enduire, mouiller, arroser, imprégner (= tingo).    - tangere palpebras salivā, Plin. 28: s'humecter les paupières avec de la salive.    - supercilium madidā fuligine tactum, Juv.: sourcil noirci avec du noir de fumée. [st1]9 [-] toucher à, s'adonner à.    - carmina tangere, Ov. Am. 3, 12: toucher à la poésie (s'adonner à la poésie).
    * * *
    tango, ĕre, tĕtĭgi, tactum - tr. - [st1]1 [-] toucher, frapper; toucher (un lieu), aborder, atteindre.    - tactus de caelo (fulmine tactus): frappé de la foudre.    - genu terram tangere, Cic. Tusc. 2: toucher la terre du genou.    - cubito stantem prope tangens, Hor.: touchant du coude celui qui est debout près de lui.    - Verres simul ac tetigit provinciam, statim litteras dedit... Cic.: à peine Verrès fut-il arrivé dans la province, qu'il écrivit... [st1]2 [-] toucher à, être voisin de, être contigu à.    - haec civitas Rhenum tangit: cet Etat touche au Rhin.    - fundi qui Tiberim tangunt, Cic.: les terres qui bordent le Tibre. [st1]3 [-] toucher, mettre la main sur le bien d'autrui, s'approprier, prendre.    - tetigin' tui quidquam? Ter.: ai-je touché à ce qui est à toi?    - de praedā meā teruncium non tacturus est quisquam, Cic.: de mon butin personne ne touchera une obole.    - tangere agrum ab invito, Cic.: acquérir un champ malgré le propriétaire. [st1]4 [-] toucher, fléchir, émouvoir, saisir; piquer par une raillerie, blesser.    - vota tamen tetigere deos, Virg. En, 4, 164: sa prière cependant émut les dieux.    - virginem tangere: toucher, charmer, séduire une jeune fille.    - Rhodium tetigi in convivio, Ter.: j'ai piqué le Rhodien à table.    - minae Clodii modice me tangunt, Cic. Att. 2: les menaces de Clodius me touchent peu. [st1]5 [-] toucher (un sujet), aborder, effleurer, traiter de.    - ubi Aristoteles ista tetigit? Cic.: où Aristote a-t-il traité de cela?    - leviter unumquodque tangam, Cic. Rosc. Am.: je toucherai légèrement à chaque point. [st1]6 [-] toucher, goûter, manger, boire.    - silvisque agrisque viisque corpora foeda jacent, non illa canes avidaeque volucres, non cani tetigere lupi, Ov. M. 7: dans les forêts, dans les champs et sur les routes gisent des cadavres répugnants; ni les chiens voraces, ni les oiseaux (de proie), ni les loups gris n'y goûtèrent.    - tetigit calicem clanculum, Plaut. Mil.: il a bu un coup en cachette. [st1]7 [-] tromper, duper, berner, attraper.    - tangere senem triginta minis, Plaut.: soutirer trente mines au vieux.    - tactus sum vehementer visco, Plaut. Bacch.: je suis bel et bien pris à la glu. [st1]8 [-] enduire, mouiller, arroser, imprégner (= tingo).    - tangere palpebras salivā, Plin. 28: s'humecter les paupières avec de la salive.    - supercilium madidā fuligine tactum, Juv.: sourcil noirci avec du noir de fumée. [st1]9 [-] toucher à, s'adonner à.    - carmina tangere, Ov. Am. 3, 12: toucher à la poésie (s'adonner à la poésie).
    * * *
        Tango, tangis, tetigi, penult. corr. tactum, tangere. Toucher, Attoucher, Taster.
    \
        Simul ac tetigit prouinciam. Cic. Incontinent qu'il est arrivé en la province.
    \
        Fundos tres reliquit, qui Tyberim fere omnes tangunt. Caes. Qui sont joignant le Tybre.
    \
        Tangere aliquem. Terent. Se moquer de luy, Le fascher, ou lasser et travailler.
    \
        Tangere ferro arborem. Columel. L'esmonder.
    \
        Vbi Aristoteles ista tetigit? Cicero. Où a faict mention de ce Aristote?
    \
        O vtinam aduersis tetigissem carmina Musis. Ouid. A la mienne volunté que jamais je n'eusse sceu composer carmes, et que jamais je n'y eusse mis la main.
    \
        Verba alicuius tangere suis verbis. Ouid. Parler incontinent apres qu'un autre a parlé.
    \
        Tetigisti rem acu. Plaut. Tu as touché le poinct.
    \
        Tangere vlcus. Terent. Faire mention d'aucune chose qui fait grand dueil à un autre.
    \
        Curas tangere. Virgil. Se mettre en peine et soulci.
    \
        Tetigit vox aures meas. Plaut. Est parvenue jusques à mes oreilles.
    \
        Minae Clodii modice me tangunt. Cic. Ne m'esmeuvent et ne m'estonnent pas beaucoup, Il ne me chault gueres des menaces de Clodius.
    \
        Tangit animum memoria earum rerum. Liu. Il luy souvient de ces choses.
    \
        Si vos vrbis, si vestri nulla cura tangit. Liu. S'il ne vous chault ne de la ville ne de vous.
    \
        Si te cura pomorum tangit. Colum. Si tu as affection de, etc.
    \
        Tangi odore. Plin. Estre gasté de l'odeur.
    \
        Vota tetigere deos. Ouid. Les prieres ont esmeu les dieux.
    \
        Te istam ob rem tetigi triginta minis. Plaut. Je t'ay trompé de, etc.

    Dictionarium latinogallicum > tango

  • 13 vinosus

    vīnōsus, a, um (vinum), voll Wein, I) von Pers.u. persönl. Zuständen: a) voll des Weines, betrunken, modice vinosi, Liv. 41, 4, 4 zw. (Weißenb. modice vino usi). – b) viel u. oft Wein trinkend, dem Weine ergeben, ein Freund des Weines, Homerus, Hor.: senex, v. Anakreon, Ov.: vinosior aetas, Ov.: lena vinosissima, Plaut.: convivia, wobei viel Wein getrunken wird, Ov. – II) weinartig, wie Wein, sapor, Weingeschmack, Plin.: odor, Weingeruch, Plin.: sucus, Plin.: suci pomorum vinosissimi, Tert.

    lateinisch-deutsches > vinosus

  • 14 bescheiden [2]

    2. bescheiden, modestus. – moderatus (gemäßigt in seinen Ansprüchen etc.). – pudens (voll Schamgefühl, -Ehrge [übl. verschämt). – verecundus (voll Zartgefühl für das Anständige, z. B. in postulando). – probus (genügsam, anspruchslos). – demissus (demütig, schlicht); verb. probus et modestus; probus et demissus. – minime ambitiosus (gar nicht nach Gunst u. äußerer Ehre strebend). – modicus (mäßig, nicht über das gewöhnliche [428] Maß gehend, z. B. nomen tutoris, supellex). – b. Wesen, Benehmen, modestia: einen b. Gebrauch von etwas machen, modeste ac moderate uti alqā re: modice uti alqā re.Adv.modeste; pudenter; verecunde; modice. Bescheidenheit, modestia. – moderatio (Mäßigung in Ansprüchen etc.); verb. moderatio modestiaque. – pudor (Schamgefühl, Ehrgefühl). – verecundia (Zartgefühl für das Anständige, z. B. im Bitten, in rogando). – probitas (Genügsamkeit, Anspruchslosigkeit).

    deutsch-lateinisches > bescheiden [2]

  • 15 Mittelstand

    Mittelstand, a) dem Stande nach, im Ggstz. zu den Vornehmen oder dem Pöbel: plebs. homines plebeii generis (der Bürgerstand übh.). – plebes media (der mittlere Bürgerstand). – plebs ingenua (Leute aus dem höhern Bürgerstand). – aus dem M., plebeii generis; plebeius. – b) in bezug auf die Vermögensumstände: homines modice locupletes: homines modicae fortunae. – ein Mann aus dem M., homo modice locuples; homo od. vir modicae fortunae.

    deutsch-lateinisches > Mittelstand

  • 16 Mäßigung

    Mäßigung, moderatio animi, u. M. in etw., moderatio alcis rei (das Mäßigen, Maß- u. Zielsetzen, die freie Selbstbeschränkung in jeder Beziehung, z.B. m. cupiditatum: u. dictorum omnium et factorum). – temperantia (das Maßhalten im ganzen Tun u. Lassen). – modus (das Maß, das man einhält, die Maßhaltung). – continentia (Selbstbeherrschung, Enthaltsamkeit in bezug auf jede Art von Begierde, z.B. cont. libidinum). – modestia (die sittliche Scheu, das rechte Maß zu überschreiten, [1652] namentl. in polit. Beziehung). – sedatio alcis rei (das Beschwichtigen einer Leidenschaft, als Handlung). – weise, kluge, besonnene M., moderatio et sapientia; im Zshg. auch bl. moderatio. – M. zeigen, moderatum se praebere: M. bei etw. zeigen, moderationem adhibere in alqa re; moderate temperare alqd: sehrviel, moderatissimum esse in alqa re: gleiche M. zeigen, eādem temperantiā uti. – mit M., moderate; modice; temperanter; clementer (mit Schonung, Nachsicht): mit weiser M., modice ac sapienter: ohne M., sine modo, verb. sine modo modestiaque; immoderate; intemperanter; effrenate (zügellos): einen Sieg mit M. benutzen, M. im Siege beweisen, victoriā clementer uti; victoriae temperare.

    deutsch-lateinisches > Mäßigung

  • 17 sonderlich, nicht

    sonderlich, nicht od. kein, mediocris (mittelmäßig der Beschaffenheit nach). – non magnus (nicht groß, gering). – non gravis (nicht wichtig). – levis (nicht von sonderlichem Gehalt, geringfügig, z.B. Geschenk). – vilis (seiner Beschaffenheit nach ohne sonderlichen Wert). – keine s. Ernte, messis ingrata: kein s. Redner, mediocris orator: Dinge von keiner s. Wichtigkeit, res haud magni momenti: ohne s. Ursache, sine gravi causa: es steht beim Volk in keinem s. Ansehen, non magna est de eo multitudinis opinio: in keinem s. Rufe stehen. minus commode audire. Adv. nicht sonderlich, modice (nur mäßig, z.B. locuples: u. eius minae modice me tangunt). – non nimis. nihil nimis. non nimium (nicht gar sehr, z.B. non nimis amplum esse: u. non nimium probare alqd). – parum (zu wenig, z.B. utilis). non multum (nicht viel, z.B. alci confidere) – non magno opere non magnopere (nicht erheblich, nicht eben sehr, nicht eben groß). – male (übel, nicht gehörig, nicht sehr). – non ita. haud ita. minus (nicht eben, nicht so gar, bei Adjektt. u. Adverbien, z.B. non ita od. haud [2153] ita multi). – non mit Superlat. des Adjektivs (nicht sehr, z.B. nicht s. groß, non maximus): sein Brief hat mich eben nicht s., sie aber sehr erfreut, eius litterae me quidem minus, sed eos admodum delectarunt.

    deutsch-lateinisches > sonderlich, nicht

  • 18 wenig

    wenig, pauci (wenige, bei Substantiven im Plur.). – paulum od. paululum mit Genet. (ein wenig, ein klein wenig, nicht viel). – aliquantum mit Genet. (einiges, bezeichnet die unbestimmte Mitte zwischen dem Viel u. Wenig). – non multum (nicht viel, z.B. wenig od. gar nichts, non multum aut nihil omnino; auch mit folg. Genet.). – parvus (wenig der Zahl, Menge nach). – exiguus (unbeträchtlich, gering der Zahl, Menge nach, z.B. exiguum fructum ex alqa re capere). – wenige Menschen, einige wenige, pauci: sehr wenige, perpauci; perquam pauci; paucissimi: nicht wenige, multi (viele, adjekt. u. subst.); plerique (sehr viele, eine große Anzahl, subst.): äußerst wenige, minime multi: wenige der Seinigen, pauci sui: deren nur wenige, qui pauci: beredt wie wenige, disertus inter paucos: wenig Dinge, weniges, pauca(n. pl.; z.B. paucis contentum esse): mit wenigen Worten (mit wenigem), paucis verbis; auch bl. paucis; od. brevi (kurz, z.B. respondere litteris: u. ea scribere).weniger, a) im allg.: minus, auch mit folg. Genetiv (z.B. weniger Beute, minus praedae): die Hälfte w., dimidio minus: w. als nichts, minus nihilo. b) bei Zahlbestimmungen, z.B. fünfzig w. zwei, duo de quinquaginta: acht w. zwei bleibt sechs, duobus de octo deductis sex reliqui fiunt. – weniger werden, minui; deminui. so wenig, s. sowenig: es sei so wenig es wolle, quantulumcumque est: so wenige als möglich, quam minime multi. wie wenig, s. wiewenig – zu od. allzu wenig, adj. parum multus; adv. minus, auch mit dem Genet. (weniger als recht ist); parum (nicht genug, nicht hinlänglich, z.B. parum curare alqd: u. parum modestus).ein wenig, ein weniges, nurwenig, paulum. paululum (nicht viel, z.B. respirare); aliquantulum (einiges, z.B. a proposito suo aberrare); modice leviter (mäßig, leicht, in bezug auf die Qualität, z.B. alcis minae mod. me tangunt: u. lev. inflexus, lev. saucius); paulisper. parumper (ein Weilchen, w. s.). – auch nicht ein wenig, ne paululum quidem; ne tantillum quidem; ne [2677] minimum quidem. übereinweniges, ultra paulum; mox (bald, der Zeit nach). – um ein weniges, paulo. paululo (nicht um vieles); aliquantulum od. aliquantulo (um einiges, aber schon ziemliches); parvo (um einen geringen Preis, z.B. kaufen etc.): um ein weniges übertreffen, parvo momento antecedere. nicht wenig, adj., non mediocris; non modicus; adv., valde. vehementer. magno opere od. magnopere (sehr [w. vgl.], z.B. valde gaudere: u. veh. perterrefieri: u. magnopere delectari); non modice (nicht mäßig. z.B. terreri). nichts weniger als etc., nihil minus quam (z.B. nihil minus quam proelium exspectabant): ich bin nichts weniger als stolz. nihil a me abest longius quam superbia. mehr oder weniger, plus minus; plus minusve. weniger und weniger, minus minusque; minus ac minus. noch weniger, multo minus. viel weniger, s. vielweniger. – so wenig als etc., non magis quam; nihilo magis quam etc., z.B. dies weiß ich so w. als jenes, hoc non magis novi quam illud.je weniger... desto, quo minus... eo etc. nichtsdestoweniger, nihilo minus; nihilo secius. zum wenigsten, s. wenigstens.

    deutsch-lateinisches > wenig

  • 19 zu

    zu, I) als Präposition, dient A) zur Bezeichnung von Ortsverhältnissen, 1) zur Angabe bes ruhigen Befindens an einem Orte: in (mit Abl.). – hier zu Lande, in nostra terra; apud nos. – Beiden Städtenamen darf aber garkeine Präposition stehen, sondern bei denen derersten u. zweiten Deklination im Singular steht der Genetiv, bei den übrigen der Ablativ, z.B. zu Rom, Romae: zu Athen, Athenis: zu Karthago, Carthagine. – Ebenso wird auch domus behandelt, z.B. zu Hause, domi: ist der Bruder zu Hause? domine est frater? – Auf den Schildern der Wirtshäuser heißt »zu« im Latein. ab mit Abl., z.B. zum Hahn, a gallo gallinaceo (Inscr.). – 2) zur Angabe der Richtung nach einem Punkte hin: ad. – in mit Akk. (nach... hin, in etc.). – einen zu jmd. führen, alqm ad alqm adducere. bis zu, usque ad.von... bis zu, ab... (usque) ad. – B) zur Angabe des Gegenstandes oder des Zieles, auf das eine Handlung gerichtet ist: ad. – in mit Akk. (nach... hin). – zu Gott beten, ad deum precari: zu etw. sich rüsten, se parare ad alqd. – Erhält ein Substantiv [2796] durch »zu« seine nähere Bestimmung, so wird im Latein. ein bloßer Genetiv gesetzt, z.B. die Liebe zum Leben, amor vitae. – C) zur Angabe der Verbindung, des Nebeneinanderseins: ad (z.B. alqd ad panem adhibere). – cum (zugleich mit, z.B. alqd cum pane edere). – D) zur Angabe des Zweckes, der Bestimmung: ad (z.B. ad alqd natum esse). – in mit Akk. (für, z.B. in usum alcis). – cum (unter, zur Angabe der gleichzeitigen oder unmittelbaren Wirkung und Folge, die etwas Bezwecktes hat, z.B. cum magna mea laetitia). – Auch durch den bloßen Dativ auf die Frage »wozu?« z.B. zu Hilfe kommen, auxilio venire. – Erhält ein Substantiv durch »zu« seine nähere Bestimmung, so steht der bloße Genetiv, z.B. Stoff zu Späßen, materia iocorum: Apparat zur Städtebelägerung, apparatus oppugnandarum urbium. – Zuw., wenn »zu« = bestimmt zu, steht destinatus mit Dat., z.B. Steine zum Tempel des kapitolinischen Jupiter, lapides templo Capitolini Iovis destinati. – E) zur Bezeichnung des Übergangs aus dem einen Zustande in den andern: in mit Akk. – zu Stein werden, in lapidem verti od. mutari. – Bei den Verben »wählen, erwählen, ernennen, machen«, wird »zu« nicht besonders übersetzt, sondern man setzt im Aktiv den bloßen Akkusativ, im Passiv den bloßen Nominativ, z.B. jmd. zum König erwählen, alqm regem creare: er wurde zum Konsul erwählt, consul creatus est: sich jmd. zum Feinde machen, alqm sibi inimicum reddere. – Dasselbe Verhältnis tritt ein bei den Verben »werden« und »nehmen« und ähnlichen, z.B. ich werde zum reichen Manne, dives fio: eine zur Gemahlin nehmen, alqam uxorem ducere. – Ost drücken die Lateiner dieses Verhältnis durch ein einziges Verbum aus, z.B. ich will zum Lügner werden, wenn etc., mentiar, si etc. – F) zur Angabe von unbestimmten Zeitverhältnissen: durch den bloßen Ablativ ohne Präposition, z.B. zur Zeit des Sommers, aestate; aestivo tempore: zur Zeit der Regierung des Servius Tullius, regnante Servio Tullio. – G) zur Angabe der Art und Weise oder zur Umschreibung von Adverbialbestimmungen. Hier brauchen die Lateiner meistens Adverbia, z.B. zur Genüge, affatim: zum Überfluß, abundanter: zum ersten, zum erstenmal, primum: zum letzten, zum letztenmal, extremum; ad extremum.

    II) als Adverbium, elliptisch, z.B. die Tür ist zu (geschlossen), porta clausa est. – nur zu! move te ocius! (rühr dich rascher! geh zu! Komik.); move manus, propera! (rühr die Hände, beeile dich! Komik.).

    III) als Partikel: A) als Steigerungspartikel = allzu, nimis. nimium (zu sehr, z.B. nimis magnus: u. nimium vetus). – extra od. ultra modum (über die Maßen, z.B. ex tra od. ultra modum verecundum esse). – Nicht selten auch durch parum (zu wenig) mit dem dem deutschen entgegengesetzten Adjektiv, z.B. zu schmal, parum latus: zu kurze Zeit, parum diu. – Häufig liegt dieser Begriff schon in dem Positiv, bes. bei solchen Adjektiven, die den Begriff der Größe u. des Raumes haben, z.B. es würde zu lang oder zu weitläufig sein, longum [2797] est: zu spät, serus: zu früh: maturus. – Aber bei Vergleichung zweier Begriffe steht der Komparativ, z.B. Themistokles lebte zu frei, Themistocles liberiusvivebat: ich kenne dich zu gut, als daß ich an deinem guten Willen zweifeln sollte, melius te novi quam ut de voluntate tua dubitare possim: zu gutwillig, iusto facilior. nicht zu, non nimis. non nimium (nicht zu sehr, z.B. non nimis saepe); modice (mäßig, z.B. modice vetus vinum). – B) als Partikel in Verbindung mit dem Infinitiv. In den meisten Verbindungen dieser Art gebrauchen die Lateiner den bloßen Infinitiv, z.B. er pflegt um diese Zeit zu lesen, hoc tempore aliquid legere consuevit: er hörte auf zu sprechen, loqui desiit. – Wird durch »zu« die Absicht einer Handlung angegeben, so steht ut mit dem Konjunktiv od. ad mit dem Partizipium Futuri Passivi oder das Partizipium Futuri Passivi, z.B. er hat mir das Buch zu lesen gegeben, dedit mihi hunc librum legendum. – Nach den Verben der Bewegung steht, wenn die Absicht der Bewegung durch ein folgendes Verbum mit »zu« angegeben wird, das Supinum auf um, z.B. ich kam, dich zu bitten, veni te rogatum. – od. wenn das Supinum nicht gebildet werden kann, so wählt man eine der eben angegebenen Wendungen. – Nach den Verben »sein« und »haben«, wo »zu« eine Notwendigkeit ausdrückt, gebrauchen die Lateiner die umschreibende Form mit dem Futurum Passivi, z.B. es ist zu fürchten, timendum est: die Götter sind zu verehren, di colendi sunt. – Nach Substantiven enthält der mit »zu« folgende Satz den Ergänzungsbegriff des erstern und man gebraucht dann den Genetiv des Gerundiums, z.B. die Begierde zu kämpfen, cupiditas certandi. – Nach vielen Adjektiven steht »zu« mit einem Infinitiv, um dadurch anzugeben, in welcher Rücksicht oder inwiefern das Adjektiv dem Substantiv, dessen Beiwort es ist, zukomme; in diesem Falle folgt das Supinum auf u od. ad m. Akk. des Gerundiums, z.B. schwer zu verstehen, difficilis intellectu od. ad intellegendum. – Nach dignus u. indignus folgt oft auch qui mit Konj., z.B. er ist würdig gelobt zu werden, dignus est, qui laudetur. – Davon vielen Verben das Supinum auf u nicht gebildet werden kann, so muß man für diese Beziehung eine Umschreibung mit ad und dem Gerundium wählen, z.B. der Schmerz, der schwer zu ertragen ist, dolor difficilis perpessu; dolor difficilis ad patiendum tolerandumque.

    siehe Alle unter diesem Artikel nicht besonders angegebenen Verbindungen mit »zu« suche man unter dem Substantiv, Adjektiv, Adverb und Verbum, von dem »zu« oder das von »zu« abhängig ist.

    deutsch-lateinisches > zu

  • 20 nedum

    nēdum, conj. + subj. et adv. [st1]1 [-] après une proposition négative (emploi classique): bien loin de, à plus forte raison... ne... pas..., encore moins.    - ille nequeat, nedum tu possis: lui, il ne le pourrait pas, et toi encore moins.    - nec potuerunt, nedum possimus: ils n'ont pas pu, à plus forte raison ne pourrions-nous pas.    - nulla simulacra urbibus suis, nedum templis, sistunt, Tac. H. 4: ils n'érigent aucune statue dans leurs villes, encore moins dans leurs temples.    - Quinctius, quem armorum etiam pro patria satietas teneret nedum adversus patriam, Liv. 7: Quinctius, qui était las de porter les armes même pour sa patrie, ne pouvait s'en servir contre elle. [st1]2 [-] après une proposition non négative: à plus forte raison, bien plus encore.    - privatis deformia, nedum principi: des choses honteuses pour de simples citoyens, à plus forte raison pour un prince.    - quae vel socios, nedum hostes terrere possent, Liv.: ce qui pouvait épouvanter même des alliés, à plus forte raison des ennemis vaincus.    - ornamenta etiam legioni, nedum militi, satis multa, Val. Max. 3, 2, 26: des décorations suffisantes pour une légion, bien plus encore pour un soldat.    - aegre inermem tantam multitudinem, nedum armatam, sustineri posse, Liv. 6 (sub. inf.): qu'on battrait difficilement une telle foule si elle n'avait pas d'armes, à plus forte raison si elle était armée.    - puer vixdum libertatem, nedum dominationem modice laturus, Liv. 24: un enfant qui userait difficilement de sa liberté avec modération, à plus forte raison de son pouvoir absolu. [st1]3 [-] non seulement.    - nedum hominum humilium consilia, sed etiam amplissimorum, Balb. ap. Cic.: les conseils non seulement des humbles citoyens, mais encore des plus considérables.    - quartana cares, et nedum morbum removisti, sed etiam... Cic.: tu n'as plus la fièvre quarte, et non seulement tu es quitte de la maladie, mais encore...
    * * *
    nēdum, conj. + subj. et adv. [st1]1 [-] après une proposition négative (emploi classique): bien loin de, à plus forte raison... ne... pas..., encore moins.    - ille nequeat, nedum tu possis: lui, il ne le pourrait pas, et toi encore moins.    - nec potuerunt, nedum possimus: ils n'ont pas pu, à plus forte raison ne pourrions-nous pas.    - nulla simulacra urbibus suis, nedum templis, sistunt, Tac. H. 4: ils n'érigent aucune statue dans leurs villes, encore moins dans leurs temples.    - Quinctius, quem armorum etiam pro patria satietas teneret nedum adversus patriam, Liv. 7: Quinctius, qui était las de porter les armes même pour sa patrie, ne pouvait s'en servir contre elle. [st1]2 [-] après une proposition non négative: à plus forte raison, bien plus encore.    - privatis deformia, nedum principi: des choses honteuses pour de simples citoyens, à plus forte raison pour un prince.    - quae vel socios, nedum hostes terrere possent, Liv.: ce qui pouvait épouvanter même des alliés, à plus forte raison des ennemis vaincus.    - ornamenta etiam legioni, nedum militi, satis multa, Val. Max. 3, 2, 26: des décorations suffisantes pour une légion, bien plus encore pour un soldat.    - aegre inermem tantam multitudinem, nedum armatam, sustineri posse, Liv. 6 (sub. inf.): qu'on battrait difficilement une telle foule si elle n'avait pas d'armes, à plus forte raison si elle était armée.    - puer vixdum libertatem, nedum dominationem modice laturus, Liv. 24: un enfant qui userait difficilement de sa liberté avec modération, à plus forte raison de son pouvoir absolu. [st1]3 [-] non seulement.    - nedum hominum humilium consilia, sed etiam amplissimorum, Balb. ap. Cic.: les conseils non seulement des humbles citoyens, mais encore des plus considérables.    - quartana cares, et nedum morbum removisti, sed etiam... Cic.: tu n'as plus la fièvre quarte, et non seulement tu es quitte de la maladie, mais encore...
    * * *
        Nedum, Coniunctio, significat Non solum. Duobus tantum modis vsurpatur. Vno, quum vtranque sententiam eodem claudimus verbo: vt Funderem pro te sanguinem, nedum pecuniam. J'espandroye mon sang pour toy, non seulement mon argent.
    \
        Tantum habent mysteriorum, vt eas ne librariis quidem fere committamus, nedum cuilibet. Cic. Que mesme à grande peine les laisse je entre les mains de mes secretaires, tant s'en fault que je les vueille laisser entre les mains du premier venu.
    \
        Altero modo accipitur Nedum, quum suum vtrique sententiae verbum accommodamus: vt Funderem pro te sanguinem, nedum tibi pecuniam crederem. Non seulement je ne te vouldroye prester argent, mais aussi espandre mon sang pour toy, Je ne te vouldroye pas prester argent, tant s'en fault que je voulsisse mettre ma vie en danger pour toy.
    \
        Nedum, Sed etiam. Cic. Nedum morbum remouisti, sed etiam grauedinem. Non seulement.

    Dictionarium latinogallicum > nedum

См. также в других словарях:

  • Modĭce — (lat.), mäßig. Modĭca castigatio, eine mäßige Züchtigung …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Modĭce — (lat.), mäßig, gemäßigt; Modizität, Mäßigkeit, Geringheit …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Modice — Modice, lat. mäßig, gemäßigt …   Herders Conversations-Lexikon

  • CALCARIA — I. CALCARIA ex argento, Scutiferorum; ex auro, Militum propria erant: quorum pedibus, cum armis accingerentur, solebant aptari. Hinc de Ludovici II. Regis Sicilaie et Caroli fratris eius militia agens, Auctor Historiae Caroli VI. Galliae Regis:… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • MULIER, a MOLLITIE — Isidoro l. 12. c. 2. unde mollior turba, apud Stat. Theb. l. 6. c. 131. cinxêre Lycurgum Lernaei Proceres, genitricem mollior ambit Turba Muliebris sexus exponitur veteri Scholiastae. Vide Varronem, laudatum Lactantio de Opificio Dei c. 12. Cum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • XIPHIANA Venatio — apri videl. ingentis, setis, rostrô, dente (quem non male ξίφος dicas) metuendi, qui, cum Cappadociam aliquandiu vastâsset, a Constantio Aug. fuperatus oecisusque est, exhibetur in huius Imperatoris Sapphiro eximia, quam Marquardus Freherus… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • De re coquinaria — Frontispiz der Ausgabe Apicii Coelii De opsoniis et condimentis von Martin Lister (1709) …   Deutsch Wikipedia

  • ACCLAMATIO — applausus sestâ vociferatione a Populo repetitus, occurrit l. 1. C. de Quaestor. et Magistr. officior. Qui Quaesturae honore viguerunt, acclamatione solitâ excipiantur. Item l. 3. in br. C. de offic. Rect. provinc. Similiter iustissimos et… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ACCUMBENDI Ritus — Maiores nostri, inquit Servius, sedentes epulabantur, more a Laconibus et Cretensibus acceptô, Varrone reste. Imo et apud populum Dei id in usu fuisse, antiquissimis temporibus, ostendit Burman. Comm. in l. Ruth. Er Isid. l. 20. c. 11. Apud… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ASTRANTIA sive OSTRITIUM Herbariorum — ASTRANTIA, sive OSTRITIUM Herbariorum aliis Magistrantia et Imperatoria, verum est Veterum Smyrnium. Utriusque enim caulis foeniculaceus, folia apii in auri colorem languescentia, radix crasla et multa, foris nigricans, intus alba. Utraque in… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • BENZUINUM — multis hodie Veterum myrrha est, et Benzuini arbor, quam Astrantiam dixêre prisci. Nempe ex astrantia seu sm yrnio (haec enim eadem esse docet Salmasins) liquorem aiunt profluere lentum ac modice rufum, suavissimi odoris et myrrham optim am… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»